Zorg volgens het McDonald's-principe REGIO Boerencamping Clemens in Lisserbroek moet sluiten Hans van Putten breidt landelijke keten van Thomashuizen uit in Lisse en Zandvoort Vechtende zestigers op het duinpad GERECHT DONDERDAG 29 APRIL 2OO4 NAVRAAG am van Libris-winnaar Arthur Japin (foto) lekte dinsdagavond da het radioprogramma TROS-Online, nog voordat de prijsuit- reiking begonnen was. eneime informatie Het juryrapport was 7 7 y door de makers van het OOVt in een KLUIS programma gevonden in een directory op de te van poekpromoties.nl. De boze organisatoren spraken van ;n', maar het inkijken van zogenaamde 'open directories' op in- iets heel anders, legt MYRTHE VALENTIJN uit. Zij werkt voor dse internetbedrijf e-Vision en voerde actie voor de komst van naar Hazerswoude. het verschil tussen informatie en' en 'vinden' op een website? ;en is strafbaar. Je moet een be ng omzeilen, een code breken of igin 'faken', een sleutel vervalsen aar. Hacken is te vergelijken met ;en in een huis. Als iets openbaar n site staat is het geen hacken, liet als er geen duidelijke link le gegevens is aangegeven. Als je ntoor iets open en bloot op een u laat liggen, kan iemand er in Dan had je het in de kluis moe- ggen." ie doe je iets in de kluis op inter act informatie vrij eenvoudig ach- t en grendel zetten. Zodat ie- moet inloggen met een naam en wachtwoord om te kijken, or de informatie te coderen, zodat alleen degenen die een Ier hebben, kunnen ontcijferen wat er staat. Als je niet wilt ts openbaar wordt, moet je het in elk geval niet op een onbe- le website zetten." om beschuldigt Libris de vinders van hacken? grijp dat het voor sommigen moeilijk is het verschil te zien. voor de benadeelde partij allebei niet leuk. En 'hacken' natuurlijk ook veel hipper. Als mensen er met jouw gegevens or gaan, is het spannender om te zeggen dat ze zijn gehackt it ze zijn gevonden. ter Donner van justitie wil het kijken in onbeveiligde delen Vebsites strafbaar stellen, Is dat een oplossing? lijkt me een idioot plan. Dat is hetzelfde als iets in de etalage I en het dan strafbaar stellen ernaar te kijken. Het is ook niet gelijken met bijvoorbeeld je huisdeur open laten staan. Want in je huiskamer staat, is niet te vinden en te pakken via aachines als Google. De informatie op een website wel. Die [lijnt gewoon als iemand een zoekopdracht intikt." foto: ANP/Ed Oudenaarden „Het spijt me heel erg, maar u kunt deze zomer niet bij mij terecht. Ik snap dat u boos bent. Ik vind het ook heel erg, maar ik moet van de rechter sluiten. Ik hoop dat u deze zomer nog er gens anders terechtkan." Het is het soort telefoon gesprek dat C. Clemens uit Lisserbroek bijna da gelijks voert sinds de rechter heeft besloten zijn boerencamping aan de Hillegommerdijk te sluiten. De camping van Cle mens zorgde vanaf de start in 2000 voor veel onrust onder de omwo nenden. Rechtszaak na rechtszaak werd aange spannen met als grootste bezwaar de regelmatig passerende campers en kampeerders. Nu, na vier jaar, lijkt het voor Cle mens einde verhaal. De Lisserbroeker vindt het jammer dat zijn bu ren het zo ver hebben la ten komen, maar heeft toch nog een sprankje hoop. „Ik heb al zoveel in deze camping geïnves teerd en mensen vonden het echt heerlijk om hier te komen. Er zit voor mij niets anders op dan maar verder te gaan met pro cederen." Clemens kocht het land tien jaar geleden en ver huurde het aan kwekers, hoveniersbedrijven en volkstuinders. Deze markt droogde snel op, waardoor hij op zoek moest naar andere in komsten. Het idee van de boerencamping volgde snel, tot enthousiasme van de gemeente Haar lemmermeer. Die wilde meer recreatie in deze uithoek van de gemeente concentreren. Een cam ping zou daar mooi bij passen. C. Clemens op zijn inmiddels gesloten boerencamping in Lisserbroek. Foto: United Photos De Boer/Rob Hendriks Clemens kreeg daarom een ontheffing van het kampeerverbod en een vergunning om vijftien kampeerders toe te laten op het terrein. Maar niet lang na de start begon nen de problemen. Cle mens' buurman spande een rechtszaak aan tegen B en W van Haarlemmer meer om een einde te maken aan de boeren camping, omdat hij vond dat hij veel te laat was in gelicht over de verstrekte vergunning. Ook vreesde hij dat het komen en gaan van kampeerders zijn privacy zou aantas ten. Zijn huis staat name lijk naast het pad waar het kampeerverkeer langs moet. De buurman verloor de zaak, maar zette wel een klachtenstroom van om wonenden tegen de cam ping van Clemens in gang. Rechtszaak na rechtszaak werd door be woners aangespannen en nu, vier jaar later, moet Clemens zijn camping dichtgooien. Ook besloot de rechter dat de uitweg naar zijn erf door de bu ren versmald mag wor den naar 3,20 meter. Cle mens' agrarische activi teiten komen daardoor in de knel. „Landbouwwagens, laat staan de brandweerau- ro's, kunnen het hier straks niet meer berei ken", zegt Clemens aan geslagen. „Ik weet echt niet wat ik straks moet gaan doen. Als de brand weer niet bij je kan ko men, dreigt dat ze mijn huis onbewoonbaar ver klaren. Er zijn ook geen andere mogelijkheden voor een toegangsweg, aangezien mijn land vlak naast de ijs- en skeeler- baan in Lisserbroek ligt Ik ben dus echt volledig ingesloten." De gemeente Haarlem mermeer betreurt het feit dat de boerencamping dicht moet. Aan Clemens gaven ambtenaren nog de tip om er zelf met de buren uit te komen, maar dit liep op niets uit. Vol gens Clemens is de ge meente altijd erg enthou siast geweest over de camping. „Ze vinden hét erg jammer dat ik na aL die jaren toch mijn deu ren moet sluiten. En wees nou eerlijk; ze zijn niet de enige." Eric de Jager UIT DE ARCHIEVEN H904, Vrijdag 29 April !n - Gisteravond werd ons het Koninklijk besluit bekend, volgens jk tot Commissaris van Politie dezer gemeente is benoemd de i Groebe, thans Commissaris van Politie te Amersfoort. Dit Ko- jk besluit heeft ons wel eenigszins teleurgesteld. We hadden nog Ie stille hoop, dat de hoofdinspecteur, de heer R. Pronk, die niet na het ontslag van den heer Van der Maaren, maar ook reeds tij- et vrij lange verlof van dezen, dus gedurende dertien maanden, pimissarisschap op zoo voor iedereen bevredigende wijze heeft enomen, als diens opvolger zou zijn benoemd. Het zal de ge- pnaren, die deze betrekking aan den heer Pronk hadden toege- Iverheugen, dat de Regeering toch de verdienste van den tijde- bommissaris heeft erkend, door hem tegelijk de eere-medaile in verbonden aan de Orde van Oranje-Nassau, te verleenen. len niet zoo ondeugend zijn als enkelen, met wie we over deze praken en die de onderscheiding als een pleister willen be- pd zien door de Regeering gelegd op de wond, die ze zelve heeft 1979, maandag 30 april 1 - Fred Sieval scoorde in de allerlaatste minuut van de ont- (ig tussen UVS en Blauw Wit de gouden treffer 2-2. Het was de ling voor de inzet die de brigade van Désar demonstreerde. Op 0 de zoveelste aanslag van Hessing op de benen van Theo van len (links). Foto: archief Leidsch Dagblad 1 in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na ing 2,50 (voor een exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op ïummer 57055 t-n.v. Dagbladuitgeverij Damiate b.v. Postbus 507,2003 PA arlem, onder vermelding van Leidsch Dagblad, ANNO d.d.(datum van iatsing) of door contante betaling aan de Dalle van het Leidsch Dagblad, leveltstraat 82 te Lelden. U krijgt de foto binnen drie weken thuisgestuurd. COLOFON Leidsch Dagblad 1 Directie: B.M. Essenberg t-mail: directiehdcuz@hdc.nl jofdredacteur: Jan Geert Majoor E-mail: redactie.ld@hdc.nl jiNTOOR ktraat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356 I: Postbus 54,2300 AB Leiden, fax 071-5 356 415 lie fax 071-5 356 325 irichten fax 023-5150 567 NTIEVERKOOP lies m.b.t: |2-68i 3661 d goed: 023-5150 543 b 075-681 3677 fetailhandel: 071-5 356 300 ureaus kunnen contact opnemen 6813636 JI (gratis) 72 - 5196800 «ENTEN [betaling (acceptgiro) (alleen aut. ine) p/j €216,90 die ons een machtiging verstrekken afschrijven van het ontvangen €0,50 korting per betaling. VERZENDING PER POST Voor abonnementen die per post (binnenland) worden verzonden geldt een toeslag van €0,50 aan portokosten per verschijndag. Voor zaterdagabonnementen geldt €0,60 per zaterdag. GEEN KRANT ONTVANGEN? Voor nabezorging: 0800-1711 (gratis). Mobiel: 072 - 5196800. ma t/m vr: 07.30-17.00 uur; za: 08.00-13.00 uur AUTEURSRECHTEN Alle auteursrechten en databankrechten ten aanzien van (de inhoud van) deze uitgave worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze rechten berusten bij HDC Uitgeverij Media BV cq. de betreffende auteur. HDC Media BV, 2004 De publicatierechten van werken van beeldende kunstenaars aangesloten bij een CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting Beeldrecht te Amstelveen. HDC Media BV is belast met de verwerking van gegevens van abonnees van dit dagblad. Deze gegevens kunnen tevens worden gebruikt om gerichte informatie over voordeelaanbieding en te geven, zowel door onszelf als door derden. Heeft u hier bezwaar tegen, dan kunt u dat laten weten aan HDC Media BV, Afdeling Lezersservice, postbus 2,1800 AA Alkmaar. Het moet een raar ge zicht zijn geweest: twee zestigers - een man en een vrouw - die vechtend over het duinpad rollen. De aanleiding: een niet- aangelijnde hond. Het gesnuffel van de labrador van mevrouw aan de twee kleine keffertjes van meneer leidde begin sep tember tot het handge meen. De gepensioneerde man uit Noordwijk aan Zee heeft het niet zo op an dermans honden. Sinds een van zijn hondjes is gebeten door een loslo pende soortgenoot, wan delt hij uitsluitend op plekken waar de beesten moeten worden aange lijnd. Zo voorkomt hij dat zijn twee schatjes voor nare verrassingen komen te staan. Het uitlaten gaat goed tot hij tijdens een wandeling door de dui nen een vrouw met een labrador tegenkomt. Zij laat tegen de voorschrif ten in haar hond loslo pen. Het makke beest doet toch niemand kwaad, weet ze. Maar de man die ze tegemoet komt, denkt daar anders over. „Doe die hond aan de lijn", sist hij haar toe. De vrouw loopt verder. „Die hond moet aan de lijn", briest de man. Maar de eigenares van de labrador peinst er niet over. „Dat bepaal ik zelf wel", antwoordt ze. Ondertussen is haar hond enthousiast op de mini-Jack Russels van de gepensioneerde Noord- wijker afgelopen. Vrien delijk besnuffelt hij ze. Dit tot ergernis van de ei genaar. Uit angst voor een herhaling van het bijtincident, geeft de man de labrador een flin ke schop. Het beest snelt kermend weg. Met enige verbazing kijkt de eigena res naar het tafereel. Dat de man wat overspannen op het loslopen van de hond reageert, is tot daar aan toe. Maar dat haar huisdier nu ook wordt geschopt, gaat haar echt te ver. Met de riem in haar hand haalt ze daar om boos naar de man uit. Ze mist. De Noord- wijker pakt vervolgens zo ruw de riem van haar af dat ze met een klap op de grond belandt. Eenmaal op de grond begint het echte gevecht. De man slaat meerdere malen woedend met zijn vuis ten in het gezicht van de vrouw, de vrouw krabbelt op haar beurt met de na gels het gezicht van de man open. Tijdens het slaan, krab ben en duwen, scheurt de portemonnee van de Noordwijker uit zijn jas zak. Het geld rolt op de grond. In een poging de naam van haar belager te kunnen achterheden, pakt de vrouw snel zijn bankpas. Als de man daarop driftig naar haar polsen grijpt, stopt ze de bankpas snel in haar mond en bijt hem door midden. De man houdt haar vervolgens vast in de houdgreep. Pas nadat voorbijgaande kinderen de politie hebben gebeld en de agenten zijn gearri veerd, wil de man de vrouw weer loslaten. Ruim een half jaar later zien ze elkaar weer. Dit keer in de rechtszaal. De hondenbezitters staan samen in het verdach tenbankje voor mishan deling. Daarnaast wordt de vrouw ook nog vernie ling van de bankpas ver weten. De verdachten houden er ieder een eigen versie van de gebeurtenissen op na. Zo vindt de Noord wijker dat hij absoluut niet onredelijk is ge weest. Die schop van de hond was eigenlijk geen schop, vertelt hij: „Ik gaf het dier alleen een flinke zet met de zool van mijn schoen." Volgens de man was de vrouw verder zo buiten zinnen dat hij haar wel op de grond tot bedaren moest brengen. „Ik heb haar daarbij geen pijn gedaan." De vrouw lacht scham per. Zij heeft aan het in cident wel degelijk meer dere blauwe plekken overgehouden en is tij dens het gevecht zelfs met haar been tegen de prikkeldraadomheining aangekomen. Toch wil ze haar eigen aandeel in dè ruzie niet wegcijferen: „Van dat krabben kan best kloppen. Ik zal dat uit verdediging hebben gedaan." Ook het in haar mond stoppen van de bankpas kan ze niet ont kennen. De officier van justitie weet niet goed wat hij met de verdachten op leeftijd aan moet. „Dit is toch zo'n ontzettend kin derachtig feit", roept hij uit. „U bent beiden ruimschoots de achttien jarige leeftijd gepasseerd. Het is bijzonder triest dat u zich niet kunt beheer sen tijdens het uitlaten van de hond." Hij rekent bet de twee zwaar aan aat de vecht partij op de openbare weg plaatsvond. „Er wa ren nota bene kinderen in de buurt. Wat moeten die wel niet hebben ge dacht? Wat voor voor beeld heeft u gegeven?" De rechter acht beiden even schuldig. Mevrouw heeft weliswaar ook nog de bankpas van meneer vernield, de schop van meneer was de aanlei ding voor de ruzie, meent hij. Ze krijgen daarom ieder een geld boete van 300 euro. Floor Ligtvoet „Er zijn tienduizend Thomasjes die het allemaal beter moeten krijgen", zegt de 52-jarige Hans van Putten, directeur van de Thomashuizen in Gouda stel lig. Als het aan hem ligt, gaat dat lukken. Van Putten richtte in april 2002 de Stichting Tho mashuizen Nederland op. In middels zijn er vijf van dergelij ke huizen in het land waar mensen met een verstandelijke beperking mooi, veilig en in een leuke omgeving kunnen wonen. Dit voorjaar opent aan de Heereweg 543 (het voorma lige klooster achter de HH En- gelbewaarderskerk) in Lisse een zesde huis voor acht tot negen verstandelijk gehandi capten, in oktober opent er in Zandvoort in de Zuiderstraat 3 een Thomashuis. Uiteindelijk wil hij er vijftig openen door het hele land. „Voor u zit een zwaar geterg de vader", zegt Van Putten met een scherpe, olijke blik „Ik zocht goede opvang voor mijn zoon Thomas die ver standelijk gehandicapt is. Thomas heeft het lichaam van een 23-jarige maar de geest van een kind van anderhalf. We hebben heel wat instellin gen met hem afgelopen, maar konden het nooit vinden. Een tehuis voor Thomas moet kleinschalig en veilig zijn want je zoekt toch een beetje een nieuwe pappa en mam ma als je kind niet meer thuis kan wonen. Dat weet iedereen in de zorg maar het gebeurde niet of maar een klein beetje." Dus begon Van Putten met het ontwikkelen van zijn initi atief. Voor zijn zoon Thomas en al die tienduizend andere Thomasjes in het land. Hij was directeur van een middelgroot reclamebu reau en liet zich voor 'een riant be drag' uitkopen en begon zijn eigen praktijk in de zorg. Met een speciale missie: nieuw aanbod in de gehandicap tenzorg creë ren. Een ke ten van zorginstel lingen, ge schoeid op Ameri kaanse leest. Zorg volgens de Mc- Donald's-formule. „Minister Borst wilde de wachtlijsten voor de gehandicaptenzorg wegwerken met nieuw aan bod. Er gaan honderden mil joenen euro's om in de zorg dus daar moest iets te doen zijn dacht ik." Aldus ge schiedde. De snelle reclame geest bedacht een dóódsim pele formule. Zorg op zijn Mc Do nald's, dus op basis van een franchiseonderneming. „Waarom zou dat bij McDo nald's wel kunnen en in de zorg niet?" Van Putten werkt met geld uit het Persoons Gebonden Bud get. Daarbij kan iedereen zijn eigen zorg op maat inkopen. „Voor kinderen als Thomas is er 45.000 euro per jaar be schikbaar. Ik vroeg me al tij den af wat daar in godsnaam mee gebeurt. Er gaat heel veel geld naar de instellin gen die veel overheadkos ten maken maar ik vind ze Putten. „Vraag maar eens op een zondagmorgen in een in stelling of er wat geregeld kan worden. Als je geluk hebt, krijg je een paar uur later ant woord. Er loopt ontzettend veel verschillend personeel rond. Nou weet iedereen dat we daar vanaf moeten, het moet allemaal veel klein schaliger, maar ondertus sen gebeurt het niet. Van Putten vroeg hulp aan een accountant, jurist en fiscalist. Geld verdienen in de zorg, kan dat? luidde de vraag. Hoe zit het juridisch en fiscaal? Toen het antwoord positief was kon Van Putten aan de slag. ,Ik had Hans van Putten: „De Thomas-huizen zijn eigenlijk een pappa-en-mamma-winkel." Foto: United Photos De Boer/Poppe de Boer 300.000 euro en ben met een mede-partner van een werk verband in Soesterberg ge naamd De Open Ankh aan de slag gegaan. We hadden in het eerste jaar al zes huizen. Die huizen worden gekocht door de woningbouwvereni ging, verbouwd en vervolgens weer aan de stichting Tho mashuizen verhuurd. Er ko men nu twee huizen bij in Hellevoetsluis en in Zand- - voort." „De Thomas-huizen zijn ei genlijk een pappa-en-mam- ma-winkel", zegt Van Putten. Meestal worden de huizen ge leid door een echtpaar tussen de 30 en 45 jaar. Mensen ko men allemaal uit de zorg en ze wonen 'natuurlijk' in het huis. Dat is volgens Van Put ten helemaal geen belasting. Hij vergelijkt het een beetje met boeren. „Het werkt, men sen vinden dat leuk. Zo is er altijd een echtpaar in huis. Extra personeel wordt alleen in de piekuren ingezet." De kamers zijn ruim en mé ten tussen de 18 en 20 vier: kante meter, er zijn grote" woonkamers en er is veel persoonlijke aandacht.' Ouders of familie van ver standelijk gehandicapten hebben veel invloed in de huizen, waar de lij nen kort zijn. „Ouders hebben heel veel in vloed omdat zij via het PGB de eigen zorg inko pen. Ze sluiten een con tract met het huis." Zo kan de dagbesteding bijvoorbeeld op maat worden geleverd. „Tho mas gaat nu vijf dagen per week naar de dagbe steding. Hij vertrekt 's morgens en komt pas 's middags weer terug, om- r dat de instelling leeg moet zijn. Maar Thomas heeft het verstand van een kind van anderhalf. Zulke kinde ren spelen helemaal niet, zijn vaak meer met zichzelf bezig. Thomas moet naar buiten en de wind en regen in zijn ge zicht voelen. Laat hem lekker uitslapen en ga met vrijwilli gers wandelen." Annalaura Molducci

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2004 | | pagina 5