Grootheden speelden radiootje bij Minjon MEDIA Het begon met een grap Omroep BNN is al bijna 'uit de shit' 'Prins Bernhard heeft zó veel levenslust' I Reclamegolf spoelt Loeki weg 1 Cabri de Wagt (82) overleden Zeist - Radiomaker Gabri de Wagt is donderdag op 82-jarige leeftijd in zijn woonplaats Zeist overleden. Dat heeft zijn familie gisteren laten weten. De Wagt werkte veertig jaar bij de VARA. Van de stichting Nipkow ont ving hij de prestigieuze 'Ere Zil veren Reissmicrofoon 1984'. Volgens de jury was een gewo ne Reissmicrofoon een 'te iele bekroning voor het werk van een man die bijna veertig jaar zijn innerlijke onrust en ver wondering via de radio aan mil joenen luisteraars probeerde over te brengen'. Opzet Masterplan staat ter discussie Hilversum - Yorin is met pro ducent Endemol in overleg over mogelijke aanpassingen in het nieuwe, groots opgezette pro gramma Masterplan. Naar de tweede aflevering keken don derdag slechts 158.000 mensen, naar de eerste op maandag nog 236.000. De kijkcijfers zijn nog niet wat ze moeten zijn. Vol gende week is er meer te zeg gen over mogelijke veranderin gen in Masterplan, waarin een 'master' het leven van zeven 'players' middels ingrijpende opdrachten op zijn kop zet. Van der Wulp directeur RVD den haag - Gerard van der Wulp wordt vrijwel zeker de nieuwe directeur-generaal van de Rijksvoorlichtingsdienst (RVD). De ministerraad heeft hem voor de functie voorgedra gen, zo werd gisteren bekend gemaakt. Van der Wulp is op het moment plaatsvervangend directeur-generaal van de RVD. Daarvoor was hij hoofdredac teur van het NOS Journaal en correspondent in Washington. Jonge mensen spelenderwijs met het radiovak laten kennis maken. Precies vijftig jaar gele den was dat de gedachte van de AVRO achter de Miniatuur Jeugd Omroep Nederland, kortweg Minjon. Het werd een spring plank voor veel bekende pro grammamakers, die op een reü nie vandaag nog één keer herin neringen ophalen in de oude AVRO-studio. door Patrick van den Hurk en Nico Postma Hilversum - Van 1953 tot 1969 heeft Minjon een lange rij be kende namen voortgebracht, die als ambtieuze tieners pro gramma's bedachten, reporta ges maakten of liedjes en hoor spelen opstuurden naar de AVRO. Zij hoopten dat hun bij drage zou worden uitgekozen om uit te zenden op de donder dagmiddag in, het programma Op de jonge golf. Volgens initiatiefnemer Her man Broekhuizen, die vandaag uitgebreid in de schijnwerpers staat, was Minjon in eerste aan leg een hobbyclub waar jonge mensen 'radiootje konden spe len'. ,,Het is een leuke bijkom stigheid dat veel van de deelne- rtiers zo bekend zijn geworden, maar het is minstens net zo leuk dat duizenden mensen er mooie hobby's aan over heb ben gehouden." Eén van de bekenden, oud- nieuwslezer en -presentator Joop van Zijl, bewaart warme herinneringen aan zijn Minjon- ze school vandaan zijn geko men is het een leuke impuls ge weest." Nu is het voor jongeren moei lijk om binnen te dringen bij de omroep en moeten ze zich aan passen aan bestaande formats, zegt Paul Haenen, die zich in 1963 als zeventienjarige scho lier aansloot bij de Amsterdam se afdeling van Minjon. „Wij deden waar we zin in hadden en we stonden niet onder druk. Niemand van hogerhand ver telde wat we moesten doen. Oprichter Herman Broekhuizen was voor ons een soort vader." Haenen maakte een satirisch radioprogramma onder de naam Dartel Martel Quiz. „Bij een fout antwoord martelde ik ik de kandidaten door middel van geluiden op de achter grond. Verder was ik de samen steller van de rubriek School krantkiosk en maakte ik inter views. Eén interview mocht niet worden uitgezonden, dat was met filmcriticus Rein Bloem van Scoop, naar aanleiding van een film waarin homoseksuele elementen voorkwamen. Ik heb toen Wim de Bie van de VARA gebeld en hij zond het inter view wel uit in zijn programma Uitlaat. Daar ben ik toen verder gegaan. In totaal zat ik zo'n vier jaar bij Minjon. Het was fantas tisch. Je kon er het vak leren op een plezierige manier. Eind jaren zestig hield Minjon op te bestaan. Het concept was uitgewerkt en ingehaald door de tijdgeest. Bovendien hadden getalenteerde Minjonners be hoefte aan professionalisering. Zij kregen een programma op de zondagavond. In de jaren Een Minjon-vergadering met de nog piepjonge Ad 's-Cravesande (rechts) in een met eierdozen gederr 'studio'. Foto: AVRO tachtig is Minjon heropgericht en richtte de AVRO-club zich meer op televisie, weet de hui dige AVRO-directeur Ad 's-Gra- vesande te vertellen. Saai Zijn eigen eerste programma waarin hij sonnetten van Sha kespeare voorlas, werd afge keurd, herinnert 's-Gravesande zich nog goed. „Het was veel te saai. Maar ik ben blijven han gen, want ik vond het een leuke club. Er waren afdelingen van Maastricht tot Beetsterzwaag. Als iemand journalistieke ambi ties had, kocht hij een bandre corder en plakte hij eierdoosjes aan de wand en hupsakee. Mijn afdeling in Maastricht viel al snel uit elkaar. Met Felix Meurders ben ik verder gegaan met een nieuwe plaatselijke af deling, bestaande uit een man of tien. In onze eigen afdeling voeren wij onze eigen koers. Terwijl de eerste afdeling zich meer richtte op hoorspelen, to neel en theater, waren Felix en ik meer gecharmeerd van re portages." De uitzendingen op donder dagmiddag werden gepresen teerd door een Minjorüid. 's- Gravesande: „Je moest een om- roepstem hebben en prettig be schaafd Nederlands ldinken. Het was een hele snelle leer school die ons leerde hoe je ra dio maakt en journalistiek b|h drijft door echte programme makers na te apen. Tegenwq. dig is dat ondenkbaar. Nu dtl nen jonge mensen bij mij ee l programmavoorstel in of hel ben ze het programma al ge» maakt. De volgende generati heeft zijn eigen productiem^ schappij al opgericht." Broekhuizen: „Iets als Minjol gewoon niet meer nodig. De' functie van oefenplek is over nomen door lokale en regioifl omroepen, en er zijn ook mdC dan genoeg media-opleiding" Bovendien hebben we nu BW dat eigenlijk de uiterste gevoP van Minjon is: een echte, zelf standige jongerenomroep." tijd. „Er was nog geen televisie en-de radio sprak nog veel meer tot de verbeelding dan nu. De AVRO-studio was het heilige der heiligen en daar mocht fk heen om een programma te maken." Minjon heeft de omroep en de cultuur in Nederland een om vangrijke groep bijzondere mensen opgeleverd, vindt Van Zijl. ,,Ik kwam zelf in de journa listiek en de presentatie terecht, maar er waren ook mensen bij als zangeres Greetje Kauffeld, componist Ruud Bos, reclame man Theo Strengers, pianope dagoog Jan Wijn en RVD-baas Eef Brouwers. Je deed bij Min jon wat je leuk vond en goed kon. Dat leverde een heel breed scala aan talent op." Van Zijl maakte ook nog een poosje deel uit van het trio dat de inzendingen beoordeelde die door de leden van de plaat selijke afdelingen waren ge maakt. „Zo'n afdeling had al een consul die de boel in de ga ten hield. In Maastricht was dat bijvoorbeeld Ad 's-Gravesande, nu AVRO-directeur. De leden probeerden een zo goed moge lijk programma te maken, wat gezien de stand van de techniek in de jaren '50 meestal verre van volmaakt was. Als wij het dan goedkeurden, werd het in de studio opnieuw opgenomen en uitgezonden." Als je in die tijd bij de media wilde, was de weg via Minjon een goede, zegt Van Zijl: „Het was een georganiseerde club, zonder de uniformcultuur van de padvinders, maar wél met idealen. Communicatie-oplei dingen als de School voor de Journalistiek waren er nog niet, dus Minjon had een functie. Ik denk dat radio en tv zich zon der die club ook wel hadden ontwikkeld, maar als je terugkij kend ziet wie er allemaal uit de Minjonners in de jaren vijftig. Staand van links naar rechts: Herman Broekhuizen, Donald de Marcas, Joop van Zijl, Tony van Verre, Peter Kok en Greetje Kauffeld. Foto: NAA Tom van 't Hek: „Er is te veel sport op radio en tv". Foto: GPD/Cees Zorn Tom van 't Hek tien jaar achter de radiomicrofoon dag in dag uit op het sportveld gestaan. Ik ken de gevoelens van een sporter als het hartstik ke slecht gaat." Van 't Hek is een ware sport- freak. „Er zijn maar weinig sporten waar ik niets aan vónd. Op zondagmiddag Langs de lijn presenteren is een waar genoe gen. Ik zit daar in het zenuw centrum van de sport; alles wat er gebeurt komt daar samen. Ik probeer me wel te beperken tot de hoofdzaken. Het is niet zo dat ik Leicester City tegen Tot tenham Hotspur voor geen goud wil missen." Zelfs als groot liefhebber spreekt Van 't Hek van een overkill aan sport op radio en tv. „Sport is leuk, sport is be langrijk, maar het blijft tegelij kertijd ook maar gewoon sport. Ik vind dat er te veel sport is. Ik probeer de zaken in breder per spectief te zien. Ik vind tennis leuk, maar het toernooi in Nice heeft voor mij een heel andere lading dan Wimbledon. Er lijkt geen ondergrens meer te be staan in wat nieuws is. De nu ance is zoek." Supportersblik Het prettige van Langs de lijn, dat Van 't Hek samen met Govert van Brakel presenteert, is dat hij daar nog een beetje cynisch mag zijn. „Er is ruimte voor relativering." In 't Hek van de dam benadert hij de massa sport die in het weekeinde voorbij trekt bij voorkeur met een knipoog. „Een raar onder werpje, verbrande sportvelden in de zomer bijvoorbeeld, moet ook kunnen. Ik probeer mijn programma te maken met een supportersblik. Als er niks aan was, mag je dat ook laten blij ken. Ik zit er niet om leuk te zijn of om met trainers of sporters de strijd aan te gaan. Sport is politiek geworden; men zoekt overal relletjes. Ik laat mensen liever uit hun hart praten en probeer ze zodanig te confron teren dat de luisteraar zelf zijn conclusie kan trekken." Veruit het meest besproken Op zondagmiddag bevindt sportfreak Tom van 't Hek zich als presentator van Langs de lijn in 'het zenuwcentrum van de sport'. Later op de avond in 't Hek van de dam neemt hij de hoogtepunten nog eens door met een knipoog. „Sport is leuk en belangrijk, maar het blijft maar gewoon sport. De rechts back van Emmen is tegenwoor dig bekender dan de winnaar van de Nobelprijs voor natuur kunde." door Berrit de Lange Hilversum - Tom van 't Hek (45) was hoogst verbaasd toen iemand hem er laatst aan her innerde dat zijn Radio 1-pro gramma 't Hek van de dam morgen precies tien jaar be staat „Da's erg lang voor een uit de hand gelopen grap. Want zo is het eigenlijk begonnen. Toen sportchef Ferry de Groot van de NOS mij belde om een sportprogramma te gaan doen, was ik huisarts en clubcoach. Ik had nooit de illusie gehad iets in de media te gaan doen. Het was in het begin allemaal heel vreemd, al die techniek was ik niet gewend. Nu gaat het veel natuurlijker. Net als autorijden: hoe beter je het kunt, hoe meer tijd je hebt om om je heen te kijken." Een jaar later werd de oud-hoc- keyprof gevraagd als bonds coach van het Nederlands da meselftal. Tot 2000 heeft hij die baan met zijn 'zondagse uitje' als radiopresentator gecombi neerd. „Vlak nadat ik stopte als bondscoach was ik nog erg be zig met hockey, pas de laatste paar toernooien lukt het me er met afstand en met ouderwets plezier naar te kijken. Ik denk wel dat mijn ervaring als top sporter en trainer in mijn voor deel werkt. Ik heb 24 jaar lang sportnieuws deze dagen is het stuntelende Nederlands Elftal. Van 't Hek, die als bondscoach ooit zelf te maken had met on willige internationals, relati veert: „Voor- en tegenspoed hoort erbij. Je moet als prof ac cepteren dat er zestien miljoen bondscoaches zijn. En niet de schuld op de media afschuiven. De pers vergroot uit, maar ver zint niet. Misschien heeft het Nederlands elftal gewoonweg niet genoeg kwaliteit. Maar die uitspraak word je niet in dank afgenomen. Misschien hebben we te lang op dezelfde weg voort gehobbeld. Dat de gretig heid, de lol en de scherpte ont breekt, is overduidelijk." Van 't Hek heeft wel begrip voor een zekere mediamoeheid bij sporters. „Ze moeten tegen woordig massa's pers te woord staan. En dan wordt hen ook nog eens kwalijk genomen dat ze met gemeenplaatsen aan ko men zetten. Ik heb zelf aan de andere kant gestaan. Als je net drie journalisten te woord hebt gestaan en de vierde staat al weer voor je neus ga je vanzelf een standaardverhaaltje af draaien. De veelheid aan sport roept zeker geen verdieping op." Voordeel Het aantal sportprogramma's op radio en tv is de afgelopen tien jaar vertienvoudigd, con stateert Van 't Hek. „Het voor deel van 't Hek van de dam is dat mensen gemakkelijk in de uitzending te krijgen zijn. Waar iemand zich ook bevindt, er is altijd wel een telefoon in de buurt. Soms komt het voor dat we vooraf een gesprek opne men. Maar dan laten we later in de uitzending ook het hele ge sprek horen, we knippen niets. Ook niet als ik iets fout doe. Het hoeft allemaal niet zo gepolijst, ik vind het niet storend als een presentator ook eens een foutje maakt." 't Hek van de dam, elke zondag, Radio 1, 22.04 uur Hilversum - Jongerenomroep BNN verwacht eind deze maand voldoende leden te heb ben om ook na 2005 te mogen uitzenden. Volgens BNN-voor zitter Gerard Timmer gaat de ledenwerfactie ('BNN in de shit') beter dan verwacht en lukt het de komende weken in totaal meer dan vijftigduizend leden te werven. De omroep moet voor 1 januari meer dan 150.000 leden tellen om ook na 2005 binnen het pu blieke bestel te mogen uitzen den. Begin september stond de teller op honderdduizend leden en startte BNN de ledenwerf campagne die één miljoen euro kost. Na ruim een maand zijn er zes tienduizend leden bij, meldt de omroep op de site. „En dan houden we er al rekening mee dat sommige mensen hun be lofte lid te worden niet nako men. Dat getal op de site kan dus nog hoger uitpakken", al dus Timmer. Hij verwacht dat de acties die de komende drie weken op de rol staan voldoende leden ople veren om uit de gevarenzone te komen. Zo verschijnt er op 20 oktober een cd met een lied ge zongen door Nederlandse ar tiesten en is er 27 oktober een grote ledenwerfshow op televi sie. Timmer hoopt dat die avond de grens van vijftigdui zend leden wordt overschre den. „Ik ben nu een stuk rustiger over de kans van slagen dan aan het begin van de campag ne. Ik houd natuurlijk nog wel een slag om de arm, maar het lijkt er echt op dat we op eigen kracht voldoende leden bin nenhalen en daarmee aantonen dat we over draagvlak in de sa menleving beschikken", aldus BNN voorzitter Timmer. Mochten er eind deze maa' toch te weinig leden zijn, <r heeft Timmer nog twee ijzers! het vuur. Hij overweegt een lï tie met het hele personeel is heeft een aanbod van drie drijven die in hun marketif campagne aandacht wil^ schenken aan BNN. Timni „Daar maken we liever geèn p bruik van omdat we het op gen kracht willen doen." V Hilversum - Loeki de Leeuw is tijdelijk van het scherm ver dwenen. Het stuntelige leeuw tje dat tussen de reclamespot jes in acteert is het slachtoffer van het succes van de STER. De organisatie verkoopt voor de publieke omroep zoveel re clamezendtijd dat er komende maanden geen ruimte meer is voor Loeki. Sinds ongeveer een jaar is Loe ki al minder op tv te zien dan voorheen. De STER heeft er voor gekozen de Loeki-grapjes alleen nog rond kinder- en amusementsprogramma's uit te zenden. STER-marketingma- nager Peter Boots vertelt hier over: „Loeki wordt voorname lijk leuk gevonden door kinde ren en gezinnen, Hij past min der goed bij andere program ma's. Een grappig Loeki-film- pje bij een actualiteitenpro gramma kan bijvoorbeeld mis plaatst zijn." Dat het figuurtje tijdelijk hele maal niet te zien is op televisie staat hier los van, aldus Boots. Loeki moet volgens hem even in de wachtkamer omdat de STER een record aan reclame zendtijd verkoopt. „Het is een topjaar. De vraag naar recla mezendtijd op tv is heel erg groot, hoewel je dat niet zou verwachten als je naar de eco nomie kijkt." Volgens Boots kiezen adver teerders steeds vaker voor tele visie als het medium waarop ze hun boodschap willen verkon digen. Dit gaat ten koste van de dagbladen, die hun adverten tie-inkomsten enorm zien da len. Aantrekkelijker Televisie is volgens Boots aan trekkelijker geworden voor ad verteerders omdat de STER haar tarieven enige tijd geleden flink heeft verlaagd. Dat bet£ kent ook dat er minder ve| diend wordt per spotje. De t(jt tale reclameopbrengsten voq de publieke omroep valle daardoor volgens Boots nii veel hoger uit dan andere jT ren. Maar omdat de verwaelf ting is dat de vraag naar recli mezendtijd groot blijft, dent de marketingmanager dat (F STER de prijzen binnenkoj" weer kan verhogen. Boots is het in januari bruari altijd rustiger. waarschijnlijk weer ruimt)' voor Loeki de Leeuw. sn. Volgen luari en fel' ;r. Dan is Hilversum - Rik Felderhof ontvangt re gelmatig interessante en bijzondere per sonen in zijn villa aan de Cöte d' Azur. Maar Felderhof ontmoet niet alleen spe ciale gasten in zijn villa, vanavond gaat hij met prins Bernhard op safari in Zuid- Afnka. Een gesprek met Rik Felderhof over deze wonderlijke trip. Het heeft Rik Felderhof naar eigen zeg gen verrassend weinig moeite gekost om prins Bernhard zo ver te krijgen met hem op safari te gaan. „Het Wereld Na tuur Fonds had mij benaderd of ik niet samen met hen een natuurserie wilde maken. Toen kwam ook de naam prins Bernhard naar voren. Ik zei: 'Als er nog een mogelijkheid is, zou ik het heel inte ressant vinden om met prins Bernhard te praten'." De volgende dag had Fel derhof een afspraak: met Paul Fentener van Vlissingen, de vermogende Neder landse ondernemer die in Afrika veel grondgebied en wildparken bezit. „Ik zou een portret van hem maken. Bern- hard en Fentener van Vlissingen zijn goed bevriend. Hij beloofde mijn ver zoek aan Bernhard, voor te leggen." Twee dagen daarna ging de telefoon. Pa leis Soestdijk aan de lijn. Of Felderhof contact wilde opnemen met prins Bern hard. Felderhof: „Ik dacht dat het een grap van Edwin Evers was, ik was erg op mijn hoede. Ik belde het paleis. 'Konink lijke Hoogheid, u spreekt met Rik Fel derhof.' Aan de andere kant van de lijn klonk: 'Ja, dat weet ik heus wel. U bent net doorverbonden.' Dat is natuurlijk een echt Evers-grapje. Hij zei: „Ik heb gehoord dat we samen een programma gaan maken." Ik moest even slikken; dat was wel heel snel geregeld." Felderhof werd in allerijl op het paleis ontboden. „Dat gesprek was heel infor meel. Toen er iemand met een ladder voorbij kwam, grapte de prins: 'Felder hof, je treft het. Inbrekers.' Er hing een heel ontspannen sfeer." Als gevolg van een gelukkige samenloop van omstandigheden werd de safari snel geregeld. Prins Bernhard zou eind au k e V F zich prettig voelen, vinden ze het niet 1- moeüijk om over zichzelf te praten.11 „Ik had natuurlijk wèl bepaalde dingen!1 die ik graag wilde horen. Ik vond het bj! voorbeeld interessant om te weten hoe. de prins als jongetje was. Hij moet na-JJ tuurlijk manoeuvreren binnen bepaalcf grenzen, ook dat vind ik fascinerend. f Hoe iemand toch probeert daar buiten- te treden. Als het gesprek loopt, dan kc l men de vragen vanzelf wel. Alles kan bij Felderhof, ook in de villa. „Heeft iemand zin om te winkelen, dat gaan we winkelen. Wil de gast naar het strand, dan doen we dat. Willen ze eer: praten, gaan we eerst praten. Er is niet afgesproken. Als er geen schema is, kur je er ook niet van afwijken. Dat geeft h< le mooie televisie, omdat het allemaal 1 echt is." „De prins had ook naar mijn villa kun nen komen, maar met wie moet je zo'n grootheid combineren? Majoor Bos- shardt was heel goed geweest. Als de Zangeres Zonder Naam nog had geleeft had die ook hoog op de lijst gestaan. Je^ moet iets zoeken waarvan iedereen denkt: 'Dit kan niet waar zijn'. Prins Wik lem-Alexander en prinses Maxima zou ik nog wel eens in mijn programma will len hebben. Ik zou niet per se met ze ot safari hoeven, maar je moet wel iets doen. Of het nu zeezeilen is, op safari, 0 tenten opzetten. Je móet iets doen. Dat schept een band. Als je samen een tent opzet en dat gaat niet goed, dan kom je veel dichter tot elkaar dan als je aan een tafel tegenover elkaar gaat zitten. Dan praat je makkelijker. Als er dingen fout gaan, dan heeft de ander de mogelijk- li heid je te corrigeren of te helpen. Dat geeft een gevoel van zekerheid." Rianne Vaartjes Special, Rik Felderhof op safari met Priit Bernhard, zondag 5 oktober, Ned. 1 (NCRV), 21.40 uur. Op maandag 13 ok-1 tober start bij de NCRV weer een nieuwe reeks van Villa Felderhof. Rik Felderhof gaat met prins op safari Rik Felderhof ging met prins Bernhard op safari in Zuid-Afrika. Foto: GPD/PR gustus toch al in Zuid-Afrika zijn om het Marakele Wildpark van zijn vriend Fe ntener van Vlissingen te openen. Nelson Mandela was ook uitgenodigd en arri veerde even later. Felderhof: „Twee van die grootheden, hand in hand. Dat ik daar bij mocht zijn, dat was uniek." De prins had anderhalve dag uitgetrok ken voor Felderhofs programma. „Heel bijzonder. Dan is het geen interview, maar een ontmoeting. Nu maar kijken wat we kunnen en mogen uitzenden." „Ik heb de prins leren kennen als een warme persoonlijkheid. Een man met humor, die erg kan relativeren en om zichzelf kan lachen. Ik heb hele mooie gesprekken met hem gevoerd, soms van bijna twee uur lang. Slechts een klein gedeelte daarvan is te zien op televisie, erg jammer. Ondanks zijn hoge leeftijd en alle operaties die hij heeft ondergaan, heeft hij de energie om naar Afrika af te reizen, in een jeep te stappen, rond te reizen en plezier te maken. Hij heeft zó veel levenslust. Hij voelde zich heel ge lukkig in Afrika. Hij zei: 'Het klinkt mis schien heel vreemd, maar ik zou hier wel kunnen sterven, nu'. Dat is nogal wat, natuurlijk. Ik vond dat erg mooi, dat hij zo'n grote liefde koestert voor het continent Afrika en voor het wild life. Het was een heel bijzondere ontmoe ting. Wanneer krijg je de kans om zo lang met iemand van het koninklijk huis te spreken? De Rijksvoorlichtingsdienst was er zelfs vóór dat het programma ge maakt zou worden. Ik wilde geen inter view aan een tafeltje met een bloem- stukje erop. Ik kan dat niet zo goed, met die studiolampen erbij. Dat vind ik zo kunstmatig. Mensen zijn in hun eigen omgeving veel meer ontspannen. Als ze

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2003 | | pagina 24