Gabbermuziek terug van weggeweest Mannen vouwen, vrouwen proppen GESPREK VAN DE DAG Wieteke en Sylvia Evolutie van het wc-papier DAGELIJKS LEVEN PAAf2- JE- ALtBAA/\AL N/KT VAAi/ ROTZAK- MENSELIJK 'GORBATSJOV' en 'GORBY' zijn vanaf nu BESCHERMDE NAMEN, die uitslui tend na toestemming van de rechtmatige eigenaar, de voormalige president zelf, kunnen worden gebruikt. Gorbatsjov wil zijn naam alleen voor 'respectabe le producten' lenen. De inmiddels 72- jarige ex-leider heeft zijn naam juridisch laten beschermen, omdat hij bezorgd zegt te zijn dat het gebruik van zijn naam en afbeelding door derden, zonder zijn toestemming, nog steeds toeneemt. Gorbatsjov is in Rusland onder meer ver wikkeld in een gevecht met een wodka producent die Gorbatsjov's foto en naam op zijn flessen heeft gezet. Ook in het buitenland is de naam van de in het westen vroeger populaire Gorbatsjov in trek voor illegaal gebruik. In de Verenig de Staten zou een firma in bouwmateria len de naam Gorbatsjov hebben gebruikt om zijn waar te slijten. In Japan is er Gorbatsjov-pasta te koop. Het afgelopen deccenium was de ex-president, die de Sovjet-Unie leidde van 1985 tot de implosie van het rijk in 1991, niette be roerd om aan reclames mee te werken. Hij werkte mee aan de klantenwerving van Apple-computers en de fast-food keten Pizza Hut. Gorbatsjovs woordvoerder benadrukt dat het geld dat hij daarvoor kreeg uitsluitend werd gebruikt voor lief dadigheidsdoeleinden. Foto: AP Australische archeologen hebben naar eigen zeggen het OUDSTE FOSSIEL van een gewerveld dier ge vonden. Volgens Australische kran ten gaat het om een circa 560 mil joen jaar oud 'visachtig dikkopje' met een soort ruggengraat. Het fos siel lag overigens jaren op de veran da van een boerderij in het zuiden van Australië, totdat de eigenaar be sloot het toch maar eens te laten on derzoeken. Het oudste tot dusver bekende fossiel van een gewervelde stamt uit China en is zeker 30 mil joen jaar jonger. Nader onderzoek moet overigens uitwijzen of de Au stralische archeologen het bij het rechte eind hebben. Negen familieleden van een Britse ZENDELING die 136 jaar geleden werd OPGEGETEN door kannibalen, wonen volgende maand een plechtig heid bij waarin de afstammelingen hun EXCUSES aanbieden. De metho disten-zendeling Thomas Baker werd in 1867 in het dorp Navatusila op het Fijische eiland Viti Levu met zeven anderen gedood en opgegeten. Alleen diens laarzen en bijbel bleven over. Deze zijn nu te zien in het nationale museum van Fiji. Het dorp denkt ver- vloekt te zijn door de gebeurtenis. Het formele excuus is daarnaast onder deel van een verzoeningsproject dat de inwoners van Fiji moet verenigen met hun vaak wrede geschiedenis. Pas nadat juweelontwerper Anthony Camargo uit een taxi in Chicago was ge stapt, besefte hij dat zijn laatste COLLECTIE SIERADEN nog in de koffer van de wegrijdende taxi lag. Hij deed aangifte bij de politie maar kon zich het kenteken van de wagen of de naam van het taxibedrijf niet meer herinneren. Enkele da gen later bracht de 26-jarige Mohammed Hussain de 42-delige juwelenset met een totale waarde van 195.000 euro echter terug. Als beloning kreeg hij van Ca margo een onbekend geldbedrag en een paar saffieren oorringen. Hussain, een Indiase immigrant, vond de tas en ontdekte de juwelen. Hij vertelde Camargo per e-mail van zijn vondst. Camargo's juwelen worden gedragen door beroemd heden zoals Jennifer Lopez, first lady Laura Bush, Britney Spears en Cher. Vanmiddag geluncht met Wieteke van Dort, als be kend de liefste vrouw van Nederland, Het gesprek kwam op paranormale zaken, waar Wiet veel ver stand van heeft. Jaren geleden heb ik met haar afge sproken dit onderwerp te mijden. Voor je het weet heb je bonje over magnetisme en aardstraling. En ruzie met Wieteke is meer dan ik verdragen kan. Maar ik had haar uitgenodigd voor de maaltijd en voelde mij dus een soort gastheer. En dan moet je een beetje soepel zijn in de gespreksonderwerpen. Zo kwamen we tijdens het dessert te spreken over zaken van hogere orde. „Kijk Joost", zei la Van Dort, „ik ben niet helderziend maar helderhorend. Ik hoor soms stemmen, zomaar ineens. Sylvia Millecam hoor ik regelmatig. „Dag lieve Wiet", zegt ze dan. En dan zeg ik: „Dag lieve Syl". Ik heb ook cursussen ge volgd in handoplegging. Dat kan ook op afstand, wist je dat? Toen jij ziek was heb ik bij jou vaak ge noeg aan handoplegging gedaan. Om je kracht te geven. Dat heb ik je eerst gevraagd, weet je nog? Je gaat natuurlijk niet in het wilde weg een beetje zit ten genezen. Die krachten heb ik niet zelf hoor, het zijn universele krachten. Ik ben alleen maar een doorgeefluik. „Was er ook niet iets met vroegere levens", vroeg ik. „Klopt", zei Wieteke, „Dat heb ik ontdekt dankzij de cursus Spiritual Response Therapy. Ik ben een doof stomme vrouw geweest en in Bijbelse tijd ben ik mishandeld. Ook was ik in een vorig leven een vrouw op wie tijdens de oorlog medische experi menten zijn uitgevoerd". „Erg somber allemaal", zei ik. Wiet vervolgde: Dat valt wel mee. Ik ben ook een hoop kleurloze mannen en vrouwen geweest hoor. Hard werkende boeren en zo. Dat heb ik alle maal ontdekt op die cursus. Je leert er ook andere zaken zoals het zuiveren van zielen. Ik geef een voorbeeld: Een arts zegt tijdens een tangverlossing: Ik hoop niet dat het kind hersenbeschadiging heeft. Wat zet zich dan in zo'n babyzieltje vast? Het woord hersenbeschadiging natuurlijk. Dus dat kind gaat De eind jaren '90 ter ziele geachte hardcorehouse ofwel gabbermu ziek is weer helemaal terug. Dat zeggen grote partyorganisatoren en dj's uit de hardcorewereld. Vol gens hen is er een tweede genera tie gabbers opgestaan, ditmaal zonder kale hoofden en Australian trainingspakken, maar mét betere muziek en professioneler opgezet te feesten. Vandaag wordt in een uitverkoch te Utrechtse Jaarbeurs voor het elfde jaar Thunderdome gehou den, met 15.000 bezoekers het grootste hardcore evenement van Nederland. Irfan van Ewijk, vanaf de eerste editie in 1992 de man achter Thunderdome, zegt te merken dat hardcore groeit: ,,Het wint weer aan populariteit. Maar gelukkig profileert het zich nu als serieuze dansstroming, niet meer als gimmick." De razendsnelle en keiharde gab- berhouse kwam begin jaren '90 opzetten en bereikte haar hoogte punt in populariteit in 1996. Ar tiesten als DJ Paul Elstak en de Party Animals scoorden met 'hap py hardcore', de commerciële en vrolijke variant van gabber, ver scheidene nummer één hits. Toen gabbers in een aantal videoclips echter als pillenslikkende kale gekken werden neergezet, bete kende dat de voorlopige dood steek voor de hardcore. Grote platenmaatschappijen stopten met hardcore en richtten zich op nieuwe muziekstijlen als r &b. De harde kern gabbers feestte op een lager pitje verder. George Ruseier, organisator van de Mega- rave feesten, ziet behalve oude liefhebbers nu ook een volstrekt nieuwe lichting gabbers naar zijn feesten komen. Ruseier: ,,Het zijn mensen die techno en trance een beetje moe zijn en die nieuwsgie rig zijn naar waar hun oudere broer of zus vroeger op danste. De verkoop van cd's neemt sterk toe en ik schat dat er nu zeker veertig hardcore-evenementen per maand zijn. En daar komen niet alleen mensen met een kale kop en een trainingspak." DJ Paul Elstak (37), die inmiddels weer veel geboekt wordt, lacht nu om het bedenkelijke niveau van de hardcore uit de jaren negentig. DJ Paul Elstak: „De producties zijn nu zoveel beter geworden". Foto: GPD Elstak: „De producties zijn nu zo veel beter geworden". Zo groot als toen wordt het wat hem betreft niet meer. Door zijn uitstapje naar de happy hardcore kostte het hem moeite weer in de gratie te komen bij gabbers van het eerste uur. „Het was gewoon veel te com mercieel geworden, ik had soms vijftien optredens per maand. Op een gegeven moment was het niet meer leuk." Buiten het zicht van het grote pu bliek zijn hardcoremuziek en de bijbehorende feesten sterk gepro fessionaliseerd. Sebastian Hoff, die als DJ Promo morgen op Thunderdome staat, is blij dat de boel destijds uit elkaar is gevallen en ieder zijn eigen weg is gegaan. De hardcore kent volgens hem nu meer stromingen dan ooit en pla tenmaatschappijen stellen hogere eisen aan de muziek. Ook het publiek moet aan meer voorwaarden voldoen. Op Thun- i derdome is de kledingcode strikt: l geen Nederlandse vlaggetjes op de kleren, geen opgerolde broeks pijpen met kisten eronder en geen 1 bretels. Dat alles om eventuele neonazi's buiten te houden. Want I dat gabber daar niets mee van doen heeft, daar zijn alle betrok- 1 kenen het over eens. „Er waren in het verleden helaas wat vriendjes I van Janmaat die zieltjes wilden winnen op gabberfeesten. Maar zelfs de politie vertelde me dat echte skinheads niets met gabber hebben", zegt Ruseler. „Die ziele- poten hebben nooit iets begrepen van gabber", zegt Hoff. Voor de mensen die denken dat de hardcore uiteindelijk wel weer j een stille dood zal sterven, heeft Thunderdome-organisator Van Ewijk slecht nieuws. Volgens hem I zal de dj steeds sterker concurre- ren met de popster. Van Ewijk: „Eigenlijk staat het hele popar- I tiestenconcept onder druk. Dance is een nieuwe vorm van rock. En gabber heeft zich ontwikkeld tot de heavy metal van de dance". anp Slechte 'mikker' krijgt ontslag Een 60-jarige man uit Tai wan is ontslagen omdat hij slecht mikte op de wc. De man, Chien genaamd, kreeg zijn congé omdat hij voortdurend naast het uri noir plaste. In de ontslag brief bevestigde het bedrijf dat de reden inderdaad de sanitaire onnauwkeurig heid van de man was. Vol gens de werkgever hadden de schoonmaaksters Chien verscheidene keren op zijn gedrag aangesproken, maar zonder resultaat. De toilet- gebruiker zelf zei dat zijn werkgever mensen kwijt j wilde en dat het gewoon J een smoesje was om hem te kunnen ontslaan, dpa Wc-papier zit sinds 1890 op de rol. Foto: Ton Kastermans zich er naar gedragen. Naar die hersenbeschadiging. Zuiver je nu zo'n zieltje dan pak je die last van haar af. En de genezing kan beginnen". Heb je de stem van Sylvia nog gehoord, de laatste tijd?"„Toevallig wel", zei Wiet, laatst was ik op cursus. En ik vertel over Sylvia. Dat ze zo graag de reguliere geneeskunst en de alternatieve bij elkaar wilde brengen. Want dat wilde ze toch altijd. Ik had het nog niet verteld of Sylvia verscheen in het gezelschap van veel dode zielen. Ze vroeg ons deze zielen te zuiveren. Dat hebben we toen met zijn allen gedaan. Nu ja wij niet, ons hogere zelf deed het. Gelukkig waren het dode zielen. Levende zielen zuiveren is heel erg moeilijk. Je moet al die vorige levens gaan uitpluizen, begrijp je? Maar dode zie len zuiveren, dat is in een wipje gebeurd hoor". „Een kopje koffie Wiet?" „Graag Joost". De voormalige lijfwacht van de overleden Cambodjaanse massamoordenaar POL POT heeft een oogje op de Amerikaanse actrice ANGELINA JOLIE (Tomb Rai der). De ex-generaal uit het bloeddorstige regime van de Rode Khmer heeft de hulp van internationale media ingeroepen om haar aandacht te krijgen. ,,lk wil haar graag met mijn eigen ogen zien. Ik heb gehoord dat ze erg mooi is en dat ze zoveel houdt van haar geadopteerde Khmer-zoon." De Cambodjaan Y Chhien is gouverneur van de regio Pailin, nog altijd een bolwerk van aanhangers van de Rode Khmer. Het regime van Pol Pot wordt verantwoordelijk gehouden voor de dood van 1,7 miljoen Cambodjanen. Het drama staat bekend als 'The Killing Fields'. Jolie heeft een adoptiekind uit het Aziatische land. Ze was er tijdens de opnamen van de eerste Tomb Raider-film. Foto: Reuters De meeste mannen hebben de ge woonte toiletpapier keurig te vou wen in velletjes alvorens het te ge bruiken. Vrouwen geven er door gaans de voorkeur aan er een prop van te maken. Ook van land tot land loopt het gebruik van de rollen bij de stoelgang flink uiteen. Een Span jaard heeft de helft minder nodig dan een Duitser, maar een Zweed de helft meer. Dat zijn een paar bevindingen van studies van de jubilerende Duitse fabrikant Hakle, een pionier in de branche. Het bedrijf werd 75 jaar geleden opgericht in Ludwigsburg bij Stuttgart door Hans Klenk, die zijn naam samentrok tot Hakle. Het kwam als eerste in Europa met toiletpapier op rollen. Hakle garan deerde dat een rol duizend velletjes had. Tot dan toe en soms nog tot in de jaren vijftig, toen het bedrijf naar Mainz verhuisde, moesten de mensen het bij de reiniging van het achterwerk doen met kranten of andere publicaties. Dat was al wel een hele vooruitgang ten opzichte van middelen die hun voorouders gebruikten: stenen, geweekte mais- kolven en plantenproppen. In kustgebieden kwamen mos- selschelpen goed van pas. De evolutie heeft inmiddels het stadium bereikt van zacht papier, al dan niet vochtig, met drie lagen en kleurtjes, geurtjes en decoraties. De dominante kleuren in Duits land zijn nog steeds wit en wit blauw, maar volgens onderzoek van Hakle is 'apricot' op het mo ment zeer trendy. Nederlanders hebben minder be hoefte aan kleur. Wit is onaantast baar, aldus marktleider Page, het in 1937 gelanceerde merk van Papier fabriek Gennep. Page heeft in ons land een aandeel van zo'n 22 pro cent, bijna het dubbele van num mer twee. Terwijl er qua kleur wei nig verandert, is er wel een ver schuiving naar luxe materiaal. Het aandeel van crêpe, het grijze 'schuurpapier', bedraagt 10 pro cent en daalt. Standaardpapier (een- en tweelaags) is stabiel op 65 procent en drielaags papier zit op 25 procent en gaat verder omhoog. Hakle is in Duitsland leidend en blaast ook in Oostenrijk en Zwit serland een flink partijtje mee, maar is internationaal een kleine jongen. Wel is het sinds 1999 net als Page onderdeel van de Ameri kaanse wereldmarktleider Kimber ly-Clark, ook bekend van de mer ken Popla, Kleenex, Kotex en Hug- gies. Dit bedrijf, opgericht in 1872 in de staat Wisconsin door onder meer John Kimberly en Charles Clark, is niet alleen de grootste, maar herbergt ook de uitvinder van papier op rollen. Dat is de in 1995 overgenomen Scott Paper Compa ny. De Verenigde Staten liepen als met zoveel nieuwe ontwikkelingen voorop. Al in 1857 kwam de New Yorkse ondernemer Joseph Gayetty als eerste met verpakt toiletpapier. Hij was er zo trots op dat hij zijn naam liet drukken op de velletjes. Bij Scott Paper, dat in 1890 rollen introduceerde, was het andersom. Het bedrijf schaamde zich voor een product dat in die tijd in kwa de reuk stond. Het papier droeg dan ook niet de naam van Scott, maar die van het bedrijf waaraan het in eerste instantie werd gele verd. Zo kon het gebeuren dat het Waldorf-hotel in New York jaren lang de grootste was in toiletrollen. Veel Amerikanen deden het lang met de catalogus van warenhuis- en postorderbedrijf Sears, vooral op het platteland. Die werd aan een spijker gehangen en leverde gratis honderden vellen absorbe rend papier. Toen Sears in de jaren dertig van de vorige eeuw omscha kelde naar glad papier, dat geen greep heeft op de billen, werd de opmars van rollen versterkt. Toiletpapier behoorde al snel tot de eerste levensbehoeften van de Amerikanen. Tekenend daarvoor is de legendarische schok die tv-pre- sentator Johnny Carson teweeg bracht in 1973. Naar aanleiding van een voorzichtige waarschu wing van een senator uit de papier- staat Wisconsin grapte hij dat er een acuut tekort aan toiletpapier was. De volgende dag waren de winkelschappen in de Verenigde Staten binnen enkele uren leegge- graaid. Carson moest zijn excuses aanbieden. De Amerikanen zijn grootverbrui kers. Ze verslijten per dag gemid deld 57 velletjes, met inbegrip van toepassing voor andere zaken dan de ontlasting. Nederlanders ge bruiken volgens Kimberly-Clark ongeveer 25 stuks en brengen per dag 11,5 minuten door op het toi let. Er lijkt geen verband te zijn tus sen verbruik en tijdsduur: de ge middelde Duitser zit per dag een kwartier op de pot en heeft zo'n twintig velletjes nodig. Evert van den Heuvel Badgasten zwemmen in ontlasting Sommige van Azië's tropi sche stranden zijn zo ver vuild dat badgasten in feite door menselijke uitwerpse len waden. Dat is slecht voo de gezondheid, zegt de We reldgezondheidsorganisatie (WHO). Aan veel stranden is de gevaarlijke E.coli-bacteri! gevonden, die flinke maag- en darmproblemen kan ver oorzaken. Riolen komen daar uit op zee. Volgens de WHO bestaat er nog geen in 1 ternationale norm voor de 1 hoeveelheid toegestane E- coli-bacteriën in zeewater.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2003 | | pagina 2