V rijblij vendheid
moet eruit
bij Noordwijk
Bakker en Wendt gaan teugels strakker aantrekken
SPORT
ZATERDAG 22 MEI 2004
SI
door Gertjan van Geen
Dat Noordwijk pas via een beslissingswedstrijd te
gen Excelsior Maassluis gevrijwaard bleef van het
spelen van een degradatiewedstrijd, heeft de trotse
voetbalvereniging wakker geschud. Er viel in de af
gelopen jaargang weinig te genieten voor de aan
hang van de zaterdaghoofdklasser. Komend sei
zoen moet aan de Duinwetering weer een elftal
staan dat goed voetbal speelt en bij de topzeven
eindigt. Trainers Andries Wendt en Geert-Jan Bak
ker kijken op het terras van strandpaviljoen Los Tios
terug en vooruit. „Wij hebben onszelf ook een spie
gel voorgehouden."
Het ziet er bij aanvang van het seizoen zo mooi
uit voor Noordwijk. Tegenover het vertrek van de
'oude' Arnold Reinders staat de komst van de
jonge spelverdeler en ex-prof Bram Meurs.
Noordwijk speelt voor de Amstel Cup tegen FC
Zwolle en biedt de eredivisionist een helft lang
meer dan goed partij. Meurs neemt het elftal bij
de hand en een nieuwe leider is gevonden. In Je
roen van Wetten lijkt Noordwijk tevens een meer
dan gemiddelde aanvalsleider te hebben. In de
seizoensouverture tegen Kloetinge, dat een jaar
'eerder als derde was geëindigd, scoort Van Wet
ten twee keer. Noordwijk wint na een wervelende
voetbalshow met 7-2. De spelers lopen met de
borst vooruit in de wetenschap dat dit Noordwijk
moeilijk te kloppen is.
Vier wedstrijden later heeft Noordwijk er slechts
één puntje bij. Maar de paniek slaat niet snel toe
aan de Duinwetering, verklaren Michael van der
Laan en Rocky Pitti in het Leidsch Dagblad. Het
duo is ervan overtuigd dat, als het eenmaal gaat
lopen, de tegenstanders weer van de mat ge
speeld gaan worden. Er volgt een 0-5 zege bij
MIC, maar die blijkt een incident. Weer volgt een
heel matige reeks en Noordwijk moet naar bene
den kijken.
Andries Wendt: „Er waren natuurlijk aanwijsbare
lorzaken. Van de zes verdedigers, waarmee we
legonnen, raakten we er drie kwijt. Michael
Scholten kreeg een schorsing van zeven wedstrij
den. Daardoor moesten we achterin gaan schui
ven. Middenvelders werden naar achteren ge
haald. Ze deden het niet slecht, maar ze hebben
toch een andere denkwijze. Leonard van Utrecht
heeft op vijf verschillende plaatsen gespeeld en
Patrick van Dam is als spits zelfs een keer laatste
man geweest."
Geert-Jan Bakker: „Normaal gesproken raak je er
geen drie kwijt en als je kijkt wét voor blessures
het waren. Peter Bos was een uniek geval. Die
kreeg trombose na een simpele operatie aan zijn
meniscus. Dat is een kans van 1 op meer dan
1000. En wat Martijn Ravensbergen aan zijn enkel
kreeg heb ik al die jaren ook nog nooit gezien."
Wendt:Als je meer punten hebt is zoiets makke
lijker op te vangen."
Bakker: „We konden geen jongens uit het tweede
halen, want die waren er niet klaar voor."
Wendt: „Al met al konden we het team dat we in
gedachten hadden niet opstellen."
Van het team dat in 1999 nog kampioen werd,
zijn vier jaar later alleen Patrick van Dam, Rocky
Pitti en Michael van der Laan nog over. Het suc
ces verbloemde in eerste instantie de problemen.
Het tweede elftal speelde kortstondig in de reser
ve eerste klasse. De doorstroming stagneerde en
Noordwijk, dat toch al niet het ruimste budget in
de hoofdldasse heeft, werd een paar seizoenen la
ter met de tekortkomingen geconfronteerd.
Bakker: „Doordat we een vast elftal hadden, heeft
de club stilgestaan. We zijn te laat begonnen met
spelers te vervangen. Je moet niet denken dat het
wel lekker loopt. Je moet vooruit kijken. Of Van
Dam volgend seizoen nu wel of niet speelt, hij
stopt een keer."
Wendt: „We hebben ook bestuurlijk een wisseling
van de wacht gehad. Voorzitter Leen Korbee en
Eep Bosma deden uitvoerend heel veel. De nieu
we mensen moeten dat leren. Daardoor ga je
achterlopen met sponsors werven en de contac
ten ermee onderhouden."
Bakker: „We moeten meer spelers opleiden in het
tweede. En in de jeugd moeten we gaan kijken of
er B-juniortjes zijn die al met de A mee kunnen
doen om meer weerstand te kweken. Daar zijn ze
jaren niet mee bezig geweest. De trainer van de B
wilde liever kampioen worden, dan dat hij zijn
beste spelers afstond."
Wendt: „Dat is een proces. We hebben nu een
jeugdcoördinator die goed werk verricht. Noord-
Andries Wendt (links) en Geert-Jan Bakker: „Wij hebben onszelf ook een spiegel voorgehouden. In een kleine groep bedek je soms dingen met de mantel der liefde ii
plaats van confronterend te zijn. Je doet concessies aan jezelf." Foto: Dick Hogewoning
wijk wil het liefst een eigen gezicht hebben met
spelers die iedereen op het dorp tegenkomt."
Bakker: „Maar ze willen er ook niet mee degrade
ren."
Wendt: „We raken ook veel spelers aan het be
taalde voetbal kwijt. De broers Marbus, Leonard
van Utrecht, André de Ridder, Marcel Akerboom,
Mike Zonneveld en Joost Terol komen bij ons
vandaan. Komend jaar gaat de keeper van de Al
naar FC Utrecht. We zijn er meer kwijt dan elke
andere club."
Bakker: „Vroeger bleven die gasten, omdat het fi
nancieel gezien niet interessant was. Nu gaan ze
allemaal. Dus het is niet zo dat we nooit goede
voetballers gehad hebben."
De, uiteindelijk, smalle selectie bracht nog meer
problemen voort. Gebrek aan concurrentie deed
de gemakzucht, ondanks de magere resultaten,
toenemen. Daarbij slaan de spelers van Noord
wijk zich graag op de borst met hun genoten op
leiding. Ze zijn mondig en bijna de helft heeft een
trainersdiploma op zak en weet het 'dus' beter.
Bakker en Wendt steken de hand in eigen boe
zem.
Wendt: „Wij hebben onszelf ook een spiegel
voorgehouden. In een kleine groep bedek je soms
dingen met de mantel der liefde in plaats van
confronterend te zijn. Je doet concessies aan je
zelf. Misschien hadden we jongens, die niet pres
teerden, eerder op de bank moeten zetten. Dan
hadden we ze even laten schrikken. Maar dan
hadden we er wel onbekenden voor in de plaats
moeten zetten."
Bakker: „We hebben niet ingegrepen, maar het
laten lopen. Het zijn net kinderen. Als we de strijd
waren aangegaan, hadden er misschien spelers
weggelopen. En we hadden nog maar moeten
zien of clie jongens uit het tweede het hadden
aangekund."
Wendt: „Ik heb er veel moeite mee gehad dat ik
niet rechtlijnig genoeg ben geweest. Toen ik nog
in Noordwijk 1 voetbalde, corrigeerden we elkaar.
Je wist dondersgoed wanneer je je taak niet uit
voerde. In deze groep hadden te veel spelers een
weerwoord. Als speler van Rijnsburgse Boys heb
ik wel een keer in zo'n situatie gezeten. Als we
verloren zei iedereen: we degraderen toch niet.
Maar aan het eind van de rit kwamen we punten
tekort. Nu verloren we vlak voor het einde van
Achilles Veen, terwijl iedereen dacht we wel even
gingen winnen. Het was een grote schande. Daar
heb ik een maand slecht van geslapen."
Niet alleen het trainersduo is wakker geschud,
ook de club heeft door dat van de bewandelde
route moet worden afgeweken, wil Noordwijk
weer een rol van betekenis gaan spelen. Het bud
get is dankzij inspanningen van de hoofdsponsor
opgeschroefd. Als het aan Wendt ligt, is het vanaf
nu voorbij met de vrijblijvendheid. Wendt sluit af:
„Ten eerste gaat het lukken om in de breedte
sterker te worden en ten tweede gaat er harder
getraind worden. Van tevoren gaan we met de
spelers doelstellingen doornemen en daar gaan
ze op afgerekend worden. Noordwijk moet meer
bikkelen en verdedigender gaan denken, het is te
vaak voorgekomen dat we een corner of vrije trap
kregen en dat de bal even later aan de andere
kant in het doel lag. We zijn aan het scouten ge
weest op winaarsmentaliteit, op jongens die een
'andere' opleiding hebben. De doelstelling is de
topzeven en die geldt vanaf dag 1.
„Het is een rotperiode geweest voor de club, de
spelers, de trainers en de supporters. Overal waar
je komt, praat je over voetbal en er zijn te weinig
mensen die met plezier naar Noordwijk hebben
gekeken. Dat trek ik mezelf aan. Ik heb er geen
moment aan gedacht om te stoppen, heb juist
besloten om verder te gaan in de voetballerij. Ik
was gestopt met roken, maar stoom weer de ene
na de andere weg. Het vreet aan me. Ik ben geen
paar jaar ouder geworden die laatste weken, maar
wel een paar kilo lichter."
RANDJE BUITENSPEL
v.l.n.r.: Henk Kruit (trainer), Chris Bosman, Jaap Oltshoorn, Jan Koek, Ton Berg, Bert van Klink (grensrechter), Peter Beerboom en Sjaak van Slingerland,
it v.l.n.r.: Jan van der Geest, Goof Overdevest, Gerard van Cromvoirt (keeper), Leo van der Ham, Guus van der Geest en Louis Bosman.
chief Gerard van der Hoeven.
feelden op De Loethe,
toenmalige terrein
oemd, tegen Teylin-
2500 toeschouwers,
il was niet zo vreemd,
Ie enige belevenis in
p. Zo'n kampioenswed-
f lefde enorm. Mijn zus-
gen nooit naar voetbal,
)en wel. Dat is een groot
met nu. Clubliefde en
i'i esse in het amateur-
zijn afgenomen. Vroe-
1 mijn vader mij wel
C eer naar UVS en in mijn
'g zaten daar altijd 5000
H luwers, tegenover 200
langs bij de derby van
Het is deze maand veertig jaar geleden dat SJZ voor het eerst vanuit de voormalige afdeling Leiden
promoveerde naar de 'grote' KNVB. De Zoeterwoudse club maakt vier decennia later kans op een nieuwe
mijlpaal: promotie naar de derde klasse. De 58-jarige Sjaak van Slingerland, die als speler bijdroeg aan de
eerste feestelijke gebeurtenis, is met 137 doelpunten in 310 competitieduels tussen 1962 en 1978
clubtopscorer. Volgens Van Slingerland is zijn club nog niet rijp voor de tweede historische stap.
SJZ tegen Meerburg stond in
het Leidsch Dagblad dat er 600
bezoekers waren en dat vond ik
nog ruim bemeten.
Ik was een echte linksbuiten,
licht en snel, type Robben,
Moulijn of Keizer, maar dan op
ons niveau. Saamhorigheid en
een goede conditie war en de
kracht van het team op de foto.
Trainer Kruit liet ons twee keer
in de week hard trainen en dat
was uitzonderlijk in die tijd. We
wonnen veel wedstrijden pas in
de eindfase, juist door ons uit
houdingsvermogen. De promo
tie naar de vierde klasse was
een hele happening. Ik heb al
les in plakboeken bewaard en ik
kan me van de wedstrijd nog
herinneren dat we na afloop op
de schouders gingen. Precies
veertig jaar later staat het eerste
elftal voor een nieuwe mijlpaal,
maar afgaande op de wedstrij
den die ik de laatste tijd gezien
heb, zijn ze daar nog niet rijp
voor. Meerburg was onlangs
toch écht heel wat beter.
Ik kom niet zo vaak meer bij SJZ
en éls ik kom, zoals onlangs bij
die kampioenswedstrijd tegen
Meerburg, zie ik niemand meer
van het beschreven elftal, maar
nog wel jongens met wie ik la
ter voetbalde. Ik denk dat er
meer dan voldoende interesse
zal zijn voor reünie, maar dat
moeten anderen regelen. Ik ben
niet zo'n organisator.
Ik woonde vroeger op de Vrou-
wenweg die in 1966 Leids
grondgebied werd. Daardoor
kreeg ik met de Leidse woning
bouwvereniging te maken en
was ik op Leiden aangewezen
toen ik wilde verhuizen. Ik
woon nu al jaren in de Soemba-
straat. Hoewel ik daar nooit zo
bij stilsta, word ik niet als een
echte Leidenaar beschouwd. Jij
hebt 'boerenbloed' zeggen ze
op mijn werk en dat is dan po
sitief bedoeld."
De populariteit van het voet-
balboek is een voordeel met
een enorm nadeel. Jan en alle
man waagt zich er aan. Nog
niet zo gek langgeleden haalde
een beetje uitgever zijn neus op
voor de platte volkssport. Maar
nu? Zelfs de ergste rotzooi wordt
zonder mankeren gebundeld,
gedrukt, van een omslag voor
zien en op de markt gedonderd.
Als er tussen de vaak kromme
regels door maar gevoetbald
wordt. Wtit is dat voor merk
waardige scoringsdrift die zelfs
de serieuze boekdrukker tot
schaamteloze producties aan
zet? Zijn Ajax, Beckham, Feyen-
oord en Oranje zelfs in fatsoen
lijke kringen soms zo hip dat
een uitgever zonder voetbalboe-
ken op de plank niet meer mee
telt?
Het is echt onvoorstelbaar welk
een shit zijn weg naar de schap
pen heeft gevonden. Met het oog
op het naderende EK is kenne
lijk alles geoorloofd. Een jaartje
terug werd het Nederlands elftal
nog uitgejouwd en nu gaan we
in polonaise naar Portugal.
Maar zou het opportunistische
voetbalvolk nou werkelijk alles
vreten zo lang het leesvoer maar
oranje is? Dat Leo Oldenburger
de mensheid meent te moeten
lastig vallen met zijn memoires
is toch een grove belediging voor
wie van voetbal houdt? Leo wie?
Precies. Leo Oldenburger, die ze
melaar van SBS die het com
mentaar doet als de commercie-
len Oranje mogen doen.
Nou kom ik al een jaar of wat
geregeld bij het Nederlands elf
tal en onderhand weet ik wel
zo'n beetje hoe en wat als het
om de entourage van Oranje
gaat, maar wie Leo Oldenburger
is, ik heb geen flauw idee. Toch
is van de man een boek versche
nen, 'De stem van Oranje', een
soort autobiografie. Oldenbur
ger verhaalt over zijn lotgeval
len tijdens de barre overlevings
tochten van de nationale ploeg
in Tsjechië, Moldavië en Schot
land. Het gaat over wat Leo eet,
waar, hoeveel en waarom. Dat
ons dat volkomen worst is, zal
een uitgever toch ook wel begrij-
pen? Of houdt die de voetbal
consument voor niet goed snik?
Met veel poespas werd van de
Het gaat over
wat Leo eet,
waar, hoeveel
en waarom.
Dat ons dat
volkomen worst
is, zal een
uitgever toch
ook wel begrijpen?
week de biografie van Rafael
van der Vaart onthuld. Net in
de tiuintig paar keer het oranje
shirt aangehad en hup, biogra
fie. Kan nooit veel zijn, zult u
denken. Mis. Het is nog minder,
helemaal niks. Een leeg boek,
een broddelwerk. Schrijver doet
er tijdens het tikken niet al te
moeilijk over: do, re, mi, fa, sol,
al weereen velletje völ, zo'n
boek. En dan heeft het meeste
van de Van dér Vaart-biografie
al eerder in het blad Sportweek
gestaan. Auteur Mark van den
Heuvel, die als verslaggever in
dienst van Sportweek is, heeft
dus gewoon zijn eigen werk zit
ten herkauwen.
Oldenburger, Van der Vaart, To
venaars in Oranje, een werkje
waar ik mij vorig weekeinde
doorheen heb geworsteld en dat
ik u ook van harte kan afraden,
van mij mag het allemaal,
maar het zou zonde zijn als ze
de aandacht zouden afleiden
van die paar voetbalboeken die
wel de moeite waard zijn. Nou
hoeven we over Auke Koks Wij
waren de bestenniet in te zit
ten, want deze definitieve ver
slaglegging van het WK 1974 is
werkelijk overal de hemel in ge
prezen. Maar een juweel als 'Het
mysterie Marco'als dat maar:
niet in het duister blijft liggen
schitteren.
Ik werd op het Mysterie gewezen
door Rob van der Zanden, mijn
vriend en overbuurman op de
redactie van Johan, het voetbal
maandblad. Ik was een tikkeltje
chagrijnig na het schrijven van
recensies over Tovenaars in
Oranje en het Van der Vaart-
boek (hoeveel lichtheid kan een
mens verdragen) toen Rob mij
als het ware de biografie van
Van Basten voorschreef. Als the
rapie.
Het hielp. Wat een fantastisch
voetbalboek. Het beste sinds Ni
co Scheepmakers meesterwerk
over Cridjjf. Van Basten heeft
schrijver Johan Faberzijn zegen
gegeven, maar wenste op geen
enkele manier aan het boek mee
te werken. Een daverende pre
sentatie zit er daarom niet in
voor uitgeverij Thomas Rap.
Maar juist omdat Van Basten er
zelf nergens doorheen kletst, is
zijn biografie zo gesldÊgd. Faber
werd gedwongen om alles wat
hij over het Mysterie had ge
hoord, gelezen en van hem had
gezien zo krachtig mogelijk op
te schrijven. Dat is hem perfect
gelukt. De geheimzinnige Van
Basten wordt door de journalist
Faber bijna volkomen door
grond en de weerslag van deze
minutieuze studie is een meesle
pend verhaal dat geen moment
hapert. Als onderzoeker én ver
teller maakt Faber grote indruk.
Mijn tip voor de zomervakantie:
'Het mysterie Marco'Alhoewel,
zonde om zo lang te wachten.
Halen en lezen.
Jaap Visser
Reageren?
sportredactieJd@hdc.nl
