Het nieuwe
i gezicht van het
Dutch Open
i
Hoe groter
de zorgen
hoe erger de
verkwisting
I Slooter met Van Erven Dorens in toernooidirectie
TT et Feyenoord van het ama-
11 teurvoetbal ligt op apega
pen. Dinsdagavond stond ik op
De Vaan in Rotterdam Zuid te
vernikkelen toen daar het licht
werd gedoofd. Voorgoed. Zwart
wit '28 houdt op te bestaan.
Raar idee. Grote club gekapseisd
door een onvoorstelbare schul
denlast plus een allochtonen
probleem. Heftig. De legendari
sche zaterdaghoofdklasser
maakte dinsdagavond in een
bekerduel korte metten met zon
daghoofdklasser Nieuwen-
hoorn, 4-1, maar de verliezer zal
verder bekeren. Vandaag breekt
in het amateurvoetbal het
Zwart-Wit-loze tijdperk aan. Al
le elftallen zijn geschrapt uit de
standen en de wedstrijdpro
gramma's. Ongelofelijk.
Eind jaren zestig, begin zeventig
was Zwart-Wit '28 een gigant
van de zaterdag. Op een indruk
wekkende accommodatie speel
de een indrukwekkend elftal.
Landskampioen van de protes
tanten in 1971 en '72 $n ge
waardeerd sparringpartner van
stadgenoot Feyenoord. De grote
jongens van om de hoek hadden
geregeld de handen vol aan de
ploeg van de keepende huisarts
GerReitsma, spelbépaler Ton
Viergever en midvoor Frans
Steur. Die Reitsma was een
doelman met stijl, rank en lenig.
Hij had wel wat weg van Jan
van Beveren en was op zijn best
als Feyenoord op De Vaan
kwam oefenen. Reitsma werd
uitgenodigd om de overstap
naar De Kuip te maken, maar
voor het meedogenloze beroeps
voetbal bleek de dokter toch wat
te week. Ik herinner me de Ajax
- Feyenoord van 3 maart 1973,
een zaterdagavond in de hoogtij
van het vaderlandse voetbal.
Reitsma verving Eddy Treijtel en
vertoonde in het Olympisch Sta
dion voor meer dan zestigdui
zend toeschouwers zijn kunsten.
Maar hij ging ook tivee keer
gruwelijk in de fout waardoor
Ajax deze krachtmeting van
twee Europese topclubs met 2-1
won. Niet veel later keerde Reits
ma terug bij Zwart-Wit '28.
Hij was er niet dinsdagavond,
deze beroemde Zwart-Witter,
toen zijn club voor het laatst in
actie kwam. Viergever en Steur
evenmin. Van John de Wolf, die
nog even trainer op De Vaan
was, en Jean-Paul van Gastel,
de ex-Feyenoorder die het eerste
elftal dit seizoen op sleeptouw
moest nemen, ontbrak ook elk
spoor. Dat Jé Pé aan de aflopen
de zaak geen boodschap had,
was begrijpelijk. Van de hem
beloofde centen schijnt hij er
nog niet één te hebben ontvan
gen.
Het aantrekken van een dure
jongen als Van Gastel was het
Zwart-Wit van de laatste jaren
ten voeten uit. De club verarm
de, maar maakte zijn huishou
ding a maar duurder. Hoe gro
ter de zorgen hoe erger de ver
kwisting.
Nu de gemeente Rotterdam en
de voetbalbond hun club laten
barsten, slaan Zwart-Witters in
hart en nieren zichzelf voor de
kop. Hoe hebben ze het zo ver
kunnen laten komen? Vier ton
schuld. Euro. Bijna een miljoen
gulden. Zwart-Wit is begonnen
SPORT
ZATERDAG 31 JANUARI 2004
SI
ir Peter van der Hulst
ij
jrdwijk - Daan Slooter heeft wat met het Dutch
~V Op 11-jarige leeftijd hield hij al op de golfbaan
^cores van de deelnemers bij. Als getalenteerde
er nam de Noordwijker zelf vijf keer deel aan het
Jjnooi dat, in prijzengeld, het grootste evenement
^Nederland is geworden. En in augustus voert de
prige manager, samen met 'mister golf Robbie
'Erven Dorens, als toernooidirecteur de eindregie.
spelen het leukste wat er is, want ik zou toch nog
j;ir als golfer na twee toernooidagen de cut halen."
jkeer mocht Slooter dat genoegen smaken. In
overleefde hij tussen alle grote mannen als
Mteur-speler de schifting, maar het genot duurde
I „Na negen holes verliet ik met veertig graden
Tts de baan van de Rosendaelsche Golfclub. Ik
Mop woensdag een koutje gevat. Lee Trevino gaf
iiag een demonstratie en ik wilde daar niets van
>en. Toen hij begon was het nog een prachtige
maar het weer sloeg om en ik zat daar maar met
I dunne shirt."
Ijn jeugdjaren proefde, snoof en at Slooter golf
7Clat werd uiteindelijk de ondergang van het meer
gemiddelde talent. „Achteraf gezien heb ik tus-
■nijn dertiende en achttiende jaar zo ontzettend
|gegolft dat het heilige vuur er op een gegeven
ment uit was. Ik was een van de weinige goede
lerlandse spelers van dat moment en deed aan
oernooien mee: bij de jeugd onder achttien jaar,
■r 21 jaar en bij de senioren. Als het dan allemaal
ninder wordt, verlies je snel de aansluiting met
ip. Mocht ik het opnieuw proberen, dan zou ik
jaar dingen anders doen, maar het is niet zo dat
ffustreerd rondloop. In die tijd was het ook nog
gewoon datje professional werd. De toppers
ienden veel geld, maar voor de overige golfers
het een struggle."
ter vertegenwoordigde Nederland tien seizoe-
lang in de verschillende Oranjeselecties. Hij
II acht keer op een EK uit en ziet de zeventiende
op het WK van 1984 in Hong Kong als een
tepunt. „Voor die tijd een goede prestatie. Ne-
ind telde op dat moment maar dertigduizend
rs, nu zijn dat er ruim tweehonderdduizend."
er beleefde zijn finest hour in Amerika waar hij
een scholarship van de Duke University in North-
Carolina kreeg aangeboden. In de Orange Bowl, het
officieuze WK voor junioren, reikte hij tot een zesde
plek, net achter de tot golfheld uitgegroeide José Ma
ria Olazébal.
De band met het golf werd, ondanks zijn studie eco
nomie, niet doorgesneden. „Ik weet daar nu een
maal het meeste vanaf. Ik ben generalist, heb alle ni
veaus van het golf meegemaakt." Slooter overdrijft
niet. De laatste jaren'trad hij op als captain van Jong
Oranje en het nationale team. Een functie waarvoor
hij bedankte, omdat het niet meer valt te combine
ren met zijn huidige werkzaamheden. De Noordwij
ker gaf als manager leiding aan vier verschillende
banen, hield zich een jaar ledig met het ontwerpen
van courses, zat tijdens de Dutch Opens van 2000 en
2001 voor zijn Noordwijkse Golfclub in de Open
commissie, schreef voor verschillende golfbladen en
leverde voor het kabelbedrijf UPC en later het pro
gramma This is Golf televisiecommentaar bij wed
strijden. Dat alles biedt hem een goede achtergrond
als toernooidirecteur. „Ik heb met allerlei mensen
leren omgaan, spelers, leden, sponsors en greenkee
pers. Dat zorgt voor een toegevoegde waarde."
Via This is Golf schopte Slooter het dit jaar tot toer
nooidirecteur. Niet voordat er eerst enkele harde
woorden vielen in de anders zo keurige golfwereld.
Dat had alles te maken met het feit dat Robbie van
Erven Dorens en zijn organisatiebureau Reved links
werden ingehaald door de European Tour. Nadat
TNT afhaakte als hoofdsponsor en er vorig jaar een
minder prestigieus toernooi werd georganiseerd,
was Van Erven Dorens met ING in verregaande on
derhandelingen over een nieuw contract. De directie
van de European Tour, na de US Tour de grootste
competitie ter wereld, wilde niet wachten en gunde
de rechten in Nederland aan de KLM. Even dreigde
Van Erven Dorens met een rechtszaak, vooral ook
omdat This is Golf uit zeven partijen als organisator
werd uitgekozen. „Slechts eenmaal heeft Van Erven
Dorens een reactie gegeven en dat is een eigen leven
gaan leiden. Het probleem was dat niet vanaf het be
gin duidelijk was wat zijn rol zou zijn, maar dat is
snel uit de wereld geholpen. De KLM zat met ons en
Robbie aan tafel en zocht naar een oplossing. Daar
bij was vanaf het begin duidelijk dat hij inbreng zou
krijgen. Robbie en ik vormen samen de toernooidi
rectie, waarbij het bureau Reved het logistieke deel
van het evenement voor zijn rekening neemt."
„Ik ken Robbie al heel lang. Hij was nog mijn captain
V.L.N.R.
Daan Slooter: „Ik heb met allerlei mensen leren omgaan, spelers, leden, sponsors en greenkeepers. Dat zorgt voor een toegevoegde waarde." Foto: Dick Hogewoning
in het Nederlands team. Wereldwijd heeft hij respect
afgedwongen. Hij is een markante man met een uit
gebreid netwerk. Met het Dutch Open bouwde hij
een grote naam op." Slooter moet zich nog bewij
zen, maar hij ziet daar niet tegenop. „Ik heb als spe
ler ook een aardig netwerk opgebouwd en heb me in
andere golfrichtingen bekwaamd. Een nieuwe gene
ratie is aan zet en dan is het mooi als de generatie
die nu nog bezig is zaken over kan dragen.
Slooter en Van Erven Dorens spraken nog niet over
een taakverdeling voor het evenement dat van 5 tot 8
augustus wordt gehouden. De éminence grise van
het Nederlandse golf verblijft dezer dagen in Zuid-
Afrika om de eerste contacten met potentiële deel
nemers te leggen. Dat is hard nodig, omdat door alle
sponsorperikelen al tijd genoeg verloren is gegaan.
„Onze voornaamste rol is het spelersveld rond te
krijgen. Ik ken uit mijn tijd als golfer nog genoeg
spelers zoals voormalige toernooiwinnaars Olazébal
en SVen Strüver. Op de universiteit heb ik een aantal
Amerikanen leren kennen en de Nederlanders ken ik
nog als captain. Ze hebben allemaal onder mij ge
speeld, behalve Rolf Muntz, maar daar heb ik weer
mee gegolft. Ik ken genoeg tourspelers die mij bij de
managers kunnen introduceren. Daarnaast zijn wij
als toernooidirectie het gezicht naar buiten toe, zor
gen voor de public relations, de contacten met de
media en de mensen van de baan." Waarschijnlijk
wordt dat opnieuw de Hilversumsche. De golfbaan,
die de laatste jaren het toneel van het Dutch Open
vormde, heeft een hernieuwd verzoek gekregen om
het toernooi te huisvesten.
This is Golf is volgens Slooter voor de KLM een inte
ressante partij om mee samen te werken. „Wij willen
niet alleen het toernooi organiseren, maar zorgen er
ook voor dat het Dutch Open al vroeg bij de mensen
gaat leven. Zo houden we wedstrijden waarvoor ie
dereen zich kan inschrijven. De winnaars verdienen
een plek in het Dutch Open. De heel goede spelers
mogen misschien aan het toernooi meedoen en an
ders is er nog de pro-am."
Daarnaast leven er ideeën om het sponsors en pu
bliek beter naar de zin te maken. Zo wil Slooter de
sponsorruimte exclusiever maken. „We moeten toe
schouwers niet alleen een startlijst in handen geven.
Als de spelers de baan afkomen worden ze geïnter
viewd. De mensen krijgen dat niet te lezen, of zien
daarvan slechts delen in kranten terug. Misschien
kunnen we wat doen met een samenvatting van die
interviews. Ook valt te denken aan toegankelijker
maken van de oefensessies. De toeschouwers willen
de spelers zien trainen. Golfliefhebbers willen alles
zien, lezen en eten. Daarnaast komt er een website
en een programmaboek. Het echte werk wordt door
medewerkers achter de schermen gedaan, maar het
is als toernooidirecteur wel mooi om als gezicht van
het Dutch Open naar buiten te treden."
RANDJE BUITENSPEL
te schuiven, zoveel is wel duide
lijk, toen Rotterdam-Zuid begon
te verkleuren. Het volk dat de
club had grootgemaakt trok weg
ftaar tegen de stad aanleunende
dorpen als Barendrecht en Hen-
drik-Ido-Ambacht. Zwart-Wit
kreeg er allochtonen voor terug.
Aan talenten geen gebrek, maar
wel aan ouders die hun handen
voor de club uit de mouwen
wensten te steken. Langzaam
maarzeker liep het ledental te
rug en steeds meer zwart-witte
voetballers verdomden het om
hun contributie te betalen. Dit
seizoen resteerden nog 450 le
den. Een kwart daarvan was de
wacht aangezegd wegens ernsti
ge betalingsachterstand.
Wat de clubgetrouwen zichzelf
het meest venvijten, is dat zij
koste wat het kost het eerste elf
tal in de hoofdklasse wilden
houden. En dat kost een paar
centen vandaag de dag. In Rick
Bergen had Zwart-Wit een voor
zitter met een razende babbel en
een netwerk dat door het Rotter
damse voetbal én de midden
stand liep. Geen medebestuur
der was tegen hem opgewassen.
De eigenzinnige en spilzieke
Bergen had vrij spel op De
Vaan. Hij werd pas teruggeflo
ten toen de club in volle vaart
op weg naar zijn ondergang
was.
Toen ik dinsdagavond bij de
buren van Feyenoord het licht
zag uitgaan, moest ik even aan
Roodenburg denken. Ook een
stadsclub en ook faor allochto
nen overspoeld. AËiïnr in Leiden-
Noord hebben ze het eerste elftal
durven loslaten. Dat mag dan
nu in de krochten van het ama
teurvoetbal verkeren, de club
bestaat nog wel en er komt weer
leven in. Roodenburg is een ver
eniging met toekomst en dat
was Zwart-Wit al jaren niet
meer. Ondanks dat het eerste
elftal op het hoogste niveau
speelde. Laat het drama van De
Vaan een waarschuwing zijn
vooral die clubs die uitsluitend
oog hebben voor het eerste elftal.
Zwart-Wit 28 is dood. Lang leve
Roodenburg.
Jaap Visser
Reageren?
sportredactie.ldehdc.nl
Het vrouwenteam van Alecto promoveerde in het voorjaar van 1995 naar de hoofdklasse. Dat was een
opmerkelijke prestatie voor de tot dan toe landelijk onbekende vereniging. Het Leiderdorpse elftal hield
het twee jaar uit op het hoogste hockeyniveau. De 36-jarige Eugenie Westerduin maakte deel uit van die
goede lichting.
foto is genomen bij de
rande waar we kampioen
£<de overgangsklasse wer-
T.1 Ik sta er niet op. Waar-
jnlijk ben ik in alle euforie
jet doel ondergedoken. Het
_i>pe van het elftal was dat
bijna allemaal meiden wa-
I (uit de eigen kweek van
|to. Talenten als Domini-
üjHtolKuylaars en Sylvia Karres
0 wei den op jonge leeftijd al
b«* andere clubs gekund,
™,iWïr ze bleven omdat we met
den earn wilden promoveren.
Itwee konden echt wat ex
tra's toevoegen aan het collec
tief. In Carina Benninga had
den we ook een echte top
coach, we gingen van twee
naar drie trainingen in de week
en op zaterdagochtend was er
nog een extra cornertraining."
„Het eerste seizoen handhaaf
den we ons relatief makkelijk.
In het tweede jaar, toen Sandra
le Poole Benninga opvolgde,
ging het helemaal mis. Le Poo
le was gezellig, maar geen goe
de coach. Uiteraard kijk ik met
plezier terug op die seizoenen.
Het is mooi om een concreet
doel te stellen, daar naartoe te
werken en nog te halen ook.
Na de degradatie viel het team
uit elkaar. Do en Syl gingen
naai- Amsterdam en we zijn ui
teraard heel trots dat Sylvia nu
international is. Ik speel met
een klein deel van het elftal van
toen in het 'veterinnen-team'
van Alecto."
„De twee hoofdklasse-jaren
vormden de bekroning van de
goede en serieuze jeugdoplei
ding van Alecto. De club heeft
altijd goede trainers aange
steld. Ik train de jongste jeugd
op woensdagmiddag. Het hoc
key op het hoogste niveau is de
laatste jaren sterk geprofessio
naliseerd. Speelsters worden
betaald en gehaald van andere
verenigingen. Dat gaat natuur
lijk ten koste van de clubbin
ding. Om die redenen is het
voor Alecto niet meer reëel om
een terugkeer in de hoofdklas
se na te streven."
Staand v.l.n.r: Carina Benninga (trainer/coach), Sandra le Poole (assistent-coach), Noortje Zwegers, Dominique Kuylaars, Henk van Driel (looptrainer), Evelien
Huijgen, Katelijne Corporaal, Imke Du Ry, Ron Engel (teammanager), Nicolien Klaarenbeek, Tessa van Dijk, Kikki Tesselaar, Esther Hulleman (reserve keepster),
Jaap van Leden (teamarts). Zittend v.l.n.r: Juke Haanraadts (fysiotherapeute), Valerie Cnossen, Susanne Demenint, Sylvia Karres, Marieke Lips (keepster) en Lidian
Mentink. Foto: archief Margaret Schöttelndreier
