Reisleider:
minder mooi
dan het lijkt
GESPREK VAN DE DAG
easyHotel biedt kamers
van bezemkast-formaat
Het zit wel goed met schoolbank.
Taxi
Leidinggevende
capaciteiten
en sociale vaardighed
onmisbaar
DINSDAG l8 MEI 2OO4
DAGELIJKS LEVEN
'NIETS- JE HIER. GEEAI ^oro'S"..OEE/vJ
töaaa GEEM poUTI£'SIE4&ME:s, .A<IErr.'
OM GEK. van te worden
MENSELIJK
Een gelovige in Mexico-Stad
slaat een kruisje bij het
beeld van SINT DOOD. De
cultus van de door de
Rooms Katholieke kerk niet
erkende heilige heeft in
Mexico duizenden volgers.
Die offeren brandende siga
retten, glazen tequila, ap
pels en bloemen uit dank
voor aan Sint Dood toege
schreven wonderen. Door de
afwijzing door de kerk laten
zij zich niet ontmoedigen.
Maar de meesten vragen wel
eerst toestemming aan God
om zich tot de omstreden
heilige te wenden. Foto: AP
Astronaut ANDRÉ KUIPERS heeft gisteren in Den Haag een LINTJE ontvangen.
Kuipers verbleef vorige maand elf dagen in de ruimte. Hij werd benoemd tot of
ficier in de orde van Oranje Nassau. De ruimtevaarder, die het afgelopen week
einde in Nederland terugkeerde, ontving het lintje van minister Brinkhorst (Eco
nomische Zaken). Dat departement en het ministerie van onderwijs, cultuur en
wetenschap financierden de ruimtevlucht van Kuipers. Vanochtend brengt de
asstronaut een bezoek aan koningin Beatrix en prins Willem-Alexander. Zij ont
vangen hem om 10 uur op Paleis Huis ten Bosch.
De Amerikaanse Charlotte Benkner, volgens het Guinness Book of Records de
op een na OUDSTE PERSOON ter wereld, is vrijdag op 114-jarige leeftijd
OVERLEDEN. De laatste jaren deelde ze het huis met haar zus, die begin dit
jaar op 99-jarige leeftijd overleed. Vorig jaar gold Benkner korte tijd als oudste
mens ter wereld, nadat de Japanse die de eretitel droeg was overleden. Een
vrouw uit Puerto Rico kon echter op basis van haar doopbewijs aantonen dat ze
2,5 maand eerder ter wereld kwam.
door Esther Gotink
Een avondje doorzakken in Lon
den kan binnenkort een stuk goed
koper, met een overnachting in het
easyHotel, waar kamers worden
verhuurd vanaf 7,50 euro. Je moet
dan wel bereid zijn met je kater-
hoofd wakker te worden in een
knaloranje bunker.
Stelios Haji-Ioannou, het brein
achter vliegmaatschappij easyjet,
lijkt geen enkel project te schuwen
waar hij geldverslindende franjes
vanaf kan halen. Na easyjet,
easylntemet, easyCar en easyCine-
ma, komt hij nu met een nieuwe
dienst die hij tegen bodemprijzen
kan aanbieden: hotelkamers zon
der poespas. Geen receptie en res
taurant, geen handdoeken en
zeep.
Met de omvang en het comfort van
een bezemkast, verdienen ze ei
genlijk nauwelijks het predikaat
hotelkamer. Daarmee is easyHotel
vergelijkbaar met de 'capsule ho
tels' in Tokyo, behalve dat je in het
Londense model nog net rechtop
kunt staan. Het eerste gebouw dat
voor het project is aangekocht ligt
in Kensington, de 'bed break-
fast'-gordel van hartje Londen.
De kamers zijn oranje plastic af
gietsels van hooguit 7,5 vierkante
meter. De mallen worden op dit
moment in elkaar 'geklikt' op de
vier verdiepingen van het negen-
Clare Lennart
Gebrek aan fantasie is
misschien wel het meest
fatale menselijk tekort
tiende-eeuwse pand, en aangeslo
ten op water en elektriciteit. Op
een oppervlak waar voorheen
twaalf hotelkamers bestonden,
passen 25 bunkers. Ze worden
voorzien van een matras, toilet,
douche, wastafel, spiegel en kle
dingrek. Gasten krijgen bedden
goed en een toiletrol, wie zijn bed
wil laten opmaken moet extra be
talen. Er is geen televisie, geen te
lefoon en geen ontbijt.
De kamers worden volgens hetzelf
de principe geprijsd als de easyjet-
vluchten: wie vroeg boekt voor
minder populaire nachten, krijgt
bodemprijzen aangeboden. Een
overnachting op elk gewenst mo
ment kan echter oplopen tot veer
tig euro, het 'break even' niveau
(quite spelen) van het hotel. Voor
Londense begrippen nog altijd een
koopje. „We gaan ervan uit dat
mensen met liefde de extraatjes als
lavendelzeep en douchemuts inle
veren voor een goedkopere ka
mer", aldus Stelios. „We hebben
geprobeerd het midden te houden
tussen de goedkope hotels in Lon
den -die 75 pond (110 euro) per
nacht vragen- en de 'bed break
fasts' waarvan je nooit weet wat je
kunt verwachten."
Stelios is de pionier van het goed
kope reizen. In 1995 richtte hij
easyjet op, waarmee hij de vliegin-
dustrie op zijn kop zette. Met de
overname van Go in juli 2002 werd
easyjet het grootste budget-lucht
vaartbedrijf van Europa. EasyHotel
is niet het enige toekomstplan van
Stelios; binnenkort zien ook easy-
Bus en easyCruise het licht. Easy-
Bus maakt de busverbindingen
tussen Britse steden spotgoed
koop. En vanaf 2005 kun je voor de
prijs van een 14-daagse trip op een
luxe cruise schip omgerekend dik
twee jaar reizen op de no-nonsen-
se easyCruise. Zonder bar, zonder
entertainment.
door Rieks HoHkamp
Had het ongeluk met de bergwan
delaars in de Spaanse Sierra Neva
da voorkomen kunnen worden?
Zijn reisleiders over het algemeen
capabel, of wordt er maar wat aan-
gerotzooid? Antwoorden in zwart
en wit zijn niet te geven. Toch is er
aanleiding tot zorg.
Reisleider is een zwaar beroep.
Toeristen moeten in principe elk
uur van de dag en nacht een be
roep op je kunnen doen. Voor de
circa 3000 Nederlandse reisleiders
die actief zijn voor reizen naar het
buitenland staat daar een karige
beloning van 30 40 euro per dag
tegenover. Door die combinatie
van factoren is het verloop onder
reisleiders groot.
De kans datje als bergwandelaar
een onervaren reisleider mee
krijgt, is dus verre van denkbeel
dig. Temeer omdat een stijgend
aantal toeristen - inmiddels een
op de twintig, volgens de Vereni
ging voor Reisleiders Harmattan -
avontuurlijke reizen wil maken.
Reisorganisaties springen op de
groeiende vraag in en bieden
meer van dit type reizen aan.
Dat brengt risico's met zich mee.
Niet eens omdat de reisleider het
gebied niet goed zou kennen,
maar omdat hij of zij te weinig er
varing heeft met groepsproces
sen. „Het belang van de groeps
dynamiek stijgt uit boven de berg-
wandelkwaliteiten van de reislei
der", zegt Pieter Thissen (47) van
SNP Natuurreizen uit Nijmegen
gedecideerd.
Thissen, verantwoordelijk voor
klantenservice en personeel, met
ruim twaalf jaar reisleiderserva
ring, geeft zijn reisleiders cursus
sen sociale vaardigheden. „Je
moet sterke leidinggevende capa
citeiten hebben. Het is essentieel
dat je de groep goed kunt inschat
ten, dat je je eigen capaciteiten
kunt inschatten en dat je achter je
beslissingen durft te staan."
Van dat vermogen hangt af of je
in staat bent eventuele spannin
gen in een groep op te lossen.
Want ofschoon Thissen met groot
voorbehoud wil praten over het
tragische incident in de Sierra Ne
vada, waarbij drie Nederlandse
toeristen om het leven kwamen r
hij was er immers zelf niet bij - wil
hij er wel over kwijt dat spannin
gen in een groep nadelig kunnen
zijn voor de veiligheid.
Had de reisleidster de twee vrou
wen die terugkeerden alleen moe
ten laten teruggaan of had ze de
beslissing moeten nemen om met
de hele groep van twaalf rechts
omkeert te maken? „Kijk als je op
een landweg loopt in Toscane en
twee zeggen 'we willen niet ver
der, we lopen langs dezelfde weg
terug naar het hotel', dan zeg ik:
die moet je laten gaan. Tijdens
een bergwandeling mag je dat
nooit toestaan. De beslissing van
de reisleidster om de twee vrou
wen alleen te laten terugkeren is
echt op het randje."
Bij SNP Natuurreizen werken 250
reisleiders, van wie er elk jaar
veertig tot vijftig nieuw zijn. Allen
krijgen verplichte cursussen in
sociale vaardigheden, in kaart- en
kompas lezen, gps-gebruik, weer
kunde en EHBO. Voor winterrei
zen moeten reisleiders cursussen
doen in lawinekunde en langlauf
en.
Hij houdt staande dat er bij
groepsreizen met een reisleider
praktisch nooit ongelukken ge
beuren. „Het ongeval in de Sierra
Nevada met de Intertrek-reisleid-
ster is echt een incident. Ook bij
Intertrek is het overgrote deel van
de reisleiders goed en betrouw
baar. We wisselen zelfs reisleiders
onder elkaar uit", aldus Thissen.
„Bij individuele tochten in de ber
gen gebeuren vaker ongelukken.
Mensen zijn vaak slecht voorbe
reid, zowel qua uitrusting als wat
betreft hun fysieke conditie."
René Wiermans (46) van Harmat
tan, Vereniging voor Reisleiders,
bevestigt die ervaring. „Een heel
jaar op een kantoor zitten en dan
in een vakantie opeens inspan
nende dingen doen bij hoge of
zeer lage temperaturen is vragen
om moeilijkheden. Een ander
probleem is dat veel mensen
avontuurlijke reizen willen ma
ken, zo lang en zo goedkoop mo
gelijk."
„Het weerstandsvermogen van de
gemiddelde Nederlandse vakan
tieganger is erg laag. Vaak zie je
pas op de plaats van bestemming
wat voor vlees je in de kuip hebt.
Soms worden ze door een partner
die wel een goede lichamelijke
conditie heeft meegenomen on
der het mom van 'Ach kom. Ga
toch gezellig mee.' Als iemand 's
ochtends fris uit bed stapt is het
vaak niet te zien of hij het aankan.
Als reisleider kun je gewoon niet
alles voorzien", vindt Wiermans.
Het liefste zou Wiermans, naast
reisleider ook bestuurslid en
woordvoerder van Harmattan,
zien dat er een algemene basisop-
De weg weten en iets kunnen vertellen over bezienswaardigheden is nog maar een onderdeel van het wer
berggids moet kennis hebben van wandelen in de bergen. Op de foto gaat hij als eerste naar boven om e
trapje in de gletsjer uit te hakken voor de groep. Foto: GPD/Yvonne Keunen
leiding zou komen voor reislei
ders in het kader van een CAO
voor reisleiders.
Ook Thissen zou het geen slecht
idee vinden als er bepaalde stan
daarden kwamen, ondanks het
praktische probleem dat er heel
veel verschillende categorieën
reisleiders zijn en ondanks het feit
dat er op lokaal en Europees ni
veau verschillende eisen aan reis
leiders gesteld worden.
Het blijkt technisch moeilijk om
een uniform opleidingsprogram
ma op te zetten. De taken van de
reisleiders en de aard van de reis
kunnen erg veel uiteenlopen. Het
maakt soms veel uit of je de func
tie van reisleider, reisbegeleider of
gids hebt.
In het geval van de 'gids' die de
groep van elf wandelaars in de
Sierra Nevada begeleidde, maakte
het een groot verschil of ze als
gids geboekt staat of als reisbege-
leidster.
Intertrek, de organisatie waarvoor
ze werkt, heeft laten weten dat de
39-jarige Amsterdamse biologie-
lerares als reisbegeleidster bij de
groep was. Als gids had ze in
Zuid-Spanje alleen met een ver
gunning mogen werken. In prin
cipe is een reisbegeleider iemand
die een groep begeleidt van A
naar B, met weinig kennis van
achtergronden. In de praktijk ver
langen reisorganisaties toch net
zoveel kennis van hem of haar als
van een reisleider.
De weg weten en iets kunnen ver
tellen over bezienswaardigheden
is nog maar een onderdeel van
het werk. Een berggids moet ken
nis hebben van wandelen in de
bergen. Een goede berggids kan
in elk gebergte werken, alduj
Wiermans. Thissen gaat nog
verder: „Je kunt beter een go
berggids hebben die de regit
kent, dan iemand die geen b
gids is, naar de regio wel kei
Dat geldt ook voor de biolog
rares, die veel ervaring heeft
Pyreneeën, echter de Sierra
da niet kende.
Wat het ook niet makkelijk i
is dat de Nederlanders bekei
staan als de grootste klagers,
vraagt veel van het incasseri
vermogen van een reisleidei
is geen ontsnappen mogelijl
je reisleider bent met een gr
zegt Thissen droogjes. „Eno
als je zegt dat de wandeling
uur zal duren. Dan is er altijl
iemand die met het reisprog
ma wappert en zegt dat er vi
uur voor staan."
De website schoolbank.nl wordt veel gebruikt om te kijken wat er toch is
geworden van die oud-schoolgenoot. Foto: GPD
Manolito Peijnenburg was een gezet jochie. Hij
woonde in Eindhoven tegenover school en vertelde
altijd lange verhalen over de hut die hij met vriend
jes had gegraven. Iedere ochtend ging hij zijn klasge
nootjes ophalen. Van de moeder van een van zijn
vriendjes kreeg hij regelmatig een boterham. Tegen
andere moeders zei die vrouw, dat de 6-jarige jon
gen altijd zonder eten op straat werd gezet. Wat
moest er nou van Manolito worden?
Hij schopte het tot ingenieur. Tijdens zijn studie was
hij al een eigen automatiseringsbedrijf gestart en
met die zaak verdient hij nu zijn boterham.
Mensen zoals Manolito lopen er vele duizenden
rond in de gedachten van oud-schoolgenoten. Het
zijn van die mensen van wie je je afvraagt: Zou dat
nog wat geworden zijn? En zou er nog een reünie ko
men?
Op die vragen en de sentimenten er omheen speelt
de succesvolle website schoolbank.nl nu al weer een
paar jaar in. De site wil een verzamelplaats zijn voor
alle oud-leerlingen van alle basis- en middelbare
scholen.
De populariteit van de website is groot. Meer dan 1,5
miljoen mensen staan inmiddels ingeschreven zegt
oprichter Guy Spriggs.
Schoolbank begon als een bijproduct van Spriggs
Amsterdamse bedrijf Rosetta. Die firma maakt ad
vertentiesites (bijvoorbeeld auto- of contactadver
tenties) voor Britse bedrijven. Van zijn klanten en
het eigen personeel hoorde hij over de populariteit
in Groot-Brittannië van internetpagina's waaic
vrienden elkaar kunnen vinden. Dat bracht Spi
op het idee om het te kopiëren naar Nederland
Schoolbank is inmiddels niet meer gratis. De e
adressen van de gebruikers zijn afgeschermde
een berichtje wil sturen naar een oud-klasgeno
moet eerst lid worden. Dat kost 10 euro per jaa
euro voor een maand. Dat lidmaatschap is ook
reist voor het aanmelden van een reünie.
Veel betalende klanten heeft Schoolbank niet,'
zucht Spriggs. De meeste mensen zijn tevreden
de gratis mogelijkheden. Registreren is gratis, n
het aangeven op welke scholen je hebt gezeten
je nu doet en het anoniem laten weten dat je o
verliefd was op een oud-klasgenoot.
Dat contact is gezocht en gevonden door de S(
ningers Johan Weijers en Neeltje Marbus, klasj
ten op de Koningin Emmaschool in 1954. De ti
kwamen elkaar tegen op schoolbank.nl en beg(
driftig te e-mailen. Ander contact was in eerste
stantie moeilijk omdat Johan al weer zo'n veer
jaar in Luxemburg woont. „We hadden elkaar
vertellen", zegt Marbus. „We hebben allebei in
afgelopen jaren onze partner verloren en vond
daarin steun bij elkaar. Na 125 mailtjes beslote
elkaar te ontmoeten. De vonk sloeg over en nu
we verliefd. We willen nog heel erg oud wordei
men."
Alex Bogers
Over Amsterdamse taxi-chauffeurs worden veel nare
dingen gezegd. Maar vlak de Harderwijkse ook niet
uit. Langgeleden vroeg ik de enige aanwezige taxi
chauffeur bij Station Harderwijk mij naar het lokale
theater te brengen. Dat kon. De meter sprong opf
3,50, het aanvangstarief, toen de meter opf 4,- stond
waren we er. Ik zei dat hij best van tevoren had mo
gen zeggen dat het 100 meter was, maar in Harder
wijk praten ze liever niet met vreemdelingen. Een le
ge blik was het an twoord. Maar eerlijk is eerlijk, ik
was ingestapt en akkoord gegaan. Had ik deze gebo
ren dienstverlener op het Stationsplein gevraagd mij
naar het station te brengen, had hij keurig de meter
aangezet, de portieren vergrendeld en mij tegen beta
ling van f3,50 weer laten uitstappen. De klant is ko
ning. Een halfuur later arriveerde Erik, op identieke
wijze afgezet - wel voor de deur - door dezelfde
chauffeur. Weer een trein later werd ons derde team
lid voor f4,- geknipt en geschoren. En dat in een keu
rig christelijke dolfijnendorp, waar pas jaren later de
eerste fiets gestolen zou worden. Aan de andere kant:
we mogen Harderwijkse Hendrik óók dankbaar zijn
dat hij niet 15 kilometer is omgereden. Had ook nog
gekund. Zo pakken ze het in Amsterdam namelijk
aan. Als je daar, als duidelijk herkenbare toerist, bij
het Centraal Station een taxi vraagt naar het Victo-
ria-hotel (zichtbaar vanaf de standplaats!) krijg je
niet zelden een rondrit over de ringiveg aangesmeerd.
Maar ach, die jongens hebben het ook niet makkelijk
sinds de liberalisering. Twee keer zoveel taxi's, nau
welijks meer klanten. Er zit nu niets anders op dan
de gebruikers wat meer te laten betalen. Alleen het
woord 'taxi' zou genoeg moeten zijn om menig vrije-
markt-WD' er het schaamrood naar de kaken te ja
gen. Maar dit terzijde. Moeizaam probeert nu de
Amsterdamse overheid zich terug te vechten in de tot
jungle geliberaliseerde lokale taximarkt. Chauffeurs
die klanten lastig vallen of overtredingen maken mo
gen bijvoorbeeld voor straf niet meer over de vrije
trambaan. Dan wordt hun trambaan-sticker afge
pakt. Maar kijkt u altijd eerst even of een chauffeur
zo'n sticker op zijn voorruit heeft? Dat is dan reuze
verstandig van u, denk nooit dat een ontzegde taxi
chauffeur u zal waarschuwen. Want in plaats van
over de trambaan te flitsen staat hij nu op iedere
hoek in de stoplicht-file. Vervelend voor maar niet
voor hem: de meter tikt extra vrolijk door. Het is,
kortom, niet de betrapte chauffeur die moet boeten
voor zijn slechte rij-gedrag, nee, het is zijn argeloze
klant. WD-stemmers hebben niet zelden veel bereikt
in hun leven. Laat hen daar gerust trots op zijn, té
vaak trekken zij uit dat alles de conclusie dat niet
alleen zijzelf, maar dlle Nederlandse burgers pri
ma in staat zijn om -pakweg- een Amsterdamse
taxichauffeur te dwingen tot concurrerend en
klantvriendelijk opereren. Indien na het instap
pen blijkt dat de dienstverlener uitsluitend
Pakistaans spreekt, kettingrookt en het stra
tenboekje ondersteboven houdt, stapt een
beetje assertieve liberaal direct weer uit. Ui
teraard. Well done! Het enige alter
natief is helaas die ene andere
chauffeur vooraan de rij. Okay, de fl
staart van het peloton bestaat uit T
nog 750 andere taxi's, maar dan
staat u ook zélf nog drie kwartier in
de taxifile. U kunt in theorie nog kie
zen voor de taxi's in het tweede gelid,
maar dat is theorie. Van voordringers I
houdt niemand, zeker niet de geliberali-
seerde chauffeur die na twee uur eindelijk pole posi
tion heeft veroverd. Ik zeg: nationaliseren die handel.
