REGIO
Helma gaat in Mexico
zwemmen met dolfijnen
4
Volkstuinders op termijn toch de dupe?
Vergeven
dinsdag 27 JANUARI 2
NAVRAAG
Uit Amerikaans onderzoek is gebleken dat vrouwen die voor 1980
zijn begonnen met het verven van hun haar, een verhoogd risico lo
pen op de non-Hogdkin vorm van lymfeklierkanker. Hoe het komt
T dat vrouwen die na
Meeste maatregelen 1980 begonnen zijn
zijn alleen voor kappers' ™et ^et verven van
J r r hun haar, geen ver
hoogd risico lopen, is niet bekend. Dit kan betekenen dat sinds die
tijd de samenstelling van de haarverf is veranderd, of dat de effecten
pas na 24 jaar tot uiting komen. Bij MONIQUE VAN DER HOOGT van
kapsalon Van Tongeren in Leiden heeft het bericht nog niet tot extra
ongerustheid geleid.
Gebeurt dat veel, haarverven
„Ja, heel regelmatig. Van jong tot oud, iedereen neemt wel eens
een kleurspoeling. Jongeren kiezen tegenwoordig voor allemaal
van die hippe kleurtjes, terwijl ouderen hun haar eerder kleuren
om het grijspercentage weg te werken."
Zijn er nog meer gevaren bekend van
luiarverf?
„We krijgen vanuit de vakorganisatie re
gelmatig handreikingen over hoe om te
gaan met haarverf. Zo moet je eigenlijk
altijd handschoenen aandoen wanneer
je het aanbrengt. Ook is het beter om het
haar eerst te knippen en daarna pas te
verven. Maar ik moet zeggen dat ik me
daar zelf niet altijd aan houd. Bovendien
zijn die maatregelen vooral voor de be
scherming van de kapper of kapster. Dat
haarverf misschien ook gevaarlijk zou
kunnen zijn voor klanten, hoor ik nu
voor het eerst."
Komen er nu ook waarschuwingsbord-
jes in de winkel?
„Ach, dat zal allemaal wel meevallen.
Nogmaals, ik denk dat de verf meer ge
volgen heeft voor de kappers die het
aanbrengen, dan voor de klanten die het gebruiken. Het is niet
zulk fijn spul. Maar natuurlijk houd je de uitkomsten van zo n on
derzoek wel in je achterhoofd."
Verft u eigenlijk zelf uw haar?
„Toevallig word ik zelf nu net geverfd. Dat doe ik nu al zo'n tien
jaar en dat zal denk ik ook niet veranderen. Bovendien maak ik
mijn haar altijd lichter. Daardoor val ik, geloof ik, niet in de risico
groep. Dat is dan wel weer een prettig idee."
tekst: Alexander Poort
Archieffoto: ANP/Robert Vos
UIT DE ARCHIEVEN
ANNO 1954, Woensdag 27 Januari
KATWIJK - Gistermiddag heeft de Mijnopruimingsdienst enkele mij
nen bij de hoofden van de Uitwatering te Katwijk aan Zee, die door de
lage waterstand tengevolge van de Oostenwind bloot kwamen te lig
gen, onschadelijk gemaakt. Een van die mijnen, een exemplaar van
bijzondere grootte, heeft kans gezien toch nog een klein beetje van het
vernielingswerk waarvoor zij bestemd was, tot uitvoering te brengen.
De daverende explosie, waarmede de mijn haar einde vond, deed hon
derden ruiten van woningen aan de boulevard en de in de nabijheid
gelegen straten springen.
De inwoners waren tevoren gewaarschuwd, dat de mijn tot ontploffing
zou worden gebracht, en dat het aanbeveling verdiende de ramen te
openen teneinde springen te voorkomen. Veelal werden door de bewo
ners echter slechts de ramen aan de zeezijde geopend, waardoor toch
nog heel wat glas de dupe werd van de ontploffing. Enkele honderden
ruiten lagen versplinterd in de kamers en op straat. Onmiddellijk togen
enige voortvarende schilders aan de arbeid, om nieuwe ruiten in te zet
ten, terwijl de reinigingsdienst de straten schoonveegde. In een tempo
van 40 ruiten per uur werd de schade hersteld.
ANNO 1979,
zaterdag 27
januari
LEIDEN - Tijdens
de restauratie
werkzaamheden
aan de vloer van
de Pieterskerk is
men 'gestuit' op
twee redelijk ga
ve skeletten. Een
van de lichamen
is gemummifi
ceerd. Dat wil
zeggen dat het
niet zomaar is
verrot, maar is
ingedroogd,
waardoor een
leerachtig geheel
is ontstaan. Foto:
archief Leidsch
Dagblad
Foto's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
plaatsing 2,50 (voor een exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op
gironummer 57055 t-n.v. Dagbladuitgeverij Damiate b.v. Postbus 507, 2003 PA
Haarlem, onder vermelding van Leidsch Dagblad, ANNO d.d.(datum van
plaatsing) of door contante betaling aan de balie van het Leidsch Dagblad,
Rooseveitstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto binnen drie weken thuisgestuurd.
COLOFON
Leidsch Dagblad
Directie: B M. Essenberg
E-mail: directiehdcuz@hdc nl
Hoofdredactie: Jan Geert Majoor, Kees van
der Malen, Léon Klein Schiphorst (adjunct)
E-mail: redactie.ld@hdc.nl
HOOFDKANTOOR
Rooseveitstraat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
Postadres Postbus 54,2300 AB Leiden
Redactie fax 071-5 356 415
Advertentie fax 071-5 356 325
Familieberichten fax 023-5150 567
ADVERTENTIEVERKOOP
Advertenties m.b.t.:
Auto's: 072-6813661
Onroerend goed: 023-5150 543
Personeel: 075-6813677
Wonen/in-exterieur: 072-519 6554
Business to business: 072-519 6540
Overige detailhandel: 071-5 356 300
Reclamebureaus kunnen contact opnemen
met 075-6813636
ABONNEESERVICE
071-5128 030
E-mail: abonneeservice@hdc.nl
ABONNEMENTEN
Bij vooruitbetaling (acceptgiro)
p/m €20,20 (alleen aut ine)
p/kw €56,70 p/j €216,90
Abonnees die ons een machtiging verstrekken
tot het automatisch afschrijven van het
abonnementsgeld ontvangen €0,50 korting
per betaling.
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 071-5128 030
ma t/m vr: 18-19.30 uur. ia 10-13 uur
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Media BV
c.q. de betreffende auteur.
HDC Media BV, 2004
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen
HDC Media BV is belast met de verwerking van
gegevens van abonnees van dit dagblad Deze
gegevens kunnen tevens worden gebruikt om
gerichte informatie over
voordeelaanbiedingen te geven, zowel door
onszelf als door derden Heeft u hier bezwaar
tegen, dan kunt u dat schriftelijk laten weten
aan HDC Media BV. Afdeling Lezersservice,
postbus 507,2003 PA Haarlem
Stichting Doe een wens neemt Katwijks meisje mee op reis
door Saskia Buitelaar
katwijk - Voor de 9-jarige Helma van
der Plas komt volgende maand een
hartenwens uit. Dan vliegt ze met
haar ouders en zus naar Mexico, waar
ze gaat zwemmen met dolfijnen. En
of dat nog niet spannend genoeg is,
vertrekt ze komende week zonder ou
ders, maar met een groep kinderen
naar de Oostenrijkse sneeuw om te
leren skiën. Op één been.
Een jaar geleden zag de wereld er
heel anders uit voor het gezin Van
der Plas uit Katwijk. Toen was, net
één dag voor kerst, botkanker ge
constateerd bij hun een-na-
oudste dochter. Anderhalve
maand later werd haar rech-
teronderbeen geamputeerd.
Helen en Kees van der Plas
lijken meer beduusd van
het drama dat hun gezin
trof, dan Helma zelf. Zij
stonden, vertelt Helen, vo
rig jaar met oud en nieuw
op straat en vroegen zich
af: zijn we volgend jaar
met zijn vijven of
zijn zessen?
Maar Helma pro
beert in een ra
zend tempo haar
oude leventje op
te pakken. Ze
ging deze zomer
op vakantie met
andere gehandi-
ge-
capte kinderen, leerde lopen met
een prothese en begon met frisse
moed op een nieuwe basisschool. Ze
is dyslectisch, maar kan met de hulp
van haar grote zus Leoni op de com
puter chattel1 met vriendinnen.
Opgewekt zit Helma op de bank.
Trekt schaamteloos haar broekspijp
op om haar been te laten zien. Beur
telings neemt ze een van haar jonge
zusjes op schoot, of haar eigen rode
kater, die ze Tamino noemde, naar
de specialist die haar behandelde.
Over de spannende skiweek die al
bijna voor de deur staat, vertelt ze
enthousiast: „Jullie skiën met gewo
ne stokken, ik krijg er twee miniski-
tjes aan, voor het evenwicht." Ze
heeft zich met maskers en
verkleedkleren al helemaal
voorbereid op het optre
den dat ze daar op de
bonte avond met haar
fysiotherapeut zal ver
zorgen.
Dat ze een levensbe
dreigende ziekte heeft,
weet Helma natuur
lijk wel. Haar haar
therapie in het LUMC in Leiden en
om de maand controleren de artsen
of de kanker niet is teruggekeerd.
Tot nog toe gaat het goed.
Onlangs was ze even te gast in het
kinderprogramma PEP, waarin elke
week een kind dat wel een oppepper
kan gebruiken, in het zonnetje wordt
gezet. Het heeft zeker geholpen, zegt
Helma, dat ze naar de studio mocht
waar kinderen voor haar zongen en
dansten. Én ze heeft er een pen
vriendin aan overgehouden.
Bovendien, weet Helma, heeft ze de
reizen naar Oostenrijk en Mexico te
'danken' aan haar ziekte. De skiva
kantie voor kinderen met amputa
ties is georganiseerd vanuit hét zie
kenhuis. Daar was het ook de maat
schappelijk werker die voorstelde
om de stichting Doe een wens te be
naderen. Deze Nederlandse afdeling
van de Make a Wish Foundation
probeert de dromen van kinderen
met een levensbedreigende ziekte te
laten uitkomen.
„Ze hebben ons thuis opgezocht en
zijn met Helma boven
gaan praten, zo-
Doe een Wens
De Doe Een Wens Stichting Nederland vervult de liefste wensen van
kinderen van 3 tot 18 jaar met een levensbedreigende ziekte. Alle
wensen worden vervuld, mits de patiëntjes dit lichamelijk en geeste
lijk aankunnen. Zo kon iemand de afgelopen tijd een dag een prinse
zijn, een bekerwedstrijd van Ajax bijwonen, de Belgische popgroep K
ontmoeten en een keer met de fanfare meelopen.
De Doe Een Wens Stichting wil het wenskind een onvergetelijke tijd
bezorgen, even weg van ziekenhuis, behandeling en doktoren. Ook(
ouders en thuiswonende broertjes en zusjes mogen mee tijdens de
vervulling van de wens. De Doe Een Wens Stichting neemt naast de
praktische zaken ook alle kosten op zich. Door 225 vrijwilligers en d(
steun van donateurs en sponsors heeft de stichting de afgelopen der
tien jaar al 1350 wensen kunnen vervullen.
wens is die ze uitspreekt, niet die
van de ouders", vertelt haar moeder.
Voor Helma stond het al snel vast.
Ze is dol op zwemmen en dol op vis
sen. Als het gezin 's zomers met de
boot gaat varen, ligt Helma zo'n vier
uur per dag in het water, vertelt haar
vader. En als het weer het even toe
laat, neemt
ze haar
hengel
mee
sloot dichtbij huis om te vissea
Dat de dolfijnen waarmee ze sü
het water ingaat, wel van iets g
formaat zijn, doet haar niets. Ba
„Nee joh, ik hou juist heel veeh
dieren. Ik hoop dat mijn zus nie
bang is en dat we een beetje me
dolfijnen mogen spelen. Je hebt
lerlei soorten dolfijnen, gewone
met vlekken. De gewone vind ilt
mooist, maar het maakt niet uit
welke ik ga zwemmen. Het gaat
om het karakter?"
Over haar eigen persoonlijkhek
Helma, de trotse blik van haar c
ders op zich gericht: „Ik? Ik ben
woon vrolijk. Dit is het leven. D
kan je niet veranderen."
Het gezin Van der Plas met links Helma (zittend), die wordt omhelsd door haar zus: „Bang? Nee joh, ik hou juist heel veel van dieren." Foto: Dick Hogewoning
SCHRIJVENDE LEZERS
Bij de behandeling van het ont-
werp-bestemmingsplan Oost-
vlietpolder tijdens de raadscom
missie Ruimte en Groen van don
derdagavond 15 januari zegde
wethouder Hillebrand toe de
volkstuinders tijdens de planpe
riode van het bestemmingsplan
1 ongemoeid te laten en het conve
nant niet eenzijdig te willen
openbreken. Prima!
Tegelijkertijd blijven de volkstui
nen in het bestemmingsplan een
zoeklocatie voor de uitbreiding
van het bedrijventerrein.
In de commissie werd erop gewe
zen dat bedrijven naar elders ver
huizen omdat de ontwikkeling
van het bedrijventerrein te,lang
duurt en zij daardoor niet kunnen
uitbreiden en investeren. Haaks
hierop wordt nu van de volks
tuinders gevraagd dit wel te doen,
in het besef dat het binnen tien
jaar wederom 'exit' kan beteke
nen.
Dat sommige fracties menen een
oplossing hiervoor te hebben ge
vonden, is een illusie. Het CDA
denkt met haar alternatieve plan
dat de volkstuinders helemaal
niet hoeven te verhuizen. Voor
het gemak gaat het CDA er maar
aan voorbij dat het grootste ge
deelte van de te verplaatsen
volkstuinen inmiddels door de
gemeente is uitgekocht en ge
sloopt. Nota bene né instemming
van het verplaatsingsplan door de
Raad. Dus het CDA zegt eigenlijk:
eerst de boel platgooien en daar
na even zo makkelijk: u mag blij
ven zitten?
Groenlinks is van mening dat de
ellende voor de volkstuinders nog
niet groot genoeg is, door de sug
gestie te doen dat een nog groter
deel van de complexen moet wor
den verplaatst. En dan niet aan
sluitend aan de huidige com
plexen. Nee, weggestopt in een
hoek van de polder pal langs de
Europaweg. Heerlijk, die uitstoot
van het massale verkeer over je
eigen gekweekte groente. Met de
in het plan voorgestelde indeling
is er tenminste nog sprake van
een natuurlijke barrière, door de
bomen en het overige groen tus
sen de polder en de rijksweg.
De WD is uiteraard voor bedrij
ven in de polder. En hoewel de
commissie naar aanleiding van
de inspraakavond een nadere
toelichting van de LBA (Leidse
Bond van Amateurtuinders) had
gekregen - over het aantal aspi
rantleden op de wachtlijsten en
waarom 140 tuinen door een ver
eniging niet werden geaccep
teerd, maar deze door de LBA wel
worden geclaimd - kwam de WD
niet verder dan de uitspraak dat
een en ander haar niet duidelijk
is.
Had de PvdA in het recente verle
den illustere en vurige pleitbezor
gers voor het volkstuinieren in de
personen van Tesselaar, Van Rij
en Duivesteijn, de huidige fr actie
laat weinig tot niets van zich ho
ren als het op de volkstuinders
aankomt. En D66 nam wel erg
gauw genoegen met de antwoor
den van de wethouder dat de
tuinders de komende tien jaar
met rust worden gelaten.
De Leidse Bond van Amateur
tuinders wenst, samen met de be
trokken turnverenigingen, bij de
op handen zijnde verplaatsingen
en in de nieuw aan te leggen ge
deelten te investeren. Zo wordt
ook het oprichten van een nieuwe
vereniging serieus overwogen.
Echter, wat voor bedrijven geldt,
geldt ook voor de volkstuinver
enigingen en de LBA. Er kan niet
worden geïnvesteerd als er niet
voor een langere periode dan de
planperiode zekerheid wordt ge
boden.
De door wethouder Hillebrand
gegeven zekerheid geldt de huidi
ge generatie volkstuinders, waar
de LBA op zich uiteraard ver
heugd over is. Maar de LBA richt
zich in deze plannen vooral op
toekomstige generaties en wil het
volkstuinieren in Leiden graag
voor de toekomst in zijn volle
omvang behouden.
Deze zekerheid kan alleen wor
den bereikt door de dreigende
claim die er nu op de volkstuin
gronden wordt gelegd, namelijk
die van 'zoeklocatie voor uitbrei
ding bedrijventerrein', onverkort
uit het bestemmingsplan te
schrappen.
Hennie de Groot,
voorzitter LBA,
LEIDEN. 13.30 UUR
J ctueel met jezelf kunnen komen'. De medewerkers van de stichtii
l\Springlevend weten hoe dat moet. Ze geven cursussen aan ouden
„Hoe kun je jezelf in het hier en nu versterken."
Vandaag gaat het over de 'kunst van het vergeven'. In het gebouw van d
stichting Template, in de Cobetstraat, bieden Joke en Koen een 'proces1
aan. Twee tafels met groene kleden en een veelvoud aan ronde kartonn
tjes. 'De tuin der stenen', heet de opstelling. „Een bijzondere manier 0
te helpen bij de kunst van het vergeven."
De kartonnetjes horen echte stenen in een grote tuin te zijn. Stenen, vi
eigenschappen op staan, zoals 'warm', 'inschikkelijk' en 'respectvol'. Jo
legt uit waar de keien gebleven zijn: „Het is eigenlijk de bedoeling dat
mensen zelf naar die eigenschappen gaan zoeken. Maar in bejaardenhi
zen met tachtigplussers, waar we ook komen, is dat natuurlijk heel n
lijk. Daarom hebben we een tuin met stenen nagemaakt. Dat werkt c
heel goed."
De deelnemers moeten op zoek naar 'kwaliteiten die kunnen helpen b
het proces van vergeving*. Rondjes lopen om de tafels en afgaan op je g
voel. Schakel je verstand uit en pak een steen op als het 'klikt'. „Laten*
gewoon beginnen en kijken hoe het gaat", zegt Koen.
Na drie rondes, met verschillende opdrachten, krijgt iedereen een fom
lier. Joke en Koen vullen ieders goede én ontbrekende eigenschappen I
die een rol kunnen spelen bij de 'kunst van het vergeven'. Koen kijkt d
deelnemers diep in de ogen: „Noem de eigenschappen hardop. Daarna
schrijf ik ze op."
Een vrouw in een fuchsiaroze blouse is enthousiast over haar net 'aang
gane proces'. „Ik ben om de tafel gelopen en ben afgegaan op wat mijn
chaam me aangaf. Op wat ik in m'n buik voelde." Ze heeft kartonnetjes
verzameld met de opschriften 'meelevend', 'toegewijd' en 'beschermen
De eigenschap die ze wil versterken is 'strijdlust'.
Zelfstudie is een interessant 'pad om in te slaan' zeggen Joke en Koen.
„Jullie zijn je eigen coaches, wij begeleiden alleen het proces", zegt Kol
Op naar de 'tafel der successen' en de 'tafel van zelfhumor'. Een mens i
nooit af.
Erna Straatsma
l'
