REGIO
'Wij willen het vooral relaxed hebben'
arkensrechten zijn nu een zitting
rechten van boerenvan te *aad
Ik ga jouw billen niet wassen
VRIJDAG 14 MEI 2004
NAVRAAG
de Partij voor de Dieren maar niet een bekende schrijver op
idatenlijst van de Europese verkiezingen in juni te krijgen. De
weigerde vorige week Maarten 't Hart op de kandidatenlijst
7 7 te zetten. Op
van State
>ze week dat Harry Mulisch zijn plaats niet mag overnemen,
't Hart kon op de lijst gezet worden omdat hij geen pas
rijbewijs heeft en zich daardoor niet kon legitimeren. Harry
wilde graag zijn plaats als lijstduwer overnemen, maar werd
■rd omdat de inschrijvingstermijn verlopen is. Dat is jammer,
jen reden om bij de pakken neer te zitten, vindt de in War-
oonachtige MAARTEN 'T HART.
deze beslissing van de Raad van State verwacht?
ider meer. Ze kunnen heel moeilijk afwijken van de regel
der is opgesteld, namelijk datje een
dentiteitsbewijs nodig heb. Het is
uner, heel spijtig. Volgens de grond-
het ook niet. Ik heb zonder meer
it mee te doen aan de verkiezin-
tich bij deze beslissing neer of zoekt
igerop?
nog naar het Europese Hof. Alleen
daar eerst nog maar eens een paar
over slapen, ik weet nog niet of ik
Ik schat de kans dat ik win niet
Bovendien, ook als ik win kan ik
tduwer meer zijn voor deze Euro-
iezingen."
ta
rkit
iet zo leuk voor de Partij voor de
bekende namen en gezichten lij-
<ds belangrijker te worden in de
11 stemmen.
:hrijvingstermijn voor deze verkiezingen is al verstreken,
kan Mulisch nu niet meedoen, maar voor de Tweede Ka-
dat wel. En hij doet nu ook mee aan allerlei spptjes. Maar
aar, de inhoud wordt steeds minder belangrijk in de poli-
draait steeds meer om mensen. Op zich vind ik dat een
;e ontwikkeling."
mgrijk is de Partij voor de Dieren?
dat het een partij is die hooguit marginale invloed zal
uitoefenen. Meer dan één of twee zetels zitten er niet in.
■tkan natuurlijk wel dat onze standpunten worden overge-
door andere partijen. Zoals Groenlinks. Die partij zit nu al
Linst naar ons te kijken. De Partij voor de Dieren is in elk
[dig, want dieren hebben nog steeds geen rechten. Als er
de dag in het Europees parlement wordt gesproken over
rechten, betekent dat niet dat het gaat over de rechten van
en. Nee, het gaat dan om de rechten van de boer om zijn
op een bepaalde manier te houden."
irman Joustra foto: Hielco Kuipers
UIT DE ARCHIEVEN
31954, Vrijdag 14 Mei
'0
-Een vurig optreden van ,,De Vlam." Alle lof voor de Vlams-
et toneelgezelschap van de personeelsvereniging van de Leid-
Iweer, die gisteravond in het St. Antoniusclubhuis op het jaar-
^jist met de opvoering van de komische thriller „Boeven en Ma-
een enorm succes oogsten. Het is een alleraardigst stuk voor
eurtoneel. Ondanks dat in het tweede bedrijf de leidster van
ial bekend wordt, blijft de spanning tot het einde,
spelers hebben het stuk voortreffelijk over het voetlicht ge
extra pluim steken we op de hoed van de dames Klaasen
lolst voorde vertolking van de moeilijke rollen resp. van mevr.
1 en de schooljuffrouw Fluffie Spriet. Met een bal o.l.v. Jan Al
en met medewerking van ,,The O.K. Rythme Stars" werd deze
feestavond besloten.
9, maandag 14 mei
BEEST - Als een kilometers lang lint slingerden zich zaterdag
door Oegstgeest de vijfduizend padvinders die deelnamen
faditionele St. Jorismars. De leden van Scouting Holland wa-
f het merendeel uit Zuid-Holland, Noord-Holland en Utrecht
[tig. Foto: archief Leidsch Dagblad
deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
2,50 (voor een-exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op
nmer 57055 t.n.v. Dagbladuitgeverij Damiate b.v. Postbus 507, 2003 PA
em, onder vermelding van Leidsch Dagblad, ANNO d.d.(datum van
tsing) of door contante betaling aan de balie van het Leidsch Dagblad,
Sltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto binnen drie weken thuisgestuurd.
ei e.
COLOFON
Leidsch Dagblad
Directie: B.M. Essenberg
v? mail: directiehdcuz@hdc.nl
Irï' dredacteur: Jan Geert Majoor
Ze mail: redactie.ld@hdc.nl
h.i
utl'JTOOR
1 haat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
E.C ostbus 54,2300 AB Leiden.
°7i-5 356 415
fax 071-5 356 325
chten fax 023-5150 567
4, everkoop
^m.b.t:
6813661
023-5150543
0 175-681 3677
j,i ailhandel: 071-5 356 300
aus kunnen contact opnemen
3636
et' "EE
(gratis)
5196800
nten
faling (acceptgiro)
(alleen aut. ine.)
p/j €216,90
7 j: ie ons een machtiging verstrekken
natisch afschrijven van het
hgeld ontvangen €0,50 korting
per betaling.
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag.
Voor zaterdagabonnementen geldt €0,60 per
zaterdag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 0800-1711 (gratis).
Mobiel- 072-5196800.
ma t/m vr 07.30-17.00 uur; za: 08.00-13.00 uur
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Media BV
c.q. de betreffende auteur.
HDC Media BV, 2004
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen.
HDC Media BV is belast met de verwerking van
gegevens van abonnees van dit dagblad. Deze
gegevens kunnen tevens worden gebruikt om
gerichte informatie over voordeelaanbieding
en te geven, zowel door onszelf als door
derden. Heeft u hier bezwaar tegen, dan kunt
u dat laten weten aan HDC Media BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 2,1800 AA Alkmaar
In 2002 gaven de toeristen in deze regio ruim 140 miljoen euro uit. Gemiddeld, zo blijkt uit een onlangs verschenen onderzoek van de VW Hol-
De gezinnen Hannenberg en Van Kooten logeren in twee caravans op
camping Koningshof in Rijnsburg. Ze zijn een weekje op vakantie en zijn
dit keer dicht bij huis gebleven. De Hannenbergen wonen in Haarlem, de
Van Kootens in Nieuw-Vennep. Het bevalt ze goed. Vakantie staat bij deze
twee gezinnen vooral in het teken van ontspanning. Dini: „Ik hoef geen
spannende dingen te doen of bijzondere excursies te maken om een fijne
vakantie te hebben. Wij willen het vooral relaxed hebben. Lekker met zijn al
len eten, wat wandelen en fietsen, een boek lezen."
De vakantiebestemming blijkt een goede keuze. „Het is eigenlijk een heel
landelijk gebied. Zo zit je nog op de snelweg en als je dan een afslag neemt
sta je midden in de Randstad plots tussen de koeien. Dat verwacht je niet."
Tegelijkertijd, vervolgt Marja, heb je alles binnen handbereik. Behalve dan
goede uitgaansgelegenheden voor Nienke en haar vriend Patrick. In Rijns
burg zelf heb je niet veel, vinden de twee, en in Leiden eigenlijk ook niet.
„De paar disco's die er zijn werken met pasjes en voor de rest heb je alleen
maai- kroegen en dat vinden wij niks. De bioscoop blijft dan over. Dat is op
zich ook wel leuk."
De groep vermaakt zich overdag met uitstapjes naar het strand zoals op deze
dag. Met zwemmen in het bad op de camping. Winkelen in Leiden, of als ze
geen zin hebben in een grote stad, in een van de dorpen in de omgeving. Het
is al met al een heel aantrekkelijke regio vindt Dini. Het enige nadeel is dat
het allemaal wel prijzig is. „Dan komen we toch weer uit op dat gezeur over
die euro, maar het is nu eenmaal een feit. Het is gewoon allemaal een stuk
duurder geworden en daar pas je je uitgaven wel op aan. Als je met zo'n hele
groep een ijsje wilt nemen, wat toch bij een vakantie hoort, ben je gelijk een
fortuin kwijt. En neerploffen op een terrasje doe je ook niet zomaar. Dat kan
gewoon niet meer zo vaak."
De gezinnen Hannenberg en Van Kooten logeren in twee
caravans op camping Koningshof in Rijnsburg. Vanaf links:
Patrick, Dini, Marja, Nienke, Wendy, Natasja en Lianne.
TUSSEN PEN EN PAN
Mijn leven is niet saai. Vijf kinderen (Fré, Marc, Sam,
Fleur, Olivier) in de leeftijd van 12 tot 22 jaar en mijn
man (Theo) zorgen voor veel leven in de brouwerij. Vier
dagen in de week ga ik naar de redactie van deze
krant. Of ik trek op zoek naar nieuws en achtergrond
verhalen de regio in. Een ingewikkeld bestaan? In 'Tus
sen pen en pan' bericht ik er wekelijks over.
„Het is heel bijzonder. Ik
heb gewandeld met een
mevrouw, geholpen met
wassen en aankleden.
Eén mevrouw zegt dat ze
steeds moet plassen, dat
kan natuurlijk niet. In het
begin dacht ik dat het
echt zo was. En weet je
wat grappig was: dat een
meneer van zijn boeren
kool een bunker op zijn
bord maakte. Dat kan
Sam zelfs niet zo mooi.
Sam eet het daarna ook
op, maar dat wilde hij
niet. Hij keek alleen maar
naai' zijn kunstwerk. Ik
heb toen maar gevraagd
wat ik moest doen."
Fleur ratelt maar door,
terwijl ik met een be
hoorlijk ingewikkeld ver
haal bezig ben. Ik besluit
even pauze te nemen en
achter de theepot met
koekjes verder te praten.
Kom ik toch nog als
moeder tot mijn recht. Al
jaren probeer ik na
school zo'n tafereel in
het leven te roepen, wat
niet lukt omdat geen van
de kinderen behoefte
heeft tijd in mij te inves
teren. Een stage veran
dert dat beeld.
Fleur kijkt een week rond
op de psychiatrische af
deling voor oudere men
sen bij het verpleeghuis
Zuydtwijck in Leiden.
Niet voor haar beroeps
opleiding. Nee, de Vrije
School heeft een stage
voor het vmbo, havo en
vwo structureel in het
lesrooster opgenomen.
Vorig jaar moest ze een
week in een winkel staan,
nu valt haar de verzor
gende sector ten deel.
Het zijn goede ervarin
gen, waardoor ze net iets
voor hebben op hun leef-
tijdgènoten die daar niet
mee worden geconfron
teerd. Ze moet om zeven
uur de deur uit en komt
anders terug dan van een
doorsnee schooldag.
„Ze noemen me allemaal
zuster of juffrouw. Het is
best zwaar werk en je
moet ook niemand ver
geten. Ik zou niet zo oud
willen worden. Nou ja,
misschien weet je dan
niets meer", verzucht ze.
We drinken thee. „Kun jij
ook dement worden?"
Poeeeh, wat een vraag. Ik
hoop van niet, maar ik
kan je geen garanties ge
ven. Ik vergeet nu al zo
veel. Ze beaamt dat on
middellijk. „Ja, je laat de
laatste tijd wel veel de
sleutel in het slot zitten."
Die zit. Hoe moet dat
dan met ons? „Ik ga jouw
billen niet wassen", zegt
ze achteloos. „En Theo
zegt altijd dat als hij een
lastige oude man wordt,
we hem met een geruit
dekentje over zijn benen
ergens kunnen dumpen.
Natuurlijk doen we dat
niet, maar toch."
Ze pakt nog een koekje
en denkt aan ander lek
kers. „Gisteren hadden
we appelgebak, want het
was de dag van de ver
pleging. Er werd aan de
mensen die er werken de
vraag gesteld wat ze zou
den willen verbeteren als
hun ouders in
Zuydtwijck zouden moe
ten verblijven." En? „Al
lemaal hadden ze zoiets
van meer persoonlijke
aandacht. De verpleeg
hulpen zijn eigenlijk de
hele dag bezig met de
verzorging. Het is hart
stikke druk. Als ik niet
met die mevrouw ga
wandelen, komt ze die
dag niet buiten. Én dat is
erg, de hele dag binnen
op die afdeling zitten. Ik
zou dat niet volhouden."
Kwam er ook een oplos
sing voor dit probleem?
„Ja, ze wilden dat ze
meer vrijwilligers had
den. Ik ben nu eigenlijk
ook vrijwilliger. Dan kun
je iets extra's doen."
Marc, die jarig is, vangt
het laatste gedeelte van
het verhaal van Fleur op.
Hij heeft toevallig appel
taart meegenomen en
vertelt hoe de moeder
van zijn vriend een ver
geetachtige mevrouw
verzorgt. Hilarische ver
halen over wat ze dan al
lemaal vergeet, volgen.
Fleur herkent het al een
beetje. Samen voeren ze
een leuk toneelstukje op.
Mare voert Fleur zijn ver
jaardagstaart. Zouden
Theo en ik nu zo idioot
gaan doen? Nou, zo'n
vraag hoef je in ons gezin
niet voor je te houden.
Natuurlijk worden wij ge
persifleerd.
Na een eenvoudig doch
voortreffelijk maal wat la
ter op de avond meldt
Fleur dat ze naar bed
gaat. Ze moet niet alleen
vroeg op, maar morgen
wacht haar ook een
drukke dag. „Dat heb ik
nog vergeten te vertellen.
Zuydtwijck heeft een
boot. En met die boot en
alle mensen gaan we va
ren op de Kagerpjassen.
Dat is een uitje."'^Vat
leuk, roepen wij in koor.
Fleur legt uit dat dit ook
werken is. Aan een bikini
op een voorplecht moe
ten we niet denken. Mare
weet er alles van. Bij de
Haagsche Schouw waar
hij werkt, leggen regel
matig boten aan. „Denk
je aan het af- en opstapje
bij de boot met al die ou
de mensen en vooral met
rolstoelers." Nieuwe
grappige verhalen vol
gen. Het is duidelijk:
Theo en ik gaan een ver
zorgde toekomst tege
moet.
Saskia Stoelinga
Reageren?
s.c.m.stoelinga@hdc.nl
land Rijnland, kost een dagje vakantie in deze streek 71 euro per dag per persoon uit. Maar wat doen deze toeristen eigenlijk met dat geld en wat
zijn de aangename en minder aangename kanten van een verblijf in deze regio?
tekst: Marijn Kramp en Timoteus Waarsenburg
foto's: Mark Lamers
Jaren geleden waren ze 'V' fl
ooit in Leiden, „Toen we
nog jong waren." De laat- 'V3F -
ste keer dat ze Nederland
bezochten, was 1998. f
„Toen zijn we in Delft ge- yg& y jgcH
weest. Maar Leiden is ook IKy J.
een prachtige stad. Van- yg|H||
daar dat we weer eens te- JÉ. y :,y
rug wilden", zegt Frau Eh- E&WÈ
Ier uit Hamburg. „We zijn
nu al een week in Neder
land en volgens planning
hadden we al weer op de
terugweg moeten zijn. ffl
Maar we hebben er nog iPI
maar een weekje aan vast
geplakt. Holland is fantas- r&j
tisch, zeker dit kustge- t
bied wmR :m M
Als Gustav en Jutta Ehlers f hB
de trap van de Burcht be- yaBJjl
klimmen zijn ze net twee l| ,'s Jf* jif jgMKj
uur in Leiden. „We blijven Jy 'JmbSë
hier maar één dag, morgen j iiy j
reizen we vanuit Katwijk m 4
door naar Delft. In Katwijk
staan we op de camping
met onze camperbus. yj
Daarvoor zijn we in Am- Hbv y a
sterdam geweest en van- i I
daar door gereden naar de
tulpenvelden. We zijn ei- 1
genüjk te is niet veel j fWWBBfcj'
meer te zien. Maar de Keu- I
kenhof maakt alles goed.
Daar hebben we een hele
dag rondgelopen. Schitte- P
rend, werkelijk schitterend. IpBlÜ l i
Via de Keukenhof zijn we
naar Katwijk afgezakt."
Hoewel ze zelf uit Ham-
wend\0i^™n"wönegn aan Cus'3v en Jutta uit Hamburg bezoeken Leiden vooral vanwe-
zee', is de Hollandse kust de moole g'achten.
volgens hen veel prettiger.
Iets wat vooral ook aan de mensen hier ligt. „Iedereen lijkt hier rustiger, minder gestrest. Het le
ven in Duitsland is veel hectischer. Hier rijden veel mensen op de fiets naar hun werk. Hollan
ders nemen iets meer dé tijd voor alles."
De bollenvelden en de kust, het zijn de toeristentrekkers bij uitstek voor dit deel van Nederland.
Maar als je de Ehlers vraagt wat ze in Nederland nou het allermooiste vinden, roepen ze meteen
in koor: de grachten. „Niet alleen in Amsterdam, maar ook in Leiden. En in Delft. Grachten zijn
zo mooi, het maakt niet uit in welke stad", zegt Gustav. Jutta: „En het is zo leuk om aan die
grachten een kopje koffie te kunnen drinken. Buiten zitten is sowieso iets typisch Nederlands. Je
kunt hier overal buiten zitten. Heerlijk."
En de prijzen? Dat brengt de Ehlers bij het enige minpuntje van Nederland. „We reizen met onze
camperbus heel Europa door. Maar nergens is het stageld op campings zo hoog als in Holland.
Zelfs Scandinavië is goedkoper. Maai- het gewone leven, uit eten gaan bijvoorbeeld, is hier niet
duurder dan in Duitsland. Goedkoper trouwens ook niet. Wat vroeger in Duitsland 1 mark kost
te, kost tegenwoordig 1 euro. Ik geloof dat de prijzen in Nederland net zo omgerekend zijn",
lacht Gustav. „Twee euro voor een kopje koffie. Dat was vroeger twee mark."
Het is Frau Kinkgarts
eerste keer in Noord-
wijk maar de rest van het
gezelschap is er al voor de
tiende maal. De vier vrien
dinnen uit Mönchenglad-
bach vieren een weekje va
kantie in het Strandhotel.
Ze genieten yolop maar ge
vraagd naar de mooiste en
lelijkste dingen in de om
geving beginnen ze toch
maar met het lelijkste.
Want aan al die honden
poep op het strand ergeren
ze zich mateloos. „Dat kan
toch niet", fulmineert Frau
Kamphausen. „Al die schij
tende honden op dat
prachtige strand, want dat
is het als er geen stront ligt,
zouden ze moeten verbie
den. Zo vies. Ik begrijp dat
niet." Het past ook niet in
het plaatje, vinden de da
mes, want voor de rest is
Noordwijk en omgeving
heel net.
De boulevard bijvoorbeeld
is erop vooruitgegaan,
vindt Frau Kemps. Dat is
ook Frau Kamphausen niet
ontgaan. Noordwijk heeft
eindelijk geïnvesteerd, stelt
ze tevreden vast. En dat
werd volgens de Duitse
hoog tijd. Niet omdat het
zo'n lelijke badplaats was
geworden. „Ach nee.
Noordwijk behoudt altijd
een zekere charme." Maar
omdat ze het anders op ze
ker verliezen van goedko
pere badplaatsen. „Zoveel
mensen gaan tegenwoor
dig naar de Baltische staten
en de overige landen rondom de Oostzee. En dat zal nu met de uitbreiding van de Europese
Unie alleen maar toenemen." De dames geven de Oostzee-gangers geen ongelijk. Het is net zo
dichtbij voor veel Duitsers, ook heel mooi en veel goedkoper dan in Nederland en in Duitsland
of Oostenrijk en Zwitserland. Dat laatste is voor veel mensen, nu de economie niet zo geweldig
draait, een stuk belangrijker geworden.
Toch komen ze zelf nog altijd graag naar Noordwijk. Het is de charme van Noordwijk, de
schoonheid van de omliggende streek, de dorpjes en de oude steden, dat het gebied tot een
heerlijke vakantiebestemming maakt. Dagelijks wandelen de vriendinnen de boulevard op en
neer. Het strand is vanwege de hondenpoep wat minder in trek. Soms slaan ze bij het Gat van
Palace af de Hoofdstraat in en snuffelen ze wat in de winkels. Ook ondernemen ze bijna elke dag
een uitstapje naar één van de bezienswaardigheden in de omgeving. Zoals de Keukenhof en de
oude Leidse binnenstad. Er is zoveel te beleven in dit deel van Holland, vinden de dames.
Slechts één ding missen ze - op een hondenpoepverbod op het strand na dan - en dat is levende
muziek. „Het zou mooi zijn", fantaseert Frau Kemps, „als er elke week een concert werd gege
ven op dat alleraardigste plein aan het begin van de boulevard."
Frau Kinkgarts, Frau Kemps, Frau Kamphausen en Frau Roelants
(vanaf links) uit Mönchengladbach vieren een weekje vakantie in
het Strandhotel in Noordwijk.
