SPORT
locos moet lastige
uzes gaan maken
Bob Peeters valt bij Millwail van de ene in de andere verbazing
Shooters vloert Grasshoppers
hgmaker Niek de Vries toont zijn serieuze kant
S2
Alleen Paul Bergen kan
De Bruijn laten stralen
bunschoten - Grasshoppers heeft ook de derde wedstrijd van
het seizoen verloren. De Katwijkse eredivisionist ging bij
Shooters in Bunschoten met 86-65 onderuit. Een waslijst aan
afwezigen was debet aan het verlies tegen de ploeg die in de
voorbereiding op het seizoen nog met twintig punten verschil
werd verslagen.
„Shooters wilde niet meerwerken aan het verzetten van de
wedstrijd. Van de acht speelsters zijn er vier nog junior. Daar
van was er een ziek en een geblesseerd. Met zes speelsters
konden we geen druk zetten en daarbij haalden we een laag
schotpercentage. We hadden gewoon de macht niet", aldus
coach René Mulder.
Lichtpuntje bij Grasshoppers was het optreden van Tanya
Bröring. Zij scoorde twintig punten en pakte twaalf rebounds.
Carola de Jong kwam tot vijftrien punten.
lan Leefmans
Hij wordt door zijn me
en trainer aangekon-
dé gangmaker in de se-
derdeklasser Docos.
>n blijkt er zeker ook
ize kant te zitten aan
'Vries, de 26-jarige mid-
der. Hij voorziet dat zijn
de toekomst voor een fi-
el dilemma komt te staan
hele vereniging aangaat,
schuwt hij zelfkritiek
k mis de mentaliteit om
Wj tog te voetballen."
oen
ofluies is bedrijfsleider van
"iaal van de Free Record
»™n de Haarlemmerstraat.
ni aantje waarbij de ont-
;n sfeer wordt bepaald
den ïuziek naar keuze of de
to, te dvd. „Ik ben niet hele-
n tlind van muziek en ik
n verschillende stromin-
r'^ils ik met vrienden ga
,eel n dan moet het feest zijn
wil ik gddddnmuziek."
noot De Vries zag Do-
he tot begin jaren negentig
taa euwige' vierdeklasser -
Ve( trainer Wim Visser een
i inzetten. Die reikte tot
^in de tweede klasse. De
edt oon van voormalig voor-
am maakte dat van een
I mee omdat hij tijdelijk
vaVSB uitkwam. „Via Wout
da, die daar toen assis-
ïiner was, kwam ik in
vijkerhout terecht. Een
club met supermensen,
vil echt hogerop en dat
)k gebeuren. Alleen, de
g er alleen Noordwijkers
Clorduijkerhouters speel-
voorbij. Dat is de prijs
n aarvoor betaalt."
e seizoenen, waarvan er
or een kruisbandblessu-
oren ging, keerde De
het najaar van 1998 te-
I de Haagse Schouwweg.
„Dat is de kracht van Docos;
jongens die het elders hebben
geprobeerd, komen altijd weer
terug. Het is aan de ene kant
jammer dat spelers vertrekken,
maar als ze, nadat ze hun blik
hebben verruimd, weer terug
keren dan profiteert Docos daar
ook van."
De Vries vind het de normaalste
zaak dat Docos'ers door andere
clubs worden benaderd. „Het
toont aan dat we worden be
schouwd als een vereniging
waar talent zit, al spelen onze
jeugdteams op een laag niveau.
Toen ik terugkwam van WSB
had Docos net de tweede klasse
bereikt. Zeer waarschijnlijk met
de beste lichting die de club
ooit heeft gehad. Er zijn van dat
elftal nog vier spelers over; de
broers Van Marwijk, Arjan Cie-
re, die tussentijds ook weg is
geweest, en ik. We zijn in verge
lijking met het oude team één
klasse en twee stapjes achteruit
gegaan."
Het dilemma dat De Vries bij
zijn vereniging signaleert, is dat
Docos dolgraag terugwil naar
de subtop van het amateur
voetbal, maar ook de club wil
blijven waar 'geen cent' aan
premies en onkostervergoedin-
gen aan de spelers wordt uitge
geven. „Dat er niet wordt be
taald, heeft zeker ook voorde
len. Je weet zeker dat de spelers
trouw zijn en voor de club kie
zen. We wisten toen we in de
tweede klasse voetbalden dat
we de enige vereniging waren
waar niet werd betaald. Dat had
ook weer zijn charme tussen
clubs als Kranenburg, WM en
Alphense Boys waar de geld
kraan vol open stond. Willen
we weer omhoog dan gaat het
niet meer zonder betalingen
lukken. Het is niet anders. Nie
mand verandert nog voor niets
van club, dat is toch al lang
geen geheim meer."
De Vries is voor- noch tegen
stander in de discussie die bij
Docos onvermijdelijk aan de
orde komt. „Als het aan mij ligt,
kiezen we voor een soort mid
denweg; geen betalingen, maar
financiële prikkels. Veel club
mensen waren daar altijd falie
kant tegen, misschien dat de
meningen langzaam zijn bijge
draaid."
De discussie zou wellicht dit
seizoen al gevoerd moeten wor
den. Want volgens De Vries is
de kans op promotie groot en
de kans dat het huidige team
zich vervolgens in de tweede
klasse handhaaft klein. Docos 1
bereikte afgelopen voorjaar de
nacompetitie en struikelde in
het zicht van de haven. Sinds
dien is zijn ploeg met de komst
van Robin Ravensbergen en de
terugkeer van Herman van
Marwijk en Raul Wallaart er
niet minder op geworden. „Al
leen het vertrek van verdediger
Ruud van de Heuvel is een
aderlating. Daardoor zijn we
defensief nog altijd zoekende.
Een goede klassering is dit sei
zoen afhankelijk van die linie."
Het belangrijke treffen met
koploper Verburch bepaalt of
Docos aansluiting vindt met de
top of middenmoter wordt. De
blessuregevoelige De Vries, die
vorig seizoen voor de tweede
keer in zijn voetballeven een
jaar miste door een kruisband-
kwestsuur, is erbij. „Op het ein
de van mijn revalidatie heb ik
me lekker laten afbeulen. Ik wil
de snel herstellen, maar een
zaam rondjes lopen om het
veld zag ik niet zitten. Ik heb af
en toe een schop nodig. Voor
malig DIOK'er Wim Fallaux
nam me acht weken lang stevig
onder handen op het strand.
Na afloop was ik de fitste in de
selectie."
Ondanks zijn inzet, geeft De
Vries eerlijk toe dat hij de juiste
mentaliteit ontbeert. „In de
jeugd heb ik in verschillende
Niek de Vries: „Dat is de kracht van Docos; jongens die het elders hebben geprobeerd, komen altijd weer
terug." Foto: Henk Bouwman
Leidse selecties gespeeld en
dan sta je al snel in de belang
stelling van andere clubs. Het
leek me niets om me jarenlang
de pestpokken te werken en
dan, heel frustrerend, het eerste
elftal van Quick Boys nét niet te
halen. Of je gaat naar ADO om
daar in de A3 te belanden. Daar
had ik allemaal geen zin in. Dat
ik hard aan mijn revalidatie
werkte, kwam doordat ik een
bereikbaar doel had: het eerste
van Docos. Daar wilde ik het
wel voor doen."
zaterdag l8 oktober 2oo3
door Arjan Vos
eindhoven - De hernieuwde sa
menwerking met Paul Bergen is
onvermijdelijk, wil Inge de
Bruijn tijdens de Olympische
Spelen van komend jaar op
nieuw kunnen schitteren. Voor
al dankzij de Spartaanse trai
ningsmethodes van de Ameri
kaanse zv emcoach werd De
Bruijn immers de snelste
zwemster ter wereld.
Jarenlang combineerde De
Bruijn periodes bij de Philips-
ploeg van Jacco Verhaeren met
langdurige sessies in de VS. Met
ijzeren wilskracht en discipline,
opgelegd door Bergen, reikte
De Bruijn tijdens de Spelen van
Sydney in 2000 tot drie gouden
medailles. Daarna liep na jaren
van zelfopoffering het ballon
netje langzaam leeg en werden
de verleidingen van het leven
als ster haar soms teveel.
De Bruijns gedrag leidde tot
wrevel, met twee 'scheidingen'
als gevolg. Eerst werd ze in de
zomer van 2002 door de leiding
van de Philips-ploeg op de kei
en gezet, begin dit jaar liep ook
de samenwerking met Bergen
op de klippen. De Bruijn meld
de zich bij de Amsterdamse
profploeg TZA van trainer Fe-
dor Hes. In de luwte van het
Sloterparkbad wilde ze zich
voorbereiden op het WK in Bar
celona. Erg lang ging het ook in
Amsterdam niet goed. Vlak
voor het WK verkoos De Bruijn
een sponsortrip boven trai-
ningsarbeid, wat Hes en bonds
coach André Cats verleidde tot
een welgemeend advies aan de
zwemster: blijf thuis, om neder
lagen en dus gezichtsverlies te
voorkomen.
Dat advies krenkte De Bruijn
die de vereiste limieten ge
zwommen had. Ze werd alleen
ingeschreven voor de 50 meter
vlinderslag en de 50 meter vrije
slag, nummers zonder veel uit
straling. Boven op de Mont-
juich liet De Bruijn op een voor
Nederland tegenvallend WK
zien dat ze ook met weinig trai
ningsuren tot veel in staat is. Ze
pakte tweemaal goud en redde
zo min of meer het WK voor
Oranje. Triomfantelijk deelde
De Bruijn, met de gouden plak
ken om haar nek, enkele sneren
uit naar haar criticasters Hes en
Cats.
Hes opperde dat het misschien
wel beter was als De Bruijn met
het oog op de Spelen van 2004
haar heil weer in het buitenland
zou zoeken. In Nederland werd
ze 'te snel afgeleid', vond Hes.
De Bruijn reageerde geïrriteerd
op die suggestie, maar duidelijk
was dat de samenwerking met
TZA eigenlijk geen succes meer
kon worden. De Bruijn keert nu
terug naar Bergen, waarschijn
lijk de enige coach die De
Bruijn nu nog richting Olym
pisch goud kan stuwen. Bergen
is geen zachte heelmeester, De
Bruijn zal diep moeten gaan.
73 Rob Sporken
ar.
den - Bewierookt in Kerkrade, afgebrand in Arn-
Yll opgepikt door Millwail. Na zes jaar Nederland,
leriode doorspekt met succes en misère, werd
v 'eeters plotseling gedropt in zijn ultieme droom:
l_l{ lallen in Engeland. Welkom in de romantiek van
ind rush.
was even schrikken deze week. Bob Peeters
gt amper twee maanden de trotse leeuw van
vall op zijn borst of de trainers die hem naar
iland lokten, hebben hun koffers al kunnen
en. Dat is lekker voor de met veel tamtam bin-
Hjehaalde Belgische aanwinst. „Tsja, het voetbal
inderdaad nergens op. Ik neem aan dat de
we coach in elk geval een andere spelstijl zal
eren, want hier was geen eer mee te behalen,"
Peeters, voor wie het snelle ontslag van het
niet echt als een verrassing kwam. Daarvoor
t de nieuwkomer al te veel meegemaakt de eer
reken.
londsey, Deptford, New Cross. Illustere namen
I leruchte wijken die door de bewoners van het
kjdaine Londen City neerbuigend worden beti-
ypls 'de andere kant van de Thames'. Een voet-
- van New Cross Gate, het deprimerende eind-
van de East London-metrolijn, naar de Denn,
ïusse en moderne thuishaven van voetbalclub
vall, reflecteert een depressief beeld van de
)ere buurten aan de zuidelijke oevers van de ri-
Het gebied lijkt een abonnement te hebben op
asgrauw wolkendek. Voorbijgangers, geteisterd
regen en een ijzige wind, kruipen weg in hun
chons. Zelfs een krakkemikkige spoorlijn voelt
verheven boven de trieste omgeving die in
enkele toeristengids vermeld staat,
inaliteit en armoede hebben hier een pact ge
il, hier ligt de kiem van de working-class hero,
illend genoeg is geen sprake van verpauperde
ges met bouwvallige woonblokken. Toch bor-
inder het likje verf dat over de afgebladderde
nen is gestreken de collectieve onvrede over
ansarme toekomst. „De stad knapt dit gedeel-
om het imago te verbeteren", legt Deano
ding uit. „Toch zal het altijd de streek van de
narbeiders blijven. Je zult er weinig welvaart
effen."
ding is de perschef van Millwail FC, met een
iting van ongeveer twintig miljoen euro één
Ie kleinste van de dertien profclubs in London,
lub ook die Bob Peeters in augustus na een
emtransfer inlijfde, waarmee voor de 29-jarige
een droom werkelijkheid werd. Na zijn eerste
ismaking was de lange spits meteen verkocht:
stap moest hij maken. Vitesse, dat weinig ple-
ïad beleefd aan de voor veertien miljoen gul
van Roda JC overgenomen aanvaller, was blij
zwaargewicht van de begroting te kunnen
pen. De deal was dan ook snel gemaakt. „Mill-
is ambitieus, heeft een leuk stadion, beschikt
een schatrijke voorzitter en ligt in London, op
kwartier vliegen van Antwerpen. Het hele
|je sprak me meteen aan", verklaart de hoofd
deler.
s inmiddels twee maanden en tal van lucht-
verder. De verwondering bij Peeters maakt
taam plaats voor gewenning en aanpassing.
I het was even slikken, voetballen in de First
_jion. „Na zes seizoenen verzorgd voetbal, ben
Bob Peeters: „Millwall is ambitieus, heeft een leuk stadion, beschikt over een schatrijke voorzitter en ligt in London, op drie kwartier vliegen van Antwerpen. Het hele
plaatje sprak me meteen aan." Foto: GPD/Peter Schols
ik in een andere wereld terechtgekomen. Dit is het
pure kick and rush. Sommige teams proberen te
combineren, maar het lukt van geen kant. Alles
wordt naar voren gepeerd, de aanvallers moeten
het verder uitzoeken."
Een ideaal spelletje voor de Belgische beer, zou je
denken. Peeters schudt zijn hoofd. „Ze zagen in mij
een type dat alles en iedereen omver loopt, maar
ondanks mijn lengte ben ik geen echte targetman.
Ik kan een bal goed afschermen, heb hem liever in
de voeten. Die hoge ballen zijn geen pretje, want de
verdedigers hier zijn beesten. Die kletsen erin, on
gelooflijk. Laatst won ik vier van de twintig kop
duels. Dat kreeg ik te horen ook. Ze vinden dat ik
zwaarder moet worden. Om dat duidelijk te maken
hadden de spelers in het kleedlokaal een skelet ge
hangen met mijn voetbalkleren aan. Onvoorstel
baar. Bij Roda lette een voedingsdeskundige nauw
gezet op mijn vetpercentage. En dan krijg je hier
doodleuk te horen: 'Bob, je bent te licht'."
In de ruimte waar de Belgische aanwinst werd be
groet door een verzameling botten in Millwall-out-
fit staat een enorme gettoblaster te pronken op een
tafel. Het geluidsmonster vervult een prominente
rol in het voorbereidingsritueel op een wedstrijd.
„Dat apparaat wordt vol opengedraaid. Dan hoor je
een loeiende sirene, gevolgd door 'Warning, this is
a fire-alarm'. De eerste keer raakte de clubarts in
paniek, die dacht echt dat er brand was. Ik wist ook
niet wat ik meemaakte. Als ik me dan heel stil op
mijn plekje zit te concentreren, krijg ik van die gas
ten een klap tegen mijn hoofd: of ik een beetje vro
lijker wil doen."
Het zijn de bekende verhalen die over het Engels
voetbal op lager niveau de wereld in worden geslin
gerd. Een ontspannen voorbereiding gevolgd door
negentig minuten hersenloos gedraaf.
Waar de Lions echter vooral bekendheid om genie
ten is hun gewelddadige aanhang. De club stond ja
renlang synoniem voor hooliganisme, extreem sup-
portersgeweld en vreselijke veldslagen. Geen won
der in deze troosteloze omgeving, waar de sociale
ellende een ideale voedingsbodem vormt voor
agressie en misdaad. Als Peeters zijn jeep als een
volleerd Engelsman door het drukke verkeer loodst
staan op de hoek van een straat een jongen en ee„
meisje na een kleine botsing ongegeneerd op elkaar
in te meppen. Een enkele passant kijkt met de han
den in de onvermijdelijke joggingbroek toe, het me
rendeel vervolgt zijn weg.
„Als ze hier een paar bier op hebben, worden ze zo
snel agressief, niet meer normaal. Het klopt dat
Millwall een slechte naam heeft op het gebied van
supporters. Het is een erfenis uit het verleden. Ik
heb zelf nog geen problemen meegemaakt. Het is
nu eenmaal lastig van dat imago af te komen. Eens
een dief, altijd een dief. Je ziet wel dat de fans voor
namelijk uit het arbeidersmilieu komen, maar wat
vooral opvalt is dat ze zo vriendelijk zijn."
De laatste escalatie dateert van mei vorig jaar. Naar
schatting negenhonderd hooligans sloegen na een
ongelukkig verloren play-offwedstrijd alle frustratie
van zich af en zetten de buurt in de fik. Bijna vijftig
agenten raakten gewond tijdens de gedenkwaardige
Slag om Bermondsey. Het was de bekende druppel.
Millwall voelde zich gedwongen de verguisde mem-
bercard te introduceren. De harde kern is sindsdien
buitengesloten, maar tegelijkertijd liep het toe
schouwersaantal vorig seizoen terug van 14.000 tot
7000. Momenteel passeren gemiddeld 10.000 man
de poortjes bij een thuisduel.
Van de minder rooskleurige levensomstandigheden
in het treurige gebied rond de Denn heeft Peeters
geen last. Samen met vriendin Ilse en de kinderen
Saar (bijna twee) en Wout (vier maanden) heeft hij
een sfeervol, typisch Engels huis betrokken in het
voorstadje Bromley, zo'n twaalf kilometer zuidelij
ker. „Het leven bevalt prima. In Bromley vinden we
alles wat we nodig hebben. Een mooie omgeving,
rust, een leuk centrum met winkels en restaurants.
We zijn nog geen enkele keer Londen in geweest."
Hoewel de gemiddelde Londenaar er een sport van
maakt zo snel mogelijk van plek A naar B te sprin
ten, heeft de Belg (tot nog toe goed voor drie tref
fers) geen angst in het centrum van de mierenhoop
onder de voet te worden gelopen door handteke
ningenjagers. Het nietige Millwall is blijkbaar alleen
interessant voor de (boulevard)pers als er ouder
wets op los wordt geslagen naast het veld. De rust
op de tribunes houdt het gros van het journaille
weg.
Hetzelfde geldt voor de resultaten. De heetgebaker
de supporters eisten na de verloren thuiswedstrijd
tegen Preston afgelopen dinsdag het ontslag van
Mark McGhee. Prompt werden de hoofdcoach en
zijn assistent een dag later de keien op .geschopt.
Peeters: „Het geeft aan hoe ambitieus men is. Als
het slecht draait, wordt meteen ingegrepen. Hoewel
ik aardig met hem kon opschieten, was hij als trai
ner geen topper. En dan druk ik me voorzichtig uit.
Er zat totaal geen samenhang in het spel, het team
werd constant door elkaar gehusseld. Van de vier
spitsen heb ik de meeste wedstrijden in de basis ge
staan. Als je echter elke keer een ander naast je
vindt, raak je nooit ingespeeld. Of ik het daar wel
eens met de manager over heb gehad? Nee, dat is
not done in Engeland. Over de beslissingen van de
hoofdcoach ga je hier niet in discussie."
En zo vervelend is het niet af en toe te moeten toe
kijken. Door het loodzware programma, gekoppeld
aan het moordende tempo is een plaatsje op de
bank op zijn tijd eerder eer> verlossing dan een
straf. „Normaal baal je wanneer je een wedstrijd
moet missen. Hier is het wel eens prettig om er
naast te staan. Laatst was ik echt aan te einde van
mijn Latijn. We hebben nu veertien duels gespeeld,
maar hebben bijna nog een hele Nederlandse com
petitie (32 wedstrijden, red.) voor de boeg."
Vanwege het grote aantal wedstrijden worden de
trainingen aangepast. Althans dat leert de overleve
ring: trainingen moeten oomamelijk worden ge
zien als tijdverdrijf. Toch? Peeters fronst zijn wenk
brauwen en wijst bij het passeren van het trainings
complex in Bromley naar de velden. „Als warming-
up lopen we wel eens twee rondjes om die velden
daar. Dan heb je het over vier kilometer, als war-
ming-up. Echt, hier wordt zoveel gelopen tijdens
een training. De assistent-coach vroeg me onlangs
eindelijk of ik hem een paar trainingsschema's uit
Nederland kon bezorgen."
Daar heeft de goede man nu niets meer aan. Nu het
düo op straat is gezet, breekt ook voor Peeters mo
gelijk een onzekere tijd aan. „Het is afwachten wat
de nieuwe manager van plan is. Ik heb een contract
voor drie jaar en kan me niet voorstellen dat ik, met
mijn salaris, op een zijspoor word gezet."
Al beseft Bob Peeters na twee maanden kick and
rush dat het er in de First Division toch anders aan
toegaat dan in Nederland.
