REGIO
Vlietpark: van de hel in de hemel
Holland-promotie in Japan
De tijd van ruzie en rechtszaken rond het recreatieterrein in de Leidse Oostvlietpolder is voorbij
Speeltuin
NAVRAAG
ZATERDAG 3 APRIL 2004
jkken die mannen de zaken anders aan dan vrouwen?
geen verschil. Het valt mij althans niet op dat leraren een
re opvatting over kinderen hebben dan leraressen."
ten echt gemis is de afwezigheid van mannen in het onder-
tok weer niet?
I, ik vind het zelf heel fijn om in een gemengd team te werken,
tders vinden die mannen bij ons ook leuk. Ze maken er vaak
{ositieve opmerking over. En ik merk dat de kinderen een
ter ook fijn vinden. Vooral op het schoolplein eigenlijk. De
itjes van de meesters zijn namelijk soms wat ruiger dan die
e juffen."
j i
hoe krijg je meer mannen in het onderwijs?
daar vraag je me wat. Ik weet ook niet waarom ze er maar
jelijks zijn. Vroeger was het de status en de poen dat de man-
Wan weerhield om onderwijzer te worden. Maar ik geloof
lat dat nu nog een rol speelt. Misschien hebben ze er geen
i omdat het zo'n zware baan is."
lerarenkamer echt zo'n kippenhok, waar voortdurend over
V wordt gepraat?
^s? Ga weg! Het onderwijs is hartstikke aan het vergrijzen,
aat dus eerder over de overgang dan over baby's. Nee, de ge-
ken die we voeren, gaan vooral over het werk zelf en over de
Igen."
Ma rijn Kramp archieffoto: Hielco Kuipers
UIT DE ARCHIEVEN
11979, dinsdag 3 april
'IJK - De eigenaars van restaurantjes en badhokjes op het Kat-
strand blijven in de zomermaanden verantwoordelijk voor de
leid van de gasten die verkoeling in zee zoeken,
imeentebestuur is niet van plan om aan de jaren geleden afge-
overeenkomst, waarin wordt bepaald dat de eigenaars voor hun
ng een man langs de zee moeten laten lopen, te gaan sleutelen,
üloitanten hadden de gemeente Katwijk gevraagd om hen van
rplichting te ontheffen. Als argument voerden zij onder meer aan
kosten voor hen te hoog waren. Volgens de eigenaars zou óf de
ióf de Katwijkse Reddingsbrigade dit werk van hen moeten over-
i. Zou deze suggestie niet bruikbaar zijn, dan zouden zij het toe-
n het vervolg vanuit hun strandtent willen uitoefenen,
is wethouder Bergman hebben de exploitanten de bewaking
□e vloedlijn zelf op hun schouders geladen, in de huurprijs, die
jr een stuk strand aan de gemeente moeten betalen is hiermee
ng gehouden, anders zou de huurprijs een sfuk hoger liggen.
1979, dinsdag 3 april
jl - Prinses Beatrix en prins Claus hebben in het Rijksmuseum
-udheden de tempel van Taffeh ingewijd. De Egyptische tempel
;honken voor het Nederlandse aandeel aan de reddingsactie
iLibische monumenten, die in het water dreigden te verdwijnen
Ie bouw van dammen in de Nijl. Foto: archief Leidsch Dagblad
s In deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
dng 2,50 (voor een exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op
1 ummer 57055 t.n.v. Dagbladuitgeverij Damiate b.v. Postbus 507, 2003 PA
ariem, onder vermelding van Leidsch Dagblad, ANNO d.d.(datum van
aatsing) of door contante betaling aan de balie van het Leidsch Dagblad,
ieveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto binnen drie weken thuisgestuurd.
COLOFON
Leidsch Dagblad
Directie: B.M. Essenberg
E-mail: directiehdcuz@hdc nl
ofdredacteur: Jan Geert Majoor
E-mail: redactie.ld@hdc.nl
&NT00R
istraat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
Postbus 54,2300 AB Lelden,
fax 071-5 356 415
tie fax 071-5 356 325
irichten fax 023-515° 567
NTIEVERKOOP
ities m.b.t.:
72-6813661
ld goed: 023-5150 543
1:075-6813677
detailhandel: 071-5 356 300
Jureaus kunnen contact opnemen
•6813636
iRVICE
Hl (gratis)
(72 - 5196800
MENTEN
Itbetaling (acceptgiro)
£0 (alleen aut. ine.)
j,7o p/j €216,90
s die ons een machtiging verstrekken
utomatisch afschrijven van het
abonnementsgeld ontvangen €0,50 korting
per betaling.
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 0800-1711 (gratis).
Mobiel: 072 - 5196800.
ma t/m vr: 18-19.30 uur, za: 10-13 uur
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Media BV
c,q. de betreffende auteur.
HDC Media BV, 2004
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen
HDC Media BV Is belast met de Verwerking van
gegevens van abonnees van dit dagblad. Deze
gegevens kunnen tevens worden gebruikt om
gerichte informatie over voordeelaanbieding
en te geven, zowel door onszelf als door
derden. Heeft u hier bezwaar tegen, dan kunt
u dat laten weten aan HDC Media BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 2,1800 AA Alkmaar.
Gerard Baas
LEIDEN, 15.00 UUR
Er is iets raars met speeltuin De Doorbraak: je kunt er alleen terecht op werkdagen tus
sen 10.00 en 16.00. Op woensdag kun je dat redden, als schoolgaand kind. Maar op an
dere dagen hoef je het niet te proberen. Net voor theetijd sluit Ben de tent.
Jammer, want de speeltuin voorziet in een duidelijke behoefte. Op de eerste lentedagen
van het jaar stroomt de speelplek in het Katoenpark vol met peuters, kleuters en school
kinderen. Dat wil zeggen: op woensdagmiddag, want op andere tijdstippen lukt het dus
niet. Moeders met uitpuilende kinderwagens bezetten de tuinstoelen, terwijl de kinderen
door het park stuiven. Het ziet er allemaal hartstikke gezellig uit, maar op de achtergrond
tobt de speeltuinvereniging met een reeks problemen.
Zo voldoet De Doorbraak niet aan de nieuwe Europese norm voor speeltuinen. De onder
grond heeft 'onvoldoende valdempend vermogen' hebben deskundigen geconstateerd.
Om het terrein aan te passen aan de nieuwe regels is 40.000 euro nodig. Geld dal de speel
tuinvereniging niet heeft. Maar misschien kan de wijkgroep bijspringen en is het pro
bleem voor de zomer opgelost.
En dan is er het probleem van de wegbezuinigde subsidie. De overheid heeft de jaarlijkse
steun aan de NUSO, een overkoepelende organisatie van speeltuinverenigingen, ingetrok
ken. Dus moet de bijdrage van de speeltuinleden omhoog, van 10 naar 12,50 euro.
En dan nog meer vervelend nieuws: Anneke moet weg. Ze is een van de twee beheerders,
maar kan - door nieuwe regelgeving op het gebied van gesubsidieerde banen - niet langer
blijven. Ze heeft het enorm naar haar zin en was ook graag gebleven, maar het mag niet
meer.
En dus is De Doorbraak op werkdagen maar tot 16.00 uur open. Want Ben heeft na vieren
andere verplichtingen. Goed beschouwd is het dus nog heel knap dat de speeltuin zo lang
open is.
Maar er is ook goed nieuws: het speeltuinbestuur werkt aan oplossingen om De Door
braak op werkdagen tot 17.30 uur open te houden. En er hebben zich ouders gemeld die
in het weekeinde wel willen opletten. Toch leuk voor de kinderen van de oostelijke bin
nenstad.
Erna Straatsma
elft van de leraren vindt de vervrouwelijking in het onderwijs
irobleem dat ten koste gaat van de kwaliteit. De leraressen, zo
juit een enquête van Het Onderwijsblad, vinden dit onzin, maar
juichen meer
ere jongensziel loopt geen mannen in
7 7 5 het onderwijs
yaar in vrouwenhanden wei toe.
Want ze wil-
Fvan het hoge 'kippenhokgehalte' in de docentenkamers, waar
ll over baby's wordt gepraat. MARJAN ZANDBERGEN, directeur
Je openbare basisschool De Stevenshof, denkt dat het wel mee
net dit probleem. „Jongens komen nog genoeg mannen tegen
n leven."
t de tere jon-
\iel echt ge
in vrouwen-
[en?
ik denk dat
rel meevalt,
ins mij komen
hun leven nog
roldoende
jen in aanra-
Maar het na-
Ijk wel een feit
et onderwijs
S meer ver
velij kt. Maar wij zijn een uitzondering op die regel. Hier op
)1 lopen nog genoeg mannen rond. Veertig procent van de
rachten, 16 in totaal, is man. En zij geven voornamelijk les in
iderbouw. Dat is helemaal uniek."
Vakenuiehuisjes Vlietpark weer aangesloten op waterleiding
Eindelijk stromend water voor tante Truus
Kees Slootweg:
„Kom hier over
een paar jaar
terug en er ligt
een park dat
mooier is dan
het ooit was."
Foto: Hielco
Kuipers
van plan om nog terug te komen.
Voor hen heb ik eerst een oplossing
gezocht die niet al te veel kostte en
daarna ben ik in de slag gegaan met
het bestuur van de huurdersvereni
ging. De leden daarvan zagen me
aanvankelijk alleen als 'de zoon van'
en zetten me in dezelfde hoek, ter
wijl ik een heel ander type mens ben
dan mijn vader. Ik ga voor het over
leg en voor de lange termijn en ik
houd er altijd rekening mee datje
met elkaar verder moet.
„'We kunnen proberen er met elkaar
uit te komen of we kunnen boos blij
ven op elkaar', heb ik tegen die be
stuursleden gezegd. 'Als we boos
blijven, stop ik nu met het recreatie
park en zet ik het vee op het land,
dat er ook op liep toen mijn vader
dit terrein in 1965 kocht. Gaan we
proberen er uit te komen, dan gaan
we samen oplossingen zoeken voor
de toekomst en kunnen we daarna
over het verleden praten. Ongedaan
maken kan ik dat nooit, maar ik kan
het misschien wel een beetje goed
maken."
„Er is nog een mannetje of twaalf
weggegaan in het jaartje dat het
duurde voordat het wantrouwen
weg was. Uit huisjes die toch al rijp
waren voor de sloop", zegt Laken.
„Met de andere huurders heb ik
sindsdien prima contact en ik ben
nu bezig met de herontwikkeling
van het park. In een tijd van een jaar
zijn hier elf nieuwe huisjes geplaatst
en de nodige andere bungalowtjes
opgeknapt."
„Komt omdat hij het heel goed
doet", zegt Rijswijker Kees Slootweg
(61) waarderend. In zijn
huisje aan 'de
Pro
menade', recht tegenover een stuk
gemeentegrond waar drie door de
storm ontwortelde populieren al we
ken liggen te wachten tot ze worden
opgehaald door personeel van de
Dienst Milieu en Beheer, doet hij
zijn verhaal. De beroepsbrandweer
man in ruste was een van bewoners
die maar al te graag wilde vertrekken
onder het bewind van Laken senior.
„Want in die tijd was het hier ver
schrikkelijk vervelend. We hadden
geen water, er was geen elektriciteit
meer en elk conflict liep via de rech
ter. En een conflict had je zo want
als je een spijker wilde slaan, wilde
Laken senior weten waar je die spij
ker vandaan had, waar je de
plank had weggehaald
om die spijker in
Ruim dertig jaar lang stond het Vlietpark met grote regelmaat in het middel
punt van de belangstelling. Vanaf de aanleg, in 1967, was het vaak hommeles
op en rond het recreatieterrein dat in de Leidse Oostvlietpolder was neergelegd
door Tinus Laken. Het leidde tot een lange reeks geschillen en rechtszaken.
Eerst tussen eigenaar en gemeente (over de vergunningen) en vervolgens tus
sen de eigenaar en de bungalowbewoners, die op weg naar het millennium
maar oorlog bleven voeren over de verdeling van de kosten voor de aanleg van
een riolering. Na het overlijden van Laken, in 1999, was het ineens afgelopen
met de stroom aan negatieve publiciteit. Geen onvertogen woord drong meer
door vanaf de Vlietweg en vijfjaar later is alles er koek en ei. Hoe dat komt?
„We zijn van de hel in de hemel terechtgekomen", zegt een van de huurders.
te slaan en waar die plank zou wor
den bevestigd."
„Een aantal bewoners is daarom
weggegaan", weet hij nog. „Die
mensen konden het gewoon niet
meer opbrengen. Die moesten naast
hun huur ook al die proceskosten
betalen, die tussen 1992 en 1996 wa
ren opgelopen tot 2.800 gulden per
huisje. Huurders durfden niet meer
te investeren, veel huisjes stonden
op instorten en alles lag er zo ver
waarloosd bij dat ik dacht dat het
hele park naar de sodemieter zou
gaan. Daarom wilde ik zelf ook weg.
Tot hij kwam", wijst hij naar Laken
junior.
Als hij de zaken nadien niet zo goed
had aangepakt, had ik hier echt niet
meer gezeten. Nu heb ik dit huisje,
dat ik al tien jaar bijhield voor een
oom, zelf gekocht van die oom en ga
ik het lekker opknappen. Likje verf
geven, mooie tuin maken. Daar
heeft iedereen weer zin in, omdat al
les weer bespreekbaar is. Kom hier
over een paar jaar terug en er ligt
een park, dat mooier is dan het ooit
is geweest. Dat zal niemand hebben
gedacht van de bewoners die hier
in het verleden met een straattegel
de eigenaar achterna zaten."
Paul de Tombe
Verantwoordelijk voor die overgang
en de volgende radiostilte op en
rond het Vlietpark is de jongste zoon
van Tinus Laken, die het park ging
beheren na de dood van zijn vader.
„In eerste instantie om mijn moeder
rust te bezorgen, want ook zij had in
de jaren daarvoor wel het een en an
der meegemaakt", zegt Laken junior
(al 44, overigens). „Maar ik wilde
ook graag het verleden rechtzetten
en een oplossing vinden voor de
huurders van de grond. Daar ben ik
de afgelopen jaren mee bezig ge
weest. Dat heeft de nodige proble
men opgeleverd ja, maar die zijn nu
opgelost. Er zijn een stuk of wat
mensen weggegaan van het park.
Die hadden er genoeg van en dat
kan ik ze niet kwalijk nemen. Inte
gendeel. Ik heb respect voor diege
nen die ondanks het getreiter zijn
gebleven. Voor hen vnlde ik een aan
tal zaken goedmaken en die fase is
nu achter de rug. We gaan hier te
genwoordig heel goed met elkaar
om en dat zie je in het park terug. Er
komen nieuwe mensen om een
stukje grond te huren en de oude
bewoners zijn hun huisjes weer aan
het opknappen."
Een jaar of wat geleden was dat wel
anders, herinnert de jonge Laken
zich nog scherp. Hij praat er niet
graag over en weet er ook het
fijne niet van - „ik was in die tijd het
huis al uit - maar in de jaren ne
gentig was er altijd wel wat aan de
hand op en rond het park, waar
huurders op gepachte grond eigen
bungalowtjes van hetzelfde type
konden laten neerzetten. Eigenaar
en bewoners vochten er een verbit
terde strijd uit over de aanleg van de
riolering en de doorberekening van
de kosten daarvan. Het leidde tot het
afsluiten van water en elektra aan de
ene kant, het inhouden van de
pachtsommen aan de andere kant,
en tot bittere haat aan beide kanten.
„Veel huurders lieten de boel hier
destijds verpauperen, omdat ze ab
soluut niet meer wisten waar ze aan
toe waren. Alles wat hier gebeurde,
leidde zo'n beetje tot een rechtszaak
en vooral die kwestie over de riole
ring liep hoog op", kijkt Laken junior
terug op de jarenlange soap.
„Tot mijn vader ziek werd en over
leed en ik opgezadeld werd met het
probleem. Óp dat moment waren er
nog 66 huurders over van de 93. De
rest had het terrein verlaten. Die
mensen hadden al jaren geen huur
meer betaald, hadden hun verwaar
loosde huisje gewoon laten staan -
geheel gemeubileerd -
en waren niet
Meehelpen aan onvervalste Holland-promotie in Japan. De klus die Robert Bader (20) en Johan
Lindhout (21) samen met nog acht medescholieren van het Wellant College gaan uitvoeren kan
niet anders worden omschreven. De MBO-studenten van de agrarische opleiding werken mee
aan de Nederlandse tuin in de Pacific Flora, die tussen 8 april en 11 oktober wordt gehouden in
Hamamatsu - een stad ruim 200 kilometer ten zuiden van Tokyo. De twee zien hun reis van
drieënhalve week als een uitdaging. Bader: „Het is een combinatie van vakantie en werk. Hoe
wel, echt vakantie is het niet."
.Lindhout: „Ja, maar echt werk
ook weer niet. Ik vind het ge
woon een unieke kans. Een bui
tenkansje."
Op een eigen bijdrage van zes
honderd euro na wordt de reis
betaald door sponsors. Zoals de
vliegmaatschappij, een expor
teur van Hollandse souvenirs,
het Wellant College, Heineken
en hetIBC."
IBC, het internationaal bloem
bollen centrum, verzorgt we
reldwijd de promotie van mis
schien wel Nederlands bekend
ste exportproduct. Het centrum
heeft op de Pacific Flora, de Ja
panse tegenhanger van de Flori-
ade, dan ook een eigen tuin in
gericht. Vooral daar komen de
studenten van het Wellant Col
lege te werken. Lindhout: „Wij
zijn met zijn tienen de eerste groep. Een eervolle taak, want wij zullen zo'n beetje het pad voor
de anderen moeten uitstippelen. In totaal komen er in de zes maanden ongeveer honderd. Over
onze ervaringen moeten we een presentatie houden die bij het afstuderen hoort."
Het werk bestaat uit het geven van workshops 'bollen op potten doen' aan bezoekers. Het is het
enige waar Bader tegenop ziet. „Ja, alleen vanwege de taal, hoor. We moeten alles in het Engels
doen."
Andere klussen zijn het bemannen van een souvenirwinkel, het schrijven van een dagverslag en
de promotie van Buckler-bier. De organisatie verwacht vijf miljoen bezoekers. „Dat zijn heel veel
mensen bij wie je Nederlandse bloemen en bollen kunt promoten. Erg belangrijk werk dus."
Robert Bader (links) en Johan Lindhout gaan in Japan bloemen,
bollen en bier uit Nederland aan de man proberen te brengen.
Foto: Hielco Kuipers