SPORT
Kerststop?
Sterke band
Honkbalfan
betaalt fortuin
voor rotbal
Carel is
niet dood,
wel verdrietig
HDC986
maandag 22 DECEMBER
Een paar jaar geleden kwam ik achter een glas
bier en naast Cor van der Geest te zitten. Ge
lukkig zat Cor ook achter een glas, dat maakte
de avond wel zo leuk.
Op enig moment, u kunt het geloven of niet, be
gon Cor mij de hemel in te prijzen. Hij vond dat
ik aardige stukjes schreef op deze plaats, af en
toe.
De stukjes die ik geschreven had die niet over ju
do gingen, vond hij wat minder, dat wel.
Ik begreep de hint, maar gaf geen
krimp. (Nooit een krimp geven,
raad ik u aan, als u zich in het
gezelschap van Cor van der Geest
bevindt - daar wacht hij op.)
Van veel stukjes weet ik al lang
niet meer dat ik ze geschreven
heb, maar één ding wist ik die
avond zeker. Aan judo had ik nog
nooit één woord verspild. Laat
staan een aardig stukje.
Cor begon mij vervolgens uit te
leggen hoe de moeilijkheidsgraad
van judo zich verhield tot die van
andere religies. Desondanks werd
de avond er alleen maar leuker
op.
In de weken, maanden en jaren
nadien heb ik echt mijn best gedaan, maar het
wilde maar niet lukken. Een stukje over judo.
De een houdt nu eenmaal van groentesoep, de
ander van tomatensoep. (Over mijn smaak valt
natuurlijk best te twisten, maar niet met mij).
Judo is nooit mijn soep geweest. Ik ben van vóór
het begin van de judöjaartelling in ons land
(1964, A. Geesink, Tokio). Toen was het nog niet
zo dat je ging judoën om dieper tot je eigen flik
ker door te dringen of om je karakter een duwtje
in de goede richting te geven. Toen ging je op ju
do om je losse handjes te beteugelen.
Als ik in mijn jonge jaren al eens tegen een pak
slaag aanliep, kwam dit altijd van een jongen
die vele kilo's meer woog dan ik, over losse
handjes beschikte en öfal op judo zat öf drin
gend aan judo toe was.
judo is nogal confronterend, was de boodschap
die Van der Geest, Van der Geest en Van der
Geest overbrachten in de documentaire 'Een
Sterke Band' die donderdag op de televisie werd
uitgezonden. Cor van der Geest in de documen
taire: ,,Je groet, je grijpt, je ruikt en je proeft el-
kaar.
DE KWESTIE
De winterstop slaat in alle hevigheid
toe. De komende paar weken is er nau
welijks iets te beleven op sportgebied,
terwijl sporters in de ons omringende
landen nog volop aan de bak moeten.
In Engeland wordt op tweede kerstdag
een volledig voetbal program ma afge
werkt. Is die 'kerststop' tussen Kerstmis
en Oud en Nieuw wel zo nodig?
Tjeerd Scheffer, organisator van de
Leidse marathon:
„Het aanbod aan vrijetijdsbesteding is'
enorm. De basketbal- en zaalvoetbal
toernooien van vroeger leggen het af
tegen funshoppen, wintersport of een
weekje Ardennen. Ik heb ook het ge
voel dat de kerstvakantie steeds meer
een tijd is van geborgenheid, mensen
zoeken elkaar in kleine clubjes op en
trekken er minder op uit. Tenzij het
om echt grote evenementen gaat: als
er een betaald voetbalprogramma zou
zijn op tweede kerstdag zitten de sta
dions gewoon vol."
Todd Harker, de Australische trainer
van cricketvereniging Ajax in Oegst-
geest:
„In Australië is het nu natuurlijk zo
mer. Ik zit momenteel in Melbourne,
en op tweede kerstdag is daar altijd
het begin van de Boxing Day Test, een
grote cricketwedstrijd. Dat is altijd een
feest. Na twee cjagen eten ga je daar
heen om langs de kant met je vrien
den te drinken, en als Engeland de te
genstander is lekker te schelden op de
'Pommies'. Ik kan me wel voorstellen
dat er in Nederland deze dagen niet
veel gesport wordt. Kijk nou eens naar
buiten, het is er toch helemaal geen
weer voor? Ijskoud, regen, misschien
wel sneeuw. Hier is het nu vijfendertig
graden. Eens kijken of ik nog kaartjes
kan krijgen voor de wedstrijd tegen
India."
Jacob Bergsma, basketballiefhebber
uit Noordwijkerhout, persvoorlich
ter van Ajax:
„Je hoeft rond de kerstdagen niet veel
sport te missen. Er zijn verkiezingen
van de sportman en sportvrouw, er
zijn jaaroverzichten en in het buiten
land is er nog van alles te doen. Het is
jammer dat er op basketbalgebied
niets meer te doen is. Het Bütz-toer-
nooi in Voorschoten trok aardig wat
toeschouwers, maar voor een een-
daags evenement kostte het erg veel.
Ik geloof dat sponsor Neveda-wol er
uiteindelijk aan failliet is gegaan. Als
persvoorlichter van Ajax vraag ik me
wel eens af waarom we in deze perio
de niet spelen, we hebben een over
dekt stadion. Aan de andere kant heb
ben voetballers ook behoefte aan rust,
aan een herstelperiode. Dat is nu bij
Ajax zeker aan de orde."
Stanley Lardé, korfballer bij TOP
(Sassenheim), speelt tussen 27 en 30
december mee met The Tulips op de
Time for Korfbal Challenge in het
Topsportcentrum in Rotterdam:
„Normaal gesproken bracht ik Kerst
mis en oud en nieuw door met familie
en ging ik tussendoor uit of tennissen
of squashen, want er wordt bij TOP
deze week niet getraind. Ik ging ook
altijd wel kijken naar het Korfbal Chal-
lenge-toernooi, omdat daar de beste
ploegen van Nederland spelen en er
altijd experimenten met de spelregels
zijn. Maar nu sta ik er zelf middenin,
want ik kreeg samen met m'n teamge
note Bregtje van Drongelen een uitno
diging om voor de Tulips te spelen.
Dat is het Nederlands team zeg maar,
zonder de spelers van de deelnemen
de clubs. Het lijkt mij hartstikke leuk
om mee te doen, want ik had als spe
ler van een overgangsklasser nooit
verwacht geselecteerd te worden."
SPORT l N BEELD
LINKS
BUITEN
Chicago - Een rijke honkbalfan
uit Chicago heeft een vermogen
neergeteld om een 'ongeluks
bal' in bezit te krijgen. Restau
ranteigenaar Grant DePorter
betaalde op een veiling 106.000
dollar (86.000 euro) om de bal
te kopen die zijn favoriete team
Chicago Cubs ongeluk heeft ge
bracht. DePorter wil de bal niet
houden, maar vernietigen.
„Geen genade voor die bal", zo
maakte de inwoner van Chica
go zijn plannen duidelijk. De
Porter heeft een hekel aan het
speeltuig, dat in de zesde wed
strijd van de finale van de Na
tional League tegen de Florida
Marlins in plaats van in de
handschoen van Cubs-speler
Moises Alou op de hand van
een Cubs-supporter belandde.
De overenthousiaste fan hing
over de boarding en probeerde
de bal te vangen, in de veron
derstelling dat het een home
run voor de tegenstander be
trof. Alou echter dacht de bal
nog te kunnen vangen en zo de
Cubs een goede dienst te bewij
zen. De bal veranderde echter
van richting en Alou was kans
loos.
De Cubs verloren de bewuste
wedstrijd en uiteindelijk de fi
nale, waardoor de Marlins naar
de eindstrijd van de World Lea
gue gingen. De bewuste fan,
Steve Bartman, is sindsdien uit
angst voor zijn medefans on
dergedoken in de anonimiteit.
Bartman krijgt DePorter dus
niet te pakken, maar de bewus
te bal wel. „Die wordt zo snel
mogelijk vernietigd", aldus de
nieuwe eigenaar in dagblad
Chicago Tribune. Hij roept ter
loops de lezers op met adviezen
té komen over de wijze van ver
nietiging. De horecaman wil in
elk geval voorkomen dat de bal
in handen van een Marlins-fan
belandt, die hem vervolgens als
pronkstuk zou kunnen ten
toonstellen.
Je kunt moeilijk zeggen dat hij
in zak en as zit, maar Carel
Akemann is wel heel erg ver
drietig. En dus niet dood. Dat
valt echter wel te lezen in de
bestseller 'Clarence Seedorf - de
biografie' van Sportweek-jour
nalist Simon Zwartkruis. 'Wij
len Carel Akemann, jarenlang
klusjesman en regelneef bij de
KNVB, had een ontmoeting met
Frank Rijkaard geregeld...' Et
cetera.
Carel is helemaal niet blij dat
hij wordt doodgewaand. „Dat
bezorgt me nadelen. Ik gaf le
zingen in het hele land, maar ik
word nergens meer uitgeno
digd", klinkt het met bijna ge
broken stem. En dat is niet al
les. „Ik heb er veel verdriet van,
mijn kinderen ook."
Nee, hij heeft de bewuste pas
sage in het boek nog niet gele
zen. „Ik vind het te eng om te
lezen, heel erg. Ik weet ook niet
waar het vandaan komt." Nou,
iemand heeft een foutje ge
maakt, kan gebeuren. Maar zo
werkt dat niet, volgens Carel.
Die heeft intussen een advocaat
ingeschakeld. „Ik ga een scha
devergoeding eisen en die gaat
in de tienduizenden euro's lo
pen. Ik heb schade geleden en
het heeft leed veroorzaakt."
Carel Akemann wil dus poen
zien. De schrijver van de See-
dorf-biografie - die zo goed
loopt dat afgelopen week de
vijfde druk in de winkels be
landde - schrikt zich intussen
rot als hij hoort van een moge
lijke rechtszaak. Simon Zwart
kruis geeft zijn foutje eerlijk toe
en vraagt meteen om het num
mer van Akemann teneinde
hem te bellen. „Ik had al wel
eerder gehoord, dat hij nog
leeft, dat wordt dus in de zesde
druk ook aangepast." En ja, wat
moet je er verder mee?
Nou, misschien dat Zwartkruis
in de zesde druk nog een foutje
kan rechtzetten. Want Carel
Akemann was natuurlijk niet
zomaar een regeln^efje en klus
jesman. Carel werkte van 1965
tot zijn pensioen in 1996 bij de
bond, vanaf 1973 als elftallei-
der, of teammanager, zoals zijn
opvolger Hans Jorritsma offici
eel heet. Rechterhand van de
grote Rinus Michels! Carel had
overigens een geheel eigen titel
voor zichzelf bedacht. „Ik
noemde mezelf secretaris van
het Nederlands elftal."
En nog wat: Carel is 72. „Ik
word in januari 73. Hoop ik."
Elkaar proeven?
Je zag zijn jongens in de film van Roel van Da
len beslopen worden door kolossale kolossen
menselijke biefstuk en de gedachte alleen al die
te moeten proeven bracht mij op de rand van het
vegetariër schap, iets dat mij zelden gebeurt.
Maandag al beleefde de 'docu' zijn première, in
een cinema in Haarlem. De Van der Geesten lie
ten zich hiervoor hijsen in limousine en smo
king. Die limo is tot daaraan toe. Als alle Van
der Geesten erin moeten passen,
schiet een middenklasse-sedan te
kort. Maar die smoking! En dat
hier ook nog beelden van op tv
zijn vertoond!
Je gelooft toch ook best dat Jan-Pe
ter Balkenende op de camping in
Zierikzee wel eens in een korte
broek rondloopt, maar daarom
wil je hier nog geen beelden van
zien. Te gruwelijk voor woorden.
Tegen de Van der Geesten zou ik
wülen zeggen: no smoking.
Maar een schitterende documen
taire was het.
De worsteling met zichzelf, van
Cor van der Geest, die het ene mo
ment coach van de judoka's Van
der Geest en Van der Geest is en het volgende
moment vader van Dennis en Elco, werd ont
hullend en ontroerend uitgelicht. Je zag de coach
in een kleedkamer in Osaka langzaam transfor
meren in de vader en toen kwamen de tranen.
Gelukkig wel. Tranen kunnen ook een wapen
zijn. Tegen de paranoia bijvoorbeeld. Want dat
zijn dubbelrol hem nog niet naar een onherstel
bare staat van waanzin gedreven heeft, is al een
prestatie op zich.
De film bracht ook aan het licht dat de wereld
groter is dan een judomat, zelfs voor Van der
Geest Zn.
Tegen Tom Egbers zei Cor van der Geest dat hij
heel goed in staat is het belang van judo te rela
tiveren. Behalve natuurlijk als hij met judo be
zig is. Dan is niets zo belangrijk als judo.
Zijn sport grijpt mij niet, zijn instelling wel.
Dennis' ofElco's goud zij Cor gegund, in Athene.
Of dat ook goed voor zijn hart is, moeten wij ons
maar niet afvragen, want voor Cor van der Geest
zelf zal dat waarschijnlijk bijzaak zijn.
Frank Snoeks
UIT
GESPROK
icPf
Clarence Se ll!
is erachter <pli
geen strafst
penspeciali
In Sportwei
„Ik kan Nei
geruststellen; alleen als
geen andere keuze meer
zelfs de reservekeeper ee u
nalty genomen heeft, za
Oranje nog de bal pakk 'F
Voormalig topturnster
ke Endel in Sport Intei 'e
nal:
„Ik heb wel eens in de af!*
zeten en gedacht: als ik
meer naar rechts stuur,
ik in de sloot en hoefik
trainen. Ik heb voor frafa
wat afgejankt.
Jaap Stam in Voetbal I
national:
„De voetballerij kent ge
snipperdagen. 'Trainer,
maar een ander op, ik g
daag naar De Efteling".
het voor je? Ik wel, strak
Opnieuw Jaap Stam:
„Maar een paar jaar ac
echt in het buitenland l
wordt overschat. Op eet
ven moment moet je oo
woon je boodschappen
zit ook je toilet verstopt,
in Nederland.
Weer Jaap Stam:
„Ik word niet goed als i
Van Breukelen op tv ho
wehoeren dat zij altijd
tisch speelden en altijd
gaven.
Rafael van der Vaart irp;
vier:
„We speelden voor de C °g
pions League tegen AS l
Ik zei tegen hem: 'Heeft
hoord dat de wedstrijd
Barcelona is afgelast?' 1
me vriendelijk terecht:
die wedstrijd wordt mo
gespeeld'. Cruijffhad al
lijk."
IV,
Ajacied Nigel de Jong i£1
han:
„Maar echt verliefd bei
niet geweest. Het schijn
werken. Je ziet het aan
der. Die is helemaal we,
zijn meisje en heeft nog w,
Lance Armstrong ovei gS|
concurrent Jan Ullriclfi
Sport International:
Groot talent, grote mo
maar hij doet er niet ve jg
vind ik.
David Seaman, keeper
Manchester City, in Fr
FourTwo:
rEr bestaat een oud gezjie
keepers zijn gek. Maar
nen er in de brandende
rond als een kip zondei '0
De veldspelers! Wij woi
bruin in de zon en misi
moeten we af en toe eefyi
ding verrichten.
Marco van Basten in li
oom van zijn leerméetelt
han Cruijff, in Voetba
national:
„Als je praat heb je ged
als je denkt ben je jezel
het ontwikkelen.
Mateja Kezman in Spdjt
week:
„Als het slecht gaat me
vecht ik om het goed te
gaan en als het goed ga }n<
vecht ik om het beter te|ai
gaan. Dat is charisma.
Oud-international en
enoorder Wim Rijsber
inwoner van Leiderdo
assistent-trainer in M
in Johan:
„Ging ik de stad in, nahs
Viccolobar, dronk een j jj0'
laatjes en om half elf, t e
dereen total loss aan h$(
den was, ging ik naar
Hoorde ik de volgende
dat alle ramen er uitgi 4.
waren."
Opnieuw Wim Rijsbei
„Zeiden ze tegen me: 'L
om, niet de grote jonge Jy
kwaad maken'. Had ik
nus Israel dwars doorn |fè
geschopt. 'Is al gebeurd
dan.
Paul Scholes (Manche iq
United) in FourFourTl
„Als de wedstrijd word
zonden door Sky, heb i
een hekel aan om na a
een interview voor de c
te doen. Vooral omdat
dat mijn ploeggenoten
kleedkamer meekijken
ter af om me gaan lach Oi
De bondscoach van Ir
Duitser Bernd Stange let
Volkskrant:
„Mijn chauffeur is twe
geleden door vier koge
raakt in hand en dij bet ig^
spelers dragen een pis e
ze naar de trai
ning komen, om-
d^t ze bang zijn
voorovervallen."
Fu
wil
Iriti
RKC - Feyenoord. Waalwijk, december 2003.
Peter Gallert (30) voetbalde drie
seizoenen bij UVS. Steeds op het
randje van de hoofdklasse. De
Leidenaar maakte een promotie
en een degradatie mee en in
1994 zei hij de Leidse club vaar
wel. Gallert was pas 21, maar hij
moest in dienst. Voetballen op
het veld is voor hem een geslo
ten boek.
„Dat was natuurlijk een mooie
tijd bij UVS. Ik heb twee jaar in
de landelijke jeugd gespeeld,
een paar jaar in het eerste elftal.
Met echt goede voetballers, en
elk jaar was er wel iets om voor
te voetballen. Of het nou om
promotie ging naar de hoofd
klasse, of om het voorkomen
van degradatie er weer uit.
Indertijd bestond de dienst
plicht nog. Ik moest in 1994 op
komen en kwam bij de marine
terecht. Hartstikke mooie tijd,
ik heb een jaar op Aruba geze
ten. Daar hadden we een
kampelftal, waarmee we nog te
gen het Arubaanse elftal heb
ben gevoetbald.
Door die wedstrijden heb ik
nog een paar keer meegedaan
met de plaatselijke club La Fa-
ma. Die hadden me zien spe
len, en vroegen of ik in de play
offs met hen mee wilde doen.
We wonnen die play-offs en de
club promoveerde naar de
hoogste afdeling op Aruba. Se-
mi-profs, best een aardig ni
veau.
Na mijn dienstplicht heb ik nog
voor drie jaar bijgetekend in het
leger. Bij de operationele troe
pen: veel op oefening, onder
meer in Noorwegen. Ik heb in
1997 nog in Bosnië gezeten met
de SFOR-troepen. Dat was geen
oefening, dat was 'voor het
echie'. Een beetje patrouilleren,
maar geen enge dingen meege
maakt verder. Het was in die
tijd al wat rustiger daar, de erg
ste periode was voorbij. Vijf jaar
UIT HET OOG
geleden ben ik afgezwaaid. Ik
ben in de beveiliging gaan wer
ken op Schiphol. Dat bevalt me
goed. Voorlopig heb ik het naar
mijn zin.
Ik was bij UVS verdedigende
middenvelder. Mijn sterke punt
was het stofzuigen, bal afpak
ken, druk zetten op de midden
velders van de tegenstander. Ja,
ik heb het voetbal wel gemist.
Toen ik afzwaaide uit het leger,
heb ik het nog even geprobeerd
bij ASC. Daar was mijn oom
Wally Gallert trainer en zijn
Peter
Gallert in
actie voor
UVS. Foto:
Archief
Leidsch
Dagblad
zoon Dennis speelde er ook.
Maar vanwege mijn werk ging
het gewoon niet. Het is twee
weekeinden op en een af. Dan
kan ik dus eens in de drie we
ken een keertje meedoen, dat
schiet niet op. Ik heb overwo
gen om dit jaar nog te gaan
spelen, maar dat doe ik maar
niet.
Veldvoetbal is een gesloten
boek. In de zaal speel ik nog
wel, een keertje per week, in
een vriendenteam. Gewoon
voor de lol."
