Wie stemmen hoort, is niet knettergek
'Geloof, geen wetenschap'
Twee ridders te voet hebben een boodschap voor de wereld
ZATERDAG
8 NOVEMBER
2003
ER
BIJ
Harry Beckers en Ronald Jan Heijn. Foto: Eric Taal
Ben je knettergek als je stemmen hoort terwijl er niemand in de buurt is?
Harry Beckers vindt van niet. Wie stemmen hoort, hoeft helemaal niet
schizofreen of psychotisch te zijn, benadrukt de paranormaal hulpverle
ner. Het fenomeen kan ook het gevolg zijn van zogenaamde helderho-
rendheid. „De reguliere gezondheidszorg gelooft daar niet in en behan
delt elke stemmenhoorder als psychiatrisch patiënt. Met schrijnende ge
volgen. Mensen brengen soms jaren onder de medicijnen in een kliniek
door." Beckers zoekt mogelijkheden om zijn visie te delen met de regulie
re behandelaars. Samen met parapsycholoog Richard Krebber heeft hij
het project 'Stemmenhoren' opgezet. Dat moet de westerse psychiatri
sche hulpverlening dichter bij de alternatieve aanpak brengen. „Ik hoop
op een verbond." De 'prediker van de nieuwe tijd' Ronald Jan Heijn werkt
aan Beckers' missie mee.
door Nancy Ubert
Van de honderd volwassen Neder
landers hebben er zeventien wel
eens een waan of een hallucinatie
gehad, zo blijkt uit cijfers van het Trimbos
instituut, het landelijk kenniscentrum voor
onder meer geestelijke gezondheidszorg.
Meestal blijft dit zonder gevolgen. Stemmen
horen valt onder de noemer psychotische
ervaringen. Ook onder dat verschijnsel hoef
je niet te lijden. Maar wanneer de stemmen
je leven gaan beheersen, gevaarlijke op
drachten geven en je totaal in de war bren
gen, is het natuurlijk goed mis. De reguliere
hulpverlening schiet tekort in haar behande
ling van stemmenhoorders, vinden Beckers
en Heijn. Met de lezingen, die ze door het
hele land houden, hopen zij een aanzet te
geven tot een andere manier van denken.
Van Delfzijl tot aan Watou, een Belgisch
dorpje aan de Franse grens - de stemmen
hoorders die hulp zoeken bij Beckers komen
overal vandaan. Tweehonderd dossiers heeft
Beckers staan. Stuk voor stuk getuigenissen
van mensen die zeggen dat psychiaters hen
niet konden helpen, maar de spiritueel hulp
verlener wel. Of in elk geval een stuk beter.
Beckers blijft er nederig onder. Hij gaat niet
prat op de successen die hij de afgelopen tijd
heeft geboekt. „Veel belangrijker is dat de re
guliere hulpverleners zich in mijn gedachte
goed gaan verdiepen, zodat zij een nieuwe,
veel effectievere behandelmethode kunnen
ontwikkelen. Ik zet me niet af tegen de tradi
tionele geestelijke gezondheidszorg. Ik wil
slechts een handreiking doen."
Mensen die stemmen in hun hoofd horen en
daar echt last van hebben, zijn emotioneel
totaal uit balans, stelt de alternatieve hulp
verlener. Met die overtuiging strijkt hij de
psychiaters nog niet tegen de haren in. Maar
als hij het vervolgens heeft over een elektro
magnetisch universum; meerdere bewust
zijnsvormen en een leven na de dood waar
jouw eigen gedachten de wereld creëren
waarin je dén leeft, begint menigeen zich
toch echt achter de oren te krabben.
Zijn het doden die praten, of monsters uit
een onderwereld? Beckers is niet in staat een
concreet antwoord te geven op de vraag hoe
het nu precies zit met dat stemmen horen.
„We moeten oppassen dat we niet zomaar
met geesten en entiteiten gaan rondstrooien.
Mensen kunnen door zulke uitspraken ern
stig in de war geraken. Veel paragnosten be
naderen het probleem op deze manier. Dat
is verkeerd en gevaarlijk."
Beckers heeft een boek over zijn werk ge
schreven: 'Handvat voor herstel'. Daarin be
schrijft hij een aantal voorbeelden uit zijn
praktijk. Zo staat te lezen dat hij een vrouw
verloste van stemmen die haar opdroegen
zich vol te eten omdat ze veel te slank was.
De vrouw, die de stemmen niet durfde te ne
geren, kwam in korte tijd 35 kilo aan. Die
zelfde stemmen dwongen haar op andere
momenten in hongerstaking te gaan. Door
de deur naar 'de andere wereld' te openen,
raakte de vrouw haar belagers kwijt.
„Hoe zo'n overstap wordt gemaakt? Ik vertel
de mensen van het werkingsmechanisme en
de energetische wisselwerkingprocessen.
Vervolgens leer ik ze hoe ze met hun onbe
heersbare emoties moeten omgaan. Dat is
eigenlijk alles." Meer wil Beckers niet kwijt.
„Het is een onderwerp dat niet in enkele
zinnen uiteen is te zetten. Dan zou ik een
verkeerd beeld schetsen." Dat, vreest hij,
zou meer kwaad dan goed doen. „Mensen
die stemmen horen, zijn al zo kwetsbaar."
Ronald Jan Heijn weet het zeker: „Beckers
heeft gelijk en zijn aanpak werkt." Een paar
jaar geleden ontmoetten de twee elkaar en
raakten zij bevriend. 'Dit moet de wereld in',
heeft Heijn tegen Beckers gezegd. Als 'be
kende Nederlander' gaat Heijn daarbij hel
pen. Onlangs gaven de twee in Alphen aan
den Rijn hun eerste gezamenlijke lezing. De
komende tijd gaan ze nog vaak samen op
pad.
Houthakker
Uiterlijk hebben ze weinig gemeen. Heijn
met zijn lange grijze leeuwenmanen en prie
mende vissenogen en Beckers met zijn kort
geknipte jongenskoppie en warmglanzend
donkere kijkers. Beiden zijn geboren in 1960.
terwijl Ronald Jan Heijn zo'n twintig jaar ge
leden als tophockeyer furore mèakte, schop
te vroegtijdig schoolverlater Harry Beckers
het tot houthakker en beroepsmilitair. Later
haalde Heijn de kranten met zijn (mislukt)
spiritueel centrum Oibibio en kwam Beckers
in de pers als de gevangen crimineel die bij
de geboorte van zijn kind wilde zijn. „Er zijn
parallellen", aldus Beckers. „Beiden zijn we
verschrikkelijk rijk geweest en hebben al dat
geld weer verloren. En alle twee weten we
heel zeker dat ervaringen in het verleden zo
moeten zijn. Dat we niet voor niets zo'n gril
lig pad hebben afgelegd."
Harry Beckers is als jongen een dromerig
kind. Onderweg naar school verliest hij zich
zelf bijna dagelijks in de natuur. Als hij 15 is,
wordt hij van school gestuurd omdat er na
genoeg niets met hem valt te beginnen. Hij
gaat als houthakker aan de slag en vervol
gens in militaire dienst. Daarna werkt hij
achtereenvolgens als handelaar in onroe
rend goed, varkensboer, konijnenfokker,
winkelier, horecaondernemer, brandstoffen-
verkoper en handelaar op de wereldmarkt.
Hij raakt van lieverlee betrokken bij illegale
praktijken en komt in 1993 voor vijf maan
den in de gevangenis te zitten. Zijn vrouw
Hilda, met wie hij nog steeds samen is, was
toentertijd zwanger van hun enig kind. De
geboorte van zijn dochtertje Bo is het begin
van tientallen bijzondere ervaringen. Harry
Beckers werd vanaf dat moment, zoals hij
zelf zegt, een bepaalde richting uitgedreven.
„Achteraf heeft dat onstuimig leven dus een
doel gehad."
In 1995 werd Beckers steeds gevoeliger voor
paranormale waarnemingen. In zijn in eigen
beheer uitgegeven boek beschrijft hij niet al
leen praktijkvoorbeelden, ook zet hij zijn
theorie uiteen over stemmenhoren en psy
chosen. Uit 'Handvat voor herstel': „De
mens is meer dan een optelsom van chemi
sche processen die na de dood ophouden te
bestaan. Gedachten en gevoelens vertalen
zich naar elektromagnetische energieën."
Volgens Beckers kunnen gevoelige mensen
de wisselwerking tussen henzelf en bepaalde
energiegebieden ervaren. Daardoor kunnen
de psychische problemen ontstaan.
Ronald Jan Heijn koesterde als kind al de
diepgewortelde gedachte dat er meer tussen
hemel en aarde bestaat. Veel ruimte om dat
geloof te delen was er in zijn jeugd niet.
Heijn heeft zich als kind nooit echt thuis ge
voeld in de omgeving waarin hij opgroeide.
De rol als telg uit de grootgruttersfamilie van
het internationaal bekende concern lag hem
niet, vertelt hij achteraf.
Hij was 27 jaar oud toen zijn vader Gerrit Jan
Heijn werd ontvoerd. Dat de Ahold-topman
al dertien uur na zijn ontvoering in een bos
in Renkum was doodgeschoten, heeft de fa
milie maandenlang niet geweten. „Ik hoef
toch zeker niet uit te leggen wat die gebeur
tenis met mij heeft gedaan."
Ronald Jan Heijn speelde hockey op topni
veau. Een jaar voor zijn vaders dood besloot
hij te stoppen. De sport, die eerst alles voor
hem betekende, had een minder belangrijke
plaats ingenomen. Hij koos definitief voor
het spirituele pad. Zijn miljoenenerfenis ge
bruikte hij voor het opzetten van een groot
spiritueel warenhuis in Amsterdam: Oibibio.
Na zeven jaar ging het uiteindelijk failliet.
Vergeefs is nog geprobeerd een doorstart te
maken onder de naam Oininio.
Roeping
Het dramatische verlies van zijn vader; zijn
totale faillissement en zijn twee mislukte hu
welijken die hem tezamen vier zoons gaven,
zijn ervaringen die hem eerder stimuleren
dan afremmen, meent hij. „Ik heb een roe
ping: spiritualiteit toegankelijk te maken
voor een breed publiek." Door met Harry
Beckers samen te werken kunnen hun sterke
krachten worden gebundeld, vindt Heijn.
„Er komt een nieuw tijdperk aan. We gaan
een omslag maken in het denken. Dat de
stemmenhoorders op den duur anders wor
den benaderd door de reguliere hulpverle
ners is daar slechts een klein onderdeel
van."
Heijn draagt uit dat de samenleving zich
moet voorbereiden op de nieuwe tijd waarin
alles anders wordt en probeert mensen er
van te overtuigen dat de werkelijkheid die zij
beleven geen werkelijkheid is. „Er bestaat
geen dood. Er is alleen maar leven." Beckers
spitst zich uitsluitend toe op het fenomeen
stemmen horen. De methode die hij heeft
ontwikkeld om stemmenhoorders te helpen,
brengt hij nu over op een handjevol alterna
tieve hulpverleners.
Vanuit de stichting Platform Paranormaal
Contact is een begeleidingstraject opgezet
om mensen op een positieve manier te leren
omgaan met hun 'stemmen'. „De effectivi
teit daarvan lijkt beduidend hoger te zijn
dan de reguliere benadering", aldus Beckers.
Daarom is hij op zoek naar onderzoekers die
zijn methode wetenschappelijk willen evalu
eren. Op dit ogenblik wordt er binnen het
projèct al samengewerkt met een kleine
groep reguliere psychiaters, psychologen,
psychotherapeuten en (huis)artseri. „Maar
dat is niet genoeg."
„Voor veel mensen is het nog een brug te
ver", zucht Heijn. „Maar alles watje aan
dacht geeft groeit. Ook het project 'Stem
menhoren'." Ronald Jan Heijn en Harry
Beckers. Twee ridders te voet die het volk ie
der op een eigen manier naar de nieuwe tijd
willen leiden.
'at stemmen uit het hiernamaals zijn te horen
seen geloof en geen wetenschap, zegt Berber
Van der Vleugel. Van der Vleugel is psychologe
En studeert binnenkort af als gedragsthera
pie. Ze werkt op de 'stemmenpoli' van de
üjngeest Groep, een organisatie voor geestelij
ke gezondheidszorg in de regio Zuid-Holland
loord. „Zeker tien procent van de mensen
loort wel eens wat", zegt ze. „Maar als je er
verder geen last van hebt, is dat geen pro-
'leem. Onze hersenen verwerken zoveel infor
matie. Dan wil er wel eens wat misgaan."
Over de oorzaak van het fenomeen zijn niet al
le wetenschappers het eens. De ene onderzoe
ker noemt het een neurologische stoornis, de
andere een ziekte van de psyche. Vanuit welke
hoek het ook wordt benaderd; de reguliere,
westerse gezondheidszorg schaart het stem
menhoren onder hallucinaties, waarnemingen
die geen werkelijkheid zijn. „Daarbij is het één
van de symptomen die het moeilijkst te bestrij
den zijn", aldus Van der Vleugel. „Te lang heb
ben we de mensen slechts geadviseerd pillen
te slikken. De resterende stemmen moesten ze
simpelweg negeren." Omdat de patiënt de
stemmen wel serieus neemt en er soms erg
bang voor is, blijkt dat een onmogelijke opgave
te zijn. Negeren heeft wel zin, maar het is voor
de patiënt over het algemeen een onmogelijke
opgave. Sinds een paar jaar gooien de traditio
nele hulpverleners het daarom over een ande
re boeg. „Geen instelling meer in Nederland
die de cliënten zegt dat ze het zich maar ver
beelden. Vroeger was dat anders. Toen werd
verondersteld datje als hulpverlener de klach
ten verergert wanneer je de patiënt naar die
stemmen vraagt. Tegenwoordig worden de
stemmen wel in de behandeling meegenomen.
Wat hebben ze te zeggen? Hoeveel macht heb
ben ze?"
De therapie die op de stemmenpoli van de
Rijngeest Groep wordt gegeven leert de pa
tiënten met stemmen omgaan. Van het ouder
wetse 'bestrijden' is Rijngeest afgestapt. „We
beloven ook niet dat het stil wordt in het
hoofd. Trouwens, sommige mensen zouden de
stemmen vreselijk missen, zeggen ze wel
eens."
De aanpak is een combinatietherapie. Naast
medicijnen die de hallucinaties moeten onder
drukken, wordt ook cognitieve gedragsthera
pie gegeven. „Wij gaan ervan uit dat het den
ken je gevoel bepaalt en niet andersom. Dus
hoe je denkt over wat er gebeurt, bepaalt hoe
je je voelt en hoe je je gedraagt. We leren de
cliënten de stemmen naar de achtergrond te
denken."
De een heeft zestien sessies bij de stemmen-
polikliniek nodig, de ander vijftig. „Heel be
langrijk is dat de mensen onder begeleiding
durven te experimenteren. Sommige stemmen
geven de meest afschuwelijke opdrachten.
Mensen luisteren daarnaar omdat ze bang zijn
voor de dreigementen die daarbij worden ge
uit. Of ze worden zo in beslag genomen door
de drukte in hun hoofd, dat er geen ruimte
meer is voor andere dingen." Daarom wordt bij
de Rijngeest Groep ook gewerkt aan 'sociale
rehabilitatie'. Een stem in je hoofd of niet, je
kunt best de straat op om een paar bood
schappen te doen of om een kletspraatje met
de buurman te maken.
IPBs
