Dertigers maken de balans op
GESPREK VAN DE DAG
Inmiddels mag iedereen
Bartje 'brune bon'n' voorzettei
Twintig verhalen over gewoon bijzondere vrouwen
Werkloze smulpapen
in de leer bij Jamie
Stofzuigen
DAGELIJKS LEVEN
^NDEfiL KEER.T3E (TOEP
door Marie-Catrien van Deijck
„ledereen heeft een eigen verhaal, maakt
keuzes, doet ervaringen op en maakt op een
gegeven moment de balans op. Toch blijven
die verhalen altijd binnen een klein groepje
en kijkje alleen bij vriendinnen in de keuken,
terwijl ze voor velen herkenbaar en inspire
rend zijn." Jessica Menheere uit Den Bosch
bundelde twintig verhalen van vrouwen, al
len dertigers, in het boek 'Gewoon bijzonde
re vrouwen'.
„Vrouwen kunnen ontzettend worstelen
met hun leven. Met de keuzen die ze ge
maakt hebben voor een bepaalde baan,
voor die ene partner, voor kinderen, kort
om voor het soort leven dat ze willen lei
den. Vrouwen zijn vaak meer gericht op
een ander, omdat ze bereid zijn zelf op de
tweede plaats te komen. Dat kun je lang
volhouden, maar vroeg of laat gaat het kna
gen. Zo rond hun dertigste beginnen veel
vrouwen voorzichtig de balans op te ma
ken."
Jessica Menheere uit Den Bosch schreef dit
in het voorwoord van haar boek 'Gewoon
bijzondere vrouwen'. Een boek over en
voor vrouwen tussen 30 en 40 jaar. Over de
beslissingen die tot dan genomen zijn en
over gebeurtenissen die tot een keerpunt
hebben geleid. „Vrouwen zoeken elkaar op
en delen ervaringen in hun vriendinnen
kring. Maar helaas blijft het daar dan
meestal bij, terwijl die ervaringen voor ve
len van waarde kunnen zijn."
Reden voor Menheere, zelf 35, om een aan
tal van die levensverhalen op te schrijven.
Ze vroeg twintig vrouwen tussen de 30 en
40 jaar hun verhaal aan haar te vertellen.
„Vrouwen in die leeftijd hebben al het een
leerzaam dat ik hoop dat de mense
lezen er door geïnspireerd of gestei
den."
Wat opvalt in de verhalen, is dat ve
wen hun balans vonden met behul
spiritualiteit. Oosterse religies, mee
yoga zijn begrippen die veel terugk
„Vrouwen hebben veel meer moeil
mannen om te 'aarden', om hun p|
vipden in deze maatschappij", den
heere. „De hardheid, de snelheid e
wachtingen die aan je worden gesti
voor heel veel vrouwen moeilijk te
ren. Ze hebben meer voeling met s
teit."
Jessica Menheere heeft ook haar ei;
haal in het boek opgenomen. Een\
over twaalf jaar lang duizelig zijn, 1
wikkelen van angsten en fobieën, d
naar therapeuten en uiteindelijk hé
zing. „Die lange periode van lijden
mijn levensinstelling radicaal verar
Misschien is dat ook wel precies w;
dig had."
Net als de andere vrouwen in het b
heeft Menheere een drastische wer
aan haar leven gegeven. Hoewel ze
Geografie heeft gestudeerd en in h(
drijfsleven werkte, besloot ze in Scl
ven een opleiding tot goudsmid te j
volgen. Toen haar zoon werd geboi
tegelijkertijd haar moeder stierf, stc
met zowel haar werk als haar opleii
maakt ze sieraden en schrijft ze wa
haar dat uitkomt.
„Ik ben een dromer. Misschien pas
niet in deze tijd, maar zo wil ik wel
had ook kunnen kiezen voor de we;
voor mij lag uitgestippeld, maar ik i
meer mee met de hectiek."
Jessica Menheere,
Gewoon bijzondere vrouwen.
Uitg. Schuyt&Co Uitgevers.
Auteur Jessica Menheere noteerde twintig
levensverhalen van gewoon bijzondere
vrouwen. Foto: GPD/Marc Bolsius
en ander meegemaakt en gaan zich afvra
gen of het leven dat ze leiden ook écht bij
hen past. Ze vormen een groep waarin din
gen op hun plaats vallen."
Het boek is een estafette van levensverha
len geworden. Verhalen over ongewild kin
derloos zijn, over scheiden, de dood van
een partner, over ongeneeslijk ziek zijn, het
kiezen voor avontuur, het verlies van een
moeder. De gemeenschappelijke factor van
de vrouwen die in het boek aan het woord
komen, is dat ze hun ervaringen hebben
gebruikt om daadwerkelijk verder te ko
men. Een van de vrouwen die aan het
woord komt, is Corine. Zij vertelt over de
strijd die ze samen met haar man Erik voer
de tegen zijn kanker. Over het proces van
hoop, vechten en loslaten. Erik stierf een
paar maanden nadat Corine haar verhaal
had verteld. „Nu is hij er nog, maar straks
sta ik er natuurlijk alleen voor. Het moei
lijkste vind ik het feit dat je moet leren los
laten. Hem loslaten, je maatje, je klank
bord. Ik geloof niet dat het na dit leven
afgelopen is. Maar zeker weten doe je dat
natuurlijk nooit. Het is meer een kwestie
van vertrouwen. In de kinderen zal ik
Erik ongetwijfeld nog vaak zien. En ook in
de mensen om me heen. Door Erik zijn er
hele mooie dingen ontstaan; ik denk dat ik
daardoor het gevoel zal hebben dat hij er
toch nog is."
Maartje doet haar verhaal over vier misluk
te IVF-behandelingen en de adoptie van
twee kinderen uit Guatemala. „Wat ik voor
al moeilijk vond is heel simpel dat je iets
niet krijgt waar je samen zo ontzettend
naar verlangt en dat je lichaam je zo in de
steek laat; ik vond dat ik faalde als vrouw
en dat ik tekort schoot tegenover Toon.
Ik ervaar het hebben van kinderen als een
proces dat enorm veelomvattend is, het
gaat over de totaliteit van het leven. Het be
tekent niet alleen dat je je meer in die kin
derwereld begeeft; het beïnvloedt ook hoe
je als mens bent. Hoe je denkt over normen
en waarden, spiritualiteit, dromen en ge
dachten - dat geeft een enorme veirijkmg."
Jessica Menheere: „Ik heb vrouwen opge
zocht die écht iets hebben gedaan met dat
wat ze hebben meegemaakt. Ze zijn niet bij
de pakken gaan neerzitten, maar hebben er
stuk voor stuk iets positiefs uitgehaald en
zijn heel bewust in het leven gaan staan. Ik
heb het boek in eerste instantie voor mezelf
geschreven, vanuit een persoonlijke drijf
veer, maar de verhalen zijn zo boeiend en
MENSELIJK
JERNEY KAAGMAN, bekend als
jurylid van hettv-programma Idols,
eist een schadevergoeding van
88.880 euro van uitgeverij Essensie
B.V. in Haarlem. Het bedrijf publi
ceerde NAAKTFOTO'S die zij vijf
tien jaar geleden voor Penthouse liet
maken. Kaagman deed dat gisteren
in een kort geding voor de voorzie-
ningenrechter in Amsterdam. Kaag
man wil bovendien een verbod op
verdere verspreiding van de foto's.
Het gaat om zes foto's die in maart
verschenen in het showbizzblad De
ze Week. Kaagman heeft destijds
met Penthouse een overeenkomst
gesloten voor eenmalig gebruik van
de foto's. Als de foto's nogmaals
zouden worden gepubliceerd, dan
zou er een schadevergoeding van
10.000 gulden per geplaatste foto
worden betaald. Foto: GPD
Astronaut ANDRÉ KUIPERS heeft koningin Beatrix gisteren op Huis ten Bosch
ARMBANDJES gegeven voor haar kleindochters Eloïse en Amalia. De armband
jes zijn meegeweest op de ruimtereis van Kuipers. Het gaat om armbandjes van
titanium, een licht en sterk materiaal dat in de vliegtuig- en ruimtevaarttech
niek veel gebruikt wordt. Tussen de buisjes van titanium zijn zoetwaterpareltjes
aangebracht. Kuipers bezocht de koningin en prins Willem-Alexander gisteroch
tend in gezelschap van zijn vriendin Helen Conijn. Foto: ANP
door Barenda Grutterink
Minister Zalm geeft blijk van een schrikbarend gebrek
aan elementaire kennis van de huishoudkunde. Laten
we hopen dat hij meer verstand heeft van stddthuis-
houdkunde, maar daaraan wordt ook in Duitsland en
Frankrijk getwijfeld. Wat beweerde Gerrit namelijk
vooreen verzameling van liberale geestverwanten?
Dat ieder mens kan stofzuigen. Wat een tragisch mis
verstand. Niemand kan stofzuigen. Zeker, ik kan de
stekker van een stofzuiger in het stopcontact doen, de
stang met borstel ter hand nemen en rauwelijks daar
mee over het tapijt bewegen. Zuig ik dan stof? Deels
misschien. Maar zuig ik alle stof? Nee, zeker niet. In de
tijd dat verkopers hun stofzuigers nog aan de deur sle
ten, hebben ze het aan honderdduizenden huisvrou
wen uitgelegd. De verkoper speelde vaak een rol in
seksistische grappen. Net als zijn neef die langskwam
met encyclopedieën. Hij hanteerde de stang. Hij deed
een boekje open. Die dingen. Hun bezoek bracht de
huisvrouw een verzetje in de vele eenzame uren van
alle trage dagen in de nieuwbouwwijk.
Akkoord, de stofzuigerverkoper dus. Hij liet mevrouw
eerst met haar oude stofzuiger op de vaste vloerbedek
king los. Vroeg daarna: „En mevrouwtje, nu denkt u
zeker dat alle stof verdwenen is?" Als het vrouwtje met
lichte blos en aarzeling ja knikte, haalde de verkoper
uit: „Let op, nu ik.Hij pakte zijn eigen splinternieu
we apparaat uit de doos en ging hetzelfde stuk tapijt
van zo-even te lijf, opende dan het binnenste en kan
telde de stofzak. En zie, daar dwarrelde onder de be
schaamde blikken van de huisvrouw nog een flinke
golf witte vlokkigheid aan stof op het karpet. Dit was
duidelijk: in dat huisgezin was het de hoogste tijd voor
een hele nieuwe stofzuiger. Mevrouw kon contant be
talen. Hij had gepast geld terug. In Amerika bestaat
een stofzuigermuseum. Aardig daar is de uitstalling
van nog prima stofzuigers die huisvrouwen schuldbe
wust hadden ingeruild voor helemddl nieuwe uit de
doos.
Ook de stofzuigende mens wil bedrogen worden en de
grootste denkfout betreft het stof zelf. Als de verkoper
eerst was begonnen en het daarna de beurt was ge
weest aan dat huisvrouwtje dan was het haar machi
ne geweest die in de 'rebound' het extra stof had ge
scoord. Ik erken, dit verhaal geeft stof tot dubbelzin
nigheid, maar één conclusie staat vast: stofzuigen is
een onmogelijke vorm van bezig zijn. Stof is eren zal
er altijd blijven, zolang tachtig procent vast wordt ge
vormd uit dode menselijke cellen en de rest uit snor
haren van de kat, stofmijten en andere enge beesten.
Stof zijn en blijven we. We hoeven er niets eens tot we-
De bekende Engelse kok Jamie Oli
ver begint in Amsterdam met zijn
succesvolle restaurant en oplei
dingsprogramma Fifteen. Vijftien
werkloze jongeren tussen de 16 en
24 jaar met een voorliefde voor
lekker eten, krijgen de kans zich in
één jaar tijd om te scholen tot
chef-kok.
Pakhuis Amsterdam aan de Ooste
lijke Handelskade in de hoofdstad
wordt inmiddels omgebouwd tot
restaurant. Volgens planning zal
het restaurant geopend worden in
november. De eerste groep stu
denten die via een selectieronde
worden gekozen, begint in augus
tus met de opleiding. Een camera
ploeg registreert het wel en wee
van de jongeren. Het is nog niet
bekend hoe vaak Oliver zelf aan
wezig zal zijn. Net5 zal de serie in
het najaar op televisie uitzenden.
Frank Sinatra
Kaalheid: nudisme op
hoger niveau
Hij is de veertig gepasseerd, Bartje. Dé Bartje van de legen
darische NCRV-televisieserie van dertig jaar terug, gemaakt
door Willy van Hemert op basis van de gelijknamige
Drentse streekroman (1935) van Anne de Vries. De NCRV
herhaalt de serie nu en deze week verschijnt de reeks op
dvd.
Bartje ('Ik bid nie voor brune bon'n!') ofwel Jan Krol heeft
natuurlijk weer gekeken. „In het begin had ik wel van: dit
gaat voor de huidige begrippen veel te langzaam en wat
moeten de mensen nou eigenlijk nog met al die Drentse
plaggenhutten? Maar ik hoor van veel mensen dat ze het
toch mooi vonden. Bij nader inzien vind ik dat zelf ook
wel. Van Hemert was natuurlijk ook wel een kunstenaar,
die poëtische beelden wist te scheppen die nog steeds aan
spreken."
Kiol zat alleen in de eerste vijf delen, daarna was Bartje te
oud voor de toen 10-jarige Jan. Hij werd echter door die
vijf afleveringen een ster en zijn ontwapende snuit en over
tuigende spel staan velen nog op de netvliezen gebrand.
„Ja, het is nu wel leuk dat ik dat schattige jongetje was."
Hij was en is echter nuchter over zijrj sterrenstatus op
jeugdige leeftijd, ,,'t Overkomt je. Op mijn huidige leeftijd
overzie je de dingen, maar als kind niet. Als mijn ouders
bijvoorbeeld naar Australië waren geëmigreerd, was ik ook
gewoon meegegaan. Gewoon als vanzelf. Ik vond het toen
ook allemaal niet vreemd, gewoon erg leuk. De NCRV had
een aantal scholen aangeschreven. Mijn schoolmeester
heeft toen aan mijn ouders gevraagd of hij me mocht op
geven. Die dachten een beetje naïef: "Waarom niet? Dat is
leuk voor hem, als hij een klein rolletje krijgt'. Zij zijn boe
ren en hadden verder geen ambities in die richting. Ik
moest toen iets voorlezen aan twee mijnheren en daarna
aan Van Hemert. Mijn moeder zegt altijd dat ze op dat mo
ment meteen merkte dat 't 'mis' was. Van Hemert had zijn
Bartje gevonden.
De opnamen, met louter amateuracteurs uit Drenthe wa
ren een spannende en vooral leuke ervaring, maar toen
had Jan nog geen idee wat hem te wachten stond. De eer
ste afleveringen waren amper uitgezonden of Bartje werd
gevraagd voor openingen, bezoeken aan bejaardenhuizen,
voor de televisieshow van Mies Bouwman en zelfs voor het
défilé voor de koningin. Bussen reden voor zijn ouderlijke
woning in Drouwen langs, automobilisten stopten dood
leuk voor de deur om foto's en handtekeningen. Jan Krol
heeft er evenwel niet onder geleden.
Jan ging naar de mavo, naar de havo en deed uiteindelijk,
de smaak toch te pakken, auditie op de Akademie voor
Woord en Gebaar in Kampen. Daar werd hij afgewezen,
omdat hij er nog niet aan toe zou zijn. Hij koos voor de
hbo-school voor jeugdwelzijnswerk in Leeuwarden.
Jan Krol ging na zijn opleiding werken in een centrum voor
epilepsiebestrijding en vertrok vervolgens voor studie
(gymnastiek) naar Duitsland, waar niemand ooit van Bartje
had gehoord. Vlak na de Wende werd hij leraar op een
school in Weimar, waar hij met de leerlingen een circus
opzette. Hij jongleerde, deed aan acrobatiek en speelde
voor clown, bijvoorbeeld in ziekenhuizen. Het bloed kroop
waar het niet gaan kon en hij ging naar de clownsopleiding
in Amsterdam, waar hij nu ook woont en een licht Amster
dams accent heeft aangenomen ('Ik ben geloof ik nogal
der te keren. Stofzuigen is de sisyfusarbeid van de
moderne mens. Niemand kan het en het heeft
geen zin, want er komt nooit een eind aan.
Nu bedoelt Gerrit Zalm het anders. Hij wil dat
bijstandstrekkers wat gaan doen voorde hun
verstrekte euro's. Stofzuigen bij hulpbehoeven
de mensen. Daar zit u>at in. ook al weten we
dat de stofinijt als 'de Bin Laden van het huis
vuil'altijd ontsnapt. Dat bijstandstrekkers
mensen zijn die een stofzuiger kunnen bedie
nen, weet ik uit ervaring. Misschien heeft Ger
rit zelf ook wel eenszo'n 'interieur
verzorgster' met uitkering over de
bestofte vloer gehad. Ik in elk geval
wel en als ze bij mij zeer zwart de stofzak-
ken vulde kon ze dat niet tegelijk wit
via de thuishulp bij een oud vrouw
tje doen. Want op tiuee plaatsen
tegelijk stofzuigen kan alleen On-
ze-Lieve-Heer. Het zijn mooie
praatjes van onze Gerrit met zijn
stofzuiger, maar ze ontberen wer
kelijkheidszin. Geef mij maar een
ouderwetse schoonmaak van oma
vroeger en een dito mattenklopper.
De acteur Jan Krol als Bartje met zijn televisie-ouders uit de gelijknamige serie. Foto: ANP
taalgevoelig'). Inmiddels is hij freelance acteur en clown.
Hij raakte intussen ook betrokken bij de Nederlandse
Stichting Anders Beleven, die personeel in de Nederlandse
zorg 'zintuiglijk prikkelt' en bij een internationaal theater
gezelschap Sign Dance Collective. Zijn activiteiten brach
ten hem overal. Hij wil nu, na al zijn buitenlandse om
zwervingen, weer meer in Nederland werken. 'Brui
bon'n' mag iedereen hem daarbij gerust voorzetten
chili con came ofzo, of in de soep. Geen probleem.I
niet in zo'n blubber als ze me toen hebben voorgeS
Toen ik dat terugzag, dacht ik ja, daar werd je ookni
van."
Archieffoto: GPD
De Stichting Educatief Contract
onderwijs (SEC), gespecialiseerd in
horecaopleidingen en verbonden
aan het ROC (Regionaal Oplei
dingscentrum) in Amsterdam, zet
te speciaal een versneld onderwijs
programma op voor Fifteen Am
sterdam. De leerlingen ontvangen
na één jaar een officieel erkend di
ploma. De opleiding duurt nor
maal twee tot drie jaar.
Geïnteresseerde jongeren kunnen
zich aanmelden via de website
www.fifteen.nl anp
