Grootheden speelden radiootje bij Minjon
MEDIA
Het begon met een grap
Omroep BNN is al bijna 'uit de shit'
'Prins Bernhard heeft zó veel levenslust' I
Reclamegolf spoelt Loeki weg
1
Cabri de Wagt
(82) overleden
Zeist - Radiomaker Gabri de
Wagt is donderdag op 82-jarige
leeftijd in zijn woonplaats Zeist
overleden. Dat heeft zijn familie
gisteren laten weten. De Wagt
werkte veertig jaar bij de VARA.
Van de stichting Nipkow ont
ving hij de prestigieuze 'Ere Zil
veren Reissmicrofoon 1984'.
Volgens de jury was een gewo
ne Reissmicrofoon een 'te iele
bekroning voor het werk van
een man die bijna veertig jaar
zijn innerlijke onrust en ver
wondering via de radio aan mil
joenen luisteraars probeerde
over te brengen'.
Opzet Masterplan
staat ter discussie
Hilversum - Yorin is met pro
ducent Endemol in overleg over
mogelijke aanpassingen in het
nieuwe, groots opgezette pro
gramma Masterplan. Naar de
tweede aflevering keken don
derdag slechts 158.000 mensen,
naar de eerste op maandag nog
236.000. De kijkcijfers zijn nog
niet wat ze moeten zijn. Vol
gende week is er meer te zeg
gen over mogelijke veranderin
gen in Masterplan, waarin een
'master' het leven van zeven
'players' middels ingrijpende
opdrachten op zijn kop zet.
Van der Wulp
directeur RVD
den haag - Gerard van der
Wulp wordt vrijwel zeker de
nieuwe directeur-generaal van
de Rijksvoorlichtingsdienst
(RVD). De ministerraad heeft
hem voor de functie voorgedra
gen, zo werd gisteren bekend
gemaakt. Van der Wulp is op
het moment plaatsvervangend
directeur-generaal van de RVD.
Daarvoor was hij hoofdredac
teur van het NOS Journaal en
correspondent in Washington.
Jonge mensen spelenderwijs
met het radiovak laten kennis
maken. Precies vijftig jaar gele
den was dat de gedachte van de
AVRO achter de Miniatuur Jeugd
Omroep Nederland, kortweg
Minjon. Het werd een spring
plank voor veel bekende pro
grammamakers, die op een reü
nie vandaag nog één keer herin
neringen ophalen in de oude
AVRO-studio.
door Patrick van den Hurk
en Nico Postma
Hilversum - Van 1953 tot 1969
heeft Minjon een lange rij be
kende namen voortgebracht,
die als ambtieuze tieners pro
gramma's bedachten, reporta
ges maakten of liedjes en hoor
spelen opstuurden naar de
AVRO. Zij hoopten dat hun bij
drage zou worden uitgekozen
om uit te zenden op de donder
dagmiddag in, het programma
Op de jonge golf.
Volgens initiatiefnemer Her
man Broekhuizen, die vandaag
uitgebreid in de schijnwerpers
staat, was Minjon in eerste aan
leg een hobbyclub waar jonge
mensen 'radiootje konden spe
len'. ,,Het is een leuke bijkom
stigheid dat veel van de deelne-
rtiers zo bekend zijn geworden,
maar het is minstens net zo
leuk dat duizenden mensen er
mooie hobby's aan over heb
ben gehouden."
Eén van de bekenden, oud-
nieuwslezer en -presentator
Joop van Zijl, bewaart warme
herinneringen aan zijn Minjon-
ze school vandaan zijn geko
men is het een leuke impuls ge
weest."
Nu is het voor jongeren moei
lijk om binnen te dringen bij de
omroep en moeten ze zich aan
passen aan bestaande formats,
zegt Paul Haenen, die zich in
1963 als zeventienjarige scho
lier aansloot bij de Amsterdam
se afdeling van Minjon. „Wij
deden waar we zin in hadden
en we stonden niet onder druk.
Niemand van hogerhand ver
telde wat we moesten doen.
Oprichter Herman Broekhuizen
was voor ons een soort vader."
Haenen maakte een satirisch
radioprogramma onder de
naam Dartel Martel Quiz. „Bij
een fout antwoord martelde ik
ik de kandidaten door middel
van geluiden op de achter
grond. Verder was ik de samen
steller van de rubriek School
krantkiosk en maakte ik inter
views. Eén interview mocht niet
worden uitgezonden, dat was
met filmcriticus Rein Bloem
van Scoop, naar aanleiding van
een film waarin homoseksuele
elementen voorkwamen. Ik heb
toen Wim de Bie van de VARA
gebeld en hij zond het inter
view wel uit in zijn programma
Uitlaat. Daar ben ik toen verder
gegaan. In totaal zat ik zo'n vier
jaar bij Minjon. Het was fantas
tisch. Je kon er het vak leren op
een plezierige manier.
Eind jaren zestig hield Minjon
op te bestaan. Het concept was
uitgewerkt en ingehaald door
de tijdgeest. Bovendien hadden
getalenteerde Minjonners be
hoefte aan professionalisering.
Zij kregen een programma op
de zondagavond. In de jaren
Een Minjon-vergadering met de nog piepjonge Ad 's-Cravesande (rechts) in een met eierdozen gederr
'studio'. Foto: AVRO
tachtig is Minjon heropgericht
en richtte de AVRO-club zich
meer op televisie, weet de hui
dige AVRO-directeur Ad 's-Gra-
vesande te vertellen.
Saai
Zijn eigen eerste programma
waarin hij sonnetten van Sha
kespeare voorlas, werd afge
keurd, herinnert 's-Gravesande
zich nog goed. „Het was veel te
saai. Maar ik ben blijven han
gen, want ik vond het een leuke
club. Er waren afdelingen van
Maastricht tot Beetsterzwaag.
Als iemand journalistieke ambi
ties had, kocht hij een bandre
corder en plakte hij eierdoosjes
aan de wand en hupsakee.
Mijn afdeling in Maastricht viel
al snel uit elkaar. Met Felix
Meurders ben ik verder gegaan
met een nieuwe plaatselijke af
deling, bestaande uit een man
of tien. In onze eigen afdeling
voeren wij onze eigen koers.
Terwijl de eerste afdeling zich
meer richtte op hoorspelen, to
neel en theater, waren Felix en
ik meer gecharmeerd van re
portages."
De uitzendingen op donder
dagmiddag werden gepresen
teerd door een Minjorüid. 's-
Gravesande: „Je moest een om-
roepstem hebben en prettig be
schaafd Nederlands ldinken.
Het was een hele snelle leer
school die ons leerde hoe je ra
dio maakt en journalistiek b|h
drijft door echte programme
makers na te apen. Tegenwq.
dig is dat ondenkbaar. Nu dtl
nen jonge mensen bij mij ee l
programmavoorstel in of hel
ben ze het programma al ge»
maakt. De volgende generati
heeft zijn eigen productiem^
schappij al opgericht."
Broekhuizen: „Iets als Minjol
gewoon niet meer nodig. De'
functie van oefenplek is over
nomen door lokale en regioifl
omroepen, en er zijn ook mdC
dan genoeg media-opleiding"
Bovendien hebben we nu BW
dat eigenlijk de uiterste gevoP
van Minjon is: een echte, zelf
standige jongerenomroep."
tijd. „Er was nog geen televisie
en-de radio sprak nog veel meer
tot de verbeelding dan nu. De
AVRO-studio was het heilige
der heiligen en daar mocht fk
heen om een programma te
maken."
Minjon heeft de omroep en de
cultuur in Nederland een om
vangrijke groep bijzondere
mensen opgeleverd, vindt Van
Zijl. ,,Ik kwam zelf in de journa
listiek en de presentatie terecht,
maar er waren ook mensen bij
als zangeres Greetje Kauffeld,
componist Ruud Bos, reclame
man Theo Strengers, pianope
dagoog Jan Wijn en RVD-baas
Eef Brouwers. Je deed bij Min
jon wat je leuk vond en goed
kon. Dat leverde een heel breed
scala aan talent op."
Van Zijl maakte ook nog een
poosje deel uit van het trio dat
de inzendingen beoordeelde
die door de leden van de plaat
selijke afdelingen waren ge
maakt. „Zo'n afdeling had al
een consul die de boel in de ga
ten hield. In Maastricht was dat
bijvoorbeeld Ad 's-Gravesande,
nu AVRO-directeur. De leden
probeerden een zo goed moge
lijk programma te maken, wat
gezien de stand van de techniek
in de jaren '50 meestal verre
van volmaakt was. Als wij het
dan goedkeurden, werd het in
de studio opnieuw opgenomen
en uitgezonden."
Als je in die tijd bij de media
wilde, was de weg via Minjon
een goede, zegt Van Zijl: „Het
was een georganiseerde club,
zonder de uniformcultuur van
de padvinders, maar wél met
idealen. Communicatie-oplei
dingen als de School voor de
Journalistiek waren er nog niet,
dus Minjon had een functie. Ik
denk dat radio en tv zich zon
der die club ook wel hadden
ontwikkeld, maar als je terugkij
kend ziet wie er allemaal uit de
Minjonners in de jaren vijftig. Staand van links naar rechts: Herman
Broekhuizen, Donald de Marcas, Joop van Zijl, Tony van Verre, Peter
Kok en Greetje Kauffeld. Foto: NAA
Tom van 't Hek: „Er is te veel sport op radio en tv". Foto: GPD/Cees Zorn
Tom van 't Hek tien jaar achter de radiomicrofoon
dag in dag uit op het sportveld
gestaan. Ik ken de gevoelens
van een sporter als het hartstik
ke slecht gaat."
Van 't Hek is een ware sport-
freak. „Er zijn maar weinig
sporten waar ik niets aan vónd.
Op zondagmiddag Langs de lijn
presenteren is een waar genoe
gen. Ik zit daar in het zenuw
centrum van de sport; alles wat
er gebeurt komt daar samen. Ik
probeer me wel te beperken tot
de hoofdzaken. Het is niet zo
dat ik Leicester City tegen Tot
tenham Hotspur voor geen
goud wil missen."
Zelfs als groot liefhebber
spreekt Van 't Hek van een
overkill aan sport op radio en
tv. „Sport is leuk, sport is be
langrijk, maar het blijft tegelij
kertijd ook maar gewoon sport.
Ik vind dat er te veel sport is. Ik
probeer de zaken in breder per
spectief te zien. Ik vind tennis
leuk, maar het toernooi in Nice
heeft voor mij een heel andere
lading dan Wimbledon. Er lijkt
geen ondergrens meer te be
staan in wat nieuws is. De nu
ance is zoek."
Supportersblik
Het prettige van Langs de lijn,
dat Van 't Hek samen met
Govert van Brakel presenteert,
is dat hij daar nog een beetje
cynisch mag zijn. „Er is ruimte
voor relativering." In 't Hek van
de dam benadert hij de massa
sport die in het weekeinde
voorbij trekt bij voorkeur met
een knipoog. „Een raar onder
werpje, verbrande sportvelden
in de zomer bijvoorbeeld, moet
ook kunnen. Ik probeer mijn
programma te maken met een
supportersblik. Als er niks aan
was, mag je dat ook laten blij
ken. Ik zit er niet om leuk te zijn
of om met trainers of sporters
de strijd aan te gaan. Sport is
politiek geworden; men zoekt
overal relletjes. Ik laat mensen
liever uit hun hart praten en
probeer ze zodanig te confron
teren dat de luisteraar zelf zijn
conclusie kan trekken."
Veruit het meest besproken
Op zondagmiddag bevindt
sportfreak Tom van 't Hek zich
als presentator van Langs de lijn
in 'het zenuwcentrum van de
sport'. Later op de avond in 't
Hek van de dam neemt hij de
hoogtepunten nog eens door
met een knipoog. „Sport is leuk
en belangrijk, maar het blijft
maar gewoon sport. De rechts
back van Emmen is tegenwoor
dig bekender dan de winnaar
van de Nobelprijs voor natuur
kunde."
door Berrit de Lange
Hilversum - Tom van 't Hek
(45) was hoogst verbaasd toen
iemand hem er laatst aan her
innerde dat zijn Radio 1-pro
gramma 't Hek van de dam
morgen precies tien jaar be
staat „Da's erg lang voor een
uit de hand gelopen grap. Want
zo is het eigenlijk begonnen.
Toen sportchef Ferry de Groot
van de NOS mij belde om een
sportprogramma te gaan doen,
was ik huisarts en clubcoach. Ik
had nooit de illusie gehad iets
in de media te gaan doen. Het
was in het begin allemaal heel
vreemd, al die techniek was ik
niet gewend. Nu gaat het veel
natuurlijker. Net als autorijden:
hoe beter je het kunt, hoe meer
tijd je hebt om om je heen te
kijken."
Een jaar later werd de oud-hoc-
keyprof gevraagd als bonds
coach van het Nederlands da
meselftal. Tot 2000 heeft hij die
baan met zijn 'zondagse uitje'
als radiopresentator gecombi
neerd. „Vlak nadat ik stopte als
bondscoach was ik nog erg be
zig met hockey, pas de laatste
paar toernooien lukt het me er
met afstand en met ouderwets
plezier naar te kijken. Ik denk
wel dat mijn ervaring als top
sporter en trainer in mijn voor
deel werkt. Ik heb 24 jaar lang
sportnieuws deze dagen is het
stuntelende Nederlands Elftal.
Van 't Hek, die als bondscoach
ooit zelf te maken had met on
willige internationals, relati
veert: „Voor- en tegenspoed
hoort erbij. Je moet als prof ac
cepteren dat er zestien miljoen
bondscoaches zijn. En niet de
schuld op de media afschuiven.
De pers vergroot uit, maar ver
zint niet. Misschien heeft het
Nederlands elftal gewoonweg
niet genoeg kwaliteit. Maar die
uitspraak word je niet in dank
afgenomen. Misschien hebben
we te lang op dezelfde weg
voort gehobbeld. Dat de gretig
heid, de lol en de scherpte ont
breekt, is overduidelijk."
Van 't Hek heeft wel begrip
voor een zekere mediamoeheid
bij sporters. „Ze moeten tegen
woordig massa's pers te woord
staan. En dan wordt hen ook
nog eens kwalijk genomen dat
ze met gemeenplaatsen aan ko
men zetten. Ik heb zelf aan de
andere kant gestaan. Als je net
drie journalisten te woord hebt
gestaan en de vierde staat al
weer voor je neus ga je vanzelf
een standaardverhaaltje af
draaien. De veelheid aan sport
roept zeker geen verdieping
op."
Voordeel
Het aantal sportprogramma's
op radio en tv is de afgelopen
tien jaar vertienvoudigd, con
stateert Van 't Hek. „Het voor
deel van 't Hek van de dam is
dat mensen gemakkelijk in de
uitzending te krijgen zijn. Waar
iemand zich ook bevindt, er is
altijd wel een telefoon in de
buurt. Soms komt het voor dat
we vooraf een gesprek opne
men. Maar dan laten we later in
de uitzending ook het hele ge
sprek horen, we knippen niets.
Ook niet als ik iets fout doe. Het
hoeft allemaal niet zo gepolijst,
ik vind het niet storend als een
presentator ook eens een foutje
maakt."
't Hek van de dam, elke zondag,
Radio 1, 22.04 uur
Hilversum - Jongerenomroep
BNN verwacht eind deze
maand voldoende leden te heb
ben om ook na 2005 te mogen
uitzenden. Volgens BNN-voor
zitter Gerard Timmer gaat de
ledenwerfactie ('BNN in de
shit') beter dan verwacht en
lukt het de komende weken in
totaal meer dan vijftigduizend
leden te werven.
De omroep moet voor 1 januari
meer dan 150.000 leden tellen
om ook na 2005 binnen het pu
blieke bestel te mogen uitzen
den. Begin september stond de
teller op honderdduizend leden
en startte BNN de ledenwerf
campagne die één miljoen euro
kost.
Na ruim een maand zijn er zes
tienduizend leden bij, meldt de
omroep op de site. „En dan
houden we er al rekening mee
dat sommige mensen hun be
lofte lid te worden niet nako
men. Dat getal op de site kan
dus nog hoger uitpakken", al
dus Timmer.
Hij verwacht dat de acties die
de komende drie weken op de
rol staan voldoende leden ople
veren om uit de gevarenzone te
komen. Zo verschijnt er op 20
oktober een cd met een lied ge
zongen door Nederlandse ar
tiesten en is er 27 oktober een
grote ledenwerfshow op televi
sie. Timmer hoopt dat die
avond de grens van vijftigdui
zend leden wordt overschre
den.
„Ik ben nu een stuk rustiger
over de kans van slagen dan
aan het begin van de campag
ne. Ik houd natuurlijk nog wel
een slag om de arm, maar het
lijkt er echt op dat we op eigen
kracht voldoende leden bin
nenhalen en daarmee aantonen
dat we over draagvlak in de sa
menleving beschikken", aldus
BNN voorzitter Timmer.
Mochten er eind deze maa'
toch te weinig leden zijn, <r
heeft Timmer nog twee ijzers!
het vuur. Hij overweegt een lï
tie met het hele personeel is
heeft een aanbod van drie
drijven die in hun marketif
campagne aandacht wil^
schenken aan BNN. Timni
„Daar maken we liever geèn p
bruik van omdat we het op
gen kracht willen doen."
V
Hilversum - Loeki de Leeuw is
tijdelijk van het scherm ver
dwenen. Het stuntelige leeuw
tje dat tussen de reclamespot
jes in acteert is het slachtoffer
van het succes van de STER.
De organisatie verkoopt voor
de publieke omroep zoveel re
clamezendtijd dat er komende
maanden geen ruimte meer is
voor Loeki.
Sinds ongeveer een jaar is Loe
ki al minder op tv te zien dan
voorheen. De STER heeft er
voor gekozen de Loeki-grapjes
alleen nog rond kinder- en
amusementsprogramma's uit
te zenden. STER-marketingma-
nager Peter Boots vertelt hier
over: „Loeki wordt voorname
lijk leuk gevonden door kinde
ren en gezinnen, Hij past min
der goed bij andere program
ma's. Een grappig Loeki-film-
pje bij een actualiteitenpro
gramma kan bijvoorbeeld mis
plaatst zijn."
Dat het figuurtje tijdelijk hele
maal niet te zien is op televisie
staat hier los van, aldus Boots.
Loeki moet volgens hem even
in de wachtkamer omdat de
STER een record aan reclame
zendtijd verkoopt. „Het is een
topjaar. De vraag naar recla
mezendtijd op tv is heel erg
groot, hoewel je dat niet zou
verwachten als je naar de eco
nomie kijkt."
Volgens Boots kiezen adver
teerders steeds vaker voor tele
visie als het medium waarop ze
hun boodschap willen verkon
digen. Dit gaat ten koste van de
dagbladen, die hun adverten
tie-inkomsten enorm zien da
len.
Aantrekkelijker
Televisie is volgens Boots aan
trekkelijker geworden voor ad
verteerders omdat de STER
haar tarieven enige tijd geleden
flink heeft verlaagd. Dat bet£
kent ook dat er minder ve|
diend wordt per spotje. De t(jt
tale reclameopbrengsten voq
de publieke omroep valle
daardoor volgens Boots nii
veel hoger uit dan andere jT
ren. Maar omdat de verwaelf
ting is dat de vraag naar recli
mezendtijd groot blijft, dent
de marketingmanager dat (F
STER de prijzen binnenkoj"
weer kan verhogen.
Boots is het in januari
bruari altijd rustiger.
waarschijnlijk weer ruimt)'
voor Loeki de Leeuw.
sn. Volgen
luari en fel'
;r. Dan is
Hilversum - Rik Felderhof ontvangt re
gelmatig interessante en bijzondere per
sonen in zijn villa aan de Cöte d' Azur.
Maar Felderhof ontmoet niet alleen spe
ciale gasten in zijn villa, vanavond gaat
hij met prins Bernhard op safari in Zuid-
Afnka. Een gesprek met Rik Felderhof
over deze wonderlijke trip.
Het heeft Rik Felderhof naar eigen zeg
gen verrassend weinig moeite gekost om
prins Bernhard zo ver te krijgen met
hem op safari te gaan. „Het Wereld Na
tuur Fonds had mij benaderd of ik niet
samen met hen een natuurserie wilde
maken. Toen kwam ook de naam prins
Bernhard naar voren. Ik zei: 'Als er nog
een mogelijkheid is, zou ik het heel inte
ressant vinden om met prins Bernhard
te praten'." De volgende dag had Fel
derhof een afspraak: met Paul Fentener
van Vlissingen, de vermogende Neder
landse ondernemer die in Afrika veel
grondgebied en wildparken bezit. „Ik
zou een portret van hem maken. Bern-
hard en Fentener van Vlissingen zijn
goed bevriend. Hij beloofde mijn ver
zoek aan Bernhard, voor te leggen."
Twee dagen daarna ging de telefoon. Pa
leis Soestdijk aan de lijn. Of Felderhof
contact wilde opnemen met prins Bern
hard. Felderhof: „Ik dacht dat het een
grap van Edwin Evers was, ik was erg op
mijn hoede. Ik belde het paleis. 'Konink
lijke Hoogheid, u spreekt met Rik Fel
derhof.' Aan de andere kant van de lijn
klonk: 'Ja, dat weet ik heus wel. U bent
net doorverbonden.' Dat is natuurlijk
een echt Evers-grapje. Hij zei: „Ik heb
gehoord dat we samen een programma
gaan maken." Ik moest even slikken; dat
was wel heel snel geregeld."
Felderhof werd in allerijl op het paleis
ontboden. „Dat gesprek was heel infor
meel. Toen er iemand met een ladder
voorbij kwam, grapte de prins: 'Felder
hof, je treft het. Inbrekers.' Er hing een
heel ontspannen sfeer."
Als gevolg van een gelukkige samenloop
van omstandigheden werd de safari snel
geregeld. Prins Bernhard zou eind au
k
e
V F
zich prettig voelen, vinden ze het niet 1-
moeüijk om over zichzelf te praten.11
„Ik had natuurlijk wèl bepaalde dingen!1
die ik graag wilde horen. Ik vond het bj!
voorbeeld interessant om te weten hoe.
de prins als jongetje was. Hij moet na-JJ
tuurlijk manoeuvreren binnen bepaalcf
grenzen, ook dat vind ik fascinerend. f
Hoe iemand toch probeert daar buiten-
te treden. Als het gesprek loopt, dan kc l
men de vragen vanzelf wel.
Alles kan bij Felderhof, ook in de villa.
„Heeft iemand zin om te winkelen, dat
gaan we winkelen. Wil de gast naar het
strand, dan doen we dat. Willen ze eer:
praten, gaan we eerst praten. Er is niet
afgesproken. Als er geen schema is, kur
je er ook niet van afwijken. Dat geeft h<
le mooie televisie, omdat het allemaal 1
echt is."
„De prins had ook naar mijn villa kun
nen komen, maar met wie moet je zo'n
grootheid combineren? Majoor Bos-
shardt was heel goed geweest. Als de
Zangeres Zonder Naam nog had geleeft
had die ook hoog op de lijst gestaan. Je^
moet iets zoeken waarvan iedereen
denkt: 'Dit kan niet waar zijn'. Prins Wik
lem-Alexander en prinses Maxima zou
ik nog wel eens in mijn programma will
len hebben. Ik zou niet per se met ze ot
safari hoeven, maar je moet wel iets
doen. Of het nu zeezeilen is, op safari, 0
tenten opzetten. Je móet iets doen. Dat
schept een band. Als je samen een tent
opzet en dat gaat niet goed, dan kom je
veel dichter tot elkaar dan als je aan een
tafel tegenover elkaar gaat zitten. Dan
praat je makkelijker. Als er dingen fout
gaan, dan heeft de ander de mogelijk- li
heid je te corrigeren of te helpen. Dat
geeft een gevoel van zekerheid."
Rianne Vaartjes
Special, Rik Felderhof op safari met Priit
Bernhard, zondag 5 oktober, Ned. 1
(NCRV), 21.40 uur. Op maandag 13 ok-1
tober start bij de NCRV weer een nieuwe
reeks van Villa Felderhof.
Rik Felderhof gaat met prins op safari
Rik Felderhof ging met prins Bernhard op safari in Zuid-Afrika. Foto: GPD/PR
gustus toch al in Zuid-Afrika zijn om het
Marakele Wildpark van zijn vriend Fe
ntener van Vlissingen te openen. Nelson
Mandela was ook uitgenodigd en arri
veerde even later. Felderhof: „Twee van
die grootheden, hand in hand. Dat ik
daar bij mocht zijn, dat was uniek."
De prins had anderhalve dag uitgetrok
ken voor Felderhofs programma. „Heel
bijzonder. Dan is het geen interview,
maar een ontmoeting. Nu maar kijken
wat we kunnen en mogen uitzenden."
„Ik heb de prins leren kennen als een
warme persoonlijkheid. Een man met
humor, die erg kan relativeren en om
zichzelf kan lachen. Ik heb hele mooie
gesprekken met hem gevoerd, soms van
bijna twee uur lang. Slechts een klein
gedeelte daarvan is te zien op televisie,
erg jammer. Ondanks zijn hoge leeftijd
en alle operaties die hij heeft ondergaan,
heeft hij de energie om naar Afrika af te
reizen, in een jeep te stappen, rond te
reizen en plezier te maken. Hij heeft zó
veel levenslust. Hij voelde zich heel ge
lukkig in Afrika. Hij zei: 'Het klinkt mis
schien heel vreemd, maar ik zou hier
wel kunnen sterven, nu'. Dat is nogal
wat, natuurlijk. Ik vond dat erg mooi,
dat hij zo'n grote liefde koestert voor het
continent Afrika en voor het wild life.
Het was een heel bijzondere ontmoe
ting. Wanneer krijg je de kans om zo
lang met iemand van het koninklijk huis
te spreken? De Rijksvoorlichtingsdienst
was er zelfs vóór dat het programma ge
maakt zou worden. Ik wilde geen inter
view aan een tafeltje met een bloem-
stukje erop. Ik kan dat niet zo goed, met
die studiolampen erbij. Dat vind ik zo
kunstmatig. Mensen zijn in hun eigen
omgeving veel meer ontspannen. Als ze