'Achteraf zie ik pas hoe gekooid ik me heb gevoeld
OUD NIEUW
o
Oud
Oud nieuws
ude kranten meie„ju„i
ALGEMEEN
8 De KLM heeft het eerste
kwartaal van 2003 een record-
verlies geleden van 447 miljoen
euro. Topman Van Wijk kondjgt
aan dat minimaal drieduizend
banen worden geschrapt en dui
zend KLM'ers gedwongen ont
slag te wachten staat. Het jaar
verlies over het op 31 maart af
lopende boekjaar 2002/2003
komt uit op 416 miljoen euro.
23 De formatie van het tweede
kabinet Balkenende is rond. Het
nieuwe kabinet kan begin vol
gende week worden beëdigd en
telt vijf vrouwelijke ministers.
28 Het toezicht op de organi
saties voor goede doelen in Ne
derland rammelt aan alle kan
ten. Een vergunningenstelsel
moet wanbeheer bij deze organi
saties tegengaan. De fiscus,
banken, notarissen en accoun
tants moeten worden verplicht
financiële misstanden te mel
den aan het openbaar ministe
rie.
ALGEMEEN
10 Ruim eenderde van de N
derlanders gebruikt het vakanirlus'
tiegeld dit jaar voor het afloss
nget
van schulden, het betalen vai
openstaande rekeningen of oirvoc
te sparen. Dit blijkt uit een en^sc
hnt. I
Eun
Eurc
hulz
mpb
quête van het Nationaal Insti
tuut voor Budgetvoorlichting
(Nibud), dat informeert en ad
seert over geldzaken van cons
menten. Het totale vakantie
geld bedraagt dit jaar ruw ge
schat 20 miljard euro.
3 D.
rilla-i
23 De WereldgezondheidsoiF^
ganisatie WHO zegt er 'redelij
zeker' van te zijn dat de SARS
epidemie voor het eind van h< la^ns
jaar is bedwongen. Maar daar
mee is het inmiddels beruchtr
coronavirus nog niet uitgeroei 01111
In de oorspronkelijke SARS-
haarden van Zuid-Oost Azië -
China, Vietnam, Singapore,
Taiwan en Hong Kong - heeft
men het virus in bedwang ge
kregen, aldus Klaus Stöhr,
chef-viroloog van 's werelds
hoogste gezondheidscollege.
Qus
REGIONAAL
2 De Leidse Hortus Botanicus,
sluit de deuren na een vermeende
legionellabesmetting.
3 Harry Groen wordt benoemd tot
waarnemend burgemeester Van
Noordwijk.
6 De Alphense tennisser Martin
Verkerk behaalt de finale van Ro
land Garros.
8 De regen blijkt spelbreker bij de
Leidse marathon; er doen vijfdui
zend Idpers mee, ruim duizend
minder dan het jaar ervoor.
li Prinses Méxima fleurt met
haar komt hetTam-Tam Festival in
Leiden-Noord op.
14 De eerste Leidsch Dagblad
Open Tuindag trekt vele duizenden
bezoekers.
15 Twee kinderen uit Nieuw-Ven-
nep en Hoofddorp van respectieve
lijk 14 en 7 jaar oud verongelukken
als de aanhanger van de tractor,
waarmee ze na een verjaardagsfees
tje naar huis worden gebracht, om
slaat.
22 Met pront matprippl wnrrlt i/nnr
REGIONAAL
2 De Leidse gemeenteraad gaat
akkoord met de plaatsing van een
'verplaatsbare ontmoetingsplek'
voor alcoholisten op de Garen-
markt.
de Katwijkse kust gezocht naar een
64-jarige Leidenaar. Later blijkt dat
de man aan een hartaanval is over
leden.-
24 Koningin Beaxtrix brengt een
bezoek aan het Groene Hart; Zoe-
terwoude loopt massaal uit om de
majesteit te begroeten.
25 Leiden dreigt opnieuw onder
curatele van het rijk te komen, als
de financiële positie van de stad
nog verder verslechtert, zegt de
commissie voor de rekeningen.
30 Marinevliegkamp. Valkenburg
gaat definitief dicht, weten bron
nen bij de vakbonden en op het mi
nisterie van defensie te melden.
Maxima bij Tam-Tam in Leiden-Noord. Foto: Hielco Kuipers
Krantenartikel brengt gezin met gehandicapt kind een aangepaste woning
Jean Anceaux
Hij had altijd al een ambivalente houding tegenover de feestdagen, maar dit jaar
staat zijn hoofd er helemaal niet naar. Timmerman Jean Anceaux (49) is sinds kort
zijn baan kwijt. Zijn bedrijf, timmerfabriek Padox in Warmond, is failliet. De frustra
tie is groot. „Watje ziet in Leiden en omgeving is dat bedrijven als Padox failliet
gaan of wegtrekken. Een fabriek als Padox gaf plaats aan mensen met bepaalde ta
lenten. Het is jammer dat er in deze regio voor die mensen geen werk meer is dat bij
hen past."
Anceaux mist zijn werk. Hij maakte houtconstructies voor woningen en kantoren.
„Een leuk product om te maken. En de sfeer bij Padox was goed, de collegialiteit
groot. Dat zijn dingen die wegvallen." Het ontbreken van een dagelijkse structuur en
de onzekerheid over de toekomst boezemen hem soms angst in. „Je hebt geen werk
meer en je weet niet of je nog werk krijgt. Soms bekruipt me heel sterk het gevoel:
help, ik ben los!"
Toch is de vader van twee kinderen van 18 en 9 jaar niet het type om bij de pakken
neer te zitten. „Daar ben ik iets te positief voor ingesteld. Al zie ik geen gouden ber
gen voor me. Dat niet. Daarvoor heb ik al te vaak de pin op m'n neus gekregen."
Voorlopig moet zijn gezin rondkomen van een
uitkering. „Dat hakt er heel heftig in."
Op tweeëntwintigjarige leeftijd besloot Anceaux
zich om te scholen tot timmerman. Met een
mavo-diploma op zak en een afgebroken oplei
ding in het sociaal-cultureel werk kwam hij
moeilijk aan de bak. Als timmerman vond hij
zijn draai. Hij had diverse werkgevers, waaron
der houthandel/timmerbedrijf Mevo in Leider
dorp, dat later in drastisch afgeslankte vorm
verhuisde naar Helmond. Bij Mevo kwam de
liefde voor het vakbondswerk bij de maatschap
pelijk betrokken Anceaux naar boven. Directe
aanleiding was een probleem rond de CAO. „Bij
Mevo vielen we onder de CAO voor timmerfa
brieken. De werkgever wilde overstappen naar
de CAO van de houtindustrie. Daardoor zou een
pensioengat ontstaan. Ik ben me toen veel ac
tiever gaan opstellen."
Als kaderlid van FNV-bouw had Anceaux er
naast zijn werk bij Mevo en later bij Padox een
behoorlijke taak bij. „Met het verliezen van mijn
baan bij Padox is een heel belangrijke basis
weggevallen. Vanuit die basis kon ik veel vakbondswerk doen. Als ik al in de timmer-
branche aan de slag kom - en die kans is klein - weet ik niet of dat bij een nieuwe
werkgever ook zou kunnen."
Het feit dat het doek voor Padox viel, terwijl er nog een flinke orderportefeuille was,
vindt Anceaux moeilijk te verkroppen. „Als je wist hoeveel werk er nog lag. Er waren
opdrachten zat." Alleen de economische recessie aanwijzen als boosdoener voor de
teloorgang van het Warmondse bedrijf is hem te gemakkelijk. De directie van Padox
had volgens hem eerder moeten inspelen op veranderende (economische) omstan
digheden. Als het gaat vriezen, sluit je toch ook de waterleiding af?"
tekst: Judy Nihof foto: Hielco Kuipers
verenigingen."
5 Een colonne van tientallen oude
legervoertuigen maakt een 'bevrij-
dingsrit' over de stranden van Was
senaar, Katwijk en Noordwijk.
6 Het Rijksmuseum voor Volken
kunde besluit om voortaan elke
woensdag gratis open te gaan.
Avifauna ent tegen de vogelpest. Foto: Hielco Kuipers
10 Supporters van Quick Boys en
Harkemase Boys gaan massaal met
elkaar op de vuist in de nacompeti-
tie om het algemeen amateurkam
pioenschap.
12 Een Hillegomse onderwijzer
wordt door de politie aangehouden
op verdenking van ontucht met en
kelen van zijn leerlingen.
13 Het vogelpark Avifauna bèglnt
met een inentingscampagne tegen
de vogelpest.
15 De organisatoren van het Leid
se buurtfestival Tam-Tam krijgen
uit handen van prinses Maxima een
Appeltje van Oranje,
19 Het bezoekersaantal van Keu
kenhof blijft ver achter bij de prog
noses; vooral Amerikanen en Azia
ten laten het afweten.
24 Een door minister-president
Balkenende ingesteldë commissie
pleit staatssecretaris Van Leeuwen
vrij van het stelen van tegeltjes uit
zijn monumentale boerderij in
Hoogmade.
24 Lisse is in rep en roer: bollen-
veiling CNB kondigt aan in 2005
uit het dorp te vertrekken.
29 Een warme Hemelvaartsdag
trekt vele duizenden dagjesmensen
naar het strand.
Gabriëlle speelt tegenwoordig buiten
met andere kinderen. En dat niet al
leen. Ze heeft ook haar zevende ver
jaardag gevierd met een echt partijtje,
waarvoor zestien leeftijdsgenootjes
uitgenodigd konden worden. Henriët
te en René Verbeek kunnen hun geluk
niet op. Voor het eerst vindt hun ge
handicapte dochter aansluiting bij an
dere kinderen. Ze moesten daarvoor
verhuizen. Van Oegstgeest, waaraan
Henriëtte zo verknocht was, naar Lei
derdorp. Weg uit de flat in Poelgeest
waar ze tussen de yuppen en senioren
zaten. Op naar een wijk waar het ge
zin zich niet langer geïsoleerd hoeft te
voelen.
Gabriëlle - een slim, spontaan en ge
voelig kind - is geboren met spina
bifida. „Ik kwam op de wereld met
een open rug", verduidelijkt ze zelf.
„En dat betekent dat ik niet echt kan
lopen."
Een gehandicapt kind heeft extra
zorg nodig. Die geven Gabriëlle's ou
ders met alle liefde die ze in zich
hebben. Henriëtte Verbeek heeft van
het moederschap haar beroep ge
maakt. Daarover hoor je haar niet
klagen. .Alleen vind ik het wel eens
jammer dat de buitenwereld niet
kan inschatten hoeveel werk het is
om Gabriëlle te verzorgen en te be
geleiden. Mensen die ons niet echt
kennen hebben het idee dat ik een
luizenleventje leid. Ik ben al blij als
ik eens een uur over heb om rustig
boodschappen te doen. De simpel
ste dingen gaan bij ons nu eenmaal
niet vanzelf."
Naast extra zorg heeft een gehandi
capt kind, net als een rolstoelafhan-
kelijke volwassene, nog iets anders
nodig. Een goed aangepast huis. Re
né en Henriëtte Verbeek woonden in
een hoekhuis in Oegstgeest toen Ga-
René, Gabriëlle, en Henriëtte Verbeek hebben geen dag spijt gehad van hun verhuizing van Oegstgeest naar Leiderdorp. „We zijn zo goed ontvangen hier in de
buurt." Foto: Dick Hogewoning
briëlle werd geboren. Hun dochter
groeide groter en het huis moest
voor haar worden aangepast. De ge
meente, die de wet voorzieningen
gehandicapten uitvoert, dacht an
ders over die aanpassingen dan de
Verbeeks. Een oeverloos getouwtrek
volgde. Uiteindelijk verkocht het
echtpaar in wanhoop zijn huis en
verhuisde naar een flat in de Oegst-
geestse nieuwbouwwijk Poelgeest,
waar alles gelijkvloers was. Zo hoef
de Henriëtte niet meer met Gabriëlle
over de trap te slepen.
De nieuwe woning bracht enige ver
lichting maar had ook een keerzijde.
In de flat woonden geen gezinnen.
De paar honderd meter naar de een
gezinswoningen in de wijk bleken in
de praktijk een onoverbrugbare
kloof voor de spélende kinderen op
straat. Gabriëlle vond op geen enkele
manier aansluiting bij leeftijdgeno
ten.
Bij toeval ontmoette René Verbeek
een journalist van deze krant. De
twee vroegen een paar dagen be
denktijd, maar hun verhaal ver
scheen in het Leidsch Dagblad. 'Met
een gehandicapt kind tussen oudjes
en yuppies' luidde eind 2002 de kop
boven het artikel. Een dag na publi
catie belde de eigenaar van een
'handicapproof woning in de Lei-
derdorpse wijk Buitenhof naar de re
dactie van de krant. „Zij hebben een
goede woning voor hun kind nodig,
ik wil de mijne verkopen." De eerste
reactie van Henriëtte was een beetje
lauw. De journalist zat juichend aan
de andere kant van de fijn en zag de
familie al helemaal verhuisd. Maar
Henriëtte liep niet zo hard van sta
pel. „Oegstgeest is mijn dorp. Ik ben
er geboren en getogen. Ik wil niet
naar Leiderdorp", klonk het aan de
andere kant van de lijn. Toch schreef
ze het telefoonnummer van de huis
eigenaar op.
En nu wonen ze in het hoekhuis dat
hun werd aangeboden naar aanlei
ding van het krantenartikel. Afgelo
pen zomer zijn ze verhuisd. Nog
voor ze Oegstgeest verlieten had Ga
briëlle het al naar haar zin. Terwijl
haar ouders aan het klussen waren
in de toekomstige woning, kreeg het
meisje al aanspraak. „Ik heb wel vijf,
nee wel tien vrienden nu." „Ze heeft
haar mondje altijd bij zich", zegt
Henriëtte Verbeek. „Met haar ver
mogen om contact te leggen is niets
mis."
„We zijn zo goed ontvangen hier in
de buurt", gaat ze verder. „Zo goed
opgenomen ook. Het grappige is dat
veel buren ons verhaal al uit de bant
kenden. Ik heb er tegenop gezien om
uit Oegstgeest weg te gaan, maar het
is een verademing. Achteraf zie ik
pas hoe gekooid ik me heb gevoeld.
Hoe ver we door de handicap van
onze dochter van integratie met dé
buurt af stonden."
„Ons nieuwe huis is heel mooi. Heel
ug
schitterend", klinkt Gabriëlle. H
lermooiste is wel dat ze helema;1
zelfstandig met de rolstoellift na
haar kamer op de eerste verdiep i. f
kan gaan. Net als elk ander meis
van zeven kan ze nu ook uit ziel
naar haar kamer om daar te tutt
„Ik heb een echte prinsessenka-
mer."
„Doordat de vorige eigenaar het va
kei in de bant las, hebben wij u j
eindelij k dit huis gebegenvei
René Verbeek. „Die man is zelf;
ren gehandicapt en wilde naar e
flat verhuizen. In het blad van zi ere
patiëntenvereniging had hij al e
advertentie geplaatst, maar de r
pons was niet groot. De mensen
kwamen bjken kwamen uit and1 '3e
delen van het land en haakten a
omdat Leiderdorp toch ver vanl 3 rr
bakermat lag. Ik weet zeker dat i
gehandicaptenwoningen worde
verkocht aan mensen die al die v'
ciale aanpassingen in huis totaa rbi
nodig hebben. Doordat een geh boll
dicapte moet verhuizen of door;
iemand overlijdt, moet het huis
de hand worden gedaan. Er woi
wel geprobeerd een gehandicap 0
koper te vinden maar in eigen k
lukt dat meestal niet zo snel. Ha
dikwijls geboden, dus beur het
plaatje maar in. En zo komen de de
trapfiften op de schroothoop te-kve
recht. Soms in gloednieuwe sta;1
genlijk zou een soort huizenpoov01
voor aangepaste woningen in df !ev
Leidse regio opgezet moeten wos h
den."
Gabriëlle hoort haar vader allan
niet meer. Zij zit inmiddels boveing
haar kamer een videofilm te bjk 'en
Ze moet een beetje huilen. Niet 4ez
dat ze zich zo eenzaam voelt do:ct€
dat vandaag geen buurtgenoot);
haar speelt. „Ik moet huilen om
de tekenfilm zo verschrikkelijk e
zielig is."
Nancy Ubert
nik
se!
ek
dij
dt
6 De in Leiden woonachtige Ab-
delkader Benali wint de Libris-prijs.
Het viel in 2003 niet mee om jong te zijn in de Leidse regio: er was en er kwam geen uitgaansgelegeheid, feestjes en hangbijeenkomsteri liepen uit de hand, r
den geterroriseerd en het eetgedrag van de jongeren deugde ook al niet. Op de foto staan leerlingen in de lege kantine van het Rijnlands Lyceum. Benieuwd c
ste nieuwe regiogenoten het ook zo moeilijk gaat krijgen...
Cris Castelli, lid van het jeugd-
bestuur van de Leiderdorpse
hockeyvereniging Alecto. Een
feestje van Alecto was weken
lang voer voor discussie, nadat
er twee gewonden vielen door
vechtpartijen: „Die feesten zijn
er voor de gezelligheid. En het
is in de vijf jaar dat ik ze organi
seer ook maar één keér misge
gaan. hebben het er wel over
gehad op de club en die inci
denten waren natuurlijk erg
vervelend, maar de verhalen
over overmatig drankgebruik
op hockeyfeesten, die boppen
niet. Er. wordt juist elk jaar min
der gedronken. Het geweld
overkwam weliswaar mensen
die op ons feest waren geweest,
maar het had overal kunnen ge
beuren. Als mensen er op uit
zijn om ruzie te trappen, dan
houd je ze moeilijk tegen. Sinds
het feest dat in alle media breed
is uitgemeten, zijn er alweer
twee feesten geweest en die wa
ren gewoon gezellig. Zoals het
hoort. Maar daar hoor je dan
niks over."
Hylke Postma, bedenker van
de plannen voor een megadis-
co in Leiderdorp: „Inmiddels is
het een beetje stil rond de uit
gaansgelegenheid in Leider
dorp. We wachten op het oor
deel van het college over het
idee om de disco niet op de
Baanderij, maar bij de A4 te
bouwen. Als het nu niet kan,
wordt het erg moeilijk voor Lei
derdorp. Maar wij hebben het
idee nog niet laten varen, hoor.
Er is behoefte aan, dat blijkt uit
alle onderzoeken. Dat zo'n me-
gadisco iets voor de grote stad
zou zijn en niet voor een dorp,
is onzin. Grote discotheken zit
ten bijna allemaal op bedrijven
terreinen en dat is ook logisch.
In het centrum is exploiteren
van een grote disco moeilijk. Ik
geloof dan ook niet in de komst
van een disco bij het Leidse sta
tion. Er is te weinig ruimte voor
een echt grote discotheek met
de prijzen voor die locatie
wordt je biertje wel erg duur
daar."
John Swieringa, plaatsvervan
gend rector van het Rijnlands
Lyceum in Oegstgeest: „We
hebben de kantine van de
school een tijdje gesloten om
de kinderen met de neus op de
feiten te drukken. Het liep de
spuigaten uit met de vervuiling
van de school: boterhammen
en plastic zakjes van thuis die
werden weggegooid, omdat er
in de kantine lekkere kroketten
en worstjes te bijgen waren. En
over het resultaat van de actie
zijn we tevreden. Er is een dis
cussie op gang gekomen: over
het schoonhouden van de
school, maar ook over eetge
drag. De vervuiling aan de kaak
stellen is één, maar als we bo-
ketten en worsten blijven ver
kopen, hebben we dan niet bo
ter op ons hoofd? Inmiddels
worden er alleen nog maar ge
zonde broodjes verkocht en is
een groot deel van het snoepas-
sortiment verdwenen. De leer
lingen vonden het in het begin
stom, maar de kantineomzet is
weer terug op het oude ni
veau."
Taco Regensburg, 17-jarige in
woner van Voorschoten en vi-
ce-voorzitter van de jeugd
raad: „Sinds die twee jongens
zijn opgepab die worden ver
dacht van seksuele intimidatie,
afpersing, aanranding, bedrei
ging en diefstal, is het wel een
stuk rustiger in Voorschoten.
Die waren de kern van een be
hoorlijk lastige groep. Ach, je
houdt altijd lastige jeugd, ik
spreek wel eens leden van die
zogenaamde 'hanggroep' en
dan zeggen ze dat ze zich verve
len en dat ze dan maai' Tol gaan
trappen'. En dat resulteert dan
wel eens in een gebroken ruit.
De jongeren van boven de 16
kunnen buiten Voorschoten te
recht. Voor hen ligt het dorp
mooi centraal. Maar onder de
zestien moet je hier blijven en
■je mag nog niet naar het café.
De jeugd Waagt wel veel, maar
ze doen zelf niet veel om de si
tuatie te verbeteren. Toch is het
best te doen, hoor, jong zijn in
Voorschoten. Er wordt met
feesten aan de jeugd gedacht,
er zijn voldoende sportclubs en
ge dorpen
van de jo
Burgemeester Herman vai
den Muijsenberg van Wassd
naar, tekende als eerste het|
licitatieregister van één vai
jongste regiogenoten, pri
Amalia: „Het prinsesje is in
Den Haag ingeschreven, on
rol was bescheiden, maar ze
woont hier en daar zijn we a
trots op. We hopen dat ze df
kans krijgt in rust op te groei m
en van de Wassenaarse vooi
ningen gebruik te maken. D;
ze hier naar school kan en li l
wordt van een sportverenigi
In Wassenaar wordt dat gere
pecteerd, als ze ergens van h |J|
jeugd kan genieten, is dat hiH|
denk ik. Volgens mij heeft da®!
jeugd in Wassenaar het goe<
we hebben veel gelegenhedf er v
waar jongeren zich kunnen 1 de
maken. Binnenkort verruimt t bei
we ook de horecatijden. Alle nt d
de halfpipe is afgebrand, eri het
helaas nog geen nieuwe. Ikl k
het idee dat er voor alle groe Iwei
pen wel iets te doen is in Wa
senaar. Maar er blijven altijd st: H
wensen over, natuurlijk."
