Living Colour is terug met een boodschap
KUNST CULTUUR
Een goed verstopt geheim
Walhalla voor fans Boudewijn Büch op Antiquarenbeurs
Pia Dou\
op Broad
Dertig minuten 'Shakin going
Tweeling-team maakt 'Bruidsvluc
woensdag 3 MAART
door Francoise Ledeboer
Amsterdam - De 25ste editie
van de Europese Antiquaren
beurs Amsterdam wordt een
walhalla voor fans van Boude
wijn Büch. Aenigma Book
Prints presenteert vanaf mor
gen als neusje van de zalm de
acht gedichtenbundels die
Büch tussen 1975 en 1981 voor
zijn toenmalige grote liefde en
muze Bernadette Gallis ver
vaardigde.
Om haar tegen mogelijke kritiek
op de verkoop van deze parti
culiere hommage te bescher
men, schrijft Aenigma-direc-
teur Eric Schneyderberg in het
voorwoord: „Dit is Bernadettes
afscheid van Boudewijn; een
verdere verklaring zal niet wor
den gegeven." De antiquaar be
nadrukt in een mondelinge toe
lichting dat Gallis deze stap ab
soluut niet heeft gezet omdat ze
uit is op geldelijk gewin: „De
prijzen zijn schappelijk en lig
gen tussen de 1200 en 2000 eu
ro per stuk. Ze wil heel graag
dat deze bundels terecht ko
men bij échte liefhebbers. Gal
lis is tot op het laatst goed be
vriend met Boudewijn geble
ven."
Fokas Holthuis biedt zeshon
derd handschriften en typos
cripten van Büch (1948-2002) te
koop aan. Het materiaal komt
uit de collectie van Harry M.G.
Prick, die Boudewijn in de zo
mer van 1974 leerde kennen.
Büch was nog student en Prick
conservator van het Letterkun
dig Museum en redacteur van
tijdschrift Maatstaf. Vanaf 1980
verwaterde hun vriendschap
langzamerhand. De collectie
die op de Antiquarenbeurs
wordt aangeboden geeft vol
gens Holthuis een fascinerend
en bijna compleet beeld van de
ontwikkeling en werkwijze van
Büch als dichter. De antiquaar
acht de collectie zo waardevol
dat de totale vraagprijs op
25.000 euro is gezet.
Het aanbod van de vijfenveertig
deelnemers aan de Europese
Antiquarenbeurs is traditiege
trouw bijzonder gevarieerd en
omvat boeken, kaarten en
prenten uit vele eeuwen. Behal
ve de Büch-collectie heeft Ae
nigma voor 690 euro ook een
door Bob Dylan gesigneerd ta
felkleed in de aanbieding. En
als hoogst curieus 'hebbedinge
tje' een Calvin Klein-herenon-
Lenny Kravitz op Pinkpop.
Foto: EPA/Lucy Nicholson
Pinkpop jubileert
zeer gevarieerd
amsterdam - Popfestival Pink
pop beleeft dit jaar zijn 35ste
editie en viert dat met een zeer
gevarieerd programma. Eerder
werd al bekend dat de metal-
rock-formatie Muse het evene
ment op pinkstermaandag af
sluit. Ook de namen van Lenny
Kravitz, The Rasmus en Moloko
kwamen al naar buiten. Giste
ren presenteerde Pinkpopbaas
Jan Smeets de overige namen.
The Black Eyed Peas, NERD, dj
Tiësto, The Roots, Sugababes,
Novastar, techno-dj Dave Clar
ke, Seeed, Audio Bullys, T.
Raumschmiere en ADHD (pro
ject van Brainpower) maken het
jubileumprogramma compleet.
Na vijftien jaar keren ook de
Pixies voor een reünie terug op
het Pinkpoppodium. Het festi
val in het Limburgse Landgraaf
wordt gehouden op 29, 30 en 31
mei.
Audities Leidols
van de baan
leiden - De audities van Lei-
dols, de Leidse variant van
Idols, zijn geschrapt. De organi
satie heeft besloten alle deelne
mers onmiddellijk toe te laten
tot de voorrondes die op vrijdag
12 maart beginnen. De inschrij
vingsperiode is bovendien ver
lengd tot 10 maart. De audities,
die oorspronkelijk stonden ge
pland voor 6 en 10 maart, wa
ren bedoeld voor een eerste
schifting. Een tekort aan deel
nemers zou de reden zijn om ze
te schrappen.
Filmprijzen voor
oud-Leiderdorper
leiderdorp - Oud-Leiderdorper
Femand Bos heeft in Amerika
twee Golden Reels gewonnen.
In kringen van geluidsbewer
king is die prijs te vergelijken
met een Oscar. Soundeditor Bos
sleepte de prijzen in de wacht
voor zijn geluidsbewerking in
de films 'Cold Mountain' en 'A
Mighty Wind'. De verkiezing
wordt jaarlijks gehouden door
de Motion Picture Sound Edi
tors (MPSE). Dit jaar vond de
51ste editie plaats.
Amerikaanse band treedt op in De Boerderij in Zoetermeer
door Jean-Paul Heek
zoetermeer - Het door Mick Jag-
ger ontdekte Living Colour was
eind jaren tachtig een waar fe
nomeen. Onder aanvoering van
de politiek en maatschappelijk
geëngageerde gitarist Vernon
Reid, debuteerde de band in
1989 met het baanbrekende de
buutalbum 'Vivid'. Een rockband
die louter uit zwarte muzikanten
bestond, zoiets was nog nooit
vertoond. In 1995 ontbond Reid
de band maar nu is Living Colour
terug. Deze week geeft de band
een optreden in De Boerderij in
Zoetermeer.
De terugkeer van Living Colour
werd al twee jaar terug aange
kondigd. De organisatie van het
Bospopfestival in Weert durfde
het aan om de Amerikanen
voor een exclusief optreden
naar Nederland te halen. Toen
was Vernon Reid er nog niet zo
zeker van dat de comeback vas
te vormen ging aannemen.
„Tijdens die try-outs kwamen
ook weer de nodige oude pro
blemen bovendrijven. Ik heb
mezelf heel vaak afgevraagd
wat de reden was om weer met
die jongens op het podium te
gaan staan. Zou dit ooit nog de
band kunnen zijn waar ik mij
echt prettig in voel?'
Het is een uitspraak die de in
telligente en welbespraakte gi
tarist typeert. Reid is iemand
die consequent weigert om de
makkelijkste weg te kiezen.
„Bands die ermee stoppen en
een paar jaar later weer begin
nen zijn eigenlijk verschrikke
lijk. Het is het grootste rock-'n-
roll-cliché dat er bestaat.
Meestal doen ze het om hun ei
gen agenda weer vol te krijgen
omdat ze dat in hun eentje niet
lukt. Ik haat dat. Dat is ook de
reden waarom het toch nog zo
lang heeft geduurd voordat wij
met het nieuwe album 'Colli-
deOscope' op de proppen kwa
men."
Dat brengt ons gelijk bij de
Living Colour: „Bands die ermee stoppen en een paar jaar later weer beginnen zijn eigenlijk verschrikkelijk." Publiciteitsfoto: GPD
breuk van Living Colour in
1995. De band verkocht van
hun eerste drie albums miljoe
nen platen en was net bezig om
met volle moed een vierde stu
dioalbum op te nemen. Todat
Reid als een donderslag bij hel
dere hemel aangaf er geen trek
meer in te hebben. „We kwa
men in een situatie terecht dat
we ons te serieus gingen ne
men. De meeste muzikanten
die succes hebben veranderen
na een poosje onherroepelijk.
Je gaat geloven in je eigen my
the en alles moet perfect zijn. Je
gaat designkleding dragen, je
vrouw moet een liposuctie heb
ben en iedereen, inclusief je
zelf, moet er sexy uitzien. Lang
zaam zag ik dat we allemaal in
de val aan het trappen waren
die ik al die jaren had gepro
beerd te vermijden."
Dat het New Yorkse viertal toch
weer met zoveel plezier met el
kaar de wereld rondtoert, mag
volgens Reid een wonder heten.
Hoe gek het ook klinkt, de 11
september ramp in hun woon
plaats is volgens Reid en Clover
de belangrijkste reden waarom
Living Colour definitief terug is.
De gitarist legt uit. „We zijn al
lemaal New Yorkers en die ge
beurtenis had zoveel impact op
ons leven buiten maar zeker
ook in de band. Ik woon op Sta
ten Island en kon de torens
vanuit mijn huis zien branden.
De dagen daama kwamen we
bij elkaar en bleek opeens hoe
maatschappelijk en geestelijk
wij met elkaar verbonden zijn."
Reid: „Als wij zonder die erva
ring een plaat hadden gemaakt,
dan zou het waarschijnlijk een
herhalingsoefening zijn gewor
den en dan was ik afgehaakt.
Maar omdat wij zoveel te zeg
gen hebben, denk ik dat 'Colfi-
deOscope' een echt album is
geworden. De creativiteit is op
recht, de boodschappen ge
meend en de muziek is leven
dig en dynamisch."
Overigens zaten de vier tijdens
de afwezigheid die acht jaar
duurde, niet echt stil. Vemon
Reid bracht een paar jaar terug
zijn plaat 'Mistaken Identity' uit
terwijl Glover in 1998 debuteer
de met het heel fraaie 'Hymns'.
Drummer Calhoun bracht een
paar soloalbums uit waarop hij
jazz speelt en samen met bas
sist Doug Wïmbish werden de
drum 'n bass projecten Jungle
Funk en Headfake opgestart.
Vooral voor Glover was dat so-
loavontuur van belang. „Door
die ervaring is mijn invloed op
'CollideOscope' veel groter dan
op de eerste drie Living Colour-
platen. Ik heb veel teksten ge
schreven die duidelijk maken
wat ik van het Amerika van de
ze tijd vind. In mijn land zien
wij elke buitenlander, inclusief
Europeanen, als een potentiële
vijand. Maar we wantrouwen
zelfs elkaar. Moet je zien wat er
met de Dixie Chicks is gebeurd.
Hun leadzangeres zei in een li-
festyle-blad alleen dat zij het
niet eens was met het buiten
landse politieke beleid van
Bush en daarop werd de hele
band publiekelijk afgeslacht.
Mijn landgenoten zijn op hol
geslagen. Amerika is gefrus
treerd en dat is waar ik op 'Col
lideOscope' over zing."
De band speelt de komende
week in Nederland en doet dat
opvallend genoeg in kleine
clubs. Volgens Reid is de reden
tweeledig. „Ten eerste hebben
we er geen flauw besef van hoe
populair we in Nederland zijn,
al hoor ik dat bijna alle kaarten
zijn uitverkocht. Daarnaast is
het goed voor de band om klein
te beginnen. We moeten onze
fans kunnen zien en voelen zo
dat we straks .weer klaar zijn
voor het grote werk."
Living Colour o.a. te zien: 5
maart in De Boerderij,» Zoeter
meer.
derbroek gesigneerd
Warhol; de Pop Art-
bracht midden op h<
een groot dollarteke
deze onderbroek it
hebben, moet daar
euro voor neertellen,
Europese Antiqu
Passagiers Termi
Hein kade 27, Ams
t/m 6 maart; do 1
uur, vr 11.00-18.00
11.00-17.00 uur.
amsterdam/anp - P
gaat een hoofdrol v
de musical 'Chicago'
way in New York. Ze
de eerste Nederlam
die een hoofdrol spi
Amerikaanse mu:
Broadway.
Dat heeft een wo
van Joop van den E
terproducties vand
weten. Douwes verto
hem vanaf de tweec
april in het Ambass:
ter gedurende zes
hoofdrol van Velma
vervulde die rol eei
Nederlandse versie
go', die van mei 191
2000 in het Beatrix
Utrecht was te zien.
Beeldenroi
in Voorset
voorschoten - De
Voorschoten gaat haz
de kunst beter onde
dacht van een bree
brengen. Vorig jaar
gesteld dat veel
kunstwerken in het
slecht onderhoud gee
ger zijn. De gemeen
kunstwerken daarom
derhouden. De
Leefbaar Voorschot
ceert een beeldenbo
een beeldenroute i:
men en de gemeente
website waarop het
kunstbezit is te bewo
het najaar kunnen
tense basisscholierer
het 'kunstmenu' 2
wordt het evenemer
Voorschoten' gehot
een beeldenroute, 1
en levende beeldende
Dancevalley
maar één de
velsen - De tiende
Dancevalley wordt
daags festival, zoals o
UDC graag wilde. De
Velsen heeft hiervoor
stemming gegeven
niet voldoende politit
baar is. Dancevalley
jaar op 7 augustus pla
recreatieterrein van
woude.
In Leiden en de regio bestaat grote belangstelling voor
professionele en amateuristische kunstbeoefening. Heilig
Vuur volgt stad- en regiogenoten die musiceren, zingen,
dansen, toneelspelen, fotograferen of op andere wijze actief
zijn. Vandaag: Marianna de Jong uit Alphen aan den Rijn.
'Haar winkeltje'. Zo duidt Ma
rianna de Jong haar galerie
steeds liefkozend aan. De
ruimte aan de voorkant van
haar woning bestemde ze tien
jaar geleden voor de kunst. In
eerste instantie hing ze er haar
eigen textielkunst te kijk en te
koop. Gaandeweg creëerde ze
echter ook ruimte voor werk
van anderen. En zo ontpopte
galerie Marianna zich tot een
goed verstopt geheim aan de
Hoom, de drukke weg waaraan
ook vogelpark Avifauna ligt.
„Soms loopt het storm en
soms zie ik dagen niemand",
zegt De Jong. „Er stopte eens
een bus voor de deur waar alle
maal vrouwen in klederdracht
uitstapten. Ik dacht: het par
keerterrein van Avifauna zal
wel vol zijn en daarom worden
ze er hier uitgelaten. Bleken ze
op weg te zijn naar een muse
um in Leiden. Ze maakten een
tussenstop bij mij, omdat ze
gelezen hadden dat ik een ex
positie in huis had van een
kantkloskring."
In de tien jaar dat ze een gale
rie aan huis bestiert, heeft Ma
rianna de Jong zelf ook een
enorme ontwikkeling doorge
maakt. In eerste instantie be
kleedde ze paneeltjes met zijde
en componeerde daarvan doe
ken met geometrische figuren.
Deze simpel ogende schilderij
en hebben plaatsgemaakt voor
totaal ander werk. „Het was
niet genoeg voor mezelf', ver
klaart ze. „Omdat ik geen en
kele kunstopleiding heb, moest
ik alles zelf ontdekken. Vanaf
nul."
Een volgende fase in haar ont
wikkeling was het beschilderen
van zijde. Ze liet de verf over
het textiel vloeien om op die
manier tot allerlei prachtige
composities te komen. Het
bleek een tussenstap. Inmid
dels schildert de Alphense als
een volleerd kunstenares met
olieverf op linnen. „Ik heb nog
nooit iets weggegooid", zegt ze
trots. Ze neemt me mee naar
haar woonkamer waar ze haar
nieuwste creaties heeft han
gen. „Deze bomen heb ik het
laatst geschilderd. Zie je dat de
Marianna de Jong: „Dit is geen kunst. Dit is mijn werk en ik ben er trots op." Foto: Mark La mi
kleuren veel zachter zijn dan in
mijn eerdere schilderijen. Ik
zet mijn doeken altijd aan het
voeteneinde van mijn bed. Pas
als mijn man vraagt wanneer
het naar beneden gaat, weet ik
dat het af is."
Van de term 'kunstenaar' hui
vert Marianna de Jong. „Dit is
geen kunst. Dit is mijn werk en
ik ben er trots op. Het schilde
ren gaat bij mij met golven.
Soms ga ik een paar dagen
achter elkaar door en dan doe
ik soms maanden niets. Ik ben
nu weer ideeën aan het verza
melen. Ik wil graag verder met
asielzoekers als tiiema."
Ze is erg begaan met hetlot
van deze mensen. In haar gale
rie heeft ze een serie hangen.
Ze somt op: „Afghaanse kind
vrouwtjes, zo'n lange Sudanees
en van die pittige Marokkaanse
meiden." Een deel van de op
brengst van haar schilderijen
bestemt ze altijd voor vluchte
lingenwerk. „Lange tijd heb ik
Turkse en Marokkaanse vrou
wen begeleid. Je hoort zoveel
trieste verhalen. Niemand
woont voor z'n lol met acht
man in een caravan. Ik voel me
erg betrokken. Zij hadden ook
liever dat hun wieg in Neder
land had gestaan. Zie deze
schilderijen maar als een ode
aan de vluehtelingen."
Via haar contacten in deze we
reld importeert De Jong ook
glas uit Tsjechië en Iran. Met
dit kleurrijke glaswerk probeert
ze fraaie combinaties te maken
met haar schilderijen. Als gast-
exposant heeft ze op dit mo
ment Riek van Leeuwen. „Zo
nu en dan bied ik ruimte aan
een debuterend kunstenaar.
Riek is weliswaar 78, maar
heeft haar beelden nooit eer
der geëxposeerd."
Galerie Marianna, Hoorn 52,
Alphen aan den Rijn. Open:
wo, do en za 10.00-17.00 uur.
muziek recensie
Peter Bruyn
Jerry Lee Lewis begon anderhalf
uur later dan oorspronkelijk ge
pland, maandagavond in Para-
diso. Maar hij compenseerde
dat door ook aanmerkelijk
vroeger dan verwacht weer te
stoppen. Toen hij na pakweg
een half uur concert, aan het
eind van zijn klassieke 'Great
Balls of Fire' van zijn pianokruk
opstond dacht iedereen: Zou
hij het dan nu gaan doen? Zou
hij het toch nog even prolberen
op z'n achtenzestigste? Met de
hak van z'n schoen op de toet
sen was wellicht wat te veel ge
vraagd, maar misschien wilde
hij gewoon nog even met z'n
achterwerk op het klavier plof
fen. Dat kan ook een mooie dis-
sonante dreun opleveren.
Hij tilde z'n been op. Maar nee,
Lewis bleek slechts een mo
ment wat onvast op z'n benen
te staan, zwaaide naar de fans,
die meer dan 45 euro voor een
kaartje hadden neer geteld en
verdween in de coulissen, het
publiek wat verbouwereerd
achterlatend. Dat de gestem
pelde strippenkaart van de
heenweg ook nog voor de te
rugreis geldig bleek was een
schrale troost.
Echte 'vuurballen' had natuur
lijk geen mens meer verwacht
van de oude rocker. Het hele,
allang van tevoren uitverkochte
Paradiso laten 'shaken' zou te
veel gevraagd zijn. Jerry Lee Le
wis, de straatvechter onder de
grote rockers van de jaren vijf
tig, is allang geen echte 'killer'
meer. Zijn laatste behoorlijke
platen maakte hij in de jaren
zeventig. En dat waren country
albums, geen rock-'n-roll.
Sindsdien reist hij de wereld
rond als een soort monument
dat tegen een langzaam maar
onbetwist oplopende toegangs
prijs bezichtigd kan worden en
misschien wat van z'n glans,
maar allerminst zijn authentici
teit verloren heeft.
Begeleid door een vijftal ano
nieme rockers van een dusda
nige gevorderde leeftijd dat de
ster er niet al te zeer bij afsteekt,
laat Lewis horen nog altijd pri
ma bij stem te zijn. Al
hamerend en tingel
op de toetsen van c
werkt hij zich door
evergreens als 'Roll c
hoven', 'CC Rider', 'G
my Mind' en 'Drinl
Spo-dee-o-dee'. En ie
als hij een vinger van
hoog over het klavier
den stijgt er een ova
het publiek. Hij mag
en klinken als een hol
pianist die nog vief be:
z'n leeftijd, de stemrn
zaal blijft er in ieder
ma onder. Het mag
spectaculaire Jerry I
zijn, het is weldegelijk
Jerry Lee; de rocker di
sissippi aan alcohol
keelgat heeft laten g
aan het eind van z
waarschijnlijk net zovd
het huwelijk is getredf
piano toetsen telt.
Maar dan, na zijn ori
lijke maar heel beho
speelde hits 'Whole I
kin' Going on' en 'Gre
Fire' is het plotselinj
voorbij. Over een ja
komt hij ongetwijfeld
een keer langs. Dan
concert van een kwart
ste grote race uit de
rie, die van Londen na
church in 1953. De I
deel met een vliegtu
Nederlandse immigra
boord had, merendee
handschoen' getrouw-
jes die zich in Nieuw'
bij hun echtgenoten!.'
voegen. De intematio
gaf het Hollandse vliij
bijnaam 'bride fligft
hoopt de film in 2005 tj
draaien.
amsterdam/gpd - Hetzelfde
team dat de film 'De Tweeling'
afleverde is begonnen aan de
voorbereiding van een interna
tionale filmproductie die 'Bride
Flight' gaat heten.
Ben Sombogaart zal 'Bride
Flight' regisseren op basis van
een reeds voltooid script van
Marieke van der Pol die ook de
scenariobewerking had gele
verd van Tessa de Loo's roman
'De Tweeling'. Volgens Frank
de Jonge, algemeen directeur
van IdtV, is de Oscar-nominatie
een perfecte uitgangspositie om
internationale partners te vin
den voor het nieuwe project:
„We moeten snel het ijzer sme
den nu het nog heet is. We wil
len ons sowieso gaan profileren
met meer Nederlandse produc
ties in de Engelse taal, maar
daarbij dient het dan wel te
gaan om Nederlandse onder
werpen waarbij het Engels ook
werkelijk past."
'Bride Flight' gaat over de laat-
