SPORT
Het kanon wil in
Athene bulderen
Nog één
keer zullen
wij brullen
als Orions
Taeke Taekema dicht Oranje medaillekansen toe
ior Lorna n Leef mans
Nederlandse hockeyploeg dwong
rige week in Madrid deelname aan
Spelen af. Het kanon kan in stel-
ig blijven. Vier jaar geleden werd
ieke Taekema nog nét te licht be-
inden om naar Sydney te gaan. In-
ddels is zijn opvallende naam niet
eer weg te denken uit Oranje en
orden zijn strafcorners wereldwijd
vreesd. De 24-jarige Oegstgeeste-
ar volgt een HBO-studie commerci-
economie in Utrecht, maar daar
imt in de aanloop op Athene weinig
n. Aan de vooravond van de tweede
Ift van de nationale competitie
eft hij aan de hand van een elftal
illingen zijn visie op de hockey-
ort.
uincieel gezien had Taekema be-
voor voetbal of golf kunnen kie-
1.
it klopt, maar of ik met voetbal of
[f ook zo hoog was gekomen, is
aar de vraag. Als ik me helemaal
golf had gestort, was ik hooguit
11 goede amateur geworden. En ik
fte jong met voetbal gestopt om
.r die sport een soort voorspelling
hteraf te maken. Mijn gevoel zegt
t ik een heel eind was gekomen,
leef van de toelage van NOCNSF
een onkostenvergoeding van KZ.
jan Robben weet sinds zijn over
lig naar Chelsea dat hij na zijn
ipbaan nooit meer hoeft te wer-
n. Dat zit er voor hockeyers niet
De meeste internationals stude-
1, een enkeling werkt, maar daar
mt in deze periode zo goed als
ets van. Twee weken Zuid Afrika,
n weekje India en via Rome naar
idrid, dan blijft er weinig tijd voor
landers over.
Leiden en omstreken is geen ba-
voor tophockey.
is talent zat en Leiden is ook nog
is een studentenstad. Probleem is
een dat alle goede hockeyers over
ie clubs zijn verdeeld; LOHC,
omburg en Alecto. De enige kans
1 in Leiden een hoofdklasser te
iken, is als de beste spelers en
leisters van die drie verenigingen,
ranaf de jeugd, één team zouden
an formeren. En daar willen de
ibs natuurlijk niet aan. En dus
it het nooit gebeuren.
angst voor blessures vormt een
rte rem op het spel van Taekema.
Alleen buiten het veld denk je over
de risico's en gevaren na. Je schrikt
als je bij het bekijken van tv-beelden
een bal rakelings langs je hoofd ziet
vliegen. Op het veld heb ik daar he
lemaal geen last van. Dan ben ik ge
concentreerd met het spel bezig. Ik
beschouw de ernstige blessures van
Karei Klaver en van de twee meiden
uit het vrouwenteam als incidenten.
Als je gewoon op straat loopt, kun
nen er ook dingen gebeuren. Dat er
tegenwoordig verdedigers zijn die bij
een strafcomer in de baan van het
schot gaan lopen, is meer hun pro
bleem dan het mijne.
De hockeysport is hard toe aan be
schermende kleding.
Toevallig heb ik net in Engeland
shoulderpads besteld. Doordat ik om
beurten aan beide schouders blessu
res kreeg, wilde ik met beschermers
spelen. Een fabrikant van rugbyspul-
len stuurt mij schouderstukken die
in het rugby worden gebruikt. Lijk ik
nog breder.
Protectie is nodig, maar we moeten
er niet uit gaan zien als American
Football-spelers of ijshockeyers.
Door zo'n compleet pak word je fy
siek geremd. Handschoenen en een
helm, met of zonder masker, die zie
ik er in de toekomst nog wel van ko
men, meer niet.
Strafcorners zijn nog altijd té be
langrijk in het hockey.
Het is een wezenlijk en belangrijk
onderdeel, maar niet té belangrijk.
Het is iets waar je hockey aan her
kent. Je hebt aanvallers die erop spe
len, maar dat weten verdedigers en
die moeten dan maar niet zo dom
zijn om de bal tegen hun voet te krij
gen. Dat bij sommige toernooien
pakweg zestien van de achttien doel
punten uit strafcorners voortkomen,
is ook geen argument. Dat is altijd
nog beter dan geen doelpunten. Als
er stemmen opgaan om de strafcor-
ner te veranderen of af te schaffen,
dan komen die meestal van landen
die geen goede strafcornerspecialist
hebben. En het lijkt me niet dat de
internationale hockeybond de spel
regels zó gaat wijzigen dat het aantal
doelpunten vermindert.
Hard pushen is een kwestie van
brute kracht.
Welnee, het komt voor zeventig pro
cent neer op techniek. De richting
van de push vermommen is ook be
langrijker dan de kracht en snelheid
van de bal. We trainen er veel op,
maar doordat het een belastende be
weging is ook weer niet té veel. Het
is wel zaak om steeds te veranderen
en nieuwe varianten te bedenken.
Iedereen beschikt immers over vi
deobeelden. Daarbij zijn zowel de
coaches van Spanje als van Pakistan
Nederlanders. Roelant Oltmans is
mijn eigen coach bij KZ, maar ook
van Pakistan. Die hoefje niets te ver
tellen over Taekema's strafcomer.
Taekema had zich beter voor of te
gen de opgestapte bondscoach Joost
Bellaart kunnen uitspreken dan de
neutrale houding die hij aannam
Ik was niet neutraal, ik heb me al
leen niet in het openbaar uitgespro
ken. Alleen de oudere spelers von
den dat ze dat moesten doen. Zes
waren er voor het vertrek van Bel
laart, Teun de Nooijer was tegen. We
hebben het over jongens met meer
dan 200 interlands achter hun naam
en die WK's en de Spelen hebben
gewonnen. Als ook de jongere inter
nationals zich openlijk met de dis
cussie hadden bemoeid, zou dat
voor de uitkomst niet hebben uitge
maakt. Alleen voor de pers en de
buitenwacht was dat interessant ge
weest. Mijn ploeggenoten in Oranje
wisten waar ik stond; in het kamp
De Nooijer. Ik sta nog steeds achter
mijn beslissing om daar toen niet
mee naar buiten te treden.
Ties Kruize en Terry Walsh zijn een
zegen voor Oranje.
Daar ben ik het inmiddels wél me
eens. Het was na de affaire Bellaart
zaak dat er een trainer kwam die
niets te maken had met de voorge
schiedenis en iedereen een gelijke
kans gaf. Dat is gebeurd. Technisch
en tactisch verandert er onder zijn
leiding niet veel in vergelijking met
zijn voorganger, maar Walsh heeft
een typisch Australische sportmen-
taliteit terwijl wij Nederlanders wat
makkelijker zijn. In dat opzicht
maakt Walsh ons sterker. Hij is rus
tig en heeft alles op een rijtje.
Teammanager Kruize ken ik natuur
lijk al jaren van Klein Zwitserland.
Een wereldvent en iemand die weet
wat spelers willen en wat er in ze
omgaat. Als wij tijdens een toernooi
even weg willen uit ons hotel, dan
doet hij niet moeilijk. Met deze twee
mannen zijn de randvoorwaarden
voor een goede prestatie op de Spe
len aanwezig. Als botte pech en bles
sures uitblijven, maken we een goe
de kans op een medaille.
Het wordt wel eens tijd voor een ti
tel van Klein Zwitserland.
Het wordt inderdaad wel eens tijd.
In de zeven seizoenen die ik nu voor
KZ uitkom, hebben we twee keer de
halve finale van de playoffs gehaald
waarin we werden uitgeschakeld. We
spelen nu vier jaar met hetzelfde elf
tal, en we hebben met Sonja Tho-
mann en Roelant Oltmans een goed
begeleidingsteam terwijl enkele con
currenten zijn verzwakt. Daarom
geef ik ons een goede kans om de fi
nale te halen. Als je hebt meegedaan
aan vier Champions Trophys, een
EK en een WK is het toch leuk om
ook gewoon een keer landskampi
oen te worden.
De aanslagen in Madrid tonen de
betrekkelijkheid van sport.
Zeker. Een aanslag gebeurde op vijf
minuten afstand van ons hotel. Een
paar uur later moesten wij spelen. Er
werd koortsachtig overlegd met re-
gerings- én bondsfunctionarissen.
Voor beide opties viel wat te zeggen.
Niet toegeven aan terrorisme of
stoppen en naar huis gaan. De
Spaanse autoriteiten wilden per se
dat we speelden en daar zijn de
meeste teammanagers van de twaalf
deelnemende landen mee akkoord
gegaan. Je bent dan vrij snel toch
weer op de wedstrijd geconcen
treerd en we hebben de tv bewust
uitgelaten. Dat klinkt allemaal heel
asociaal en dat is iets dat topsporters
kennelijk een beetje eigen is. Het
was in ieder geval een bizarre situa
tie.
Taeke Taekema
haait uit met zijn
sleeppush.
Foto: ANP
Zonder Taekema haalt Nederland
geen medaille in Athene.
Ddt lijkt me een tikkeltje overdreven.
Het is een pré als ik erbij ben, maar
tot op zekere hoogte is iedereen in
de huidige selectie vervangbaar. Met
Teun de Nooijer als enige uitzonde
ring. Bram Lomans laat zien dat hij
nog altijd over een prima corner be
schikt.
Veel landen zouden tekenen voor
een Taeke of een Bram. Wij hebben
ze allebei. Dat is een groot voordeel
voor Oranje. Samen ben je beter dan
alleen.
V.L.N.R.
RANDJE BUITENSPEL
De derde club die ik in mijn car
rière heb gediend, is in 'Rondje
langs de velden' bijna wekelijks
de klos. MVKV is de pispaal van
de kenners, vaste klant in de top
drie van slechtste velden. Nou
zul je mij niet horen zeggen dat
dit lapje grond voor het marine
vliegkamp in Valkenburg een
hoge klassering op de ranglijst
van het LD verdient, maar ik
heb me er wel vijfjaar lang kos
telijk vermaakt. Dat we op trai
ningsavonden soms high wer
den van de kerosinedampen
van stationair draaiende Orions
verhoogde slechts de feesWreug-
de.
Een complex van niks, ik moet
het beamen, ook al zijn de straf
schopstippen bij MVKV van on
gekende schoonheid. Maar ik
vond dat rommeltje bij ons nog
altijd te verkiezen boven die
dorre Kooltuin even verderop.
Nog een paar maanden en het is
gedaan met MVKV. M'n ouwe
clubje verdwijnt in KRVen dat
zint me niet zo. Opgevreten door
de vijand, ik ben er meer dan
vijftien jaar weg, toch voelt het
nog zo. Misschien valt het mee
en komt de Kooltuin na de fusie
tot bloei. Maar dan zal de poli
tiek wel moeten verhoeden dat
het marinevliegkamp ontaardt
in een dependance van Schip
hol. Daar schijnen groeperingen
op uit te zijn. Vanwege het gun
stige effect op de regionale werk
gelegenheid, zo luidt hun voor
naamste argument. Alsof er met
een beetje fantasie geen andere
banen in de buurt zijn te schep
pen. Er is al herrie genoeg hier
in de lucht. En wat denk je dat
een klein Schiphol achter de
duinen met het milieu doet?
Niet veel goeds nee.
Alles beter dan een nieuwe
woonwijk tussen Leiden en Kat
wijk, heb ik hier en daar gele
zen. Hoezo? Van bouwplannen
krijg je ook werkgelegenheid en
als het een beetje knappe wo
ningen worden dan zou ik er
misschien wel naar toen willen
verhuizen. Het samenraapsel
van KRV en MVKV zou ook ge
baat zijn bij bevolkingsgroei
rond de Kooltuin. Volgens mij
gaan de fusiepartners er ook
van uit dat de nieuwe club
straks een geweldige vlucht zal
nemen. Vandaar dat het niet
MVKRVofzékts wordt, maar de
FC Rijnvogels. Geen slechte
naam.
Bij Met Vereende Krachten
Voorwaarts is het aftellen be
gonnen. Het bestuur wil op
waardige wijze de zeilen strij
ken. Daarom zijn wij, de man
nen van vroeger, gevraagd de
club te ontmantelen. Wij weten
wat ons te doen staat. Op vrij
dag 21 mei komen wij bijeen
om onderling te voetballen
waarna ons onooglijke clubge
bouw uitzijn voegen zal barsten
van het feestgedruis. Nog één
keer zullen wij brullen als Ori
ons.
Jaap Visser
Reageren?
Sportredactie.ld@hdc.nl
Een van de meest naargeestige
voetbalterreinen tussen de
duinen en Alphen aan den Rijn
is De Kooltum van KRV. Het is
een lelijk complex, sfeerloos ook.
Als je bij KRV door de poort
komt, is het met de lust om te
voetballen gedaan.
Het mooiste sportpark in Leiden
en ommelanden is De Bloemerd
van RCL. Schitterend hoofdveld
en ook wat er omheen ligt mag
er wezen. Veel lommer ook en
dat inspireert de voetballende
mens.
Een van mijn favoriete plekjes
in de krant is Rondje langs de
velden' op donderdag. Daarin
mogen kenners hun top drie
van de beste en de slechtste vel
den oplepelen. Daarnaast wordt
wekelijks een sportpark getest
op tien onderdelen en dat leidt
tot een klassement waarover ik
mij elke keer weer verbaas. Na
zesentivintig warenonderzoeken
staat RCL op een gedeelde veer
tiende plaats. KRV is met Kic
kers '69 zevende. Daar deugt dus
geen mallemoer van. Na 35 jaar
zaterdagvoetbal, pruts ik nu
voor het tweede seizoen wat op
zondag. Bij Meerburg. Geinige
club, maar qua accommodatie
heb ik bij mijn overstap van
RCL flink moeten inleveren.
Toch staat Meerburg elfde in de
hitparade van hetLeidsch Dag
blad. Drie plaatsen boven RCL.
Je reinste kolder.
Waar zit 'm de kneep? Heb ik er
geen verstand van of ma nkeren
de keurmeesters van de krant
iets aan hun ogen? Dat laatste
weet ik niet, maar dat ik er kijk
op heb, lijkt me zonneklaar. Be
zig aan mijn 37ste seizoen durf
ik mijzelf gerust als ervarings
deskundige aan te merken. De
kneep zit 'm in de penaltystip en
de prullenbakken. Die wegen in
de beoordeling even zwaar als
de staat van de velden en het
aanzien van het clubhuis. De
Bloemerd kan er daarom nog zo
fraai bijliggen, als op elfmeter
van de doelen geen kalk zicht
baar is, moet RCL het afleggen
tegen KRV. Zo komt het dat het
gezelligste hoekje in de donder
dagkrant toch elke keer weer
mijn ergernis wekt.
Staand v.l.n.r: Ed Nienhuis, Jan Cornet, Jacques Petit en Jan Snik. Zittend v.l.n.r: Bas Menken, Hans Beentjes, Bart van Schaik. Gehurkt v.l.n.r:
Ruud Ouwerkerk en Hennie Smit.
Het bowlingteam Verboon drong in 1997 door tot de landelijke eredivisie. Dat was een
unicum in de Leidse sportgeschiedenis. Het avontuur op het hoogste niveau van het
vijfmansteam - met vier reserves - duurde slechts één seizoen en al snel daarna viel de
ploeg uit elkaar. De 40-jarige Leidenaar Jan Snik beschouwt die bewuste jaargang nog
altijd als het hoogtepunt van Bowlingvereniging Zuid West.
oit, onder de naam Menken, begon-
1 we in Zuid West met de zogeheten
d mansleague. Daarin speelde ik onder
7 leren samen met de bekende broers
1 leffer. Later veranderde het team van
i Qenstelling en werd Verboon Versser-
- e de hoofdsponsor. In seizoen
16/'97 werden we kampioen van de
>fdklasse en promoveerden we naar
eredivisie. Daarin werden we het jaar
irop zevende van de acht ploegen en
pla laatste twee degradeerden,
imèdstrijddagen duurden lang. Je had
[en speeldagen op telkens verschil-
011 de locaties door heel het land. Tij-
,4, is zo'n speeldag namen we het op te-
a 1 alle andere zeven tegenstanders,
j begon 's ochtends om tien uur en
als je geluk had was je 's avonds om
halfzeven thuis. Dat werd teveel omdat
ik ook nog aan de trioleague-competitie
deelnam. Toch hebben we veel lol met
elkaar beleefd en we hebben tijdens een
van de wedstrijddagen voor het eerst
twee spelers een perfect game van 300
zien gooien.
Het niveau in de eredivisie was voor ons
te hoog. We gooiden gemiddeld tussen
de 185 en 195 pins terwijl de andere
teams daar gemiddeld tien punten bo
ven zaten. Slechts een paar van ons kon
dat bijbenen. -
Sinds dat jaar eredivisie zijn de teamge
noten langzaam uit elkaar gegroeid. Ik
ben na vijftien jaar gestopt omdat ik de
jeugd bij onze club ging begeleiden op
zaterdagochtend. De meeste bowlers uit
het Verboonteam kom in nog regelmatig
tegen, bijvoorbeeld als deelnemers aan
onze huisleague op maandagavond. Er
zijn nog wel vijfmansteams bij onze
club, maar die spelen op een lager ni
veau. Het kampioenschap in de hoofd
klasse en het daaropvolgende seizoen in
de eredivisie vormen het hoogtepunt bij
de club als het om een teamprestatie
gaat.
Mijn persoonlijke hoogtepunt is natuur
lijk de perfect game die ik op 1 december
van het vorig jaar gooide. Een uitzon
derlijke prestatie, al zeg ik het zelf. Nie
mand, ook ik niet, is daarna ook maar in
de buurt daarvan gekomen. Dat is ook
niet zo vreemd; we hebben op de eerste
300-game vierentwintig jaar moeten
wachten."
