-personeel mort tegen sluiting loket
LEIDEN REGIO
De parkeerloterij in de Tuinstadwijk
tïids reisbureau niet bang voor boekingen via internet
'We hebben een keuken,
we hebben douches
R3
IN MEMORIAM
ensen missen toch service en persoonlijk contact'
Hart voor de zaak
en voor de stad
Zen-monnik klaar voor tempelasiel
HDC 972
vrijdag 20 FEBRUARI 2004
Silvan Schoonhoven
in - Leids NS-personeel
it de gemeenteraad op om te
esteren tegen de dreigende
ting van het loket Internatio-
den is een van de tien sta
in Nederland waar de rei-
internationale treinkaart
jes kan kopen. De NS wil bezui
nigen en heeft het voornemen
om de afdeling Internationaal
te halveren. Vanaf medio 2005
zijn treinkaartjes naar het bui
tenland dan alleen nog via in
ternet te regelen. Het aanbod
wordt dan 'fllinterdun', schrijft
NS-medewerkster Wendy van
der Werff-Barendse aan de
Leidse fracties. Ze hoopt dat de
gemeenteraad protest aante
kent bij de NS.
„Staken is ons middel niet, daar
zijn we het type niet voor. Maar
er gaan wel hier en daar acties
komen", voorspelt een Leidse
NS-medewerkster die haar
naam niet in de krant wil. Tot
nu toe heeft de Leidse afdeling
het bij een handtekeningenac
tie gehouden. „Ik geloof dat er
al driehonderd verzameld zijn
in een paar weken. Daarmee
willen we laten zien dat de
klant deze maatregel helemaal
niet wil." Bedoeling is om de
handtekeningen aan de ge
meente aan te bieden.
De NS is 'niet gelukkig' met de
handtekeningenactie, zegt
woordvoerder Michel Huber.
„Dan betrek je klanten bij een
conflict tussen directie en per
soneel." De maatregelen zijn
onvermijdelijk omdat NS Inter
nationaal fors verlies lijdt, zegt
hij. „Onze concurrenten verko
pen bijna uitsluitend via inter
net. Wij willen ook die kant op.
Ik begrijp de ongerustheid, we
kunnen met minder mensen
toe. Het personeel hoeft zich
echter geen zorgen te maken,
de NS heeft een goed sociaal
plan en mobiliteitscentrum."
Leiden kent al een alternatief
voor het boeken van treinrei
zen: de Treinreiswinkel in de
Breestraat. „Die boekt ook een
groot deel van zijn reizen bij
ons", zegt de medewerkster.
„Het blijft een NS-product, en
dat kun je het best bij de offici
ële dealer halen."
rKees van Delft
- De toename van vakan-
oekingen via internet zet
mreaus onder druk, zo
k vorige week uit een on-
ik van NFO Trendbox. In
is dat volgens Henk Me-
niet anders. De directeur
World of TUI Reisbureau
lfs, delhoek aan de Koornbrug-
m g ziet vooral jonge mensen
de stappen, maar hij verwacht
nieuwe kansen voor de
iche. ,,Als grote organisaties
eg gingen sluiten, is dat weer
itigvoor anderen."
i ens het onderzoek boekt
;S( derde van de Nederlanders
vei reizen op internet. Het ge-
n is dat grote reisorganisaties
strategie steeds meer ver-
da m naar dit medium. Reis-
aus worden omgebouwd
ee boekingskantoren tot ad-
mreaus of moeten zelfs
laa en, zo is de verwachting.
Vij al de kleinere vestigingen
,efl e grote steden zouden de
meworden.
bet al denkt dat de internet-
v ikkelingen in de branche
las echt op gang komen.
hi 1 lang is geprobeerd om
te houden, omdat de
g lisaties zich in de vingers
en. De meeste hebben na-
jn(jk eigen reisbureaus." Nu
vai iperator Thomas Cook zijn
)en igie verlegt naar internet,
X-1 e rest volgens Metaal vol-
Daardoor gaat er veel ver-
lan ren. „Boekingen via inter-
verden altijd afgehandeld
en de reisbureaus. Als klan-
kt, u een vakantie aanklikken,
)Spf de reisorganisaties hen
j. enaderen."
c tussen de neergang van
:eaus en de opkomst van
itboekingen is volgens
moeilijk te leggen. „Ik
ook dat mensen een va-
op internet tegenkomen,
bij ons willen boeken,
hebben mensen proble-
let hun computer en met
iparaat mis je toch de
en het persoonlijke con-
een reisbureau. Wel is
dat jonge mensen steeds
ilf een vlucht boeken."
Henk Metaal bekijkt in zijn reisbureau aan de Koornbrugsteeg de internetsites van grote touroperators. „Ik merk dat mensen op internet een vakantie tegenkomen, die ze bij
ons willen boeken." Foto: Dick Hogewoning
Een van hen is K. Aziz. Deze
studente is net bij het reisbu
reau geweest voor een drie
daagse reis naar Zweden.
„Maar normaal gesproken boek
ik altijd via internet, hoor", zegt
ze bijna verontschuldigend.
„Dat is heel goed te doen. Je
ziet een lange lijst met hotels,
een omschrijving van de activi
teiten, de ligging, enzovoorts.
Als je iemand op het laatste
moment aan de reis wilt toe
voegen, dan kan dat." De voor
delen die een reisbureau biedt,
zijn niet aan haar besteed. „Ik
zit nu lekker achter mijn com
puter, krijg een acceptgiro
thuisgestuurd en loop niet het
risico dat er een ontzettende rij
staat. Waarom zou ik naar een
reisbureau gaan?"
A. van den Berg weet daar wel
een antwoord op. Ze bekijkt het
aanbiedingenbord van het reis
bureau, maar boekt nog geen
vakantie. „Dat doe ik altijd pas
drie of vier weken van tevoren."
Bij een reisbureau. „Ik ga altijd
naar hetzelfde meisje, zij weet
wat ik wil. Dan heb ik iets in
mijn hoofd en weet zij de op
lossing. Perfect. Bovendien
hoor ik op deze manier ervarin
gen van deskundige mensen.
Dan maakt het mij niet uit dat
het een paar centen meer kost.
Ik ga voor meer service en dat
krijg je bij een reisbureau."
Metaal is dan ook niet bezorgd
Mallander, bewoner van
is e adhouderslaan, is het ge
nei: aan parkeerplaatsen in
luurt, Tuinstadwijk, meer
.Zat. Bovendien baalt hij
®e de controles door Parkeer-
te 2 er, dat kwistig bonnen uit-
de in de wijk die wordt ge-
oos >d door parkeerders van
naf. Daarnaast ergert hij
.aan de actie die de ge-
feli ite samen met andere in-
t las ies voert om het parkee-
zw go van Leiden te verbete
posters en promotie-
s wordt bezoekers duide-
Jikt emaakt waar ze in Leiden
iebi en parkeren. Zing een aria
ne! een gratis parkeerkaart of
op Valentijnsdag kans op
rijkaart. Maar in Tuin-
rijk wordt alleen maar be
keurd", foetert Mallander.
„Waarschijnlijk heeft de plaat
selijke overheid ook een actie
bedacht: Maak kans op een
prent, al kost het een cent. Zo
wil de sector Stadstoezicht, in
camavalstijd ook wel het ge
meentelijk Prentenkabinet ge
noemd, een positieve bijdrage
leveren aan het slechte parkee-
rimago van deze wijk. Helaas
zijn de spelregels van deze
unieke loterij nooit op schrift
gesteld door het gemeentelijk
Prentenkabinet. En die wil ik
nu juist zo graag weten, want ik
was een van de winnaars."
Mallander kreeg in oktober vo
rig jaar een bon van 40 euro in
de Drie Octoberstraat omdat
zijn auto op minder dan vijf
meter van een kruispunt ge
parkeerd stond. En hij was niet
De Blauwe Steen, die al 700 jaar in de
Breestraat ligt, is het symbolische
middelpunt van de stad.
Onder redactie van
Tlmoteus Waarsenburg en Eric-Jan Berendsen
TELEFOON 0 71 - 53 56 424
de enige. Mallander vindt de
bekeuring een beetje flauw,
maar in deze tijd van 'normen
en waarden' moetje niet zeu
ren. Hij zou de boete zonder
morren hebben betaald, ware
het niet dat er volgens Mallan
der een parkeerprobleem is in
Tuinstadwijk. De oorzaak daar
van is dat in de aanpalende
Vreewijk betaald parkeren is
ingevoerd, waardoor veel Vree-
wijkers hun auto gratis in Tuin
stadwijk neerzetten. Het gevolg
is een te groot aanbod van au
to's. En dat uit zich weer in het
structureel parkeren op de
stoep en dichtbij kruisingen.
Elke vierkante meter wordt be
nut om te parkeren. Zo ging
dat een jaar lang zonder dat er
iets door de gemeente werd
ondernomen. Ze is op de
hoogte van het probleem en
gedoogt het foutparkeren.
Maar soms even niet, en dan
worden er bekeuringen uitge
deeld.
Een telefoontje naar Parkeer
beheer leerde Mallander dat er
niet wordt gedoogd. En op een
brief naar de gemeente met
daarin dezelfde waag kreeg hij
drie maanden later antwoord:
nee, de gemeente gedoogt niet.
„Alleen in de Staalwijkstraat
mogen auto's vanwege de eng
te van de weg een klein stukje
op het trottoir staan, zo liet de
gemeente weten. „Daar wordt
dus wel gedoogd", vindt Mal
lander. „Overigens werd het
protest tegen mijn parkeerbon
afgewezen. Een rapport van de
parkeerwachter die mij bekeur
de was bijgevoegd. Daarin
stond dat er vanaf september
2003 dagelijks in de wijk wordt
gecontroleerd. Voorts zouden
Geparkeerde auto's staan 's avonds bumper aan bumper in een overvolle Staalwijkstraat.
Foto: Taco van der Eb
er de eerste twee weken van
het nieuwe beleid waarschu
wingsbriefjes op foutgepar-
keerde auto's zijn aangebracht.
En de gemeente maar beweren
dat er niet wordt gedoogd."
„Ondertussen is er niets veran
derd in de wijk", meent Mal
lander. „Op stoepen wordt nog
steeds pontificaal geparkeerd.
Af en toe verdwaalt er een par
keerwachter in de wijk en tus
sen zeven uur 's avonds en ne
gen uur 's ochtends wanneer
de overlast het grootst is, hoeft
er al helemaal niet op actie van
enige betekenis te worden ge
rekend. Daarom heb ik een
eye-opener voor de afdeling
Parkeerbeleid; het parkeerpro
bleem zit niet tussen de oren
van de Leidenaars maar tussen
de ogen van de gemeente. U
bent kennelijk blind voor de
onduidelijkheden die u bij be
woners oproept Of u gedoogt,
of doet dat niet Of u hoort bij
de rekkelijken of bij de precie-
zen. In het laatste geval be
hoort u uw bewoners op de
hoogte te brengen van wat nu
wel of niet kan. Vooralsnog
heeft u met uw beleid een par
keerloterij in het leven geroe
pen waarvoor sommige par
keerders een hoge prijs moeten
betalen."
Volgens een woordvoerster van
de gemeente wordt er in de he
le Tuinstadwijk overal even
streng gehandhaafd, met uit
zondering van de Staalwijk
straat. „Dat is nog een straat
uit de tijd waarin er nog geen
auto's reden. Met twee wielen
op de stoep mag, mits voetgan
gers en noodverkeer er langs
kunnen. Met vier wielen op de
stoep mag niet en wie zijn of
haar auto binnen vijf meter van
een kruising zet, wordt ook be
keurd."
Eric-Jan Berendsen
over het voortbestaan van zijn
reisbureau. „Als grote organisa
ties vestigingen sluiten vanwege
de personeelskosten of de huur
van een pand, is dat gunstig
voor anderen. En als de inter-
netboekingen op een misluk
king uitdraaien, komen de
mensen vanzelf weer naar ons
toe."
Robertus Gerardus Mantel was
een man die wist wat hij wilde,
die duidelijk zijn doelen stelde
en er alles aan deed om die te
bereiken. Als hem werd ge
vraagd waar die tomeloze am
bitie vandaan kwam, dan ver
telde hij het verhaal van de
hoofdmeester van de Terwee-
school, die zijn plannen om
naar de HBS te gaan dwars
boomde. De jonge Rob was
meer gebaat bij vrijheid, dacht
de onderwijzer,
en dus ging hij
naar de Mulo.
„Nou, toen de
zaken er zo voor
bleken te staan,
heb ik die vrij
heid op de Mulo
dan ook maar
genomen", ver
telde hij in een
interview. Dat
dat niet zo ver
standig was, rea
liseerde Rob
Mantel zich toen
hij bijna voor de
tweede keer
bleef zitten. Het
roer ging om; hij
haalde zijn exa
men en rondde
uiteindelijk de
studie werktuig
bouwkunde af
aan het Hoger Technisch Insti
tuut Amsterdam.
Bij de Grofsmederij op het
Waardeiland was hij assistent
bedrijfsleider toen zijn toenma
lige echtgenote een uitzendbu-
reautje had aan de Lage Rijn
dijk. Toen het echtpaar de hy
potheek voor een woonhuis
niet rond leek te krijgen, pro
beerde Rob Mantel de bankme
dewerker te overtuigen met een
gloedvol betoog over de gewel
dige toekomst van uitzendbu
reaus. De man vroeg waarom
hij er dan zelf niet in stapte.
„Die opmerking opende mijn
ogen."
Luba, genoemd naai' Lugdu-
num Batavorum, de oude Ro
meinse naam van Leiden,
maakte een stormachtige groei
door. In 1973, een jaar nadat
Rob Mantel algemeen directeur
was geworden, werd de eerst,e
nevenvestiging geopend, in Al
phen aan den Rijn. In 1979 wa
ren er elf kantoren. Bij zijn af
scheid als algemeen directeur
in 2002 telde Luba 53 filialen,
waar 300 mensen werkten.
Zijn ambitie en enthousiasme
werkten aanstekelijk. Rob Man
tel kon op het werk wel eens
overkomen als een bullebak, of
norsig doen, maar zijn mede
werkers konden hem dat niet
kwalijk nemen. „Hij begreep
zelf ook niet altijd goed dat ie
dereen zo voor hem vloog",
vertelt Kaj Jalving, die bij de Lu
ba Groep met hem samenwerk
te. „Het was een indrukwek
kend mens, met ontzettend
veel charisma, die iedereen en
thousiast wist te maken." Man
tel was de samenbindende fac
tor van het bedrijf en hij vond
het dan ook moeilijk dat Luba
zo groot werd, dat hij niet meer
alle personeelsleden persoon
lijk kende, vertelt Ad Feitsma,
Rob Mantel
1944-2004
die onder andere directeur
marketing was bij Luba.
De jaren tachtig waren moeilijk,
door de recessie maar ook door
de houding van de overheid,
die het aantal uitzendkrachten
wilde beperken. Het dreigde
even helemaal mis te gaan met
Luba, dat op dat moment nog
veertig werknemers had, maar
een bank bood hulp. „Het was
een enorm spannende tijd. Een
tijd van reorganiseren, van dag
en nacht werken,
van nieuwe plan
nen smeden",
vertelde Mantel
in een interview.
In die periode
veranderde hij
zelf ook. „Ik
denk nog altijd
sociaal, hoor.
Maar sindsdien
ben ik wel zake
lijker, ja zeker
ook wel wat har
der geworden."
Mede door de in
spanningen van
de Algemene
Bond Uit
zendonderne
mingen ging de
overheid zich an
ders opstellen te
genover het uit-
zendwerk. Man
tel was vanaf 1973 bestuurslid
van de brancheorganisatie en
van 1997 tot 1999 voorzitter. Bij
zijn afscheid werd hij benoemd
tot Officier in de Orde van
Oranje-Nassau. „Eigenlijk was
dat de bekroning. Het altijd zo
gewenste diploma. Het was
voor mij het teken dat ik wat
had bereikt en dat ik maat
schappelijk voldoende relevant
was bezig geweest", zei hij daar
later over.
Mantel had hart voor de zaak,
maai" ook hart voor de stad.
Voor zijn activiteiten, onder an
dere als voorzitter van de Leid
se Vereniging voor Industriëlen
en de Stichting Leiden Promo
tie kreeg hij in 2002 de erepen
ning van de gemeente. Hij was
iemand die zich graag in het
Leidse sociale leven stortte, die
genoot van de Leidse Jazzweek,
die hij ook jarenlang sponsor
de.
Zeilen was zijn grote passie.
Mantel was dan ook vast van
plan om na zijn afscheid als al
gemeen directeur vaker en ver
der te gaan zeilen. „Mijn li
chaam vraagt ook om een wat
rustiger leven, ik heb een paar
jaar geleden een zware operatie
gehad met bestraling en zo. En
ik merk aan mijn lichaam dat
het protesteert als ik er een tijd
aan trek", zei hij in zijn af-
scheidsinterview.
De ziekte kwam terug, en zette
een streep door al zijn plannen.
Met de ambitie die zo kenmer
kend voor hem was, probeerde
hij er tegen te vechten. Enkele
weken geleden bleek dat er
niets meer tegen te doen was.
Donderdagavond overleed Rob
Mantel, komende donderdag
wordt hij begraven.
Janet van Dijk
vervolg van voorpagina
leiden - De Leidse zen-monnik
Zeshin van der Plas ziet de op
vangmogelijkheden van zijn
tempel zonnig in. Hij denkt dat
een flink aantal uitgeprocedeer
de asielzoekers onderdak kan
vinden aan de Hogewoerd.
„Als echt de nood aan de man
komt? Kom maar langs, dan
kun je zien hoeveel mensen
hier naar binnen gaan. Ik denk
dat er wel zestig in kunnen. We
hebben wel lezingen gehouden
met tachtig mensen. Als we de
meditatieruimte als slaapzaal
voor de mannen inrichten, kan
daar toch wel een man of vijf
tien terecht. Met het huis en het
schuurtje kunnen we twintig
mensen herbergen. Het zou tij
delijk zijn, natuurlijk. Er spelen
meer dingen mee. Hebben we
genoeg geld om al die mensen
te eten te geven? We hebben
een goede keuken, dus zijn er
best op ingericht. Maar dat
voedsel moeten we ook inko
pen. Er moet gewassen worden;
we hebben twee douches."
Denkt u dat het echt zover
komt?
„Ik hoop het niet. Maar inder
daad, de Kamer is akkoord met
het beleid. Ik heb zelf contact
met een Iraans meisje dat uit
gezet dreigt te worden. Ze heeft
rechten gestudeerd en spreekt
inmiddels Nederlands met een
bijna Leids accent. Straks mag
ze achter een gordijntje gaan
lopen. Zo iemand kun je niet
meer uitzetten. Het mat me
niet om de mensen Se wel te-
rugkunnen naar het land van
herkomst. Die moet je gewoon
terugsturen, maar wel met goed
fatsoen. Maar een gezin dat in
Somalië in een onmenselijke si
tuatie terecht dreigt te komen,
dat kan niet. We kijken natuur
lijk wel of het geen economi
sche vluchtelingen zijn."
Dreigt zo niet het gevaar dat de
Zen-tempel een soort prii>é-
asielbeleidje gaat voeren?
„De wet schrijft ook voor dat je
iemand die in de sloot ligt, eruit
moet halen. Als ik denk dat ie
mand in een levensbedreigende
situatie terechtkomt, is het een
religieuze plicht als boeddhist
om hem te helpen. We hebben
een heel goed toetsingsbeleid.
Er zitten mensen in onze tem
pel die van de hoed en de rand
weten. Een eigen toelatingsbe
leid? Ik zou daar nog eens over
na moeten denken. We hebben
nog tijd, pas over een paar
maanden beginnen ze met uit
zetten."
