Voorschotens kracht: men woont
REGIO
'Waarom zou eenheid niet kunnen?'
NAVRAAG
Turks als verplicht vak. De rooms-katholieke St. Cerardus Majella
Mavo in Utrecht gaat er vanaf volgend jaar mee experimenteren.
'Turks een verplicht vak
op school? Nee, nooit!'
'belangrijke moderne Europese taal' in de woorden van de schooldi
recteur. Ook Arabisch staat op zijn verlanglijstje. FRED DE ZOETE,
voorzitter van de centrale directie van het Da Vinei College in Leiden,
zou het Utrechtse voorbeeld nooit navolgen.
Naast Engels en
Frans krijgen de
leerlingen dan
ook Turks voor
geschoteld, een
Ook al overivogen om Turks als verplicht vak in te voeren?
„Nee. Nooit. Ik begrijp er eigenlijk niets van. Ik zou mijn kinderen
niet naar zo'n school doen. Als je vindt dat mensen moeten inte
greren in het land waar ze wonen, ga je toch niet verplicht Turks
aanbieden? Je kimt je beter concentreren op Nederlandse les van
een hoogwaardig niveau. Sowieso is het erg veel: naast het Engels
en Frans ook
nog Turks. Con
centreer je op
Engels, dat is
het allerbelang
rijkst."
Zou er een aan
zuigende wer
king op alloch
tone leerlingen
vanuit kunnen
gaan?
„Ik denk dat dat
wel meevalt.
Dat gaat dan
misschien om
enkele leerlin
gen. Niet om tientallen procenten. Zelf hebben wij ook wel eens
gekeken naar het aanbieden van Turks en Arabisch. Wel op vrijwil
lige basis. Maar daar bleek nauwelijks belangstelling voor te zijn.
Niet bij autochtone en niet bij allochtone leerlingen. Eén of twee
leek het wel wat, de rest was er nog met geen stokslagen voor te in
teresseren."
Turks is een 'belangrijke Europese taal', vindt de directeur iti
Utrecht 'Als handelsnatie telt Turkije mee', zegt hij.
„Daar zit iets in. Het is de poort naar Azië. Maar voordat Turkije
volledig meetelt, is er nog een lange weg te gaan. Moet je daar nu
kinderen mee lastigvallen? Daarnaast: Japan, China en Korea zijn
ook belangrijke handelspartners. Die talen leren wij toch ook niet
allemaal?"
Moet de overheid hier een stokje voor steken?
„Dat zeker niet. Een school heeft een zekere mate van autonomie.
Als er ergens een school is die denkt dat dit nodig is, dat dit haar
bestaansrecht waarborgt, dan moeten wij daar niet met zijn allen
van zeggen: dat is fout, dat mag niet. Nee, de politiek moet zich
hier niet mee bemoeien."
tekst: Rody van der Pols foto: Mark Lamers
UIT DE ARCHIEVEN
ANNO 1903, Dinsdag 10 November
LEIDEN - Nu dezer dagen de heer P.W. Janssen in hoogen ouderdom
te Amsterdam is overleden, ware het onrecht, aan het Leidsche volk de
mededeelingte onthouden van wat mede door zijn krachtigen, gelde-
lijken steun in deze gemeente tot stand kwam. Dank zij een paar vor
stelijke giften werd de stichting mogelijk gemaakt van het wijkgebouw
'Geloof, Hoop, Liefde'. Dank zij opnieuw een paar krachtige bijdragen,
waaronder één van Janssen, kon het Wijkgebouw in 1899 worden uit
gebreid, kon een geschikte localiteit voor de bestaande wijkverpleging
worden toegevoegd en het aldus aanmerkelijk vergroote gebouw den
1 lden October 1899 worden opengesteld.
En als de Leidsche burgerij meer doordrongen ware geweest van de
beteekenis van Wijkverpleging voor den on- en minvermogenden, zou
nogmaals een gift van den heer Janssen in staat hebben gesteld de
Wijkverpleging in de Prinsenstraat op vaster basis te gronden dan nu
geschieden kon en de zoo begeerde tweede verpleegster in de wijk aan
te stellen. De voorwaarde echter, waarop een bepaalde som was toege
zegd, werd niet vervuld: Leidens burgerij bracht niet de helft bijeen
van het benoodigde. En zoo ontging haar deze weldaad.
ANNO 1978, vrijdag 10 november
LEIDEN - De chr. harmonievereniging 'Concordia' is gehuisvest in de
voormalige blo-school aan de Caeciliastraat. Een armetierige ruimte.
Voorzitter Karei Boeff toont de erbarmelijke staat waarin de vloer
van de repetitieruimte verkeert. Foto: archief Leidsch Dagblad
Foto's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
plaatsing 2,50 (voor een exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op
gironummer 57055 t.n.v. Dagbladuitgeverij Damiate b.v. Postbus 507, 2003 PA
Haarlem, onder vermelding van Leidsch Dagblad, ANNO <Ld.(datum van
plaatsing) of door contante betaling aan de Dalie van het Leidsch Dagblad,
Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto binnen drie weken thuisgestuurd.
COLOFON
Leidsch Dagblad
Directie: B.M. Essenberg, G.P Arnold
E-mail: directiehdcuz@hdc.nl
Hoofdredactie: Jan Geert Majoor, Kees van
der Malen, Léon Klein Schiphorst (adjunct)
E-mail: redactie.ld@hdc.nl
HOOFDKANTOOR
Rooseveltstraat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
Postadres: Postbus 54,2300 AB Leiden
Redactie fax 071-5 356 415
Advertentie fax 071-5 356 325
Familieberichten fax 023-515° 5*>7
ADVERTENTIES
071-5 356 300
Sprinters (rubrieksadv.): 072-519 6868
ABONNEESERVICE
071-5128 030
E-mail: abonneeservice@hdc.nl
ABONNEMENTEN
Bij voocuitbetaling (acceptgiro)
p/m €20,20 (alleen aut. inc.)
p/kw €56,70 p/j €216,90
Abonnees die ons een machtiging verstrekken
tot het automatisch afschrijven van het
abonnementsgeld ontvangen €0,50 korting
per betaling.
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 071-5128 030
ma t/m vr. 18-19.30 uur, za: 10-13 uur
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Zuid BV
cq. de betreffende auteur
HDC Uitgeverij Zuid BV, 2003
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen.
HDC Uitgeverij Zuid BV is belast met de
verwerking van gegevens van abonnees van
dit dagblad. Deze gegevens kunnen tevens
worden gebruikt om gerichte informatie over
voordeelaanbiedingen te geven, zowel door
onszelf als door derden. Heeft u hier bezwaar
tegen, dan kunt u dat schriftelijk laten weten
aan HDC Uitgeverij Zuid BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 507,2003 PA Haarlem.
HDC970
Voorschoten moet mee in de vaart
der volkeren, en de burger die niet
mee kan komen, delft het onderspit
Ondertussen legt het dorp het nog in
alle opzichten aftegen de grotere
buurjongens. Het onterechte minder
waardigheidscomplex van de 'Parel
aan de Vliet'.
De brug die Noord-Hofland scheidt
van Leiden is sinds jaar en dag her
metisch gesloten voor autoverkeer.
Laat de inwoners van Voorschoten-
Noord, dat toch al zo sterk op Lei
den is georiënteerd, in elk geval nog
hun boodschappen binnen de eigen
dorpskern doen, moet de gemeente
hebben gedacht. Betuttelend? Eer
der een symbool voor de diepge-
koesterde wens van de gemeente om
haar inwoners - en de buitenwereld
- te kunnen voorspiegelen dat Voor
schoten het hééft. De Parel aan de
Vliet moet in veel opzichten kunnen
wedijveren met omliggende plaatsen
als Leiden, Zoetermeer, Den Haag
en Leidschendam. Het indrukwek
kende centrumplan, dat sinds kort
een serieuze leidraad is op de bure
len aan de Leidseweg, onderstreept
die ambitie.
Erkenning, dat wil de gemeente. En
dat is op het eerste gezicht helemaal
zo gek niet. Voorschoten is een oase
van rust en groen, midden in verste
delijkt gebied. Meer dan de helft van
de 1121 hectare gemeentegrond be
staat uit bos, natuur, landbouw
grond en niet te vergeten: water. De
prachtige, oude dorpskern spreekt
bovendien velen tot de verbeelding.
Het dorp is ook welvarend: het hoort
tot de twintig rijkste gemeentes van
Nederland.
Maar toch: Voorschotenaren gaan
uit in Leiden, ze werken in Den
Haag, ze winkelen in Leidschendam
en hun kinderen gaan op school in
Wassenaar. Wat dat betreft zit het de
gemeente niet mee. Voorschoten is
een heuse slaapstad - met een moei
zame en beperkte gemeenschapszin
tot gevolg. Dat begon al in de jaren
na de oorlog. In die tijd verandert
het karakter en aanzien van Voor
schoten in sneltreinvaart. Was het
dorp tot die tijd overwegend agra
risch, vanaf de jaren vijftig stromen
van alle kanten mensen toe. Marine
mensen, werkzaam in de keurings-
kazeme in Bijdorp, vestigen zich in
Voorschoten, de KLM zoekt woon
ruimte voor haar personeel en vindt
die achter het huidige cultureel cen
trum, in straten als de Frederik Hen
driklaan en de Mauritslaan. En, nog
belangrijker, een grote groep Haagse
ambtenaren ontdekt de schoonheid
van Voorschoten. Welgestelde men
sen strijken er neer. Let wel: om te
wonen. Verder bemoeien ze zich
nauwelijks met het dorp.
Tweedeling
Een Voorschotenaar, die in die tijd
op de Dominee Fortgensschool zat,
vertelt dat in de klas een duidelijk
verschil was tussen de eenvoudige
Voorschotenaren en de rijke import.
'Een tweedeling', noemt hij het. En
het waren ook twee werelden van
verschil, die elkaar nauwelijks begre
pen. Het kwam voor dat hogeropge-
leiden die voor Shell in Indonesië
gediend hadden, hun baboe meena
men naar Nederland, naar Voor
schoten.
Welvarend
Jaren verder laat Voorschoten zich er
graag op voorstaan zich ontworsteld
te hebben aan zijn agrarische oor
sprong en een dynamische, welva
rende gemeente te zijn. Klopt, tot op
zekere hoogte. Maar dat is niet het
hele verhaal. Van een sterke tweede
ling kun je misschien niet meer
spreken, maar wie beter kijkt, ziet
nog steeds de verschillen tussen
Vlietwijk en Vlietzicht, waar destijds
de 'gewone' Voorschotenaren woon
den, en wijken als Boschgeest en
Adegeest, waar de beter gesitueer
den (lees: forensen) terechtkwamen.
Vlietwijk is de Tawaaibuurt' van
Voorschoten, met het hoogste per
centage allochtonen. Bovendien:
Voorschoten mag dan te boek staan
als een rijke gemeente, in het dorp
wonen net zo veel mensen met een
laag inkomen (lager dan 13.000 eu
ro) als mensen met een hoog inko
men (hoger dan 22.200 euro).
Deze mensen vinden elkaar nauwe
lijks, ze leven langs elkaar heen. Zor
gelijk, vinden sommigen, die zien
dat de gemeente villa's van zeven
ton neerzet en een Hema naar het
dorp haalt, omdat dat nu eenmaal
bij de status van het dorp past. 'De
onderkant dreigt het onderspit te
delven', zegt iemand. En het is niet
uit te sluiten dat in die sfeer de twee
15-jarige Marokkaanse jongens
5 VOOR 12/12
12 December van dit jaar is voor veel
regiogenoten een belangrijke datum.
Dan valt het definitieve besluit over
het samengaan van drie protestant
se kerken in Nederland. Voor de een
reden tot juichen, voor de ander een
zwarte dag. Vandaag: Marianne van
der Meij-Seinstra, predikante van de
Evangelisch-Lutherse Gemeente in
Leiden.
„Ik denk dat het goed is om met el
kaar verder te gaan als Protestantse
Kerk in Nederland. Het is eigenlijk
jammer dat alleen de Nederlands
Hervormden, Gereformeerden en
Lutheranen meedoen. Wij hebben
bijvoorbeeld ook leuke contacten
met de Vredeskerk en Oud-Katho
lieke Kerk. Eenheid onder christe
nen, dat was natuurlijk Christus'
bedoeling. Ik zie ook niet waarom
dat niet kan. We hebben allemaal
dezelfde bijbel.
Het gaat om het respecteren van el-
kaars mening. Maar ja, daar schort
het nog wel eens aan. Dat vind ik
heel triest. Er is al genoeg gedonder
in de wereld. Het is eigenlijk te gek
voor woorden dat het Samen op
Weg-proces al zo lang voortduurt
en zo moeizaam gaat. In de triosy
node gaat het er lang niet altijd
even gemoedelijk aan toe. Neem al
leen al dat gesteggel over de naam
van de nieuwe kerk.
Binnen de Evangelisch-Lutherse
Gemeente zijn er mensen die niet
van harte instemmen met het sa
mengaan. Toch moet je als ge
meente deze stap durven nemen.
Angst is een heel slechte raadgever.
Wel zullen er dingen veranderen. In
de toekomst krijgen we bijvoor
beeld te maken met drie ambtsdra
gers in plaats van één: de predikant,
ouderling en diaken. Nu hebben we
ook geen classis als bestuurslaag en
die krijgen we dan wel. De classis
wordt belangrijk omdat daar vanuit
mensen worden gekozen om in de
synode te zitten. Dat is natuurlijk
goed voor onze relatie. Ik verwacht
dat de meeste Lutheranen met deze
veranderingen geen problemen zul
len hebben.
De verschillen in de opvatting van
het avondmaal liggen daarentegen
een stuk gevoeliger. In de Lutherse
leer is de presentie van Christus
aanwezig in brood en wijn. De Her
maandenlang bepaalde buurten in
Voorschoten konden terroriseren -
en dat dat in sommige andere buur
ten als een donderslag bij heldere
hemel kwam.
Is het diezelfde diepgekoesterde
wens om Voorschoten op te stuwen
in de vaart der volkeren, dat voor de
ze problematiek de ogen worden ge
sloten? Dat vooral de mooie cen
trumplannen tellen? Een prestigieus
nieuwbouwproject zus of zo? Of is
het allemaal te verkleuren uit een
minderwaardigheidscomplex? Voor
schoten, het dorp dat links en rechts
altijd maar wordt overschaduwd
door grotere broers.
Als dat het is, is het hoog tijd om
daar van af te komen. Want Voor
schoten heeft het misschien 'alle
maal net niet', maar kan het wel krij
gen. Niet als surrogaatstad met dure
en grote winkels of theater- en bio
scoopaanbod, maar als wat Voor
schoten nu eigenlijk is: een dorp. De
huidige inwoners vormen misschien
geen dorpse eenheid, zoals in deze
regip in bijvoorbeeld Zoeterwoude,
maar als het er op aankomt, blijken
ze er net zo goed behoefte aan te
hebben.
Paardenmarkt
Het was de immens populaire bur
gemeester De Kool die rond 1960 de
paardenmarkt nieuw leven inblies.
Het bleek een gouden greep, want
het is nog altijd het meest bruisende
evenement van Voorschoten. Maar
er zijn ook de actieve Oranjevereni
ging en sinds enkele jaren het suc
cesvolle startweekend in september,
waaraan behalve de
ook de muziekschool, de
vrijwilligersorganisaties h
bijdragen. Daarnaast
bal-, hockey- en
zich verheugen in een gr
stelling. En Voorschoten
een icoon: wie kent Piet de
niet - goed, van oorsprong
naar, maar op zijn karretje
dels tot en mét verbonden
dorp?
Incidenten
Dat ruim zeventig procent
woners oorspronkelijk niet i j
dorp komt, betekent niet dal Fj
Voorschoten niet graag tot h
maken. De heterogene bevo
menstelling en de verwaaier
ging - van zuid naar noord i
liefst zes kilometer - zitten u
schien wat tegen. Maar Vooi j
heeft een duidelijke kracht e
dat mensen er graag wonen,
van de meesten hoeft het do i
zo nodig een tweede Leiden
schendam te worden. Zeker
de verbeten strijd daartoe re
in een gemeente die ongewe e
cidenten, zaken die een flinl u
mars in de weg staan, wegm
ontkent. Zo bezien heeft Voi e
ten een burgemeester De K( i\
we stijl nodig. Een bindendi s
iemand die aanwezig is ond p
volking. Er wordt wel gezegt :1
Verver die sociale burgemet g
Aan haar de dankbare taak
waar te maken.
Nienke Ledegang
vormden en Gereformeerden gelo
ven dit niet. Dat verschil zal blijven
bestaan. Ik persoonlijk ben niet be
reid dat op te geven. Het samen
gaan heeft ook voordelen. Ik vind
het mooi dat de ouderen die in de
regio wonen straks ter plaatse naar
de Hervormde of Gereformeerde
kerk kunnen. Voor mensen die
slecht ter been zijn, zal het een uit
komst zijn. Nu moeten ze nog naar
Leiden komen. De Leidse Lutherse
kerk zal dan misschien iets leger
worden.
Als op 12 december wordt besloten
om samen te gaan is het voon
feest. Wel een gekleurd feest,I'
als mensen zich in de kerk n'
thuis voelen, zal er een nieuif1
scheuring ontstaan. Dat vindP
heel erg. Ik probeer de leden [t
onze gemeente er zo goed n
voor te bereiden. Maar wat ei
december ook wordt beslote|
woord van de bijbel gaat tocl:
verder. Daar heb ik alle vertri
tekst: Floor Ligtvoet
foto: Mark Lamers
Voorschoten. De pomp in de Voorstraat, de paardenmarkt, nieuwbouw in Starrenburg 2 en verkeersdrukte op de Leidseweg. Archieffoto's: Loek Zuyderduin, Henk Bouwman, Dick Hogewoning
