Dikke
Hannes
valt vanzelf af in
Seks tot je laatste snik
:234
door Nicolai Lensen
Nog niet zo lang geleden dronk Van
Lies - „Noem me maar Dikke Han
nes hoor, zo kent iedereen mij" -
zo'n 25 blikjes (light) cola per dag.
Nu zijn dat per etmaal liters water
geworden. Eten doet hij naar eigen
zeggen niet meer buitensporig veel.
„Boterhammen, warm eten. Dat is
toch niet abnormaal? Snoepen tus
sendoor is uit den boze. Ik heb
zwaar suikerziekte en bovendien
veel maagproblemen. Ik kan hele
maal niet eten wat ik wil. Fruit wel
veel. En water, veel water. Ik heb al
tijd dorst. Dat komt door de suiker."
Samen met zijn vriendin woont
Hannes in een eenvoudige eenge
zinswoning op een steenworp af
stand van de Deventer binnenstad.
Aan de eetkamertafel doet hij zijn
verhaal. Niet de stoelleuning, maar
de muur geeft hem steun. Er is een
medewerkster van de trombose-
dienst op bezoek voor de wekelijkse
controle. Alles is in orde. Over een
uur komt de huisarts weer buurten
en tussendoor moet hij insuline
spuiten. De ochtend begon met het
slikken van tien verschillende medi
cijnen en straks volgt er nog zo'n
portie.
„Ik heb net weer vijftig dozen met
allerlei tabletten gekregen. Iedere
dag heb ik wel een afspraak met een
dokter. Ik ben erg veel ziek. Daarom
ben ik zo afgevallen. Dit jaar heb ik
tien keer in het ziekenhuis gelegen.
Dikke Hannes van Lies op zijn scootmobiel voor de deur van zijn woning. Naast hem neef Dirk: 'Hannes is het afgelopen jaar honderd kilo afgevallen. Zoveel weeg ik.' Foto: Cees Baars
niet anders. Het enige verschil is dat
ik nieuwe kleding moet hebben,
maar lopen gaat niet beter."
Neef Dirk wordt richting televisie ge
dirigeerd. De familiefoto's komen op
tafel, terwijl Hannes nog maar eens
een flinke slok water neemt. „De he
le familie is dik en allemaal hebben
we datzelfde kleine hartje. Mijn zus
en broer wegen niet veel minder dan
ik. En kijk, dit is mijn vader. Een bes
te man, maar ook niet de dunste.
Mijn broer heeft een maagballon la
ten plaatsen in België. Daar begin ik
niet aan. Als je even niet goed oplet
en het gaat het mis met die ballon,
ben je zo maar dood."
„Deze slanke tiener ben ik op de
paardenmarkt in Rijssen. Ik was niet
altijd zo dik. Mijn bordje ging altijd
wel netjes helemaal leeg, maar dat
bordje werd op een bepaald mo
ment een schaaltje en toen een
schaal en alles ging op. Ik was ruim
twintig en kon geen kleding meer
kopen in de normale winkel. Toen
ging er wel een alarmbel af, maar te
laat, ik was enorm zwaar en kon niet
meer minderen. Natuurlijk wilde ik
afvallen. Ik heb het geprobeerd, al
lerlei kuren en diëten. Het hielp alle
maal niets. Bovendien heb ik zwaar
suikerziekte, dat heeft er ook alles
mee te maken dat ik maar moeilijk
kan afvallen."
In de zomer van 2002 sloeg de weeg
schaal uiteindelijk uit naar zo'n 335
kilo. Zo zwaar was Hannes in zijn
hele leven nog niet geweest. Jaren
lang dijde hij langzaam uit en onder
tussen namen de gezondheidskwa
len in hetzelfde tempo toe. Hart-,
nier-, lever- en maagproblemen, lek
kende bloedvaten, sterk wisselende
bloeddruk en altijd benauwd. Han
nes is net vijftig geworden, maar zijn
lichaam is al versleten.
„Ik ben heel veel ziek. Dat komt niet
alleen omdat ik zo dik ben. Dat is te
makkelijk. In het ziekenhuis liggen
tien dunne mensen tegenover één
dik iemand. Als alleen gewicht voor
gezondheidsproblemen zou zorgen,
waarom liggen er dan zoveel dunne
mensen in het ziekenhuis? Net als
bij mijn vader zorgt vooral de suiker
voor problemen. Liever was ik min
der zwaar. Natuurlijk is dat gezon
der. Er is geen sprake van dat ik zo
dik wil zijn, maar ik ben nu eenmaal
zo."
De Deventenaar hapt zo af en toe
naar adem en gaapt veelvuldig. In de
hoek van de woonkamer staat een
tweepersoonsbed, waarop Hannes
het alleenrecht heeft. Naast de kus
sens bungelt een slangetje. „Voor
zuurstof. Ik heb altijd een aantal
flessen klaarstaan en dit apparaat
zorgt dat ik zelfs zuurstof kan krijgen
als de stroom uitvalt. Ook in de auto
en op mijn scootmobiel heb ik zo'n
luchtapparaat. Ik kan niet zonder.
Ben altijd maar moe."
Daar ga ik aan het infuus en knap
onmiddellijk weer op. Terug thuis is
het vaak snel weer mis.
Faam
Vanwege zijn enorme omvang is
Dikke Hannes beroemd. Hij werd
gekroond tot zwaarste inwoner van
de Benelux en kreeg een vermelding
in het Guinessbook of records. Ne-
derlahd, België en Duitsland maak
ten via de televisie en kranten kennis
met hem. In Deventer is er niemand
die hem niet kent. Op zijn elektri
sche scootmobiel is Hannes een op
vallende verschijning.
Hannes lijkt op het eerste gezicht
trots op zijn internationale faam.
„Iedereen kent me", glimlacht de
vriendelijk ogende reus. „Ik word
niet aangekeken op mijn omvang.
Geen mens heeft me ooit uitgela
chen. Ook niet achter mijn rug om.
De mensen kennen mij en ze groe
ten me hartelijk. Dat is erg leuk."
Zoals vaak bedriegt uiterlijke schijn.
Hannes zou alle aandacht graag op
geven in ruil voor een wonderdieet
dat echt werkt. „Ik kan heel weinig.
Ben altijd moe en kan nooit langer
dan een paar uur van huis weg. Van
wege mijn slechte gezondheid is dat
onmogelijk. Op vakantie ben ik dan
ook nog nooit geweest. Liever was ik
dun. Het afgelopen jaar ben ik hon
derd kilo afgevallen, maar ik voel me
heeft hij problemen met zijn bloed
vaten en zonder het gipsverband
zou het vocht zich te veel in zijn on
derbenen ophopen. „Mijn benen
zouden zonder het gips open knap
pen."
Sinds hij een paar jaar geleden van
de verzekering een scootmobiel
kreeg, is Hannes weer een beetje
mobiel. „Ik kan weer naar Go Ahead,
naar mijn paardjes in een wei hier in
de buurt of naar het centrum van de
stad. Ik was daar tien jaar niet meer
geweest. Helaas kan ik met kou of
regen niet met de scooter weg. Ik
heb zo een longontsteking te pak
ken."
Ondanks al zijn medisch leed hoeft
niemand medelijden te hebben met
Hannes. Samen met vriendin, twee
kinderen en de rest van de familie
heeft hij het 'best leuk'. „Mijn lieve
vrouw en kinderen doen alles voor
mij. Dankzij hen kan ik nog de din
gen doen die ik leuk vind. Daar ge
niet ik ook van." Zijn vriendin Matti
knikt. Ze wil liever niet in de publici
teit, maar een enkele vraag kan wel.
„Het is moeilijk", zegt ze. „Hannes
heeft veel zorg nodig. Hij is erg vaak
ziek. Maar het gaat nu iets beter. Je
eet nu veel fruit, hebt de cola gemin
derd en drinkt veel water", glimlacht
ze richting Hannes. Hij mompelt te
rug. „We hebben het leuk samen."
Liggend op zijn zij, blik gericht op de
televisie, brengt hij het grootste deel
van de dag door. Slapen doet hij ook
in de woonkamer. Het is voor hem
onmogelijk de rest van het gezin 's
avonds naar de slaapkamers boven
te volgen. Hoewel, slapen 's nachts?
„Ik slaap heel moeilijk. Om de ha
verklap word ik wakker. Dan heb ik
vreselijk veel dorst. Alleen 's nachts
drink ik al zeker twee liter water."
Go Ahead
Tijdens de slapeloze nachten biedt
de televisie uitkomst. Dan ziet Dikke
Hannes alle herhalingen en zapt de
zenders af op zoek naar sportuitzen-
dingen. „Ik hou van voetbal en volg
alle duels op tv. De samenvattingen
met Go Ahead Eagles mis ik niet. Go
Ahead is mijn club. Het maakt niet
uit of het slecht of goed me ze gaat.
Ik kom er 33 jaar. Als ik kom aanrij
den doen ze de hekken al los."
Toch moest de reus het GA Eagles-
stadion een paar jaar noodgedwon
gen missen. Hij was een periode ge
kluisterd aan huis. Hij wilde wel,
maar hield het lichamelijk niet vol.
Een paar meter lopen was en is de li
miet. Volgens een vast schema
wordt Hannes daarom regelmatig
vanaf zijn knie tot zijn tenen in het
gips gezet. Het is net alsof hij laarzen
draagt. Zijn enkels kunnen Dikke
Hannes niet dragen. Bovendien
Hij was de zwaarste man
;yan de Benelux, maar
viel het afgelopen jaar
honderd kilo af.
Desondanks behoort
Hannes van Lies uit
Deventer met 235 kilo
schoon aan de haak nog
altijd tot de zwaarste
heren van het land. Hier
is overigens geen sprake
van een wonderdieet. Op
zijn vijftigste is Van Lies'
lichaam versleten. 'Dikke
Hannes', zoals hij vaak
wordt genoemd, is veel
ziek en valt daardoor als
vanzelf af.
d 3 JANUARI
BIJ
Valt er voor vijftigplussers
nog wat te verhapstukken
op het gebied van seks? Of
is dan de honger
onderhand wel gestild en
zijn ze aangewezen op
viagra en glijmiddelen om
hèt nog te laten lukken,
/olgens seksuologe Hannie
van Rijsingen uit Lelystad
kun je seks hebben tot je
laatste snik. Ze schreef er
een boek over: Senioren op
vrijersvoeten.
door Lo van der Wal
Ouderen en wonen, de financiële posi
tie van ouderen, de gezondheid van
ouderen, deelname van ouderen aan
het arbeidsproces, het zijn uitgemolken
onderwerpen die met enige regelmaat
de media halen. Maar als het gaat om
seksualiteitsbeleving van vitale oude
ren is het plotseling stil.
'Het Volkomen Huwelijk' (1925) van
Van der Velde, decennia lang de bijbel
van katholiek Nederland op het gebied
van seksualiteit, legt het er wel heel dik
bovenop. In dit boek, dat bij Van
Rijsingen thuis werd bewaard achter de
glazen deurtjes van de kast, houdt het
na de overgang gewoon op. Na die leef
tijd was er kennelijk niets vermeldens
waardigs meer te beleven tussen de la
kens.
„Misschien dat dit voortkomt uit de ge
dachte dat seks hoort bij kinderen krij
gen", oppert Van Rijsingen. Ook zij
heeft heel lang gedacht dat haar ouders
seksloze wezens waren die uitsluitend
naar bed gingen om te slapen. Zo ge
droegen ze zich trouwens ook. Haar va
der gaf de kinderen een hand op ver
jaardagen, geen kus. Wel gaf hij haar
moeder bij die gelegenheid een kus op
de wang.
Jager
Bijna tachtig jaar na 'Het Volkomen
Huwelijk' wordt seks nog steeds gekop
peld aan jeugd. Op een zender als The
Box krioelt het van de kronkelende,
slanke, uitdagende, vaak niets verhul
lende en vooral rimpelloze lijven. Als er
al een oudere opduikt in zo'n flitsende
muziekclip is het een freak, een weirdo,
een buitenstaander dus die niets heeft
met de (belevings)wereld van jongeren.
In veel reclames wordt de man neerge
zet als een jager die altijd op een seksu
ele manier naar een vrouw kijkt. Uiter
aard is dat passé voor ouderen, die in
reclames incontinent zijn of fungeren
als vriendelijke opa.
Van Rijsingen: „Er is één reclame waar
in ouderen er goed afkomen. Die met
dat liedje 'Rolling Years' waarin oude
ren de tango dansen en van het leven
genieten. Ik kom trouwens steeds meer
mannen tegen die genoeg hebben van
die jagersrol en op een normale manier
met vrouwen willen omgaan."
Van Rijsingen juicht dit toe. Mannen
die hun jagerskleren hebben afgelegd
hebben doorgaans een veel beter con
tact met hun partner. En wezenlijk
contact, daar schort het vaak aan. Bij
veel partners staat seks gelijk aan het
elkaar aan het gerief helpen. Van
Rijsingen: „Vreselijk aan borsten of aan
geslachtsdelen lebberen zijn seksuele
handelingen en hebben niets te maken
met een emotioneel samenzijn dat seks
kan zijn."
Als het om echt contact gaat hebben
ouderen een voorsprong op jongeren
die de hormonen door de keel gieren,
heel erg gericht zijn op klaarkomen en
die - zo hebben onderzoeken uitgewe
zen - het geluk in een relatie afmeten
aan hoe vaak ze seks hebben.
Ouderen hebben geen echte piekorgas-
mes meer, het duurt allemaal wat lan
ger, ze hebben een langere 'herstelpe
riode' nodig en ook zijn ze minder snel
geprikkeld. Wie kan accepteren dat het
lichaam trager is geworden heeft geen
problemen. Ouderen kunnen het ge
woon gezellig (blijven) maken in bed.
In haai boek haalt Van Rijsingen de
Amerikaanse psycholoog en seksuo-
loog David Schnarch aan die onom
wonden stelt dat oudere paren die be
reid zijn om emotioneel meer in hun
seksuele relatie te investeren meer ple
zier aan hun seksualtiteit beleven in de
tweede helft van hun leven dan in hun
jeugd.
Geilheid en het najagen van orgasmes
spelen dan niet langer zo'n grote rol.
Bovendien hebben de partners elkaar
goed leren kennen en accepteren.
Daardoor zijn ze beter in staat om
hoofd, hart en geest met hun genitaliën
te verbinden, waardoor seks dieper
gaat dan snel even klaarkomen.
Die diepere seksualiteitsbeleving kan
volgens Schnarch leiden tot totaalorg
asmen waarbij het hele lichaam is be
trokken en zelfs tot meerdere orgas
men.
Niettemin, zo ervaart Van Rijsingen bij
na dagelijks in haar praktijk, wordt er
heel wat afgetobd door mensen die
met de tweede helft van hun leven be
zig zijn. Schrijnend is het verhaal van
een ouder echtpaar dat het in tientallen
jaren huwelijk hooguit twintig keer had
gedaan. De man was dat beu en op zijn
initiatief werd de hulp ingeroepen van
de seksuologe. In de spreekkamer van
Van Rijsingen bekende de vrouw in tra
nen dat geslachtsgemeenschap haar fy
siek pijn deed. In al die huwelijkse ja
ren had de vrouw er nooit over gespro
ken en de man had het zich nooit afge
vraagd.
Van een ander ouder echtpaar had de
man zulke grote problemen op zijn
werk dat hij daardoor geen erectie
meer kon krijgen. Het was toch al een
man van het type 'drop, drin, druit en
draf en dat alles in een paar minuten.
Sinds zijn erectieproblemen raakte hij
z'n vrouw helemaal met geen vinger
meer aan omdat-ie 'het toch niet deed'.
Met het gevolg dat de vrouw na een po
ver seksleven zelfs niet af en toe meer
een schouder had om tegenaan te lig
gen.
Tandenborstel
Maar het kan ook anders. Van Rijsin
gen vertelt in haar boek het waar ge
beurde verhaal van een echtpaar, waar
van de man na een ongeluk een
dwarslaesie opliep. Hoewel hij van
af die tijd geen erectie meer kon
krijgen hadden zijn vrouw en hij
een zeer bevredigend seksleven. Met
mond en handen bevredigde hij z'n
vrouw en zelf kwam de man tot een
orgasme door met een tandenborstel
voorzichtig via z'n anus z'n prostaat
te stimuleren, waardoor hij naar ei
gen zeggen zelfs een intenser en tota-
ler orgasme bereikte dan voor z'n
dwarsleasie.
Van Rijsingen: „Ook ouderen
zijn slachtoffer van heersende
ideeën over seks. Als seks al
tijd iets beladens is geweest,
als je altijd het idee hebt ge
had dat er iets moet gebeu
ren, komen mensen van
rond de zestig met een
probleem te zitten.
Mensen voor wie seks
altijd een bron van
vreugde is geweest
zijn ook bereid er op
oudere leeftijd iets
van te maken. Dat
je gezellig wat met
elkaar ligt te keute
len in bed en nog
klaar komt ook, kan
tot op hoge leef
tijd."
Senioren op vrijers
voeten door Hannie
van Rijsingen, uit
geverij J.H. Gott-
mer/H.J.W. Becht
bv. ISBN
9068341979/NUR
865.
Seksuologe Hannie van Rijsingen. Foto: GPD/Alexander Maiks
