REGIO
Een boze buurman en een lekgestoken bal
Kerstbomen als een vrolijk legertje
Goedmakertje na stroomstoE
'Ik hoop nog steeds dat wen. Morgen ne-
GERECHT
NAVRAAG
De burgerrechter moet er wellicht aan te pas komen om na de kerk-
fusie te beslissen of de 'bezwaarden' recht hebben op kerkelijke goe
deren en gebou-
j r j y men hervormden,
CIC JUSIC TllCt UOOTgClClt gereformeerden en
luthersen het offici
ële besluit om op te gaan in de Protestantse Kerk in Nederland (PKN).
JAN VAN DER PLAS, voorzitter van de hervormde kerkvoogdij Katwijk
aan Zee en behorend tot de grote groep Katwijkers die schoorvoe
tend meegaat met de fusie,
vindt praten over naar de
rechter stappen nog 'te
vroeg
Morgen valt de definitieve
beslissing over de kerkfu-
sie. Dus hoezo te vroeg?
„De stemming over de
kerkfusie moet nog plaats
hebben. Persoonlijk hoop
ik nog steeds dat de fusie
niet doorgaat. Er is een
tweederde meerderheid
nodig dus met 25 of 26 te
genstemmers gaat het niet door. Als het wel doorgaat, is het een
zwarte dag voor Katwijk. Maar dan nog is er plaatselijk van alles
mogelijk voor de bezwaarden die niet meegaan in de PKN. Er is
een plaatselijke commissie aan het werk om de gevolgen voor Kat
wijk in te perken. Dat moeten we eerst afwachten."
Dominee Weegink waarschuwde voor te hoge verwachtingen van
het werk van die commissie? U heeft die wel?
„Ik zit zelf niet in die commissie. Maar ik weet dat ze alles doen
om een breuk te voorkomen. Ze hebben nog tot mei de tijd om
een modus te vinden voor Katwijk. En voor die tijd loopt er nog
heel wat water door de Rijn."
Dus het is nog geen oorlog" in Katwijk tussen de verschillende
denkrichtingen?
„Geen sprake van. We raden iedereen aan vooral geen overhaaste
stappen te ondernemen als morgen het in mijn ogen 'verkeerde'
besluit tot fusie wordt genomen. Maar mensen moeten dan niet
gelijk hun bewijs van lidmaatschap ophalen en zich laten uitschrij
ven. Gewoon geen gekke dingen doen."
U hoopt nog steeds op een goede afloop?
„Ik ben vooral heel erg bezorgd. In de eerste plaats over de fusie.
En ik snap best dat het in Garderen met maar één dominee en één
kerkgebouw moeilijk is. Maar mijn insteek is behoud van de een
heid."
tekst: Roza van der Veer foto: Frans Roomer
UIT DE ARCHIEVEN
ANNO 1903, Vrijdag 11 December
NOORDWIJKERHOUT- In het 'Leidsch Dadgblad' van Vrijdagavond
komt het bericht voor, dat de Denen te Kopenhagen nieuwe namen
kunnen krijgen, omdat er zooveel zijn van denzelfden naam. De ver
warring, die hierdoor kan ontstaan, had hier allang plaats gehad, als
we niet onszelf hadden geholpen. Al wat Van den Berg, Van den Burg,
Heemskerk of Warmerdam heet, uit elkaar te houden, zou ondoenlijk
zijn, als ze geen bijnamen hadden. Vraagt hier bijv. eens waar P. War
merdam woont. Wanneer ge niets meer weet van den bedoelden per
soon, komt ge in geen dag klaar, zooveel zijn er wel van dien naam. De
postboden weten door ondervinding al wel zooveel van de relaties, dat
zij slechts naar den stempel van herkomst behoeven te kijken, om met
vrij groote zekerheid te kunnen zeggen, voor wien het te bezorgen stuk
bestemd is. Maar in het dagelijksch leven is men wel genoodzaakt zijn
toevlucht te nemen tot bijnamen. Daarin steekt voor den bedoelden
persoon niets onaangenaams of beleedigends. 't Is eenvoudig noodza
kelijk. Uitgezonderd bij officieele gelegenheden, hoort men van som
migen nooit anders dan den bijnaam.
degroentema
ANNO 1978, maandag 11 december
ZOETERWOUDE - De bekende Rijndijker Bas de Jeu heeft afgelopen
zaterdag het feit herdacht dat hij gedurende veertig jaar in Zoeter-
woude groente en fruit rondbrengt. Als echte Rijndijker is hij al zijn
leven lang Meerburgaanhanger. Twaalf jaar heeft hij in het eerste
gespeeld. Foto: archief Leidsch Dagblad
Foto's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
plaatsing 2,50 (voor een exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op
gironummer 57055 t.n.v. Dagbladuitgeverij Damiate b.v. Postbus 507, 2003 PA
Haarlem, onder vermelding van Leidsch Dagblad, ANNO d.d.(datum van
plaatsing) of door contante betaling aan de balie van het Leidsch Dagblad,
Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto binnen drie weken thuisgestuurd.
COLOFON
Leidsch Dagblad
Directie: B.M. Essenberg, G P. Arnold
E-mail: directiehdcuz@hdc.nl
Hoofdredactie: Jan Geert Majoor, Kees van
der Malen, Léon Klein Schiphorst (adjunct)
E-mail: redactie.ld@hdc.nl
HOOFDKANTOOR
Rooseveltstraat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
Postadres: Postbus 54,2300 AB Leiden.
Redactie fax 071-5 356 415
Advertentie fax 071-5 356 325
Familieberichten fax 023-515° 5&7
ADVERTENTIEVERKOOP
Advertenties m.b.t.:
Auto's: 072-6813661
Onroerend goed: 023-5150 543
Personeel: 075-6813677
Wonen/in-exterieur: 072-519 6554
Business to business: 072-519 6540
Overige detailhandel: 071-5 356 300
Reclamebureaus kunnen contact opnemen
met 075-6813636
ABONNEESERVICE
071-5128 030
E-mail: abonneeservice@hdc.nl
ABONNEMENTEN
Bij vooruitbetaling (acceptgiro)
p/m €20,20 (alleen aut ine)
p/kw €56,70 p/j €216,90
Abonnees die ons een machtiging verstrekken
tot het automatisch afschrijven van het
abonnementsgeld ontvangen €0,50 korting
per betaling.
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 071-5128 030
ma t/m vr: 18-19.30 uur, za: 10-13 uur
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Zuid BV
cq. de betreffende auteur
HDC Uitgeverij Zuid BV, 2003
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen.
HDC Uitgeverij Zuid BV is belast met de
verwerking van gegevens van abonnees van
dit dagblad Deze gegevens kunnen tevens
worden gebruikt om gerichte informatie over
voordeelaanbiedingen te geven, zowel door
onszelf als door derden. Heeft u hier bezwaar
tegen, dan kunt u dat schriftelijk laten weten
aan HDC Uitgeverij Zuid BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 507,2003 PA Haarlem.
Een gepensioneerde
Noordwijker woont al ja
renlang prettig in een ap
partement met uitzicht
op het plantsoen. Maar
sinds enige tijd wordt
zijn rust verstoord door
jongens uit de buurt die
het mooi bijgehouden
grasveld hebben ontdekt
en de gezamenlijke tuin
van de bewoners tot hun
voetbalveldje hebben ge
maakt. Dit tot grote er
gernis van de Noordwij
ker die sindsdien niet
meer buiten kan zitten
zonder dat de ballen hem
om de oren vliegen.
Meerdere malen vraagt
de bewoner aan de voet
ballertjes of ze hun spel
niet even verderop op
een speciaal door de ge
meente aangelegd voet
balveldje kunnen vervol
gen, maar zijn verzoek
heeft niet het beoogde
effect. De jongens heb
ben 'zijn' plantsoen nu
eenmaal uitgeroepen tot
hun favoriet en zijn niet
erg happig om te verhui
zen. Ook als de man uit
eindelijk de ouders van
de jongens aanspreekt op
de overlast krijgt hij nul
op het rekest.
Inmiddels is de zomer
aangebroken en gaan de
gezinnen één voor één
op vakantie. Tot zijn aan
gename verrassing merkt
de Noordwijker dat de
rust is wedergekeerd.
Twee maanden lang ge
niet de man zoals van
ouds met volle teugen
van zijn tuin. Helaas
moet hij na een periode
van stilte constateren dat
zijn plaaggeesten in volle
sterkte zijn teruggeko
men.
Wanhopig klimt hij daar
om in de pen. Hij schrijft
een brief op hoge poten
naar zijn woningbouw
vereniging. Daarin stelt
hij voor een perkje met
een of andere groensoort
aan te leggen om op die
manier het plantsoen on-
bruikbaar te maken als
voetbalveld. Reëel, goed
koop en effectief, vindt
hij zijn suggestie. De wo
ningbouwvereniging laat
niets van zich horen.
Teleurgesteld en moege
streden geeft de Noord
wijker de strijd uiteinde
lijk op. De irritaties en er
gernissen slikt hij in, zo
goed en zo kwaad als dat
gaat. Maar als op een
slechte dag de voetbal
lers weer eens zijn hu
meur hebben verziekt,
heeft de man zichzelf
niet meer in de hand. Hij
snelt naar buiten, gooit
kwaad de fietsen van de
jongens op de straat en
snijdt met een mes de
voetbal door.
„Ik deed dit allemaal niet
uit plezier", verklaart de
man in de rechtszaal.
„Maar ze waren zo aan
het schreeuwen. Daar
zou iedereen last van
hebben. Het is niet leuk
wat er is gebeurd, maar
je gaat op zo'n moment
gewoon over de rooie."
De rechter wil graag we
ten of de man straks
weer 'over de rooie gaat'
als hij bij thuiskomst de
voetballende jongens
weer in zijn plantsoen
aantreft. „Nee, dat niet",
belooft de Noordwijker
plechtig. De officier van
justitie kan zich de erger
nis van de man best in
denken. Toch valt vol
gens hem het beschadi
gen van andermans ei-
Floor Ligtvoet
HDC 970
Van heinde en verre komen
kerstliefhebbers langs bij
het huis van Krijna Koetsier in
Katwijk aan den Rijn. In de re
gio staan nergens zoveel
kerstlichtjes, -versiering, -bo
men en -mannen als daar.
Het kerstverlichtingsproject
bij het huis aan de Noordwij-
kerweg is de onderneming
van Krijna's dochters An en
Bep, die hun moeder 'iets
moois willen geven'. „We
doen het al een jaar of tien",
zegt An. „Voor moeder. Het is
een van de weinige leuke din
gen die ze nog heeft."
Krijna Koetsier, gehandicapt
door de ziekte van Parkinson,
vindt de tuin van dit jaar tien
keer mooier dan andere jaren.
„Elke keer verzinnen ze weer
wat anders. Ik vind het altijd
weer spannend. Maar u moet
niet denken dat ik alles mooi
vind, hoor. Als me iets niet
bevalt, zeg ik dat eerlijk en
dan kijken ze of het anders
kan. Als het klaar is, is het
prachtig." Natuurlijk mag
moeder kritiek hebben, zegt
An, van wie de meeste ideeën
komen. „Pas als moeder het
mooi vindt, zijn wij tevre
den."
Het opbouwwerk begint zo'n
zes weken voor kerst. Het be
denken van de nieuwe kerst-
tuin, daar doen ze het hele
jaar over. „Bep en ik lopen al
lerlei tuincentra af, in binnen-
en buitenland. In Enschede
gaan we kijken, en in Londen,
ach op zo veel plaatsen. Dan
heb ik inspiratie en ga ik broe
den op ideeën. Dat zit alle
maal in mijn hoofd, totdat
Bep het startsein geeft."
De gezusters doen minimaal
drie dagen over het verzame
len van de kerstspullen, die
niet allemaal op één locatie
bewaard worden. Pas daarna
begint de opbouw. „Dat gaat
stapje voor stapje, tót er een
stop knalt. We hebben door
schade en schande een hoop
geleerd over elektriciteit, maar
het fijne weten we er nog
steeds niet van. We blijven het
proberen en zolang de buren
niet in het donker zitten, doen
we het goed. Een mannetje
uit de buurt houdt dat in de
gaten."
De buren hebben licht en in
de tuin van het Koetsier-huis
is er meer dan voldoende
licht, daarentegen is het bin
nen maar een donkere boel.
Behalve de tv brandt er
slechts één schemerlamp.
„Het is wat hè? Als we naar de
wc moeten, gaat die schemer
lamp uit. Én het ganglicht én
de schemerlamp is te veel."
Wat echt zou helpen is een
extra stroomkastje voor de
elektriciteit. „De gemeente wil
daaraan niet meewerken. Dat
is jammer, want heel het dorp
geniet van onze kerstversie
ring. Dezelfde ambtenaar die
zegt dat het niet kan, komt
hier speciaal met zijn kinde
ren naar toe. Zelfs van buiten
het dorp weten ze ons te vin
den. Dat is toch echte Kat
wijk-promotie?"
Als er zo'n stroomkastje komt,
dan gaat An echt los,
„Ik heb allemaal plai
ik nu niet kan
gaan we onze
maken." Hoe die drof^
precies uitzien, w
niej verklappen,
het met lichtjes,
veel lichtjes, te make
Een tipje van de sluie
mogelijk. „Ik wil
el, die helemaal verin
met de kerstman erii ~a
tuurlijk moet hij draa
ders is er geen pest a
tekst: Gerard Baas
foto: Dick
Een legertje, maar wel
een vrolijk legertje.
De 1250 kerstbomen
van de Leidse bloemiste
Helmi van Gellecum
doen denken aan het
wereldbefaamde Chine
se Terracottaleger, met
een verschil. Deze 'sol
daatjes' gaan er op uit.
Zij trekken de wijde we
reld in, naar de klanten
en relaties van dat ene
bedrijf, waarvoor Van
Gellecum nu al zo'n
tien jaar kerstboompjes
maakt. „Nee, ik zeg lie
ver niet welk bedrijf dat
is. Dat hebben we zo af
gesproken." Verder wil
ze wel 'alles' kwijt.
„Ik had ooit een bloe
menwinkel op de Lan-
gebrug in Leiden, daar
zag iemand van dat be
wuste bedrijf een
boompje staan. Die
man vroeg of ik ze ook
in grote hoeveelheden
kon maken. Ik ging op
de bluftoer en zei dat ik
dat natuurlijk kon.
Geen probleem hoor.
Best arrogant om dat te
zeggen, maar goed."
Hoe dan ook, het lukte
Van Gellecum. „Er was
de eerste keer nogal wat
organisatie nodig maar
het was een succes. Nu
kun je spreken van een
gestroomlijnd gebeuren
met een ploegje van
vier mensen dat al zo'n
jaar of vijf in een vaste
samenstelling zit."
In twee k tweeënhalve
week zijn de 1250 kerst
boompjes klaar. Dan
komen ze te staan in de
hallen van Bas Neon,
het bedrijf van Van Gel-
lecums man. Die ene
klant komt ze zelf opha
len. „Wij maken ze, we
pakken ze in en als we
klaar zijn bellen we
even op. Dan hebben
we er geen omkijken
meer naar."
De eerste tien en de
laatste tien, die zijn leuk
om te maken, zegt Hel
mi van Gellecum.
„Maar de rest, dat is
een heel ander verhaal.
Dat is werken. Toch
maken we er met zijn
vieren iets leuks van. Zo
hebben we er best lol
in. Maar als het werk af
is, is het voor mij mooi
geweest. Na al die tijd
in de boompjes. Nee,
dan hoef ik even geen
kerstboom meer te
zien."
Uiteraard ontwerpt Van
Gellecum elk jaar een
nieuw kerstboompje.
Dit jaar is het een boom
geworden met witte,
zilveren en gouden ele
menten. „Als geheel
vind ik het een helder
en sprankelend kerst
boompje. Helder en
sprankelend. Dat past
wel mooi bij deze tijd
hè, met dat nieuwe
prinsesje? Leuk toch?"
tekst: Gerard Baas
foto: Dick Hogewoning
ii
Een maand geleden zaten de bewoners
van het verzorgingshuis Rijnzate in Al
phen aan den Rijn nog in het donker door
een stroomstoring. Een beetje als goed
makertje daarvoor heeft Rijnzate sinds be
gin deze week feestelijke verlichting. Ener
giebedrijf Eneco koos het verzorgingshuis
namelijk uit als één van de twaalf zorgin
stellingen die deze maand - op kosten van
ft]
het energiebedrijf - met lichtjes n
versierd.
Iedere middag om vijf uur gaat d s
ting aan om tot elf uur 's avonds jj,
phense verzorgingshuis een on-I
lands kerstuiterlijk te verschaffen Jj(
tekst: Gerard Baas
foto: Taco van der Eb
