REGIO
'Altijd bezig met dingen die je niet kuil
Leidenaar, maar al acht jaar
niet in de binnenstad geweest
Non-opmerkingen van Witteman en Molken!
Beperking
Beiden kunnen niet zonder elek
trische rolstoel. Ook gezinshulp
Mirella Kleijn, die onlangs haar eer
ste lustrum vierde bij het gehandi
capte paar, is onmisbaar. Ze komt
elke werkdag. Meijerink: „In het
weekeinde moeten we het helemaal
zelf doen. Dat is flink aanmodderen.
Arme Mirella heeft het op maandag
altijd extra druk, want dan moet ze
orde scheppen in de chaos die wij
hebben veroorzaakt."
Ritme
Integratie
Geluk
NAVRAAG
Van de circa dertig kortebaandraverijen die er elk seizoen in Noord
en Zuid-Holland worden gehouden, zijn er vier onmiskenbaar het
grootst: Beverwijk, Santpoort, Heemskerk en Lisse. Een goede graad
meter voor de publieke
opkomst en de betrok
kenheid van de dorpe
lingen bij de draverij, is
de spelomzet bij de to-
talisator. Nu al een jaar of acht is die in Lisse het allerhoogst, ook al
scheelt het met Heemskerk vaak niet veel. RENÉ STEMBERT, penning
meester van de
Harddraverijver-
eniging Lisse en
omstreken, vindt
dat geweldig.
Lisse gaat meer dan
63.619 euro inzetten'
Waarom is het zo
belangrijk om
een hoge spelom
zet te scoren.
„We willen een
hoge omzet in
Lisse omdat dat
ten eerste veel
zegt over de po
pulariteit van de
draverij in je dorp. Verder ben ik als penningmeester ermee in
mijn nopjes omdat de vereniging er de revenuen van krijgt. Een
bepaald deel van de omzet, gemiddeld zo'n 23 procent, vloeit in de
kas van de organiserende vereniging. Dat is een belangrijke in
komstenbron voor ons."
Maar waarom wil je dan ook nog eens de hoogste van allemaal
hebben?
Ach, dat is meer een dolletje tussen de verenigingen onderling.
Vroeger ging het altijd tussen Beverwijk en Santpoort wie de hoog
ste omzet had en het bestuur dat Verloor' moest dan een fles jene
ver aan de winnaar geven. De laatste jaren gaat het steeds tussen
Heemskerk en Lisse. Heemskerk, dat begin september koerst, haalt
steevast een hogere omzet dan Lisse een jaar eerder en wij gaan
daar dan een paar weken later weer overheen. Daar worden altijd
veel geintjes over en weer om gemaakt."
Hoeveel moet er donderdag worden gegokt door de Lissenaren?
„Heemskerk had dit jaar 63.619 euro. Aan Lisse de schone taak om
dat te overtreffen. En het leeft echt hoor, hier in het dorp. Als we
aan het einde van de middag op de baan de omzet omroepen, gaat
er altijd een groot gejuich op. En toen het vorig jaar er naar uitzag
dat we Heemskerk nét niet gingen passeren, heeft een aantal lief
hebbers de koppen bij elkaar gestoken en voor de vierde omloop
nog een paar honderd euro extra ingezet. Achteraf bleek trouwens
dat we het zonder die extra inzet ook hadden gered."
Gaat Lisse weer winnen, denkt u?
„Ja, daar heb ik alle vertrouwen in. Belangrijk is wel dat het over
morgen niet stortregent, maar wat dat betreft zijn de voorspellin
gen oké. Als bestuursleden onderling doen we altijd een gokje wat
de omzet is en degene die daar het dichtst bij zit, krijgt een prijsje.
Ik heb mijn voorspelling nog niet ingeleverd, maar mijn bedrag zal
zo om en nabij de 64.500 euro liggen."
tekst: Paul de Vlieger foto: Mark Lamers
UIT DE ARCHIEVEN
ANNO 1953, Woensdag 23 September
LEIDEN - In verband met het bouwrijp maken van een terrein langs 't
Philosophenpad, ten behoeve van de voorgenomen uitbreiding van de
St. Lidwinastichting alsmede in verband met de tegenover de De Sit-
terlaan te maken overweg in de trambaan, gepaard gaande met de ver
breding van de Lammenschansweg over de gehele lengte, stellen B.
en W. van Leiden de Raad voor van de NZHVM enkele stroken grond
aan te kopen tussen de Zoeterwoudse singel en de spoorbaan Leiden-
Utrecht en gelegen langs de trambaan Leiden-Den Haag. In totaal is
hiermede een bedrag van f. 31.660 gemoeid.
LEIDEN - Hoogtepunt in de viering van het 40-jarig bestaan van de
Woningbouwvereniging 'Ons Belang' was de onthulling van een monu
ment in het plantsoen aan de Marnixstraat. Wij aarzelen niet dit monu
ment, dat een vrouw voorstelt met een kind op haar schoot, als een
fraaie aanwinst te beschouwen niet alleen voor deze buurt doch voor
onze gehele aan dergelijke beelden arme stad. De vervaardiger, de
heer H. Petrie uit Dordrecht, heeft met dit beeldhouwwerk op waar
achtige wijze het menselijk geluk gesymboliseerd. Een woningbouw
vereniging zou zich geen waardiger monument kunnen denken.
ANNO 1978, zaterdag 23 september
LEIDEN - Het einde van de renovatie in het Haagwegkwartier komt
in zicht. De graafwerkzaamheden voor de vernieuwing van de riole
ring in de Van Lennepstraat zijn in volle gang.
Foto: archief Leidsch Dagblad
Foto's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
plaatsing 2,50 (voor een exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op
gironummer 57055 Ln.v. Dagbladuitgeverij Damiate b.v. Postbus 507, 2003 PA
Haarlem, onder vermelding van Leidsch Dagblad, ANNO d-d(datum van
plaatsing) of door contante betaling aan de balie van het Leidsch Dagblad,
Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto binnen drie weken thuisgestuurd.
COLOFON
Leidsch Dagblad
Directie: B.M. Essenberg. C.P. Arnold
W.MJ. Bouterse (adjunct)
E-mail: directiehdcuz@hdc.nl
Hoofdredactie: Jan Geert Majoor, Kees van
der Malen, Léon Klein Schiphorst (adjunct)
E-mail: redactie.ld@hdc.nl
HOOFDKANTOOR
Rooseveltstraat 82, Leiden, teL 071-5 356 356
Postadres: Postbus 54,2300 AB Leiden.
Redactie fax 071-5 356 415
Advertentie fax 071-5 356 325
Familieberichten fax 023-5150 567
ADVERTENTIES
071-5 356300
Sprinters (rubrieksadv.): 072-519 6868
ABONNEESERVICE
071-5128 030
E-mail: abonneeservice@hdc.nl
ABONNEMENTEN
Bij vooruitbetaling (acceptgiro)
p/m €20,20 (alleen aut. ine)
p/kw €56,70 p/j €216,90
Abonnees die ons een machtiging verstrekken
tot het automatisch afschrijven van het
abonnementsgeld ontvangen €0,50 korting
per betaling.
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 071-5128 030
ma t/m vr: 18-19.30 uur, za: 10-13 uur
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Zuid BV
cq. de betreffende auteur.
HDC Uitgeverij Zuid BV, 2003
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen
HDC Uitgeverij Zuid BV is belast met de
verwerking van gegevens van abonnees van
dit dagblad. Deze gegevens kunnen tevens
worden gebruikt om gerichte informatie over
voordeelaanbiedingen te geven, zowel door
onszelf als door derden. Heeft u hier bezwaar
tegen, dan kunt u dat schriftelijk laten weten
aan HDC Uitgeverij Zuid BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 507,2003 PA Haarlem.
SCHRIJVENDE LEZERS
Op intermet (LD 8/9) zag ik een ar
tikel over parkeergarages in Leiden.
Dit was voor mij de aanleiding om
eens te reageren op het parkeerbe
leid in deze stad. Ik woon nu bijna
14 jaar in deze stad en zag mij acht
jaar geleden genoodzaakt de beslis
sing te nemen om nooit meer in de
binnenstad te komen. Dit kwam
door de razzia-achtige manier
waarop de parkeerpolitie in deze
stad functioneert. Helaas is de eni
ge manier om aan parkeerboetes te
ontkomen de binnenstad te mij
den. Ik kom er dan ook al jaren niet
meer. Ook al woon ik in Leiden, de
stad is mij net zo onbekend als Pe
king of Vladiwostok.
Regelmatig krijg ik bezoekers uit
andere delen van Nederland en
ook uit het buitenland op bezoek
(eind deze maand nog weer acht
Fransen). Maar het komt al hele
maal niet meer bij me op om ze
Leiden te laten zien. Die stad heb ik
al jaren geleden afgeschreven. Zo
breng ik die Fransen onder in een
hotel in Rotterdam en heb ik voor
het diner een restaurant gereser
veerd in Delft.
Het beleid van de gemeente om
mensen uit de stad te weren, heeft
in mijn geval dus in ieder geval ge
werkt.
Martin Mulder,
Leiden.
Kort voor de wellicht fatale sluitings
datum van het Marinevliegkamp
Valkenburg menen een paar lokale
gemeentebestuurders (de wethou
ders Witteman en Molkenboer van
respectievelijk Hillegom en Leider
dorp, red.) uit onze regio nog enige
volstrekte non-opmerkingen via de
voorpagina van het Leidsch Dagblad
(12 september) te moeten maken.
Zonder enig doorslaand militair ar
gument, we praten toch over een
onderdeel van onze defensie, den
ken deze lieden met emotionele uit
spraken, de politieke haalbaarheid te
ondersteunen, door vóór de sluiting
en vóór de bebouwing van de basis
te pleiten.
En dat wordt dan gezegd door een
wethouder uit Leiderdorp alwaar
men de heter wordende adem van
de Leidse moloch in de nek voelt en
van die aardig in de picture komen
de Witteman uit Hillegom. Hij be
stond het om in het Leidsch Dagblad
van 18 ferbruari te beweren dat de
Hillegomse starters (ik neem aan dat
hij daar jongeren mee bedoelde) blij
kunnen zijn, want Hillegom gaat op
termijn 400 tot 500 woningen voor
eigen volk bouwen.
Had Witteman toen het vliegkamp
soms al op de korrel? Zou best kun
nen, want stel dat de sluiting toch
niet doorgaat, dan kan hij altijd zeg
gen: ja, die good old Joop van der
Reijden met zijn overdreven acties,
heeft ervoor gezorgd dat ik m'n toe
zegging niet kan waarmaken.
En zo zijn er wel meer van die be
stuurlijke grappenmakers in de
Duin- en Bollenstreek die, voldoen
de op de hoogte van de mogelijkhe
den in de eigen parochie, toch door
gaan met hun plannen voor de
bouw van winkels en/of kantoren,
waar in het geheel geen geb
is.
De heren Molkenboer en W
wilden blijkens genoemd ai
graag partióiperen in het vo
nemen van de bebouwing
vliegkamp. Mag ik hen erop
dat zij in deze de vazallen v
meente Leiden zullen word 5
uiteraard hun eigen inwont
veel beter van zullen worde g
kenboer en Witteman zijn f
weg deze discussie er blijke
overtuigd geraakt, dat de vc
men sluiting van het vliegk;
oplossing voor de woningte
de regio betekent. Gelukkig
nog anderen die het met de
wijze niet eens zijn en er ge
ceerder over denken.
Ni
Noordw
DINSDAG 23 SEPTEMBER
De Europese Unie heeft 2003 uit
geroepen tot het jaar van de ge
handicapten. In alle Europese lan-
aan de positie van mensen met woorden een beeld geschetst van
een handicap. Deze krant blijft het dagelijks leven van mensen
niet achter. In een serie interviews met een lichamelijke en/of ver
den wordt extra aandacht besteed wordt aan de hand van steek-
standelijke beperking. In de eerste
aflevering staat het Alphensijj
echtpaar Peter Termeer en N
ie
Meijerink centraal. „Het is hi k
lamme helpt de blinde'."
si
Beperking,
integratie,
ritme en
geluk
haar echtgenoot Peter Termeer: „Met een
Foto: Mark Lamers
Boodschappen doet Meijerink graag
zelf.Als ik veel nodig heb, rijd ik
wel vier keer heen en weer. In de su
permarkt kan ik niet achter een kar
lopen. Dus scheur ik in mijn wagen
met zo'n mandje op schoot langs de
schappen."
„Het is hier 'de lamme helpt de blin
de'. We zijn beiden eerder met een
ander getrouwd geweest en hebben
elkaar ontmoet in 1993. Toen was
Peter nog niet zo gek als nu."
„Ja", beaamt Termeer. „Ik ben ach
teruit gehold nadat ik Marjan had le
ren kennen. Zegt dat nu iets over
haar of over mij?" Zij vult de leem
ten van zijn geheugen op, hij draait
de pot appelmoes open als dat haar
weer eens niet lukt. „We zijn de hele
dag bezig met dingen die we niet
kunnen", aldus Meijerink.
Hun benedenwoning in de Alphense
bomenbuurt is voor duizenden eu
ro's 'handicapproof gemaakt.
„Moet je al naar het toilet", vraagt
Meijerink na een tijdje. „Een echte
aanrader, dat bezoek. Ik heb vrou
wen horen giechelen op mijn wc.
Die pot spoelt niet alleen zichzelf
maar ook jou schoon. En hij föhnt
ook nog, anders zou je de hele dag
met een natte muts blijven zitten."
Iets simpels als je eigen kont afve
gen, is al een onmogelijke opgave
voor Meijerink.
Het is even wennen bij Peter
Termeer (1946) en Marjan
Meijerink (1952). Honden die luid
blaffend aandacht opeisen; de
zwarte humor van het echtpaar
die de huiskamer vult;
gezinshulp Mirella Kleijn die
overal tussendoor
onverstoorbaar haar'werk doet
en de absurde tics van Termeer.
Totaal onverwacht krijgt hij een
aanval en kan hij zijn lichaam
niet meer stilhouden. Dan
begint hij met zijn benen te
schoppen of buigt hij
onophoudelijk flink gestrest met
zijn hoofd naar zijn knieën. Met
zijn kop tegen de muur bonken,
dat wil ook wel eens gebeuren.
door Nancy Ubert Marjan Meijerink over
een bijzondere band."
\T olgens zijn vrouw roept een verstoring van het da-
V gelijks ritme extra aanvallen op. „Hij kent je niet.
En het is spannend, zo'n interview. Als het zo door
gaat, krijgt hij over vijf minuten een erge aanval en is
hij een poosje van de wereld. Hebben wij het lekker
rustig." Tegen haar echtgenoot zegt ze: „Laat het er
nou maar gewoon uitkomen, Peet. Anders zit je de
hele dag met de gebakken peren."
Termeer lijdt aan conversiestoornissen. „Kortsluiting
in mijn hersenpan." Lichaamsdelen kunnen zomaar
tijdelijk verlamd raken. Ook verkrampen zijn spieren
willekeurig, dat zijn die tics. Soms komt hij 'bij' in een
rare houding. De verschijnselen doen een beetje den
ken aan het syndroom van Gilles de la Tourette, al
vloekt Termeer vandaag geen enkele keer. „Zeg geen
lelijke dingen over hem als hij een aanval heeft, want
hij hoort alles", waarschuwt Meijerink met een knip
oog.
De twee hersenbloedingen die Peter Termeer heeft
gehad, lieten hun sporen na. Zijn kortetermijngeheu-
gen is aangetast en hij heeft moeite met logisch den
ken. „Maar de laatste tijd gaat het beter, dan wil ik
Marjan wel eens verbazen met een fantastische op
merking. Zo'n stoornis van het geheugen is ook wel
makkelijk, trouwens. Ik kan twintig keer naar dezelfde
lachfilm kijken en de grappen blijven nieuw." „Maar
ik verveel me dan te pletter, Peet."
Marjan Meijerink is reumapatiënte. Ze lijdt al meer
dan tien jaar aan de meest progressieve vorm van reu-
matoïde artritis (RA). Bij RA is het afweersysteem van
het lichaam ontregeld, waardoor ontstekingen in de
gewrichten ontstaan. Haar enigszins vervormde vin
gers verraden haar ziekte. Net als de speciale schoe
nen die ze draagt. Voor Meijerink geen sexy muiltjes.
Sterker nog, ze kan amper lopen. Een wekelijkse che-
mokuur zorgt ervoor dat ze nog redelijk kan functio
neren.
's Morgens is ze op haar best, dus voor die tijd van de
dag plant ze belangrijke afspraken het liefst. Na de
lunch slaan de pijn en de extreme vermoeidheid toe.
„Voor Peter en voor mij is het belangrijk dat we vol
gens een strak ritme leven. Regelmatig moeten we een
rustpauze inlassen. Alleen dan halen we het beste uit
een dag. Er zijn dikwijls zoveel dingen die moeten ge
beuren. Naar fysiotherapie, bijvoorbeeld. Dus leven
we vrij schematisch. Maar het verveelt niet, hoor. Er
gebeurt nog genoeg. We dutten nog niet in."
gezonde partner zou ik me dag en nacht schuldig voelen. Wij
Marjan Meijerink is voor veel Alphenaren geen onbe
kende. Al tien jaar zet zij zich in voor het plaatselijk
platform gehandicapten. Tegenwoordig als voorzitter.
Ze heeft zich ontpopt tot een bevlogen ambassadrice
van de gehandicapten in Alphen aan den Rijn. „Vandaar
dat ik het gevoel heb, dat ik volwaardig deel uitmaak
van de maatschappij. Ik ben meer aan het werk voor het
platform dan dat ik thu^s zit."
Voor haar man is het moeilijker om deel te nemen aan
het sociale leven. „Mijn aanvallen beangstigen de men
sen die me niet kennen. Bovendien willen mijn herse
nen wel eens uitvallen, dan weet ik niet eens meer waar
ik ben. Als dat in een winkelcentrum gebeurt, heb je de
poppen aan het dansen. Reken maar dat voorbijgangers
denken dat ze met een idioot hebben te doen. Ik begrijp
dat wel. Mijn eigen schoonmoeder vindt het al lastig om
met me om te gaan.
Soms is het gewoon moeilijk om je tussen de mensen te
begeven, gaat Meijerink weer verder. „Neem nu de jaar
markt waar heel Alphen onlangs weer voor uitliep. Ik ga
expres zo vroeg mogelijk langs de kraampjes. Dan is het
nog niet zo druk. Maar ook dan zijn er nog mensen die
het schandalig vinden dat je in een rolstoel komt aan
zetten. 'Ik neem mijn hond toch ook niet mee', heeft ie
mand me eens toegebeten."
En dan spelen financiën een ongewenste rol. „De mees
te gehandicapten zijn arm", weet Meijerink heel zeker.
„We moeten drie keer nadenken voordat we ons geld
uitgeven. Een uitje komt al snel op de laatste plaats.
Daardoor kom je ook minder snel onder de mensen."
Het echtpaar moet rondkomen van 1300 euro. De huur
van het huis, waarvoor het niet langer huursubsidie
krijgt, kost 600 euro. Van de overgebleven 700 euro
moeten de vaste lasten worden betaald en de bood
schappen worden gedaan. „We houden ons hart vast,
nu we moeten gaan betalen voor elk recept bij de apo
theek. En wij hebben nog geluk. Mijn broer en schoon
zus sponsoren ons. Die komen wekelijks een bood-
schappenkar brengen vol dure levensmiddelen. Door
mijn werk voor het platform weet ik hoeveel armoede
verstopt zit onder de gehandicapten. Om wanhopig van
te worden."
Als we geld zouden hebben, dan weet ik het wel",
klinkt Termeer. „Dan zouden we in een boerderijtje wo
nen met een heleboel dieren om ons heen. Dan kwa
men kinderen bij ons de dieren verzorgen en schonk ik
limonade."
Ondanks alle beperkingen e
blemen proberen Marjan 1(
ring en Peter Termeer er 'iets 1
van te maken zeggen ze. Meije
„De honden zijn onze psychiaei
beesten geven ons zoveel plez
heeft dat nog maar nauwelijks
of haar man krijgt een aanval,
schuddend zit hij op zijn stoel
brador gaat onmiddellijk aan
ten zitten. Als de aanval voorb e
de hond zijn kop op de schooi
baas en kijkt hem aan. „Dat bf ei
nou. Prachtig toch. Gaat het w
beetje, Peet? Ga anders even e
tje slapen, daar knap je altijd 2
op."
Ook de kooi met degoes verzare
problemen van het paar en brBI
zier in de huiskamer. „Een de
milie van de eekhoorn", verte e
rink. „Voordeel is dat ze overc e
ker zijn en 's nachts slapen. WP<
ben er drie. Drie meiden. Nee 1
len er beslist geen mannetje b
gewip in zo'n kooi. Nu is het 1
dat ze urenlang spelen. Een Ir
naar te kijken."
Volgens Meijerink biedt het v<
dat zij en haar man beiden ge
capt zijn. „Wanneer ik thuisk(
een vergadering en ik ben tot<
begrijpt Peet dat als geen and<
verwijt me niet dat ik wat min
maar dwingt me om rust te n< u
Met een gezonde partner zou i<
dag en nacht schuldig voelen,
ten in hetzelfde schuitje, dat s ei
een bijzondere band."
Met hun galgenhumor die doi
met cynisme, kunnen de echt y
het best overleven, zeggen ze.
rink: „Je kunt extreem lijden e 10
'ik ben zo ziek en zo zielig' of
'ik ben ziek maar ik maak er w ir
Dat laatste doen wij. We willei o
nog veertig jaar samen verder I]
zitten in hetzelfde schuitje, dat
