\lleen de eerste tien minuten nog huiverig
5'Mijn nieuwe rol bij Altior bevalt
SPORT
etra Grimbergen is maar
één plek geïnteresseerd
S2
:nnie van Fruchten is fit en klopt weer aan de poort van Quick Boys 1
4
'We trainen niet voor niks'
Kritische keeper Ben Treur kan Langeraarse club nog niet loslaten
giogenoten in Nederlands amateurteam
zaterdag 31 januari 2004
■C Gertjan van Geen
üvijk - Een forse dosis doorzet-
svermogen gecombineerd met de
ig om te voetballen bracht Bennie
Fruchten weer terug op de vel-
Het talent van Quick Boys was
9 anderhalfjaar uit de roulatie,
at hij in de voorbereiding op het
ij-ge seizoen zijn kruisband af-
urde. De rest van dit seizoen
t in het teken van zo veel moge-
ninuten maken.
weken geleden schopte hij er
le competitiewedstrijd met het
•de tegen Capelle meteen vier in.
aa]concurrentiestrijd met Marnix
^'Ider Gun en Remco Torken om
'plek in de hoofdmacht kan los
sen. „Ik heb van die knullige
°?n gedaan. Een stapje naar
doorzakken. Dat je dacht: 'Dat
<eijeen baby nog beter'."
9. Stemming van de 21-jarige Van
hten is opperbest. Logisch ook.
len lange periode van onzeker-
en angst holt hij weer door de
Lang genoeg durfde hij alleen
te trainen. Wedstrijden spelen
reer een heel ander verhaal. „Ik
egonnen in het derde. Kwam ik
jf minuten na de rust in tegen
Leede, terwijl we 2-0 achter
len. Ik had meteen een paar he
inde momenten en we wonnen
4-2. Ik scoorde niet. Schoot nog
jen keer tegen de paal."
kan via een harde knal - zoals bij
en gchaap die twee weken geleden
teiknvaring kwam met de keeper
msKloetinge - en het kan door een
^nje actie gebeuren - zoals bij Van
^ajiten. Hij werd aangespeeld in
iiscpits, kaatste de bal, kreeg een
dei) fikkie en hij lag. „Het voelde
goed. Maar de fysiotherapeut
jk «at het wel goed zou komen met
iebj weekjes rust. Het zou zo'n vaart
iedjopen."
ten paar maanden later onder
hij een kijkoperatie in het Leid-
liaconessenziekenhuis. „In de
scus zat een verticale scheur,
te Jonden ze wel aan elkaar nieten,
van de kruisband was niks
Het was net alsof je naar plan-
Bennie van Fruchten: „Van de kruisband was niks over. Het was alsof je naar planten in een vissenkom kijkt." Foto: Taco van der Eb
ten in een vissenkom kijkt."
Een stuk pees uit de knieschijf werd
gemonteerd als nieuwe kruisband
en vanaf half februari kon hij revali
deren. „De dokter zei: 'Ik kan je re
pareren, maar daarna vergt het dis
cipline om terug te komen. Je moet
er niet de kantjes aflopen'. Ik kon
niet naar buiten, niks. Op de bank
zat ik te oefenen met gewichtjes. Er
zijn twee methoden om te revalide
ren. De normale manier en de Ame
rikaanse. Die laatste is alleen voor
topsporters weggelegd. Die hebben
tien jaar om te pieken, ik moet straks
nog een normaal leven hebben. Wel
zat ik elke avond in de sportschool.
Drie keer bij Michel de Geus in
Rijnsburg en twee avonden trainde
ik voor mezelf."
Omdat de nieuwe band 'er hartstik
ke strak inzat' verliep het proces
voorspoedig. De voorbereiding was
drie weken bezig, tóen Van Fruchten
de looptraining hervatte. „De jon
gens begonnen allemaal te klappen
toen ik voor het eerst weer kwam.
Dat deed me goed. Ik was wel elke
donderdag op de club om te borre
len na de training en ik heb bijna alle
wedstrijden gezien, maar ik stond er
toch ver vanaf. Ik heb niet het gevoel
gehad dat ik ook kampioen was ge
worden, ook al heb ik op het bordes
gestaan."
Begonnen bij Lugdunum, omdat
zijn vader er keeper was in het twee
de, stapte Van Fruchten snel over
naar het hoger spelende Rooden-
burg. Hij won met de Cl van de
Kooiclub de LD Cup in het jaar dat
een brief van Quick Boys op de mat
plofte met het verzoek mee te ko
men trainen. „Alles liep leeg in Lei
den. Ik heb nog tegen Raymond van
Es (nu UVS 1, red.) gezegd: 'Ga mee',
maar hij bleef. Ik heb me vrij snel
aangepast. Het is bij die Katwijkers
zo: je ligt in de groep of niet. Ik lag in
de groep."
Hij streefde altijd naar het hoogst
haalbare niveau. Op zijn achtste
trainde hij eens mee bij Feyenoord,
maar werd afgetest. Zeven jaar later
liep een proeftraining bij ADO Den
Haag op niets uit. „Maar Quick Boys
is ook hoog. Ik wil straks gewoon het
gevoel hebben gehad dat ik er alles
aan gedaan heb en niet achteraf slap
lullen over wat ik had kunnen berei
ken als ik harder had getraind.
Hij zal de concurrentiestrijd met Van
der Gun en Torken de komende
maanden niet schuwen, maar richt
zijn pijlen op volgend seizoen. „Ik
ben een stuk volwassener en sterker
geworden. Vooral van Torken kan ik
veel leren. Hij zegt me af en toe hoe
ik iets beter kan doen. Daar luister ik
naar. Toen ik net senior was, dacht
ik het zelf allemaal beter te weten en
moest ik 's avonds tegenover mezelf
toegeven dat die ander toch wel ge
lijk had."
Het kleine beetje angst is er nog,
maar hij voelt zich per week sterker
worden. Tegen Capelle 2 bleek dat er
met zijn killersinstinct niets mis is.
Hij maakte vier van de vijf doelpun
ten. „De schrik is een stuk minder.
Alleen in de eerste tien minuten ben
ik nog een beetje huiverig. Daarna
ben ik het vergeten. Ik heb niet het
gevoel dat ik echt weg ben geweest,
maar ik ben blij dat ik weer dagelijks
met de wedstrijd van zaterdag bezig
kan zijn. Dat heb ik gemist."
Hr Mariëlle Verstegen
iendorf - „Ik ga maar voor één plek.'
Ijdlustig als altijd. De uit Rijnsburg afkom-
;e Petra Grimbergen krijgen ze niet klein. Ze
rd vorig jaar uit de Frisia-ploeg gezet, maar
op eigen kracht verder. Nu gaat het veel
1 vilmschaliger, maar de winnares van de alter-
tieve elfstedentocht van de laatste twee jaar
at wel met plezier op het ijs.
jmbergen (33) windt er geen doekjes. Zij
lit niet met vage redenen waarom het tot
breuk kwam tussen Frisia en haar. De ma-
honschaatsster werd na vorig seizoen uitge-
Ügd voor een contractbespreking. „Maar ik
a Grimbergen poseert aan de rand van de
ssensee. Foto: GPD
zat nog niet op de stoel of ik kreeg van Toon
Gerbrands te horen: 'We hebben geen plek
meer voor jou.' Klaar, einde discussie."
Dat het niet meer boterde tussen Grimbergen
en de drie andere Frisia-meiden was geen ge
heim. Zij leefden al maanden langs elkaar
heen. Ze hadden hetzelfde felrode pak aan,
maar daar was alles mee gezegd. „Ik ben altijd
heel fanatiek. We kregen er een hoop geld voor
van Scheringa en dan vind ik dat je het ook
professioneel moet aanpakken. Maar zij gin
gen meer voor de gezelligheid mee, kreeg ik
het idee. Als het maar gezellig was. Maar ik zit
niet voor de gezelligheid in regen en wind op
de fiets. We trainen ons niet voor niks uit de
naad", vertelt Grimbergen. „Daarbij deden er
ook allerlei verhalen over mij de ronde. Er zijn
de meest sappige roddels verteld, misschien
dat ze daar iets van geloofd hebben. Dat ze
dachten dat ik wegging ofeo, ik weet het niet."
Vorig jaar op de Weissensee reden ze nog sa
men in de ploeg, nu groeten ze elkaar niet eens
meer. „Ze ontlopen me gewoon hier, dat voel
je. Maar vorig jaar trokken we ook niet samen
op. Als ik aan de ene kant van de tafel zat, gin
gen zij helemaal aan de andere kant zitten. Dat
was niet fijn. Ik heb echt zitten janken. Na vijf
dagen heb ik tegen Henk gezegd: ik wil naar
huis." Henk is Henk Regts, de vriend van Petra
Grimbergen. En tevens ploegleider, verzorger
en manager langs de ijsbaan. Haar steun en
toeverlaat. Zat ze vorig jaar in een grote, pro
fessionele formatie, ze rooien het nu ook wel
met zijn tweetjes. Met Zuidema Kranen als
sponsor. De routinier kan heel goed solo. Sinds
kort heeft Grimbergen Maria Sterk erbij als
ploeggenote.
Het talent uit het Friese Hallum werd gisteren
onderscheiden met de Willem Poelstra-prijs
voor de meest talentvolle rijdster. Voor het
eerst dat een vrouw die prijs kreeg trouwens.
„Ze rijdt nog maar heel kort, maar doet het erg
goed. En misschien dat we volgend seizoen
nog wat gaan uitbreiden, wie weet. Maar het is
mooi dat we nu zelf kunnen bepalen wat we
doen." Grimbergen wil nog niet van ophouden
weten. Ze heeft net een huis gekocht en opge
knapt in het Friese Nij Beets. „Ik kan dit nog
jaren volhouden. Ik weet niet of het lukt, maar
ik wil het wel."
Tijdens de 200 kilometer lange alternatieve
tocht wil Grimbergen morgen maar één ding.
Op het open Nederlands kampioenschap werd
ze zaterdag tweede, achter Daniëlle Bekkering.
Zij rijdt goed, in de criteriums pakte ze twee
tweede en twee derde plaatsen. Maar dat is
morgen niet genoeg. Dan wil Grimbergen win
nen.
Ben Treur: „De dreiging van degradatie is nu nog groter. Groter dan ik ooit meemaakte." Foto: Taco van der Eb
de si
r Vier regiogenoten zijn
iCNVB-coach Paul Stijnen
jcteerd voor Nederlands
iurelftal. Het gaat om
l Schaafsma (ARC), Jef-
Vinter (FC Lis se), Derek
le Plas (Quick Boys) en
Tcio Cornelia (Ter Leede).
amateurteam speelt in
maart twee oefenwedstrijden,
tegen hoofdklasser FC Omni-
world en Heerenveen onder
23. Stijnen bepaalde zijn keu
ze na de drie onderlinge duels
die vijftig hoofdklasse-ama
teurs afgelopen dinsdag af
werkten in Zeist. Daar zat ook
Peter Freke bij van Rijnsburge
Boys, maar voor hem bleef dat
zonder gevolgen.
De coach brengt zijn selectie
in april terug tot zestien spe
lers. Het Nederlands amateur
elftal herbergt uitsluitend spe
lers die zijn geboren na 1 ja
nuari 1981. De selectie speelt
op 6 april tegen Ierland.
door Loman Leefmans
alphen aan den rijn - Hij doodt overdag
de tijd met zappen tussen de Africa Cup
en de Australian Open. Ben Treur, doel
man van Altior, zit 'tussen twee banen
in' en heeft daardoor zeeën van tijd.
„Kijk, die keeper van Nigeria heeft de
zelfde handschoenen als ik", zegt hij
verrukt. „Als ik voetbal op tv volg en een
keeper komt in actie, dan vraag ik me al
tijd af wat ik in zo'n situatie had gedaan.
Zou ik die bal hebben gehad? Ik ga daar
heel ver in."
Het aloude vooroordeel dat aan keepers
een steekje los zit, wordt door Treurs
opmerking weer een beetje bevestigd.
De 27-jarige Alphenaar, vertegenwoor
diger in modieus schoeisel, is wekelijks
een van de uitblinkers bij Altior. Hij
krijgt ook vaker dan hem lief is de kans
om zich te onderscheiden, want de club
uit Langeraar draait al een paar jaar ma
tig. Treur is een eenling, maar hij is niet
uit op eigen succes. „Als iemand zegt:
'die paar punten die we hebben, is jouw
verdienste' dan klinkt dat misschien
vleiend, maar ik word er moedeloos van.
Ik voel er niets bij en ik kan er niets
mee."
Treur kwam op een aparte manier bij
derdeklasser Altior terecht. De voormali
ge juniorendoelman van ARC voetbalde
bijna vijf jaar geleden met een paar
vrienden mee op een toernooi in Lan
geraar. „Er was een keeperprobleem bij
de club en ik werd als grap voorgesteld
aan de voorzitter met de begeleidende
woorden 'hij is een goeie'. De man had
me nog nooit aan het werk gezien, maar
sloeg zijn arm om me heen en vroeg me
lid te worden. Een paar weken later
keepte ik in het eerste elftal."
Hij kwam in een goede lichting bij de
derdeklasser terecht. Aan het einde van
zijn eerste seizoen werd onder trainer
Jan Wouters de finale van de nacompe-
titie bereikt, tegen SJC. „Van die beslis
singswedstrijd word ik nog wel eens
wakker. Strafschoppen moesten de be
slissing brengen. Ik stopte er twee, maar
wij misten er één meer."
Sindsdien gaat het langzaam bergaf
waarts aan de Spoitlaan. In het huidige
seizoen sprokkelde Altior acht punten
uit dertien duels. Alleen Van Nispen
deed het nog slechter. „Van het elftal
van toen tegen SJC, zijn nog drie spelers
over. De complete voorhoede verdween
afgelopen zomer: Huft, Van den Bos,
Van der Hoom en Swiers. Dat haalde de
longen, de kracht en het scorend vermo
gen uit de ploeg. De gemiddelde leeftijd
en lengte kelderden. We hebben door de
inbreng van A-junioren een samenge
raapt elftal."
Daardoor was de huidige klassering
voorspelbaar. „We zagen natuurlijk aan
komen dat het een moeilijk jaar zou
worden. Ik draai zelf een redelijk sei
zoen, krijg ook positieve commentaren,
maar ondanks soms bizarre reddingen
bungelen we onderaan. Héél frustre
rend. Dat we het afgelopen seizoen net
niet degradeerden, werd gevierd als een
kampioenschap, maar niet door mij. De
dreiging van degradatie is nu nog groter.
Groter dan ik ooit meemaakte."
Treur wil vechten voor lijfsbehoud, hoe
wel hij op de club andere geluiden
hoort. „In de kantine hangt een groot
scherm waar via Canal-plus de hele dag
voetbalwedstrijden te zien zijn. Het
stoort me dat er mensen zijn die daar
naar blijven kijken als wij spelen. Er zijn
ook leden die een terugteer naar de
vierde klasse handenwrijvéhd tegemoet
zien. Omdat er dan bijna elke week der
by's zijn tegen Nicolaas Boys, MMO,
ROAC, Kickers, NSV of Alkmania. Om
daar nou bewust voor te degraderen,
gaat me te ver. We gaan er niet beter van
voetballen. We hebben kwaliteit inge
boet, maar de vierde klasse is echt nóg
een stap lager."
Ondanks zijn kritiek gooit Treur aan de
vooravond van het treffen met Lugdu
num de handdoek niet in de ring. Hij
heeft als buitenstaander Altior toch een
beetje in zijn hart gesloten. „Als ik een
blessure heb, tonen wildvreemden wel
gemeende interesse. De mensen zijn
meelevend. Van de vrienden die mij bij
de club hebben geïntroduceerd, zijn er
nog weinig over en ik ben nu ook een
wat oudere speler in een nest kleine
mannetjes geworden. Die nieuwe rol be
valt me. Ik ben sowieso te oud om nog
voor een andere club in aanmerking te
komen en dat kan ik me ook niet voor
stellen. Ik wil Altior nog niet loslaten."
