KUNST CULTUUR
Kamer wil podiumkunstenaars ontzien
Harry Potter meets Jackie Chan
w
'Dat we er nog zijn, is een kwestie van geluk'
Gevoel
voor sfeefe
bij Vocale
Grappig spelschema Paul Haenen
The Doobie Brothers na 15 jaar weer in Nederland
Eerste Leidse misdaad-martial arts-fantasy-actiefilm in première
Swingen
voor Iran
Mimoun Oaissa in 'Shouf Shouf
Habibi!' Publiciteitsfoto
Veel bezoekers
voor Shouf Shouf
Amsterdam - De tragikomedie
'Shouf Shouf Habibi!' heeft de
eerste draaidag verhoudingsge
wijs een recordaantal bezoekers
getrokken. De film vertelt over
de pogingen van een jonge Ma
rokkaan om in Nederland een
succesvolle carrière op te bou
wen. Geen Nederlandse pro
ductie trok op de première
avond per bioscoopzaal zoveel
bezoekers. Al 8500 mensen za
gen de film. 'Costa!' en Volle
Maan' trokken weliswaar meer
bezoekers, maar draaiden ook
in drie keer zoveel zalen. 'Shouf
Shouf Habibi!' is in relatief wei
nig bioscopen te zien. Veel van
de dertig zalen waren echter
volledig uitverkocht. Volgende
week zal de film in veel meer
bioscopen te zien zijn. 'Shouf
Shouf Habibi!' doet het vooral
goed onder Marokkaanse jon
geren in de randstad. De film is
volgende week ook te zien op
het filmfestival in Berlijn.
Filmfestival
evenaart record
Rotterdam - Het International
Film Festival Rotterdam (IFFR)
heeft dit jaar het bezoekersre
cord van 2003 geëvenaard. De
afgelopen dagen kwamen
355.000 mensen af op de films,
tentoonstellingen, debatten en
talkshows. Naast de 'gewone'
bezoekers trok het IFFR ook
nog 2500 gasten, onder wie de
filmmakers Takeshi Kitano en
Catherine Breillat en voetballe
gende Johan Cruijff. De 33e fes
tivaleditie werd gemarkeerd
door het afscheid van directeur
Simon Field.Op 1 maart 2004
volgt Sandra den Hamer hem
op als algemeen directeur.
Cursus literatuur
in bibliotheek
oecstgeest - Wie graag zijn ho
rizon wil verbreden op het ge
bied van literatuur en meer wil
weten over de achtergronden
van verschillende auteurs en
hun manier van schrijven, kan
zich opgeven voor een korte
cursus, geleid door een Neer
landicus, in de Bibliotheek
Oegstgeest. De cursus bestaat
uit vier bijeenkomsten in febru
ari en april, op de donderdag
morgen. Meer informatie of op
geven: bij de informatiebalie
van de bibliotheek aan de Flo
ralaan 50 in Oegstgeest.
Komrij stopt ook
ais ad interim
Groningen - Vorige week
maakte hij zijn aftreden als
Dichter des Vaderlands al be
kend, zaterdag in Groningen
vertelde Gerrit Komrij dat hij
ook stopt als ad interim. Wat er
ook moge gebeuren komend
jaar, Komrij zal er niet over
dichten. „We leven in een stad
houderloos tijdperk. Vanaf nu
ben ik volkomen absent." Het
gevolg is wel dat Nederland het
nu een jaar lang zonder Dichter
des Vaderland moet doen. Pas
begin 2005 wordt, na raadple
ging van het lezerspubliek,
Komrijs opvolger gekozen.
Komrij: „Misschien dat ik in de
cember een bescheiden stem
advies uitbreng."
maandag 2 FEBRUARI 2004
ger
HEN
isoft
/en
p tij(
eur
neri
;jvan
gen.
jsoft
iitei
'rog
tnet
ïslui
muziek recensie var
Lidy van der Spek )ncu
;nn
Concert: Klein Gemengd Koor Voedde
o.l.v. Anne Postma, m.m.v. Mette Lln
Boumeester. Gezien: 1/2, Lokhorstki
Leiden.
Ie
'Drömmama' (dromen) is h
leidmotief dat Anne Posting*
dirigent van het Klein Ge- CFP
mengd Koor Vocalei aan har en
programma heeft gegeven. !avei
Het zijn niet louter dromeri*-en
en, maar veel liederen hebtF'^i
iets sprookjesachtigs. Ze zijl*1 d
met zorg en gevoel voor sfer^1
vergaard. 'e
Er is ruim plaats gemaakt ;fpn
voor Scandinavische comp<"eJ
nisten als Grieg, Gade, LincPs d
blad, Sibelius (Fins) en minlt Pf
der bekenden als Peterson :n
Berger en Alfvén. Vocalei b«ven
gint met drie liederen van ltlej
Haydn, Bruch en Bruckner.1 ov
En eindigt met Moravische 0.
volkspoëzie van Dvorak, be
werkt door Leo- Janacek inj(f
een vierstemmige zetting v<#
gemengd koor. 'P
Aan de muzikale capaciteit!
van Anne Postma ligt het z£VEI
ker niet. Zij weet waar ze hé1 z'
over heeft, al dirigerend: wé
ke sfeer ze moet oproepen, den
waar dynamiek en tempo b*enj
langrijk zijn, waar accenten^
gelegd moeten worden. WaPr e
dat betreft is er niets op he#er
concert aan te merken. Er 2*e
fraaie momenten te beluistiC01
ren, direct al bij het eerste lee^
woord 'Herr, Herr', evocatiiOC(
en krachtig als uit één monem
neergezet. Maar dan komt p stl
malaise in 'Abendlied zu GP-
met onzekere en onzuiveree d'
intonaties, en een brokkelitme
samenklank. Vooral de sop"en
nen hebben het hier moeüierd
in het hoogste register. at r
In 'Christus factus est' van
Anton Bruckner wordt de te
klankkleur pas echt warm e,
homogeen, vallen de woorflfl
den mooi op hun plaats in
romantische zeer harmoniJRC
ze melodie. Maar ook hier ïrn'
loopt het niet helemaal lekle^a
in de lage baspartij; voor d£ 81
baritons duidelijk té laag. va
De acht 'Dromen' van de lar15
eeuwse Zweed A.F. Lindblayer
zijn weinig diepgravende, i,e§'
vervoering brengende comP^e
posities. Meer vriendelijke,1 ov
licht melancholische, preté11*
tieloze evergreens, aange- me
naam van melodie, fraai m n(?
voorspelbaar van harmonie
opbouw. Kleine dingetjes ifer
ken de liedjes verrassend, i
als de springerigheid in lie^-
twee 'licht, licht verspreide -
de dromen zich in alle richlK
tingen'. In lied drie veel on
kerheid en treurnis, niet alAC
leen in de tekst maar ook e?rït
vooral in de koorklank. DafJ
entegen hangt lied acht we"e
onbekommerd als een leeipP1
werik in de lucht. Mooie oj"c
harmonieën 'hangen' everfUI
eens aan een simpele, vrol?;z
lijnen. Lichte accenten en z
grappige herhalingen geve^ P
een snuifje humor aan 'dePn
parel van dauw'. 2SC
Sfeer en 'Stamning' is er o<P v
na de pauze. In 'Zuversich'or<
(Vertrouwen) van Janécek
weer prachtige, kleurrijke 1
barstingen, maar ook helej
griezelige onzuiverheid te I
ren (sieh die kahle, trockn(0
Erde).
Mette Lise Boumeester, dif
veel liederen mooi, opvallé11
dienend begeleidt, zorgt o^P
voor twee intermezzo's, oJer
'Notturno' en 'In de lente' jml
de Lyrische Stücke van Ed: 8€
vard Grieg. Haar pianospe.lt"
heeft sfeer, maar weinig zé31,
gingskracht. Zij bouwt geerei
spanning op, en wijst niet 6°
vooruit. vai
tei
fes
door Harry de Jong
Amsterdam - Het is alweer meer dan
vijftien jaar geleden dat The Doobie Bro
thers in Nederland optraden, maar zan
ger/gitarist Pat Simmons is dat uitstapje
nog niet vergeten. Integendeel: hij koes
tert zijn herinneringen aan 'Holland'.
„We waren destijds op tournee door Eu
ropa met The Allman Brothers en deden
bij jullie een openluchtconcert. Man, het
lijkt wel alsof het gisteren was. Als ik aan
Holland denk, denk ik in de eerste plaats
aan Amsterdam. Lekker door de straten
slenteren, hasj roken, barretje in, barre
tje uit. We zijn in Paradiso nog aan het
jammen geweest met Gregg Allman. Een
geweldige tijd."
Pat Simmons stond in 1969 aan de wieg
van de inmiddels tot legendarische pro
porties uitgegroeide Doobie Brothers.
Komende woensdag geeft de groep een
eenmalig concert in Amsterdam. „Ik
hoop dat de jongens van Golden Earring
ook komen", zegt Simmons. „Want als
wij vroeger in Nederland optraden, wa
ren zij er altijd bij. Ze hebben meerdere
malen ons voorprogramma gedaan en
in die tijd zijn we goede vrienden gewor
den."
The Doobie Brothers maakten zich in
1972 onsterfelijk met de hit 'Listen To
The Music', een jaar later gevolgd door
'Jesus Is Just Alright'. In 1973 zette de
groep ook met 'Long Train Runnin" en
'China Groove' twee 'krakers' op z'n
naam, maar vervolgens zou het tot 1986
duren voordat opnieuw de hitlijsten
werden gehaald met 'What A Fool Belie
ves'. Het laatste hitje 'The Doctor' stamt
alweer van 1989, maar dat betekent al
lerminst dat de groep in de vergetelheid
is geraakt. In Amerika treden The
Doobies nog een slordige honderd maal
per jaar op. Hun mix van southernrock,
jazz, country en blues is dan ook tijd
loos. „Nou ja, het is natuurlijk net zo
goed een kwestie van doodgewoon ge
luk dat we er nog steeds zijn," relativeert
Simmons.
Het is de afgelopen decennia natuurlijk
niet altijd rozengeur en maneschijn ge
weest. In 1982 besloten de muzikanten
er zelfs definitief een punt achter te zet
ten omdat het heilige vuur leek te zijn
gedoofd. „We moesten gewoon even af
stand van elkaar en onze muziek ne
men", vertelt Simmons. „Vanaf 1969
hadden we vrijwel constant op eikaars
lip gezeten en het leek een verademing
om iets voor onszelf te kunnen doen."
Simmons bracht in die periode een aan
tal solo-platen. „Dat was wel leuk, maar
ik putte er eerlijk gezegd lang niet zoveel
bevrediging uit als spelen met The
Doobies", bekent hij twintig jaar later.
„Ik miste de anderen, ik kon als solist
m'n draai niet vinden. Toen ontdekte ik
pas hoe diep het bandgevoel in mij zat,
hoezeer ik verknocht was aan The
Doobie Brothers."
De andere leden dachten er kennelijk
precies zo over, want eind 1986 werd de
draad weer opgepakt. Sindsdien zijn The
Doobie Brothers niet meer van het to
neel geweest. „We treden ongeveer hon
derd keer per jaar op en gaan regelmatig
naar Nieuw-Zeeland, Australië en Japan,
want daar krijgen ze maar niet genoeg
van onze muziek."
The Doobie Brothers: 4 februari in de
Heineken Music Hall in Amsterdam.
Het is niet altijd rozengeur en maneschijn geweest, maar anno 2003 peinzen The Doobies er niet ovf111
met pensioen te gaan. Publiciteitsfoto: GPD llu
den haag/gpd - Een meerderheid in de Tweede
Kamer wil de inkomenspositie van podiumkunste
naars en musici met kortlopende contracten ont
zien bij de verandering van de zogeheten dagloon-
regels. Vandaag demonstreerden in Den Haag ac
teurs en musici tegen de inkomensplannen die het
kabinet voor deze beroepsgroepen heeft omdat in
de Tweede Kamer werd gedebatteerd over de ver
eenvoudiging van de sociale zekerheidswetten (de
zogeheten 'Wet Walvis'), waar de dagloonregels
onderdeel van uitmaken.
Een van de gevolgen van de beoogde wetsveran
dering is dat naar schatting van de vakbond FNV-
Kiem duizenden podiumkunstenaars er straks
fors in inkomen op achteruit zullen gaan. Nu be
staat er voor hen nog een aparte WW-regeling,
omdat zij vaak niet in dienst zijn van een vast
theatergezelschap en tussen twee producties
door zonder inkomen thuis zitten. De WW-uitke-
ring die zij in die periode krijgen is gebaseerd op
het daadwerkelijk verdiende loon in een jaar, ge
deeld door 130 dagen.
Minister De Geus wil hier van af en het dagloon
waarop hun WW-uitkering is gebaseerd gelijk
trekken met die in andere regelingen. Het gevolg
is dat de WW-uitkering voor kunstenaars in veel
gevallen zal halveren. Volgens De Geus is het nu
echter zo dat een musicus of artiest soms meer
uitkering ontvangt dan hij of zij gemiddeld ver
diend. Dat is niet te verkopen, vindt de minister.
De getroffen kunstenaars denken hier anders
over. Volgens hen zitten zij de ww-periode niet
duimen te draaien, maar hebben zij die tijd no
dig om auditie te doen en te repeteren. Zij vrezen
dat ze straks zo weinig geld overhouden, dat ze
gedwongen worden ander werk te gaan doen. In
de Tweede Kamer bestaat begrip voor hun argu
menten.
Regeringspartij CDA zal samen met D66 CDA-
minister De Geus oproepen de maatregel te ver
zachten. Zij leggen zelf een plan op tafel waarin
staat dat kunstenaars de WW-uitkering die is ont
vangen in de voorgaande jaren mogen optellen
bij het loon waarover hun nieuwe uitkering
wordt berekend. Hierdoor houden ze meer geld
over. „Maar nooit zo veel dat het meer is dan
hun salaris", zegt CDA'er Omtzigt. „Daarmee is
dat bezwaar van de minister ondervangen." Ook
de PvdA wil iets doen, al laat die partij de rege
ling het liefst voortbestaan zoals die nu is.
De Wet-Walvis beoogt verder ondermeer dat er
voortaan over hetzelfde loonbedrag belasting en
sociale premies wordt betaald. Nu is dat nog ver
schillend, wat het voor de loonadministratie van
bedrijven erg ingewikkeld maakt. De aanpassing
past in het streven van het kabinet om de papier
winkel waar burgers en bedrijven dagelijks mee
te maken hebben te verkleinen.
leiden - The Backseat Windows was een van de zes
groepen die afgelopen zaterdag in O-bus belange
loos het podium beklom, om zo geld bijeen te krij
gen voor de slachtoffers van de aardbeving. Yalda
Bagherzadeh Hamedani, een Iranese die nu ruim
twee jaar in Nederland verblijft, kondigde de ver
schillende groepen aan. De avond trok uiteindelijk
naar schatting zo'n 150 belangstellenden. Na af
trek van de kosten bleef er uiteindelijk een bedrag
over van 1100 euro. „We hebben het dus niet voor
niets gedaan", zei organisator Willem Gressie te
vreden. „Ik ga het geld snel storten."
Foto: Mark Lamers
theater recensie
Wijnand Zeilstra
Voorstelling: Treinen kunnen keren' van
Paul Haenen. Regie: Mette Bouhuijs.
Spel: Nelly Frijda, Tjitske Reidinga, Hugo
Haenen en Vincent Croiset. Gezien: 31/1
(première), schouwburg, Leiden.
Het nieuwe stuk van Paul Hae
nen is erg overzichtelijk. Zo
zeer zelfs dat je het schema
tisch kunt noemen. De duide
lijk op effect gerichte construc
tie graaft beslist niet diep, maar
staat wel garant voor een grap
pig spelschema waar spelers
goed mee uit de voeten kun
nen. Dat geldt natuurlijk voor
Nelly Frijda voor wie Haenen
zijn stuk geschreven heeft. Frij
da dankt haar faam aan haar
vermogen om droogkomisch en
een beetje sarcastisch com
mentaar te kunnen leveren op
licht-absurde situaties. Haenen
bedient haar in 'Treinen kun
nen keren' op haar wenken. En
we zien Nelly Frijda dan ook op
de van haar bekende manier
aan de slag.
Het stuk is echter ook bedoeld
voor Tjitske Reidinga die veel
overtuigender met de eer gaat
strijken. Zij is eigenlijk de ver
rassing van de avond. Uit bijna
al haar zinnen en spelscènes
weet zij de Haenen-humor te
destilleren. Ze balanceert als
een ware evenwichtkunstenares
op de rand van groteske over
drijving en weet steeds nog net
leuk te blijven. En daar moet dit
stuk het nu juist van hebben.
Vier mensen gaan een experi
ment met elkaar aan. Eerst is er
een gescheiden echtpaar (Nelly
Frijda en Hugo Haenen) dat op
de dag van de scheiding besluit
om als ruimdenkende, goede
vrienden toch maar te blijven
samenwonen. De man neemt
echter wel zijn vriendin (Tjitske
Reidinga) in huis, wat natuur
lijk de ruimdenkendheid danig
op de proef stelt. Dat wordt nog
erger, als de vriendin er ook
nog eens een minnaar (Vincent
Croiset) bij neemt die op zijn
beurt weer een soort van avan
ces maakt naar de vrouw des
huizes. De afloop is voorspel
baar, wat in dit geval niet be
zwaarlijk is, omdat dit het
spelschema kloppend maakt. Je
voelt op je klompen aan, waar
het naar toe moet. Maar het is
leuk om te zien hoe Haenen dat
speltechnisch organiseert.
Zwakke punten zijn er zeer ze
ker. Het effectbejag van de
schrijver is soms storend. Om
maar genoeg compromitteren
de scènes te realiseren neemt
hij al te makkelijk zijn toevlucht
tot platvloersheden en een on
geloofwaardige uitvergroting
van clichés. Een artistiekerige
sessie van man, vrouw en min
nares bij een fotograaf bijvoor
beeld is als zodanig een zwakte
bod. Ook de rolbezetting is bij
de invulling van het echtpaar
niet sterk. In Hugo Haenen en
Nelly Frijda als voormalig echt
paar valt nauwelijks te geloven,
laat staan in het bijzondere ex
periment van dit stel.
Wanneer je je daaraan niet al te
veel stoort en vooral let op die
typische Paul Haenen-dialogen,
levert 'Treinen kunnen keren'
een aardige avond op.
film recensie
Dick van Teylingen
Film: Ghost City van Frank van Straalen.
Met vele andere medewerkers. Gezien:
31/1, Luxor, Leiden.
De professioneel gemaakte pos
ter hangt te glimmen in de
Luxorvitrine. 'The Mystery, the
Fight, the Place. GHOST CITY.
Edited by Floris van Straalen.
Written, Directed en Produced
by Floris van Straalen'.
Daar hang je dan maar mooi
tussen Jack Nicholson, Uma
Thurman, Spiderman 2 en
Cher. In de bioscoop lopen ske
letten in zwarte gewaden met
lange capuchons en bijlen de
sfeer te verhogen. Op het podi
um voor het doek staat een mi
crofoon, een keyboard en een
elektrisch drumstel. Floris van
Straalen, met zonnebril, spreekt
eerst zijn publiek toe. In het En
gels dankt hij ons dat we zijn
gekomen en noemt hij de onge
lukkige liefde waarvan iets in de
film gebruikt is. Hij drumt en
speelt wat sfeermuziek. Dan
kan de film beginnen. Welkom
bij de Floris van Straalen-show.
Een feestje mag ook wel, nu het
eindelijk zover is. De eerste
ideeën en opnamen zijn een
jaar of tien oud, op deze over
goten januarizaterdag gaat de
eerste Leidse misdaad-martial
arts-fantasy-actiefilm in pre
mière. The Mystery komt voor
rekening van de krankzinnige
arts, trawant van de duivel, die
handig is in teleporten en met
Floris van Straalen drumt tijdens de première van 'Ghost City* in het Leidse Luxor theater. Foto: Dick Hogewoning
zijn chemicaliën van mensen
zombies maakt die doen wat hij
ze opdraagt via een rood op
lichtend bol. Ze maken slacht
offers die weer worden inge
spoten, en zo neemt hij langza
merhand de hele stad over.
The Fight is de kruistocht van
held Flores Vermont (Floris van
Straalen) tegen de waanzinnige
wetenschapper, die er een hob
by van maakt modellen te ver
zamelen die tot de kennissen
kring van Flores behoren. Hij
was turnkampioen, had zijn
kracht al eerder gebruikt om
heel wat criminelen achter de
tralies te krijgen, maar dit is an
dere koek: nu gaat hij het bo
vennatuurlijke te lijf.
The Place is Leiden en omstre
ken. We maken achtervolgin
gen mee door de binnenstad,
rampartijen in steegjes, ontvoe
ringen en andere misdaden in
de Merenwijk en Oegstgeest.
Een eeuwenoude tovenaar in
het Land van de Verlaten Vlak
tes, niet ver van Katwijk, helpt
mee om de duivel weer in de
hel te krijgen. Flores Vermont
redt de stad. Harry Potter meets
Jackie Chan.
Sterke en terugkerende punten
in de film zijn de beeldeffecten,
het wegrijden van stoere auto's
en de vuistslagen en trappen
die gepaard gaan met het juiste
geluid en een keer of drie, vier
herhaald worden. Dit is cow-
boytje spelen op hoog niveau.
Voor verbetering vatbaar zijn de
beeldkwaliteit (vaak niet beter
dan America's funniest home
video's), het geluid (hard, maar
moeilijk te verstaan, ook door
de onheilspellende muziek die
meestal meedoet), het spel en
de teksten.
Aan de ene kant is er in de film
wel enige zelfrelativering te vin
den. Het valse lachje van de arts
werkt als een running gag, en
ook zijn regelmatig acteurs te
zien die hun lachen niet kun
nen houden, met als hoogte
punt de dames van de beroofde
kapsalon. 'Ghost City" zou
daarom een cultfilm kunnen
worden. Aan de andere kant is
drie uur wel erg lang.
Dat mag allemaal zo zijn, intus
sen is Floris van Straalen er wel
in geslaagd zijn kind na een
lange draagtijd aan de wereld te
laten zien. Tientallen mensen
heeft hij geïnteresseerd en
warm gemaakt voor zijn pro
ject; de lijst met credits duurt
vele minuten. Als over tien jaar
'Ghost City II' in première gaat,
kom ik weer.
