REGIO
Een
buitenroker is
geen
Nieuwbouw Terweeweg Oegstgeest
ook vanwege de verkeersveiligheid
Het Catshuis is net Nederland zelf
Chinees
NAVRAAG
De animatiefilm 'Finding Nemo' is door de Nederlandse filmjourna
listen uitgeroepen tot beste film van 2003. Op de tweede plek eindig
de 'Kill Bill' en derde
'Er worden geen goede werd 'The Retum of
7 the King', het sluitstuk
films meer gemaakt van de Lord the
Rings-triologie. Slecht
ste film was volgens de vakpers 'Adrenaline'. „Misschien wel een pro
test, die tekenfilm op één", veronderstelt JAN BOER, exploitant van
Trianon en het Kijkhuis in Leiden.
Een animatiefilm de beste van
2003, vindt u dat nou niet een
beetje armoedig?
„Ik heb 'm nog niet gezien. Het
schijnt wel iets bijzonders te zijn.
Er gaan in elk geval wel een hoop
mensen naartoe. Maar misschien
hebben die filmjournalisten wel
uit protest deze film op één gezet,
omdat ze vinden dat er geen
goeie films meer worden ge
maakt. Dat vind ik in elke geval
wel. Qua inhoud is het tegen
woordig een en al oppervlakkig
heid. Veel achtervolgingen gevolgd door explosies, dat is het wel
zo'n beetje. Vroeger, in de jaren vijftig of zestig, toen maakten ze
pas goeie films. Met heel veel diepgang. En het knokken namen we
dan wel op de koop toe. Zo'n film als 'Three days of the condor'
van Sydney Pollack; zulke worden niet meer gemaakt tegenwoor
dig."
Maar als de mensen massaal komen kijken naar die films, kun
nen ze toch niet zó beroerd zijn?
„De jeugd houdt van die flauwekul, da's waar. Nee, van de heden
daagse jeugd heb ik geen hoge pet op, die kan nog geen snoek
baars van een haai onderscheiden. De mentaliteit van de jeugd
moet snel veranderen, anders zie ik het somber in voor de filmwe
reld."
Wat vond u de beste film van 2003?
„Hoewel ik het in de regel met die eikels van filmcritici niet eens
ben - als zij een film aanprijzen, weet je meestal zeker dat de zalen
leeg blijven - moet ik erkennen dat hun nummers twee en drie ook
mijn toppers zijn. 'The Retum of the King' vond ik een bijzonder
goede film. Maar ja, dat verhaal hoefden ze niet meer te verzinnen.
Ik geloof dat dat boek het meest gelezen is na de bijbel. 'Kill Bill'
vond ik de beste. Origineel. Iets aparts. Die had bovenaan moeten
staan."
Wat vindt u van de perskeuze van de slechtste film'Adrenaline'?
„Niet gezien. Wat ik slecht aan die film vind, is dat Georgina Ver
baan werd opgevoerd als publiekstrekker, terwijl ze maar vijf mi
nuten meespeelde."
Wat was de beste film die u ooit zag?
„'Stalker' van Andrei Tarkovsky, maar die kennen de meeste men
sen niet. Van de kaskrakers vond ik 'Once upon a time in the West'
en 'Seven' erg goed."
tekst: Paul de Vlieger foto: GPD
UIT DE ARCHIEVEN
ANNO 1954, Woensdag 6 Januari
LEIDEN - De herdenkingssamenkomst in de feestelijk versierde Bur
gerzaal van het Leidse Stadhuis, ter gelegenheid van het 40-jarig be
staan van de Gemeentelijke Reinigings- en Ontsmettingsdienst, vorm
de een geschikte gelegenheid om eens wat dieper af te dalen in de ge
meentelijke bemoeiingen met de strijd tegen vuil en afval. Hiertoe
droeg het uitvoerig overzicht bij, dat de directeur van deze dienst, de
heer J.H. de Jong gaf, waarin hij terugging tot de tijd, dat Leiden zijn
eerste gemeentelijke vuilnisman aanstelde. De eerste vuilnisman, Jan
Claes Wittens, ontving in 1407 opdracht met een schuit geregeld het
vuil voor aanlegsteigers te verwijderen. Ook werden op diverse plaatsen
in de stad, grote algemene vergaarbakken voor huishoudelijk afval ge
plaatst. Het daarin gestorte vuil diende tot ophoging en bemesting van
land in de omgeving van Leiden. Het schoonmaken van de stad zou
voortaan niet slechts de taak van de burger zijn, doch ook de overheid
zou in het vervolg daartoe haar bijdrage leveren.
ANNO 1979, zaterdag 6 januari
LEIDERDORP - Onze fotograaf maakte aan de Laan van Ouderzorg
een foto van een scène die steeds meer alledaags gaat worden. Een
vrouw schudt een plastic zak met de laatste broodkruimels leeg over
zich tegen elkaar verdringende eenden. Foto: archief Leidsch Dagblad
Foto's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
plaatsing 2,50 (voor een exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op
gironummer 57055 t.n.v. Dagbladuitgeverij Damiate b.v. Postbus 507, 2003 PA
Haarlem, onder vermelding van Leidsch Dagblad, ANNO tLd.(datum van
plaatsing) of door contante betaling aan debalie van het Leidsch Dagblad,
Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto binnen drie weken thuisgestuurd.
COLOFON
Leidsch Dagblad
Directie: B M. Essenberg
E-mail: directiehdcuz@hdc.nl
Hoofdredactie: Jan Geert Majoor, Kees van
der Malen, Léon Klein Schiphorst (adjunct)
E-mail: redactie.ld@hdc.nl
HOOFDKANTOOR
Rooseveltstraat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
Postadres: Postbus 54,2300 AB Leiden.
Redactie fax 071-5 356 415
Advertentie fax 071-5 356 325
Familieberichten fax 023-5150 567
ADVERTENTIEVERKOOP
Advertenties m.b.t.:
Auto's: 072-6813661
Onroerend goed: 023-5150 543
Personeel: 075-6813677
Wonen/in-exterieur: 072-519 6554
Business to business: 072-519 6540
Overige detailhandel: 071-5 356 300
Reclamebureaus kunnen contact opnemen
met: 075-6813636
ABONNEESERVICE
071-5128 030
E-mail: abonneeservice@hdc.nl
ABONNEMENTEN
Bij vooruitbetaling (acceptgiro)
p/m €20,20 (alleen aut ine)
p/kw €56,70 p/J €216,90
Abonnees die ons een machtiging verstrekken
tot het automatisch afschrijven van het
abonnementsgeld ontvangen €0,50 korting
per betaling.
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 071-5128 030
ma t/m vr: 18-19 30 uur, za: 10-13 uur
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Media BV
cq. de betreffende auteur.
HDC Media BV, 2004
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen.
HDC Media BV is belast met de verwerking van
gegevens van abonnees van dit dagblad. Deze
gegevens kunnen tevens worden gebruikt om
gerichte Informatie over
voordeelaanbiedingen te geven, zowel door
onszelf als door derden. Heeft u hier bezwaar
tegen, dan kunt u dat schriftelijk laten weten
aan HDC Media BV. Afdeling Lezersservice,
postbus 507,2003 PA Haarlem.
SCHRIJVENDE LEZERS
HILLEGOM, 18.30 UUR
Een reactie op het artikel
'Bewoners willen veiliger
Terweeweg' (LD 4/12). De
geplande nieuwbouw aan
de Terweeweg 73 in Oegst
geest heeft ook relatie met
de verkeersveiligheid. Tij
dens de bouw van het ou
de huis in 1914 werd er
geen rekening gehouden
met goed (uit)zicht op de
kruispunten. Het oude
huisje staat dus veel te ver
buiten de rooilijnen en be
lemmert zo, bijvoorbeeld
komende uit de Anna van
Burenlaan, het zicht op het
verkeer dat van links komt
op de Terweeweg. Diverse
malen heeft daar een ern
stige aanrijding plaatsge
vonden. Enkele keren zelfs
met ernstig lichamelijk let
sel.
Het nieuw te bouwen huis
is nu weer gepland op de
oude plaats volgens het
plan uit 1914. Wanneer je
nu iets wil verbeteren aan
verkeersveiligheid, dan
doe je dat juist op het mo
ment dat nieuwbouw
plaatsvindt Zet het huis
dus enkele meters naar
achteren voor meer zicht
op het kruispunt. Kom de
situatie ter plekke maar
bekijken, dan is het duide
lijk zichtbaar.
Fred Klootwijk,
Oegstgeest.
16 Miljoen heeft het gekost, maar nu hoeft
onze premier niet meer de deur uit. Het
Catshuis is helemaal gerestyled. Modern,
want die ouwe truttigheid kon echt niet
meer.
Het heeft ook een voordeel. Wil de minis
ter-president der Nederlanden nu zijn
buitenlandse gasten laten zien waar Ne
derland trots op is: het Catshuis biedt het
allemaal. De ene ruimte is oersaai, net als
het regeringsbeleid. De volgende bijna
leeg, net als de beurs van één op de negen
Nederlandse huishoudens die onder de
armoedegrens moeten leven. En als klap
op de vuurpijl de ontvangstruimte voor
buitenlandse gasten. Die houdt het mid
den tussen ons wereldberoemde 'red light
district' en de met ons fameuze drugsbe
leid verweven coffeeshop.
Gefeliciteerd Nederlanders, met onze na
tionale uitverkoop.
Erik Wieffering,
Oegstgeest.
Het is zondagavond half zeven en toch is in
restaurant Lange Muur maar één tafeltje
bezet. Dat bij het raam, zodat het van buiten
lijkt alsof het er binnen best gezellig is. Barre tij
den voor de restaurateur? Valt mee. Want aan
het einde van een lange gang die langs de pij
penla vol lege tafels voert, is nóg een vertrek. En
daar gebeurt het.
De stoelen, in wachtkameropstelling tegen de
wanden, zijn allemaal bezet. Sommige klanten
moeten daarom staan. Geeft niks, want bij een
Chinees duurt het immers nooit lang. Tove
naars lijken het, daar achter dat luikje dat de
keuken scheidt van de ruimte achter de bar,
waar twee Chinese zusjes vriendelijk glimla
chen.
Om de stroom bestellingen in goede banen te
leiden, krijgt elke klant een met plakband ge
plastificeerd kartonnetje met een handgeschre
ven nummer erop. „Negentien!", zegt een van
de twee meisjes. Ze glimlacht een beugeltje
bloot Niemand reageert.
In de wachtruimte van Lange Muur is genoeg te
zien. Veel rood en goud, draken, twee bekers die
zijn gewonnen met tafeltennis, een uit pvc-pij-
pen opgetrokken wijnrek, de onvermijdelijke
kalender van bamboe en twee ingelijste diplo
id)
;en
lt
ma's: 'algemene vaardigheid voor de hoi )or
'speciale hygiëne'. Op de bar staat een k inr
bloemstuk dat is gemaakt door iemand
nelijk als enige criterium hanteerde dat
men kleurig moesten zijn. Chrysanten,
deeën, rozen en anthuriums zijn bij elk.
stoken rond een soort ananas.
„Negentien!", roept het meisje nog eens
babi pangang bami, één foe young hai w
rijst." Weer geen reactie.
Een dikke man en een schraal type naas i
bespreken de goklust van Chinezen. „Jij
kopen misschien één staatslot in de mas
maar die gasten deinzen er niet voor ter
tien, twintig mille aan loten uit te geven
de dikke zeker. De schrale knikt
„Negentien!! Meneer, volgens mij bent
richt het meisje zich nu tot de dikke. „H
ke? Nee hoor, ik heb 61. Verrek, je hebt
hou m'n kaartje op z'n kop." Blozend gi
plastic tas van de bar en beent richting
„Krijg nou de klere. Ik dacht dat ik 61 h
hij in de gang tegen zijn maat. En voor
bij de deur is, nog maar een keer. „Ik hi
op z'n kop, ja weet ik veel."
Paul de Vlieger
DINSDAG 6 JANUARI 20Q
Nieuwe Tabakswet dwingt bedrijven
Ze waren al niette benijden,
maar rokers hebben het sinds 1
januari nog moeilijker. Roken
op het werk is er normaal ge
sproken niet meer bij. Werkge
vers moeten ervoor zorgen dat
hun werknemers geen hinder
of overlast van roken onder-
len. Met huisregels, zoals een
algeheel rookverbod met de
mogelijkheid om te roken in
daarvoor bestemde ruimtes.
Hoe hebben de bedrijven in
Leiden en omgeving het gere
geld? En is er een beetje begrip
voor de strenge Tabakswet?
om een rookbeleid te ontwikkelen
vinden. Rookvrije werkplekken
zijn verplicht. Dat maakt het
voor bedrijven noodzakelijk om
een 'rookbeleid' te ontwikke-
Bij ziektekostenverzekeraar
Zilveren Kruis in Noordwijk,
zo vertelt woordvoerster Olga
Kolenburg, mag in het ge
bouw sinds 1 januari niet
meer worden gerookt. Tot die
dag waren er in het gebouw
nog enkele speciaal ingerichte
rookplaatsen. „Binnen het ge
hele Achmea-concem, waar
Zilveren Kruis onderdeel van
is, gelden dezelfde regels: in
de gebouwen is roken verbo
den. Voor de rokers zijn bui
ten rookplaatsen ingericht.
Deze zijn in principe over
dekt, maar het kan in een en
kel geval zijn dat dat niet zo is.
Een andere regel is dat de
rookplekken buiten het zicht
van de hoofdingang zijn ge
plaatst."
Aan de Achmea-medewerkers
die willen stoppen met roken
worden cursussen aangebo
den. Bijvoorbeeld die van Al
len Carr, die bekend is gewor
den met zijn bestseller 'Stop
pen met roken'. Kolenburg:
„Het betreft een motivatiecur
sus die in een groep wordt ge
geven. Hij is gratis en mag in
werktijd worden gevolgd.
Daarvoor hebben zich 400
van de 12.000 medewerkers
gemeld. Wie niet in staat is
om in een groep te zitten, of
daar geen behoefte aan heeft,
kan ook lasertherapie krijgen
of vanaf februari een schrifte
lijke cursus volgen. Deze cur
sus en die van Allen Carr zijn
uiteraard ook voor onze klan
ten, dat kan allemaal nagele
zen worden op onze website."
„Zelf heb ik gerookt, maar ik
ben gestopt, van de ene op de
andere dag. Zonder cursus,
zonder training. Sommigen
vinden dat een hele prestatie,
maar ik weet niet anders. Dat
is mijn geluk. Anderen heb
ben wel een steuntje in de rug
nodig en dat geven we graag."
Heineken in Zoeterwoude telt
tweeduizend medewerkers,
van wie een onbekend aantal
rookt. „We hebben er nooit
onderzoek naar gedaan. Ie
dereen moet zelf weten of ze
aan de sigaretten willen. Dat
is een persoonlijke keuze. Pri
vé dus", aldus Karin Willems,
de woordvoerder van Heine
ken. Volgens haar heeft het
roken binnen de afdelingen
de afgelopen jaren geen pro
blemen opgeleverd. „Er werd
afgesproken wanneer het kon
en mocht. Volgens mij is dat
Bij het Lissese bollenbedrijf Van Bourgondiën Onderwater aan de Heereweg gelden de landelijke regels uiteraard ook: binnen mag er niet meer worden gerookj^
de lunchpauze, tussen half één en één, zorgen de verstokte rokers dan ook voor topdrukte voor de deur. Foto: Dick Hogewoning
altijd in goede harmonie ge
gaan. Ja, heel sociaal gaat dat
bij ons."
Voor de rokers zijn de om
standigheden bij de brouwerij
nu wat minder sociaal. Zij
moeten voorlopig hun siga
retje buiten onder een afdakje
paffen. „Massaal gebeurt dat
nog niet", zegt Willems die
zicht heeft op het afdakje. „Ik
zie er af en toe iemand
staan."
Binnenkort kunnen de rokers
in een speciaal onderkomen
terecht. „Op elke etage wor
den voorzieningen getroffen.
Een ruimte met een afzuigin
stallatie. We handelen naar de
maatstaven van de wet. Een
bedrijf is nu druk met de ver
bouwingen bezig. We hopen
in maart alles rond te hebben.
Dan kan er weer binnenska
mers worden gerookt."
Woordvoerder Mario Vink van
Mexx Voorschoten (twee ves
tigingen met ruim 500 mede
werkers) voelt zich heel ge
zond. „Ik ben een bevoor
recht mens. Ik heb nooit ge
rookt, nooit hoeven afkicken
en veel geld in de zak gehou
den." Vink moet om zijn ei
gen zuinige opmerking harte
lijk lachen. „Nee, zo is de
sfeer bij ons niet. Er is bij ons
geen haat en nijd over roken.
Ik denk dat er op het kantoor
iets minder wordt gerookt
dan op de productieafdeling.
Hoeveel rokers er zijn, weet ik
niet. Wel is er net een collega
van mij gestopt. Hij hoeft dus
niet de keet in"
De Mexx-rokers zitten tijdelijk
warm en droog in een afge
sloten bouwkeet. „Een nood
oplossing. Je moet geen Ame
rikaanse taferelen creëren
door iedereen voor de deur te
laten roken. Er zijn op dit mo
ment allerlei vaklieden druk
aan het werk om in onze ei
gen gebouwen rookkamers te
bouwen. Ja, ons bedrijf heeft
er heel veel voor over om de
werknemers tevreden te hou
den. Het gaat hier goed dus."
Stukadoorsbedrijf De Best
heeft vier stukadoors in
dienst. En een showroom aan
de Draadbaan in Leiderdorp.
Johan de Best: „We hebben
absoluut geen probleem. We
zijn een echt familiebedrijf en
lossen alles samen op. Drie
van ons roken, één niet. Maar
die ene stukadoor heeft geen
enkel probleem met ons rook-
De Best zegt geen mensen
aan te nemen die niet tegen
rook kunnen. „In de show
room, met prachtige voor
beeldversieringen en fraai
stuukwerk, roken we ook. Het
bezoek dat komt, rookt ook.
Kan toch niet mooier, hè?"
Bij Interfield in Katwijk, de
groothandel in zeil- en surf-
kleding en -artikelen, mag
volgens directiesecretaresse
Annelies van der Horst bin
nen het gebouw niet worden
gerookt. Maar dat ius niets
nieuws, want vanwege het
brandgevaar gold al tijden
voor het magazijn een rook
verbod. „Dat niet-roken is ge
loof ik de hoofdregel. In ons
bedrijf rookt er trouwens
maar één persoon van de
achttien medewerkers. Als die
binnen wil roken, gebeurt dat
meestal in de kantine. Wan
neer iemand zich daaraan
stoort, wordt er wat van ge
zegd. Dat doen dan meestal
de mensen die zijn gestopt
met roken. Die bewuste rook
ster maakt dan gewoon de si
garet uit. Dat is het voordeel
van een bedrijf met niet zo
veel medewerkers, je kent el
kaar en je spreekt elkaar wat
makkelijker aan. Zulke zaken
worden dan vriendelijk opge
lost. Roken of niet roken
wordt daardoor nooit een
probleem. Dat is het ook
nooit geweest."
Van der Horst heeft zelf jaren
lang gerookt, maar is er een
paar maanden geleden mee
gestopt. „Door de motivatie
van mijn vriend, die een over
tuigd niet-roker is, lukt het me
om te blijven stoppen, on
danks de moeilijke momen
ten. Die komen natuurlijk al
tijd voor wanneer het gezellig
is, in de kroeg of zo. Maar ik
blijf het volhouden. Ik weet
nu heel goed hoe slecht roken
is en dat er eigenlijk geen goe
de reden is om wel te roken."
Rokerspaleis Marcella is ge
vestigd aan de Korevaarstraat
in Leiden, maar sinds enige
tijd zijn er ook vestigingen in
Leiderdorp en Alphen aan
den Rijn. Eigenaar J. Ouwer-
kerk staat achter z'n toonbank
te roken. „Dit is een tabaks
zaak. Als ik hier niet meer zou
mogen roken, stop ik ermee."
Een klant die een pakje zware
shag komt kopen, is het roe
rend met hem eens. Rokers
zijn volgens hem vogelvrij
verklaard. Ouwerkerk: „Ik
mag al geen monsters meer
op m'n toonbank leggen, mag
niemand meer een sigaartje
laten proberen. Vlak voor
kerst kreeg ik bericht dat een
aantal sigarettenmerken uit
de winkel moest worden ver
wijderd omdat ze te zwaar
zijn. Nee, het runnen van zo'n
winkel wordt er niet leuker
op."
P. van der Zeeuw is franchise
nemer van de vestiging van
Gall Gall aan de Leidse Ga-
renmarkt. Hij de runt zijn
winkel samen met z'n vrouw.
En beiden roken ze. Zij siga
retten, hij een sigaartje. „Dat
ik nu niet meer in de winkel
mag roken, waar ook klanten
komen, kan ik mij voorstellen.
Maar zelfs in m'n eigen maga
zijn mag ik niets meer opste
ken. En dat vind ik ronduit
belachelijk. Maar goed, zo zijn
de regels. En als ik mij daar
niet aan houd, riskeer ik forse
boetes. De eerste boete is 300
euro. En dat loopt op 2400 eu
ro."
En daar heeft van der Zeeuw
al slechte ervaringen mee. „Ik
heb een paar maanden terug
een flinke bekeuring gekregen
omdat ik klanten wel eens iets
liet proeven. Maar dat mag
dus tegenwoordig niet meer
in een drankzaak.uc
En een rokertje sindse
dit jaar ook niet mee^d
dat ik franchisenemen
heb ik mij bovendien
den aan de regels difyei
Gall, onderdeel van /d(
stelt: ik mag niet een!ek
in het zicht van mijn
winkel."
Aan de Vondellaan
zit multinational H<
Marine Contractors
land bv. In Leiden
zo'n vijfhonderd wei
van wie er ongeveer
roken, schat J. Pieten
de afdeling facilitair!
„In ons kantoor ma
meer worden geroo te
heb net een memo
dracht van de direct
uitgaan dat er voor c
van het kantoor ook
worden gerookt. Wij
namelijk niet dat on
zich door enorme r<
men naar binnen mC"
worstelen. En het is ,er
dien geen gezicht on
een club rokers voor
hebben. Om over de
nog maar te zwijgen j
Toch kan er bij Heere
den gerookt, want d^
mers die er een willej
ken, kunnen terecht
konnetjes in de nooilar
huizen. „Die balkon £e
ten op elke verdiepii
bij een ieders werpl< 1 j(
toch buiten. Een roo ree
werkplek, betekent i
niet dat je je werkne:e
verbieden om te rok
Ijen
1
1c
fa>
al
11e
0 'ei
