REGIO
'Er zijn geen komedianten meer
Noordwijker Paul van Gorcum haalt herinneringen op aan vijftig jaar toneel
Feest Stevenshofjeugd in Valkenburg - braakneigingen
Artikel over de Bavo in Noordwijkerhout zorgt voor verwarring
Laila
ZATERDAG 27 DECEMBER 200^
NAVRAAG
Van de vier miljoen Nederlandse rokers denkt het merendeel er over
na in het nieuwe jaar te stoppen met roken, meldt Stivoro (Stichting
)i 7 j Volksgezondheid
Mensen roken al eeuwen en Roj;en). De or
en blijven dat ook doen' ganisatie ver-
wacht een record
aantal stoppers. LIANE PRINS, eigenares van Rokerspaleis Marcella
met vestigingen in Leiden en Alphen aan den Rijn, gelooft niet dat
het zo'n vaart loopt."
Slecht nieuws voor u, zo'n stoppersrecord?
„Dat zou je denken hè? Maar weet je wat het is, wij hebben het
nog nooit in onze omzetten gemerkt. Ieder jaar heb je het natuur
lijk rond deze tijd; de goede voornemens. En het komend jaar
wordt het voor rokers allemaal nog ingewikkelder om te roken. Bo
vendien overwegen ze de prijs van
een pakkie sigaretten met 50 cent
omhoog te gooien per 1 februari.
Een pakje van 20 sigaretten kost nu
nog zo'n 3,30 euro. Maar dat heeft
tot nu toe nooit wat uitgehaald. Wel
zie je dat er steeds meer goedkope
merken op de markt komen en dat
die ook steeds beter worden ver
kocht. Maar mensen roken al eeu
wen en zullen dat waarschijnlijk al
tijd blijven doen, denk ik."
Maar ik neem aan dat genoeg
klanten van u wel eens een stoppo
ging ondernemen. Doen ze dat dan
'stiekem' of nemen ze netjes af
scheid van u?
„Soms wel ja. Vorig week kondigde
een mevrouw aan dat dit toch echt
haai" laatste pakkie was. Ik weet dan
eigenlijk nooit zo goed wat ik moet
zeggen want over het algemeen zie
ik ze binnen een maand weer voor de toonbank staan. Mensen die
er wel in slagen, komen nadien nog wel eens gedag zeggen en voor
sommigen blijven we hun vaste adresje voor kauwgom of een an
sichtkaart."
Met al die stoppogingen om u heen moet u ondertussen wel een
expert zijn. Welke methode heeft volgens u het meeste succes?
„Kauwgom, pleisters, boeken, pillen. Ik geloof er allemaal niet in.
Bij stoppen met roken gaat het erom dat je zelf voldoende gemoti
veerd bent. Dat je er echt van af wilt. Dan is de kans het grootst dat
het echt lukt."
Heeft u zelf wel eens een poging gedaan
„Ja, één keer. Toen was ik in Oostenrijk en toen had ik er ineens
geen trek meer in. Ben er vier maanden van af gebleven en toen
overleed mijn tante op 41-jarige leeftijd. Het eerste wat ik deed was
een peuk opsteken. Daarna ben ik nooit meer gestopt. Ik vind het
zo gezellig joh, dat roken."
tekst: Marijn Kramp foto: EPA
UIT DE ARCHIEVEN
ANNO 1978, woensdag 27 december
LEIDEN - Het PvdA-gemeenteraadslid Jan Duivesteijn wordt volgend
jaar de nieuwe directeur van de Leidse Sportstichting. Duivesteijn
volgt in april de huidige directeur, G. Philipsen, op die dan met pensi
oen gaat. Duivesteijn is 36 jaar, tandtechnieker van beroep en een ge
boren Leidenaar. Op de vraag wat hij van plan is te gaan doen wanneer
hij als directeur van de Leidse Sportstichting uit de startblokken komt,
zegt Jan Duivesteijn: „Kwantitatief zijn we wat sportvoorzieningen in
Leiden betreft wel grotendeels uit de nood. Maar kwalitatief zeker nog
niet. Ik wijs bijv. maar op sommige kleedkameraccommodaties. Dan
zou ik de relatie binnen- buitensport nader willen bekijken. Om maar
eens wat te noemen: dammers en schakers hebben ook recht op een
onderdak. Wat naar mijn idee hard nodig is, is een integrale sportnota,
waarin binnen- en buitensporten evenwichtig tot hun recht komen.
Want bij al het goede dat de laatste jaren tot stand is gekomen, is die
er helaas nog niet. En die zul je toch moeten hebben, wil je tot een
langere termijnplanning komen. En via zo'n plan kun je ook werken
naar toezeggingen voor vaste jaarlijkse bedragen. Dan ben je af van
toevalligheden waarmee je nu vaak nog zit".
ANNO 1978, woensdag 27 december
ZOETERWOUDE - Onder zeer slechte omstandigheden werd gisteren
de traditionele Kerst-cross van de V.V. Meerburg gehouden. Op de
foto banen de deelnemers zich een weg door de modder. K. van Klink
uit Roelofarendsveen legde de afstand van 5400 meter als snelste af
en finishte in een tijd van 19.37. Foto: archief Leidsch Dagblad
Foto's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien d;
plaatsing 2,50 (voor een exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) over te m
gironummer 57055 t.n.v. Dagbladuitgeverij Damiate b.v. Postbus 507, 2003 PA
Haarlem, onder vermelding van Leidsch Dagblad, ANNO d.d.(datum van
plaatsing) of door contante betaling aan de Dalie van het Leidsch Dagblad,
Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto binnen drie weken thuisgestuurd.
op
COLOFON
Leidsch Dagblad
Directie: B.M. Essenberg, C.P. Arnold
E-mail: directiehdcuz@hdc.nl
Hoofdredactie: Jan Geert Majoor, Kees van
der Malen, Léon Klein Schiphorst (adjunct)
E-mail: redactie.ld@hdc.nl
HOOFDKANTOOR
Rooseveltstraat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
Postadres: Postbus 54,2300 AB Leiden.
Redactie fax 071-5 356 415
Advertentie fax 071-5 356 325
Familieberichten fax 023-5150 567
ADVERTENTIEVERKOOP
Advertenties m.b.t:
Auto's: 072-6813661
Onroerend goed: 023-515° 543
Personeel: 075-6813677
Wonen/in-exterieur: 072-519 6554
Business to business: 072-519 6540
Overige detailhandel: 071-5 356 300
Reclamebureaus kunnen contact opnemen
met: 075-6813636
ABONNEESERVICE
071-5128 030
E-mail: abonneeservice@hdc.nl
ABONNEMENTEN
Bij vooruitbetaling (acceptgiro)
p/m €20,20 (alleen aut. ine.)
p/kw €56,70 p/j €216,90
Abonnees die ons een machtiging verstrekken
tot het automatisch afschrijven van het
abonnementsgeld ontvangen €0,50 korting
per betaling
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 071-5128 030
ma t/m vr.-18-19.30 uur, za: 10-13 uur
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Zuid BV
cq. de betreffende auteur.
HDC Uitgeverij Zuid BV, 2003
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatïe zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen.
HDC Uitgeverij Zuid BV is belast met de
verwerking van gegevens van abonnees van
dit dagblad. Deze gegevens kunnen tevens
worden gebruikt om gerichte informatie over
voordeelaanbiedingen te geven, zowel door
onszelf als door derden. Heeft u hier bezwaar
tegen, dan kunt u dat schriftelijk laten weten
aan HDC Uitgeverij Zuid BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 507,2003 PA Haarlem.
ledereen heeft zijn eigen herinnering aan Paul van Gorcum. De één herkent zijn
stem als die van booswicht Gargamel uit de tekenfilmserie 'De Smurfen'. Een
ander ziet hem wekelijks op het tv-scherm voorbij komen in de serie 'De Fa
briek', die momenteel wordt herhaald. Voor kinderen is hij vooral de baron uit
'Bassie Adriaan'. En dat zijn dan nog maar een paar van zijn televisie-avontu
ren. De 69-jarige acteur, die sinds een jaar of zeven in Noordwijk woont, heeft
daarnaast in een lange reeks toneelstukken gespeeld. Hij is immers al meer dan
vijftig jaar 'aan het toneel'.
DE DINGEN DIE
VOORBIJ GAAN
„Mijn wieg stond in Frankfurt. Ik
heb een Duitse moeder en een Ne
derlandse vader. Negen maanden na
mijn geboorte, in 1934, zijn mijn ou
ders naai" Den Haag verhuisd. Toen
ik zes jaar was, zijn ze gescheiden.
Mijn vader, Bert de Heiden, ver-
dween daarna uit beeld. Mijn moe
der heeft mij en mijn twee broers al
leen groot gebracht. En ik kan je ver
zekeren dat ze het niet gemakkelijk
heeft gehad als alleenstaande Duitse
in Nederland.
Ze stond er echt helemaal alleen
voor. Door het huwelijk met mijn
vader was ze door haar familie ont
erfd. Zij was van zeer goede komaf.
Mijn vader, een rasechte Leidenaar,
was beneden hun stand. Hij was niet
alleen twaalf jaar jonger dan mijn
moeder, hij was bovendien een een
voudig handwerkman. Hij werkte als
isoleerder. Zijn vader, mijn opa, was
stoker op de gasfabriek in Leiden.
Ook ik heb al jong de handen uit de
mouwen moeten steken. Na school
tijd heb ik van alles en nog wat ge
daan: visboer, etaleur, fietsenmaker.
Gelukkig was er ook ruimte voor ver
tier. Zo was ik lid van het kinderkoor
van Jacob Hamel. Bij het uitbreken
van de Tweede Wereldoorlog werd
het koor opgeheven. Mijn moeder
heeft me toen op de kinderoperette
gedaan. Dat was blijkbaar een goede
keus, want ik speelde vanaf het be
gin hoofdrollen. Pietje Bell heb ik ge
daan en Hans, uit het sprookje Hans
en Grietje. Als Hans kon ik achter de
tralies heel behoorlijk huilen. Van
het één kwam het ander. Als de Ko
ninklijke Schouwburg kinderen no
dig had als figurant, werd bij ons
aangeklopt. Ik viel in de smaak, want
ik was een enthousiast en net jonge
tje dat ook nog heel aardig kon to
neelspelen.
In die tijd was er een sprookjestuin
tussen Den Haag en Wassenaar. Een
soort levende Efteling. Ik was zeven
tien toen ik er werd aangenomen.
Het was de bedoeling dat ik de be
zoekers langs sprookjes als Klein
Duimpje, Sneeuwwitje en de Ratten
vanger van Hameien voerde. Dat
waren dan geen poppen, maar le
vende wezens die deze scènes uit
beeldden. Henk van der Meijden, die
later bekend werd als roddeljourna
list, speelde mee in Tafeltje Dekje.
Nee, niet als ezel. De rondleiding
eindigde met het Zwanenmeer op
het water. Als er iemand ziek was,
viel ik in. Er is wel eens een dag ge
weest dat ik van het ene sprookje
naar het andere rende en me steeds
snel moest verkleden. Van Hans
naar prins naar rattenvanger, 's
Avonds was ik hulpober op het ter
ras. Ik verdiende er één gulden per
dag mee. Alles droeg ik af aan mijn
moeder. Ik kreeg er één gulden zak
geld per week voor terug. De helft
daarvan ging op aan sigaretten, de
andere helft aan de bioscoop.
Mijn acteerprestaties vielen blijkbaar
op. Van een bezoeker kreeg ik een
visitekaartje met het verzoek eens
langs te komen. Ik weet het adres
nog: Westeinde 32. Daar was het
Haags Toneel gevestigd. Ik moest
ter plekke auditie dpen en
kreeg een rol aangeboden.
We speelden komedies
en blijspelen voor mili
tairen in het hele land.
De directeur had al
leen problemen met
mijn naam. In het
telefoonboek heb
ik naar iets anders
zitten snuffelen.
De eerste voor
stelling waarin ik
meespeelde was
in Gorcum en
dus heb ik toen
maar voor Paul
van Gorcum ge
kozen. Jaren la
ter heb ik mijn
naam officieel
gewijzigd. Mijn
kinderen heetten
in eerste instantie
nog De Heiden.
Op school geloofde
niemand deft ik hun
vader was. Daarom
hebben we het maar
veranderd.
Vijf jaar ben ik bij het
Haags Toneel gebleven.
Ik vond mezelf een ge
weldig acteur. Op een
gegeven moment kwam
ik erachter dat ik eigen
lijk niets van het vak
wist. Toen ben ik gaan
solliciteren bij het gro
te gesubsidieerde to
neel. Ik kwam terecht
bij Toneelgroep Are
na/De Nieuwe Ko
medie, de voorloper van De Appel.
Onder leiding van Erik Vos speelden
we stukken van Vondel en Shakespe
are. Om mij verder te ontwikkelen
werkte ik in mijn vrije tijd bij een to
neelkapper en een kostuumatelier
en volgde ik particuliere lessen bij
acteurs als Cees Laseur, Caro van
Eijk en Johan de Meester. Ik wilde
alles weten.
Uiteindelijk heb ik zo'n beetje bij al
le gezelschappen in Nederland ge
speeld: Ensemble, Rotterdams To
neel, Haagse Comedie. En ik
heb zo'n beetje met alle
grootheden gespeeld:
Ko van Dijk, Josefien
van Gasteren, Lia
Dorana, Jan Retel,
noem maar op.
Ja, het is mij dik
wijls gevraagd of
ik niet mijn me
moires wil
schrijven.
Maar dat doe
ik niet. Er be
staan al zo
veel boeken
over acteurs
en het komt
toch steeds op
hetzelfde neer.
Bovendien heb ik
er geen zin in
op straat te gooien. Niet dat ik iets te
verbergen heb. Ik ben al 45 jaar ge
trouwd met de mooiste vrouw van
de wereld. Maai" ik heb mijn theater
leven altijd strikt gescheiden gehou
den. Thuis was ik een gewone vader
en inmiddels grootvader. Daarom
ging ik na een voorstelling ook altijd
direct door naai" huis. Ik bleef nooit
in een andere stad slapen. Drie mi
nuten na afloop van een voorstelling
zat ik in de auto. Vaak schminkte ik
me niet eens af. Dat weerhield me
ervan een afzakkertje in het ca
fé te halen.
Ik had wel vrienden in
de theaterwereld,
maar er kwamen
maar weinig col
lega's bij mij
thuis over de
vloer. Ja, Ko van
Dijk, dat was een
huisvriend. Er
wordt vaak be
weerd dat hij zo'n
moeilijk mens was.
Onzin! Ik weet echt
niets naars over
hem te vertellen. We
zijn zeker twintig jaar
met elkaar bevriend
geweest. Met kerst en
erjaardagen kwamen we
bij elkaar. Bijna niemand
wist dat. Hij leek als twee
druppels water op mijn
vader. Mis-
le
of
H
R<
Paul van Gorcum: „Als ik in m'n plakboeken terugblader, kan ik niet anders dan constateren
dat ik een heel leuk leven achter de rug heb." Foto: Mark Lamers
schien stal hij daarom wel mijn h f|,
Ko was een groot talent en werkt
keihard. Hij wist medespelers op
tillen. Als je het talent niet had, w 'a
je door hem vermorzeld. Zo was
Ik heb veel van hem geleerd. Hij
25 jaar dood, maar er is geen niei
Ko van Dijk opgestaan. Er zijn ge
komedianten meer.
Na 25 jaar gesubsidieerd toneel t
ik overgestapt naar de vrije secto
Dat had twee voordelen: je verdi
de meer en je deed maar één stu
per seizoen. Daardoor had ik overic
dag tijd om andere dingen te doe
Radio en televisie. Ik ben jarenlai
in dienst geweest van de Nederla
se Hoorspelkern. De jeugd kan h
zich niet meer voorstellen, maar
hoorspel was in die tijd razend p
pulair. Die rol werd later door de
overgenomen. Het allereerste da )e
voor tv deed, was de driedelige K g,
serie 'Het Huis'. Iedereen bleef dfct
destijds voor thuis. Ik speelde de
handicapte zoon van een operazjtn
geres. Uiteindelijk bleek ik niet h ed
echte zoon te zijn. Ik was zelfs eei j
moordenaar die iedereen uitsch:
de die doorkreeg dat ik de plaats
haar echte zoon had ingenomen
Volgens mij was dat voor het eèr te
dat elke aflevering met een cliffh
ger eindigde.
In veel populaire tv-series heb ik
meegespeeld: 'Floris', 'Dagboek
een Herdershond', 'De kleine wa
heid', 'De Fabriek' en niet te verg
ten 'Bassie Adriaan'. Ja, dat wo
tot de dag van vandaag herhaald
nu en dan word ik 's nachts nog
bed gebeld door iemand die 'Drc
mels, drommels' roept. Meestal I
ken dat Leidse studenten te zijn
op een of andere kinderzender
'Bassie Adriaan' voorbij heb
zien komen.
Joh, ik heb meer dan veertig
plakboeken met alles wat ik
mijn leven gedaan heb. Met
goede en slechte kritieken. J
overlijdensberichten van co
ga's. Als ik daarin terugblad^
kan ik niet anders dan con er
teren dat ik een heel leuk li
achter de rug heb.
En het gaat maar door. Ik
nog heel veel nasynchroni
voor tekenfilms. Het was o
erg leuk om afgelopen zon
mee te doen aan de serie v
stellingen van 'Onderstroo
op het strand van Noordwi
Ik zou de verteller zijn, maa
uiteindelijk bleek het een soi
hoofdrol te zijn. Hele lappen
tekst heb ik weer uit mijn hoo
moeten leren, maar het was eei
leuke ervaring om op het strand
spelen. Hier en daar heb ik een j
dige speler een handje kunnen h
pen. Ja, als je nu vraagt wat ik no!
zou willen doen... Ik zou jonge a("
teurs willen coachen. Dat gebeu/00
veel te weinig. Ik draag een schafte*
aan ervaring met me mee en diehdi
ik best willen doorgeven."
Theo de With
Ru
Ie
SCHRIJVENDE LEZERS
'Jeugd Stevenshof wil oud en nieuw
vieren bij het Valkenburgsemeer'
lees ik in het Leidsch Dagblad van 9
december. Braakneigingen komen er
bij mij boven.
Wie is hier nu naïef? Je kunt er vergif
op innemen dat dit uit de hand gaat
lopen. Is het niet door de Stevens-
hofjongeren zelf, dan zorgen daar
wel randgroepen uit de overige wij
ken van Leiden voor. Ik kan mij heel
goed voorstellen dat Valkenburg dit
niet op zijn grondgebied wil hebben.
Het gaat alle voorstellingsvermogens
te boven dat de jongeren niet aan
sprakelijk gesteld gaan worden als
het hun schuld niet is. Wie gaat hier
bepalen wiens schuld het wel is?
Mogen mijn kinderen ook tijdelijk in
dienst van de gemeente Leiden?
Het einde van het liedje is weer dat
de gemeenschap mag opdraaien
voor het gezellige feestje van een
klein groepje dat er vorig jaar ook
een klerezooi van heeft gemaakt en
dat zeer regelmatig de Stevenshof
terroriseert met allerhande asociaal
gedrag. Het is echt ronduit belache
lijk dat ze, als dank voor het verknal
len van de vorige jaarwisseling en al
le andere misdragingen, dit krijgen.
Het overheidsapparaat in Leiden
kan op deze manier niet serieus
worden genomen en enig respect
van deze jongeren hoeft men ook
niet te verwachten. Nee, een grote
bek kunnen ze krijgen net als alle
andere inwoners van Leiden die wel
iets zeggen als men zich misdraagt.
Verder voel ik mij als inwoner van
Leiden ook niet serieus genomen
door B en W. De enige manier om
dit probleem op te lossen is: niet
meer met de jongeren praten maar
keihard aanpakken en de ouders
verantwoordelijk en aansprakelijk
stellen voor het gedrag van hun
doetjes. En als B en W tegen ze zeg
gen: 'Sorry, jullie hebben het vorig
jaar verknald, dit jaar geen leuke
dingen voor jullie'. Laat ze op oud
jaar maar voor hun algemene ont
wikkeling bij eenzame oudjes op vi
site gaan.
E. Sitinjak,
Leiden.
'De Bavo wordt een gewoon stukje
Noordwijkerhout', zo luidde de kop
boven een uitvoerig artikel in het
Leidsch Dagblad van 22 november.
In een subkop voegde uw redacteur
er aan toe: 'Als Voorhout tenminste
meewerkt'. Waar het stuk de lezer
geen actueel nieuws bracht, zorgde
het bij sommigen wel voor enige
verwarring. De Noordwijkerhouters
namelijk, zagen 'de Bavo' altijd als
de psychiatrische instelling, die van
af 1914 nauw verbonden is geweest
met het plaatselijk sociaal-maat
schappelijk leven.
Na ongeveer negentig jaar zijn plan
nen en veranderingen aangekon
digd. Veranderingen die, zoals be
kend, sinds een aantal jaren aan de
orde zijn. Op de locatie Langevelder-
weg 27 is zelfs van een - zij het niet
direct zichtbare - scheiding sprake,
en wel tussen de gronden van de
Rijngeest Groep en 'de Bavo'.
Dit nu geeft voor de buitenstaander
een zekere verwarring, zo ook in het
bewuste artikel. De 250 woningen
die Noordwijkerhout (zonder de me
dewerking van Voorhout) wil bou
wen op 'de Bavo' (zie ook het
Leidsch Dagblad van 20 februari) ko
men dus op het achterste gedeelte
van het totale complex en niet voor
aan waar de Rijngeestgroep de
dienst uitmaakt. Ik meen dat dit feit
onvoldoende uit het artikel blijkt,
vandaai" deze reactie.
Terzijde merkt u op: 'de Rijngeest
Groep houdt met het oog op de sterk
wisselende opvattingen binnen de
psychiatrische zorg de mogelijkheid
open om, indien nodig, met die zorg
weer terug te keren naar een plek in
de vrije natuur. Daarom zal zij de in
haar bezit zijnde gronden voorals
nog niet verkopen.' Met permissie,
maar is dat geen krompraat? Gelet
op de aan alle kanten oprukkende
bebouwing, blijft van een ideale plek
voor zorg in de natuur niet veel over.
Van een goede communicatie over
andere zaken, tussen de plaatselijke
woningstichting en de Rijngeest
Groep, heeft de directeur van de eer
ste blijkbaar geen waterdichte pet
op.
Nic. Sluis sr.,
Noordwijkerhout.
LEIDEN, 15.45 UUR
en1
d\
-U
Ze is een jaar of vijftien en van het type 'vroegrijp'. Lang bruin
haar in een staart, grote zilveren oorringen. Zwarte, nauwsluitei
de broek en dito jack. Een mooi Marokkaans meisje. Laila.
De jongens dansen naar haar pijpen. Precies zoals ze wil. „Zeg 'es t<
gen Mourat dat ik 'm leuk vind." Aziz krijgt een harde duw. „Nu, me
een."
Het 'wintersprookje op de Beestenmarkt' blijkt geliefd bij veel Ma- h d
rokkaanse jongeren. Op felblauwe hockeyschaatsen draaien de jon-1
gens kleine rondjes. Veel ruimte is er niet op de overdekte ijsbaan.
Laila mist geen beweging. Ze houdt de jongens nauwlettend in de gs
ten. Mourat in het bijzonder, want daar heeft ze een oogje op. Een
kleine, niet al te opvallende jongen, met een rond brilletje. „Aziz, wft
zei hij? Wat! Zeg het nou!" Haar knechtje mompelt. „Hij vindt je j er
leuk."
Ze lacht triomfantelijk, maar raakt geïrriteerd als Mourat niet on- ie
middellijk toenadering zoekt. Aziz krijgt een nieuwe opdracht. phe
Na een kwartier geeft ze het op. Dan maar sneeuwballen gooien. Ste11 n
vige ballen, goed aangedrukt. Ze knallen over het baantje. En ze zijïr^
allemaal raak. de
„Ja hoor es, als het zo blijft, ga ik weg. Naar de McDonald's of zo." Z(en
begint stevig te vloeken. „Ik heb het hier wel gezien, geloof ik." Met vas
een mes krast ze haar naam in de omheining van de ijsbaan.
Said gooit een sneeuwbal naar Laila, die de baan afspeurt naar
Mourat. „Zoenen, zoenen, zoenen!", zingt hij pesterig. Puffend en [n c
blazend gaat het meisje op een stoel zitten. „Ik ga weg hoor, echt." In,
In schaatsen heeft ze geen zin. Misschien morgen. Ze ziet wel. Het is1101
toch kerstvakantie? Dan hoef je niets te doen. En dat doet ze toev;
graag.
Om kwart over vier houdt Laila het voor gezien. Mourat gaat weg. „ihe
weet lekker toch waar hij woont", zegt ze strijdlustig. En dan op nas
McDonald's. Daar zitten ook leuke jongens om te pesten.
Een laatste sneeuwbal scheert over de baan. Met een vermoeide blil
wrijft Aziz de sneeuw van zijn wang: „Wat zijn Marokkaanse meisjefcpl;
toch vervelend."
Erna Straatsma
pi a
