'Een vrijbuiter en een zonderling'
REGIO
Winnaars
Paaspuzzel
Marcheren
ZATERDAG 1 MEI 2004
NAVRAAG
andelijk gehandicapte mensen moeten worden ontmoedigd om
ren te krijgen indien ze die niet zelfstandig kunnen opvoeden
It staatssecretaris Ross. LIESBETH HAKKENBERG is locatiehoofd
ïn verplicht steriliseren
'innen we niet meer'
van Het Pad, een
organisatie die
zwakbegaafde
mensen begeleidt
jt zelfstandig wonen in de Leidse regio. Zij vindt dit weer typisch
plan bedacht vanuit Verweggistan.
het eens met staatssecretaris Ross die verstandelijk gehan-
pten wil ontmoedigen om kinderen te krijgen als zij die niet
kunnen opvoeden?
|k bedacht, maar het is typisch weer zo'n idee van iemand die
raktijk niet kent. Bedacht in Verweggistan. Wij worden met de
geconfronteerd. De groep mensen waarover we het hebben
zich over het algemeen sterk bekeken en beoordeeld door de
jlschappij. Ze houden een zwangerschap daarom soms lang
tjim en treden pas laat naar buiten
)\speciale richtlijn moet gaan bepalen
mand kinderen mag krijgen of niet,
IRoss in De Volkskrant De hoogte
het IQ mag daarbij niet het enige
riuni zijtu Ook de sociale vaardig-
in en mogelijke hulp van vrienden
unilie moeten een rol spelen.
ind ook dat IQ niet het enige criteri-
Ijnoet zijn. Want daar staat of valt een
ie opvoeding niet mee. Maar als je de
lelijkheid hebt om uitgebreid met de-
;nsen te praten over hun kinder
hen te toetsen en te laten oefenen
;en babypop, dan heb je vaak geen problemen. Deze mensen
;n vaak wel twee keer na en mochten ze dan alsnog besluiten
ind te willen, dan is het een welbewuste keuze waarin de ou-
;en rol spelen en ga zo maar door. Maar zo gaat het dus bijna
En hoe wil Ross voorkomen dat de mensen die niet aan die
le richtlijn voldoen, geen kinderen krijgen?"
-moeten dan aan de prikpil of aan het spiraaltje?
laar dat willen velen van hen niet. En aan verplicht sterilise-
ieginnen we toch niet meer? Zo lang we weten zijn er mensen
iderland die kinderen krijgen terwijl ze daar onvoldoende
.acht voor hebben. Dat is al eeuwen zo."
hoe moet het dan? Ross stelt het belang van het kind voor
plaats van de wens van de ouders. Daar zit toch ook wel
h?
uurlijk. Ik wil ook niets afdoen aan het probleem. Laat dat
elijk zijn. Uit landelijke cijfers blijkt ook dat het vaak fout gaat
ze gezinnen en dat veel van deze kinderen uiteindelijk toch
uis worden geplaatst. Wij proberen zwakbegaafde mensen die
eind krijgen zo goed mogelijk te helpen, zodat de kinderen in
r geval een goede start krijgen. Wij hebben het ook nog niet
gemaakt dat kinderen in een ander gezin moeten worden on-
ebracht. Maar dat kan nog gebeuren, want we hebben nog
zo veel jaar ervaring met dit soort gezinnen."
Marijn Kramp archieffoto: Ton Kastermans
UIT DE ARCHIEVEN
1979, dinsdag 1 mei
'EN In een woonhuis aan de Herengracht werd tien jaar geleden
rste kinderdagverblijf in Leiden, Het Konijn, opgericht. Een par-
jer initiatief van Mevrouw M. Beyer-Boon, die als arts in de Ver-
£[de Staten juist een studie had voltooid en hier in Leiden een baan
trijgen.Ik was net bevallen van mijn tweede kind. Omdat ik
wilde gaan werken zocht ik een opvangmogelijkheid voor mijn
iren. Die bleek hier niet te zijn, daarom heb ik zelf maar het initi-
igenomen om een dagverblijf van de grond te krijgen", aldus me-
Beyer-Boon, die verbonden is aan het Cytologisch laboratorium
biden.
j)71 verhuisde het dagverblijf naar een pand aan de Langestraat,
Speciaal voor dit doel was gerestaureerd. Ook dit pand werd te
Sinds enkele jaren heeft men onderdak gevonden in de Barbara-
lol aan het Levendaal waar men de beschikking heeft over twee
jl speelzalen, een slaapzaal en een tuin.
Jos van der Donk uit Roelofarendsveen ontfermt zich over nalatenschap overleden molenaar
Kunstenaar, verzamelaar,
molenaar. Jan Lunenburg
was van alles een beetje.
Om te voorkomen dat
zijn imposante verzame
ling over molens na zijn
dood verloren zou gaan,
richtte hij bij leven nog
de Stichting Molenverza
meling Jan C. Lunenburg
op. Hij wees zelf de be
stuursleden aan. Mole
naar Jos van der Donk uit
Roelofarendsveen was er
daar één van. „Ik heb
weieens gevloekt op Jan",
zegt hij gekscherend. „Hij
heeft zijn hoofd neerge
legd en ik heb nu de
stress."
In het gemeentehuis van Ja
cobs woude waren vorig jaar
de originele tekeningen van
Jan Lunenburg te zien. Hij
maakte pentekeningen van
dorpsgezichten, boten en
vooral molens. Want molens
waren de grootste passie van
de ongetrouwde streekgenoot
die in 2000 overleed. „Die
man wist zo ongelooflijk veel
over molens", zegt Jos van der
Donk. Zijn echtgenote Mari
an, met wie hij in het voor
jaarszonnetje naast 'hun'
Googermolen zit, knikt beves
tigend. En zij kan het weten,
want zij stamt uit een oud
molenaarsgeslacht in Rijpwe-
tering.
De tentoonstelling in Rijnsa-
terwoude vorig jaar was er
één uit een lange reeks. De
stichting toonde eerder mate
riaal uit de nalatenschap van
Jan Lunenburg in onder meer
Aarlanderveen, Aalsmeer,
Overschie en Schermer. En
natuurlijk in Zevenhuizen,
waar de stichting in de plaat
selijke oudheidkamer tegen
woordig haar thuisbasis heeft.
„We hebben daar de boven
verdieping gekregen en eigen
lijk een soort molenmuseum
gecreëerd", aldus Van der
Donk.
Hij bewoont zelf al 25 jaar de
bijna driehonderd jaar oude
Googermolen, eigendom van
de Rijnlandse Molenstichting.
„De op een na grootste molen
van Rijnland en de zesde van
Nederland", vertelt hij trots.
Wie eenmaal besmet is met
het molenvirus, komt daar
blijkbaar nooit meer vanaf.
Ook de in Leimuiden geboren
Lunenburg was zo'n molenfa
naat. Op achttienjarige leeftijd
vertrok hij naar Aalsmeer om
als knecht op een seringen-
kwekerij te werken. Hij kwam
uiteindelijk te wonen in een
klein huisje op een eilandje in
de Westeinderplassen. Daar
had hij ook zijn eigen minia
tuurmolen, de Konkelpot.
„Alle onderdelen daarvan lig
gen nu bij molenaar Andries
Veloo in Koudekerk. Er be
staan namelijk geen officiële
tekeningen van, alleen foto's.
Hij tekent alle onderdelen in
en hopelijk kunnen we de
Konkelpot nog eens herbou
wen."
„Jan Lunenburg kwam vroe
ger al bij mijn opa", vertelt
Marian van der Donk. „Hij
was een vrijbuiter en een zon-
Leidsch Dagblad
Directie: B.M. Essenberg
E-mail: directiehdcuz@hdc.ril
Hoofdredacteur: Jan Geert Majoor
E-mail: redactie.ld@hdc.nl
DKANT00R
veltstraat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
Ires: Postbus 54,2300 AB Leiden.
n rtie fax 071-5 356 415
tentie fax 071-5 356 325
2 ieberichten fax 023-5150 567
RTENTI EVERKOOP
rtenties m.b.t.:
s: 072-6813661
erend goed: 023-5 '5° 543
1:075-6813677
31 ge detailhandel: 071-5 356 300
mebureaus kunnen contact opnemen
075-6813636
- tSSERVICE
-1711 (gratis)
el: 072 - 5196800
INEMENTEN
q »ruitbetaling (acceptgiro)
€20,20 (alleen aut. ine.)
-'€56,70 p/j €216,90
inees die ons een machtiging verstrekken
n et automatisch afschrijven van het
0lnementsgeld ontvangen €0,50 korting
per betaling.
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag.
Voor zaterdagabonnementen geldt €0,60 per
zaterdag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging; 0800-1711 (gratis).
Mobiel: 072 - 5196800.
ma t/m vr: 07.30-17,00 uur; za: 08.00-13.00 uur
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Media BV
c.q. de betreffende auteur.
HDC Media BV, 2004
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen.
HDC Media BV is belast met de verwerking van
gegevens van abonnees van dit dagblad. Deze
gegevens kunnen tevens worden gebruikt om
gerichte informatie over voordeelaanbieding
en te geven, zowel door onszelf als door
derden. Heeft u hier bezwaar tegen, dan kunt
u dat laten weten aan HDC Media BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 2,1800 AA Alkmaar
De oplossing van de
paaspuzzel luidt:
'Men moet geen hal
leluja zingen voordat
het Pasen is'
De winnaars zijn:
M. v/d Kraan, Saf
fierstraat 188, Alphen
aan den Rijn;
J.C. Heetvelt-Dries-
sen, Boekenburglaan
22, Voorhout;
C. Jasper, Druiven-
straat 25, Leiden;
J. Ras, Trompstraat
11, Leiden;
Mw. Verhart, Sandtlaanpad 11, Katwijk;
W. van Nobelen, Rembrandtlaan 25, Sassenheim;
A.Th.C. Colla-Laken, Splinterlaan 110, Leiderdorp;
A. Dijkhof, De Til 5, Koudekerk aan den Rijn;
M. Beijersbergen, Bothaplein 7, Wassenaar;
Familie Van Rijn, Oosteinde 23, Stompwijk.
LEIDEN, 12.30 UUR
De ambities van K&G reiken ver.
Dus moet het jeugdorkest flink
oefenen. De tweekoppige leiding haalt
de teugels zaterdagmiddag stevig aan.
Tientallen jongens paraderen op het
parkeerterrein van Centocor. Ze Ieren
lopen. „Het moet er natuurlijk uitzien!
schreeuwt de trainer door een mo
biel microfoontje. Been omhoog, bo
venbeen horizontaal en weer neerzet
ten die voet. De trompetsectie loopt in
strakke passen over het asfalt. Niet
echt een natuurlijk loopje, maar zo
hoort het. „Heren, u moet aanmar-
cheren!" Aan tutoyeren doet de trainer
niet.
De choreograaf is niet snel tevreden.
Bij de trommelaars ziet hij 'te veel
twijfel'. Ze doen maar wat. Lopen on
geconcentreerd vooruit, letten niet
goed op bij het draaien. „Ik vind de
wendingen niet mooi. Zo komen we
niet uit en dan moeten we van bin
nenuit corrigeren."
De band met muziek uit de musical
Westside Story wordt telkens opnieuw
gestart. 'Maria, I've just met a girl na
med Maria.'
Jong K&G is de jongste afdeling van de
christelijke muziekvereniging Kunst
en Genoegen. Ze bestaat uit jongens
van 7 tot en met 16 jaar. In alle soor
ten en maten zitten ze op hun beurt te
wachten langs de kant van het par
keerterrein. Ondanks alle uiterlijke
verschillen hebben ze één ding ge
meen: een flinke portie gel in het haar.
„Geef acht. Een, twee, drie." De trai
ner neemt het scenario nog één keer
door met de trompetsectie. De jon
gens marcheren door denkbeeldige
straten, met denkbeeldige instrumen
ten. Een beetje raar ziet het er uit. Zo
'bloot'.
Een enkeling wordt het wachten teveel
en babbelt gedachteloos door 'Maria'
heen. Fout! De choreograaf grijpt on
middellijk in: „Heren, ophouden, an
ders pleuren jullie maar op. Aandacht
en effe stilzitten. Het was net zo lekker
rustig."
Orde, discipline en teamgeest voeren
de boventoon bij het jeugdorkest. Of,
zoals Balkenende het zou noemen:
'normen en waarden'. Misschien een
goed idee voor jongeren die moeite
hebben om op het rechte pad te blij
ven: lid worden van K&G.
Erna Straatsma
JlO 1979, dinsdag 1 mei
IEN - De bewoners van een woning aan de Rijn- en Schiekade
Tden vanmorgen opgeschrikt door een auto die hun tuin kwam
tenrijden. De automobilist kwam in botsing met een automobi-
l die met haar auto de weg wilde opdraaien. Foto: archief Leidsch
blad
Ito's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
jatsing 2,50 (voor een exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op
2lronummer 57055 t.n.v. Dagbladuitgeverij Damiate b.v. Postbus 507, 2003 PA
Haarlem, onder vermelding van Leidsch Dagblad, ANNO d.d.(datum van
U': plaatsing) of door contante betaling aan de balie van het Leidsch Dagblad,
- loseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto binnen drie weken thuisgestuurd.
t.r
COLOFON
venhuizen. Open: laatste za
terdag van de maand van
13.30 tot 16.00 uur, zaterdag
8 mei (landelijke molendag)
van 10.00-17.00 uur en dins
dag 13 juli van 19.00 tot
21.00 uur.
Theo de With
gewezen.
'Zorg
dat alles
bij el
kaar Jos en Marian van der Donk, allebei besmet met het molenvirus. Foto: Hielco Kuipers
derling. Voor zijn medemens
was hij niet altijd even makke
lijk. Auto's interesseerden
hem niet, maar over molens
kon hij uren praten." Ze ver
moedt dat hij in de Tweede
Wereldoorlog met het molen
virus is besmet. Lunenburg
zat toen enige tijd ondergedo
ken bij het molenaarsgezin
Ottevanger in Zevenhuizen.
Die band is nooit meer door
geknipt. Het is niet voor niets
dat ook de broers Johan en
Gerard Ottevanger aangewe
zen werden voor het bestuur
van de Stichting Molenverza
meling Jan C. Lunenburg en
dat Zevenhuizen de thuisba
sis is geworden.
Zijn eigen miniatuurmolen
gebruikte Lunenburg om zijn
wasmachine mee aan te
drijven. „Hij had op
zijn eilandje geen
stroom en
geen water.
's Avonds
zat hij bij
een olie
lamp te le
zen. Luxe was aan hem niet
besteed. Hij had volgens mij
twee stel kleren. Eén in de
was en één aan het lijf. Als hij
geld had, toog hij naar het
Waterlooplein en kocht hij al
les wat met molens te maken
had. Als het geld op was, ging
hij weer werken."
Deze ongebreidelde drang
tot verzamelen heeft tot
een enorme collectie
geleid. Alles keurig ge
rangschikt per provin
cie. „Zijn grote angst
was dat die verzameling
na zijn dood verloren zou
gaan. Hij had kind noch kraai.
Met zijn familie had hij geen
contact meer", weet Jos van
der Donk. „Zeker toen hij in
Heemstede in het ziekenhuis
lag, was hij daar bang
voor. Hij riep
daarom een
aantal men- Wsjj&
sen bij el- if§|
kaar en zei
tegen ons: 'Jullie
gaan voor mijn na
latenschap zor
gen'. Het werd
niet gevraagd.
Je werd ge
woon aan
blijft', luidde de opdracht."
Bij de eerste twee vergaderin
gen kon Jan Lunenburg nog
lijfelijk aanwezig zijn. Op 3 ju
ni 2000 overleed hij. „Zijn
grootste wens was dat zijn
collectie tentoongesteld zou
worden. In eerste instantie
wisten we niet hoe we dat
moesten aanpakken. Gelukkig
schoot de Oudheidkamer Ze-
venhuizen/Moerkapelle te
hulp. In 2001 hadden we daar
de eerste tentoonstelling",
herinnert Van der Donk zich.
De molens van Schiedam
vormden toen het onder
werp.
De ambitie van
de Stich
ting
Jan C. Lunenburg was om
jaarlijks vier exposities te or
ganiseren. Van dat voorne
men moesten de bestuursle
den snel terugkomen. „Dat
bleek te ambitieus. Het bracht
zoveel werk met zich mee en
wij zijn allemaal maar vrijwil
ligers. De meesten van ons
hebben een baan, een gezin
en een molen. We beperken
ons nu tot twee tentoonstel
lingen per jaar." Afgelopen
zaterdag is er juist weer een
nieuwe geopend: 'Molens van
Overschie', een foto-expositie
over de ruim vijftig windmo
lens die ooit in Overschie
stonden.
De Veense molenaar: „De
naam Lunenburg maakt nog
altijd veel los. De molenwe
reld is een kleine wereld en ie
dereen kende hem. Er is door
hem toch een balletje gaan
rollen. We krijgen nu ook
steeds vaker materiaal van an
deren. Pas nog kreeg ik 5000
foto's en een paar honderd
boeken van een molenaar die
overleden was."
Hij zucht er even bij. „Ik doe
het graag, maar ik heb wel
eens gevloekt op Jan. Het
werk brengt soms wel stress
met zich mee. Hij is ver
trokken en wij zitten met
de gebakken peren." Jos
van der Donk meent
het natuurlijk niet
echt. Al zit er
misschien
kern van waarheid in. Het
werk heeft de bestuursleden
tot nu alleen maar geld ge
kost. Ze zijn nu dan ook druk
bezig sponsors en subsidies te
vinden. De Veender ziet ook
de voordelen. ,,Als de Googer
molen in 2017 driehonderd
jaar bestaat, wil ik graag een
grote tentoonstelling over de
molens in Alkemade hierheen
halen. Dan kan ik natuurlijk
ook putten uit de collectie ve
Jan Lunenburg."
Ons Molenverle
den, Tweemans
polder 15, Ze-
een
