Biografie
Jerney Kaagman herkent in Idols de roem van haar eigen carrière
'Pas toen ik niet meer
zong op televisie, werd
ik serieus genomen'
e'!
Aanta kneuzen een,pu^r,
verdient geld met
afgang bij Idols'
ZATERDAG
31 JANUARI
2004
Jerney Kaagman in 1974 als zangeres van Earth Fire.
Archieffoto: CPD/Cees Zorn
niet toe. Hij heeft het vermogen om
een zaal om zijn vinger te winden.
Jim heeft er volgens mij goed aan ge
daan met Mars in zee te gaan."
Artiest en bedrijf schurken wel dicht
tegen elkaar aan.
„Het is veel erger dan dat. Diesel
verkoopt spijkerbroeken met behulp
van popmuziek. Mobiele telefoons
worden aan de man gebracht met
popmuziek. Muziek is onlosmakelijk
verbonden met marketing. Het is de
kunst om het bedrijfsleven voor jou
te laten werken. Jim heeft dat goed
gedaan. Ik geloof niet dat hij grote
concessies aan Mars heeft gedaan.
Veel serieuze kandidaten hebben al
een contract met een manager. Dat
hebben ze zelf getekend of hun ou
ders. Ze hebben vaak geen idee wat
zij tekenen."
Is de roem anders dan vroeger?
„Ik was vroeger met name bekend
bij de popgeneratie.Nu is het dwars
door alle lagen en alle leeftijden
heen. Maar verder. Ach, ik woon in
Blaricum. Daar woont Gordon, daar
woont Marco, daar wonen Simone
Kleinsma en Anita Meijer. Mensen
kijken daar echt niet op als ik op za
terdag met een mandje boodschap
pen in de supermarkt bij de kassa
sta."
Waar komt die afstandelijke houding
vandaan?
„Je wordt als artiest geconfronteerd
met de reacties uit het publiek. Je
leert ermee omgaan. Ik had een
ploeg om mij heen van acht man
nen: vier in de band, vier achter de
knoppen. Die beschermden mij al
tijd. Dat kun je positief of negatief
interpreteren. Zij bewaakten mij
omdat ze niet wilden dat er een an
der bij mij kon komen. Maar het was
ook zo dat het in die tijd nog wel
eens gebeurde dat een zangeres uit
een band werd geplukt voor een so
locarrière en de band aan de kant
werd geschoven. Er zat dus ook een
strategisch belang achter. En bezits
drang: het waren ook mannen die
gewoon niet wilden dat een andere
vent aan mij zat.
Ze waren ook heel goed in het relati
veren van het succes. Zo van, Jerney,
vergeet niet dat al die mensen die nu
op je afkomen, zo weer verdwenen
zijn als je volgende plaatje niets
wordt. We hielden elkaar met de
voeten op de grond."
Het klinkt zo volwassen.
„Ik voelde me in die tijd sterk aange
trokken tot de zenfilosofie. Ik denk
dat dat mij wel geholpen heeft. Het
is een vak, artiest zijn. Er wordt con
tractueel van je verwacht dat je elk
jaar een album aflevert. En er zijn
natuurlijk allerlei mensen om je
heen die je ziet ondergaan aan drank
en drugs en weet ik het allemaal. De
glans van succes neem je mee naar
andere mensen. Je versiert een leuke
juffrouw omdat die op de glans van
het succes afkomt. Ik heb mensen
om mij heen zien doodgaan."
Door de glans?
„Omdat de glans van het succes ver
bleekt was en zij dachten dat het le
ven niet meer leuk was. Mensen ra
ken aan de drank. Muziek maken is
iets heel emotioneels. Je kunt je
daardoor laten meeslepen. Het helpt
om het als een vak te zien. Als je geld
vraagt voor een optreden, moet je
iets bieden. Je moet iets goeds bie
den. Dat is lastig als je stoned bent
en dronken, kan ik je vertellen."
U bent nooit in die valkuil gestapt?
„Ik heb me gerealiseerd, maar echt
niet vanaf dag een, dat de mensen
die naar jou komen kijken iets uit
zenden naar jou. De glans van suc
ces kleeft aan jou omdat die mensen
die op jou afsturen. Die glans is er
niet vanzelf. Je kunt autoriteit uit
stralen of een andere kant van je
persoonlijkheid, maar de glans van
succes wordt overgebracht door de
adoratie van het publiek. Die glans
bestaat alleen voor de mensen die
jou kennen. Als je de hoek omgaat
en je vraagt de weg aan iemand die
jou niet kent, dan is die glans er niet.
Als je verslaafd raakt aan die glans,
moet je voortdurend in het gezel
schap verkeren van mensen die jou
adoreren. Ik heb vroeg begrepen dat
je dat moet loskoppelen. Roem
duurt net zo lang als een optreden.
Als je in de kleedkamer zit, is het al
bijna voorbij."
Dat neemt niet weg dat de buitenwe
reld vasthoudt aan een beeld. Het
blauwe leren pak uit de clip van
Weekend, de blootfoto's uit de Play
boy en de Penthouse, het meedogen
loze jurylid van Idols.
„Klopt. Maar dat zijn de eigen ge
dachten van mensen. Als ik die bin
nen laat, raak ik in de war. Ik wil
daar niet mee worden lastiggevallen.
Ik houd dat buiten. En wat dat leren
pak betreft: het zijn meestal mannen
die daarover beginnen. Die doen
daar heel opgewonden over."
Het lijkt alsof u altijd afstand heeft
gehouden tot het succes.
„Dat klopt denk ik wel. Weet je wat
veel indmk op mij heeft gemaakt?
Nadat we met de band waren ge
stopt, ben ik op advies van Jaap van
Beusekom van de Stichting Popmu
ziek Nederland betrokken bij het op
zetten van de BV Pop, een vakbond
vóór popmuzikanten. Ik kreeg een
uitnodiging van Sonja Barend om in
haar programma te komen. Vanaf
dat moment werd ik heel anders be
naderd. Ik bleek te kunnen praten.
Snap je, pas toen ik niet meer zong
op televisie, werd ik serieus geno
men."
U wilt zeggen dat artiesten, ondanks
alle gekte, in laag aanzien staan?
„Kijk maar naar een programma als
Barend Van Dorp. Hartstikke leuk.
Maar de gasten .aan tafel krijgen wel
een kwartier om hun verhaal te
doen. De artiest mag drie minuten
zijn ding doen. En geld krijgen ze er
echt niet voor. Ze mogen blij zijn dat
ze htm product mogen pluggen.
Muziek is een pauzenummer. Meer
niet."
Geboren op 9 juli 1947 in Den Haag als
Christina Henriëtte Kaagman
1959: MMS Huygens Lyceum Voorburg
1967: Opleiding Schoevers
1969: Oprichting Earth and Fire
1980: Winnaar Exportprijs
1983: Earth and Fire opgedoekt
1983: Solo-album 'Made on Earth'
1984: Eerste Nederlandse vrouw in het
eerste nummer van Playboy
1987: Voorzitter BV Pop
1991: Radio Noordzee Nationaal
2000: Directeur Conamus
2002: Jurylid Idols
De Idols-jury, met van links naar rechts: Henkjan Smits, Eric van Tijn, Jerney Kaagman en Edwin Jansen. Foto: GPD/Ton Kastermans
De g ans van succes
Het jurylidmaatschap van het
populaire televisieprogramma
Idols confronteert Jerney
Kaagman voor de tweede maal in
haar leven met het fenomeen
roem. De voormalige zangeres
van Earth and Fire leerde al jong
de bewondering van het publiek
op waarde te schatten. Adoratie
is iets van de fans en een artiest
doet er verstandig aan niet te
veel geloof te hechten aan alle
aandacht voor zijn persoon. „Ik
heb het allemaal al eens
meegemaakt. Het is voor mij
vooral herkenning."
door Patrick Meershoek
niet meedoen aan het programma.
Ik dacht niet dat ik Idols kon combi
neren met mijn werk als directeur
van Conamus. Toen ik opnieuw
werd benaderd, heb ik het verzoek
voorgelegd aan het bestuur. Dat rea
geerde positief. Een van de taken
van Conamus is ervoor te zorgen dat
er nieuw talent komt. De afweging
was: de muziekindustrie maakt een
ontzettend moeilijke tijd door. Het is
voor artiesten verschrikkelijk lastig
om aan de bak te komen. In Neder
land is de laatste jaren de helft van
alle artiestencontracten beëindigd.
En nu blijkt er een programma te
zijn dat zo veel kijkers trekt dat de
deelnemers beroemd zijn nog voor
dat zij een plaatje hebben gemaakt."
Succes verzekerd.
„Niet alleen de winnaar van Idols
komt in die positie. Alle tien finalis
ten zijn bekende artiesten geworden.
Ze verdienen allemaal geld met hun
muziek. Ik vind het fijn dat ik daar
aan kan meewerken. Ik doe dit niet
voor mijzelf."
Voor de muziekindustrie was Idols
een uitkomst? j
„Ja. Meestal werkt het andersom.
Een platenmaatschappij ontdekt een
artiest en gaat investeren in een car
rière. Ze gaan de studio in, er wordt
materiaal bij elkaar gezocht en er
wordt nagedacht over een marke
tingcampagne om de artiest onder
de aandacht te brengen. Alles is ge
spitst op het uitbrengen van een
plaatje. Dan ligt er een cd en dan
gaat de promotor langs alle zenders
en stations en wat blijkt: je wordt
nergens gedraaid en de televisieop
tredens blijven beperkt tot een ach-
terafprogramma.
Idols begint aan de andere kant?
„Het is precies de omgekeerde rou
te. De maatschappij investeert in
een artiest die voor de ogen van een
miljoenenpubliek een talentenjacht
heeft gewonnen. De radiozenders en
televisieprogramma's vechten om de
primeur van zijn eerste plaatje. BMG
heeft dit gesponsord en mag de eer
ste keuze maken. Maar op diegenen
die zij niet nemen, mag elke andere
maatschappij vrij een bod doen.
Daar bemoeien wij ons niet mee.
Mijn hart gaat toch uit naar de men
sen die de muziek maken en uitvoe
ren.
Hoe moet het verder met Jim en
Jamai als na de finale in mei
hun opvolgers opstaan?
„Dat is moeilijk te zeggen.
Zij willen artiest worden en
het moet in de loop der ja
ren duidelijk worden of zij
artiestenbloed hebben.
Ze moeten zich ontwik
kelen. Ik vind dat bei
den dat goed doen. Ja
mai is een entertainer.
Hij won vorig jaar de
finale terwijl hij in de
voorronde de tekst
van het liedje ver
gat. Dat deed er
C
in
id
R
3),
39
iks
s
e
ic
de
ail
i
Voor de tweede editie van
Idols hebben zich 16.731
kandidaten aangemeld. Op
televisie 96. In werkelijkheid 27. De
finale is in mei.
Zit er veel talent tussen?
„Wat ons als jury opvalt, is dat het
veel grotere aanbod van kandidaten
er niet voor heeft gezorgd dat er tien
keer zoveel getalenteerde mensen
voorbijkomen. Het lijkt alsof vooral
de middelmaat in groten getale heeft
ingeschreven. Tot de uitzending
dringen eèn paar heel goede kandi
daten door. En een heleboel middel
matige en een aantal slechte.
Sommige kandidaten zijn zo slecht
dat het weer leuk wordt om naar te
kijken. Er was onlangs weer de nodi-
ge ophef over
met pukkel
tjes. Heel Ne
derland viel
over ons
heen omdat
wij zo gena
deloos met
die jongen waren omgegaan. Hij
zong samen met een aantal kandida
ten een nummer op de middenstip
van het Gelredome. Veel mensen
zeggen: dat mag je niet doen, je
moet die mensen tegen zichzelf in
bescherming nemen. Maar waarte
gen? Zelf vinden ze het geweldig.
Normaal gesproken komt zo iemand
nooit binnen door de artiestenin
gang. Normaal gesproken staat zo
iemand niet zingend op de midden
stip van een vol voetbalstadion. Die
jongens vinden de aandacht enig."
Een beetje raar is het toch wel, die
panklare roem voor talentloze afval
lers?
„Dat is toch juist leuk? Al ben je de
grootste loser, je maakt dingen mee
die de meeste anderen
nooit meemaken. Andy Warhol zei
het al: tegen het jaar 2000 is iedereen
op televisie geweest voor zijn fifteen
minutes of fame.
Kijk, de kandidaten worden door
ons niet persoonlijk uitgenodigd. De
inschrijving wordt geopend en de
mensen melden zich aan. En ieder
een weet hoe het toegaat. Bij de eer
ste serie van Idols kon je zeggen: ze
weten niet waar ze aan beginnen.
Nu kan dat niet meer. Iedereen weet
hoe het werkt. Verder kan ik melden
dat een aantal van deze kneuzen nu
worden geboekt voor optredens in
het land. Die verdienen geld met
hun afgang in Idols."
U bent de bitse juffrou w met het
snoeiharde oordeel.
„Ja, dat beeld bestaat. Als je goed
kijkt en luistert, merkje dat het niet
terecht is. Ik ben niet harder dan de
anderen. Er is wat dat betreft ook
geen rolverdeling binnen de jury. Je
bent niet altijd even geinspireerd.
Op zo'n moment geef je Henkjan
Smits aan dat je niets wilt zeggen.
Soms denk je als er iemand binnen
komt: o, daar heb je er weer één. Je
hebt helemaal geen zin om er iets
over te zeggen omdat je bang bent
dat je iemand tot de veters toe affikt.
Ik vind het belangrijk dat een kandi
daat toon kan houden en niet in één
couplet vier keer van toonsoort ver
andert zonder daar erg in te hebben.
Als je dat iemand moet bijbrengen is
het hopeloos. Ik vind het ook prettig
als mensen in die lege ruimte zonder
begeleiding bewijzen dat ze over
maatgevoel beschikken. Zonder ti
ming kun je niet zingen. Dat wordt
een puinhoop.
Het uiterlijk doet er niet zo veel toe.
Er zijn genoeg voorbeelden in de bu
siness van mensen die niet knap
zijn. Elton John, Elvis Costello, Are
tha Franklin: dat zijn persoonlijkhe
den. Als je een ander emotioneel
kunt raken met je stem, doet de
rest er niet meer toe. Kijk, als
er iemand binnenkomt die
heel knap is, denk ik on
middellijk: o, ik hoop dat
hij ook kan zingen. Als
je dat allebei hebt, is
dat fantastisch."
Was u eigenlijk
meteen enthousi
ast over Idols?
„Nee. Ik wilde
eerst helemaal
