I
'Schreeuwlelijk'
in maatpak
'Heerlijk om
met 250 per uur
bumper tegen
bumper te rijden'
Jort Kelder onderscheidt zich graag van de massa
'Uiteindelijk liep
Mulisch ook gewoon
achter de Cubaanse
billetjes aan'
J ZATERDAG
1 NOVEMBER
Hij is de enige hoofdredacteur die om
handtekeningen wordt gevraagd. Hij is
dol op de media en de media zijn dol op
hem. Jort Kelder (39), sinds kort dik
bevriend met actrice Ceorgina Verbaan,
wond zich de afgelopen week weer eens
op over de suggestie dat mensen op
verkeerde ideeën worden gebracht door
de publicatie van lijsten met rijke
Nederlanders in zijn blad. „Ik voel me
geestelijk een jongetje van 17."
door Monique de Knegt
Met minieme gebaren legt Kelder
plukjes sluik haar op de juiste
plaats. Bretels hijsen zijn altijd
eigenzinnige pak tot hoog water. „Ik moet
maatpakken hebben, want ik ben mismaakt,
fysiek imperfect. Zie je die smalle schouder
tjes? Ze staan ook nog naar voren. Voel de
knoken maar. Dat komt door mijn geboorte.
Ik denk dat ik in de baarmoeder een beetje
in de knel heb gezeten. Maar los daarvan is
esthetiek voor mij heel belangrijk. Het leven
is in veel opzichten somber. Het begint en
eindigt met bloemen. In de tussentijd kun je
er maar het beste iets moois van maken."
Hij draagt een nieuw Borelli-pak met krijt
streep en laat met trots zijn naam zien in het
etiket. „Het kost twee bijstandsuitkeringen.
Ik ben het met vrienden in een privé-vlieg-
tuig op gaan halen in Napels. Het gevoel dat
tien naaisters aan een Napolitaanse tafel tus
sen het pasta koken en het luiers verschonen
door aan mijn pak hebben gewerkt geeft me
een kick. Het is een soort verborgen genot,
want niemand die het weet. Ik voel me ge
woon gelukkiger in een maatpak dan in een
Gako-pak."
Ja, hij is ijdel. En nog behaagziek ook. „Ik wil
aardig gevonden worden, ik ben een plea-
ser." Die combinatie van eigenschappen
maakt hem een prooi voor de media. Ieder
een weet de intelligente, geestige Kelder te
vinden. Tot ergernis van zijn collega's. „Ik
voel me nu ook zeer schuldig, weet je dat?
Eigenlijk moet ik bij
m'n mensen op de re
dactie zijn, om ze te in
spireren en hen tot hun
recht te laten komen.
Maar ja, ik had deze af
spraak en kan moeilijk
nee zeggen. Dat is m'n
grootste zwakte. Ik krijg
zo'n tien, vijftien ver
zoeken per dag. Tegen
tien zeg ik nee, maar
vijf is nog te veel. En
het wordt alleen maar erger. Het ene inter
view roept het ander op.
Sinds ik omgang heb met Georgina loopt het
uit de hand. Ik ben de regie kwijt. Ik moet le
ren om nee te zeggen ter bescherming van
m'n persoonlijk leven en m'n eigen creativi
teit. Ik kom steeds verder van de bron af. De
echte Jort Kelder is een jongen die stukjes
wil schrijven en die met een grote mond wil
verkopen. Weet je dat ik de afgelopen tien
jaar nooit langer dan tien dagen op vakantie
ben geweest? Niet alleen omdat dan het geld
op is, maar omdat ik me dan schuldig ga
voelen. Ik moet nog zo veel doen. Ik wil de
beste in mijn vak zijn. Ik heb nog nooit een
artikel geschreven waarover ik honderd pro
cent tevreden was, hooguit over een zin."
Biografie
Geboren in Gouda op 22 sep
tember 1964, twee broers
Opgegroeid in Oud-Beijer-
land, waar hij zijn vwo-
diploma haaide.
Studeerde Nederlands recht
aan de universiteit van
Utrecht.
Klimt op van stagiair bij het
maandblad Quote tot hoofd
redacteur in 1993. Het zaken
blad kreeg brede bekendheid
door de jaarlijkse publicatie
Van de 500 rijkste Nederlan
ders (Ouote 500).
Was co-auteur van de boeken
Man&Pak, Extravaganza en
Oud Geld.
Kelder werkt aan een nieuw
weekblad dat volgend najaar
mogelijk gaat verschijnen.
Jort Kelder: „Ik vind het leuk om me tegen alles aan te bemoeien. Maar dat mag in Nederland niet. Je mag niet vooraan staan." Foto's: GPD/Phil Nijhuis
Handtekeningen
Hij heeft net een debat achter de rug op de
Erasmusuniversiteit in Rotterdam, waar stu
denten hem na afloop om een handtekening
vroegen. Hij is waarschijnlijk de enige
hoofdredacteur in Nederland die regelmatig
handtekeningen geeft. Zijn populariteit heeft
hij te danken aan zijn vele media-optredens,
waarin hij geen blad voor de mond neemt.
Kelder laat zich niet vangen in de politieke
hokjes links of rechts, onderscheidt zich van
de massa met z'n maatpakken en is naar ei
gen zeggen 'veel te openhartig'.
Het zijn dezelfde kwalificaties die Pim For-
tuyn zo populair maakten. Het is dan ook
niet verbazingwekkend dat driekwart van de
studenten economie met een groen papier
tje wapperde bij de stelling dat Jort Kelder de
politiek in moet. „Ik bén politiek. Ik kan me
echt opwinden over onderwerpen en vind
het leuk om me tegen alles aan te bemoeien.
Maar misschien heb ik als schreeuwlelijk
meer invloed dan als backbencher in de
Tweede Kamer. De politiek zit nu niet op
vernieuwing te wachten. Alles wat vernieu
wing heet krijgt het stempel 'verdacht'. De
macht probeert je altijd in de hoek van de
querulanten te duwen. Dat getuigt zo van
een gebrek aan fantasie, durf en inspiratie
om nieuwe dingen te doen.
Links zou veel progressiever moeten zijn. Ik
ben veel linkser dan al die lui in de PvdA.
Werknemers zouden allemaal aandeelhou
der moeten kunnen worden van hun bedrijf.
Maar de gevestigde politiek trekt dan met
een een vies gezicht. Ik snap dat niet: geef
die mensen nou ook eens de kans om te
profiteren. Anders worden alleen de rijken
steeds rijker.
Met applaus en bloemen („voor studenten
doe ik alles gratis") verlaat hij de universiteit
op weg naar Amsterdam. Hij trapt het gaspe
daal diep in en trekt even door tot bijna 200
kilometer. Het wordt een beetje rumoerig in
zijn Saab Cabrio. Toch even geproefd van de
snelheid die hij zo graag opzoekt. „The Quo
te Challenge is natuurlijk superkinderachtig,
maar ik vind het heerlijk om een jongetje te
zijn." En om grenzen af te tasten. „Met 250
kilometer per uur bumper tegen bumper rij
den. Met een parachute als geintje in ie
mands parachute haken. Of met honderd ki
lometer over de achterkant van iemands
ski's glijden." Soms lijkt hij het leven te tar
ten, maar hij is het verre van moe. „Ik ben
niet bang om dood te gaan. Het zou een ze
gen zijn voor iedereen, maar ik verlang niet
naar het einde. Ik durf te leven, durf passio
neel te zijn. Ik ga all the way"
Hij belt in de auto, luistert, beantwoordt vra
gen, houdt (ongevraagd) betogen over welk
onderwerp dan ook („Waarom laten wij de
publieke zaak zo verslonzen? Werken bij de
overheid zou weer prestige moeten krijgen.
Wie daar nu gaat werken, staat te boek als
loser. De grootste intellectuelen zouden uit
gerekend bij de overheid moeten werken,
maar dan moeten we ze wel beter betalen.").
En ondertussen ziet hij alles en iedereen die
op straat passeert. „Zie je die kerel daar?
Vast een advocaat van Loeff met zo'n arro
gante kop." „O kijk, meisje met een cello,
leuk." „Een proleet in een BMW, dat moet
drugsgeld zijn." „En kijk, daar gaat de baas
van Vrij Nederland, een brave saaie man."
Kelder is onrustig, bijna hyper.ADHD? Ik
doe gewoon heel veel dingen tegelijk". In de
media wordt zijn levensdrift wel uitgelegd
als een logische consequentie van zijn dra
matische geboorte. Als enige van een drie
ling kwam hij levend ter wereld en sterkte
aan in een couveuse („bij mijn geboorte al
woonde ik in een penthouse"). Zijn hele le
ven zou tot nu toe één lange geboorte-
schreeuw zijn, een roep om aandacht. Of
misschien een leven voor drie. „Ik zou wel
vijf levens willen leiden. Maar ik weet niet of
dat iets met mijn geboorte te maken heeft.
Bij ons thuis is iedereen ambitieus. Ook mijn
broers, die niet deel uitmaakten van een
meerling. Ik vind het een heerlijke kwaal. Ik
ga me er niet voor excuseren en er niets voor
laten. Ik vind het leuk om me tegen alles aan
te bemoeien. Maar dat mag in Nederland
niet. Je mag niet vooraan staan.
Ook vrienden van mij zeggen: 'pas nou toch
op, niet doen'. Ik weet niet wat dat is. Men
sen maken zich zorgen om mij, noemen me
zelfdestructief. Ik heb bijna de neiging om
het daarom maar rustiger aan te doen. Maar
ik snap niet waarom. Waarom moet ik zijn
zoals anderen? Ik wil niet hetzelfde zijn.
Waarom moet ik terugschakelen? Ik schakel
door! Er is nog zo veel te doen." Dus komt
die Maserati er volgend jaar, flirt hij met te
levisie, begint hij binnenkort een actie tegen
dierenleed en hoopt hij in de herfst van 2004
een nieuw weekblad te lanceren voor twinti
gers en dertigers. „Er is nu geen blad voor de
zapgeneratie dat aansluit op hun belevings
wereld. Ik wil een tijdschrift maken dat
nieuwsfeiten afwisselt met entertainment en
het moet ook diepgang hebben. Ik ben nu
bezig met investeerders, want het gaat om
meer dan een handvol miljoenen. Het is las
tig voor reclamemakers om jonge mannen te
pakken. Ze leven in een hoog tempo en wis
selen graag af." De campagne tegen dieren
leed is bijna in kannen en kruiken. „Sinds ik
veertien jaar geleden voor Quote een slach
terij bezocht voor een artikel, ben ik vegeta
riër. Dat klinkt heel soft, maar het is een
kwestie van beschaving. De manier waarop
wij in ons land met dieren omgaan is weer
zinwekkend. We mishandelen een half mil
joen beesten voor onze consumptie. Als je
erover nadenkt word je er toch kots- en kots
misselijk van?! Maar mensen verbinden ach
ter cellofaan verpakt vlees niet met dieren
leed. Daar wil ik verandering in brengen."
Samen met andere dierenclubs heeft Kelder
de stichting Eet Geen Dierenleed opgericht.
Voor de campagne zijn bekende Nederlan
ders uitgenodigd zoals Katja Schuurman en
Ruud de Wild. Zij zullen op posters prijken
met bijvoorbeeld een biggetje onder de arm
en de tekst: Gaan we dit biggetje wel of niet
castreren? De meerprijs voor de klant staat
erbij. „Het zijn allemaal BN'ers die scoren in
de generatie verwende kinderen. Ik hoop dat
meer mensen zullen besluiten geen vlees te
eten of in ieder geval biologisch. Dat is wel
duurder, maar dan eten mensen gewoon
minder maar beter vlees. Als je ziet wat ze
nu allemaal voor troep eten. Het kan niet
anders of je wordt er dik en lelijk van."
Met de campagne verrast hij heel wat mi
lieuactivisten. „Jij bent toch rechts, een
moordenaar, menen de jongens uit de linkse
kerk. Maar milieu is geen onderwerp dat is
voorbehouden aan links. Ik vind dat we er
veel meer aan moeten doen."
Hij blijft wel graag hard rijden en flink door-
consumeren. „Er is niets eenzamer dan ge
vangene worden van je eigen geld. Ik hou
van mooie kleren, lekker eten, helikopter
skiën of ver weg van iedereen verblijven op
een eiland. Niet langer dan een week, want
daarna verveel ik me." Kelder wil in de eer
ste plaats een 'leuk leven' leiden voor hem
zelf en de mensen die hij liefheeft. „Dat
klinkt hedonistisch maar in de jaren zestig
waren hippies ook uit op jointjes en leuke
meisjes. Zo kan Harry Mulisch romantisch
doen over de Cubaanse revolutie, maar uit
eindelijk liep hij ook gewoon achter de Cu
baanse billetjes aan".
Maar in dat leuke leven moet het wel ergens
over gaan, meent Kelder. „Op het gebied van
zakenleven is Quote absoluut voortrekker.
Nu vindt iedereen het volstrekt normaal te
lezen wat Moberg verdient, maar dat was
tien jaar geleden wel anders. Bijna niemand
was bereid openheid van zaken te geven. Nu
werkt veertig procent van de miljonairs op
onze lijst mee om tot een juiste schatting
van het vermogen te komen. Het moeten er
ook niet veel meer worden, want dan is het
taboe voorbij en daarmee het succes van de
Quote 500."
Ouderwets
Zijn leven staat in het teken van werk en hij
kan zich niet voorstellen dat daar snel veran
dering in komt. „Ik voel me geestelijk een
jongetje van 17 en werk als iemand van 28.
Wie uit is op effectbejag neemt vooral jonge
mannen aan tussen de 25 en 30 jaar zonder
familiebanden. Die werken het allerhardst.
Weet je wat echt een taboe is? Vrouwen en
werk. Veel meer vrouwen dan mannen wor
den ziek of ar
beidsongeschikt.
Ze werken ook
veel vaker partti
me. Beroepsgroe
pen die vervrou
welijken verliezen
aanzien. Dat zie
je ook bij de rech
terlijke macht.
Vrouwen zijn vol
gens mij veel ge
nuanceerder en
daardoor misschien betere rechters, maar
door de vervrouwelijking van justitie verlie
zen rechters aanzien. Hetzelfde zie je in het
onderwijs. Parttime werk is verelendung.
Vrouwen hebben geloof ik minder behoefte
aan een ratrace, zij zijn toch voorbestemd
om te zorgen. Dan kun je wel zeggen 'je
moet die ratrace veranderen', maar dat
duurt wel twee generaties. Bovendien zitten
er ook voordelen aan het ambitieuze, mono
maan werken van mannen. Grote vernieu
wers, topsporters en entrepreneurs hebben
allemaal totale toewijding."
Kelder is een beetje ouderwets, erkent hij.
Betaalt altijd voor zijn meisje. Tegelijkertijd
noemt hij zich een vrouwelijke man vanwe
ge zijn aandacht voor kleding en lekker eten.
En als het er op aan komt, kan hij zich best
indenken dat hij zijn toewijding voor het
werk op een lager pitje zet. „Ik zou een leuke
vader zijn, denk ik. Het kan best zijn dat ik
dan al mijn taken neerleg. Maar we gaan nu
Quotebaby's maken en geen Keldertjes."
