GESPREK VAN DE DAG
Luxe overnachten
op een hoogte
van 100 meter
'Knagen op de korst'
Langste basketballer
Japan ontdekt onze kaas
Masterclass
DAGELIJKS LEVEN
''/WElp,17rtT IS1 NOÖ NIKS) EP HIER. P»esTE£R-T
or* gy H&r ScHfrtKEAJ CÏEBUESStejiC T.E- KA t£-Ey-J
MENSELIJK
Na vijftien jaar op televisie maken THE SIMPSONS hun debuut op het witte
doek. Na jaren van speculatie hebben de makers van de populaire animatieserie
aangekondigd dat er een FILMVERSIE in de maak is. Tekenaar Matt Groening,
bedenker van The Simpsons, en compagnon James L. Brooks zijn met een team
schrijvers begonnen aan het script. Het is nog niet bekend wanneer de film in
de bioscopen verschijnt. De makers hebben laten weten dat het nog zeker twee
jaar zal duren. De film wordt geproduceerd door 20th Century Fox, de maat
schappij die de tekenfilm op tv brengt. De satirische serie volgt het leven van de
familie Simpson uit het industriestadje Springfield, dat met de bierdrinkende
en werkschuwe Homer aan het hoofd niet bepaald een modelgezin is. De teken
film was in 1989 voor het eerst te zien op de Amerikaanse televisie als onder
deel van de Tracey Ullman-show. The Simpsons waren vanaf het begin een
groot succes en werden al gauw een hype. De serie is inmiddels in zeventig lan
den te zien.
De Deense regering ziet af van de distri
butie van 60.000 CD-ROMS voor ge
bruik bi] SEKSUELE VOORLICHTING
op scholen. Er bleek informatie op te
staan over seks met dieren en plas- en
poepseks. „Wat is er de zin van om kin
deren daarover te vertellen?", vroeg mi
nister van volksgezondheid Lars Loekke
Rasmussen zich retorisch af. ,,Het
heeft op geen enkele manier te maken
met geboortebeperking." De cd is ge
maakt door twee organisaties en be
taald door de overheid. De meeste les
sen op de cd zijn alleszins geschikt voor
seksuele voorlichting, maar een paar
uitzonderingen hebben tot het verbod
geleid. Ten onrechte, vindt Christian
Graugaard van de Vereniging voor Ge
zinsplanning, een van de makers. „Als
12-jarigen op termen stuiten als seks
met dieren, heb ik liever dat ze een cd
hebben met nuchtere informatie dan
dat ze het internet opgaan en 300.000
dubieuze pornosites vinden."
Een CHINESE MAN gaat gedurende
drie maanden onder het mes van
plastisch chirurgen, nadat hij een
LELIJKHEIDSWEDSTRIJD had ge
wonnen. De 30-jarige man ervaart
zijn uiterlijk als een last. Volgens ei
gen zeggen is hij ontslagen wegens
zijn lelijkheid, en ook zijn privéleven
lijdt eronder. ,,lk heb nog geen en
kele ervaring met vrouwen, ondanks
mijn leeftijd", zegt de wanhopige
Chinees. De chirurgen zullen de
man de komende tijd zodanig 'ver
bouwen' dat hij gaat lijken op Lu Yi,
een Chinees popidool. Lelijkheids
wedstrijden zijn de laatste jaren
steeds populairder in China. Vaak
gaat het om publiciteitsstunts van
chirurgische klinieken die de wed
strijden sponsoren. Vorig jaar onder
ging de 24-jarige vrouw Hao Lulu
operaties aan vrijwel al haar li
chaamsdelen, nadat ze een 'Miss
Ugly-wedstrijd' had gewonnen.
De Amerikaanse zangeres WHITNEY HOUSTON zal een deel van haar niet gerin
ge inkomsten uit een lopende reeks concerten in Moskou en Sint-Petersburg af
staan aan de SLACHTOFFERS en nabestaanden van de jongste aanslag op een
metro in de Russische hoofdstad. Dat heeft de organisatie van de optredens in
Rusland laten weten. Om welk bedrag het gaat is niet duidelijk. De concerten in
Rusland brengen in elk geval zeker een miljoen dollar in het laatje. Voor sommi
ge toegangskaartjes moeten Russische fans liefst 2.100 dollar neertellen. Door
de aanslag op de metro eind vorige week vielen zeker 39 doden. Vele tientallen
mensen liggen nog in het ziekenhuis en de verwachting is dat het dodental nog
verder oploopt. De aanslag is volgens Russische autoriteiten het werk van Tsje
tsjeense moslimrebellen of hun sympathisanten. Foto: AP
Hao Ch'ioe Choean
Goedheid dringt heimelijk
door het pantser van een
neushoorn
Het KASTEEL van groothertog Henri
van Luxemburg in Colmar-Berg is
vanaf 2006 TE BEZICHTIGEN. De
familie van de groothertog werkt een
plan voor de openstelling van de bij
na 100 jaar oude residentie uit. De
opening van het kasteel moet meer
toeristen naar het groothertogdom
lokken. Nu verblijven er jaarlijks on
geveer 300.000 buitenlanders in het
kleinste land van de Europese Unie.
Je bed uitstappen en vervolgens Rotterdam
aan je voeten zien liggen. Of een bad nemen
met uitzicht tot aan Den Haag. Het kan vanaf
eind maart in de Euromast in Rotterdam. De
monumentale uitkijktoren ondergaat mo
menteel niet alleen een ingrijpende verbou
wing, ook worden twee nieuwe suites gecre-
eerd. Voor de huwelijksnacht bijvoorbeeld.
Of voor wie na een feest in de Euromast nog
niet naar huis wil.
Dikke lagen stof bedekken de schuine rui
ten van het restaurant van de Euromast.
Hier wordt hard gewerkt. Stukadoors strij
ken de muurtjes van de nieuwe ronde loun-
gehoeken glad. Parketleggers voorzien de
ruimte van een glanzend bruine vloer.
„Prachtig", oordeelt Jan des Bouvrie. De in
terieurarchitect maalde in opdracht van de
Hotel New York Groep -sinds vorig jaar de
nieuwe exploitant van de Euromast- het
plan voor de restyling van het enigszins ou
bollig geworden interieur van de Euromast.
Foeilelijk vond Des Bouvrie de Euromast
toen hij die voor het eerst bezocht. Niet het
gebouw zelf. Het ontwerp van de Rot
terdamse wederopbouwarchitect
Hugh Maaskant is na bijna 45 jaar
nog steeds een juweel, vindt Des
Bouvrie. Het was het interieur
waar zijn haren van overeind gin
gen staan. Al die rechte hoeken in
zó'n mooi rond gebouw. En dan de
kleuren van balustrades in het kraai
ennest. Blauw. Rood. „Net een kin-
derklimrek!"
Wat Des Bouvrie met zijn ontwerp
vooral beoogt, is de vorm van de ver
schillende ruimten weer te benadruk
ken. „Overal waar je staat moet je
kunnen zien dat het rond loopt. Dat was
helemaal weg. Zo zonde."
Bovendien mag het interieur niet afleiden
van het belangrijkste dat de Euromast te
bieden heeft: het uitzicht. Op de bruine
parketvloer na, wordt daarom nauwelijks
kleur gebruikt. Zwart en wit zullen over
heersen. „We hebben eerst een wit plafond
geprobeerd, maar dat werkte negatief. Om
dat wit reflecteert, raak je je uitzicht kwijt.
Vandaar dat we nu voor zwart hebben ge
kozen. Alle kleur moet van het decor ko
men." Ook de buitenkant van de 185 meter
hoge uitkijktoren krijgt een lik verf. Hier
zullen eveneens zwart en wit gaan over
heersen. Net als bij de oplevering in 1960,
toen aan de voet van het bouwwerk de
tuinbouwbeurs Floriade werd geopend
door prinses Beatrix.
De interieurarchitect wil het oorspronkelij
ke ontwerp zoveel mogelijk respecteren. „Ik
ben een groot bewonderaar van Maaskant.
Het is maar weinig architecten gegeven om
met eenvoudige vormen iets spannends te
maken. De Euromast is een bouwwerk dat
ook nu zou kunnen worden neergezet.
Wat er tijdens de verbouwing op de vijfde
verdieping, pal boven het restaurant, ge
beurt, vindt Des Bouvrie vooral 'heel
spannend'. „Tijdens de presentatie
van de plannen was dat nog niet be
kend, maar hier komen twee suites."
Multifunctioneel, dat wel. Want als er
niemand logeert, dan kan het bed wor
den weggereden en doet de ruimte
dienst als kleine vergaderzaal voor een
gezelschap van maximaal twintig men
sen.
De Euromast gaat op 20 maart weer
open voor publiek.
Yvonne Keunen
Een vrouw en haar zoontje kijken vol verwondering op als zij de 46-jarige invalk
der Sizonenko passeren. De voormalige basketballer, die ooit uitkwam voor het
nationale team, is 2,48 meter lang en weegt 200 kilogram. Vanwege zijn
kan hij nauwelijks nog lopen, zelfs niet met krukken. In 1982 werd Sizonenko
in het Guinness Book of Records als langste basketballer ter wereld. Foto: EPA
Op de televisie is een hoop boerenbedrog. Soms is
het publiek stilzwijgend met dat bedrog akkoord
gegaan. Wij vinden het goed dat nieuwslezers doen
of ze hun tekst van buiten kennen terwijl ze die
tekst in werkelijkheid van een apparaat aflezen.
Ook over playbackende zangers winden we ons niet
meer op. Zouden we trouwens wel moeten doen.
Maar soms is het boerenbedrog subtieler. Zo'n sub
tiele vorm van televisie-oplichterij is de master
class. Opvallend is dat masterclasses bestaan bij
gratie van de televisie. Ik loop al honderd jaar op
toneelscholen rond. Maar van een masterclass daar
heb ik zelden gehoord. Soms komt er wel eens een
buitenlandse beroemdheid een week gastlessen ge
ven. Zo kwam in de jaren zestig de Parijzenaar
Etienne Decroux naar de Amsterdamse Toneel
school. Decroux was leraar geweest van de befaam
de mime-kunstenaar Marcel Marceau. De hele
school, we waren met zijn twintigen, kreeg les van
hem. Even een herinnering: we moesten op de twee
de dag allemaal een bepaalde houding aannemen,
die hij voordeed. Daarna liep hij langs de studen
ten om hen te corrigeren. Toen hij voor mij stond,
keek hij even, sloeg zijn blik ten hemel en liep
hoofdschuddend verder. De rest van de week liet hij
me aan mijn lot over. Tot zover de enige master
class die ik ooit heb mogen ontvangen,
je leerlingen leren kennen. Dat is eigenlijk het be
langrijkste bij het kunstonderwijs. Bij alle onder
wijs misschien. Weten wat leerling A nodig heeft en
wat leerling B. Weten hoe je het verkopen moet aan
die studenten. Want wat de een grif van je aan
neemt, weigert de ander te geloven. Kunstonderwijs
is nu eenmaal een erg individuele aangelegenheid.
Het duurt naar mijn ervaring een les of vijf voor je
een beetje weet hoe en wat met die kinderen. Pas
dan kun je hen iets vertellen dat hout snijdt. Iets
waar ze ieder voor zich wat aan hebben. En dat is
nu precies de achilleshiel van al die masterclasses.
Tijd om die studenten te doorgronden is er niet. In
een paar dagen moet de maestro zijn ei kwijt want
langer duren die tv-opnames zelden of nooit. Dus
wat kun je doen als befaamd docent? Je vuurt een
serie altijd prijs-aanwijzingen af. „Zie een lied niet
als een optelsom van maten en noten maar zie het
als een vloeiend geheel", „Denk je in dat je dit
prachtige lied alleen voor je geliefde zingt", „Vertel
de tekst eens aan ons met je eigen woorden
zodat wij weten waar het lied overgaat",
„Gebruik die strijkstok helemaal. Voor het
laatste stukje van je stok heb je ook be
taald", „Durf fouten te maken in je voor
dracht". Nu ja, het soort oppervlakkige
zaken die voorde kijker misschien wel
aardig zijn om te horen. Maar die iedere be
hoorlijke docent van een provinciaal con
servatorium je ook kan vertellen.
Geloof me: masterclasses op de buis zijn de
lessen die gemiddelde docenten dagelijks
aan gemiddelde leerlingen geven. Alleen
hebben ze vanwege de camera een beroemd
heid van stal gehaald voor al die clichés.
Het was een experiment dat veel, zo niet alles
duidelijk maakte over de Japanse kennis van
Nederlandse kaas. Freek Vossenaar, land-
bouwattaché aan de ambassade in Tokyo,
vertelt hoe hij 'zonder uitleg een stuk van
anderhalf pond jong belegen bij Japanse
vrienden op tafel legde, om te zien hoe ze
daarop zouden reageren'.
Wat volgde had een enigszins getalenteerde
cabarettier tot een aardige sketch kunnen uit
bouwen. Vossenaar: „Er werd aan gesnuffeld.
Een van de heren peuterde met zijn mes in de
kaas, daarna sneed hij een stukje van de zijkant
af en begon onderzoekend op de plastic korst te
knabbelen. Dat smaakte niet goed, zodat ik
hem vertelde hoe hij het wel moest eten".
'In blokjes snijden? Maar hoe groot moest zo'n
blokje dan wel zijn? Maakt niet uit, waar je trek
in hebt. Dat zal wel. Maar hoe groot horen die
blokjes te zijn? Er is geen officieel formaat. Net
zo groot of klein als je lekker vindt.'
„Omwille van de vriendschap was hij bereid dit
van me aan te nemen, maar hij vond het een bi
zarre ervaring", zegt Vossenaar. De anekdote il
lustreert hoe moeilijk het is de Japanse markt te
winnen voor Nederlandse kaas. De Edammer,
de Goudse (van jong tot oud), het Pikantje, laat
staan exotischer soorten als Maaslander en Rij-
penaer zullen het vermoedelijk nooit tot een
schappenvullende aanwezigheid in de super
markten van Tokio en Osaka schoppen.
Japan heeft het afgelopen jaar 193.630 ton kaas
ingevoerd. Daarvan nam de EU 53.245 ton voor
haar rekening. Van de EU-landen was Dene
marken (13.164 ton) de grootste exporteur, ge
volgd door, jawel, Duitsland (13.007 ton). Er
kende kaaslanden als Frankrijk (7.260 ton) en
Nederland (10.015 ton) hadden het nakijken.
Die cijfers zijn stukken beter dan die van vijf
jaar geleden, maar daaruit kan niet geconclu
deerd worden dat Japanners nu massaal bij de
kaasboer in de rij staan.
„Kaas is hier een life-style product", aldus Vos
senaar. „En daarvan profiteert met name
Frankrijk, voor Japanners het life-style land bij
uitstek. Kaas eet je bij wijn. Dat hoort zo. En
dus kopen Japanners camembert, brie, roque
fort, etc. De Franse kaas is per kilo veel duurder,
858 yen (rond de 8 euro)dan wat de andere
landen exportereri. Nederland (364 yen per
lo) zit bijvoorbeeld vooral in het bulksegmei |E?
(kaaspoeder, etc). Daarbij moet aangetekenr"J'
worden dat dit 'kale' prijzen zijn. Daar komi 'et
de zeer hoge invoerrechten en distributieko c
nog bovenop." Ic-
Dat voelt de consument in zijn portemonne^1'
Wie zijn gasten na het diner wil trakteren 0 hei
een bescheiden plakje camembert betaalt a?n
gauw 1.000 yen voor een minikaasje en wie sü
voorbeeld roquefort wil aanbieden, zit gau\z
aan de 400 yen per ons. Maar het snob-app 'J1'
van deze kazen vergoedt veel. 'Ia
De Nederlandse kaas mist deze uitstraling.a
je hier te profileren moet je flink veel herriei1116
ken. De Denen zitten net als wij vooral in l#1
buiksegment, maar investeren wel in het D :t
nish-logo. Danish-blue is hier dan ook mailP h
aanwezig", aldus Vossenaar. „Ik vraag me i De
dit voor onze kaas zin heeft. De markt is op u
interessant. Maar zo'n campagne kost goutr
ik weet niet of de producenten dat er voor
hebben."
g
Peter van Nuijsenburg Var
