'De zee is een
prima alternatief
voor profvoetbal'
SI
Bram Meurs: Brabander in Noordwijk
Waardeloos
publiek
is het, de
klanten van
Oranje
SPORT
ZATERDAG 22 NOVEMBER 2003
krCertjan van Geen
DWUK - Van voetballers die het niet gered heb-
in het profmetier komt vaak hetzelfde verhaal. Ze
iben geen kans gehad. Bram Meurs kijkt er nuch
ter tegenaan. „Ik heb mijn kans gewoon niet ge
in." De 2i-jarige Eindhovenaar, die sinds dit sei-
voor Noordwijk uitkomt, laat zijn studie psycho-
prevaleren. „Maar ik zou graag van een andere
Iner een second opinion willen hebben. Als die dan
dat ik het niveau niet aan kan, heb ik gewoon
ih."
jm Meurs is naar eigen zeggen de enige speler van
dhoven die ooit gehuurd werd door PSV. Hij te-
y ide op zijn zestiende een contract bij de eerstedi-
eclub. Niet veel later ging PSV een samenwer-
gsverband met zijn kleine broertje aan. „De ta-
k ten van PSV werden gestald bij Eindhoven, maar
k irvoor eisten ze wel het grootste talent van Eind-
Kk ren op proef terug", zegt Meurs. „Ik heb het be-
R st gedaan, kwam onder Willy van der Kuijlen in
■Al en wie wil nou niet onder hem trainen. Hij
zo veel meegemaakt."
^Bdanks een knieblessure draaide hij een goed sei-
^fen, waarin hij zelfs werd uitgenodigd voor het Ne-
lands elftal. Hij bereikte de uiteindelijke selectie
t, maar het was wel een teken aan de wand voor
rz urs, die inmiddels aanvoerder was van de PSV-
1S gd. Een nieuwe verdraaiing van zijn rechterknie
ekende een vroegtijdig einde aan het seizoen. „Ik
cht wel blijven en zou in het tweede komen,
ar net op dat moment ging de beloftecompetitie
sgsai start met een vast team van spelers onder de 23
Zwf- Op mijn positie had PSV ook iemand gehaald
buiten de EU. Die moesten ze veel betalen en
rom zouden ze mij opstellen als ze in iemand
ers zo veel geïnvesteerd hadden. Frank Arnesen
le me graag houden, maar PSV wilde mijn con-
:t niet overnemen. Eindhoven wilde de optie, die
gg| op me had, wél lichten. En mijn zaakwaarnemer
Ïlger Linse vond het wel goed voor me om wat er-
ing op te doen in de eerste divisie. Voetballen in
<(\1 ging me makkelijk af, maar ik miste agressie."
verliet PSV, bleef nog wel op maandag onder Erik
ets meetrainen, maar tekende voor twee jaar bij
'gD dhoven. Meurs kwam tot 31 duels, waarvan hij de
.te vijftien in de basis stond. „Maar we wonnen
wedstrijd en stonden stijf onderaan. Ik werd
chtofferd en kwam in het tweede terecht. Dat
lit op maandagavond waardoor ik ook niet meer
'SV kon meetrainen. Ik heb het niet genoeg laten
zien, al ben ik ervan overtuigd dat ik het niveau aan
kan. Wat zo cru is aan het hele verhaal, is dat er
maar één iemand is, die je beoordeelt. Dan ga je niet
tegen een trainer zeggen dat hij er niets van begrijpt,
want dan gooi je je eigen glazen in. Maar een tweede
kans had ik graag gekregen."
Meurs had inmiddels al de studie psychologie opge
pakt. „Ik ben natuurlijk niet dom. Ik had mijn vwo
gehaald en had al een jaartje economie gedaan. Ik
wilde vol voor voetbal gaan, maar het is zo eenzijdig.
Voor mij was studeren de ideale afwisseling. Ik vrilde
ook onder andere mensen komen. Voetbal is zo an
ders dan de normale maatschappij, omdat je in het
openbaar moet presteren en mensen moet verma
ken. Dat veel spelers hun school laten voor wat het
is, is ook de schuld van de clubs. Die gaan op jonge
leeftijd al met contracten zwaaien. Jongens die er
nog lang niet zijn, zien alleen het geld, maar het is
heel moeilijk om na een paar jaar weer de school
banken in te gaan. Ik vind dat clubs een verantwoor
delijkheid hebben tegenover jeugdspelers. Bij PSV
was het ook geen probleem als ik een tentamen had.
Dan mocht ik een training overslaan, zonder dat dat
gevolgen had voor mijn speeltijd."
Het steekt hem nog wel dat hij het niet redde in het
betaalde voetbal. „Als je vanaf de Cl wordt opgeleid
om profvoetballer te worden, blijft het een droom. Ik
was de jongste ooit die bij Eindhoven een contract
kreeg. Als het dan zo afloopt, is dat jammer. Maar ik
staar me er niet meer blind op. Het is niet meer hei
lig voor me."
Via een meisje uit Noordwijk, met wie hij samen col
lege liep, kwam hij in het westen terecht. „Zij kende
mijn verhaal en ineens werd ik gebeld door haar va
der, die wat bij de club doet. Ik wilde wel weg uit
Brabant. Ik kon naar hoofdklassers uit de regio,
maar wilde daar niet rondlopen met het stempel dat
ik was mislukt in het betaalde voetbal. Ik hoorde van
verschillende kanten dat Noordwijk een goede club
is. Ik wil me ergens thuis voelen en dit is de meest
Brabantse club van de Bollenstreek. Ik kon mooi
mijn studie oppakken in Leiden en het ligt aan zee.
Vroeger gingen we daar speciaal voor op vakantie en
nu hoef ik maar honderd meter te lopen. Ik kan het
iedereen in Brabant aanraden."
Het niveauverschil valt hem mee, de directere ma
nier van benaderen wende snel. „Instelling en ac
commodaties zijn wel anders, maar dat is niet raar.
Voetbal als werk is wat anders dan voetbal als hob
by. Er zijn een stuk of 500 voetballers in Nederland
met hetzelfde niveau. Het enige echte verschil is de
hoeveelheid trainingsarbeid."
Meurs wil zich in een later stadium van zijn studie
Bram Meurs: „Ik was de jongste ooit die bij Eindhoven een contract kreeg. Als het dan zo afloopt, is dat jammer. Maar ik staar me er niet meer blind op. Het is niet meer
heilig voor me." Foto: Hielco Kuipers
gaan bekwamen in de sportpsychologie. „De voor
zitter van de vereniging voor sportpsychologie is in
Leiden professor. Met hem ga ik eens praten. Het
verbaast me hoe veel mensen zich druk maken over
voetbal. Uit psychologisch standpunt is dat heel in
teressant. Ook hoe voetballers met druk omgaan.
Het effect van omstandigheden is moeilijk aan te to
nen, maar het is wel interessant om ernaar te kijken.
Ik trok me in het begin er wel iets van aan, als ie
mand in het publiek riep dat ik er geen hout van
kon. Je wilt waardering en zo'n opmerking heeft in
vloed op je volgende actie. Stel je dan voor wat voor
invloed het heeft als een vol stadion roept dat je
moeder een hoer is of oerwoudgeluiden maakt. Ik
wil wel bij een profclub op zo'n manier werken.
Maar het is nog een beetje taboe. Voetballers zeggen:
wat kom jij doen met je abstracte gelul."
Bij Noordwijk kan hij als amateur al wat ervaring op
doen. De ploeg is bezig aan wisselvallig seizoen en
rijgt ruime overwinningen aan onverklaarbare ne
derlagen. Thuis won Noordwijk met 7-2 van Kloetin-
ge. Vorige week ging het uit met 2-1 de boot in tegen
de degradatiekandidaat. Juist toen Noordwijk de
aansluiting met de top kon maken. „Maar als je ziet
hoe dat veld van Kloetinge erbij ligt. De zijlijn ligt vijf
meter van de 'zestien'. Ik kan niet zeggen dat het
niets met voetbal heeft te maken - het heeft er alles
mee te maken - maar ik vroeg me echt af of zoiets
wel mag. Met mooi voetbal red je het daar niet en
Noordwijk is geen ploeg die de ander eronder
schopt. Ik ben ook geen schaver. Het voetbal van
Noordwijk komt mijn spel ten goede. Ik wil alles
voetballend oplossen, maar dat is tegelijkertijd mijn
manco."
Het kan met Noordwijk alle kanten op. De komende
serie tegen Rijnsburgse Boys, Quick Boys en FC Lisse
kan bepalend zijn. Hij begint iets van het echte der-
bygevoel te begrijpen. „Persoonlijk heb ik er niet
veel mee, maar ik merk dat zo'n wedstrijd tegen
Rijnsburgse Boys leeft. Andries Wendt heeft er als
trainer gewerkt en hij heeft in Rijnsburg een kroeg
gehad. En ik rij er elke dag met de bus langs."
De kleine krachtsverschillen in de hoofdklasse A no
pen tot waakzaamheid voor Noordwijk. „Het is een
rare competitie. Ik heb zo'n stand nog nooit meege
maakt. De nummer een heeft al vijftien verliespun-
ten en wij staan er maar vijf achter. We hebben het
in eigen hand, zowel in positieve als negatieve zin.
Juist tegen de hooggeplaatste ploegen hebben we la
ten zien dat we erbij horen. En we moeten er ook
wel bijblijven. De ambitie is er altijd om kampioen te
worden, alleen is het besef er niet. Maar we moeten
net zo goed uitkijken dat we niet degraderen. Noord
wijk en Quick Boys zijn de enige clubs die altijd op
het hoogste niveau hebben gespeeld. Ik wil niet later
horen dat ik tot de lichting behoorde, die met
Noordwijk is gedegradeerd."
V.L.N.R,
RANDJE BUITENSPEL
100
v.l.n.r: Bart Zoet, Jan Zoons, Gerben Karstens en Joop Zoetemelk. Foto: archief Wim van Duivenbode.
IRt is alweer een flink tijdje
^Pig. De kampioenswedstrij-
waren toen een enorme
ivenis en een spannende
lode, maar doordat er zoveel
overheen is gegaan, zijn de
inneringen niet helemaal
^"^rer meer. Het kampioen-
ip werd als volgt beslist: de
beste coureurs van de ver-
d [ing reden één ploegentijd-
•ver een parcours van onge-
kiooien 70 kilometer, meestal in
inten. De winnaar mocht
De Leidse wielerclub Swift beleefde eindjaren zestig haar hoogtepunt. Tussen 1966 en 1969 werd
de vereniging vier keer op rij kampioen van Nederland. Die prestatie werd alleen in 1976 nog een
keer herhaald. De 57-jarige Leidenaar Jan Zoons maakte deel uit van de kampioensploeg van 1968.
zich voor een jaar nationaal
kampioen noemen. Bij Swift
stonden de namen van drie
deelnemers vast. Dat waren
Joop Zoetemelk, Gerben Kar
stens en de inmiddels overle
den Bart Zoet. Voor de vierde
plek in de ploeg kwamen door
gaans een man of drie in aan
merking. Daar was ik er een
van. Een selectiecommissie van
Swift die bestond uit Joop Riet
hoven, Wim van Duivenbode
en Dolf Wallet stelde de ploeg
samen. Ik ben in mijn carrière
ongeveer vierhonderd keer bij
de eerste tien in een klassement
geëindigd, maar een écht hoog
tepunt heb ik niet beleefd."
„Mijn vader zat 'in de fietsen'
en daar ben ik mee doorge
gaan. Ik heb een groothandel in
racefietsen, Jaropa, gevestigd
aan de Morsweg. Als je de fiet
sen van toen op de foto ziet,
dan mag je spreken van prehis
torische modellen. De frames,
de spaken, de banden; het is al
lemaal veel lichter geworden.
Ijzer werd vervangen door alu
minium en later door carbon.
Ik heb hier een frame aan de
muur hangen dat nog geen an
derhalve kilo weegt. En het ein
de van de ontwikkelingen op
fietsgebied is nog lang niet in
zicht."
,,Als het weer niet te slecht is,
ben ik nog elke zondag bij Swift
aanwezig om mee te doen aan
een toertocht. Een keer per jaar
op 3 oktober zien de oude
ploeggenoten elkaar bij de Ra
penburg-koers. De afgelopen
keer was Joop Zoetemelk er
weer. Het is altijd een leuk
weerzien."
Tien wedstrijden schorsing
voor een voetballer van GHC
wegens het bij de strot grijpen
van en het uitdelen van een
knietje aan een tegenstander. De
krant vond het een opvallend
zware schorsing en de dader zelf
zei dat hem onrecht was aange
daan. Waarom? Omdat hij nog
nooit rechtstreeks rood had ge
kregen. 'Maar edelachtbare, het
is toch niet eerlijk dat ik een
boete krijg? Dit was pas de eer
ste dat ik ben gepakt voor het
rijden door rood.
De krant vroeg de GHC'er wat er
in de bewuste wedstrijd, tegen
Alphia, nou eigenlijk was ge
beurd. Dit was het antwoord.
'Een tegenstander greep mij vast
en ik reageerde door hem bij
zijn keel weg te duwen. Dat was
rood. Wat er daarna gebeurde -
in een waas- is niet goed te pra
ten. Later, bij het schrijven van
een verweerschrift wist ik het me
niet eens meer goed te herinne
ren.
We hebben hier dus te maken
met een voetballer die zo over de
rooie is geraakt, dat hij niet eens
meer wist wat hij deed. Buiten
zinnen vanwege een rode kaart
en dan in blitide woede nog
even een knietje verkopen. De
krant vond het een opvallend
zware straf. Ik een verbijsterend
lichte.
Ik heb me van de week bij het
lezen van de krant meer geër
gerd. Aan al dat gelul in de
ruimte over het Nederlands elf
tal met name. Zelfs de voorpagi
na was er van vergeven. Over de
sportjournalistiek wordt nogal
eens neerbuigend gedaan. Als je
in de journalistiek nergens voor
wil deugen, luidt een bekend
grapje onder collega's die het
met zichzelf getroffen hebben,
kun je altijd nog voetbal- of
wielewerslaggever worden. Hoef
je niets voor te kunnen. Maar
wat gebeurt er als er in de sport
iets aan de hand is waar het he
le land van ondersteboven
raakt? Dan gaan de niet-sport-
journalisten zich met onze za
ken bemoeien en door hun on
zinnige verhalen lijkt het opeens
alsof wij, domme sportjourna
listen, hele knappe koppen zijn.
Het ergst van alles vond ik de
krant van woensdag. Een paar
uur voor de wedstrijd werd er
uitgepakt met een kop over bij
na de hele breedte van de voor
pagina. Het betrof de terecht
stelling van Patrick Kluivert. Af-
geserveerd door de lezers. Die
waren door de krant in de gele
genheid gesteld om rotte eieren
op de publieke figuren van het
voetbal af te vuren. Ik hou niet
van volksraadplegingen in de
trant van: wie zou u het liefst
aan de schandpaal nagelen. Het
is stemmingmakerij. Zonde ook
van die dure ruimte in de krant.
Die ga je toch niet weggeven aan
bespottelijk uitgedoste zwakzin
nigen die heel hard op hun vin
gers fluiten als Patrick Kluivert
het toch nog waagt om het veld
van de Arena te betreden?
Ik ben het lang niet altijd eens
met Dick Advocaat, maar wel
woensdagavond, toen hij schan
de sprak van de fluitconcerten
waarmee de topscorer aller tij
den van het Nederlands was ge
geseld. Waardeloos publiek is
het, de klanten van Oranje. Za
terdag zaten er vijfduizend in
het Hampden Park oorverdo
vend te zwijgen. Twee keer drie
kwartier. Ik zat er honderd me
ter vandaan en ik heb ze niet
één keer gehoord. De aanhan
gers van het Nederlands elftal
zingen alleen als er gewonnen
wordt. En wat zingen ze dan?
Daar in dat kleine café aan de
haven. Lachen hoor.
Een stelletje van die namaak-
supporters zat na de wedstrijd
bij ons in het vliegtuig. Om de
kosten te drukken worden wij
van de pers aan boord bij Oran
je gedoogd. De resterende vlieg-
tuigstoelen zijn voor de sponsors
en hun relaties. Dat zijn mensen
die over hun goeie goed een
oversized oranje T-shirt met het
logo van ING of een andere
geldschieter aantrekken. Som
mige van die olijkerds verven
zelfs de nationale driekleur op
hun konen zodat ze in het stadi
on niet al te zeer afsteken bij die
andere supporterssoort, de boe
rengehuchtbewoner die voorde
gelegenheid zijn klompen oran
je heeft gemaakt.
Het is kouwe kak en warme
mest bij elkaartip ze hebben één
ding gemeen. Dat ze niet voor
het voetbal naar het stadion
gaan. maar om zich ei>en onge
remd van hun infantiele kant te
laten zien. En wat doen deze
humorloze types in oranje
clownsverpakking als de in
sportieve nood verkerende Klui
vert de ontketende Van Nistel-
rooij mag aflossen? Dans teken
ze de spits die bij Barcelona én
Oranje op een zijspoor is gezet
geen hart onder de riem, nee, ze
geven hem een paar geniepige
trappen na.jAangemoedigd door
wat ze vlak voor het van huis
gaan op de voorpagina van de
krant hebben zien staan. Het zal
je publiek maar wezen.
Jaap Visser
Reageren?
SportredacÜe.ld@d amiate.hdc.nl
