Sodom en Gomorra
aan het Spaarne
BOEKEM
Pompei tot onbekend nieuw leven gewekt
De laatste bos- en dierenboeken
Ook mannen hebben het
vaak moeilijk
Oppassen met snorremans!
VRIJDAG 10 OKTOBER 2003
thriller recensie
Aly Knol
ipeii' door Robert Harris. Uitgeverij
tchinson (importeur Van Ditmar).
Adviesprijs: 19,95.
thriller met als titel
peiiMaar dan weet je toch
3 onvermijdelijke afloop?
itbarsting van de Vesuvius,
ia Christus, die langs de
van Napels hele steden
yaagde, waaronder Hercu-
im en Pompeii, die hun in
gestolde geheimen vanaf
en zestig van de negen-
Ie eeuw zouden prijsgeven
u door miljoenen toeristen
aar worden bezocht. Maar
s de Britse thrillerschrijver
rt Harris - opnieuw - op
nte wijze gelukt om een
historie met zowel fanta-
eitenkennis als inlevings-
ogen tot een geheel nieuw,
tot nu toe onbekend, leven
ekken. En de lezer tot aan
aatste woord gekluisterd te
len aan zijn tekst.
Harris en Pompéi, op
eerste oog lijkt het onwaar-
nlijk als je die drie woor-
samen op de boekomslag
itaan. Harris, dat was toch
uteur van die buiten alle
te paden tredende thriller
triand, waarin Hitier de
>g uiteindelijk toch had ge
ien, Albert Speer zijn ar-
Ctonische gewrochten kon
:n en een kleine recher-
een iets te groot geheim
et spoor kwam? Een ver-
jn verhaal dat angstaanja-
actueel had kunnen zijn.
5 was tevens de schrijver
|4et niet minder ingenieuze
lui, waarin merkwaardige
in Bletchley
J het Britse hoofdkwartier
uiteindelijk de geheimste
e code uit de Tweede We-
Drlog werd gekraakt, cen-
)e stonden. En van het even
01 nde Archangel, waarin
de lezer meenam naar
island van na de val van
immunisme en naar het
geheim van de in 1953
den dictator Stalin.
an nu Pompeii, eeuwen
P-10 FICTIE
rthur Japin,
liitterend gebrek.
erspers, 17,95
P.F. Thomese,
uwkind.
Ct, 12,90
licci French,
borgen glimlach.
(Anthos, 18,90
)avid Endt, Ajax-Zielen.
ct. 10,00
ann Martel,
ven van Pi.
theus, 17,95
ippie Baantjer, De Cock
n excuus voor moord.
n, 9,98
ouis Ferron,
n van barmhartigheid.
Bij, €18,90
lönald Giphart,
rine zegt sorry.
€11,50
fomas Lieske,
fé Boulevard.
17,95
Geerten Meijsing,
tiio.
lerspers, 17,95
jeuvve Ferron speelt zich
|om af in zijn goddeloze
em. Zie de recensie elders
e pagina. Ronald Giphart
£ert van Kim van Kooten
i Phileine op het film-
estalte geeft.
bkentoptien wordt weke-
aengesteld op basis van
:ebpcijfers van Athenaeum
lOpidel en H. de Vries Boe-
Haarlem, Boekhandel
in Leiden, Plantage
adel Harkema in Hilver-
Los in Bus-
g |n Boekhandel De Ark in
Toeristen in het huidige Pompéi, een kleine tweeduizend jaar na de uitbarsting van de Vesuvius. Publiciteitsfoto
verwijderd van zijn eerste drie
fictie-boeken, maar op dezelfde
manier onderbouwd met hui
veringwekkende historische de
tails en met evenveel literaire
flair geschreven. Het is 22 au
gustus 79, twee dagen voor de
eruptie van de Vesuvius. De
nog jonge weduwnaar Marcus
Attilius Primus is zojuist uit Ro
me aangekomen om de spoor
loos verdwenen ingenieur
('aquarius') Exomnius van het
aquaduct Augusta te vervan
gen. Attilius moet uitzoeken
hoe het komt dat deze belang
rijke wateraanvoerlijn naar een
kwart miljoen mensen in negen
steden rond de Baai van Nea-
polis het lijkt te hebben bege
ven. Er komt minder en minder
water waar het volgens de logi
ca wel had moeten zijn.
Attilius ontmoet al snel enkele
hoofdrolspelers in het verhaal,'
onder wie de formidabele Gaius
Plinius Secundus, de oude
veldheer van de Romeinen on
der meer tegen de Barbaren in
Duitsland, schrijver van een 37-
delen tellende encyclopedie
over de natuurlijke historie, en
nu admiraal van de vloot in Mi-
senum, de grote haven van
Neapolis; de vrijgelaten en
daarna omhooggevallen slaaf
Ampliatus, die het voor per
soonlijk gewin op zich heeft ge
nomen om Pompei', dat in 63
na Christus door een heftige
aardbeving werd getroffen,
weer helemaal op te bouwen,
en diens dochter Corelia, die de
(soms dodelijke) grillen van
haar vader allang zat is, maar
geen kant op kan.
Attilius begint te begrijpen dat
het falen van de 'Aqua Augusta'
ergens op de flanken van de
Vesuvius gezocht moet worden
en trekt er met een groep arbei
ders en slaven op uit om het lek
te vinden. Intussen begint hij
zich steeds serieuzer af te vra
gen wat er toch met zijn voor
ganger Exomnius kan zijn ge
beurd en dat wordt hem in
Pompeii niet bepaald in dank
afgenomen. Intussen tikt de tot
dan toe door de meesten onbe
grepen klok verer. De puim
steenregen kan ider ogenblik
losbarsten.
Robert Harris isabsoluut een
van de grote (ooral Britse)
meesters in dit gnre boek, sa
men met (de verigens nog
steeds ongeslage koning) John
le Carré. Harris can hilarische
scènes, zoals dievan een ban
ket dat ex-slaaf unpliatus aan
zijn vrienden anbiedt of de
voorspelling va een oude
vrouw die slanpn offert, met
groot gemak ?rbinden met
heerlijke suspece en nergens
is hij, wat de tit< van zijn nieu
we boek ook roge zijn, voor
spelbaar. Pompii is een waar
genot om te lezo.
Keer een straattegel om en het
blijkt er te krioelen van wormen
en pissebedden. Ordentelijkheid
en zwijnerij gaan samen als cre
dit en debet. Overal waar die
symbiose van schijnbare rust en
verborgen ranzigheid heerst,
voelt Louis Ferron zich thuis. Ook
in zijn nieuwe roman 'Werken
van barmhartigheid'.
roman recensie
Jaap Goedegebuure
'Werken van barmhartigheid' door Louis
Ferron. Uitgeverij De Bezige Bij.
Prijs: 18,90.
Meestal pleegt hij de zelfkant
van het bestaan op te zoeken in
die perioden van de geschiede
nis waarover de schaduw van
het nationaal-socialisme valt,
maar zo nu en dan geeft hij er
de voorkeur aan dichtbij huis
en in zijn eigen tijd te blijven.
Dan doopt hij zijn pen nog eens
dieper in het vitriool dan hij ge
woonlijk al pleegt te doen, en
grift met vinnige krassen een
weinig verheffend beeld van
zijn woonplaats Haarlem op
het papier.
Werken van barmhartigheid is
Ferrons zoveelste boek dat on
der het motto 'Haarlem revisi
ted' het daglicht ziet. Het mag
met recht een zwartboek heten.
Het oord aan het Spaarne
doemt hier op als een zuster
stad van Sodom en Gomorra.
Allerhande seksuele en geeste
lijke aberraties die geen glimp
daglicht kunnen velen, worden
zonder terughoudendheid ge
presenteerd. Als het verhaal
zich afspeelde in Amsterdam,
zou deze geschiedenis stellig
verkleuren te midden van an
dere gruwelsprookjes over de
werkelijkheid van alledag. Maar
in het Haarlemse is het contrast
tussen het grijs van de burger
mansordentelijkheid en de
schrille kleur van de afwijking
sterk genoeg om de lezer klaar
wakker te houden.
Zoals gebruikelijk laat Ferron
het woord aan een minkukel
van een verteller, Wandelaar
geheten. Hij blijkt voor niets
beters in de wieg gelegd dan
verslaggever bij de Kennemer
Bode, overduidelijk het plaatse
lijke sufferdje. Zijn redactiechef
stuurt hem op pad met de op
dracht een nooit helemaal op
gehelderde affaire uit de doe
ken te doen.
Haarlem is een jaar of wat tevo
ren getuige geweest van allerlei
onverkwikkelijke taferelen die
ternauwernood aan de doofpot
ontsnapten en Wandelaar moet
die nu aan de vergetelheid zien
te ontrukken. Daartoe begeeft
hij zich op weg naar een zekere
Ooisdorp, die de publieke
schande is ontvlucht en zich als
anonymus teruggetrokken heeft
in het oosten van Nederland.
Via deze informant baant Wan
delaar zich vervolgens een weg
door de beerputten van het ver
leden, op weg naar een soort
modder waarvan hij goud
hoopt te kunnen maken.
Door zich te verdiepen in riool-
journalistiek, laat Ferron iets
wezenlijks omtrent zijn eigen
preoccupaties los. Het gaat
hem niet om waarheid en ge
rechtigheid, maar om het merg
van het menselijke bestaan, dat
voor hem alleen te putten valt
uit de krochten van de ziel. Het
beeld van de afdaling in de
diepte is markant aanwezig en
valt te duiden als een vorm van
psychoanalytisch zelfonder
zoek. In de duistere spiegel
komt de wandelaar een beeld
tegen dat hij herkent als de ka
rikatuur van zichzelf.
De in gal gedoopte pijlen rich
ten zich in belangrijke mate op
de bigotte atmosfeer die de bis
schopsstad Haarlem aankleeft.
Het is bijna een cliché gewor
den om tussen paapse kwezel
achtigheid en de zonde van het
vlees een innig verband te ver
onderstellen, maar Ferron
stoort zich hoegenaamd niet
aan de wijdverbreidheid van
deze gemeenplaats en viert met
zichtbaar schrijfplezier het hu
welijk tussen hemel en hel.
De meeste van zijn personages
zijn niet alleen werkend lid van
de roomse kerkfabriek, maar
ook frequent bezoeker van de
Amsterdamse hoerenkasten. Ze
wentelen zich vol wellust in de
zonde, maar blijven goedgelo
vig en naïef. De kroon wordt
gespannen door Teuntje, telg
uit een goed burgerlijke familie,
maar ernstig verslingerd aan de
godsdienstwaanzin. Jezus, de
man met het Bloedend Hart, is
haar zielsgenoot, en ze vereen
zelvigt zich zo sterk met hem
dat ze zich de Moeder Gods
Zelve waant.
Zo ver gaat Teuntjes geloofs
ijver dat ze haar ondergescho
ven kind Jefke (in feite een Idri-
ss genaamd berberkind) zelf
maar ten offer brengt in plaats
van af te wachten tot het lot
hem aan het kruis nagelt. Met
deze knoop van de intrige ver
vlecht Ooisdorp zijn bijdrage
aan het infernale spektakel. Hij
brengt de gerechtsdienaren in
de waan dat de dood van het
berbertje geen kwestie van uit
de hand gelopen godsdienst
waanzin was, maar een geval
van neonazistische vreemdelin
genhaat.
We blijven als lezers in het
duister tasten aangaande Oois
dorps motieven, en zijn dus ge
dwongen ons af te vragen waar
Ferron nu eigenlijk op uit is. Op
een confrontatie van het ver
kalkte Haarlem met de nieuwe
tijd? Op een teken dat laat zien
dat de totale kladderadatsch op
handen is? Of op de extatische
roes van een stijl en een vertel
trant die in hun bezwerende rit
me ver voorbij goed en kwaad
gaan, dwars door hel en vage
vuur heen op weg naar het pa
radijs van de literatuur? Ik houd
het op het laatste.
Politicoloog onderzoekt band Nietzsche met nazi's
non-fictie recensie
Sandra Put
'Man van beroep' door Hans Nijenhuis.
Uitgeverij De Bezige Bij. Prijs: 15,00.
Vrouwen hebben het moeilijk.
Zij zijn degenen die het zwaar
te verduren krijgen wanneer ze
én een carrière én een gezin
willen hebben. Het is tenslotte
zo dat de vrouw naast haar job
ook opdraait voor het grootste
gedeelte van het huishouden en
ze probeert natuurlijk alle aan
dacht die ze nog overheeft, aan
de kinderen te geven. 'Ho, ho,
ho', lijkt auteur Hans Nijenhuis
(1962), redacteur van NRC
Handelsblad, te roepen in zijn
zeer vlot geschreven roman
Man van beroep.
In 155 bladzijden maakt Hans
Nijenhuis het zware leven van
de moderne man duidelijk. Hij
stelt ons Richard voor, een
hardwerkend journalist, woon
achtig in Den Haag, vader van
Rosa en Robbie en echtgenoot
van de hardwerkende moeder
Susan. Hij lijkt verdacht veel op
Hans Nijenhuis zelf, eveneens
vader, journalist, getrouwd en
woonachtig in de Hofstad.
Richard heeft het zwaar. Zijn
vrouw werkt bij een advocaten
kantoor en is bijzonder ambiti
eus. Nijenhuis maakt met een
aantal zeer vermakelijke scènes
duidelijk hoe hartverscheurend
zwaar het leven van een moder
ne man als Richard kan zijn.
Neem het eerste hoofdstuk
Najaarsschoonmaak in Kampen.
Vader reinigt de dakgoot.
Foto: WFA
waarin Richard met zijn kinde
ren naar het zwembad gaat.
'Vaders, wilt u uw dochters om
kleden in de herenkleedkamer',
staat er op de deur van de da
mesruimte.
Het is maar één van de kleine,
ergerlijke problemen waarmee
een vader te maken krijgt. Zeker
als dochterlief niet bij de man
nen wil ('Getver, daar stinkt
het') en wanneer dat verdomde
mobieltje maar blijft gaan, ze
ker op een dag wanneer twee
zelfmoordterroristen een bus
met explosieven op Bali laten
ontploffen in de lobby van een
groot hotel.
Verdorie, vader heeft ook een
belangrijke baan. 'Ja, ik houd
van mijn kinderen. Ik houd ook
van mijn werk, maar allebei te
gelijk gaat niet'. Daarmee klinkt
Richard niet echt zoals een mo
derne vrouw klinkt. Maar dat
komt waarschijnlijk doordat zij
in staat is meerdere dingen te
gelijkertijd aan te kunnen en hij
nogal snel in de stress raakt.
Wel klinkt Richard vrouwelijk
wanneer hij zegt dat hij natuur
lijk voor emancipatie is en ook
de ambitie van Susan - ze wil
compagnon worden - begrijpt,
maar zich begint af te vragen
waar hij nu eigenlijk staat. 'Hoe
zit het met ons?' en 'Is het mijn
ambitie om de eerste getrouw
de man te worden die alleen
nog per e-mail en gsm contact
heeft met zijn vrouw?' Richard
voelt zich zelfs beter op zijn
werk dan thuis. Op de redactie
van de krant kan hij uitrusten.
Thuis moet hij constant aan de
kinderen denken en in bed ligt
hij alleen maar néast Susan.
Dat zijn de momenten dat hij
denkt aan Julie Meesters, zijn
stagiaire. 'Die wil wél.'
Nijenhuis werpt met Man van
beroep een vermakelijk licht op
het maatschappelijke verschijn
sel tweeverdieners. De emanci
patie heeft duidelijk gevolgen
voor zowel de man als de
vrouw. Jammer alleen dat de
man bij te weinig aandacht het
bij een ander gaat zoeken.
Daarmee wordt de druk op de
vrouw tenslotte alleen maar
groter. En mocht dit tot een
scheiding leiden, bij wie komen
dan vaak de kinderen terecht?
Wie heeft het dan nog drukker?
Tenzij de vrouw natuurlijk op
het gebied van de liefde vrolijk
mee-emancipeert.
geschieders recensie
RonaliFrisart
'Nietzsches weerklak in Nazi-Duitsland'
door Jaap Hagen. Ugeverij Aspekt. Prijs:
Nietzsche-bewnderaars zullen
het Jaap Hagerniet in dank af
nemen. Sinds 945 is gepoogd
Friedrich Nietsche van nazi
smetten te onioen, maar Ha
gen concludeer dat er wel de
gelijk redelijke irgumenten zijn
voor de assciatie van de
zwaarbesnorddilosoof met het
nationaal-sociasme. En Nietz
sches huidige populariteit is
niet van gevaaontbloot, meent
de politicoloog
Jaap Hagen (957) heeft iets
met Nietzsche.n de vijfde klas
van het Haarleise Mendel Col
lege wijdde hij :en spreekbeurt
aan de voor en scholier toch
niet alledaags' kwestie van
Nietzsches in vied op het vita
lisme in de Neerlandse litera
tuur - denk aa Marsman, Du
Perron, Slauerhff. En toen Ha
gen in 1984 zijrstudie politico
logie afrondde, eed hij dat met
een doctoraalsriptie over de
Pruisisch-Zwitscse filosoof. Af
gelopen zome; promoveerde
hij in Leiden o Nietzsche en
de nazi's. Zijn poefschrift is nu
in een handeleditie verkrijg
baar.
Friedrich Nietzshe (1844-1900)
geldt als knap silist. In literaire
kring wordt hij aarom gewaar
deerd. In zijn leschriften was
Nietzsche bovndien bepaald
geen watje. Hit leven moest
Hitier door zijn persoonlijke fotograaf Heinrich Hoffmann vereeu
wigd naast Max Klingers borstbeeld van Nietzsche.
Foto uit besproken boek
naar zijn inzicht ten volle wor
den geleefd, de waarheid was
daaraan ondergeschikt. God
verklaarde hij dood, hij intro
duceerde de begrippen Über
mensch en Wille zur Macht,
repte over ras en strijd, over een
Führer en de 'herwaardering
van alle waarden'. Democratie,
mensenrechten en medelijden
konden hem gestolen worden.
Voorwaar een filosoof uit wiens
geestelijke ransel de nazi's kon
den putten. In elk geval Adolf
Hitler zag het zo. Tegen de na
zi-jurist Hans Frank heeft hij
eens gezegd dat Nietzsche het
bekende 'Alleen wie gevaarlijk
leeft, leeft ten volle' in feite had
geschreven voor hem, Hitier.
Zeker zes keer bezocht de
Führer het Nietzsche-Archief in
Weimar.
Nazi-propagandaminister Jo
seph Goebbels putte met enige
regelmaat uit Nietzsches werk
en genoemde Frank betoogde
in 1944 in Krakow dat Nietz
sche voor de toenmalige 'we
reldconfrontatiesdezelfde be
tekenis had als Luther voor de
godsdienstoorlogen en Rous
seau voor de Franse Revolutie.
Nazi-ideoloog Alfred Rosenberg
noemde Nietzsche een 'voorlo
per', een 'nabije verwante', een
'geestelijke broeder'.
Hagen betitelt het nazisme als
een schimmel op Nietzsches
gedachten. De bruinhemden
grabbelden wat in diens werk
en lieten weg wat ze niet beviel:
Nietzsches afkeer van raciale
zuiverheid en anti-semitisme
bijvoorbeeld, en zijn bespotting
van de Duitse cultuur.
Diep ging de kennis van de na-
zitop over Nietzsche niet. Dat
hoefde ook niet. 'Nietzsche was
geen logisch denker: hij dacht
associatief, aldus Hagen. Een
systematisch werk liet hij niet
na; het bestaat in hoofdzaak uit
aforismen, waarin bovendien
tal van tegenspraken schuilen.
Nazi-bestrijder en -slachtoffer
.Kurt Tucholsky merkte dan ook
op: 'Zeg me wat je wilt, en ik zal
je daarvoor een Nietzsche-ci-
taat leveren.'
De Hongaarse literatuurcriticus
Georg Lukacs maakte gehakt
van Nietzsche. Naast de kritiek
die Hagen daarop heeft, con
cludeert hij ook: 'Lukacs con
stateerde terecht dat Nietzsche
uitging van de ongelijkheid van
mensen. Nietzsches analyses
over joden, slavernij en vernie
tiging vertoonden cruciale gelij
kenissen met die van het nazis
me.'
Ai, dat doet pijn! Althans bij de
genen die het sinds 1945 voor
Nietzsche hebben opgenomen
- en dat zijn er heel wat. In
Duitsland onder anderen Han
nah Arendt en Thomas Mann,
in Frankrijk reeksen intellectue
len en in de Engelstalige wereld
in de eerste plaats de naar de
Verenigde Staten uitgeweken
Duitse jood Walter Kaufrnann.
Hagen weegt hun argumenten
en bevindt ze te licht. Er loopt,
concludeert hij, wel degelijk
een lijn van Nietzsches werk
naar het nationaal-socialisme.
Wie van alle argumenten pro en
contra kennis wil nemen, moet
overigens niet van de straat
zijn. Hagen schrijft niet altijd
even toegankelijk en zijn Ne
derlands is niet overal vlekke
loos. Glashelder is niettemin
zijn waarschuwing. Nietzsche is
weer helemaal in. Het aantal
boeken dat over hem ver
schijnt, is enorm. Gezien het
karakter van zijn werk - zie het
citaat van Tucholsky - houdt
Hagen het voor mogelijk dat
'onderhuids ook zijn politieke
waarden de samenleving in
sluipen'. In dat verband spreekt
hij van 'een actueel gevaar van
ondermijning van de democra
tie'. Oppassen dus met snorre
mans!
DE LEESTAFEL
Villeke Heijkoop
n het bos' is een vruchtbaar
[van de Kinderboekenweek
|n, wat op veel basisscholen
[de herfstvakantie een rol
Jen spelen. Wie de kinderen
de vrije dagen nog iets te
|vil geven, vindt in deze Kin-
fcenleestafel de laatste tips.
[s aan de overkant van
feigelt en Maja Dusikova
?r Windstreken, €12,75)
fstekend in het thema. Het
J is simpel maar doeltref-
jen nieuwsgierig vosje
igs de rivier die door
•os stroomt. Hij wil dol
graag weten hoe de wereld er aan
de overkant van het water uitziet,
maar de rivier is te breed voor
hem.
De dieren die aan vosjes kant wo
nen, vertellen stuk voor stuk de
meest gruwelijke verhalen over
de andere zijde. Het zou er vol
zitten met heksen, trollen, dra
ken, spoken en ander gespuis.
Niet dat ze er ooit geweest zijn,
maar toch...
Het onbevangen vosje wordt
door de verhalen alleen maar
nieuwsgieriger. Hij knoopt over
de rivier heen een praatje aan
met een wasbeer aan de over
kant. Het beertje leidt hem via
een boomstam naar de overkant
en samen maken ze een wande
ling door het vreemde bos. Intus
sen vertellen ze elkaar verhalen
over lang geleden.
Als er een typisch Vier Windstre-
kenboek bestaat, is Het bos aan
de overkant er een voorbeeld
van. De tekeningen zijn zacht van
kleur en mooi uitgewerkt. (Opval
lend detail: de bruine beer die in
het verhaal opduikt, lijkt wel heel
erg veel op dat oenige prachtex
emplaar van Ingrid en Dieter
Schubert.) Het verhaal gaat net
zolang door tot er niets meer te
raden overblijft en iedereen
vriendjes is met iedereen.
Een huisje voor iedereen (De
Eenhoorn, €12,50) gebaseerd op
een Russisch volkssprookje. De
Nederlandse bewerking is van
Nele Ninclaus; Hanne Ninclaus
maakte de illustraties. Het ver
haal blinkt uit in eenvoud. Pot
tenbakker Pol (beetje flauw) rijdt
met zijn waar naar de markt en
onderweg verliest hij een pot. De
pot rolt in de modder. Bea de bij
is de eerste die een fijn huisje in
de pot ziet. Dan volgt Miet de
mier. Stukje bij beetje neemt een
bonte stoet piepkleinvee haar in
trek in de pot. Dat wordt uitein
delijk te krap natuurlijk...
Een huisje voor iedereen is heel
mooi gemaakt in een combinatie
van schilderwerk (voor de pot) en
fijne scheurtechniek (voor de die
ren). De pot vormt het decor en
de dieren spelen de hoofdrol. De
diertjes, die lijken te bestaan uit
op kleur gesorteerd fotomateriaal
uit tijdschriften, nodigen uit tot
namaken. Wellicht is dat ook de
Tekeningjit het boek Een huisje voor iedereen.
bedoeling. Bij dit fraaie prenten
boek is via de uitgever een les
brief te bestellen voor kleuterleer
krachten. Voor wie dit leest: zeker
doen.
In het bos zijn de wilde dieren,
dat weet iedereen. Zo ook Joëlle
Jolivet. Zij maakte een enorm
prentenboek met daarin linosne
den van vierhonderd verschillen
de dieren, ingedeeld naar leefom
geving, kleur, soort of grootte.
Het beestenboek (De Harmonie,
€18,50) is gebonden in een harde
kaft en uitgebracht op ongeveer
A2-formaat. Daar wordt een
mens hebberig van.
De techniek van Jolivet is mooi.
De linosneden zijn goed uitge
werkt in heldere kleuren en met
dikke zwarte lijnen. Maar op een
of andere manier ogen de dieren
stuk voor stuk somber en onaar
dig. Ze kijken de lezer nijdig aan
en ze staan ook met te veel op
een grote bladzijde om een goed
overzicht te bieden. Een aardige
vondst is de kameleon die op elke
bladzijde terugkomt als een soort
gids door het dierenrijk.
Natuurlijk gaat het hier niet zo
zeer om een prentenboek met
een verhaaltje, maar eerder om
een zoekboek voor de jonge die-
renfan. Elk dier is zo natuurge
trouw mogelijk afgebeeld en
voorzien van zijn naam. Achterin
zijn vier (reuze)pagina's met we
tenswaardigheden over dieren.In
die zin is het wél een mooi com
pleet boek. Mooi, maar niet aan
trekkelijk.