In de voetsporen van meester Tibeau
Spaanse Liga: competitie
der tegenstellingen
Parker 1978
Coach Robb van Winden wil van Leiden weer een voorname schermstad maken
V.L.N.R.
SPORT
zaterdag 30 augustus 2003
|r Loman Leefmans
)en - Meewarig kijkt hij door de
in wand in de kantine naar een
ipje studentes dat volleybalt. Al-
is, er hangt een net en er stuitert
bal ongecontroleerd door de zaal.
is geen uitzonderlijk beeld, in het
•rsitair sportcentrum wordt im-
breedtesport gepredikt. Met die
is|itie wil schermtrainer Robb van
len op zijn onderdeel rigoureus
ten. Een jaar na zijn aanstelling
tLUSV richting de top van Neder-
Leiden moet weer een voorna-
chermstad worden", vindt de
h. Touché.
natiek baasje, die Van Winden",
rschuwt een van de andere
rttrainers bij aankomst op het
ium achter de Einsteinweg. Dat
t niet overdreven. De 50-jarige
Jit gedreven, gebruikt daarbij
eigen methode en hij zit boorde-
deeën, anekdotes en opmerkelij-
pvattingen. „Seniorensport, voor
tigplussers, vijftigplussers enzo-
rt, dét gaat de komende jaren
»norme vlucht nemen. Let op
woorden. En dan heb ik het
over gezelligheidstoemooitjes
n biertje of een wijntje erbij."
an het weten. Over twee weken
nt hij in het Franse Limoges deel
jeen internationaal toernooi, een
aeus WK zelfs, voor schermers
de veertig jaar. „Op mijn
was ik lichamelijk top. Dat
:nseer ik nu met routine en er-
Als je het eenmaal begrijpt, is
len een spelletje met oneindig
logelijkheden."
rainer
finden is een geboren Am-
ler. Zijn vader was schermle-
Zoon Robb („met dubbel b, dat
soort handelsmerk van me")
liep zowel het CIOS als de
[academie. Hij was onder meer
indscoach en Nederlands
lioen zowel op sabel, degen als
„Ik ben ook zwemtrainer ge-
bij de Dolfijn in Amsterdam.
|la de Rover, goud op de Spe-
ffls een van mijn pupillen", zegt
et zonder trots.
beroep is hij leraar lichamelijke
eding in de Sassenheimse
gevangenis. „Een zware baan,
1 emotioneel. Daardoor was ik
naai niet meer van plan iets met
men te gaan doen. Het is niet
akkelijkste sport om te doceren,
ird gevraagd om de vacature bij
rartcentrum op te vullen en na
bedenktijd wilde ik het voor
Robb van Winden: „Nederland telt ongeveer tweeduizend wedstrijdschermers. Dat is weinig, maar het niveau valt mee. Enkele schermers hikken tegen de wereldtop aan, heel bemoedigend. Wat we vaak
missen, is een gedegen ondergrond. Dié wil ik hier bieden. Ik wil topsport, als de studenten in die ambitie willen meegaan." Foto: Mark Lamers
een jaar op me nemen. Om te kijken
of mijn methode aanslaat. Mijn da
dendrang is ingegeven door de liefde
voor de sport en de wil die ook goed
en professioneel te bedrijven."
Het universitair sportcomplex biedt
een breed scala aan mogelijkheden
voor studenten op zoek naar li
chaamsbeweging. Het centrum is
verouderd, maar gaat wel nadrukke
lijk met zijn tijd mee. Er ligt een
beachvolleybalveld voor de ingang
en in de hal staat zelfs een zonne-
bankje. Het beleid is erop gericht fa
ciliteiten te bieden, niet om toppres
taties neer te zetten. Trainers zijn
vooral begeleiders die de beginselen
bijbrengen. En dan is daar plotseling
Van Winden, die rond zijn beste
schermpupillen het liefst een top
sportklimaat wil creëren.
Op de vraag of hij geen roepende in
de woestijn is - schermen is sowieso
een kleine sport - reageert hij als
door een floret gestoken. „Ik ga naar
de honderd. Honderd leden haal ik
dit seizoen. En ik weet nog niet of
dat het einde zal zijn. Kijk eens naar
de volle schermzaal. Daar zag je
vroeger toch nooit meer dan drie
mensen tegelijk. De vier uur die ik
tot mijn beschikking had, zijn al
twee hele avonden geworden en ik
moet vrijwel zeker een derde trai
ningsavond aanvragen. We zijn een
samenwerkingsverband aangegaan
met zaal Desvüliers in Den Haag, zo
dat we ook daar kunnen oefenen. In
Leiden werd al in 1579 geschermd.
Door de legendarische meester Ti
beau was de stad daarin toonaange
vend. Dat moet terugkeren."
De in Voorschoten woonachtige
coach denkt dat ook binnen afzien
bare tijd te kunnen bereiken. „Ne
derland telt ongeveer tweeduizend
wedstrijdschermers. Dat is weinig,
maar het niveau valt mee. Enkele
schermers hikken tegen de wereld
top aan, heel bemoedigend. Wat we
vaak missen, is een gedegen onder
grond. Dié wil ik hier bieden. Ik wil
topsport, als de studenten in die am
bitie willen meegaan", aldus Van
Winden.
Om zijn doel te bereiken heeft hij
een eigen trainingsmethode ontwik
keld. Die is lastig uit te leggen aan
een leek, maar hij doet een poging:
„Het heeft geen zin om bepaalde oe
feningen tot in den treuren te herha
len. Geen motorisch programma, ik
wil geen levende oefenpoppen. Niet
een actie inzetten en helemaal door
voeren. Daar gaat een tegenstander
tijdens een wedstrijd ook niet op
wachten. Natuurlijk is er een aantal
basisvaardigheden nodig, maar ik
wil trainen op wedstrijdachtige situ
aties."
Het voert te ver om Van Winden
voor alle vooruitgang bij de Leidse
Studenten Scherm Vereniging ver
antwoordelijk te houden. Bij zijn
aantreden trof hij al een handvol re
delijke schermers aan. Maar door
zijn methode, vakkennis en zijn aan
stekelijke enthousiasme is de stu
dentenclub in relatief korte tijd
kwantitatief en kwalitatief behoorlijk
gegroeid. „Sonja Tol trainde vroeger
hier onder mijn voorganger Kardo-
lus. Zij ging in het leger verder en ze
heeft een olympische nominatie op
zak. Sonja heeft toegezegd dat ze
weer een avond in de week bij ons
komt trainen, omdat het niveau
weer dusdanig is dat ze er wat aan
heeft. Dat lijkt me toch een duidelij
ke indicatie."
Schermvoorstelling
Wat hij bij het schermen in gang
heeft gezet, hoeft van hem geen na
volging te krijgen bij de andere spor
ten in de bunker tussen Plesman-
laan en A44. Hij roept niet en garde
tegen de rest. Wat hij wel zou willen,
is een geleidelijke verandering, een
andere benadering. „Een beleid zo
als in Rotterdam, waar de Erasmus
Universiteit actief aan topsportsti
mulering doet, dat zie ik in Leiden
niet gebeuren. Hoeft ook niet. Een
wisselwerking tussen de sport en de
diverse faculteiten zie ik wél zitten.
Het sportcentrum zou ook een ken
niscentrum moeten zijn. Biologie of
psychologie heeft toch raakvlakken
met sport waarvan wij gebruik kun
nen maken. Laatst heb ik een
schermvoorstelling gegeven bij thea
terwetenschappen. Het kan dus over
en weer."
De resultaten van LUSV blijven niet
onopgemerkt. „We zijn tijdens het
NK tweede geworden met het team
op het onderdeel degen. Daar ston
den we zelf ook een beetje van te kij
ken, maar het was zeker goed voor
het verenigingsbelang. Bij de natio
nale studentenkampioenschappen
verwacht ik dat we bijna alles win
nen. Ik denk zelfs dat een paar
schermers binnenkort bij toernooien
voldoende punten halen om aan we
reldbekerwedstrijden mee te mogen
doen."
Van Winden noemt in dat opzicht
twee namen om te onthouden: Carlo
Rutjes en Ammarentie Luteijn. Met
hen reist hij komend weekeinde
naar Berlijn om aan een internatio
naal evenement mee te doen. „Wan
neer ik tevreden ben? Als mijn me
thode blijkt aan te slaan, ook bij re
creanten. Als het een garantie blijkt
te zijn om - niet incidenteel - goede
schermers voort te brengen. Want ik
kan wel een hoop roepen, je moet
het toch eerst waarmaken."
•V-
f1978: v.l.n.r: Arthur Collins, Vic Bartholomew, Harry Kip, Tony Lamping, Peter Kop, Sid Bruinsma, Wim Weemhof, Mitchel Plaat, Roy Leysner en Peter Paulides.
archief Leidsch Dagblad
^•ord nog altijd melancholisch als ik
et kampioenschap van Parker
Vooral omdat het eenmalig was en
meer werd herhaald. In Den
hebben ze veel minder nostalgi-
'achten bij die tijd want daar
ze nog steeds eredivisie. In Lei-
het eens, maar nooit meer. Ik
nog dingen tot in detail herinne-
halve finale tegen Groningen in
tnoordhal waarin het laatste
|van Donar in de schotklok werd
t, anders hadden wij eruit gelegen.
;r clubs als DIOK tekort te willen
Leiden had geen topsport en piot-
was er basketbal. Wedstrijden
;eI in via de piraten-tv rechtstreeks
Een hoogtepunt uit de Leidse sportgeschiedenis was het nationaal kampioenschap
van Parker in 1978. De Leiderdorpse fysiotherapeut Peter Paulides maakte deel uit
van die legendarische groep basketballers.
uitgezonden, er kwamen tienduizend
toeschouwers bij een Europacupduel en
zelfs bij de trainingen zat er een trouwe
groep van 250 man. We stellen het ons
nu mooier voor dan het waarschijnlijk in
werkelijkheid was. En het is al 25 jaar ge
leden, daar schrik ik van. Maar nu nóg
komen er mensen in mijn praktijk die
vragen: 'Paulides? ben jij familie van die
basketballer?' Met de meeste medespe
lers van toen heb ik geen contact meer.
Ze kwamen en gingen in die tijd. Sid
Bruinsma woont in Voorschoten dus die
zie ik nog geregeld. Sinds de uitvinding
van e-mail heb ik een dun lijntje met
Mitchel Plaat. Van Harry Kip weet ik dat
hij spelersmakelaar is geworden en Ar
thur Collins heeft het later in Amerika
nog geprobeerd bij de Atlanta Hawks.
Hij heeft maar één jaar bij ons gespeeld,
maar hij is nog altijd topscorer aller tij
den in de eredivisie. Ik weet niet wat er
zaterdag bij de reünie van BS Leiden is
geregeld en wie er zijn uitgenodigd. Ik
laat me verrassen. Laatst zijn mijn ou
ders verhuisd en bij het uitruimen van
de zolder vond ik nog een prachtige
poster van Parker. Er zijn verschillende
plannen geweest om een boek over ons
kampioenschap te maken, jammer dat
het er niet van is gekomen. De aanloop
naar de reünie en het feit dat het precies
25 jaar geleden is, maakt weer veel bij
me los. Het was héél bijzonder om dat
als jongetje uit de buurt van dichtbij
mee te maken."
Dit is de eerste aflevering van de rubriek
'v.Ln.r.' over bijzondere, ludieke of aparte
sportteams. Suggesties: sportredactie.ld@hdc.nl
Loman Leefmans
door Henk van den Boom
Barcelona - Terwijl David
Beckham en echtgenote Victo
ria met hun gevolg van tien
mensen in het duurste hotel
van Madrid de aankoop van
hun nieuwe droomhuis af
wachten, wachten andere voet
ballers nog altijd op hun ach
terstallige loon van vorig sei
zoen. De Spaanse Liga, die dit
weekeinde begint, is de compe
titie der tegenstellingen.
Grote schulden en grote namen
strijden om voorrang. Een be
drijfstak waarin drie miljard eu
ro omgaat, één procent van het
nationaal product, het bedrag
wat de Spanjaarden met elkaar
verdienen. Een bedrijfstak ook
die door wanbeleid van de be
stuurders en de astronomische
transfersommen een gezamen
lijke schuldenlast heeft laten
oplopen tot 1,6 miljard euro.
Bijna zou de start van de 'beste
competitie ter wereld' dit week
einde niet doorgaan omdat de
dertig kleinere clubs uit de eer
ste en tweede divisie niet ak
koord gingen met de verdeling
van de 300 miljoen euro aan te-
levisiegelden. Maar de enorme
belangen, ook voor de kleintjes,
én de dreiging van de 'groten'
om zich af te scheiden, hebben
uiteindelijk de doorslag gege
ven. In alle stadions van Spanje
klinkt vandaag het fluitsignaal
voor de aftrap van negen maan
den spanning en sensatie.
In die turbulentie probeert een
bedeesde, op dialoog gerichte
nieuwe trainer van Barcelona
vaste voet aan de grond te krij
gen op de groene grasmat van
het immense Camp Nou. Met
ruim 160 miljoen euro schuld
en een nieuwe voorzitter die de
broekriem flink aantrekt moet
Frank Rijkaard de strijd aanbin
den met de met miljoenen
smijtende Madrileense concur
rent voor wie voetballen en
commercie niet meer zijn te
scheiden. Alleen al de komst
van David Beckham vertegen
woordigt een commerciële
waarde van 25 miljoen euro
voor de Madrilenen.
De aankoop door Barcelona
van de 23-jarige Braziliaanse
ster Ronaldinho steekt daar
schril bij af. Maar Rijkaard hoeft
niet alléén de strijd aan te bin
den met het team met vedetten
als Figo, Ronaldo, Raul, Zidane
en Beckham. In Spanje heerst
dit seizoen een collectieve
stemming tegen Madrid. Want
clubjes als Osasuna en Murcia,
waar de begroting net boven de
zeven miljoen uit piept (Madrid
293 miljoen en Barcelona 170)
willen maar wat graag dat de
grootheidswaan van Madrid-
voorzitter Florentino Pérez
wordt afgestraft.
Ook al zat heel Spanje twee
maanden geleden voor de buis
toen Beckham voet zette op
Spaanse bodem, de miljoenen
echte voetballiefhebbers vinden
diep in hun hart dat dit soort
mediahypes niet thuishoren in
het Spaanse voetbal. Dat dege
lijke spelers en trainers als
Hierro en Del Bosque daarvoor
het veld moeten ruimen is een
gruwel in de ogen van veel
commentatoren. Het toonaan
gevende dagblad El Pais schil
dert Beckham af als het idool
van vijftienjarigen, die eerder
vallen voor zijn roem dan het
feit dat hij kan voetballen.
Joan Laporta moest als kersver
se voorzitter van Barcelona wel
een daad stellen, en het lukte
hem dit maal Manchester Uni
ted af te troeven door Ronal
dinho naar de Catalaanse
hoofdstad te halen. Rijkaard
laat zich er niet over uit of dat
ook zijn eerste keuze zou zijn
geweest. Van de tien wedstrij
den die hij de afgelopen maand
met Barga heeft gespeeld zijn er
vijf gewonnen. Tot nu toe is
niemand erg onder de indruk
van wat dit nieuwe elftal heeft
laten zien. Rijkaard vraagt om
geduld. De roep om meer goals
door het weinig scorende Barga
wimpelt hij af door steeds maar
weer uit te leggen dat een at
tractief aanvallend elftal alleen
maar kan bestaan als de verde
diging staat als een huis.
Net als de jonge voorzitter La
porta krijgt Rijkaard het voor
deel van de twijfel. Zijn stijl van
werken staat in scherp contrast
met Van Gaal en dat vergoedt al
veel bij de lastige Catalaanse
socios en media.
De komst voor een jaar van
Giovanni vaiHJronckhorst
(„Noem me maar Gio", zei hij
woensdag bij zijn presentatie in
Barcelona), maakt het Neder
landse overwicht in Camp Nou
weer compleet. Kluivert, Cocu,
Reiziger en Overmars zijn voor
de ex-bondscoach goede be
kenden en dat maait het voor
het trainersduo Rijkaard en zijn
eerste assistent Henk ten Cate
gemakkelijker om vandaag een
homogeen elftal de eerste klap
te laten uitdelen in Baskenland
tegen Athletico de Bilbao.
Het prille zelfvertrouwen van
de vernieuwde Bargaploeg zal
een overwinning in het San
Mamés stadion bitterhard no
dig hebben. Maar dat zal niet
echt gemakkelijk worden, ook
omdat Kluivert vanwege een er
fenis uit de vorige competitie
de eerste twee wedstrijden is
geschorst.
