René Vandereycken: de man die nooit een duel verloor
lerijn de Bruin streeft naar erkenning
SPORT
'We zijn geen team,
geen geoliede machine'
De Treffers -
Zondag, 13.00 uur
zaterdag 20 MAART 2004
S2
Gijs Eijsink
KEK - Een paar straten, de kerk in het
en, twee slagers, een café en een voet-
|d. Het Belgische Spalbeek is klein en
leiden, behalve als René Vandereycken
rake komt. Op de oud-international an-
oofdtrainer van FC Twente is de Spal-
zo trots als een pauw.
loordeweekse dag. Het is rustig in de
eekstraat die vroeger Nieuwstraat
Tegenover de beenhouwerij van
i Martens staat een eenvoudig dubbel
Nummer 15 aan de linkerkant draagt
jannen, op het huis met nummer 17
i blauwe. Daaronder woonde René
ereycken in zijn jeugdjaren, samen
rader Jean, moeder Irma, zus Lisette
Lode.
was de jongste. Sinds hij zelfstandig
rste stappen zette in en rond het huis,
én ding zeker: de kleine Vandereyc-
ou later zeker en vast voetballer wor-
.Als je René zag, zag je ook een bal.
un hem zelfs mee naar bed", vertelt
Buekers op nummer 7. Hij is slager en
een voormalig ploeggenoot van
ireycken in het eerste elftal van Spor-
palbeek, eind zestiger jaren.
Liefsoens van nummer 21 en ook een
iloegmaat ziet het meteen weer voor
,Ze hadden een 'courke' achter het
ran vier bij drie meter. Er hing een
ntje en daar kopte en speelde René de
duizenden keren overheen. Hij kon
n jongleren, was altijd met de bal be-
n toen hij naar SC Hasselt ging, had
nrood 'mini-cooperke'. Daar lag ook
een bal achterin."
Stefan Martens op nummer 10 is een
f zeven jonger dan de thans vijftigjari-
idereycken. Ze kwamen vaak bij el-
iver de vloer. „Wij hadden televisie,
wamen ze bij ons jeugdfeuilletons
en voetbal. Én mijn oom voetbalde
iint Truiden. Hij nam René vaak mee.
veel met hem gevoetbald heb? Nee, ik
inger. Soms moest ik in het doel
Hij plaagde me altijd. Dat deed hij
veel babbelen, net als hij later op alle
alvelden heeft gedaan. En zijn vader
de mijn vader. Ach, het was allemaal
rij', vriendschappelijk. Toen mijn va-
1982 overleed, voetbalde René bij
lecht, maar hij was wel een van de
in die langskwam."
huis
iar het clubhuis van Sporting Spal-
De kantine ziet er uit als elke voetbal-
le. Eenvoudige tafels en stoelen staan
in het gelid, foto's aan de muur,
Mathieu Bollen, Ludo Liefsoens, Willy Buekers, Ivan Vanderaerden en André Grosemans (vlnr) zijn, net als de rest van Spalbeek, trots op René Vandereycken. De huidige trainer van FC Twente
en voormalig international van België zette in deze plaats zijn eerste schreden op het voetbalveld. Foto: GPD/Karel Hemerijckx
dartborden, geluidsinstallatie, een be-
kerkast achter het buffet. In een vitrine
hangen oude spelerskaarten. René Ivo Van
dereycken, van 22 juli 1953, hangt naast Jo
zef van Holst en Marcel Wijgaerts.
De vereniging heeft twee velden en een
trainingsveld. Dat is luxe, want Sporting
Spalbeek heeft slechts twee elftallen. Geen
jeugd. „Maar het tweede veld wordt ook
gebruikt voor bedrijfsvoetbal", zegt de be
heerder. Hij heeft een grote foto voor de
dag gehaald met het elftal dat in '69-'70
kampioen werd van de derde klasse G. De
zestienjarige René Vandereycken staat er
ook op, breed lachend, met een bosje bloe
men.
Het is zo midden op de dag een gezellige
boel in de kantine. De opgetrommelde
Spalbekers praten honderduit. Ludo
Liefsoens, de keeper van toen, linksback
Willy Buekers die achter linkshalf Vand
ereycken speelde. Linksbuiten Ivan Van
deraerden, inderdaad een achterneef van
ex-profrenner Erik, is er ook alsmede de
topscorer van de ploeg André Roosemans.
Speciaal uit Hasselt is de 76-jarige Mathieu
Bollen met zijn vrouw naar Spalbeek geko
men. Gespreksonderwerp: Wat voor jongen
was de huidige hoofdcoach van Twente?
Het fundament van een grote carrière kon
niet beter worden gelegd, zo blijkt al snel.
Want vader Jean was in zijn jonge jaren ook
voetballer geweest, was daarna bestuurslid
en terreinmeester bij de plaatselijke club en
heeft volgens iedereen een grote rol ge
speeld in de loopbaan van René. Het toen
malige veld lag toen nog pal achter hun
woonhuis. Daar oefende junior vele uren
en legde hij de basis van zijn fenomenale
pass.
Toen hij een jaar of elf was, trainde hij al
mee met het eerste elftal, waarin hij als vijf
tienjarige debuteerde. Het zou overigens
een curieus debuut worden, zo vertelt Lief
sons. „Hij moest zestien zijn om mee te
mogen doen. Waarschijnlijk heeft hij onder
de naam van zijn broer meegespeeld. Het
was tegen Hasselt W. We moesten die
wedstrijd winnen. Als het lukte, zouden we
een premie krijgen van 500 francs per man.
We wonnen. Later werd de wedstrijd toch
ongeldig verklaard, maar gelukkig mochten
we de premie houden."
Liefsoens zit op de praatstoel. „Een paar
maanden later moesten we tegen Helchte-
ren. We stonden met 1-0 voor. Ze hadden
daar een twee meter hoog hek rond het
veld. René gaf elke keer een verre pass die
dan net over dat hek ging. Was de bal weer
twee minuten zoek en was er dus weer tijd
gewonnen."
René als slimmerik, als lepe jongen, zoals
Liefsoens het uitdrukt, dat is een soort rode
draad door alle verhalen, net als zijn hard
heid. Hij deinsde nergens voor terug.
„Maar het was een echte ploegspeler,
kwam voor iedereen op."
„René was keihard, zou zijn been nooit te
rugtrekken", zegt Buekers. „Maar ik vergeet
ook niet dat hij een klein hartje had. Onze
gehandicapte zoon Chris kreeg altijd wat
van hem, op een keer zelfs het shirt van de
nationale ploeg. Dat typeert hem ook. Je
kunt zeggen: René heeft een goed karakter,
behalve op het voetbalveld. Het was een
voetballer waar je voor was of tegen. Ik zelf
vond hem een van de slimste spelers van
België. De beste? Ja, met Ceulemans en Ge-
rets."
Mathieu Bollen was de man die Vandereyc
ken begeleidde bij zijn eerste stappen in de
richting van het grote werk. De oud-speler
van Waterschei had een oog voor talent en
ontdekte in Spalbeek de jonge linkspoot.
„Hij kon naar Standard Luik, maar zijn va
der wilde 50.000 franken handgeld hebben.
Dat was niks, maar Standard weigerde. Ik
zei toen: dan doen we het niet. René ging
toen eerst naar Sporting Hasselt en daama
op mijn advies naar Club Brugge."
Bollen was daar assistent van de legendari
sche Ernst Happel. Die was echter niet
overtuigd van de kwaliteiten van Vand
ereycken. „'Er istzu langsom', zei hij. Ik zei:
Hij wordt sneller. En ik zeg u: als hij in het
eerste komt, gaat hij er nooit meer uit. Als
dat zo is, beloon ik u, zei Happel toen. La
ter gaf hij me twee flessen whisky", lacht
Bollen.
„Hoe hij was? Hard, heel hard, René won
alle duels, had een goede kijk over het veld,
zag altijd de vrijstaande speler. Als een te
genstander tegen hem aan liep, zei hij drei
gend: doe dat niet te vaak. René was een
goede man voor het elftal. Gemeen? Ja,
maar pas op, dat moest je ook zijn. Ach,
soms lachte hij de tegenstander uit die een
verkeerde pass gaf. René zei dan: zo jon
gen, je bent er vandaag niet hè. Hij kon an
deren uitdagen, zonder dat ze tegen hem
floten. Meestal kreeg de tegenstander dan
een kaart. Nee, hij was niet geliefd. Anders
had hij nog veel meer bereikt. Maar buiten
het veld was het een goede man. In Brugge
heeft hij zijn beste tijd gehad."
Vrienden
Bollen en Vandereycken zijn altijd vrienden
gebleven. „In Brugge kwam hij al regelma
tig bij ons. Hij had er eerst nog geen kot",
vertelt mevrouw Bollen. „Dan kwam hij
met Lei Clijsters bij ons mee eten. Vorig
jaar hield Brugge een reünie. Hij belde en
haalde ons op. Dat is ook René."
Het echtpaar Bollen en de aanwezige Spal
bekers zijn hem altijd blijven volgen. Na
Brugge, kwam Genua, dan Anderlecht, Ber
lijn, Gent, de fraaie optredens in het Belgi
sche elftal en daama de loopbaan als trai
ner. Willy Buekers: „Ik kijk altijd naar de
Hollandse televisie. Als we met een paar
man bij elkaar zijn, is een van de eerste
dingen waar we over praten of René ge
wonnen heeft."
jfeitennisser staat met De Treffers voor zware opgave
'Anton Diedrich
>farendsveen - Tafeltennisvereni-
De Treffers uit Roelofarendsveen
it morgen aan de playoffs. Tegen-
er is FVT, de winnaar van de regu-
competitie en huizenhoog favoriet
de landstitel. Kopman Merijn de
van De Treffers is realistisch: „Ik
super spelen, wil De Treffers een
maken. Maar we kunnen voor een
zorgen, dat hebben we al eerder
zien."
n de Bruin is afkomstig uit Amster-
De 32-jarige onderzoeker van TNO
d kwam door een niet-nagekomen
ïfte in Roelofarendsveen terecht.
:ou een team worden voor tafelten-
uit Amsterdam. Maar dat is ver-
langepakt en nooit van de grond
nen." Op zoek naar een geschikte
1 in de omgeving van Amsterdam
i het team bij Heemskerk Sport De
:rs. De Bruin is blijven hangen,
id bevalt hier goed, en het is niet al te
in in mijn woonplaats."
gj De Treffers hoopte De Bruin op de
(jj i plaats in de competitie te kunnen
%en. Dan zou het sterke FVT in elk
in de eerste play off-wedstrijd wor-
ermeden. „Dat bleek niet haalbaar,
aren zelfs in de laatste wedstrijd
niet zeker van de playoffs." Het
Scylla had de ploeg nog kunnen
rhalen, maar De Treffers won het
e duel met 7-0 en plaatste zich als
161 its minder dan de kopman had ge-
H „Maar uiteindelijk mogen we er
lij mee zijn", meent De Bruin. Dat
)k aan het feit dat Sau Ayemoyuba
leeft gebracht wat de club van de
iaan had verwacht. „Hij is onze
01 maar zijn prestaties vallen dit jaar
eetje tegen", geeft De Bruin toe.
uin is van mening dat de Treffers
'ooruit komt, omdat de club niet
laai gebruik maakt van de kennis
it netwerk dat zich aanbiedt. "Dit
irt. Ik hoor al jaren tot de Neder-
e subtop, achter Danny Heister en
o Keen. Dan zou je verwachten dat
geregeld om advies vragen, al is
uur informeel van: 'joh, hoe zie jij
igenlijk'." Volgens De Bruin blijft
ib maar investeren in de verkeerde
en. „Echte deskundigen zoals Jol-
ijinu en Co Clausen bieden hun
ten aan maar worden zelfs niet be
ef Dat vind ik onbegrijpelijk."
uin tafeltennist sinds zijn negende.
)mt uit dezelfde lichting als Keen
Merijn de Bruin moet een superdag hebben, wil De Treffers morgen een kans maken. Foto: Taco van der Eb
en Heister, en was altijd een topper. Als
junior was De Bruin tweede van Êuropa.
Dat lijkt een mooie basis voor een suc
cesvolle carrière. „Toen ik jong was, zei
iedereen dat ik het ver zou kunnen
schoppen." Nationaal is dat enigzins ge
lukt, maar internationaal is De Bruin
nooit doorgebroken. „Die kans heb ik
ook nooit gekregen, de bond heeft me
steeds genegeerd voor selecties. De keu
ze voor Keen en Heister is altijd terecht
geweest. Maar daarnaast hebben ze nog
heel veel anderen geselecteerd. Ik heb
erg weinig kansen gehad."
Ook voor de WK-ploeg onlangs kreeg De
Bruin weer geen uitnodiging. „Dat was
heel bizar. Keen en Heister gingen niet
mee, maar ze namen toch vier anderen,
terwijl ik elk jaar bij de top van de com
petitie sta." Officieel kiest de bond voor
de jeugdig talent. „Daar moeten ze van
af stappen. Je kunt wel steeds de jeugd
voortrekken, maar dat vind ik verkeerd.
Op deze manier gaat de bond eindeloos
door met een strategie die niet werkt,
zonder hem aan te passen. Ik vind dat je
ten eerste de beste spelers moet selecte
ren. Een tweede belangrijk criterium
voor selectie is dat iemand zich binnen
zijn vermogen optimaal inzet."
De Bruin klinkt gefrustreerd. Dat is hij
ook wel geweest, zegt hij. „Zeker in de
periode dat ik nog vol ambitie zat. De
bond is goed in gewichtigdoenerij, dan
zwaait er weer iemand met een meerja
renplan enzovoort. Maar je moet zuinig
zijn op de spelers die je hebt. Die moet
je erbij betrekken."
Dat is dus precies hetzelfde als wat er
schort aan De Treffers. „De club zegt
wel dat ze graag willen dat ik blijf, maar
dat blijkt verder nergens uit." De Bruin
heeft het besluit nog niet genomen waar
hij volgend seizoen speelt. „Als de club
maar gewoon de huidige lijn voortzet,
dan is de kans helaas klein dat ik blijf',
stelt de tafeltennisser. Er zijn andere
clubs die hem graag zouden inlijven.
Ondanks zijn intensieve speelstijl is de
linkshander nog topfït. „Ik heb zelden
blessures gehad, omdat ik die voorkom
door mijn algemene conditie op peil te
houden." De Bruin weet dat hij nog een
paar jaar verder kan op het hoogste ni
veau, maar dat zijn tafeltennisloopbaan
niet eindeloos zal duren. „Ik ben nog
heel fanatiek. Maar niet meer zo blind
ambitieus als vroeger. Nu denk ik meer
over de korte termijn. Over anderhalve
week is bijvoorbeeld het NK, daar wil ik
de halve finales halen. En ik wil elk jaar
bij de beste drie spelers van de competi
tie eindigen. Dat is nog nooit gelukt,
maar bij de beste vijf sta ik altijd."
Het eerstvolgende korte-termijndoel
staat dus morgen aan de andere kant
van de tafel in Roelofarendsveen: titelfa-
voriet FVT. Het vorige duel geeft De
Bruin hoop op een stunt. „De eerste
wedstrijd werd 7-0 voor hen, maar in de
return wonnen we met 4-3. Ik won er
twee, ik was die dag super." Het streven
is om ervoor te zorgen dat de ontmoe
ting deze keer niet al in de eerste wed
strijd wordt beslist. „Wij zijn de under
dog, maar er zijn zeker kansen."
SJC heeft volgens Arjan de Ridder baat bij kritisch gesprek
door Peter v
i Hukt
noordwijk - Het trainingsveld
van SJC bleef dinsdagavond
leeg. De Noordwijkse club ver
keert in zwaar weer, maar alle
problemen vielen niet met een
paar simpele oefensessies op
te lossen. SJC koos voor een
ander middel: een gespreks
groep voor dolende voetbal
lers. Spelers en technische staf
vonden het nodig om elkaar
eens diep in de ogen te kijken
en het hart te luchten. „We
moeten als spelers eens in de
spiegel durven kijken", zegt
Arjan de Ridder.
De ambities van SJC zijn dit
seizoen al verschillende keren
bijgesteld. De ploeg die vorig
seizoen in de eerste klasse
mocht rondsnuffelen, wilde na
de degradatie zo snel mogelijk
weer terug. Door tegenvallen
de resultaten werd een kampi
oenschap al snel uit het hoofd
gezet. „We wilden voor een
periodetitel gaan, maar nu
blijkt dat we moeten vechten
voor onze plek in de tweede
klasse. Op papier hebben we
een geweldig elftal dat de am
bitie had om mee te doen."
De Ridder wijt de problemen
niet zo zeer aan een gebrekki
ge communicatie binnen het
team, maar veel meer aan het
onvoldoende accepteren van
eikaars tekortkomingen. „We
moeten eerst maar eens bij
onszelf beginnen, voordat je
naar een ander gaat wijzen.
Niemand van de elf spelers
haalde de afgelopen periode
zijn niveau. We hadden wel de
wil, maar het lukte gewoon
niet. De trainer verwoordde
het aardig. Het lijkt wel of we
met een zak aardappelen op
onze rug voetballen. Mis
schien komt dat door de hoog
gespannen verwachtingen,
want in de trainingen vliegen
de vonken er wel af."
Roland Ebbeling werd na het
duel met Delft in deze krant
een gebrek aan gezag verwe
ten. Reden voor de trainer en
zijn assistent Edwin Otte om
de vertrouwenskwestie aan de
orde te stellen. De spelers
groep nam de gerezen twijfels
weg. „Wij staan nog steeds als
een blok achter de trainers",
zegt De Ridder. „De trainers
wilden weten of wij met ande
ren meer succes verwachten te
hebben. Zij willen zo graag dat
het goed komt met SJC dat ze
zelfs bereid waren om een
stapje terug te doen." Naast
het functioneren van de tech
nische staf deden de voetbal
lers aan zelfreflectie. En De
Ridder weet waar het bij hem
aan schort. „Ik ben in het veld
te bescheiden. Je ziet bij ons
een duidelijk verschil tussen
spelers met hoofdklasse-erva
ring en voetballers die al jaren
bij SJC zitten. De SJC'ers zijn te
bescheiden. Die schroom
moeten we van ons afgooien."
Wat De Ridder niet snapt is dat
SJC kwalitatief sterker is ge
worden en toch minder pres
teert. „Vorig jaar schoten we
kwalitatief tekort. Met dit elftal
zouden we in de eerste klasse
mee moeten kunnen draaien.
We hebben er vijf goede nieu
we spelers bij gekregen, maar
we zijn geen team, geen ge
oliede machine en dan krijg je
het zelfs in de tweede klasse
zwaar. Misschien heeft het ge
woon zijn tijd nodig."
Voorlopig moeten de tussen
tijds gemaakte afspraken SJC
voor een ondergang behoe
den. Naast zelfreflectie werd
dinsdagavond besloten om de
afspraken in het veld strakker
aan te halen. De zondagver
eniging lijkt tot hetzelfde de
gradatiespelletje veroordeeld
als 'zaterdagbuurman' Noord-
wijk. „Ik weet niet of wij nu
een ploeg voor degradatievoet
bal hebben, onze reputatie is
in ieder geval anders dan die
van Noordwijk. SJC staat voor
vechtlust en werken, Noord-
wijk voor mooi voetbal. Ik
speel nu vijf seizoenen in het
eerste elftal en dat gaat ge
paard met pieken en dalen.
Het is bij SJC nooit echt rustig,
maar dat maakt het ook hart
stikke leuk."
„Toch ben ik ervan overtuigd
dat we het redden", zegt de
26-jarige rechtsback. VCS is op
weg naar lijfsbehoud de eerst
te nemen horde. Uit verloor de
Noordwijkse formatie nog met
2-0. Met de runner-up van de
ranglijst, koploper VUC, VELO
en GDA treft SJC nog vier ver
tegenwoordigers uit de huidige
topvijf. Volgens De Ridder
hoeft dat geen nadeel te zijn.
„We voetballen het beste als
we het spel aan de tegenstan
der kunnen opdringen. Als
groep zijn we er zeker vari dat
het goed komt. We zijn ons er
van bewust dat het een schan
de is als we met zo'n kwalita
tief goede selectie degraderen
uit de tweede klasse."
Arjan de Ridder: „Het is een schande als we met zo'n goede selectie
degraderen." Foto: Taco van der Eb
