SPORT 7
Toetje valt te zwaar?
Hofland wil mensen nog verbazen
a
5Bye-Bye
Bökelberg
HOC 987
maandag 24 mei 2oo4
%a
ui
$i
ui i
d;
De nacompetitie loopt op zijn einde en de
voetballers op hun tandvlees. De zomer
klopt aan, volgende week is het juni, nog
steeds zijn niet alle beslissingen over pro
motie en degradatie gevallen. Duurt de na-
competitie te lang?
Jeroen Brussee, trainer van Lugdunum-
zaterdag, dat dit weekeinde verloor van
DSO in de strijd om een plekje in de
tweede klasse:
„Ja, de nacompetitie is te lang. Vroeger
had je een poultje waarin je twee wedstrij
den speelde en dan een finale, dat was een
mooi systeem. Nu zijn het minstens twee
keer uit en thuis en dan nog een finale, vijf
wedstrijden voordat je een beslissing hebt.
Het is minder spannend. Net de Cham
pion's League, die is ook minder leuk dan
een knock-outsysteem. De spanning
wordt te veel uitgesmeerd."
Erwin van der Zee, trainer van w Koude
kerk dat verloor van Woubrugge en vol
gende week herkanst tegen Schiebroelc
„Dit seizoen duurt op deze manier wel erg
lang. Zeker nu we nog een extra wedstrijd
krijgen. Ik ben sowieso voorstander van
een andere competitie-indeling. Er zou
een langere pauze moeten zijn in de win
termaanden. In de 'mooie maanden' mei
en juni speel je nu nauwelijks, terwijl in
december en januari heel veel wordt afge
last. Dat moet je ook allemaal weer een
keer inhalen. En dan nog die lange na
competitie er achteraan, er zijn clubs die
op 12 juni nog moeten spelen. Dan heb je
helemaal geen zomerstop meer en rol je
zo van het ene seizoen in het andere. Wij
spelen nog langer door dan het betaalde
voetbal."
Gerard van der Hoeven, bestuurslid van
SJZ. De Zoeterwoude-dorpers werden
uitgeschakeld door Stompwijk '92 in de
nacompetitie voor promotie naar de der
de klasse zondag:
„Het ligt eraan. Als je de finaleronde niet
wint, dan krijg je een herkansing en daar
na nóg een herkansing. Tja, zo wordt het
wel lang. Het zou aardiger zijn als de na
competitie een driekamp is tussen de pe
riodekampioenen, waarvan de winnaar
dan meteen promoveert. Als je eerst een
hele lange weg moet afleggen met uit- en
thuiswedstrijden en beslissingsduels en
herkansingen, dan weet je pas in juni waar
je aan toe bent. Veel spelers kijken toch uit
naar de datum 1 juni, dan is het seizoen
afgelopen en kun je gaan uitrusten of an
dere dingen doen. Je bent er even vanaf en
in augustus komt het gevoel weer terug,
wil je graag het gras weer ruiken. Je moet
er volgens mij naar streven dat je echt
voor juni klaar bent. Dus wat mij betreft
mag het wat korter."
Jelle Raap, secretaris van Voorschoten
'97 (op weg om via de nacompetitie te
promoveren naar de hoofdklasse):
„Van mij hoeft de nacompetitie niet te
worden ingekort. Ik vind voetballen tot
eind mei acceptabel. In ons geval spelen
we drie wedstrijden en dat valt nog te
overzien. Vijf wedstrijden betekent een be
hoorlijke belasting en dan loop je ook te
gen praktische problemen aan. Het mooi
ste is een thuis- en een uitwedstrijd en een
duel op neutraal terrein. Op amateumi-
veau moet je de nacompetitie niet langer
dan drie duels laten duren. In het geval
van vijf wedstrijden is voor het indoken
van het programma het spelen van een
wedstrijd op neutraal terrein, in plaats van
uit en thuis, wellicht de oplossing. Aan de
andere kant is het toch wel lekker om ver
zekerd te zijn van de entree- en kantine
opbrengsten. Voor veel clubs is dat een
overweging."
Piet van Duyn, trainer Valken '68 dat is
verwikkeld in de nacompetitie richting
eerste klasse:
„Ik ben geen voorstander van inkorten.
Mei is een lekkere maand om nog door te
trainen, als je eind april al stopt dan zit je
drie maanden stil. Ik ben ook geen voor
stander van het vervangen van een uit- en
thuiswedstrijd in een duel op neutraal ter
rein. Over twee wedstrijden komt de sterk
ste ploeg boven drijven. Gaat het in de
eerste partij fout, dan heb je nog kans om
het recht te zetten. Speel je een finale, dan
moet alles mee zitten."
Gerard van Dijk, KNVB-bestuurslid wed
strijdzaken West 2:
„Als je de nacompetitie korter maakt, ma
ken misschien niet de juiste ploegen aan
spraak op een plek in een bepaalde klasse.
De nummers twaalf van de hoofdklasse
hebben iets meer kans om erin te blijven
dan dat een ploeg uit de eerste klasse pro
moveert. Dat is bewust gedaan om de
sterkte van de ploegen te kunnen peilen.
We hebben de opzet van de nacompetitie
voorgelegd aan de clubs en zij vinden de
huidige wijze de beste optie. Bij een thuis-
en een uitwedstrijd kunnen de verenigin
gen optimaal gebruik maken van hun ei
gen veld en kantine. Wel zal er een discus
sie worden gevoerd of we het einde van de
competitie en de strijd om de districtsbe
ker enigszins kunnen bekorten."
LINKS
BUITEN
Borussia Mönchengladbach
speelde zaterdagmiddag voor
het laatst op de vertrouwde
Bökelberg. Het verouderde sta
dion, waar ooit triomfen wer
den gevierd, werd op indruk
wekkende wijze uitgeluid.
Ruim een uur na afloop van de
wedstrijd tegen München 1860
zat het stadion van Mönchen
gladbach nog halfvol. Duizen
den Borussia-fans staarden
naar de inmiddels lege grasmat
en namen zachtjes zingend af
scheid van hun voetbaltempel:
'Bye-Bye Bökelberg'.
Het stadion van Mönchenglad
bach is het laatste ouderwetse
stadion in de Bundesliga. Met
zijn steile tribunes en beperkte
overkapping - bij regen zitten
slechts 8700 van de 34000 toe
schouwers droog - vormt de
Bökelberg een schril contrast
met de moderne voetbalarena's
waarin clubs als Bayer Leverku-
sen en Schalke 04 hun balletje
trappen.
Toch is de Bökelberg voor iede
re voetballiefhebber heilige
grond. Eind jaren zestig groeide
op deze dorre plek een kleine
provincieclub uit tot een Euro
pese grootmacht. De legendari
sche trainer Hennes Weisweiler
was de grote architect achter de
successen. Met een ingenieus
scoutingsysteem slaagde hij er
in jonge, goedkope talenten
naar Mönchengladbach te lok
ken. Berti Vogts, Günther Net-
zer, Jupp Heynckes, Rainer
Bonhof en Alan Simonsen, stuk
voor stuk begonnen zij hier hun
loopbaan, later zetten ook Lo-
thar Matthaus en Stefan Effen-
berg hier hun eerste stappen op
weg naar sterrenstatus.
UIT HET OOG
eindhoven - Enkele jaren geleden
had het er alle schijn van dat Kevin
Hofland tijdens Euro 2004 en op
het WK van 2006 een zekerheidje
zou zijn in het Nederlands elftal,
maar komende maand zit hij niet
eens bij de selectie. Zijn ontwikke
ling bij PSV is gestokt, maar dege
nen die hem afschrijven zullen zich
nog gaan verbazen, voorspelt hij.
Tot twee jaar geleden had Kevin
Hofland nauwelijks tegenslagen ge
kend in zijn sportieve loopbaan.
Gekomen als jong talent van Fortu-
na Sittard groeide hij in het PSV van
Erik Gerets uit tot een veelbelovend
international. Niets leek een grote
loopbaan in de weg te staan, totdat
hij geconfronteerd werd met bles
sures.
De laatste anderhalf tot twee jaar is
zijn ontwikkeling gestagneerd. „Je
weet dat er een moment komt dat
het minder zal gaan", vertelt hij. „Ik
heb het vaak moeilijk gehad, maar
probeer er nu realistisch mee om te
gaan. Niet te veel achteromkijken
en proberen er zoveel mogelijk van
op te steken. Ik ben een stuk vol-
wassener geworden, geniet meer
van de trainingen en wedstrijden.
Het is kantje-boord geweest met die
enkelblessure, sindsdien beschouw
ik een leven als profvoetballer niet
meer als vanzelfsprekend. In die zin
heeft het me verrijkt. Ook als voet
baller."
Hij is door alle fysieke malheur ook
zuiniger geworden op zijn lichaam.
„Toen ik met die hersenschuddin
gen kampte, had ik achteraf gezien
bepaalde wedstrijden niet moeten
spelen. Daar ben ik wijzer in gewor
den. Want uiteindelijk word je toch
afgerekend op je wedstrijden."
Hij hekelt de mensen die hem uit
maken voor 'zeikerdje', zoals hij het
zelf noemt. „Ik trek me meestal niet
veel aan van kritiek van buitenaf,
ben erg zelfkritisch. Maar als je ziet
en hoort wat er soms geschreven en
gezegd wordt, dan denk ik: kom
eerst eens vragen hoe het precies
Archieffoto: Ron Pichel
zit. Ik heb in mijn tijd bij PSV drie
tot vier wedstrijden met spuiten ge
speeld. Daar heb ik mezelf mee ge
pakt. In de uitwedstrijd tegen Wil
lem II dit seizoen hadden we zóveel
blessures. Dan kies je er bewust
voor, maar het heeft me daarna wel
twee wedstrijden gekost. Of ik dat
niet meer zal doen? Dat hangt van
de situatie af. Als de nood echt aan
de man is, wil ik er toch weer
staan."
Om zich heen hoort hij wel eens ge
luiden als zou de centrale verdedi
ger nooit meer op zijn oude niveau
terugkomen. Strijdvaardig: „Veel
mensen hebben me afgeschreven.
Nou, ik denk dat ik ze nog zal ver
bazen. Als ik op mijn eigen positie
kan spelen, weet ik zeker dat ik m'n
oorspronkelijke ontwikkeling door
kan trekken."
Dat zou dan moeten gebeuren bij
een andere club dan PSV. In een ge
sprek met Guus Hiddink werd dui
delijk dat hij op de centrale posities
drie mensen voor zich zal hebben:
Bouma, Alex en Ooijer. „Ik voel me
niet te groot om de concurrentie
aan te gaan. Dat heb ik dit seizoen
ook gedaan. Maar ik word dadelijk
25. Ik wil verder, me sportief verder
ontwikkelen en moet dus veel spe
len."
Een buitenlandse club moet drie
miljoen euro op tafel leggen. Gerets,
nu trainer van het Duitse VfL Wolfs
burg, zou zijn voormalig protégé
naar de Bundesliga willen halen.
Hofland: „Ik heb zelf nog niets ver
nomen. Ik wacht af. Ik besef dat er
geen topclubs voor me zullen ko
men. Hopelijk wel een goede
subtopper, misschien een club die
Europees speelt. Een voordeel is dat
veel clubs op zoek zijn naar een lin
ker centrale verdediger en drie mil
joen is niet onoverkomelijk, lijkt
me. Belangrijkste is dat ik er een
goed gevoel bij heb, dat de ambities
me aanspreken."
De enkelblessure is geen item meer,
benadrukt hij. „Er duiken telkens
verhalen op waarin daarop wordt
teruggekomen, maar die zijn ner
gens op gebaseerd. Die enkel is he
lemaal genezen. Sinds eind januari
speel ik volledig pijnvrij."
Als er geen club voor hem komt, zal
hij zich op 5 juli weer melden op de
Herdgang. De 'transferwindow'
sluit overigens pas op 31 augustus.
Hofland: „Ik heb met mijn volle
verstand een contract tot 2006 gete
kend. Als het niet lukt om weg te
gaan, zal dat in het begin misschien
een beetje moeilijk zijn, maar ik zal
me opnieuw voor tweehonderd
procent inzetten."
Leonard Pluimgraaff (35) voetbalde tus
sen 1987 en 1998 bij Quick Boys. De Kat-
wijker, die in de verdediging speelde,
veroverde met zijn club twee keer de ti
tel in de hoofdklasse. Bijna zes jaar ge
leden stopte hij abrupt met voetbal, op
vrij jonge leeftijd.
„Ik heb altijd bij Quick Boys gespeeld,
van jongs af aan. Mijn opa voetbalde
er, mijn vader ook - tot hij prof werd
bij Den Haag. In de jeugd stond ik in
de spits, tot we rnet de B-jeugd een
keer tegen DSO moesten en er nie
mand was voor de linksbackpositie.
Daar kwam ik terecht en dat ging zo
goed dat ik achterin ben blijven han
gen. In de ongeveer elf jaar dat ik in de
selectie zat, zijn we twee keer kampi
oen geworden. Dat waren natuurlijk
enorme hoogtepunten, echt een ge
weldig feest.
Op 30 augustus 1998 werd mijn zoon
tje geboren. Hij heet ook Leonard. In
het begin ging alles prima, het was een
wolk van een baby. Maar na drie we
ken kregen we te horen dat Leonard
een ernstige hartafwijking had. Hij
moest een zware operatie ondergaan.
Daarom heb ik gezegd: voorlopig voet
bal ik niet. Ik wilde thuis zijn, bij mijn
vrouw en mijn zoon.
In principe wilde ik er een jaar tussen
uit, en als het met Leonard dan weer
goed zou gaan, zou ik misschien weer
gaan voetballen. Dat is er nooit van
gekomen. Ik was in de tussentijd ook
in de sportzaak van de familie gestapt
en dat maakte het eigenlijk onmogelijk
om te voetballen. Nog afgezien van de
zaterdagen, als ik moet werken, zijn er
de trainingen op donderdag waar ik
dan vrij voor zou moeten nemen. En
zeker in het begin stond ons gezin ge
woon op de eerste plaats.
Leonard is inmiddels vijfenhalf en hij
heeft een broertje, Jakob, van tweeën
half. Ik heb later nog wel eens overwo
gen om te voetballen, maar ik weet dat
Leonard Pluim
graaff (rechts) in
duel met Marco
de Ridder, tijdens
de Katwijkse der
by van 1993.
Foto: Archief
Leidsch Dagblad
het, als je er een tijdje uit bent, heel
moeilijk is om weer een beetje op ni
veau te komen. Natuurlijk zijn er mo
menten geweest dat ik het heel graag
zou willen. De keuze was echter dui
delijk, indertijd.
Ik kom nog steeds bij Quick Boys, ik
voetbal in het vijfde met een stel ande
re oud-eerste-elftalspelers. Hans van
der Plas, Jaap van Duijn, bijvoorbeeld.
Maar als ik drie keer per jaar mee kan
doen, is het veel. Zaterdag ben ik niet
gaan kijken naar de wedstrijd tegen
Genemuiden, ik moest werken. Om
een uur of zes ben ik nog wel naar de
familiedag gegaan natuurlijk. Er spe
len nu nog steeds jongens in het eerste
waar ik vroeger mee in de selectie heb
gezeten. Glen van Dam kwam in die
tijd net aan, Peter Kromhout, Peter
Timmermans en ook Raymond Flaton
waren er al. En als sponsor - we leve
ren ook de kleding voor de selectie -
zijn we nog steeds erg betrokken bij
Quick Boys."
UIT
G ESPROK E
éNa scorebordji
nalistiek en wc
erfvoetbal intr
ceert AZ-coach
Adriaanse wee
een nieuwe tei
in Sportweek:
Bij voetbalclubs wordt te 11
aan showroomdenken gedi
De trend in Nederland is eei
trainer aan te stellen waar
geen schrammetje op zit. Ee
zonder nega tief imago. Iem
die nog nooit heeft getraim
heeft ook nog geen conflicte
had."
De bondscoach van Portui
Luiz Felipe Scolari, in Wot
Soccer:
„Het is niet nodig 33 systen
beheersen. Een-twee-drie, di
genoeg. In voetbal bestaan
slechts drie mogelijkheden:
winst, verlies en een gelijks
Meer hoefje toch niet te we
Bondscoach Ruud Gullit i
met Oranje onder 19 jaar:
tief tijdens het toernooi 01
kwalificatie voor het EK I
Volkskrant:
Sommige jongens zaten la
chend achterin de bus, de n
laag tegen de Hongaren int
seerde ze geen reet. En dan
ben ze 's nachts om halftwt
hun kamer nog keihard de
ziek aan. Dan denk ik: ik h
een stelletje a-socialen bij n
De Engelse voetbalcomm:
tor John Motson over de I
gendarische goal van Mar:
van Basten in de EK-final:
1988, in FourFourTwo:
„...en zijn volley in de final
nou, die kwam niet uit Hol
Die kwam uit de hemel. Ha
dat destijds ook maar geze%
Marco van Basten in LINDi
Juist omdat ik eigenlijk hei
emotioneel ben, heb ik een
schild opgebou wd. Mijn en
liggen erg aan de oppervlak I
maar ik wil dat niet aan iei 1
een tonen en dus houd ikh I
standelijk.j
Opnieuw Marco van Baste
„Ik geef niet om kunst, niet
dure kleding, niet om botei
zou wel een groot stuk laiu 1
len kopen om er een geweh
huis op te bouwen, maarl j
beth is verknocht aan Badl
vedorp, de kids gaan er nat
school en daar is geen gron
koop.
Judoka annex DJ Dennis 111
der Geest in TV Weekeind 1
„Platen aan elkaar mixen[t
een rush in mijn hoofd. Als
thuis een uur lang plaatjes
draai, kan ik aan de hand
mijn platenkeuze precies at
terhalen hoe ik in mijn vel
Sander Boschker, derde k
per van Ajax, in de Volksk
„Ik ben geen stadsmens. Di
ren dat ik Amsterdam ben
weest, kun je op de vingers
één hand tellen. Van filmp
televisie wist ik ook wel hot
sterdam eruitziet."
Alphenaar Martin Verkerl
over zijn vedettenstatus, i
Sportwereld:
„Ze vragen alleen noghoe
het met je tennis? Nooit nu
hoe gaat het met jou?"
Voetballer Robin van Per
Sportweek:
„Weetje, Arsenal deed met
aanbieding, ik deed er een
klein beetje bovenop en tot
was het klaar! Voor mijn g:
had ik er veel meer uit kun
halen, maar dat was nietb
langrijk."
Opnieuw Robin van Persi
over de mishandeling do:
Ajax-fans tijdens het duel
Ajax-Jong Feyenoord:
„Als ik was gevallen, wasii
meer opgestaan. Eén trapt
bent bewusteloos. Steken z 1
mes in je en ben je weg. Dt
scenario schiet vaak doori 1
kop.fy
De Vlaamse Formule l-c:
reur Bas Leinders in Hun 1
„Ik weet simpelweg van rr
dat ik beter ben dan Montt
Schumacher, noem maart 1
Correctie: minstens even g<1
en wellicht beter.1
Alleen winnaars telden in
voormalige DDR, vertelt 1
Duitse aüete Heike Drecl 1
in De Telegraaf:
„De gouden-medaillewiiu
moesten eerst het vliegtuig
gevolgd door de overige nu1
lewinnaars. De sporters zo
plak, die moesten maar dot
achterdeur. Ongelooflijk."1
Jan-Paul Saeijs (ADO Dei 1
Haag) over het herstel va I
knieblessure, in Voetbal c
national: 1
„Dat het altijd nog erger k
bewijst John Nieuwenbur\
Ajax, die al drie jaar aan'A
herstel werkt. Hij rijdt nog
steeds iedere dag op en net 1
naar Zeist in de hoop
ooit weer terug te ke- 1
ren in het betaalde
voetbal.1
'I
