ff
Roel toch nog elfde
op 'klein songfestival'
GESPREK VAN DE DAG
Speciale veerdienst voor Britse kleuter
Kinderen
zetten ouder
aan de kant
f
Record voor wormen-slikker
Stemming ook hier vooral politiek spel
Beetje zakelijk
DAGELIJKS LEVEN
WK. MllETÊN Hltli t£M li ET J VoLWMSiEM
MI-U OAUïArtN WAT ZFÓdïyV W£ TCütA/ »h~ \'F-P^
MENSELIJK
Op een veiling van CONCORDE-
snufjes zaterdag in Parijs heeft een
karakteristieke NEUS van het super
sonische vliegtuig bijna een half
miljoen euro opgebracht. Het was
een van de ruim tweehonderd on
derdelen die bij Christie's onder de
hamer gingen. Het veilinghuis had
verwacht dat de 3,5 meter lange
spitse neus 10.000 euro zou ople
veren. Een oudere Frangaise kocht
het pronkstuk van de veiling volgens
eigen zeggen voor haar man. Andere
reserveonderdelen van de onlangs
gepensioneerde vloot Franse Con
cordes gingen soms voor ruim hon
derd keer de geschatte opbrengst
weg. De baten van de veiling, 3,28
miljoen euro, zijn voor enkele pro
jecten voor kinderen in moeilijkhe
den. Vliegtuigmaatschappij British
Airways laat op 1 december in Lon
den memorabilia van zijn afgedank
te Concordes veilen.
Een 30-jarige Maleisische PAR
KEERWACHTER heeft vijf jaar lang
met een afgebroken EETSTOKJE IN
ZIJN HOOFD gelopen. Chirurgen
van een ziekenhuis in de noordelijke
stad Ipoh vonden het stokje toen zij
de man opereerden aan een oogin
fectie. De man was met het stokje in
zijn hoofd gestoken bij een bero
ving. Volgens oogarts Gurdeep
Singh Mann heeft de parkeerwach
ter, Ng Keng Choon, geluk gehad.
Het afgebroken eetstokje zat tegen
zijn hersenen aan. ,,Een halve cen
timeter dieper en hij was dood ge
weest." Ng zei dat een overvaller
hem een zak over het hoofd had ge
trokken en door de zak heen in zijn
gezicht had gestoken.
Een 1,2 meter lange ALLIGATOR
heeft paniek veroorzaakt onder post-
sorteerders in de Amerikaanse stad
Milwaukee. Het dier kwam plotseling
te voorschijn uiteen kartonnen post
pakket. Een van de sorteerders durf
de de alligator bij zijn staart te pak
ken en in een mand te gooien waar
hij niet uit kon. De dierenbescher
ming heeft het beest inmiddels opge
haald. Alligators mogen in de Ver
enigde Staten per post worden ver
stuurd, maar alleen als zij niet langer
zijn dan 50,8 centimeter.
Ze tongt met Madonna, staat prak
tisch naakt op allerlei covers en is
ook al geen maagd meer, maar toch
is BRITNEY SPEARS nog steeds een
ROLMODEL voor jonge meisjes. Zegt
ze zelf. Ouders hoeven zich geen zor
gen te maken als hun kinderen haar
gaan imiteren, zegt de 21-jarige pop
ster in een interview met de BBC-ra-
dio dat vandaag wordt uitgezonden.
,,Ze moeten hun kinderen vertrou
wen en in hen geloven." Britney ligt
de laatste tijd onder vuur omdat ze
zich rokend en drinkend heeft laat
fotograferen. Gezeur, vindt de zange
res. ,,De mensen moeten zich eens
realiseren dat ik ook maar een mens
ben." En bovendien: ,,Als iemand te
gen me zegt dat ik iets niet moet
doen, doe ik het dus wel. Zo ben ik
nu eenmaal". Foto: AFP
madras - De 26-jarige Manohar uit India, met de bijnaam 'Slangen-Mano', de
monstreert een aardige act met een baby-cobra. Mano stopt de staart van het
slangetje in zijn neus en haalt het via de keel uit zijn mond weer tevoorschijn.
Het kunstje was een opwarmertje^e^n training voor een recordpoging waar
mee hij in het Guinness Bookirf Rfcords hoopt te worden opgenomen: het ver
orberen van tweehonderd wormen van 7,5 centimeter lang. Zaterdag had Ma
nohar hiervoor 20 seconden nodig, inderdaad een nieuw record. Foto: AFP
Een Brits jongetje van vijf jaar krijgt zijn ei
gen veerdienst om van het afgelegen ei
landje waar hij woont naar school te kun
nen gaan op een naburig eiland. Volgens
de Britse krant The Times gaat die veer
dienst de overheid 26.000 pond (ruim
37.600 euro) kosten plus de kosten van een
begeleider die met de jongen meereist op
de dertig minuten durende oversteek.
De jongen, Jordan Basford, woont bij zijn
grootouders op hun boerderij op het 3,5
kilometer lange eilandje Egilsay, een van
de Orkney-eilanden. Zij houden daar
schapen en beheren het plaatselijk post
kantoor. Op Egilsay wonen maar 28 men
sen. Andere kinderen krijgen thuis onder
wijs, maar de grootouders van Jordan vin
den dat voor hun kleinzoon geen goed
idee. „Het lijkt heel idyllisch om een on
derwijzer helemaal voor jezelf te hebben,
maar wij vinden dat het niet goed is dat hij
de hele dag alleen is en dan 's avonds thuis
ons alleen maar heeft om mee te praten.
Per slot zijn wij oud."
Op Egilsay is wel een school, maar daar
bleek Jordan de enige leerling en er moest
speciaal voor hem een leraar van een an
der eiland komen. Zijn grootouders beslo
ten dat hij dan maar naai' de drukker be
zochte school op het grotere eiland
Rousay moest gaan. Dat leverde proble
men op, omdat de reguliere veerdienst
niet aansluit bij de schooltijden. Voordeel
voor de overige bewoners van Egilsay is
dat zij ook gebruik mogen maken van Jor-
dans veerboot, anp
Roel Felius (15) uit Goes is elfde geworden
op het Junior Eurovisie Songfestival zater
dag in Kopenhagen. De Nederlandse inzen
ding Mijn ogen zeggen alles kreeg 23 punten.
Kroatië ging met de eer strijken. De 11-jarige
Dino uit Zagreb zong met zijn nummer 77 si
moja prva ljubav (Jij bent de enige) met 134
punten de winst bij elkaar.
In Nederland en Kopenhagen werd vol on
geloof gereageerd op de uitslag. Het stem
gedrag gaf blijk van een politiek spel. Niet
temin is Roel zeer tevreden over zijn pres
tatie: „Ik heb alles gegeven wat ik kon en
het optreden zelf was voor mij het belang
rijkste".
Zestien landen deden mee aan de eerste
editie van het Junior Eurovisie Songfesti
val, dat live werd uitgezonden vanuit de
Deense hoofdstad. Spanje werd met 125
punten tweede met Desde el cielo (vanuit
de hemel), een gevoelig nummer gezon
gen door de 12-jarige Sergio over de dood
van zijn moeder. Derde werd Engeland
(118 punten), vertegenwoordigd door de
10-jarige Tom Morley met het lied My song
for the world (Mijn lied voor de wereld).
De vier jongens van de Belgische groep X!
NK, in de intemetpoll veruit de grote favo
riet, kwamen met De vriendschapsband
niet verder dan de zesde plaats. Polen ein
digde met slechts drie punten laatste.
Roels optreden verliep vlekkenloos. Hij
miste geen noot, had het zichtbaar naar
zijn zin op het grote podium in het Forum
en nam na zijn nummer een daverend ap
plaus in ontvangst. Groot was dan ook de
schrik toen hij tijdens het bekendmaken
van de punten lange tijd op de laatste, zes
tiende, plaats stond.
Gelukkig liep de score voor Nederland
gaandeweg langzaam op. Gaf het Neder
landse publiek winnaar Kroatië tien pun
ten, Kroatië gunde Nederland niet één
punt. „Het is schandalig dat zelfs de junio
renversie van het songfestival verworden is
tot een groot politiek spel", zei de Neder
landse presentatrice Angela Groothuizen.
Vader Jan Felius was het met haar eens.
„De Oost-Europese landen stemmen op
elkaar en de Scandinavische landen geven
elkaar punten. Erg flauw. Het doet je afvra
gen wie er nu gestemd hebben, kinderen
of volwassenen." Nederland ging evenwel
ook niet helemaal vrijuit. De twaalf punten
die ons land te vergeven had, gingen naar
België en onze Zuiderburen gaven even
daarvoor Nederland de volle twaalf pun
ten.
Hoewel het even zuur was voor Roel,
stond hij na zijn optreden lachend de Ne
derlandse pers te woord. „Tijdens de be
kendmaking van de punten had ik echt de
bibbers, maar ook al ben ik elfde, ik heb
het onzettend naar mijn zin gehad, het
was echt geweldig! Pascal Jakobsen (zan
ger van Blof, die de Nederlandse inzending
produceerde, red.) belde me net op en zei
dat ik het fantastisch gedaan had. Kijk, dat
is een professional, hij kan het weten. Ik ga
gewoon door met zingen."
Nadat Roel zich had losgemaakt van de
pers, kon hij eindelijk zijn ouders in de ar
men vallen en kreeg hij een knuffel van
zijn zusje Noortje. „Jongen, we zijn trots
op je! Je hoeft niet altijd te winnen om de
winnaar te zijn", zei moeder Gerda. Roels
oudere broers, Hans en Niek, die het song
festival vanuit Goes volgden, feliciteerden
hun broertje door de telefoon. Groothui
zen, die zich de afgelopen dagen in Ko
penhagen als een moeder over Roel ont-
Roel zelf was zeer tevreden over zijn optreden. Foto: GPD/Mischa de Bruijn
fermde, weet het zeker: „We hebben er in
Nederland een grote ster bij, iemand die
iets heeft toe te voegen aan de muziek".
Nadat het publiek het Forum verlaten had,
spoedde de Nederlandse delegatie zich
naar het stadhuis van Kopenhagen waar
een groot feest werd gegeven. Roel leeft nu
al toe naar zijn volgende project. Van de
Amerikaanse jeugdfilm Good Boy wordt
een Nederlandse versie gemaakt en Roel
mag een van de hoofdrollen inspreken.
Groothuizen werkt er ook aan mee. In de
film neemt zij de stem van 'Roels moeder'
voor haar rekening.
De volledige uitslag van het Junior Eurovi
sie Songfestival, inclusief de verdeling van
de punten, is te zien op
www.junioreurovision.tv. Volgend jaar
wordt het Junior Eurovisie Songfestival in
Engeland gehouden.
Sheila van Doorsselaer
Tachtig doodgewone mensen in een zaali*.
Nieuwegein. Echtparen van een jaar of zè-
ventig, mannen alleen, vrouwen alleen, oc II
veertigers en vijftigers. Ze hebben een dinj |A
gemeen. Ze hebben aalemaal een volwas
sen kind dat zijn ouders bewust niet meer
wil zien. Al jaren.
„Mijn zoon woont in hetzelfde dorp. Sod
lopen we elkaar tegen het lijf. Dan zeg ik
gedag. Hij loopt straal langs me heen.
niets, kijkt niet", vertelt Hennie van der
Valk (69) uit Nieuw-Vennep tijdens de
lunch. Het is de eerste bijeenkomst vani
Stichting Ouders van Losgelaten Kindere J*
(Solk). Solk heeft vierhonderd leden. Se- L
cretaris Monique Kemper schat dat 4O.0C q
ouders bewust in de steek gelaten zijn
door hun kinderen. „Ga maar na, iederes
kent wel iemand in die situatie.
De aanleidingen voor de breuk zijn divei
Soms is het een scheiding, waarbij een
kind kiest voor een van de ouders. S01
het een ruzie die niet wordt bijgelegd.
Soms is het de partner van zoon of doch Jê
ter die de weg naar het ouderlijk huis af
snijdt. Soms is het een psychiatrische
doening. Soms een onterechte beschu
ging van seksueel misbruik. Soms wéten
ouders helemaal niet waarom hun kind
niet meer komt.
Jan Scheemda en zijn vrouw hebben he
ook stukje bij beetje moeten uitvinden..
Hun dochter had drie jaar lang het con
tact verbroken. Scheemda: „Ze kreeg vei
kering met een jongen die uit een heell
der gezin kwam dan het onze. Wij staan J
voor regels, afspraken, eerlijkheid. Bij di
jongen thuis was alles veel losser".
„Het begon met een ruzie. Ze was negenC
tien en we spraken haar aan omdat ze, ji
plaats van oefenen bij de muziekvereni- a\
ging, samen met haar vriend video's was ef
gaan kijken. Ze liep weg, trok bij haarv
vriend in. Hij had kritiek op onze opvoe
ding. We zouden haar klein houden. We Pt
lazen in de krant dat ze zich verloofde, ;n
mochten niet bij haar bruiloft zijn. Ik hel K
buiten de kerk staan filmen. Toen onze
kleinzoon werd geboren, waren we er
bij. Een vriend van ons kwam bij haar
bezoek en vroeg: zal ik je moeder meene
men? Nee, had ze gezegd, alsjeblieft niet
„Nu is ze weer terug. Het is een wonder. M
We hebben zelfs al op onze kleinzoon ge
past. Ze zegt nu: ik heb jullie nooit losw m
len laten, maar ik stond onder invloed.
Soms krijgt een ander macht over je
kind."
Kees Draaiman (70) heeft vier kinderen,
één ziet hij al jaren niet meer: „Onze kin .js
deren zeggen: ik maak zelf wel uit of ik
mijn ouders opzoek en hoe vaak. Dit ish
ik-tijdperk. Kinderen zijn ook gewoon h«>n
erg egoïstisch".
Bij de hulpverlening zijn deze ouderen
nauwelijks bekend. Maatschappelijk we:
ster Jeanette de Bakker uit Utrecht: „We
krijgen kinderen die hun ouders missen
En jonge gescheiden ouders die hun kin
niet meer zien. Maar deze groep wat ou- m
dere ouders die er soms tientallen jaren
mee zitten: ik wist niet van hun bestaan
af'.
Annemarie Maasdam (71) en Henk van
der Ploeg (70) zijn vijftien jaar getrouwd rgi
Precies zoveel jaar weigeren de kinderen ai
van Henk hem te zien. Ze zijn nu 35 ejio en
jaar. Aanleiding: ruzie met de ex over gd
over de 'slechte' invloed van Annemarie
op Henk. Ook Annemarie zelf verloor 00 ie
het contact met haar twee dochters. Wa a
om weet ze niet goed. „Wist je maar wat t
ze dwarszit. Zij kiezen ervoor je niet mei
te zien. Ik ging juist leuk om met de jont ib
ste. Ze heeft een eigenaardige man. Die
was ook gek op mij. Ging ik met hem nu
softdrugs kopen in Amsterdam. Ik wou
dat weieens zien. Nu ben ik ineens weer P
uit de gratie. Kreeg ik een brief van mijn g|
dochter: 'jij laat de mensen niet vrij'.
„Met mijn oudste dochter van 43 had ik ut
acht jaar geen contact. Nu is ze laatst op ie<
bezoek geweest, 't Was net een kennism fr<
king met nieuwe buren. Ze had bloemen
meegenomen. Ik kreeg later een kaartje
met 'de geschillen zijn niet opgelost'. W(
ke geschillen? Kan zoiets een verlate pu ve
berteit zijn? Ik vroeg of ze nog een keer
kwam, maar ze zei 'ik ben er nog niet aa lo:
toe'." cpd
De namen van Kees Draaiman en Jan
Scheemda zijn op verzoek gefingeerd. Sol
is bereikbaar via e-mail: losgelatenkiné
ren@wanadoo.nl of telefonisch: 07039155
820, ma-do 9-13 uur
n
Met de omzichtigheid van een militair die een mij
nenveld binnenstapt, nader ik het aanrecht waar
mijn wettige echtgenote rode uien in ringetjes snijdt.
De wind is gunstig - de doordringende lucht van uien
en het geluid van de afzuigkap verhullen mijn aan
wezigheid. Onder dekking van de elementen sluip ik
naderbij. Ik steek mijn handen naar voren, tuit mijn
lippen (nog één stap van het doelwit) en bevries dan,
als er opeens geluid komt uit de gestalte voor me. ,,Als
je nu eens hier (ze wijst op haar heupen) spontaan je
handen zou leggen en dan hier (ze houdt haar hoofd
schuin zodat haar nek bloot komt te liggen) spontaan
een kus zou geven, dan zou ik dat toch zó fijn vin
den. De tranen en de verstikte stem wijt ik aan de ui
en. Maar toch ruik ik het verwijt, dwars door het
traangas heen. En ik schiet in het defensief. „Ik wilde
het doen, eerlijk! Maar je was me voor.Mijn stem
breekt, met dank aan de uien. „Maar het spontane is
nu helemaal weg.
Het moge duidelijk zijn: ik heb een probleem met
spontane liefdesbetuigingen. Met de betuiging op zich
heb ik geen moeite. Ik beheers de techniek en ik vind
het in de regel niet onaangenaam. Desgevraagd ben
ik er immer gaarne toe bereid, desnoods de hele dag
door. Het is het spontane dat me nekt. Het komt niet
in me op, om het uit mezelf te doen. En als ik het op
commando doe, is het niet spontaan. Hoe lang moet
je wachten, na een verwijt dat het niet spontaan ge
beurt, voordat het weer spontaan kan? Zo'n vraag
kan me dagenlang kwellen. En op het moment dat ik
denk dat er weer ruimte is voor spontaniteit, blijk ik
net weer te laat (zie voorbeeld boven).
Het onvermogen tot spontane liefdesbetuigingen zit
in de genen. Omdat ik eraan lijd, en die genen weer
heb doorgegeven aan mijn dochter, moet het een
kwaal zijn die tot mijn vroegste voorvaderen is te her
leiden. Genen zijn rare dingen. Mijn zoon -die toch
heel consequent alle nare eigenschappen van mij
heeft geërfd- is de meester van de spontane liefdesbe-
tiüging. Als hij mij 's morgens in het donker de trap af
hoort sluipen om naar mijn werk te gaan, schreeuwt
hij het hele huis bij elkaar om mij een afscheidskus te
geven. Hij kan zijn moeder op willekeurig welk mo
ment van de dag om de hals vliegen om haar te zeg
gen hoe lief hij haar vindt. Mijn knuffeldiertje',
noemt hij haar.
Zelfben ik meer van het type dat mompelt 'Denk aan
de buren' als mijn eega mij voor het venster omhelst.
Die 'Geen demonstraties!' sist als er in openbare gele
genheden moet worden gekust. Die consequent en vrij
monter 'Zeer zeker' zegt, op de vraag of ik nog van
haar hou (als een parodie op doelman Ed de Goey,
die elk antwoord op een vraag van een verslaggever
zo begint.)
De laatste tijd zoek ik mijn toevlucht in de theorie
dat alle stellen die elkaar de hele dag met on
stuimige, openlijke liefkozingen verrassen,
uiteindelijk uit elkaar gaan. „Ga maar na",
zeg ik dan, en noem vervolgens minimaal
vijf droomparen uit onze kenniskring
waarmee het fout afliep. „En vergeet Gert
en Hermien, Xander en Wendy en Bassie
en Adriaan niet. Dan kun je het maar
beter een beetje zakelijk houden.
Maar op de schaarse momenten dat ik
haar daarvan lijk te overtuigen, is er al
tijd wel weer iets dat of iemand die haar
in mineur doet schieten. Afgelopen week
was dat rabbijn Awraham Soetendorp die
-op een vraag van Rik Felderhof wat zijn
vrouw voor hem betekent- spontaan vol
schiet en stamelt: „Zonder haar kan ik
niet leven".
Ook zichtbaar ontroerd, vraagt mijn
vrouw of dat voor mij ook opgaat. En
zie ik daar, na mijn antwoord, geen
traan op haar wangen glinsteren?
Sterk spul, rode uien. Of had ik geen
'Zeer zeker' moeten zeggen?
Reageren?: coIumn@dickvanderplas.nl
1l
