KUNST CULTUUR 'Door hernia's ben ik Maxi niet meer' Lichtstralen stelen de show bij Conny Janssen; Abba The Show: surrealistisch gevoel bij nostalgisch concert Concertgebouw vreest einde s radioconcert s Art Rotterdam centrum hedendaagse kunst 1 - Fonds voor instrumenten orkestleden wm&Wm mmm J«f WÈ>: imim ÊÊÈÊm- 1» JÉ! Halle Berry. Foto: AP/Jockel Finck Halle Berry in Berlijn beruin - De Amerikaanse actri ce Halle Berry woonde gisteren in Berlijn de première bij van haar nieuwste film 'Gothika'. De thriller van de Franse regis seur Mathieu Kassovitz is vanaf 18 maart in de Nederlandse bioscopen te zien. Poëzie Prijs voor Lloyd Haft zutphen - Dichter, sinoloog en vertaler Lloyd Haft krijgt de Ida Gerhardt Poëzie Prijs van 2004 voor zijn bundel bewerkte psal men. Haft is een Amerikaan die in Nederland woont en in het Nederlands werkt. De prijs, 2500 euro en een ets, wordt hem op 12 maart uitgereikt. De Ida Gerhardt Poëzie Prijs wordt iedere twee jaar uitgereikt voor een nieuw verschenen Neder landstalige dichtbundel. 'Haagse' Picasso's naar Malaga malaga/den haag - De Spaan se gemeente Mélaga heeft de 223 litho's van Picasso gekocht die het Gemeentemuseum Den Haag nu nog in bruikleen heeft van een verzamelaar. Het gaat om de collectie die ooit bijeen werd gebracht door de Duitser Jan Lohn. Picasso werd in 1881 in Mélaga geboren. De litho's zijn gemaakt tussen 1945 en 1964 in Parijs en stellen onder meer stillevens, stieren en an dere dieren, mythologische on derwerpen en vrouwen en kin deren voor. Balkenende opent expo Helmantel assen - Op verzoek van het 150- jarig Drents Museum opende minister-president Balkenende gisteren de tentoonstelling 'Henk Helmantel Openbaring!'. Naar verluidt omdat beiden 'streng gereformeerd' zouden zijn. In werkelijkheid is de schilder Helmantel in de ogen van de premier iemand met zijn kunst die een bijdrage le vert aan het debat over waar den en normen. De premier roemt Helmantels hang naar traditie en zijn keuze voor 'ou derwetse onderwerpen' als stil levens en kerkinterieurs. Kunst kan wat Balkenende betreft een goede bijdrage leveren aan het debat over waarden en nor men. Groningen/ANP - Het Noord Nederlands Orkest (NNO) richt voor zijn orkestleden een speci aal instrumentenfonds op. Veel instrumenten zijn voor de mu sici onbetaalbaar geworden en bovendien kunnen ze sinds kort niet meer bij de belasting dienst als aftrekpost worden opgevoerd. Het fonds werft geld bij particulieren en bedrijven, heeft NNO-directeur J. Vierkant gisteren gezegd. In eerste instantie kunnen al leen kleine blaasinstrumenten als een klarinet met geld uit het fonds worden betaald. Volgens Vierkant is dat omdat juist de afschrijvingen van deze instru menten, die gemiddeld zo'n 10.000 euro kosten, voor de ei genaren niet meer aftrekbaar zijn. Kleine strijkinstrumenten zoals violen behouden in de loop der jaren wel hun waarde, waar door de musici niet met af schrijvingen te maken krijgen, aldus de directeur uit. De dure harpen en contrabassen, die soms enkele honderdduizen den euro's kosten, schaft het NNO zelf aan. Zonder het fonds zouden veel musici in de problemen ko men. Zo moeten ze bijvoor beeld veel langer met hun in strument doen voordat ze een nieuwe kunnen kopen. Door het fonds in het leven te roe pen, kan ook nog in de toe komst op een verantwoorde manier kwalitatief goede mu ziek worden gemaakt, aldus Vierkant!J im donderdag 26 februari 20!~~ Rja theater recensie Maarten Baanders Voorstelling: 'Licht' door Conny Janssen Danst Gezien: 25/2, Leidse Schouwburg. Conny Janssen is een specia liste in het bedenken van bij zondere combinaties. In het verleden nodigde ze break- dancers of een groep van acht cellisten uit om een speciale samenwerking aan te gaan. Of ze verwerkte moderne Neder landse gedichten in haar cho reografie. Voor 'Licht' vroeg ze lichtontwerper Reinier Twee- beeke met haar een voorstel ling te maken. Het idee was lichtstralen en -vlakken een net zo gelijkwaardige plaats te geven als de dansers. Het licht van 120 lampen danst als het ware met de dansers mee. Tweebeeke is niet de eerste de beste. Hij creëert met zijn be lichting prachtige kleurrijke effecten, die niet alleen een sterke uitwerking op de sfeer hebben en spanning oproe pen, maar ook speels en hu moristisch kunnen zijn. Het licht lijkt de choreografie sterk te sturen. Lichtvlakken schui ven brutaal over de vloer en lampen dalen af om contact met de dansers te leggen, waarbij zelfs een verlegen flirt en een bloeiende intimiteit kunnen ontstaan. Tweebeeke bewijst dat lampen roman tisch kunnen zijn! De door Conny Janssen geko zen combinatie is duidelijk geslaagd, maar het lijkt of ze als choreografe niet genoeg vindingrijkheid heeft om haar idee te kunnen evenaren. De dans is soepel, vlot en toegan kelijk. De dansers en danse ressen bewegen krachtig, stoer en soms met een pittige agressie. Er zit vaart in de voorstelling. Maar wat ont breekt is een kern. Er wordt trefzeker gedraaid, opgetild, gerold, gegolfd, de armen en benen worden fel geheven, maar een markante stijl of een persoonlijk accent heeft het allemaal niet. Er zijn nauwe lijks bewegingsthema's die voor samenhang zorgen en °F het lijkt of de choreografe nif c het geduld heeft opgebracht om aanzetten uit te werken ID die op zichzelf best mogelijk-, heden bevatten. De opzet va/O 'Licht' is erg fragmentarisch. Opgebouwde spanning lost het niets op. Er zijn momenten die toch ?rc wel de aandacht trekken. De® dansers gaan bijvoorbeeld erP voor een in slaaphouding lig|n gen op rechthoekige lichtvlar1 ken of er wordt een kringvorp mig bewegingsspel gespeeldfer maar ergens toe leiden doet het niet. Aanzetten beginnei veelbelovend, maar lossen gauw op in iets anders. Het r; ene duet is nog niet begonnff?' of het wordt al weggeduwd door het volgende. Op deze manier kan afwisseling toch saai worden. Want er mogei dan in korte tijd veel danssci nes zijn, de energie die ervan afstraalt blijft lang op hetzelf1" de niveau, waardoor de ge- spierd zwaaiende armen, hoog geheven benen en het zwierige optilwerk de aan dacht niet vasthouden. el 1 in riUI amsterdam/anp - Het Concert- gebouw in Amsterdam is bang dat de befaamde zondagoch tendconcerten in gevaar komen door de bezuinigingen van het kabinet op de omroeporkesten. „Hierdoor komen de radiocon certen als eerste onder druk te staan", zei Concertgebouw-di recteur M. Sanders gisteren tij dens de presentatie van de pro grammering voor het seizoen 2004-2005. „Dat zou het einde van een serie kunnen beteke nen." In september bestaat het zondagochtendconcert tien jaar. Samen met de AVRO presen teert het Concertgebouw vol gend seizoen veertig zondag ochtendconcerten, waarvan er vijftien door omroeporkesten worden verzorgd. Als onderdeel van de bezuinigingen bij Pu blieke Omroep moeten deze or kesten geld inleveren en staan er talloze banen op het spel. Het zondagochtendconcert, met een relatief lage toegangs- prijs, is voor het Concertge bouw een manier om een breed publiek aan te trekken. In totaal heeft het Concertge bouw 361 concerten gepro grammeerd, elf meer dan in het huidige seizoen. In de serie 'Wereldberoemde Symfonieor kesten' staan wederom het Ko ninklijk Concertgebouw, de Berliner Philharmoniker en de Wiener Philharmoniker op de agenda. Dirigenten Bernard Haitink en Mariss Jansons ne men hierbij ieder twee concer ten voor hun rekening. Nieuw in de programmering van de muziektempel is de 'car te blanche' voor twee topvoca- listen: tenor Ian Bostridge en bariton Thomas Quasthoff. Bei de muzikale zwaargewichten hebben een concertreeks sa mengesteld waarin zij „het bes te uit drie eeuwen met elkaar ftj verenigen". Vorig seizoen 'e* één prominente musicus nodigd om een programm; men te stellen. In het programma 'Hongf aan Zee' in de laatste maarj van 2004 spelen Hongi topmusici kunst- en kle: muziek uit hun vaderlandl de jazzconcerten zijn coryft als Dave Brubeck, Diana en Wayne Shorter te gast. de tweede keer komen oolrT baretiers aan bod, die hi^ verweven met muziek. Koi seizoen staan Freek de Jon^ Paul van Vliet een keer o) bühne van het Concertgeb" In juli en augustus 2004 zeventig concerten plaats i|\c serie 'Robeco Zomerconceiy Speciale aandacht gaat hi uit naar muziekstukken componisten die geïnspirf.1, raakten door de natuur, een restauratie van de Zaal in het Concertgebouj deze serie met tien conci ingekort vergeleken met huidige seizoen. Door de verbouwing is de ne muziekzaal drie maaiifii dicht, waarbij net als in de te Zaal een jaar geleden' stoelen worden vemiei Charlene de Carvalho, doi van de overleden bierma^ Alfred Heineken, zal deze! plaatsen bekostigen. Zij ook de nieuwe stoelen ii Grote Zaal voor haar rekeni Volgens directeur Sanders 1 'r de economische recessie toeloop niet aangetast. jaar ontving het Conce bouw een recordaantal ruim 850.000 bezoekers, „ft0' wijst erop dat dit volgend zoen lager zal zijn", aldus ders. De sponsordekking til de concerten is volgens hoger dan ooit. Het Concei bouw ontvangt geen overhd subsidie voor zijn eigen r grammering. rotterdam/anp - Art Rotter dam is enkele dagen hét cen trum van de hedendaagse, ac tuele kunst. De kunstbeurs op de Kop van Zuid, die zijn vijfde editie beleeft, is behoorlijk uit zijn jasje gegroeid. De organisa tie heeft voor het eerst galeries uit het buitenland uitgenodigd, en een programma voor inter nationale curatoren samenge- steldi „Om de ontwikkelingen in de hedendaagse kunst goed te la ten zien, zijn deelnemers uit andere landen noodzakelijk", zegt P. Schuiten, voorzitter van de Stichting Art Rotterdam. De beurs in de Cruise Terminal en Las Palmas telt 84 deelnemers, waarvan 30 procent uit het bui tenland. Onder hen de Amerikaanse kunstenares Janet Echelman van de Florence Lynch gallery uit New York. Zij bouwde een ware blikvanger voor Art Rot terdam: een tientallen meters lange installatie van handgewe- ven vistouwen, die langs de Cruise Terminal bij de rivier hangt. Acht families uit India hielpen haar met het leggen van de anderhalf miljoen kno pen in het kunstwerk. De hedendaagse kunst bestaat vooral uit schilderijen en beel den. Op de beurs is ook veel fo tografie te zien, maar dat is vol gens Schuiten niet meer zo 'hip' als de afgelopen jaren. door Martin Hermens arnhem/rotterdam - Het is een wonderlij ke ervaring. 'Abba The Show' brengt het succesvolle Zweedse popkwartet uit de ja ren zeventig weer tot leven. Ook al lijken de Zweedse zangeressen Katja Nord en Camil la Dahlin niet echt op de voorbeelden uit Abba. De nep-Frida is qua lichaamsbouw breder dan het origineel. En de blonde na- maak-Agnetha heeft toch echt een dikker achterwerk dan de dame die destijds menig mannenhart sneller deed kloppen. De mannen doen daar niet voor onder. De ze Benny heeft geen neigingen tot corpu lentie. En Björn draagt de verkeerde pruik. Maar de magie werkt. Zodra ze zingen en spelen, hoor je Abba zoals Abba klonk in de jaren zeventig en tachtig. Even krijg je het idee dat je bij de neus ge nomen wordt. Koortjes en akkoordjes zijn nauwelijks van het origineel te onderschei den. De solo's in de liedjes wel, want deze twee Zweedse schoonheden brengen na tuurlijk hun eigen stemgeluid in. Daar doen ze in 'Abba The Show" ook niet moei lijk over. Wat de originele Agnetha zong, komt nu soms voor rekening van de nep- Frida. Zo kun je eindelijk eens horen hoe een nummer als 'The winner takes it all' in de versie van Frida zou hebben geklonken. De Abba-coverband Waterloo begon hal verwege de jaren negentig en geldt sinds dien als een van de beste in zijn soort. Juist omdat deze groep die typische Abba-sound zo treffend weet te reproduceren. „Dat geeft een surrealistisch gevoel", zegt gitarist Mats Ronander. Hij toerde met Abba eind jaren zeventig over de wereld en is tegen woordig regelmatig te gast bij 'Abba The Show'. „Ik heb inmiddels veel Abba-cover bands gezien, maar deze is echt de beste. Tot in detail roepen deze muzikanten dat complete Abba-gevoel weer op." In de hoogtijdagen van de groep had Ro nander zijn bedenkingen bij Abba. „Ik vond het toen 'a piece of fuckin' rubbish'. Daar stond ik niet alleen in in die tijd. Ik was een anarchistische rocker en vond Ab ba te commercieel. We realiseerden ons destijds in Zweden niet dat Abba zo goed was." Saxofonist Ulf Andersson herinnert zich de weerstand in de jaren zeventig nog leven dig. „Ik werd er op aangekeken dat ik met Abba samenwerkte. Daar heb ik me nooit druk over gemaakt. Trouwens, de geschie denis heeft me inmiddels gelijk gegeven, toch?" Samen met Ronander speelt hij tijdens de komende concerten in Nederland. „Ik vind het grappig om op die manier terug in de tijd te gaan", vertelt Andersson. „Het is een soort van 'nice trip'. Ik was trots toen ze mij vroegen voor 'Abba The Show\ Alleen het feit al dat deze jonge mensen zich konden herinneren dat ik met Abba heb gewerkt, is geweldig." Abba The Show, onder andere te zien op 10 maart in de Rijnhal, Arnhem; 11 maart Ahoy* Rotterdam. Een scène uit 'Abba The Show' met nep-Frida en namaak-Agnetha. Publiciteitsfoto/GPD/Robin Hagen Rug- en nekproblemen nekken succesvol theaterduo Werk van kunstenares Vanessa Jane Phaff, te zien op de vijfde editie van Art Rotterdam. Foto: ANP/Ro bin Utrecht vallende publiekstrekker is een 'Hirosjima-bom' van de Rotter damse galerie MAMA, die drei gend boven de bezoekers hangt. Art Rotterdam trok afgelopen jaar ongeveer 10.000 bezoeken. Op de beurs worden goede za ken gedaan. „Hedendaagse kunst is voor de mensen betaal baar. Ook veel bedrijven en ver zamelaars kopen hier kunst werken", aldus Schuiten. De beurs wil tevens een ontr. moetingsplaats zijn voor muse umdirecteuren, curatoren en kunstcritici. Voor hen worden forumdiscussies en een video en lezingenlounge georgani seerd. Art Rotterdam duurt totj{ en met maandag. den haag/anp - Rug- en nekproblemen bij Peter de Jong (Maxi) zijn inderdaad de rede nen om te stoppen met het succesvolle thea terduo Mini Maxi. Eerder werd al bekend dat het duo zou stoppen, maar de reden daarvoor vertelden ze pas gisteren op een persconferentie in de Koninklijke Schouw burg in Den Haag. De lange Maxi kampt al sinds 1991 met rug- en nekletsel als gevolg van meerdere hernia's. Afgelopen najaar was de pijn zo erg en traden er zelfs verlammingsverschijnselen in de ar men op, dat een operatie noodzakelijk bleek. „Daarvan herstel ik nu. Ik moet van de dokter zorgvuldig met mijn lichaam omgaan en daarom vind ik zelf dat ik moet stoppen met Mini Maxi. Door al die hernia's ben ik Maxi niet meer", aldus De Jong. Voor het verhaal van Mini (Karei de Rooij) en Maxi bleek massale belangstelling te bestaan en dat emotioneerde De Jong. „Ik realiseerde me niet dat het zoveel los zou maken", zei hij met een brok in zijn keel. „Maar het verhaal kan ik saai houden: we hebben geen ruzie. Het draait alleen om mijn hernia's." Maxi heeft al een imposante ziektegeschiede nis achter de rug. Zo bemerkte hij in 1998 bij voorbeeld dat hij tijdens het piano spelen last kreeg van 'dooie vingers' en gebeurde het weieens dat hij tijdens een act ongepland viel. De druppel die de emmer deed overlo pen, was afgelopen najaar toen hij in een Duits wegrestaurant niet eens meer een kopje koffie naar zijn mond kon brengen en last kreeg van verlammingsverschijnselen. „Na die operatie ben ik gaan nadenken. Als ik allemaal acts moet weglaten die ik vroeger wel deed, dan gaan de mensen denken: 'hij is niet zo leuk meer'. Ik ga er het liefst voor 300 procent in en als dat als bijna 57-jarige niet meer kan, dan toch minstens voor 100 pro cent. Maar ook dat kan niet meer." De kleinere Karei de Rooij (Mini) heeft niet geprobeerd zijn compaan op andere gedach ten te brengen. „We kennen elkaar nu bijna veertig jaar en diverse malen heb ik dat wel gedaan. Maar nu zag ik dat het geen zin had, ik geef hem groot gelijk." Beiden stoppen met grote spijt, maar gaan niet met de VUT. Vanaf half mei spelen ze de hoofdrollen in het toneelstuk 'Wachten op Godot „Toneel, het kan niet mooier", zegt Mini. „Hebben we twintig jaar op de planken geen mond opengedaan en dan gaan we nu toneel spelen. In het stuk zijn we ook nog eens twee mannen die van elkaar houden, maar zich ook aan elkaar ergeren en wachten op het einde. Eigenlijk is het geen toeval dat we dit stuk gaan spelen." Karei de Rooij en Peter de Jong (rechts): „We hebben geen ruzie." Foto: ANP/Toussaint Kluiters

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2004 | | pagina 18