Veenfabriek wil zich in Leiden vestigen KUNST CULTUUR Hackensaw Boys: stilstaan is schier onmogelijk nmo Ik nam altijd alles veel te serieus 'Verval hoort ook bij het leven' R9 Plannen theatermaker Paul Koek positief beoordeeld door Raad voor Cultuur Overdosis onzin van Bert Visscher Beth Hart heeft verblijf in de hel overleefd woensdag 21 april 2004 to: AP/Richard Lewis ert Pink nsterdam »am - Pink komt 29 juni isterdam voor een op- n de Heineken Music rige maand gaf ze nog erkocht concert in ons iar zag het publiek haar et spiegels, hanenkam- blaaspoppen en een s-act. Op 29 juni komt se zangeres terug zon- sers en spektakel om te ren dat ze puur ook pri- iek kan maken. De koop begint aanstaan- dag om 10 uur. de Velde rechtszaak - Producent Rob moet scenarist Jean telde betalen voor zijn ir de film Soldaat van Van de Velde had een ak aangespannen tegen omdat die weigerde etalen voor het film dat hij in zijn opdracht hreven. De film ging lijk niet door. Houwer Van de Velde ooit de te hebben gegeven, bank vond echter dat gegevens waren die den dat dat wel het ge- )aarom moet Rob de scenarist 70.000 eu- /al nieuwe anse films lultureel Centrum de X ijkhuis te Leiden orga- iamen met NICE (New inema Events) een fes- recente films van ta- jonge Italiaanse film- Het is de tweede keer istival, dat voor de ze er wordt gehouden, in laatsheeft. De films op 'al lopen uiteen van itair aandoend Sicili- lersdrama' in 'L'Isola' d op het International ivfd Rotterdam) tot 'al- nkomedie' in :o' (beste film op het rlo Comedy Film Fes- workingclass-raceau- in 'V-Max' (David di o prijs voor beste Itali- buut van 2003). Het ordt gehouden van 2 it 12 mei. Meer infor- www.nicefestival.org door Theo de With Vervolg van voorpagina leiden/roelof arendsveen - De plannen van thea termaker-componist Paul Koek uit Roelofarends- veen om een eigen ensemble te beginnen, zijn po sitief ontvangen door de Raad voor Cultuur. In het maandag uitgebrachte advies wordt aan staatsse cretaris Van der Laan (cultuur) voorgesteld om hem jaarlijks 600.000 euro subsidie te geven. Onder de naam De Veenfabriek wil Koek muziek theatervoorstellingen maken voor grote zalen en op locatie. De gerenommeerde theatermaker vestigt zich met zijn nieuwe gezelschap het liefst in Leiden. Paul Koek was tot voor kort een van de artistiek leiders van het theatergezelschap Zuidelijk To neel Hollandia in Eindhoven, en heeft met dit ge zelschap een grote naam opgebouwd in theater- minnend Nederland. Vanwege de grote afstand tussen Eindhoven en zijn woonplaats Roelof- arendsveen is hij daarmee gestopt. De afgelopen zeven jaar heeft hij zich met zijn Veenstudio al meer en meer toegelegd op experimentele mu ziek. Met De Veenfabriek wü hij zijn ervaring met muziek en theater verder uitbouwen. „Ik had anderhalf miljoen euro gevraagd; ik krijg dus maar veertig procent", nuanceert Paul Koek in een eerste reactie. „Maar aan de andere kant besef ik dat ik hartstikke blij moet zijn ais ik het slagveld overzie. De naam, de organisatie en de samenwerking met de Faculteit der Kunsten van de Universiteit Leiden zijn nieuw. Het positieve advies is dus voor een groot deel gebaseerd op de reputatie die ik de afgelopen jaren heb opge bouwd. Daarom overheerst de blijdschap." Koek wil in januari beginnen met De Veenfabriek en wil zich het liefst met het ensemble in Leiden vestigen. „Ik heb een plan ingediend bij cultuur wethouder Hessing, maar er sindsdien weinig van vernomen. Wel heb ik gelezen dat de politiek weinig voelt voor de vestiging van een theater groep in Leiden. Binnen twee maanden wil ik duidelijkheid hebben. Als het niets met Leiden wordt, heb ik nog twee andere plaatsen achter de hand." „Hier had ik op gehoopt", reageert Bart van Mos sel, directeur van de Leidse Schouwburg, op het positieve advies van de Raad voor Cultuur. „Het is precies zoals ik het de gemeenteraadsleden heb geschetst. Als Paul Koek met zijn gezelschap naar Leiden komt, neemt hij dat geld mee. Daar van worden wondermooie voorstellingen ge maakt. Het is doodzonde als Leiden deze kans laat lopen. Het enige waarvoor de stad moet zor gen, is een onderkomen. Het Scheltemacomplex is er geknipt voor. Dit is de kans voor Leiden om een flinke stap vooruit te zetten." en de regio bestaat grote belangstelling voor profes- !en amateuristische-kunstbeoefening. Heilig Vuur volgt regiogenoten die musiceren, zingen, dansen, toneel- fotograferen of op andere wijze actief zijn. Vandaag: Maas-Polanen en Coen Maas. :um is het waarschijn- maar bijzonder is het ïval wel: een tentoon- van moeder en zoon. met schilderijen en de zoon met foto's, rken zijn verspreid over an het gemeentehuis Drdwijkerhout en over de gangen op de eerste mg. aas wijst op twee fo- ee zichtbaar gehaven- e beelden, half verscho- r et groen. Op de foto er- 1 staat een oud pand. het Clemenshuis in ajkerhout. Nog niet zo g geleden gesloopt, jk eens naar die heel de gevel. Dat zijn de le leiden nu een nieuw j iemand in de tuin." s van die beelden zijn d voor het werk van ijn belangstelling gaat de historie van de lij laat dat zien in klei- series die de tegenstel- chten van oude dorps- :n en nieuwe situaties. De meeste foto's zijn gescho ten in zijn vroegere woonplaats Noordwijkerhout en veel ervan hebben dus een historisch as pect. Hebben te maken met het verleden. Of tonen het ver val. Andere foto's zijn gemaakt in Noordwijk, zijn huidige woonplaats, zoals van de af braak van de Kim. Donkere wolken en een afgebrokkeld gebouw leveren een beklem mend beeld op. „Een mooi beeld", vindt hij zelf. „Verval hoort ook bij het leven." Maar hij maakt ook foto's die een veel optimistischer sfeer uitademen, zoals een prachtige zonsondergang aan het Noord- wijkse strand. Of een foto van het met sneeuw bedekte ge meentehuis. ,,Als hij in de verte een mooie lucht ziet, rijdt hij er naar toe", lacht Margreet Maas-Polanen. „Soms is hij dan te laat." „Maar niet altijd", reageert Coen. „Zoals je hier in het ge meentehuis kunt zien." Opvallend aan de schilderijen van Margreet Maas-Polanen Coen Maas en Margreet Maas-Polanen: „We proberen allebei de onderwerpen die we zien niet op een alledaagse manier weer te geven." Foto: Hielco Kuipers zijn de uitgesproken, indrin gende, kleuren. „Iets van de laatste tijd", zegt ze. „Het kleu rengamma is anders als ervoor. Je werk verandert nu eenmaal in de loop der tijd." De Noordwijkerhoutse schil dert al heel lang, al tientallen jaren. „Eigenlijk mijn hele le ven al. Als kind vond ik het al leuk om te tekenen en te schil deren. Later, na de Kweek school heb ik de akten Teke nen l.o en Handenarbeid l.o.behaald. Ook heb ik veel lessen gevolgd bij Ars Aemula in Leiden en bij de Vrije Acade mie te Rotterdam." Vorig jaar oktober won Mar greet de eerste prijs op het schildersconcours van de SKVR (Stichting Kunstzinnige Vor ming Rotterdam) en de Vrije Academie te Rotterdam met haar schilderij 'Waterside'. Het laat een bootje zien bij een volkstuin. Op de achtergrond staat een oude caravan en op de voorgrond drijven waterle lies. „In een enkel opzicht komt het werk van Coen en mij wel overeen. We proberen alle bei de onderwerpen die we zien niet op alledaagse manier weer te geven. Bijvoorbeeld door een andere invalshoek te kiezen". Gevarieerd is haar werk zeker. „Dit is eigenlijk een overzichts tentoonstelling. Portretten, landschappen en stillevens. Ik heb ook vrij, abstract werk ge maakt maar dat hangt hier niet. Ik heb zoveel gemaakt, daar is geen ruimte voor." „Ik had ook nog wel wat ruimte kunnen gebruiken", lacht Coen Maas. „Misschien een volgende keer." De expositie van Margreet Maas-Polanen en Coen Maas is te zien tot en met 23 april in het gemeentehuis van Noord wijkerhout. Voor meer infor matie: 0252-340901/06- 21894041. theater recensie Wijnand Zeilstra Voorstelling: 'Nee, dan Lourdes' van en door Bert Visscher. Gezien: 20/4, Schouwburg Leiden. Daar nog te zien: tot en met 23/4. Ga lekker op je gemak zitten, zet je verstand op nul en laat de kolder maar komen. Bert Visscher bedient vier avon den in Leiden zijn publiek met een overdosis onzin. Die zekerheid heb je im mers: het is pure flauwekul die met een onvoorstelbare energie over je wordt uitge stort. En van a tot z is her kenbaarheid troef. Het is al lemaal nieuw en toch ook vertrouwd. Bert blijft Bert. Zijn fans dragen hem op handen, zijn criticasters zal hij wel nooit kunnen over tuigen. Natuurlijk kun je hem bekri tiseren. Geen mens kan bij voorbeeld ontkennen dat het soortelijk gewicht van zijn grappen vrijwel te ver waarlozen is. Ook zullen vriend en vijand moeten toegeven dat hij ontzettend vaak, misschien zelfs wel te vaak, zijn toevlucht zoekt in gekke bekken, idiote kleren of vreemdsoortige kreunge- luiden. Dat mag dan waar zijn, maar Bert Visscher is natuurlijk wel een unieke theaterper soonlijkheid die nog altijd ook zelf pure lol in zijn werk lijkt te hebben. Niets wijst op sleur, routine of de auto matische piloot. Alles wordt gebracht met een frisheid alsof het ter plekke is be dacht. Dat het echter ontzet tend moeilijk is om met al leen maar onzin een hele avond te vullen, zou je uit het oog verliezen door het gemak waarmee Bert Vis scher rijn publiek bespeelt. Die man weet wat ie doet. Voortdurend blijf je nieuws gierig naar wat hij nu weer verzonnen heeft. Dus geef je je graag gewonnen. Bert is zijn eigen genre, en als zo danig van grote klasse. Bovendien weet hij steeds weer een context te creëren, waarbinnen alle flauwekul toch maar mooi op rijn plaats valt. Eerst is er een heuse kermis die door be middeling van een handige jongen van een adviesbu reau moet wijken voor een 'negenbaan'. Aanleiding ge noeg om heel veel overhoop te halen en toe te werken naar een hoogtepunt waar bij hij je verwachtingspa troon toch nog een leuke draai weet te geven. De vormgeving daarvan is ge woon briljant - ook dat zul len vriend en vijand moeten beamen. muziek recensie Hans Keijzers Concert- Hackensaw Boys, gezien op 20/4,0 bus, Leiden Ze lijken op een veredelde straatband. Met zes man sterk staan ze rond vier lullige micro foontjes. Hometown voor The Hackensaw Boys is Charlot tesville, een klein stadje in Vir ginia in het diepe zuiden van Amerika en ze maken sinds gis teren Nederland onveilig met hun jigs, reels en ballads. Op zwepende ritmes waar je geen moment stil bij kunt blijven staan, met een hoofdrol voor de heerlijke fiddle van Pee Paw, aangevuld door de banjo van The Kooky Eyed Fox en het heerlijke ritme van het wasbord van Salvage. Nou ja wasbord kun je het nauwelijks noemen. Het is meer een uitgeklede ver sie met een klokje aan de bo venkant, een soort tinnen bord als snaredrum en drie gedeukte conservenblikken als extra aan- slagpunt. Puristen halen wellicht hun neus op voor de versnelde bluegrassmuziek van The Hac kensaw Boys, maar echte lief hebbers laten zich heerlijk gaan op de zuidelijke trip van de bluegrass-speedmetal. Perfect hoor je banjo, fiddle en mando line samengaan, de trekzak of de harmonica zorgt veelal voor de perfecte invulling en de zang - vaak twee- of driestemmig ge bracht - is óok nog eens om in te lijsten. Natuurlijk vindt de band zijn wortels in de traditie, maar elementen van pop en zelfs punk komen langs. Mid den jaren tachtig was er vanuit Ierland ineens Shane McGowan van The Pogues. Die band bracht destijds een geraffineer de mix van traditionele folk met opzwepende punkelementen. Dat stokje kunnen The Hac kensaw Boys door hun agres sieve songs moeiteloos overne men. Catchy songs als Miner, met het aanstekelijke refrein, en Gyspy gaan er bij het publiek van Q bus in als koek en met 'Smilin' must mean something' laten de Amerikanen ook nog eens zien dat ze gas terug kun nen nemen met een gedreven, gevoelige ballad. Keep it simple heet het laatste werkje en de band is hard bezig aan een nieuw album. Net als bij The Pogues is de traditional geen vies woord voor The Hac kensaw Boys, maar juist de aanvullende rauwe agressieve elementen maken de band tot de unieke live act die ze op dit moment is. (advertentie) "ALNO KOPERS HET MEEST TEVREDEN." "Kopers van een ALNO keuken zijn met de aangeschafte keuken tevreden tot zeer tevreden". "ALNO kan getypeerd worden als een kwaliteitsmerk teaen een zeer betaalbare prijs" en "In de vergelijking scoort ALNO op vele aspecten de hoogste score" (Bron: USP Keukenmonitor 2003/2004) Uw ALNO Select Dealers: HAZERSWOUDEDORP Keukencentrum Waddinxveen Frankrijklaan 4 tel.: 0172-236323 IJMUIDEN Möbel Kaiser Marktplein-2 tel.: 0255-546380 SASSENHEIM Sassenheims Vloerenhuis Keuken 3000 Koetsiersweg 7 tel.: 0252-230481 VOORSCHOTEN Keukenstudio Kon. Julianalaan 46 tel.: 071-5615927 Beth Hart: In het verleden heb ik vaak te veel gezopen of drugs genomen. Ik was toen compleet ge stoord. Publiciteitsfoto: GPD door Hanneke van den Berg den haag - Op Broadway kroop ze in de huid van Janis Joplin in de musical 'Love, Janis'. Het was voor de Amerikaanse zangeres Beth Hart niet moeilijk die rol te spelen. Drank en drugs spelen in haar leven net zo'n grote rol als bij Janis Joplin. Het enige verschil is dat zij het kan navertellen en Janis niet. „Drieënhalf jaar ben ik nu clean, niet slecht, toch?" Haar onlangs verschenen album 'Leave the light on' is een weer slag van alle shit die ze tot nu toe heeft meegemaakt. Op 29 april is Beth Hart te horen tij dens de vijftiende editie van de Haagse Koninginnenach. Toen ze enige tijd geleden in Paradiso een showcase gaf, waarin ze al een flink aantal nieuwe nummers speelde, stond een intens gelukkige Beth Hart op het podium. „Live op treden is het heerlijkste wat er bestaat. Daar doe ik het alle maal voor: albums opnemen, camera's voor mijn snufferd dulden, interviews geven, ik vind het allemaal niet echt leuk. Maar het is nodig om je publiek te bereiken, dat begrijp ik ook wel. Dus laat ik het allemaal maar over me heen komen. Maar als je voor een uitgelaten menigte staat, man, dat is beter dan welke drug dan ook. Bo vendien kun je alleen aan hen afmeten of je muziek echt goed is. Je man en je vrienden zijn al gauw positief, gewoon omdat ze om je geven. Maar het pu bliek brandt je genadeloos af als ze er niets aan vinden. Als zij dus uit hun dak gaan, weet ik dat het goed is." Ofschoon ze al sinds haar der tiende drinkt, begonnen de problemen pas echt toen ze verslaafd raakte aan het kalme ringsmiddel klonopin. Dat ge beurde in de periode dat het nummer 'L.A. song' opeens een enorm succes werd. „Ik raakte toen echt helemaal de weg kwijt. In het verleden heb ik vaak te veel gezopen of drugs genomen, maar in die tijd begon ik pas echt een regel matige gebruiker te worden. Ik was toen compleet gestoord en mijn familie en veel vrienden trokken hun handen van me af. Maar ik had dat helemaal niet zo in de gaten. Ik vond het heerlijk om steeds beneveld te zijn en flink wat klonopin naar binnen te werken. Daarmee had ik mijn eigen droomwereld gecreëerd en dat voelde als een warme deken." „Waarschijnlijk was ik nog ja ren zo doorgegaan als er niet twee dingen waren gebeurd. Ten eerste zei mijn platenmaat schappij dat ik moest gaan af kicken omdat ze op deze ma nier niet met me verder kon den. Maar wat erger was: mijn dokter wilde me niet langer klonopin voorschrijven en met die rotzooi kun je dus echt niet zomaar stoppen. Dan gebeuren er vreselijke dingen met je li chaam. Ik moest wel naar een kliniek, waar ze met vervangen de middelen de dosis steeds verder omlaag brachten, tot ik zonder kon. Maar goed, uitein delijk blijf je natuurlijk altijd een verslaafde, ook al sta je een tijdlang droog. Het blijft een dagelijks gevecht om die troep te laten staan." Voor iemand die alles in het le ven heeft gedaan wat God ver boden heeft, is het vreemd om te horen dat, naast haar echtge noot, het geloof haar de kracht geeft om dat gevecht vol te houden. Nummers als 'Bottle of Jesus' en 'If God only knew', zijn dus niet, zoals je zou ver wachten, ironisch bedoeld. „Nee, inderdaad", lacht ze. „Toen ik stevig onder invloed verkeerde, stopte ik met bid den, maar inmiddels is het weer erg belangrijk voor me." Dat haar nieuwe album haar strijd van de afgelopen jaren re flecteert, blijkt duidelijk uit de meeste nummers. 'Lift you up', 'Broken Ugly' en 'Monkey back' zijn titels die al veel dui delijk maken. „Deze plaat was er nooit gekomen als ik niet door zo'n hel was gegaan. Dus wat dat betreft is het allemaal wel ergens goed voor geweest. Ook heeft dat gevecht ervoor gezorgd dat ik tegen veel din gen anders ben gaan aankijken. In die tijd van 'LAsong' ik camera's en journalisten. De meeste interviews die ik terug las, hadden niets meer te ma ken met wat ik had gezegd. Ik kon er helemaal niet tegen hoe alles werd verdraaid. Inmiddels lees ik al die verhalen gewoon niet meer. Dat geeft veel rust. In het verleden heb ik alles veel te serieus opgevat. Nu neem ik een dag zoals hij komt en dat bevalt me prima." Beth Hart treedt op tijdens de Koningfrinenach in de Haagse binnenstad op 29 april. Voor meer informatie: www.konin- ginnenach.nl

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2004 | | pagina 9