Kerstverhalen van lezers (2)
fet zonder jou
In de pan gehakt
CK, JOMKHt££ Von MlTNACHNfcgST,
0&n Nier zo w müsobs
VANWEGE /mijn naam-
t's in a name?
Kerstochtend 1998
Op wacht
De wet van Murphy
Dubbeltje
Mijn kerst 1948
De os, de ezel en...
l
WOENSDAG
24 DECEMBER
2003
rten zijn geschreven en verstuurd.
Cadeautjes gekocht. In no time een
[kopen bleek een mission impossible.
rctman, volgend jaar meer tijd voor
lutjes? Ik zou ze liever krijgen! Van
/erstaan! Kerstjurken? De jurk die ik
kennelijk niet in de winkel. Ik trek
Ie van vorig jaar wel aan! Maar voor
üijk?
(en spijs) hik ik tegen de kerstdagen
cerstavond at ik in mijn eentje kersts
twee) en ik wil niets liever dan de
t mijn geliefde doorbrengen. Maar ik
trikt in een relatie die min of meer uit
weet ook niet hoe je verstrikt kunt ra-
in relatie die min of meer uit is. Maar
hebben het gepresteerd. Een week
voor kerst (zijn timing was altijd al miserabel),
verbrak hij onze (lat-) relatie na een knallende
ruzie. Zijn moeder zei pas nog hoe leuk ze het
vond dat wij eerste kerstdag bij haar zouden
komen eten. Ik zou willen dat haar zoon het
ook nog zo leuk vond!
Eerste kerstdag: niemand anders dan mijn ou
de kat om een prettige kerst toe te wensen.
Niemand die mij iets terugwenst. Ik trek mijn
oude kerstjurk aan en ik doe glitters in mijn
haar. Ik tuig mezelf op alsof ik de kerstboom in
levende lijve was.
Tijdens het kerstontbijt (yoghurt met cruesli)
draai ik kerst-cd's, maar ik kan beter smartlap
pen draaien. Op tweede kerstdag zouden we
samen bij mijn ouders gaan eten. En ik vraag
me af hoe het zal zijn om in mijn eentje bij
hen met mijn broer en zijn vriendin aan tafel
had
chti
ook
adal
t sta
te vS
gefl
ete
andj
ng«
Het vreemde is dat ik heel tevreden
ben. Ik heb gegeten, gedronken en
gesmuld. Mijn kerstdagen zijn heel
goed, ondanks dat ik alleen ben.
Zingend ruim ik de tafel af. De krui
dige geur van het kerstgebraad hangt
om me heen en mijn hele wezen is
vervuld van gerechtigheid.
Ik mis mijn man niet. Ik mis hem al
heel lang niet meer. De tijd van de
huwelijkskwelling is voorbij. Hij is
gewoon verdwenen uit mijn leven
en ik weet zeker dat hij nooit terug
komt. Een hel was het leven met
hem. Jaren en jarenlange minach
ting voor mijn bestaan. Natuurlijk
hield ik eerst van hem, maar ik werd
onder de voet gelopen door zijn mis
selijk makende gedrag. Hij had de
ene na de andere vriendin, terwijl ik
me uitsloofde om het hem naar de
zin te maken. Ik werd gek van zijn
gedrag en begon hem te haten.
Vorige week was het de laatste keer
dat hij aankondigde dat hij de kerst
dagen bij een andere vriendin zou
doorbrengen omdat ze anders zo al
leen was. Krankzinnig van woede
trok ik een bos engelenhaar uit de
kerstboom en wist dit om zijn keel te
wikkelen. Hoewel ik niet over veel
kracht beschik, trok ik stevig aan het
donzige engelenhaar. Plotseling viel
hij op de grond, zijn ogen wijd open
van verbazing. 'Zo', dacht ik, 'daar
heb je je portie ook eens terug' en ik
wachtte op zijn reactie.
Maar hij bleef me zo vreemd aansta-
l nichtje van mij, vond het maar niks,
nept was met een familienaam,
ze vaak geplaagd werd. Ze heette
'Meliefste'. Dikwijls zei ze dan ook
j: „Als ik ooit een man trouw, moet
p zijn met een klinkende naam, des-
in van adel met Yon' voor zijn naam.
n a name?', reageerde ik dan, 'goede
kppen zitten toch niet in een naam,
ar niet zo'n probleem van maken als
s'. Ze was maar niet van die gedachte
Igen.
ijkse kerstbal zou plaatsvinden. Een
nis, waarop zij zich enorm verheug-
weet', opperde ik, 'kom je daar een
een jonkheer tegen'. Met een paar
jien begaf ze zich naar deze feestelij-
jnheid. In de knusse zaal heerste een
kerstsfeer. Een band speelde meesle-
elodieën. Ze keek zo de zaal eens
zeker moment kruisten haar blikken
en jongeman, die - hoe was het mo-
tact beantwoordde aan het ideaal-
1 de man van haar dromen. Hij was
jonker. Zijn uitstraling werkte als een
lop haar. De band zette een Engelse
f>e mooie man stevende recht op
[1 nodigde haar uit op de dansvloer.
Voortreffelijk te kunnen dansen. Ze
spraken weinig, maar dat was overbodig. Dit
was volmaakt. Ze zweefden over de vloer. Kit
ty was volkomen in trance. Na afloop bedelde
haar danseur: 'Mag ik straks nog eens terug
komen?' Daarop zei ze volmondig ja. 'Maar ik
wil mij voor onze volgende dans toch even
nader aan je voorstellen. Ik ben Fred Allerlief
ste'.
Als door de bliksem getroffen stond ze daar
en kon van verbazing geen woord uitbrengen.
'Versta ik dit goed?'
'Jazeker. Het is een wat ongewone naam,
maar ik hoop, dat dit je niet afschrikt. Met wie
heb ik eigenlijk het genoegen?'
'Ik durf het bijna niet te zeggen'.
'Is het zo erg? Maak van je hart geen moord
kuil!'
'Ik ben Kitty, Kitty Meliefste'.
Fred stond paf. 'Wat een merkwaardig toeval
is dit. Twee mensen met zulke zoetgevooisde
namen, die elkaar hier op dit kerstbal ont
moeten'. Ze schoten tegelijk in de lach. De
avond verliep verder zo romantisch, als maar
mogelijk was. Het verliefde stel bouwde een
toekomst op in de Verenigde Staten. Daar wo
nen ze met hun gezin al ettelijke jaren en vie
ren deze maand hun 25-jarig huwelijksfeest.
Janet Kloppenborg, Hilversum
te zitten en me vol te stoppen met garnalen-
cocktail en aardappelkroketjes. Voor hen ook
niet leuk dat hij het heeft uitgemaakt. Hij had
ten minste tot na kerst kunnen wachten. En
met mij ook nog even het nieuwe jaar in kun
nen luiden.
Met weemoed denk ik aan de kerst van vorig
jaar en aan die van het jaar daarvoor en daar
voor terug. Aan hoe verliefd we ooit waren.
Aan hoe hoopvol en gelovig nog. En ik vraag
me af hoe hij kerst zonder mij vindt. Of hij mij
mist. Ik hem wel! En ik hoop maar dat hij nog
geen ander kerstengeltje gevonden heeft. Het
wordt een stille, kille, verdrietige eerste kerst
dag in mijn eentje (It's gonna be a cold, cold
Christinas without you...).
Om drie uur's middags trek ik mijn winterjas
aan. Ik stap op de fiets en bel een halfuurtje la
ter bij hem aan. Ik bereid mij op het ergste
voor. Dat hij er niet is. Dat hij me wegstuurt.
Dat hij de kerst liever zonder mij doorbrengt.
Dat hij samen is met iemand die wel een
mooie kerstjurk draagt... Mijn (ex-) geliefde
kijkt een tel verrast en zegt dan: 'Hoi, kom bin
nen'. Ik trek mijn jas uit en hij zegt: Wat zie je
er mooi uit.'
En ik zeg niet dat ik er hetzelfde uitzie als vorig
jaar. In plaat daarvan duiken we weg in eikaars
armen. Ik maak me na een tijdje uit de omhel
sing los en overhandig hem een kerstcadeau
tje.
'Ik ben blij dat je er bent,' zegt hij voordat hij
het openmaakt.
C. de Ridder, Sassenheim
ren, dat ik ongerust werd. Ik schud
de aan zijn schouder en riep zijn
naam. Langzaam drong het tot me
door dat hij het had begeven. Ik
kleedde hem uit en sleepte hem naar
de badkamer. Ik legde hem voor
zichtig in bad. Ik goot er 15 flessen
goede rode wijn bij en 5 kilo geurige
kruiden, een pak zout en 500 gram
versgemalen peper. Een zak uien en
een hele tros knoflook deden de rest.
Twee dagen lang heb ik hem gemari
neerd en anderhalve dag voor de
kerst begon ik met het braden. Het
hele huis werd doortrokken van een
heerlijke braadgeur. Ik grilde en
kookte, bakte en braadde maar door.
De lekkerste delen hield ik apart
voor het kerstmaal. De rest ligt stijf
en koud in de diepvries. Ik kan er
nog weken van eten. Nee, hem vin
den ze niet terug. Zijn eenzame
vriendin kan wachten tot ze een ons
weegt. Gerechtigheid, daar gaat het
om. Ik voel me gelukkig en spoel het
servies zingend af. De afgekloven
botjes gooi ik in de container. Met
een klap gooi ik ter afsluiting het
deksel dicht.
Soezerig van het eten en de wijn zit
ik nu voor de haard. Tevreden val ik
in slaap en droom dit mooie kerst
verhaal.
Josephine, Bennebroek
josephine6311@hotmail.com
Onze oudste dochter met man en onze kleinzoon
Kevin wilden op Kerstavond bij ons zijn en bleven
slapen. Ze wilde zo graag opa en oma verrassen
met een Kerstontbijt. Ze zouden de tafel mooi dek
ken, kerstboom en kaarsjes aandoen en een oude
LP met kerstliedjes opzetten en als dat allemaal
klaar was, mochten wij pas uit bed komen. 'Zo de
den wij dat vroeger ook met de kinderen ongeveer
30 jaar geleden', zeiden ze. Nostalgie. Nu eens een
keer andersom.
Nou ja, wij maar wachten in bed. Eindelijk hoor
den wij de liedjes en meteen kwam onze dochter
met man en Kevin zingend binnen. Maar wat wa
ren we verrast. Niet alleen zij, maar al onze kinde
ren en kleinkinderen kwamen onze slaapkamer
zingend binnen. Ze stonden allemaal om ons bed -
toen 13 stuks, inmiddels 15 - en zongen de kerstlie
deren uit hun kindertijd voor ons. Dit was zo aan
doenlijk dat we alle twee tranen in onze ogen kre
gen. Toen ze uitgezongen waren, mochten we uit
bed komen. Wij hadden niet gehoord dat alle kin
deren naar ons toe waren gekomen 's morgens om
8 uur. De verrassing was dan ook groot dat ze een
hele lange tafel hadden gemaakt en gedekt voor het
kerstontbijt met allerlei lekkers er op. Iedereen had
wat meegenomen. Kerstboom aan, heel veel kaars
jes, licht uit en gezellig met ons hele gezin genieten
van het kerstontbijt. Inmiddels zijn er nog 2 klein
kinderen bijgekomen en zijn we met 17, plus de
verkering van de oudste kleinkinderen, dus 19. Dit
jaar komt het hele spul bij opa en oma tweede
kerstdag vieren. Wordt hopelijk ook weer heel ge
zellig. Wj zijn onze kinderen en kleinkinderen nog
steeds dankbaar voor de kerstochtend van 1998.
Wij houden heel veel van jullie.
Opa en oma Zieltjens, Haarlem
ER
Mijn man was in 1953 in militaire dienst. Toen nog mijn
verloofde en in de Ripperdakazerne ingedeeld. In die tijd
moest je je in het weekend twee keer melden. Zo ook met
Kerstmis. Ik ging mee, bleef buiten wachten. Alle soldaten
kwamen naar buiten, behalve mijn verloofde. Na een poosje
wachten kwam er iemand naar buiten om mij te vertellen
dat hij een sigaret had gerookt op de gang en dat mocht
niet. Hij moest van straf op wacht. Wat was ik kwaad, mijn
moeder maar wachten met het kerstdiner, 's Avonds ben ik
naar de kazerne gegaan en daar liep hij met zijn geweer op
zijn nek. Ik ben een paar keer meegelopen, wat ik daar alle
maal heb gezegd, vertel ik niet. De volgende dag kwam hij
met een kerstpakketje, gekregen van het Leger des Heils.
Nu ben ik met diezelfde soldaat 46 jaar getrouwd.
Mevrouw A. Roza, Spaamdam
De bevroren grond knispert onder onze voeten en een
gouden winterzon straalt over de Lage Vuursche, waar
we een kerstboom gaan omhakken. Kerstweek 1968. On
ze 1-jarige labrador trippelt tussen de statige stammetjes
en wij hobbelen er achteraan. Wat moeizaam want ik
ben hoogzwanger: begin januari moet het gebeuren.
Opeens klinkt een vreselijk gejank. De hond kan niet
meer staan of lopen. Aan zijn poot is niets te zien. We
dragen het jankende beestje naar de auto, gooien de
kerstboom achterin en sjezen naar de dierenarts. Die
constateert een knie-displacie, hij moet geopereerd wor
den.
Terwijl op kerstavond het hoopje hond met schroeven in
zijn poot zielig in z'n mand ligt, beginnen bij mij om half
acht de weeën. Het zou toch pas begin januari worden?
De huisarts zal tegen middernacht komen kijken. Wij
bellen hem om half twaalf dat dat niet hoeft omdat ik
'weeloos' ben.
Als Jozef en Maria wachten wij tot half twee 's nachts
op een wonder terwijl de hapjes onaangeroerd liggen
uit te drogen op de schaal. Toch maar naar bed. Als ik
na een paar slapeloze uren om vijf uur 's morgens wat
in de keuken loop te tuttelen, schrik ik me rot als ik in
het donker voor het keukenraam het gezicht van de
huisarts ontwaar. Hij heeft net een bevalling achter de
rug en komt poolshoogte nemen. Maar het zal nog
even duren voordat het zover is. De huisarts loopt 's
avonds zijn kerstdiner mis, maar krijgen wij een prach
tige dochter!
Als de nieuwbakken vader trots zijn dochter op het ge
meentehuis komt aangeven, accepteert de gemeente
ambtenaar de naam Doesjka niet. Ook de tweede naam
Elise mag niet, dat moet Elisabeth zijn. Onthutst en
vertwijfeld spoedt mijn echtgenoot zich naar huis om,
als bewijs, het boek 'Bruiloft der zeven zigeuners' van
Aart den Doolaard op te halen, waarin de hoofdper
soon Doesjka heet. De ambtenaar is onverbiddelijk,
maar als er ergens in Nederland een Doesjka staat inge
schreven, zal hij die naam accepteren. We krijgen uit
stel van aangifte. Niet voor één gat te vangen bellen we
de Gooi en Eemlander, hetgeen resulteert in een op
roep in de krant. Dat werkt! In Amsterdam is iemand
met die naam ingeschreven. De gemeenteambtenaar
haalt bakzeil en schrijft zelfs Elise als tweede naam in.
Doesjka heeft sinds een paar maanden een prachtige
zoon en onze zielige labrador is vijftien jaar geworden.
Yvonne Barnasconi, Nieuwersluis
Bill Gates schenkt 25 miljard dollar
aan goede doelen. Hoelang zou die
man nagedacht hebben voordat hij
tot deze schenking kwam. Ik heb
heel lang moeten nadenken voordat
ik mijn kerstdubbeltje schonk.
Als 8 9-jarige uit een midden
standsgezin had ik nog nooit van
zakgeld gehoord. Als we van een
oom of tante een cent of een halve
stuiver kregen, mochten we er wel
wat snoep voor kopen. Urenlang na
denken deden we voordat we tot een
besluit kwamen. Voor m'n kerstrap
port kreeg ik van oma een dubbeltje
en ik voelde me heel rijk.
Dat jaar mocht ik mee naar de
nachtmis 's nachts om vier uur).
Prachtige kerststal en een knikengel-
tje ervoor (alles is nu nog net zo, 't
bezichtigen waard). Er werd ge
preekt over de zorgelijke omstandig
heden waarin menig gezin verkeer
de. Er werd een bijdrage gevraagd
om het leed een beetje te verzach
ten. Het was 1938 en financieel een
heel moeilijke tijd.
Daar zit je dan, dubbeltje in je man
telzak en alsmaar eraan voelen. Een
fluwelen collectezak gaat voorbij, de
tweede collectezak volgt, twee kope
ren schalen volgen.Dubbeltje nog
steeds in je mantelzak. Schuldgevoel
groeit. Aan het eind van de dienst
heb ik dat dubbeltje in het kniken-
geltje gedaan en ben met een goed
gevoel naar huis gelopen.
Ik ga nog altijd naar de kerstnacht
dienst en dan denk ik altijd nog aan
dat dubbeltje. Ergens in ons huis ligt
nog zo'n muntje. Misschien ga ik dat
nu weer in dat knikengeltje stoppen.
A. de Ruijter-van der Klugt,
Leiderdorp
Op 6 oktober 1948 werd ik op
geroepen als dienstplichtige
soldaat en moest ik mij melden
in de Palmkazeme in Bussum.
Daar werd de militaire oplei
ding gegeven van marcheren,
sluipgang en speed marsen.
Begin november werd ik over
geplaatst naar het vliegveld
Ypenburg. We moesten daar
studeren en van kamp A naar
kamp B marcheren. Aan dit
feest kwam medio december
een einde en we werden weer
teruggeplaatst naar Bussum
waar we tijdens de kerst de
wachten moesten lopen.
In de nacht van 24 december
naar 25 december had ik oefen-
wacht bij een lege bunker, van
23.00 uur tot 01.00 uur. Het
vroor dat het kraakte en er lag
een flinke laag sneeuw. Om
streeks 24.00 uur komt er een
volkswagen aanrijden waaruit
een officier stapte. Dat zag ik
aan zijn pet en de drie strepen
op zijn kraag. Ik schrok me rot.
Het bleek de veldprediker te
zijn, ds. Diekerhof. Hij had,
voordat de soldaten met kerst
verlof gingen, bij deze jongens
wat sigaretten gebietst. Sigaret
ten waren toen nog op de bon!
Ik kreeg die nacht twee sigaret
ten van de dominee. Hij nam
mijn geweer over, hing die aan
zijn schouder en ging toen
wacht staan. Ik mocht in de
luwte van de bunker een siga
retje roken.
Nooit zijn er zoveel militaire
voorschriften overtreden als in
die nacht en nimmer hoeft een
sigaretje zo lekker gesmaakt.
Nu rook ik al 37 jaar niet meer.
J. Spijker, Leiden
Die kerst zal ik een jaar of tien geweest
zijn en zoals elk jaar stond onder de
kerstboom de kerststal. Zo'n houten
bouwseltje met de vertrouwde figuren:
het kindeke Jezus te midden van Jozef en
Maria, op de achtergrond de os en de
ezel. In de coulissen maakten een herder
met één van zijn schapen, zorgzaam op
de nek gedragen, en de Drie Koningen
hun opwachting. Boven dit tafereeltje
zweefde een engel, heel handig ter hoog
te van de daklijst.
Met wat mos was de leegte een beetje
opgevuld. Een knusse aanblik. Deze ge
zellige kerstsfeer ging ook niet onopge
merkt voorbij aan een nieuwsgierig
bruin muisje, dat in die donkere dagen
voor kerst de warmte van onze huiska
mer opzocht. Hoewel enigszins verte
derd door zijn durf en nieuwsgierigheid,
konden wij die bezoekjes niet echt waar
deren. Wilde huisdieren, dat is tot daar
aan toe, maar 'wilde dieren' in huis, nee.
Er werden ouderwetse muizenvallen te
voorschijn gehaald en op strategische
plekken in huis neergezet. In de kelder
kast, in de keuken en vlakbij de kerststal.
Want tussen de os en de ezel hadden wij
op een avond een derde, onbekend fi
guurtje gezien. Met zijn kraaloogjes keek
hij zonder angst in het rond. De muis
had zich tot onze verbazing tussen het
aloude duo gewaagd. We hadden be
wondering voor zijn lef en zijn gevoel
voor sfeer, maar toch lieten we een venij
nig houten plankje met een stukje kaas
in de buurt van het idyllische stalletje
staan.Op die kerstavond zat ons gezin
bijeen in de huiskamer, te kijken naar
een film op televisie. Opeens een harde
klik. Het geluid kwam vanuit de richting
van de kerstboom. Bij een onbekend ge-
luid, zoals dit, is het je meestal niet met
een duidelijk wat er aan de hand is. In dit
geval bracht een blik richting de kerststal
helderheid: het muisje was in de val ge-
lopen.Daarom zal ik bij het zien van een
kerststal altijd even zoeken naar die brui
ne kraaloogjes, nieuwsgierig tussen de os
en de ezel. Loslopende, wilde muizen in
huis, ik moet er niet aan denken, maar
dat ene bruine muisje, dat heeft het met
zijn lef wel verdiend om in de krant te
staan.
Marenne Zandstra, Laren
