De heilige koe blijft onaantastbaar
REGIO
'De afgelopen 25 jaar is het autobezit alleen maar gestimuleerd'
Een dievegge
oplichterspad
in tranen en een student op het
GERECHT
NAVRAAG
Je hebt zelf ook een kind. Hoe zou je het linden als die opeens een
dwaze supporter aan de telefoon krijgt?
„Dat zou ik natuurlijk vreselijk vinden. Maar gelukkig is het nooit
gebeurd en ik hoop ook dat het nooit zal gebeuren."
Volgende week fluit je ADO Den Haag - Ajax. Dat is ook een bela
den wedstrijd.
„Ja, maar ik ga ervan uit dat ik die tot een goed einde breng. Je
kunt een heleboel tijd besteden aan wat er allemaal zou künnen
gebeuren, maar dat is allemaal hypothetisch. Leidsche Boys - FC
Rijnland kan ook uit de hand lopen, want debielen heb je overal
rondlopen. Dus denk ik er verder niet bij na en probeer zo goed
mogelijk mijn best te doen.
Heb je er nog wel plezier in?
„Ja natuurlijk. Als ik geen plezier meer zou hebben in het fluiten,
zou ik er onmiddellijk mee stoppen."
tekst: Rob Onderwater foto: Kees van Hoogdalem
UIT DE ARCHIEVEN
Leidsch Dagblad
Directie: B.M. Essenberg, C P. Arnold
E-mail: directiehdcuz@hdc.nl
Hoofdredactie: Jan Geert Majoor, Kees van
der Malen, Léon Klein Schiphorst (adjunct)
E-mail: redactie.ld@hdc.nl
HOOFDKANTOOR
Rooseveltstraat 82. Leiden, tel. 071-5 356 356
Postadres: Postbus 54.2300 AB Leiden
Redactie fax 071-5 356 415
Advertentie fax 071-5 356 325
Familieberichten fax 023-5 '5° S67
ADVERTENTIES
071-5 356 300
Sprinters (rubrieksadv.): 072-519 6868
ABONNEESERVICE
071-5128 030
E-mail: abonneeservice@hdc.nl
ABONNEMENTEN
Bij vooruitbetaling (acceptgiro)
p/m €20,20 (alleen aut ine)
p/kw €56,70 p/j €216,90
Abonnees die ons een machtiging verstrekken
tot het automatisch afschrijven van het
abonnementsgeld ontvangen €0,50 korting
per betaling.
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 071-5128 030
ma t/m vr. 18-19 30 uur. za: 10-13 uur
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Zuid BV
c.q. de betreffende auteur
HDC Uitgeverij Zuid BV, 2003
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen
HDC Uitgeverij Zuid BV is belast met de
verwerking van gegevens van abonnees van
dit dagblad. Deze gegevens kunnen tevens
worden gebruikt om gerichte informatie over
voordeelaanbiedingen te geven, zowel door
onszelf als door derden. Heeft u hier bezwaar
tegen, dan kunt u dat schriftelijk laten weten
aan HDC Uitgeverij Zuid BV. Afdeling
Lezersservice, postbus 507,2003 PA Haarlem.
DONDERDAG 30 OKTOBER 2OO3
COLOFON
ANNO 1903, Vrijdag 30 October
Foto: archief
Leidsch Dagblad
Foto's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
plaatsing 2,50 (voor een exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op
gironummer 57055 Ln.v. Dagbladuitgeverij Damiate b.v. Postbus 507, 2003 PA
Haarlem, onder vermelding van Leidsch Dagblad, ANNO d-<L(datum van
plaatsing) of door contante betaling aan de balie van het Leidsch Dagblad,
Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto binnen drie weken thuisgestuurd.
Emoties kunnen de een
voudigste rechtszaak nog
beladen maken. De
schaamte van de aanwe
zige familieleden of de
woede bij slachtoffers is
sterk bepalend voor de
sfeer. Zaken komen en
gaan en de daarbij ho
rende stemmingen, vad
erend van bedrukt tot
lachwekkend, ook.
Tijdens een ochtendje bij
de politierechter passeert
soms een keur aan emo
ties de revue. Uit profes
sionaliteit weten rechter,
officier en griflier steeds
weer hun hoofd koel te
houden. Verdachten
daarentegen steken him
gevoel meestal niet on
der stoelen of banken. Zij
worden bij het bespreken
van het strafbaar feit
soms overvallen door
een bui van razernij,
blijdschap of intens ver
driet.
Voor een vrouw uit Lei
den geldt het laatste.
Wachtend op haar beurt
zit ze ineengedoken in de
hal van de rechtbank.
Haar gehuil is nauwelijks
hoorbaar. Alleen de
vochtige oranje zakdoek
die de vrouw, van mid
delbare leeftijd, stevig te
gen haar ogen gedrukt
houdt, verraadt haar ge
moedstoestand. Wan
neer ze even later door
de bode wordt binnenge
roepen, valt een menge
ling van verdriet en twij
fel in haar ogen af te le
zen.
Ze staat op maar blijft
versteend in de deurope
ning van de rechtszaal
staan. Pas nadat de rech
ter haar nadrukkelijk bij
zich heeft geroepen durft
ze wankelend haar plaats
vooraan in te nemen en
met de zakdoek haar bril
lenglazen schoon te ma
ken.
De vrouw komt uit Rus
land en is de Nederland
se taal niet machtig. De
tolk vertaalt daarom haar
gevoelens van spijt,
schaamte en berouw. Al
sinds de diefstal van een
pakje boter en wat run
dergehakt bij de buurtsu-
permarkt doet ze geen
oog meer dicht. „Ik kan u
gen onzorgvuldigheid,
maar aan het noodlot.
Dat hij nu juist zijn nieu
we mobiel moest verlie
zen, kan hij niet verkrop
pen. Vastberaden om
niet te dupe te worden
van deze tegenslag, be
denkt hij een listig plan.
Voor een nieuwe tele
foon van de verzekering
hoeft hij namelijk 'alleen
maar' valselijk aangifte te
doen van diefstal.
Zo gezegd, zo gedaan. De
student verzint een ver
haal over een geweldda
dige diefstal. De politie
neemt het serieus op en
gaat direct op onderzoek
uit. De 'gestolen' tele
foon wordt afgetapt en
nadat agenten ruim der
tien uur zijn bezigge-
weest, wordt pas duide
lijk dat de student de
diefstal met geweld uit
zijn duim heeft gezogen.
In de rechtszaal lijkt de
jongeman niet erg onder
de indruk te zijn van het
misdrijf waarvoor hij te
rechtstaat. Hij erkent zijn
fout maar zegt er gelijk
vergoelijkend bij: „Ik was
v
m'n mobiel kwijt waar d
hard voor had gewerkt
Daar zat ik gewoon hei
erg mee."
De rechter confronteer h
hem daarop met het aa
tal loze arbeidsuren da H
in de zaak is gaan zitte
„Dat zijn uren waarin
politie wel wat beters h
kunnen doen", bijt hij
jongen toe. De Leidena
zucht. „Ik schaam mij
ook diep", verklaart hij
uiteindelijk op vlakke
toon.
Die schaamte is op zijl
plaats, vindt de officier
Volgens hem is het stal
um om aan een geldbo
te te denken allang voo
bij. „Het openbaar mi- i.
nisterie beschouwt het
doen van valse aangifti
als een soort meineed' J
legt hij uit. Hij eist daa
om een taakstraf van 2
uur. Ondanks het gepi
van de verdachte om
strafvermindering, volj
de rechter de officier.
Verder moet de studen
de gemaakte onkosten
van de politie - 299 eui i
- terugbetalen.
LEIDEN - Het UVS-
jeugdteam behaalde
een verdiende 2-1
overwinning op het
sterke Feyenoord.
Marcel van der Blom
(rechts) in duel met
een Feyenoord speler.
Voor het talrijke pu
bliek werd een aan
trekkelijke wedstrijd
opgevoerd.
door Rody van der Pols
en Paul de Tombe
Mensen zijn bijna niet uit hun auto te
krijgen. Steeds meer personen ver
plaatsen zich in steeds meer exempla
ren op vier wielen over steeds meer
Nederlandse wegen. Pogingen om ze
tot alternatief vervoer te bewegen,
zijn tot nu toe gedoemd te mislukken.
Het aantal auto's in Nederland is in
veertig jaartijd vertienvoudigd: van
650.000 in i960 tot 6,5 miljoen in
2000, bleek eerder deze week uit een
onderzoek van het Sociaal en Cultu
reel Planbureau. Nederland slibt dicht
en toch blijven mensen massaal kie
zen voor de heilige koe. Waarom? „De
auto biedt vrijheid en privacy."
Heieen Rijnkels, hoofd communi
catie van de verkeersveiligheidsor
ganisatie 3VO:
..Mensen zijn inderdaad niet uit hun
auto te krijgen. Het openbaar ver
voer is niet altijd een concurrerend
alternatief, maar dat is maar een
deel van de verklaring. Als de afstand
naar het werk prima te fietsen is,
stappen mensen ook in de auto. Dat
heeft alles te maken met het gevoel
van luxe en privacy. De auto is de
tweede huiskamer. De auto is veilig,
comfortabel, je kunt gaan en staan
waar je wilt. Dat is een onderstre
ping van de individualiteit en dat in
dividualisme is de laatste 40 jaar
sterk toegenomen.
In de trein, in de bus of bij het car
poolen moet je naast iemand zitten,
de ruimte delen. Dat vinden mensen
niet prettig. Het is heel plat, maar in
de auto kun je in je neus peuteren.
Het is jouw ruimte en daar komt
niets en niemand in.
In de auto voelen mensen zich on
kwetsbaar. Daar is geen enkele re
den voor, want de helft van de 1100
verkeersdoden per jaar vallen door
auto-ongelukken, maar toch blijft
die overtuiging bestaan. Ik kan me
dan ook niet voorstellen dat er in de
komende jaren sprEtke zal zijn van
een terugloop. Het zullen er alleen
maar meer worden."
Anton Korteweg (59), directeur Let
terkundig Museum in Den Haag.
Woont in Leiden. Gaat elke dag op
de fiets naar de Hofstad:
„Nooit met de auto, nee. Ik heb er
niet eens één. Ik ben een van de wei
nige mensen die hun milieubewust
zijn trouw zijn gebleven vanaf de ja
ren zestig. Iedereen riep in die tijd
dat hij geen auto zou nemen en een
jaar later hadden ze er allemaal een
of twee.
Ik ben zelfs zo suf geweest mijn rij
bewijs te laten verlopen na mijn stu
dententijd. Of nou ja, suf... Dat be
doel ik zo: als het milieu je argument
is, kun je beter twee vrienden van de
auto afhelpen en zelf blijven rijden,
dan heb je meer voor het milieu ge
daan dan er zelf uit te stappen.
Maar voor mij is het milieu niet het
enige argument. Voor mij is het ook
een manier van leven. Ik hoef 's och
tends nooit aan de slag te gaan met
zo n krabbertje en ik hoef ook niet
8,5 uur per week in de auto door te
brengen. Vreselijk lijkt met dat. Bo
vendien ben ik het fietsen in de bijna
25 jaar dat ik dat nu doe heel erg
leuk gaan vinden. Het is heel prettig
om even ruimte tussen huis en werk
te hebben en ik kan me voorstellen
dat je in de auto dan toch ergernis
sen over medeweggebruikers en files
hebt. Maar misschien is dat wel een
Het aantal auto's in Nederland is in veertig jaartijd vertienvoudigd: van 650.000 in i960 tot 6,5 miljoen in 2000.
Foto: Ron Pichel
rationalisatie van me. Ik wil autorij
den erg blijven vinden."
Bartel Stompedissel uit Leiden.
Heeft vorige week zijn eerste auto
gekocht:
„Het gevoel van vrijheid dat een au
to geeft, heeft bij mijn aanschaf een
belangrijke rol gespeeld. Ook de be
hoefte om op een beetje ontspannen
manier te kunnen reizen. Want laten
we wel wezen: in de reclames hou
den ze je een beeld voor dat het
heerlijk is om met de trein te reizen,
maar de kille werkelijkheid is dat het
er bijna altijd stampvol is. Als je dan
ook nog eens vier uur doet over een
afstand die je met de auto in twee
uur kunt afleggen, dan is de keuze
snel gemaakt.
Als je al veertig uur per week werkt
nog meer als je de reistijd erbij telt
wordt vrije tijd kostbaar. Wil je dan
in het weekeinde familie in Frieslan
opzoeken of vrienden in een buiten
wijk van Den Haag, dan is een auto
gewoon veel makkelijker. Dat het je
iets meer kost, neem je op zo'n mo
ment voor lief."
Jacques van Hoof, hoogleraar so
ciologie aan de Universiteit Leidei
Heeft zelf geen auto:
„Ik denk dat het toegenomen auto
bezit niet zoveel heeft te maken me
de status die erbij hoort. Auto's zijn
steeds normaler. Daar onderscheid
je je niet meer mee. Tenzij je een bi
zondere auto hebt, een cabrio of ee
dure sportwagen. Autogebruik won
vooral door ons veranderde gedrag
patroon in de hand gewerkt. Druk,
druk, druk. We kunnen niet meer
zonder. Ik las ergens dat mensen h(
helemaal niet zo erg vinden om in
de file te zitten, omdat ze dan tot
rust komen. Daar kan ik me wel iet
bij voorstellen.
Nee, zelf heb ik geen auto. Niet
meer. Een paar jaar geleden wegge
daan. Dat bevalt prima. Je moet je
leven wel iets beter plannen. En
soms doe je er iets langer over om
van a naar b te komen. Maar daar
moet je je bij neerleggen.
Afgelopen weekeinde ging ik naar
Egmond. Met het openbaar vervoei
kostte me dat ongeveer twee uur.
Met de auto had het in drie kwartie
gekund. Wat scheelt, is dat ik lange
ritten in de trein wel aangenaam
vind."
Joris Wijnhoven, campagneleider
'verkeer" van Milieudefensie. Heel
zelf geen auto:
„Dat er zoveel auto's zijn, is allesb< f
halve verbazingwekkend. Over het r
algemeen bestaat het beeld dat de 3
overheid er alles aan doet om men P
sen uit die auto's te krijgen. Dat is
onzin. De afgelopen 25 jaar is auto i
bezit alleen maar gestimuleerd. Er i
onwaarschijnlijk veel geld in nieuv f
wegen gestoken. Iets als een kilom
terheffing is nog steeds taboe. On
dertussen is het openbaar vervoer'
door alle bezuinigingen alleen mai
slechter geworden. Treinen hebbei
doorlopend vertraging, buslijnen s
worden geschrapt. En in de toe- n
komst wordt het niet anders. De k< P
mende jaren wordt er vijf keer mee1
geld uitgetrokken voor asfalt dan
voor openbaar vervoer. n
Nog zoiets. Er is algemeen bekend r
dat er één moment is wanneer je ri
mensen kunt overhalen tot een an-v
dere levensstijl: bij een verhuizing.
Dat weet de politiek. Maar er word
niet op ingespeeld. Bij de bouw va
zo'n Vinexwijk worden eerst de hu E
zen neergezet, daarna komen de b
woners en tot slot wordt er nog eei
nagedacht over eventueel een bus
lijntje. Maar dan hebben mensen j
besloten dat ze niet zonder die aul
kunnen."
Jacques van den Nouland, eigena
van Sjaak's Hobbyshop in Leiden
„Ik kan niet zeggen dat er de laatst
jaren nu ook spectaculair meer mi
niatuurautootjes worden verkocht
Het gaat een beetje in golfbewegin
gen, maar houdt zeker geen gelijke
tred met het toenemend autobezit
Hoewel hier -behalve verzamelaar
-wel veel mensen komen die een
miniatuurversie van hun eigen aut
zoeken. Helaas zijn die niet allema
in een miniatuurversie voorradig.'
ir
a:
WARMOND - 'De Harmonie van Warmond' gaf voor een flink bezette
zaal, weer een uitvoering voor haar leden. Het fraaie programma werd
op uitstekende wijze ten gehoore gebracht en een welverdiend applaus
was dan ook het deel der uitvoerenden. Wij hopen onze 'Harmonie' in
den a.s. winter nog menigmaal te hooren. Jammer is het, dat de 'Har
monie' op het oogenblik kwijnende is en dreigde opgehouden te heb
ben bestaan, en wel door te weinig steun van de zijde der ingezetenen.
Het ledental is gedaald tot op een goede 50 leden, zoodat de inkom
sten van dat kleine ledentaai de noodige uitgaven niet meer kunnen
dekken. Maar toen zulks bekend werd, ging er een roep op: Onze 'Har
monie' moet blijven bestaan; zij, die reeds 35 jaren zich heeft staande
gehouden en een der oudste en beste Harmoniën is, die in de laatste
jaren pas is begonnen roem in te oogsten! Welke Warmonder gevoelde
zich niet trotsch, toen de 'Harmonie' dit jaar op het concours te Delft
in de 1ste afd. den
lsten en eereprijs be
haalde. En zou zij
thans moeten ophou
den te bestaan! Wat
zou er worden van on
ze volksfeesten, hard
draverijen, ijsfeesten,
enz. zonder onze
'Harmonie'. En daar
om, Warmonders! Uw
steun gegeven en ge
zorgd, dat de 'Harmo
nie' ons nog lange ja
ren moge vergasten
op haar fraaie tonen.
ANNO 1978,
maandag 30 oktober
nu alleen mijn excuses
aanbieden", fluistert ze
tussen het zachte snik
ken door. „Ik heb God al
beloofd dat zoiets nooit
meer zal voorkomen."
Diefstal is een kwalijke
zaak, benadrukt de rech
ter. „Het zorgt voor een
geweldige onrust in de
detailhandel." De vrouws
eigen invulling van boe
tedoening - het slaapge-
brek en de belofte aan de
Heer - zijn volgens hem
onvoldoende om de zaak
mee af te doen. Met na
me omdat de vrouw bij
haar aanhouding een
verkeerde naam had op
gegeven: „U heeft daar
mee het gezag van de po
litie ondermijnd en dat is
buitengewoon ernstig."
De advocaat van de ver
dachte wil de politierech
ter op het hart drukken
dat zijn cliënt zich terde
ge bewust is van de ernst
van het feit. Wie tijdens
zijn betoog een blik op
de vrouw werpt, ziet dat
ze met de zakdoek een
nieuwe vloed aan tranen
probeert tegen te hou-
voorwaardelijke geldboe
te op zijn plaats. De
vrouw is immers door
haar verdriet al genoeg
gestraft.
Die lijn wordt door de
rechter niet gevolgd. De
vrouw krijgt 250 euro
boete opgelegd waarvan
100 euro voorwaardelijk.
Steunend op de schou
ders van haar twee zonen
verlaat ze met rood door
lopen ogen de zaal.
Verzinsel
Iedereen raakt wel eens
wat kwijt. Toch zetten de
meeste mensen zich re
delijk snel over het ver
lies van hun eigendom
heen. Waarschijnlijk om
dat hun eigen slordigheid
er dikwijls aan ten grond
slag ligt. Het kwijtraken
van voorwerpen heeft
immers een groot 'eigen
schuld dikke bult'-gehal-
te.
Een Leidse student zoekt
de schuld voor het verlies
van zijn mobiele telefoon
echter buiten zichzelf.
Wat hem is overkomen
wijdt hij niet aan zijn ei-
den. „De meest zware
straf voor haar is dat ze
hier moet verschijnen",
legt de advocaat ten
overvloede uit.
Hij kan zelf trouwens
best begrip opbrengen
voor het opgeven van
een valse naam en ge
boortedatum: „Ze was
bang voor het effect dat
de diefstal op haar asiel
procedure zou hebben.
Daarnaast wist ze de
diefstal in de familie
zwaar zou vallen." De
advocaat acht alleen een
Scheidsrechter Erik Braamhaar was zondag de gebeten hond bij de
voetbaltopper PSV - Ajax. Hij was er vooral in de ogen van de Ajax-
supporters de oorzaak van dat de wedstrijd ontspoorde. Het was de
y eerste grote wed-
Je vraagt je wel eens van de arbiter,
r 7 j 7 die in Nederland en
af' waar hoiiat het Op: ook binnen de UEFA
gezien wordt als de
coming man. Braamhaar werd in de afgelopen dagen een aantal ke
ren telefonisch bedreigd. Tijdens de wedstrijd al 'zongen' supporters
dat zijn kind wat zou worden aangedaan. Is fluiten anno 2004 nog
wel leuk? Na
vraag bij PIE-
TER VINK (fo
to) uit Noord
wij kerhoirt,
collega van
Braamhaar.
Wat vindt u
van hetgeen
uw collega
overkomt?
„Dit is te be
lachelijk voor
woorden. Ie
dereen keurt
het ook af.
Maar wat
moet je als een paar gekken tijdens de wedstrijd gaan roepen dat
ze je kind wat gaan aandoen? En als ze in de dagen daarna je thuis
gaan bellen? Het ergste is dat Erik niet thuis was en zijn vrouw een
paar keer met die idioten werd geconfronteerd. Het is een maat
schappelijk probleem. Je vraagt je wel eens af: waar houdt het op?"
