REGIO
water gestop
'Tweede plan maken voor wooncomplex voor ouderen
Wassenaars park raakt rustieke karakter kwijt Aanvoer ZOe
Zoeterwouds duo aan de slag met opbrengst Missieveiling
Nooit meer weg ui
Het Bewaarde Lan
Friezen duiken
in literatuur
Schippertjeskoor
bij Strontrace
Zorgcentrum
Hofïvijck heeft
plannen voor
nieuwbouw
Wassenaarse dealer voorlopig vast
zaterdag 11 oktober 2oo3 F
leiderdorp - De Friese Vereni
ging in Leiden en omstreken
verdiept zich op 15 oktober in
het leven en werk van Gysbert
lapix (17de eeuw) en Fedde
Schurer (20ste eeuw), schrijvers
die de hoogtepunten in de Frie
se literatuur voor htm rekening
hebben genomen. De Friese
muzikanten Hindrik en Beitske
van der Meer nemen leden en
niet-leden van de Fryske Krite
mee langs het leven van deze
schrijvers. De bijeenkomst be
gint om 20.00 uur in de Schep-
pingskerk in Leiderdorp, Van
Poelgeestlaan 2. Toegangsprijs
voor leden is 3 euro, voor niet-
leden 5 euro.
warmond - Het Warmonds
Schippertjeskoor heeft besloten
dinsdagavond een optreden te
verzorgen voor de bemannin
gen van de schepen die mee
doen aan de Strontrace. Het
koor gaat er van uit dat ver
scheidene schepen om uiteen
lopende redenen verlaat in
Warmond aankomen, het koor
zingt de vermoeide varensgas
ten om 20.00 uur toe in Park
Groot Leerust.
door Nancy Ubert
oegstgeest - Zorgcentrum Hof-
wijck, dat dit jaar een halve
eeuw oud is, koestert verre
gaande nieuwbouwplannen.
Architect Jacques Prins heeft
die onlangs in het gemeente
huis van Oegstgeest ontvouwd.
Het nieuwbouwcomplex wordt
in een 'gekantelde L-vorm' ge
bouwd aan de Hazenboslaan
en de Piet Heinlaan. Voor het
grootste gedeelte wordt er ge
bouwd op eigen grond. Het
huidige gebouw en de aanleun
woningen maken plaats voor
een modem oord. Met de
nieuwbouw wordt het aantal
zorgplaatsen niet uitgebreid,
maar de bewoners krijgen wel
meer comfort.
Op de hoek van de twee straten
komt het entreegebouw te
staan, met plek voor andere
zorgondememers, zoals een fy
siotherapeut. Zowel aan de Ha
zenboslaan als aan de Piet Hein
worden twee wooneenheden
gebouwd die tezamen 48 ap
partementen tellen. Daarin
kunnen mensen zelfstandig
wonen, maar in geval van nood
is er verpleging en verzorging.
Aan de Piet Heinlaan komt een
wat forser gebouw te staan dat
onder meer plaats heeft voor
dertig dementerende ouderen.
Dankzij de patio in het midden
en de vier gangen daaromheen
die met elkaar in verbinding
staan kan deze groep mensen
veilig wandelen.
Buurtbewoners hebben inmid
dels hun mening gegeven over
het ontwerp dat overigens al
een keer is aangepast om de
omwonenden ter wille te zijn.
Heikel punt voor de buurt is het
verlies van het zicht op het Hof-
brouckerpark dat achter de
woonvoorziening ligt. Nu heb
ben de buren nog een leuk
doorkijkje.
Architect Prins heeft nog een
paar maanden de tijd om ook
hiervoor een oplossing te vin
den.
Directeur Paats van Leiderdorps zorgcentrum Dillenburg dringt aan op spoed
door Janneke Dijke
leiderdorp - De gemeente Leiderdorp moet al
beginnen met het maken van plannen voor
een nieuw woonzorgcomplex voor ouderen.
Nu bekend is geworden dat de bouw van het
wooncomplex op de plek van de Muzenhof
en zorgcentrum Dillenburg minstens een jaar
vertraging oploopt, mag de gemeente niet stil
blijven zitten, zegt Dillenburg-directeur A.
Paats.
Je schuift het probleem voor je uit, maar te
gelijkertijd wordt het probleem groter", aldus
Paats. .Als het complex er eenmaal staat, is
het probleem niet opgelost. Eigenlijk zou je er
nog iets bij moeten bouwen. Ik weet dat dat
moeilijk is, want de gemeente heeft niet on
beperkt grond beschikbaar. Maar het is no
dig."
Bij het management van Dillenburg heerst
zowel teleurstelling als begrip over het uitstel.
Paats: „De kamers in Dillenburg beslaan 24
vierkante meter. De nieuwe norm is al min
stens 45 vierkante meter. Daarmee kun je rea
liseren dat het bed niet zo prominent in de
kamer staat. Als je dat als zorgaanbieder aan
de horizon ziet, wil je dat bieden aan je cliën
ten. Jammer als dat dan vertraagt." Toch
gaan Paats en zijn collega's ervan uit dat van
uitstel geen afstel komt. „Het uitzicht op die
horizon, daar geloven we allemaal in."
Een paar maanden geleden besloten gemeen
te, Algemene Woningstichting Leiderdorp
(AWL) en de stichting Rijnzate waar Dillen
burg onder valt dat het uitstel onontkoom
baar was. De gemeente heeft dat besluit pas
in de begroting voor 2004 naar buiten ge
bracht. In plaats van beginnen met bouwen
in de zomer van 2004 wordt het op zijn
vroegst 2005 of 2006 voordat de eerste paal de
grond in gaat. De torenhoge financiering en
de ingewikkelde regelgeving in de zorg zijn
daar debet aan. Zo moeten theater de Muzen-
hof en zorgcentrum Dillenburg wijken voor
de nieuwbouw, maar deze gebouwen zijn nog
niet afgeschreven. Ook is het moeilijk om
geldschieters te vinden voor de luxere onder
delen van het zorgcomplex, zoals het atrium.
„Je kunt in het plan gaan snijden en de luxere
onderdelen eruit halen", zegt Paats. „Maar
dan houd je iets over dat vlees noch vis is.
Dan heb ik liever dat het wat langer duurt."
In het woonzorgcomplex aan de Cor Gordijn
singel komen 60 appartementen voor mensen
die 24 uur per dag zorg nodig hebben, en 140
woningen voor mensen die zorg kunnen op
roepen.
Onder de bewoners van Dillenburg is geen
onrust ontstaan over de vertraging. „Het plan
leeft bij hen eigenlijk niet. De gemiddelde be
woner van Dillenburg bezit nu een leuk ap
partementje met een keukentje. Die zal niet
verdrietig zijn." Volgens Paats zien de meeste
bewoners niet eens uit naar de bouw van het
nieuwe pand, omdat dat voor hen voora
luidsoverlast oplevert. Ook de verhuizing
het nieuwe gebouw is niet iets waar ze o|
ten te wachten vanwege de rompslomp.
De seniorenraad is nog niet door de gem
te op de hoogte gesteld van de grote vi
ging. „Het is spijtig", zegt voorzitter C.
nen. „Het gevolg is dat de wachtlijsten a
maar langer worden en er in de tussi
weinig service wordt verleend aan de s
ren. Elke dag dat het langer duurt is eigi
al te laat. Ik heb er wel begrip voor
niet la minute kan. Het is een grote pi
en ik denk dat dit overmacht is. De gemt
werkt er volgens mij hard genoeg aan."
'Er zijn er altijd wel een paar die zich aangetrokken voelen tot drugs'
door Mare Konijn
wassenaar Drugsrunners door
kruisen het dorp, de politie rolt
steeds vaker wietplantages op
en op straat worden zelfs de res
tanten gevonden van het roken
van coke. De politiek in de rustie
ke gemeente Wassenaar maakt
zich zorgen over de toename van
drugsoverlast. Wordt Wassenaar
een drugsdorp?
Met de majesteitelijke wilgen
langs het water, het prieel on
der de kastanjebomen en de
statige villa's met donkere bak
steen kan het Burchtplein in
Wassenaar zich met gemak on
der de fraaiste pleinen uit de re
gio scharen. Het is een populair
plein ook, wat alles te maken
heeft met de ruime sloot, de
brede gazons en de bankjes
waar de mensen uit de wijk lek
ker buiten kunnen zitten. Een
prachtig parkje, in het midden
van een langgerekt plein, in een
welgestelde buurt van een rus
tieke gemeente. Niets aan de
hand, zou je zeggen.
Dus wel. Want het CDA-raads-
lid Cees Tukker vertelde deze
week in de raad dat zich op dit
plein de laatste tijd 'vervelende
zaken' hebben afgespeeld. Dat
vervelende komt er op neer dat
het prieel en de bankjes in het
park worden gebruikt door jon
geren die daar drugs gebruiken.
Dealers zijn er ook al gesigna
leerd.
Een bewoonster aan het
Burchtplein kan er over mee
praten. „In het park wordt veel
geblowd. Ik heb ruim tien jaar
in Amsterdam gewoond, dus ik
ben wel wat gewend. Maar
soms, als de wind verkeerd
staat, kunnen we niet in de ach
tertuin zitten. Dan krijgen we
Het Burchtplein in Wassenaar: het prieel en de bankjes in het park worden gebruikt door jongeren die daar drugs gebruiken. Dealers zijn er
ook al gesignaleerd. Foto: Henk Bouwman
voortdurend die pregnante
geur van dat geblow over ons
heen. Vooral als je bezoek hebt,
is dat niet bepaald prettig."
Het bewijs is niet moeilijk te le
veren. Je hoeft je blik maar op
de grond te richten. „Die gasten
gooien altijd alles op de grond",
gaat de vrouw verder. „Mijn
man heeft er een gewoonte van
gemaakt de wietzakjes op te ra
pen en te verzamelen. Hij heeft
wassenaar - Een 19-jarige
man uit Wassenaar blijft vast
zitten op verdenking van
handel in cocaïne en xtc. Dat
heeft de rechtbank in Den
Haag bepaald. De man werd
op 24 september aangehou
den. Hij zou van oktober 2002
tot april 2003 hebben gedeald
in de buurt van 'een middel
bare school in Wassenaar', al
dus de persofficier. Afnemers
waren personen in leeftijd
van 17 tot dertig jaar. Eerder
dit jaar werden in Wassenaar
al vier verdachten aangehou-
den op verdenking van han
del in drugs. In deze zaken
zijn gevangenisstraffen geëist
van 12 tot dertig maanden.
De uitspraak hierover is in al
le de gevallen maandag.
er al heel wat. En als het nou bij
blowen blijft. Nee, ze moeten
dan ook zo nodig de bierflesjes
kapot gooien. Want dat is mis
schien nog wel het ergste. Er
wordt ook ontzettend veel ge
dronken. Daar worden ze bal
dadig van."
Hoe ze aan de drugs komen is
volgens de jonge vrouw, die
niet met haar naam in de krant
wil, wel duidelijk. „Je staat er
eerst niet bij stü. Je denkt: zo
iets gebeurt hier niet. Maar als
je met andere bewoners praat,
dan kom je tot de conclusie dat
een bepaalde auto de drugs
komt bezorgen. Dat is zorgelijk,
een dealer voor je huis. Ik weet
niet of er alleen wordt geblowd.
Het plein verloedert."
De vrouw laat het niet op zich
zitten en stapt op de jongeren
af. „Ik vraag of ze weg willen
gaan. Eerst krijg je een grote
mond. Maar ik blijf er bij staan,
en dan druipen ze op een gege
ven moment wel af. Dan wor
den het ineens weer kleine jon
getjes. In het dorp wordt vaak
gezegd dat het jongeren zijn
van de Amerikaanse School.
Die zitten er ook bij. Maar het
zijn vooral ook de jongens uit
de buurt. Van die kakjonge-
tjes."
Het kordate optreden wordt
niet altijd gewaardeerd. En dus
volgen er tegenacties. „Ze gooi
en kastanjes door een open
staand raam, bellen midden in
de nacht aan en hebben al twee
keer de brievenbus opgeblazen.
Ook hebben ze midden in de
nacht op de ramen gebonkt.
Dan schrik je je rot."
Niet alleen het Burchtplein
wordt gekweld door drugsover
last. Ook in het wijkje tussen de
American School en het Adel-
bert College is het volgens de
politici raak. „Ze zitten hier in
derdaad in het portiek te ro
ken", zegt een oudere bewoner
aan de Dijkgraafstraat. „Mijn
vrouw veegt altijd de peuken
op. Maar of dat blowen is, weet
ik niet. Het zijn jongens van het
Adelbert en de Amerikaanse
School. Die scholen liggen hier
allebei om de hoek."
Nog zo'n favoriete blowplek ligt
achter de huizen aan de Weijer-
manstraat, net uit het zicht van
de bewaker van de Amerikaan
se School. „Daar zaten brutale
types bij", weet een bewoner.
„Eén van die knapen nam zelfs
de bokshouding aan toen ik ze
wegstuurde. Maar ik laat me
niet bang maken. Ik heb ook
gezien dat er gedeald werd,
door een jongen op een brom
mer. Maar dat is alweer een half
jaar geleden."
De directeur van de American
School, Paul DeMenico, zegt er
alles aan te doen om gebruik
van drugs tegen te gaan. „We
hebben dit jaar de regels aange
scherpt. En elk jaar laten we
speciaal mensen uit Massa
chusetts overkomen om voor
lichting te geven. Die doen dat
geweldig. Op school wordt niet
gebruikt. En vlak daarbuiten
ook niet, want daar hangen
overal camera's. Maar ik ben
niet naïef. Iedereen weet dat in
grote groepen adolescenten al
tijd wel een paar jongens zich
aangetrokken voelen tot
drugs."
door Judy Nihof
zoeterwoude - De opbrengst
van de jaarlijkse Missieveiling
in Zoeterwoude is allang niet
meer alleen bestemd voor het
werk van Zoeterwoudse missio
narissen. Het missiewerk sterft
langzaam uit. Een steeds groter
deel van de opbrengst gaat naar
projecten in ontwikkelingslan
den waarbij jonge Zoeterwou-
denaren betrokken zijn. Met
geld van de laatste Missieveiling
konden Bertine de Groot (19)
en Willeke van Rijn (22) een
groot aantal mensen helpen.
De Groot keerde in juni terug
uit Afrika. Van Rijn is net thuis
van een jaartje India.
Vijftienhonderd euro. Het lijkt
een klein bedrag dat De Groot
van de Missieveiling kreeg,
maar ze heeft ermee kunnen
uitpakken. Ze laat een foto zien
van een garage, ergens in Sierra
Leone, die werd omgetoverd tot
een schooltje. „Eerst kregen de
kinderen buiten les. Nu hebben
ze een mooi lokaaltje." Voor
een poliodorp kocht ze op de
markt 'basisdingen', van tan
denborstels tot potloden. Van
het geld kon ook nog een oog
operatie worden betaald en
werden voor projecten in Togo
hout voor schoolbanken en verf
aangeschaft.
Van Rijn besteedde het bedrag
van de Missieveiling en een bij
drage van Het Graalhuis aan
'Eerst kregen de kinderen buiten les. Nu hebben ze een mooi lokaaltje'
Willeke van Rijn is sinds vorige week terug bij haar ouders op boerderij 't Geertje, waar Bertine de Groot
zaterdag en in de vakanties werkt. Foto: Hielco Kuipers
een opvangproject voor straat
kinderen in Calcutta. „Het geld
is onder meer gegaan naar zo
merkampen voor de straatkin
deren. Die zijn belangrijk voor
ze. Tijdens zo'n kamp kunnen
ze lekker rennen en buiten spe
len. Ook hebben we nieuwe
kleding voor ze gekocht."
Van Rijn had haar bloemisten
opleiding afgerond en een
poosje in een bloemenwinkel
gewerkt toen ze met een goede
vriendin op het vliegtuig stapte
naar India. „Ik wilde naar een
arm land. Het leek me interes
sant om met straatkinderen te
werken, en om te zien hoe ze
zich redden." Haar taak was
om de kinderen bezig te hou
den en te helpen met Engels en
rekenen.
Van Rijn is nog steeds vol van
wat ze in het opvanghuis voor
jongens van vijf tot acht jaar
meemaakte. Daar bracht ze de
meeste tijd door. De jongens
bleken zowel een keiharde kant,
als een zachte kant te hebben
„Ze doen agressieve spelletjes,
zoals elkaar schoppen. Huilen
doen ze bijna nooit. Ons be
handelden ze juist met respect
Ze noemden ons 'auntie' en
wilden alles voor ons doen."
Voor het opvangproject heeft ze
niets dan lof. „De kinderen krij
gen onderdak, eten en een op
leiding. Als ze klaar zijn, krijgen
ze een huisje, een baan en
startgeld. Het geld dat naar het
project gaat wordt goed be
steed. Alles wordt in de kinde
ren gestopt."
De Groot voelde zich meer aan
getrokken tot Afrika. Zij vertrok
in november met het hospitaal
schip Anastasis naar Siera Leo
ne, Togo, Ghana en Mali. Op
het schip of aan wal voeren chi
rurgen operaties uit. Verder
trekken teams met vakmensen
het land in om de mensen op
allerlei gebied te trainen. Ze le
ren de mensen hun eigen voed
sel te verbouwen, voorzienin
gen voor water aan te leggen en
scholen en ziekenhuizen te
bouwen. Op het schip werkte
De Groot in de keuken en op
het dek. Aan wal deed ze van al
les en nog wat. Van het geven
van aidsvoorlichting tot water
en zand halen voor het maken
van cement.
Van de acht maanden bracht ze
de helft door in Sierra Leone,
een land dat wordt geteisterd
door oorlog. Wat ze daar zag,
maakte diepe indruk op haar.
„Ik heb daar zoveel ellende ge
zien. Ik heb nog nooit zoveel
mensen gezien met geampu
teerde armen en benen. Aan de
lopende band gaan kinderen
dood. Alles is kapot, gebouwen
zijn ingestort." De reis kostte
De Groot duizenden euro's,
maar dat had ze er graag voor
over. Sinds kort studeert ze er
gotherapie. Ze weet niet of ze in
de ontwikkelingshulp gaat als
ze klaar is. „Ik heb geen vaste
plannen, maar laat die moge
lijkheid open." Van Rijn wil in
Nederland blijven. Ze zoekt nu
werk, 'in de bloemen'. „India
was een geweldige ervaring
maar ik wil mijn vrienden hou
den, mijn leven hier hebben.
Bovendien heeft de reis veel
geld gekost. Ik ben blut." Zater
dag 25 oktober is er in Zoeter
woude weer een Missieveiling.
leiden/regio - De aanvoer van
zoet water uit het Amsterdam-
Rijnkanaal naar de waterwegen
in de Leidse regio is sinds gister
middag vier uur beëindigd. Door
de grote hoeveelheid regen van
de afgelopen dagen en doordat
het waterpeil van de Rijn is ge
stegen, is de aanvoer van extra
zoet water niet meer nodig. De
hoogheemraadschappen van
Rijnland, Delfland, Schieland en
De Stichtse Rijnlanden hebben
dat gisteren besloten.
Met het besluit rekenen de wa
terschappen af met de droogte
die Nederland deze zomer teis
terde. De eerste maatregel om
de droogte te lijf te gaan werd
begin augustus genomen, door
water uit het Amsterdam-Rijn
kanaal in te laten via de sluis bij
Bodegraven. Later die maand
ging de Tolhuissluis open, om
water uit het IJsselmeer in te la
ten. Vorige maand voerde het
hoogheemraadschap de invoer
van water uit het Amsterdam-
Rijnkanaal op. Dat is niet meer
nodig.
De waterschappen kijken tevre
den terug op de afgelopen pe
riode. Ze zijn van mening dat
de aanvoer van zoet water goed
verlopen is. Boeren dat
daar deze zomer anders
Ze vreesden schade van
water dat hier en daar
kwam. Het hoogheem
schap meldde eerder al d
desondanks geen enkele
declaim is ingediend.
Dat er geen extra water v
ingelaten, betekent ook da
vaarverboden zijn ingetrol
De sluizen bij Bodegravei
Meem en Haanwijk zijn
langer gestremd, en op de
sche Rijn en de Oude Rijn
sen Haanwijk en de Snellei
in Woerden) mag ook wet
varen worden.
Als gevolg van de droogte
het hoogheemraadschap
Rijnland deze zomer 127
joen kuub water moeten
ten. In een gemiddelde zi
wordt er alleen water inge
via de sluis bij Gouda. Hel
dan om een noereelhek
tussen de 25 en 50 m
kuub ligt.
Het hoogheemraadschap
uitgerekend dat de totale
veelheid ingelaten water v<
gelopen zomer gelijk is aai
kolom water op een voetba
van ruim vijfentwintig kill
ter hoog.
door Marieke de Kok
wassenaar - Twee roze kap-
laarsjes bungelen in de lucht.
„Ik ben een panter roept
Roodborstje (8). Ze ligt met
haar buik op de stam van de
grote eik, haar armen en benen
hangen losjes naar beneden.
„Wel voorzichtig zijn met de
eik", zegt begeleider Buizerd
twee meter lager
De achtjarigen van montessori
school De Elckerlyc in Leider
dorp zijn te gast in Het Bewaar
de Land. Dit 'magisch duinbos'
ligt diep in het Meyendelse Bos
van Wassenaar verscholen. De
veertig leerlingen zijn opge
deeld in zes groepjes. Elk
groepje vertegenwoordigt een
element: aarde, water, lucht en
vuur. Een wachter begeleidt het
groepje. Hij wijst de kinderen
de weg en leert ze hoe ze ver
antwoord in bomen kunnen
klimmen, welke bessen ze ab
soluut niet mogen eten en hoe
ze verse bosthee kunnen ma
ken. De praktijklessen zijn op
gezet door de Vereniging Na
tuurbeleving. Jaarlijks doen zes
honderd kinderen uit de Leidse
regio mee.
Buizerd, alias Gerrit Jan de
Bruyn, staat op blote voeten in
de bosgrond. Zwarte rouwrand-
jes onder zijn teennagels. De
kinderen hebben dikke truien
en regenjassen aan, maar Bui
zerd draagt slechts een mos
groen T-shirt met korte mou
wen. Zijn grijze baard rust ge
duldig op zijn borst.
Buizerd is bang voor de toe
komst van Het Bewaarde Land.
„Zoals het er nu uitziet, moeten
we 12.000 euro extra gaan beta
len aan De Zijl Bedrijven van
Leiden. Daar komt onze coördi
nator vandaan. Zoveel geld
kunnen we niet opbrengen. Als
de wethouder ons niet kan hel
pen, zoals de afgelopen jaren,
kunnen we opdoeken.
Het gezicht van Buizerd ver
trekt. Hij werkt al twaalf jaar als
wachter. Het is zijn lust en zijn
leven.Alles is low budget. Dit
gebied mogen we gratis gebrui
ken van het Duinwaterbedrijf
Zuid-Holland. Onze keet is ook
van hen. De tent mag eigenlijk
niet op dit terrein staan, maar
de gemeente Wassenaar ge
doogt het. We hebben geen
12.000 euro."
Roodborstje heeft haar naam
zelf bedacht. Haar groepsge-
nootjes heten vandaag Vis
arend, Vlinder of Bonte Specht.
Samen zijn ze het element
lucht. Roodborstje klimt m
een groepsgenootje in een
prachtige boom. De booi
een grote boog gegroeid,
wel toverpoort. „Deze boi
zijn precies honderd jaar
legt Buizerd uit. „Ze zijn ii
geplant. Het gebied erachl
was toen nog weiland. Do<
zeewind groeide de bomei
scheef."
„Kinderen leren bij ons
voorzichtig moeten omg;
met de natuur. Paddestoel
mogen ze niet plukken,
sommigen zijn zeldzaam
tig." Buizerd wurmt zijn
teen tussen de bladeren
de grond liggen. „Ze leren
ze wel en niet kunnen eten
hoe ze in een boom moetei
klimmen zonder eruit te va
len." „Ik ga nooit meer weg
Het Bewaarde Land", roept
Roodborstje als ze vliegensi
van een boomstam afroetsj
Het groepje gaat verder. Op
naar de lanceereik. De lan-
ceereik is een enorme booi
met een grote tak in de von C
van een zeegolf. Daardoor
doet hij prima als schomnii
Met een beetje moeite kan Jc
kind zelfs op de tak omhoo| i.
schieten.
Als alle kinderen weer metfn'
benen op de grond staan,
volgen ze hun tocht door 1
bos. Ze gaan ingrediënten i L
ken voor soep. Buizerd legt
wat geschikt is en wat niet
„Dat blaadje mag je erbij dl
maar het smaakt eigenlijk n dsl
gens naar. Proef maar." Hel
jongetje stopt het bladgroei
zijn mond, het stengeltje sti
nog uit zijn mond. „Nee",
hij toe. „Het smaakt naar
niets." „Brandnetels moet
van onderen vastpakken,
steekt het niet", vervolgt Bi
zerd.Als je wel gestoken
moet je er meteen hondsi
op smeren, dan is de pijn
over."
Uit een enquête die Het
waarde Land hield over dei
fectiviteit van het concept
dat kinderen veel leren v«
onalledaagse uitstapje,
houden plantennamen en
ten wat ze wel en niet ki
eten. Maar ze hebben vooi
opgepikt dat de natuur mi
Een spinnenweb moet je
kapotmaken." Buizerd gl
lacht. „Ik was vooral ontri
toen bleek dat de kinderen
leuker vinden om naar Het
waarde Land te gaan dan n
pretparken als de Efteling ol
Duinrell." ten
M
rh
IOC
