Een wolf in schaapskleren
Verdachte dubbele moord in Baarn al jong op criminele pad
1
weekendbijlage
van
Leidsch
Dagblad
Interview
Idols is voor
Jerney Kaagman
vooral herkenning
ZATERDAG
BI JANUARI
HBS 2004
;l
Onder de witte tent bij het geitenhok wordt op de kinderboerderij gezocht naar de lichamen van het Baarnse echtpaar. Foto: GPD/Jaap de Boer
'op vakantie'. De geschiedenis
van 1970 lijkt zich te herhalen.
Hij vertelt iedereen die het maar
horen wil, dat hij op het huis van
de Müllers past. In werkelijkheid
is het echtpaar dan al om het le
ven gebracht. Maar de 'huis
vriend' maait het gras, trekt de
gordijnen op gezette tijden dicht
en zoFgt dat het licht brandt, als
of er niets aan de hand is. Hij
rijdt ook in de auto van de Mül
lers, werkt achter hun computer,
houdt er kantoor, droogt er zijn
wasgoed en buren horen af en
toe de douche kletteren. Onge
merkt eigent De R. zich intussen
het geërfde vermogen van het
echtpaar toe.
Grijs en mager
Familieleden, die geen hechte
band met het stel hebben, maakt
hij wijs dat Hans en Ria naar een
geloofssekte in België zijn ver
trokken. Ze zouden met nie
mand meer contact willen heb
ben. Ook achterdochtige buurt
genoten houdt hij vier jaar lang
met het sekteverhaal aan het
lijntje. Een adres of telefoon
nummer heeft hij niet, want
Hans zou hém af en toe een
bliksembezoek brengen als hij
post in Baarn komt ophalen.
Hans wordt de laatste tijd wel
grijs en mager, weet De R. te
melden.
Ongeruste buren die aan de bel
trekken, worden door de politie
afgepoeierd. Pas als misdaadver
slaggever Peter R. de Vries zich
met de vermissing bemoeit,
komt de politie in actie. Er start
een buurtonderzoek en de me
dia worden ingeschakeld. De po
litie sluit een misdrijf niet uit,
maar zoekt ook in België verder
in religieuze kringen. Het levert
allemaal niets op.
Op maandag 12 januari komt
het onderzoek in een stroomver
snelling en volgen huiszoekin
gen in de woningen van de Mül
lers, De R. en op de kinderboer
derij. Inmiddels houdt justitie de
beheerder 24 uur per dag in de
gaten.
In de rats
Baam zit enorm in de rats over
het echtpaar, maar De R. blijft
kalm. „Ik ben niet bang dat hen
iets ergs is overkomen en vind
het niet zo belangrijk waar ze
zijn. Ze moeten zelf weten wat
ze doen", zegt hij in een tele
foongesprek tegen deze krant.
Ook in volgende gesprekken
houdt hij zich van de domme en
heeft geen antwoord op de
meest voor de hand liggende
vragen. Maar nooit raakt hij ge
prikkeld en hij blijft de krant te
woord staan. Wel klinkt zijn
stem met elk gesprek zwakker.
Op de ochtend van zijn arresta
tie maakt hij een opvallend gela
ten indruk. Hij lijkt aan te voelen
dat rechercheurs op punt staan
de lichamen te ontdekken. „Het
komt zoals het komt, het leven
gaat door", zegt hij traag.
Later op die derde, regenachtige
dag van het grote sporenonder
zoek is het raak. In de grond van
de kinderboerderij worden men
selijke stoffelijke resten gevon
den. Het Forensisch Instituut zal
later vaststellen dat ze van Hans
en Ria Müller zijn. Om half acht
's avonds wordt De R. gearres
teerd in de trein bij Woerden, de
plaats waar zijn twee kinderen
bij zijn ex-vrouw wonen. Met de
opgraving van de lijken op zijn
netvlies wil hij kennelijk nog snel
afscheid van hen nemen.
Na z'n arrestatie verandert De R.
van een praatgrage 'huisvriend'
in een zwijgzame verdachte.
Hans en Ria Müller zijn inmid
dels respectvol begraven. Het
mysterie rond hun verdwijning
is ontrafeld, maar Baarn blijft
met veel vragen achter.
Een macaber tafereel: een rechercheur prikt in de grond en snuffelt dan aan de punt of die
naar menselijke resten ruikt. Foto: Ton Kastermans
Paul de R. stond bij veel Baarnaars bekend als een
vriendelijke man. Een beetje zonderling zo af en toe,
maar verder niet onaardig. Hij deed zijn werk als
beheerder van kinderboerderij Canton uitstekend,
was vriendelijk voor de kinderen en lief voor de
dieren. Een plichtsgetrouw man. Een beetje een
sjacheraar ook. Regelt bij de één een partijtje tegels
en bij de ander een kuub zand. Een knutselaar,
handig, altijd iets om handen. Niemand in Baarn wist
dat deze man ook een inktzwarte kant had.
door Annemarie de Jong
lieuwe deel van de kinderboerderij waar later de lichamen van Hans en Ria Müller worden gevonden.
leffoto: Ton Kastermans
horrorgenre wel te verstaan. Het
script begint op 9 april 1944 bij
zijn geboorte in Amsterdam. Hij
groeit samen met één zus op in
een middenklassegezin. Zijn va
der heeft een goede baan bij een
oliemaatschappij die de familie
in 1962 naar Nieuw-Zeeland uit
zendt. In 1969 knikkeren de au
toriteiten De R. na een serie in
braken en geweldsmisdrijven
dat land uit.
Het maakt weinig indruk, want
in 1970 wordt hij de 26-jarige
hoofdverdachte in de zaak-Aker
sloot. De 69-jarige Haarlemse
weduwe Tina Akersloot-König is
verdwenen nadat ze voor het
laatst 's nachts is gezien in de ro
de mini van 'huisvriend' en klus
jesman De R.. Hij is dan colpor
teur en woont op kamers in
Haarlem. Agenten treffen De R.
later aan in haar woning. Hij
zegt 'op het huis te passen' en in
zijn auto vinden ze een schep
met zand en bloed. Maar het lijk
van de Haarlemse is zoek en de
dna-techniek staat nog in de
kinderschoenen. De R. gaat bij
gebrek aan bewijs vrijuit in de
verdwijningszaak.
Maar tijdens de rechtszaak is De
R. naar voren gekomen als een
schizofrene, sluwe man met
hoog IQ, een gevaar voor de
maatschappij. Op basis daarvan
en van een serie auto-inbraken
krijgt hij tbs. De zaak heeft oud
inspecteur Verhoeven van de
Haarlemse recherche nooit los
gelaten. Hij herinnert zich dat
De R. tijdens verhoren niet te
benaderen is. Als de verdachte
het ondervragen zat is, doet hij
gewoon een tukje. Verhoeven
weet ook nog hoe De R. zijn uit
Nieuw-Zeeland overgekomen
moeder helemaal verrot schold.
Onder bescherming
Na negen jaar ontsnapt De R. uit
de Groningse Van Mesdagkli
niek. Hij zou een bewaker met
een baksteen op zijn hoofd heb
ben geslagen. Verhoeven: „Toen
ik op het tv-journaal zag dat hij
was ontsnapt, was ik als recher
cheur voor het eerst echt bang.
Mijn gezin is destijds onder be
scherming gesteld. Hij had me
nooit bedreigd, maar je weet het
nooit. Hij is een gewetenloze cri
mineel." In 1980 wordt de voort
vluchtige crimineel in België bij
een gewapende inbraak opge
pakt.
Inmiddels op vrije voeten duikt
hij rond 1993 op in Baarn. Hij
trekt in bij zijn ziekelijke groot
moeder aan de Frans Halslaan
en verzorgt haar tot de dood. Hij
is inmiddels getrouwd, heeft
twee kinderen, maar het huwe
lijk strandt al snel.
Aan de Frans Halslaan leert hij
het echtpaar Müller van de Rem-
brandtlaan kennen. Hun achter
tuinen grenzen aan elkaar en de
strenggelovige Hans Müller, met
een sterke bekeringsdrang, vindt
bij De R. een luisterend oor. Die
krijgt zo een voet tussen de deur
bij het kinderloze, rijke echtpaar.
Het is nota bene Hans die hem
wijst op de baan bij kinderboer
derij Canton waar hij in 1994
aan de slag gaat. De R. ontpopt
zich als de stille, behulpzame
beheerder. Goed voor dieren en
vriendelijk tegen kinderen.
Intussen moet hij in 1995 na een
erfeniskwestie met zijn familie
de woning van zijn overleden
grootmoeder verlaten. Hij ver
huist naar de Tulpstraat vlakbij
de kinderboerderij, maar houdt
de relatie met de Müllers warm.
Die leven, vermoedelijk tot begin
2000, alsof alles z'n gangetje
blijft gaan. De nieuwe Peugeot is
besteld en de knieoperatie voor
Hans staat gepland.
Dan gaat het stel volgens De R.
Het is woensdagmiddag
14 januari wanneer
Paul de R. over de
muur van kinderboerderij Can
ton in Baarn kijkt. Wanneer hij
ziet dat rechercheurs met lange
stokken bij het geitenhok begin
nen te prikken, neemt hij snel de
benen. De beheerder is de enige
die op dat moment zeker weet:
ze hebben beet. Enkele uren la
ter worden de lichamen van het
vier jaar lang vermiste echtpaar
Hans (65) en Ria Müller (59) op
gegraven.
In complete verbijstering vragen
Baamse ouders zich af hoe het
kan dat ze hun kinderen jaren
lang hebben toevertrouwd aan
de zorg van Paul de R.. Het is
uitgerekend de 59-jarige beheer
der van de kinderboerderij die
nu wordt verdacht van moord
op twee onschuldige mensen.
Een reconstructie van zijn leven
biedt stof voor een film, van het
Hans en Ria Müller zouden naar
een geloofssekte in België zijn
vertrokken. Later werden hun li
chamen op het terrein van de
kinderboerderij gevonden.
Leidse
jongenskamers
geportretteerd
in 'Paleizen van
het geheugen'
