9
SPORT
SL
Zwart Zaad '28?
Vrolijke
striptease
de kwestie
sport in beeld
Dood
uit het oog
uit 1
gesproken!
maandag 2 februari 2004
Het karakteristieke tenue van Zwart
wit '28, op de foto gedemonstreerd in
een wedstrijd tegen Spakenburg,
wordt niet meer gedragen.
Archieffoto: Ton Kastermans
Het is uniek in de vaderlandse ama-
teurvoetbalhistorie. Alle elftallen van
de Rotterdamse hoofdklasser Zwart
Wit '28 zijn uit de competitie geno
men als gevolg van torenhoge schul
den van de vereniging. Daarmee
houdt de club op te bestaan. Vallen er
(wijze) lessen te trekken uit dit voor
beeld en zou het ook in onze regio
kunnen gebeuren?
Journalist Folkert van der Krol
volgde Zwart Wit '28 voor het Rot
terdams Dagblad:
„Het huidige interim-bestuur schat
de schuld op vier ton, verdeeld over
de KNVB, de gemeente, leveranciers
en particulieren. De curator maakt
binnenkort de werkelijke hoogte van
de schuld bekend. Het bestuur heeft
jarenlang geen goede voorstelling
van de financiële zaken gegeven en
een opgestapte penningmeester
hield boeken achter. De KNVB waar
schuwde, maar trad niet op en ook
de leden grepen niet in. Veel Rotter
damse clubs ergerden zich aan Zwart
Wit en de manier waarop er met geld
werd gesmeten. Her er der zal er nu
wel worden gegniffeld. De club
wordt als voorbeeld gesteld van hoe
het niet moet."
Ron van Poelgeest, voormalig voor
zitter van Roodenburg, de club die
in het verleden ook in haar voort
bestaan werd bedreigd:
„Ik snap niet hoe het kan. Vier ton?!
Het is bijna onmogelijk om zo'n ho
ge schuld op te bouwen. Zelfs als je
'schuift' aan spelers, ze langlopende
contracten aanbiedt, contributies
niet worden overgemaakt en de huur
aan de gemeente en afdracht aan de
KNVB niet worden betaald, dan nóg
is het bedrag erg hoog. Hoe krijgen
ze het voor elkaar. Natuurlijk kan zo
iets niet bij Roodenburg gebeuren en
het is terecht dat de club uit de com
petitie wordt genomen."
Cees Driebergen, voorzitter van
Rijnsburgse Boys:
„Ik geef geen waardeoordeel, maar
onmogelijk is het niet. Als ik de site
van Spakenburg mag geloven, heb
ben ze bij die club drie ton schuld.
Het gaat erom hoeveel inkomsten je
tegenover je uitgaven hebt staan. Het
is triest voor zo'n roemrijke club,
voor de vrijwilligers en de goed be
doelende leden, al vond ik het er
nooit gezellig en rommelde het be
stuurlijk al jaren. Rijnsburgse Boys
heeft ook minder florissante tijden
gekend, maar wat er de afgelopen
tijd bij Zwart Wit is gebeurd, is bij
ons ondenkbaar."
Anne Faasse, ex-bestuurslid, op de
site van Zwart Wit '28:
„Ik ben er trots op dat ik ruim 46 jaar
lid ben geweest (en nog ben) van een
grote en zeer gerenommeerde ver
eniging die in het zaterdagvoetbal
een heel grote naam en faam heeft
opgebouwd. Wel schaam ik mij er
voor dat ik als bestuurslid mede ver
antwoordelijk ben voor de situatie
waarin onze vereniging nu is beland.
Ik heb er het afgelopen jaar bij ge
staan, heb het zien gebeuren en sig
nalen aan mijn omgeving afgegeven.
Van eenieder waar ik mee gesproken
heb het afgelopen jaar kreeg ik be
grip, maar men bleef aan de zijkant
staan toekijken.Ik wil dan ook langs
deze weg alle leden, leden van ver
dienste en ereleden mijn welge
meende verontschuldiging aanbie
den. Ook ik heb er veel verdriet van
dat Zwart Wit '28 binnenkort niet
meer bestaat. Ik zal de naam van
Zwart Wit '28 missen op de zaterdag
middag bij de wedstrijdverslagen en
uitslagen."
Jacques van der Kroon, districtsma
nager van de KNVB:
„Het komt niet dagelijks voor; een
hoofdklasser met zoveel schuld. Wij
adviseren clubs op basis van hun
jaarcijfers en kunnen eventueel bij
sturen. Er zijn wel eens kleine vereni
gingen die moeten stoppen of frise
ren omdat ze het financieel niet
meer kunnen bolwerken. Maar Zwart
Wit had, ondanks herhaalde aanma
ningen, geen cijfers ingeleverd. Ik
ben niet bang voor een herhaling en
we hoeven er dus ook geen extra be
leid op los te laten. Het is een uitzon
derlijk geval."
melbourne/ANP/RTR - Met een
zeldzame striptease op de ten
nisbaan heeft het Franse duo
Michael Llodra/Fabrice Santoro
de titelprolongatie bij het Au
stralian Open gevierd. Het als
vijfde geplaatste tweetal ver
sloeg zaterdag in de dubbel
spelfinale de Amerikaanse
tweeling Bob en Mike Bryan,
dat als eerste was geplaatst: 7-6
6-3.
Na de winnende bal trokken de
twee winnaars eerst hun shirts
uit, waarna ze het kledingstuk
in het publiek wierpen. De en
thousiaste toeschouwers bleven
schreeuwen, waarna ook de
schoenen en sokken uit gingen.
Toen het publiek bijna hyste
risch om nog meer riep, trok
ken de twee Fransmannen ook
hun tennisbroekje uit. Half
naakt deelde het uitgelaten
tweetal daarna nog handteke
ningen uit.
„Het was gewoon voor de lol",
lachte Santoro, wiens vriendin
lichtelijk verbaasd toekeek van
uit de ereloge op Melbourne
Park. „Het ging allemaal spon
taan. Het had niets met een
weddenschap ofzo te maken."
Ï308»a§H§¥
Meestal zijn het oud-voetballers die sterven.
Dat is voor de nabestaanden natuurlijk
even goed in en in triest, maar voor de buiten
staander vaak nog wel te bevatten.
Ieder mens is nu eenmaal sterfelijk, voor voet
ballers wordt geen uitzondering gemaakt.
Een week geleden stierf Leonidas. Bij het horen
van die naam denk ik eerder aan Belgische cho
cola dan aan een Pele avant-la-lettre, maar dat
is natuurlijk mijn beperking.
Leonidas staat te boek als uitvin
der. Uitvinder van de omhaal, de
bicicleta.
Leonidas was een voetballer en
niet zo maar één. Hij was om te
beginnen een Braziliaan, wat
voor een voetballer al een pré is.
Hij was topscorer van het wereld
kampioenschap van 1938, dat in
Frankrijk gehouden werd. Leoni
das da Silva maakte acht goals in
dat toernooi, waarvan vier in een
met 6-5 van Polen gewonnen
wedstrijd. Brazilië schopte het tot
de halve finales, tegen Italië.
Maar arrogant als Brazilianen
toen al waren, werd Leonidas in
dat duel 'gespaard' - voor de filiale.
Die finale haalde Brazilië wel, in 1958 in Zwe
den.
Met Pele natuurlijk en Garrincha. Maar ook met
Leonidas. Die twintig jaar later alsnog 'zijn WK-
finale' speelde, als radioverslaggever.
In het bericht over zijn dood in deze krant vallen
mij vooral de eerste tivee regels op. „De Brazili
aanse ex-voetballer Leonidas da Silva is zater
dag overleden in Sao Paulo. De 'Zwarte Dia
mant' stierf op 90-jarige leeftijd aan de gevolgen
van de ziekte van Alzheimer.
Erger nog dan zijn dood, lijkt mij zijn ziekte.
Alzheimer. Maar elk nadeel heeft zijn voordeel.
Zo heeft Leonidas zijn laatste levensdagen in elk
geval niet gesleten in de wetenschap dat hij de
WK-finale die hem rechtens zijn status toekwam
slechts speelde als verslaggever, niet als voetbal
ler. Maar een droefenis blijft het, de dood. Je
gunt het bijna niemand - vooral niet als ze jon
ger zijn dan negentig. Veel jonger soms.
Miklós Fehér was 24.
Hij stierf in de laatste minuut van de voetbal
wedstrijd tussen VItoria Guimaraes en Benfica.
Je zult maar verslaggever zijn en aankondigen
dat de laatste minuut begonnen is. Dat bedoel je
dan toch ook weer niet zo letterlijk.
In het harnas sterven schijnt een soort van hel
dendood te zijn. Je denkt hierbij aan Jock Stein,
die als bondscoach van Schotland op het veld
van eer stierf- 62 jaar oud. Of beter gezegd, 62
jaar jong.
Want als 24 geen leeftijd is om dood te gaan,
waarom 62 dan wel?
Twee dagen na zijn beklagens
waardige dood las ik in de krant
dat Fehér een staatsbegrafenis in
Hongarije te wachten stond.
Mij leek dit overdreven.
Is er ook niet van gekomen. Fehér
is begraven, in Györ, maar niet
met staatseer. Dat zou hij zelf
denk ik ook niet hebben gewild.
Had hij net voor zijn dood het
voor zijn land winnende doelpunt
in de WK-finale gemaakt, dan had
hij er niet aan kunnen ontkomen.
Als Benfica-invaller wel.
Als trouwens een wielrenner op
24-jarige leeftijd sterft, in of buiten
het harnas, maakt niet uit, dan
valt onmiddellijk het D-woord. Waarom deze
verdenking in het geval van een gestorven voet
baller achteriuege blijft weet ik niet. Uit piëteit?
Uit naïveteit?
Welke sporter zou er in Nederland eigenlijk in
aanmerking (willen - ook dat is nog maar de
vraag) komen vooreen staatsbegrafenis?Als
Fanny zulk een eer al niet te beurt valt, wie dan
wel?
Is het al een eer, goed beschouwd? Was Fanny
over de laatste horde in Londen gestruikeld en
dood neergezegen, dan was die 'onderscheiding'
haar waarschijnlijk overkomen. Gelukkig is ze
net als Leonidas oud geworden - en zeer lange
tijd zonder gebreken.
Zou Leonidas, voordat hij ziek werd, trouwens
geweten hebben wie Fanny Blankers-Koen was?
Zou hij meteen hebben gedacht aan 1948? Zeg
nooit nooit, maar eerder acht ik het gelovens-
waardig dat Fanny het belang voor de mensheid
van Leonidas in de juiste waarde bezag. Fanny
was dol op bonbons, vermoed ik.
Frank Snoeks
Guido Alkemade (41) maakte op
jonge leeftijd van zeilen zijn be
roep. Als 21-jarige zeilde de Lei
derdorper bij de Olympische Spe
len van Los Angeles in 1984 sa
men met John Stavenuiter naar
een negende plaats in de 470-
klasse. Zeilen en watersport is
nog steeds zijn werk, maar nu
als directeur van zijn eigen be
drijf L.A. '84 in Roelofarends-
veen.
„Dat bedrijfje heb ik opgericht
samen met Hubert Lambriex,
na de Spelen van '84. Hij was
ook zeiler, hij deed mee in een
andere klasse. We zaten 's
avonds in Los Angeles een keer
te praten over het 'zwarte gat',
en wat we in vredesnaam zou
den gaan doen na onze sport-
carrière. Toen is het idee ont
staan om samen een water
sportbedrijf te beginnen. LA
slaat dus op onze achternamen,
maar natuurlijk ook op die Spe
len, wat fantastisch was om
mee te maken.
Het is sowieso geweldig om van
je hobby je werk te kunnen ma
ken. Ik bestuurde toen ik vier
jaar was voor het eerst zelf een
boot. Mijn vader had op de
Kaag een zeilboot liggen voor
zichzelf een eentje voor de kin
deren. Terwijl anderen aan het
voetballen waren, was ik aan
het zeilen. Later was het bijna
vier jaar lang mijn dagelijkse
werk. Als ik niet op het water
zat, dan was ik een boot in el
kaar aan het zetten, of met
technische verbeteringen bezig,
of ik v/as in de sportschool aan
de gewichten aan het hangen.
Na Los Angeles ben ik nog naar
de Olympische Spelen van 1988
in Seoel meegeweest, als reser
ve. Ik had keihard getraind,
want ik moest in verschillende
boten op zes verschillende po
sities kunnen invallen als met
Guido Alkemade in zijn actieve periode. Foto: Archief Leidsch Dagblad
iemand anders iets mis zou
gaan. Ik hoefde niet in actie te
komen. Dat was best een dom
per, eigenlijk had ik beter eerst
reserve kunnen zijn en vier jaar
later zelf actief dan andersom.
Toevallig kreeg ik afgelopen na
jaar een aanbieding om mee te
varen in het wereldkampioen
schap in de FD-klasse. Dat was
eerder deze maand, in Austra
lië. Hartstikke leuk. Maar nor
maal gesproken doe ik niet
meer aan wedstrijden mee, ik
ben niet meer zo atletisch als
vroeger en ik weeg ook geen 72
kilo meer. Dat was ook eigenlijk
niet gezond, voor iemand van
1.92 meter. Natuurlijk zeil ik
nog wel regelmatig, zeker twee
keer per week. Ik heb een jacht
je liggen in Enkhuizen en een
Lasertje op de zaak. Er werken
hier acht mensen, die bijna al
lemaal zeilen. Logisch, eigen
lijk, voor een watersportgroot
handel.
Inmiddels zijn wij op het ge
bied van touwwerk de marktlei
der in Nederland. We sponso
ren de olympische ploeg ook,
we voorzien de boten van de
ploeg van touwwerk. Zo kan ik
iets terugdoen voor de fantasti
sche tijd die ik zelf als actief zei
ler heb gehad. En daarnaast is
het leuk om als oude, wijze
man de zeilers adviezen te kun
nen geven, te kunnen helpen.
Ik heb zelf genoeg foutjes ge
maakt door op de verkeerde
dingen te letten, dat hoeven zij
niet meer te doen. Ik ben dus
nog steeds bij het zeilen betrok
ken."
p
I
Voormalig Aja-
cied Tscheu La
Ling in Trouw: I
Cruijff vertelde
zelfs hoe je een r
flesje frisdrank moest openen P
Toen hij mij de les wilde leze g
bij een potje biljart, zei ik: 'Ei
nu oprotten, anders douw ik
deze keu in je reet. Ik heb r
nooit meer last van hem ge- f
had." f
t
Opnieuw Tscheu La Ling:
„Ik heb het WK van Argenti- t
nië gemist, maar vond dat
prima. Ik hoefde niet te schit
teren in venveggistan, ik lag r
zes weken op het strand van 1
Scheveningen." p
t
RKC'er Zeljko Petrovic in Jo c
ban:
„En mijn vrouw en ik eten al P
jaren elke avond een hele p
ananas samen. We zijn erm&
begonnen omdat het lekker
was en goed voor een ofande
orgaan, ik weet niet meer
welk. Nu is het gewoonte."
NAC-aanvaller Ali Boussa-
boun, geboren in Marokko,
in Sportweek:
„Als een Marokkaan in een
dure auto rijdt, wordt hij tien
keer per dag aangehouden.
Zit er iemand met een blondt
kop naast hem, dan mag hij
altijd doorrijden. Krankzin
nig!"
Tarik Oulida, na omzwerving
gen in Spanje, Japan en 17
Frankrijk nu bij ADO Den
Haag beland, in Nieuwe Re-/e
vu: !1
Ik weet waar de valkuilen v
zitten; ik ben zelf overal ihge\ j,
trapt. Maar nu kun je me ge-,ric
rust de Tarzan van de voet- !e i
baljungle noemen. Ik slinger r
tegenwoordig over alle val- ei
kuilen heen.iet
,1£
Richard Krajicek in Sport s!(
International: l
„Weet je wat er het grote voorn
deel van is een bekende Ne- |"i
derlander te zijn? Je kunt bij-t
na altijd in goede restaurantje
zitten en krijgt vaak kaartjes e
aangeboden vooralleevene-
menten waar je naartoe wilt.
lie
Paul Haarhuis ziet ook na- »u
delen van het bekende Ne- 'I®
derlanderschap. In Sport In,n
ternational: ag
„Als ik bijvoorbeeld bij de |.c
bakker sta en de vrouw achtéK
mij dringt voor, durf ik daar'm
dan wat van te zeggen ofbeno\
ik dan die arrogante Paul 50
Haarhuis? Tenuijl ik daarzejj
ker iets van gezegd zou heb- {er
ben als ik onbekend was ge- ag
weest.r'
SC Heerenveen-voorzitter |eL
Riemer van der Velde in D
Voetbal International: 17
„Kousen omhoog, shirtje in dfg
broek en wij willen niet dat e)i5
een paardenstaart voor de 45
sponsornaam op de achter- ,25
kant van het shirt hangt. L
Maar bij het Nederlands elftasn
zie je spelers rondlopen met |rv
tulbanden en bossen haar
waar je een kerstboom van eu
kunt maken."
De voorzitter van het Itali
aanse Perugia, Luciano
Gaucci, over zijn speler
Saadi Al Kadhafi, zoon van
de beruchte Libische dicta
tor, in Johan:
„Als Saadi werkelijk slech t
speelt, laat je hem toch één
helft meedoen? Hoeveel scha
de kan hij dan aanrichten?
De Serie A is vol met prutsers,
dus Saadi Al Kadhafi kan er
echt wel bij.
Ronald de Boer in de Volks
krant:
„Als iemand na het EK moet
stoppen, ben ik het met mijn
kwetsbare knieën. Laten we
eens ophouden metdatgezei
over Frank, hij kan nog jaren
Dick van Burik (Hertha BS(
in Voetbal International:
„In Duitsland is er een beken
grapje: waarom hebben de
kinderen aan de Nederlands-
Duitse grens last van flapo
ren? Dat komt doordat hun
vader ze aan hun oren om
hoog houdt en zegt: 'Kijk Lu
maar naar de buren, die zijnïp
wereldkampioen'.
Feyenoord-aanvaller Tho
mas Buffel, in Voetbal Inter
national:
„Als je fit bent, dénk je ook
veel scherper. Dan neem je
andere beslissingen dan op
momenten dat je vermoeid
bent. Nu voel ik me scherp er
ben ik ervan overtuigd dat /'Ark
in de tiveede seizoenshelft
mooie dingen ga laten zien.jj
Tennisser Sjeng Schalken
over de Australische vliegenP
in Sportweek:
„Het irritante is
dat ze precies op
je gezicht gaan
zitten. Of all pla
ces!"
