KUNST CULTUUR
'Werken in Lakenhal is leuker dan in het Rijks'
Het leukste wat je kan doen met kleren aan Rotterdam sluit af met Oscarkandidaat
Operette Usti is als Champagne voor het oor
Nationale Scriptieprijs
voor Buckler-onderzoek
Van den
Broek hee
aan een
kusje geno:
donderdag 29 JANUARI 20(
Van 't Hek
speelt 's nachts
Groningen - Cabaretier en
voetballiefhebber Youp van 't
Hek speelt één van zijn voor
stellingen, die hij komende zo
mer geeft in de Stadsschouw
burg in Groningen, 's nachts.
Dat gebeurt in verband met het
EK-voetbal dat in juni begint.
De voorstelling van zaterdag 19
juni verhuist van half negen
naar middernacht. Eerder op
de avond speelt Nederland de
laatste groepswedstrijd tegen
Tsjechië. De voorstelling die ge
pland stond tijdens de wed
strijd Nederland-Duitsland op
15 juni is op verzoek van Van 't
Hek verplaatst naar de dag er
voor.
Fotowedstrijd
Boekenweek
alphen aan den rijn - De Boe
kenweek 2004 staat van 10 tot
en met 20 maart in het teken
van Frankrijk. Voor de openba
re bibliotheek in Alphen aan
den Rijn is dat aanleiding een
fotowedstrijd te organiseren
rond het thema 'Ontmoeting
met Frankrijk'. Van de mooiste
foto's wordt een expositie sa
mengesteld. Inzendingen kun
nen naar: Openbare Biblio
theek, t.a.v. D. de Jong, Thor-
beckestraat la, 2406 CM Al
phen aan den Rijn.
Extra voorstelling
Ashton Brothers
leiden - Wegens groot succes is
de voorstelling 'De tragiek van
de onderman' van de Ashton
Brothers opnieuw in de Leidse
Schouwburg te zien. Het gezel
schap werd onlangs nog be
kroond met de British Ameri
can Tobacco Award (voorheen
Pall Mall Exportprijs). In hun
voorstelling verwijst het viertal
veelvuldig naar de wereld van
het circus en het variété. De ex
tra speelbeurt van 'De tragiek
van de onderman' in Leiden is
op woensdag 18 februari.
Hokwerda
op de planken
den bosch - Het Productiehuis
Brabant gaat Oek de Jongs ro
man Hokwerda's Kind op de
planken brengen. Het toneel
stuk naar de veelgeprezen ro
man uit 2002 zal de openings
voorstelling zijn van het festival
Cement 2004 in de nieuwe Ver-
kadefabriek in Den Bosch eind
2004. De regie is in handen van
Madeleine Jutten-Matzer. Het
boek gaat over Lin Hokwerda,
een volwassen vrouw die inner
lijk nog een kind is dat gedra
gen en bemind wil worden. Ze
geeft zich helemaal aan die
wens over en het loopt nood
lottig met haar af.
Film over
slavenopstand
Hilversum - Het boek
Vuurnacht van Martin Ros, over
de slavenopstand op Haïti
(1791-1804), wordt verfilmd. De
Amerikaanse productie is in
handen van de Amerikaanse re
gisseur en producent Bill War-
rell en zijn Surinaamse collega
Edgar Wijngaarden. Vuurnacht
verscheen in 1991 bij de Arbei
derspers en beleefde maar één
druk. De rolprent wordt in de
VS opgenomen.
Nog één
keer Grease
Amsterdam - De hitmusical
Grease komt nogmaals naar
Nederland. De voorstelling is
van 19 tot en met 28 maart te
zien in het RAI Theater in Am
sterdam. Grease beleefde bijna
een jaar eerder haar première
in Carré. De Amerikaanse cast
neemt na deze reeks afscheid
van Nederland.
muziek recensie
Lidy van der Spek
Concert: King's Singers. Gezien: 28/1,
Stadsgehoorzaal, Leiden
Pas in het laatste blok Close
Harmony na de pauze hoor je
waarom al die mensen in de
Stadsgehoorzaal sneeuw en
wind hebben getrotseerd. Dan
begint al bij voorbaat de zaal
massaal te klappen. Wanneer
de King's Singers gekke, leuke,
jazzy, (quasi) country songs
gaan zingen. Van de Beach
Boys, de Beatles, Duke Elling
ton. En tot slot zelfs een typisch
Britse, krankzinnige ode aan
President Bush: '2004, the year
of the President elections and
the year of the monkey". Twee
gebogen armen met graaihand-
jes van één van de zangers,
even maar, twee tellen slechts,
en George Dubya staat op het
podium van de Stadsgehoor
zaal. Texas, Louisiana, Pistolen
Paultje, jengelende banjo's,
countrysound al die semi-sfeer-
tjes worden omgezet in bonte,
subtiel wisselende meerstem
migheid. Die jongens kunnen
toveren met hun vocaal talent.
Ook Duke Ellington is met z'n
hele band lijfelijk aanwezig. Ge
stopte schorre trompetjes,
kreunende saxen, gierende
trombones, een kuchende con
trabas, de hele band wordt door
kelen nagebootsts, een beetje
geholpen door handen en vin
gerwerk: ontzettend knap!
Maar mooier, geraffineerder,
fijnzinniger zijn toch 'Rakasta-
va' van Jean Sibelius en Gabriel
Fauré's '.Un Soir de Neige'. Bei
de gezongen als buitengewoon
fraaie sfeertekeningen vol wit
ten en grijzen. Met Sibelius
brengen de King's Singers ons
in die paradijselijke, koele na
tuur rond de meren, met voor
jaarsbloesem, de roep van de
koekoek, dansen en kussen,
vervlogen kinderjaren. Door
zacht voile vocalises huppelt
een helder kinderliedje, dat
plaats maakt voor de koekoek
in het woud, de zang van de
zee, de opbloeiende stem van
een tenor.
Veel melancholieker, desolater
klinkt het sombere 'Un Soir de
Neige' dat gaat over oorlog. Ge
wonde soldaten op het slagveld
van witte sneeuw tegen een
zwarte hemel. Hier zijn de
neergezette harmonieën aards,
zwaar en donker, waarboven de
lucht bezwangerd is van wol
ken, in vaag dissonante samen
klanken. Maar even oplicht in
een engelachtige zang van de
eerste countertenor.
En natuurlijk sprankelen weer
de 'Folksongs from Britain', in
Leiden al heel vertrouwd door
de vele optredens van de Wel-
she mezzo Rachel Ann Morgan
met haar Keltische harp. Alleen
al dat ene woordje 'Shaftoe' uit
de traditional Bobby Shaftoe op
honderd manieren bezongen,
spottend, bijtend, hoopvol, ti
mide, guitig!
Altijd weer sensueel en poezelig
is het romantische 'O my love is
like a red, red rose', that's new
ly spring in June' van de room-
zoete dichter Robert Bums
(1759-1796). De King's Singers,
begonnen als koorzangstuden
ten van King's College in Cam
bridge, zijn in staat om je mee
te nemen op één prachtig waas
van licht verstrengelde melodi
elijnen, die elkaar zacht kreu
nend schurken. Het kan niet
beeldender worden verwoord
dan ooit door de Amerikaanse
krant, de Seattle Times: 'Luiste
ren naar de Kings' Singers is
ongeveer het leukste wat je kan
doen met je kleren aan'.
rotterdam/anp - De slotfilm van het Intematioi
Filmfestival Rotterdam is 'Girl with a pearl ring*
film van regisseur Peter Webber is de geronu
seerde ontstaansgeschiedenis van het schili
'Meisje met parel' van Johannes Vermeer. Drie
derlandse medewerkers van deze Britse film zijn
nomineerd voor een Oscar: kostuumontwel
Dien van Straalen en art-directors Ben van Os
Cecile Heideman.
Met deze nominaties maakt Nederland kans op
Oscars. Gisteren werd bekend dat De Tweeling
beste niet-Engelstalige film is genomineerd voor
felbegeerde beeldje. Schrijfster van de roman
Tweeling Tessa de Loo liet weten heel blij te
met de Oscarnominatie. Zij vindt het een hele et
Ook ziet zij door deze nominatie goede kansen;
de internationale markt voor deze film. De Loo
moedt dat meer landen interesse zullen tonen ii
film dan tot nu toe het geval was. De schrijfster
treurt het dan ook dat „kennelijk de macht van!
lywood en een Oscarnominatie nodig blijken te
om een film de internationale aandacht te gever
ze verdient."
'Girl with a pearl ring' wordt in het voorjaar ir
Nederlandse bioscopen uitgebracht. In de
speelt Colin Firth de rol van Vermeer en Scarlet
is Scarlett Johanson. hansson de rol van het meisje. De film is ook gi
mineerd voor beste cinematografie.
Ingrid Moerman neemt na 35 jaar afscheid van museum
door Herman Joustra
leiden - Ingrid Moerman (60)
trad in 1968 in dienst van stede
lijk museum De Lakenhal, als
conservator van de historische
afdeling. Het was haar eerste en
tegelijk ook meteen haar laatste
baan. Gisteren nam de historica
tijdens een feestelijke receptie in
De Lakenhal afscheid. Kort daar
voor blikte ze op verzoek nog
eenmaal terug op de periode in
'haar museum' en op haar werk
wijze. „Ik vind het niet alleen
leuk om de geijkte museumbe
zoekers binnen te krijgen, ik vind
ook datje moet proberen ander
publiek te trekken."
De woonkamer van Ingrid
Moerman, die uitziet op de Kal
vermarkt, doet wel een beetje
denken aan haar 'eigen' Laken
hal. Een kanten kinderhemdje.
Drie werken van Rosina Wacht-
meister. Bronzen beeldjes. Ke
ramiek. Oud aardewerk. Bijna
overal staat wel iets. En alles is
keurig gerangschikt, alsof het
een tentoonstelling betreft.
„Maar ik heb het niet achter
deurtjes staan, of achter glas.
Hier kun je alles pakken, aanra
ken. In een museum kan dat
niet. Nog niet eens zozeer om
dat het dan eerder gejat kan
worden, suppoosten letten
goed op en er is camerabewa
king. Waar het om gaat is dat de
kans op schade te groot is, de
kans dat er iets kapotgaat. Dat
zou zo erg zijn."
„Daarom, ik ben zelf iemand
die nergens aankomt in een
museum. Een museum als
Boerhaave maakt juist tentoon
stellingen waar je dat móet Je
moet iets in beweging zetten
bijvoorbeeld. Dat kost me dan
moeite, ik moet dan een drem
pel ovér."
„Ik heb het altijd enorm naar
mijn zin gehad in De Lakenhal.
Ik heb er 35 jaar gewerkt, ik ben
er nooit weggegaan. Al heb ik
wel andere aanbiedingen ge
kregen, van het Rijksmuseum
bijvoorbeeld, waar ik stage heb
gelopen. Maar werken in de La
kenhal is honderd keer leuker
dan in het Rijksmuseum. Het
heet dan hét museum van Ne
derland te zijn, maar ik vind het
een fabriek. Het is veel te groot,
er is haat en nijd tussen de ver
schillende afdelingen."
„Dat heb je niet bij De Laken
hal. Toen ik in 1968 begon was
er alleen een directeur, een as
sistente en een secretaresse. En
toen kwam ik er dus bij als con
servator van de historische af
deling. Met zo weinig mensen
ben je op de hoogte van wat de
ander doet, je kunt eens voor
elkaar invallen. Het werk is er
Ingrid Moerman in een van de zalen van haar geliefde museum: „Als men zegt dat ik belangrijk ben geweest voor De Lakenhal, dan zal dat
ook wel zo zijn." Foto: Hielco Kuipers
bovendien heel afwisselend ge
weest. Ik mocht geregeld zelf
dingen verzinnen, wat betreft
tentoonstellingen bijvoor
beeld."
„Wat ik zelf heb opgezet is de
hele reeks van 'Verzameld en
getoond'. Ik dacht op een gege
ven moment: waarom moeten
het altijd kunstenaars zijn,
waarom laten we niet de collec
ties zien van gewone verzame
laars? Dat zijn er uiteindelijk elf
geworden. Heel wisselend qua
onderwerp. En ook wat bezoe
kers betreft. Ik vind het niet al
leen leuk om de geijkte muse
umbezoekers binnen te krijgen,
ik vind ook dat je moet probe
ren ander publiek te trekken.
Dat kon in dit geval. Zo was er
een vrouw die spaarpotten ver
zamelde. Haar vrienden en fa
milieleden kwamen allemaal in
het museum. En die ontdekten
dat er behalve de spaarpotten
nog veel meer was te zien. En
dat is toch mooi. Een van de
laatste tentoonstellingen was
van de Zangeres Zonder Naam.
Dan krijg je natuurlijk ook een
heel ander publiek dan bij een
tentoonstelling van Rembrandt
en Lievens, zeventiende-eeuw-
se schilders."
„Maar het zijn wel Leidse schil
ders. De Lakenhal is en blijft
natuurlijk een stedelijk muse
um, een echt Leids museum. Ik
Dubbele onderscheiding
Ingrid Moerman, scheidend conservator van
de historische afdeling van De Lakenhal, heeft
gisteren bij haar zeer druk bezochte afscheids
receptie in het museum twee onderscheidin
gen ontvangen: zij werd benoemd tot Ridder
in de Orde van Oranje-Nassau en kreeg van de
gemeente de Jan van Houtpenning toegekend.
De koninklijke onderscheiding ontving zij uit
handen van burgemeester Lenferink. Deze
werd verleend op grond van haar verdiensten
voor de Leidse geschiedschrijving. Vele jaren
lang was zij bestuurslid van de Vereniging
Oud Leiden, redactielid en eindredacteur van
het 'Leids Jaarboekje'. Daarnaast was zij actief
betrokken bij de totstandkoming van de Leid
se Historische Reeks en de restauratie van de
begraafplaats Groenesteeg.
Moerman was het eerste vrouwelijke lid van
het College van Kerkvoogden van de Her
vormde Gemeente. Ze was bestuurslid van het
Wagenmakermuseum en van de Stichting
Leidse Hofjes. Ook werkt zij nog als beeldre
dacteur aan de nieuwe geschiedschrijving van
Leiden. Naast tal van andere bestuursfuncties
en activiteiten is zij ook lid van de jury van de
Zilveren Veer, de Leidse cultuurprijs. Op lan
delijk niveau vervulde Moerman bestuurs
functies in onder andere de Koninklijke Ne
derlandse Oudheidkundige Bond (KNOB) en
de Nederlandse Museumvereniging
De Jan van Houtpenning is haar door de ge
meente toegekend 'vanwege haar jarenlange
inzet voor de promotie van het museum'. Vol
gens wethouder Hessing is zij 'er als geen an
der in geslaagd de Leidenaar naar het muse
um te krijgen'.
Ook heeft zij een grote bijdrage geleverd aan
de ontwikkeling van de geschiedschrijving van
Leiden en de bescherming van het stedelijk
cultuurbezit.
ben zelf in Rotterdam geboren,
heb er achttien jaar gewoond.
Maar inmiddels kun je mij geen
Rotterdamse meer noemen.
Wel een Leidse, ik voel me hier
thuis. Bovendien heb ik in de
loop der jaren veel kennis op
gebouwd over de stad. Ik weet
meer dan menig Leidenaar.
Maar het is ook mijn vak om
mij bezig te houden met de
Leidse geschiedenis, die ge
schiedenis op de kaart zetten."
„Als men zegt dat ik belangrijk
ben geweest voor De Lakenhal,
dan zal dat ook wel zo zijn. Ik
ben de allereerste conservator
van de historische afdeling. Ik
heb die afdeling opgezet, heb
historische tentoonstellingen
gemaakt. Ik had alleen gehoopt
al een opvolger te hebben die ik
dan had kunnen introduceren
bij verschillende instanties met
wie je te maken krijgt. Aan de
andere kant, ik ben ook in het
diepe gegooid. Ik had ook geen
voorganger."
„Ik weet mij mijn eerste ten
toonstelling nog goed te herin
neren. Die ging over pennin
gen. Maar ik wist helemaal niks
van penningen. Dus daar had ik
me in helemaal in gestort, geët
aleerd en de kaartjes erbij ge
maakt. Zo ging het ook bij 'Tin
ten toon', een expositie van de
eigen tincollectie. Datzelfde
geldt voor tegels. Dus je ont
wikkelt jezelf de hele tijd. Dat
heb ik altijd geweldig gevon
den."
„Natuurlijk heb ik me ook wel
eens gefrustreerd gevoeld in
mijn werk. Neem nou de ge
wenste uitbreiding die er nog
steeds niet is. Elke keer staat de
uitbreiding van de Lakenhal
weer op de lijstjes van de poli
tieke partijen, maar als ze een
maal op het pluche zitten ge
beurt er niets meer. Nou ja, er
gebeurt wel iets. Nu zijn ze bij
voorbeeld bezig met de casco
restauratie van het Scheltema-
complex. En er gebeurt in De
Lakenhal zelf ook wel het een
en ander, zoals het plaatsen van
airconditioning in zalen waar
het tot nu toe niet zo was."
„Maar die uitbreiding hè, die is
echt nodig. We hebben niet ge
noeg ruimte om te tonen wat
we willen tonen. Ik weet heus
wel dat een museum als een ijs
berg is: een tiende boven water,
negen tiende onder water. In
museumtermen: je ziet een
tiende en negen tiende staat in
het depot. Maar het liefst heb je
die verdeling toch iets gunsti
ger, zodat je meer kunt laten
zien. Dat gaat nu niet in De La
kenhal."
„Als we bijvoorbeeld een grote
schilderijententoonstelling
hebben, kan dat alleen in de
schilderijenzalen. Die zalen
moeten dan eerst leeg. De
schilderijen die er hangen moe
ten dan tijdelijk het depot in.
Zo kun je dus niet eens je eigen
topstukken laten zien. En die
depots zijn ook niet toereikend.
We hebben ook een hele mooie
pers van de Rotogravure. Maar
die staat in een depot van Boer
haave in Alphen, want wij kun
nen hem niet plaatsen."
„Dat neemt niet weg, dat ik de
meeste tijd met heel veel plezier
heb gewerkt. Alleen, ik vind het
na 35 jaar wel genoeg. Ik ga nu
voor mezelf beginnen. Daar be
doel ik mee, dat ik de dingen
die ik tot voor kort in mijn vrije
tijd deed, nu gewoon overdag
kan doen. Ik val echt niet in een
zwartgat."
„Zo ben ik ben nog bezig met
de beeldredactie van twee de
len van de Leidse geschied
schrijving. Deel 3 en 4 komen
dit jaar uit. Ik heb een opdracht
van de 3 October-Vereeniging
om een boekje te maken voor
groep 8 van de basisschool. Ik
ben ook nog benaderd om mee
te werken aan een boek over
Rembrandt, dat moet in 2005
uitkomen."
„Verder is het mijn bedoeling
om lezingen te gaan houden.
En excursies, liefst met een klei
ne groep van hooguit twaalf.
Een jaar of zes doe ik dat trou
wens al. Ik heb een literaire
wandeling door de stad, een Ju-
gendstil-wandeling, een tocht
langs muurgedichten, langs
hofjes. Voorlopig heb ik dus wel
het een en ander te doen."
Bij- de ouverture is het even
wennen: zou het niet ietsje
meer mogen zijn? Jan Willem
de Vriend houdt het orkest
light', bijna mager. De voorpret
- .Want dat is een ouverture -
wordt erg serieus gespeeld, de
glanzende melodieën klinken
sober en precies en pas vlak
voordat het doek opengaat
staat hij zwierigheid toe. De he
le zaal popelt en verlangt naar
een spetterend feest; hij houdt
de teugels strak. Maar die aam
pak loont. In de derde akte ben
je hem meer dan dankbaar,
omdat hij de frisheid van de
muziek zo helder heeft weten te
hóuden, de weekheid zo knap
vermeden heeft die altijd op de
loer ligt bij de veel te aansteke
lijke muziek van Strauss. Geen
patat met mayonaise, maar
knapperige sla met een fluwe
len vinaigrette, zo laat De
Vriend Die Fledermaus sma
ken.
De operette gaat over een
wraakactie, en dat komt in de
regie van Eva Buchmann heel
inventief naar voren. Tijdens de
ouverture zie je de wreker, dr.
Falke alias de Fledermaus, aan
zijn bureau de actie voorberei
den. Dat bureau, met ganzen
veren, gummen, puntenslijper
en vloeischommel, maar dan
opgeblazen tot reuzen-propor
ties, verbeeldt in de eerste akte
een huiskamer, met een sofa in
de vorm van een ganzenveer, in
de tweede een feestzaal, met de
muziek recensie
Susanne Lammers
Operette: Die Fledermaus van Johann
Strauss door Muziektheater Usti.
Muzikale leiding: Jan Willem de Vriend.
Regie: Eva Buchmann. Met: Djoke
Winkler Prins, Peter Vincent. Robbert
Muuse, Lucia Mlynarova e.a. Gezien:
28/1, Schouwburg, Leiden
opbergvakjes als gezellige zitjes,
en in de derde akte de gevange
nis, met de vloeischommel als
schrijftafel. Alles is in scène ge
zet, zegt dat decor, en de Fle
dermaus trekt aan de touwtjes.
Dat roes en vergetelheid ver
oorzakende, verzachtende,
sprankelende champagne het
andere thema is, dat verbeeldt
vooral de muziek. Want net als
het echte leven is het verhaal
van deze operette niet erg ver
heffend. De listen en het be
drog zijn nog tot daaraantoe, de
bijna dwangmatige en zelfzuch
tige hang naar plezier of wat
daar voor door moet gaan, is ei
genlijk nog erger.
De Nederlandse tenor Peter
Vincent is fijn gecast als de al te
joviale Von Eisenstein, die we
gens 'belediging van een amb
tenaar in functie' een paar da
gen moet gaan brommen en op
wie zich de wraak van de Fle
dermaus richt. Hij zingt bresd
en gemakkelijk, warm en van
zelfsprekend en hij is een ver
rukkelijke partner voor Djoke
Winkler Prins, die de veeleisen
de rol van Rosalinde, zijn echt
genote, zingt.
Winkler Prins acteert aanvanke
lijk wat stijfjes, maar als ze
zingt, vergeef je haar dat on
middellijk. Stralend, zeer ex
pressief en ongelooflijk precies;
ieder nootje op zijn plek met
maximale uitdrukkingskracht.
De Czèrdas, niet de mooiste
maar wel de lastigste aria van
dit stuk, zingt ze werkelijk voor
beeldig. Maar vooral in de
sprankelende duetten, terzetten
en kwartetten is Winkler Prins
de stem waar deze operette op
drijft. Champagne voor het oor.
Amsterdam - Met de Merken-
wet in de hand had bierbrou
wer Heineken zonder proble
men cabaretier Youp van 't Hek
in de aanloop naar de oude
jaarsconference 1989 het zwij
gen kunnen opleggen. En als
Van 't Hek op 31 december
1989 in zijn door miljoenen Ne
derlanders bekeken show niet
in zijn fameuze Buckler-tirade
was losgebarsten, zaten we nu
nog steeds aan het alcoholarme
bier.
Heineken heeft nooit overwo
gen de aanzienlijke schade op
Van 't Hek te verhalen zo blijkt
uit Buckler? Proost!', de docto
raalscriptie van Mamix Lange-
veld, waarmee hij de Nationale
Scriptieprijs won. Langeveld
schreef zijn scriptie aan de
rechtenfaculteit van de Univer
siteit van Amsterdam. Hij on
derzocht wat de Merkenwet
zegt over het satirisch gebruik
van merknamen en komt na
een analyse van de Buckler-af
faire en andere zaken tot de
aanbeveling dat er meer ruimte
voor humor binnen het mer
kenrecht zou moeten zijn.
De Nationale Scriptieprijs
wordt uitgereikt voor een scrip
tie die een hoog wetenschappe
lijk gehalte heeft en die de basis
van een interessant journalis
tiek verhaal vormt.
theater recensie
Maarten Baanders
Voorstelling: 'Quartet with One'
Ann van den Broek. Gezien:
LAKtheater Leiden
Als de ene danseres een
je in de lucht geeft en sttL,
dichter bij de andere da
res gaat staan, als de één fe
wang uitsteekt om een k k
van de ander te ontvan
dan krijg je hartverwarn aj
de gevoelens. Dit wordt
sympathieke voorstel m
Die laatste verwachting k ei
zeker uit, maar wat e 51
'Quartet with One' met
kusgebaren gebeurt, is
heel anders dan een ui d
beeld verhaaltje.
Choreografe Ann van
Broek, die deze voorste n
danst met Angelina D
gebruikt de luchtkusjes te
aanzet voor een grondig n
gewerkte abstracte d s
compositie. De opzij geb< u
nek blijkt ook fel en vi g,
achtig vooruit te kunnen p(
wegen of een machtige
naar achteren te maken
»het hele lichaam van de
seres in een werveling
te slepen. De arm
daarbij kronkelig naar
ren uitgestoken en dooi
hele meedraaiende lichw
trekt een golving. De chc )s
grafie is opmerkelijk thej
vast. Telkens keren de g ,t,
ren terug. Het is prettig 0j
alle rust naar te kijkei
mee te gaan in een opb ,q(
waarin er steeds meer
gie loskomt.
De twee danseressen b m
gen om elkaar heen, k
om of gooien hun h c
achterover, bewegen stri jgJ
lend achteruit en dr: n(
vloeiend rond. Gelei:
krijgen ze een totaal vers 1
lende uitstraling. Ang Qf
Deck maakt ronde, bred
baren. Ze lijkt meeges
door krachten die van bi
op haar afstormen. Zetf?
aan haar dans verslaaf:
maakt hoge beenheffii
die ze vervolgens vlot
opneemt in de kronkeli jy
en draaiingen die ze ei
al maakte. Ann van vc
Broek danst scherp en n
doelgerichte, vaak hoi m;
gebaren, die, ondanks d 5st
vaak op de grond te
komt, uit haarzelf kome >n
kracht verraden. En inti h
hebben ze ieder hun 1 !re
verstandhouding met ge
drummer (Maarten K n
wijk) en de pianist (Rei hi
bo). Van den Broek L
raakvlakken met harde 1
mische drumgeluiden, }g(
wijl de piano kabbelt De
Angelina Deck. De spai >j g
loopt op. Beiden bev;>n<
hoe langer hoe gehaast en
bezetener, totdat de dor
mer en de pianist de
stelling een tijdje ov
men, met muziek die b j
overgaat van heftig riti |S
in melodieus en anderst ter
In het laatste deel zettei aw
den Broek en Deck de
voort, maar nu gek inj
door uitputting en vert n(
ling. Het is jammer dt.
spanning in dit get js
zakt. Het lijkt of het tl en
van de uitputting te let! be;
bezit neemt van de ch
grafie. Maar de helder :ja£
wegingen en de persoo 1 e
uitstraling van de dani
sen overheersen in ht0et
voel waarmee je deze kei
stelling verlaat. j
