Office 2003 met XML: wat hoort waar? MULTIMEDIA printwHikol Schildpad Franklin lokt je weg bij de pc MP3'tjes blijven gewoon binnenstromen DVD+ wint stammenstrijd Dure inkt, goedkope printers HOC 975 DINSDAG 26 AUGUSTUS Wie zo weinig mogelijk geld kwijt wil zijn aan dure inkt. heeft op z'n minst uren nodig om iets anders voor elkaar te krijgen dan het aanschaffen van een originele printercartridge voor de volle prijs. Het aanbod van voordeligere oplossingen is enorm. Bijvoorbeeld via Print- winkel.nl, een website van de boeken- en softwareuitgever Data Becker die zich met lage prijzen en korte levertijden op deze markt heeft bege ven. Inkt- winkel.nl is óók een webwinkel in printer- cartridges, zij het dat deze zich voornamelijk op de professio nele markt richt. En dat is dan nog maar één van de tientallen bedrijven en bedrijfjes, waar je terecht kunt als je met de injec tiespuit aan de gang wilt Grofweg zijn er twee mogelijk heden om goedkoper te printen dan met een originele cartridge: zelf recyclen of alternatieve, kant-en-klare tankjes kopen. Het eerste levert het meeste voordeel op, maar vereist enige handigheid en het gaat ook nog wel eens mis. Complete cartri dges kopen (vaak zijn die door de leverancier zelf gerecycled en gevuld) is trouwens ook niet helemaal zonder risico: kortge leden bestelden we enkele kleu- rentankjes voor een HP-Deskjet bij Reprint, die allebei één kleur misten. Je kunt ze dan terugstu ren, maar het duurt een hele tijd voor je nieuwe hebt en als je bedrijfsmatig wilt printen, is dat buitengewoon vervelend. Dat het allemaal toch de moeite loont, komt natuurlijk door de extreme prijsstellingen van goedkope printers enerzijds en dure cartridges anderzijds. Data Becker legde hier onlangs de nadruk op door aan een aantal kranten een printer te sturen met als argu ment dat dat min der geld kostte dan een proefset- je cartridges. Wie een beetje de weg wil vinden bij het zelf hervullen of het kopen van ge recyclede inkttankjes, kan te recht op http://printer.pagi- na.nl. Zoals meestal bij Startpa gina-dochters is het rijp en groen door elkaar en je moet systematisch doorklikken om enigszins een overzicht te krij gen van wat er te koop is. Ge zien de technische risico's is het belangrijk om op garantie- voorwaarden te letten: die lo pen erg uiteen, net als de be taalmogelijkheden en levertij den. Op dezelfde pagina staan trouwens ook verwijzingen naar de sites van de printerfa brikanten. Die rekenen de hoofdprijs, maar stellen daar tegenover dat het doorgaans in één keer goed gaat. De nieuwe Office 200? komt eraan. XML zijn de magische letters, die vooral bedrijven tot de aanschaf moe ten bewegen. Wat is dat? Heb je er als gewone briefjesschrijver met Word iets aan? Wat helemaal bovenaan dit artikel staat, is een kop. Daaronder een klein stukje tekst dat we in het kran tenjargon een intro noemen. En wat u nu aan het lezen bent, heet de plat te tekst. Vaak is er nog een bijschrift bij de illustraties te vinden en bij de tekst staat meestal nog een auteurs naam. Interessant om dit te lezen? Voor de krantenlezer waarschijnlijk niet. Die heeft al lang door hoe ue informatie in een krant in elkaar steekt. Door die weldoordachte structuur van kop, intro, tekst en andere onderde len te kennen, kan een lezer snel se lecteren wat hij wel en niet moet we ten. Toen dit artikel geschreven werd, was die structuur er nog niet. Toen was het nog een simpel Word-docu- ment, met regels en alinea's zonder technisch verband. De kop erboven was gewoon een aparte regel tekst, net als de auteursnaam. Het intro was een apart alineaatje. Alleen de schrijver wist wat het allemaal moest worden. De computer had geen en kel idee. Pas in het opmaakprogramma van de krant kregen al die onderdelen hun eigen technische betekenis, hun eigen plek en daajmee hun eigen ei genschappen. Het artikel werd als het ware 'verrijkt' met de structuur. In feite had dat tijdens het schrijven ook al gekund. Als we op de een of Publiciteitsfoto andere manier meteen hadden aan gegeven wat de kop was, en wat het intro, en het bijschrift. Dan had een computerprogramma de tekst kun nen bekijken, en kunnen bepalen welk onderdeel waar in de kranten- opmaak thuishoorde. Dit hele voorbeeld dient om één gro te vraag te beantwoorden, die steeds dringender wordt naarmate de nieu we versies van Microsoft Word, Ex cel, Powerpoint en Outlook naderbij komen. Binnenkort zal Office2003 in de winkel liggen, het pakket waartoe al die toepassingen behoren. Het be langrijkste nieuwe eraan: XML En die vraag - wat is dat eigenlijk, XML? - wordt maar al te vaak zo ingewik keld beantwoord dat veel mensen het maar liever in hun pet laten gooi en. Dat is zonde, want XML kan niet alleen een stuk tekst, maar ook het bestaan van computergebruikers verrijken. XML staat voor 'Extended Markup Language' en die drie woorden kun nen we beter vergeten. De laatste twee woorden zijn trouwens hetzelf de als die van HTML, de 'hypertext - taal' waarin webpagina's worden op gemaakt. In sommige opzichten lijkt XML ook wel een beetje op die 'inter- net-taal', maar veel belangrijker dan die overeenkomst is het verschil. HT ML is om iets op te maken, XML is een manier om structuur aan te brengen in gegevens. Zodanig dat computers meer met die gegevens kunnen. Eigenlijk is het niet helemaal waar dat XML nieuw is in Office 2003. In de vorige versie, Office XP, zijn ook al elementen van XML verwerkt. Daar merk je alleen nog niet zo veel van. De ontwerpers waren destijds nog niet zover met het toepassen van XML, toen er toch een nieuwe versie van Office moest komen. Nu is dat anders. Alle belangrijke on derdelen van Office 2003 kunnen nu op deze gestandaardiseerde manier met gegevens werken. En dat bete kent veel voor de toepassingen waar voor je ze kunt gebruiken. Microsoft heeft, om duidelijk te ma ken hoe zinvol XML is, onderzocht en uitgerekend dat zo'n tachtig pro cent van alle belangrijke informatie in bedrijven de vorm heeft van Offi ce-documenten. Dat kunnen Word- teksten zijn, of Excel-spreadsheets, maar ook PowerPoint-presentaties en Access-databases. Vooral in tek sten en spreadsheets staat bij het ge middelde bedrijf enorm veel belang rijks. De mensen die met die documenten werken, weten hoe dat allemaal in el kaar steekt. Als ze iets moeten weten, openen ze een Word-bestand en bla deren naar de gegevens die ze nodig hebben. Dat kan dan gaan om de naam van een relatie, of om een cij fer. Het kan ook een heel lesrooster zijn, of een rijtje aanwezigen op een vergadering. Voor iemand anders in het bedrijf is het vinden van die in formatie moeilijker, zo niet onmoge lijk. Door XML te gebruiken, krijgen al die dingen een soort etiket. Ze wor den deel van een structuur, een schema. Daarbinnen weet Word, of Excel, of een ander programma dat met XML werkt, de betekenis van elk onderdeel. Dat gaat net als bij web pagina's door er tags' tussen punt- haakjes voor en achter te zetten. De kop boven dit artikel komt ere uit te zien: XML: wat hoort Het lijkt eenvoudig en eigei dat ook. Zeker als Word erbij en zelf die tags-met-punthaalj voor zijn rekening neemt. Aai hand van een vooraf bepaald 1 ma 'vraagt' de tekstverwerken welk onderdeel een stukje inge tekst behoort. Het programma dan zelf voor de juiste XML si tuur. Betekent dit alles dat we straks Word 2003 voortdurend etiket) elke zin en elk woord moeten i plakken? Zeker niet. Wie de nii versie van Office gaat gebrui thuis brieven te schrijven, h< er niets van aan te trekken. Bijl opschrijven bijvoorbeeld recer zou je XML kunnen gaan toepa om de ingrediënten en de wed duidelijk te onderscheiden - vraag is of dat in een simpel pri kookboekje de moeite waard is het werk kan het zijn dat XMLi gaat spelen, op den duur, als bi drijf besluit dat gegevens in tic menten gestructureerder moet worden opgezet. Hoe dan ook, we zullen er dek mende jaren niet omheen ku; Microsoft wil het zo, en dét is* een antwoord op de vraag van bedrijfsleven dat de belangrijks klant van de softwaremakersis De vooruitgang maakt alles sta ingewikkelder. Gelukkig is XMI in de nieuwe Office 2003 niet 2 dringerig. Je kunt er makkelijki heen: wie niet wil, hoeft nogn te schakelen. Rob Vermeulen Kijkertjes naar Fox Kids kermen 'm zeker wel: Franklin de Schildpad. Hij is er nu ook bij Transposia, de Belgische uitgever van hitseries als Freddi Fish, Mia Muis, Miel Monteur en ve le andere educatieve, maar altijd leuke teken filmfiguren. Vriendelijke cd-roms waar wat van op te steken is zonder dat je het al spelend in de gaten hebt. Franklin heeft veel vrienden en aan het begin van de cd-rom gaan ze met z'n allen een club huis bouwen in het bos. Dat zit in en rond een dikke boom, waar behalve de club van Frank lin nog allerlei andere dieren huizen. Iedereen heeft wel iets te doen waar je hem als speler bij mag helpen. Posters drukken, verstopte dieren zoeken, armbandjes maken, puzzels oplossen, het is een drukte van belang en je kunt telkens zelf kiezen wat je gaat doen. Jongens en meis jes zullen zich even goed thuisvoelen in het clubhuis en er gebeuren genoeg onverwachte dingen om je niet snel te gaan vervelen. En als je het goed doet, kun je medailles winnen voor moed. fantasie of samenwerking. De makers hebben nogal wat bedoelingen: al les bij elkaar is Franklin goed voor het observa tievermogen, het logisch denken, de verbeel ding, de creativiteit en het visueel en auditief geheugen. Je wordt er niet slechter van, zullen we maar denken. En je zit ook niet de hele tijd vastgeplakt aan de computer. Een van de leuke dingen van Franklin de Schildpad is. dat je ge regeld op ideeën wordt gebracht om in het echt aan het werk te gaan. Met papier, karton en andere materialen kun je immers nog veel meer dingen doen dan met een computer- Wat de techniek betreft: Franklin schakelt gro tere schermen tijdelijk terug naar 640 bij 400 beeldpuntjes. Op platte schennen die van zichzelf meer puntjes hebben, wil de beeld kwaliteit dan nog wel eens tegenvallen. Bij beeldbuismonitoren is het geen enkel pro bleem. Min. systeemeisen: Windows95 op Pentium 133MHz, 32Mb ram, 50Mb schijfruimte; of Mac OS 8.1 op PowerPC 120MHz, 12Mb RAM, 50Mb schijfruimte. Prijs: 24,95 euro. Het clubhuis van Franklin zit in en rond een dikke boom, waar behalve de schildpad nog allerlei andere dieren huizen. Foto: GPD Mp3-speurder Kazaa, 240 miljoen ge bruikers wereldwijd, is 15 procent van z'n klanten kwijtgeraakt. Ze zijn bang voor claims van de muziekindustrie. Maar de gemiddeld downloadende Nederlander heeft voorlopig weinig te vrezen. We noemen hem Musicman. Hij heeft 500 mp3'tjes op z'n computer. Met dank aan Kazaa, het software- programmaatje dat zijn pc verbindt met die van andere liefhebbers met een digitale, voor uitwisseling be schikbare muziekvoorraad. Van de complete Woodstock - de eerste - tot de nieuwste van Steely Dan. Net op dit moment stroomt bij Musicman de eerste van Jam ai binnen. Voor zijn dochter. Want Musicman gaat door, ook nu de muziekindustrie de jacht op de verspreiders van illegale muziekbestanden heeft geopend. .Alsof ik een advocaat op mijn dak krijg omdat ik een mp3'tje heb ge- download." De Amerikaanse muziekindustrie gaat aanbieders van illegale muziek bestanden individueel aanklagen, onder dreiging van torenhoge scha declaims. Het bericht heeft - en mis schien is dat ook wel de bedoeling - volgens Nielsen Netratings zijn uit werking niet gemist. De intemet- meetdienst van VNU stelde vast dat Click here to get 500 FREE email Smileys! PRODUCTS THE GUIDE ABOUT US 4HHHHP The world's most downloaded software application! Over 3.1 million downloaded last week.. het gebruik van uitwisselprogram ma's als Kazaa de eerste week van augustus met 15 procent is gedaald. In het geval van Kazaa gaat het om een afname van 36 miljoen gebrui kers wereldwijd. Het is de Recording Industry Associ ation of America (RIAA), vertegen woordiger van de platenbranche, vooral te doen om de grote jongens, wier aanbod zich in kwantiteit kan meten met het archief van de maat schappijen. Volgens woordvoerster Jonne Boes- jes van de NVPI, de Nederlandse equivalent van de RIAA, is er geen reden te veronderstellen dat zulke 'heavy' dealers zich niet ook in Ne derland bevinden. Zij verwacht ech ter niet dat haar organisatie het Amerikaanse voorbeeld volgt. „Wij hebben niet zoals de Amerikanen zo'n 'sue'-cultuur, waarin met juri dische toestanden wordt ge schermd." De NVPI ziet meer in ontmoediging door informatie. „We hebben scholen en bedrijven inge licht dat hun netwerken mogelijk worden gebruikt om illegaal muziek en films te downloaden." Volgens Boesjes veroorzaken de we reldwijde muziekruilbeurzen ook problemen voor intemetproviders. Die varen wel bij muziek en film op het internet - goed voor de verkoop van kabel- en adsl-abonnementen - maar zien hun bandbreedte opge slokt. Volgens directeur Hans Leemans van de Branchevereniging van Ne derlandse Intemetproviders zijn de meeste netwerken wel degelijk op dat verkeer berekend. Zoniet, dan kun je 'cachen', zoals provider Wa- nadoo heeft gedaan: je slaat veelge vraagde bestanden op de eigen ser ver op, zodat Kazaa ze niet op die van anderen hoeft te zoeken. Lijkt dat niet erg op de centrale opslag waaraan het eens zo populaire uit wisselprogramma Napster juridisch ten onder is gegaan? „Nee", zegt Leemans. „Caching is tussentijdse opslag als hulpmiddel ter ontlasting van je techniek. Dat is volgens de Europese wet geen data-opslag." Volgens Leemans worden providers in de strijd tegen piraterij ten on rechte aangesproken op het feit dat hun gebruikers met het downloaden van muziek auteursrechten schen den. „Je laat de KPN toch ook niet de telefoon afluisteren omdat er misschien iemand zit te vloeken? We kunnen de privacy van onze klanten niet schenden. Het ware beter als de muziekindustrie goede systemen ontwikkelt voor betaalde muziek via internet." Dat gaat gebeuren. Er zijn al maat schappijen die delen van hun cata logus tegen betaling op het web aan bieden. Volgens Boesjes is het mo ment niet ver dat Musicman voor z'n muzikale maatwerk ook een le gale route op de digitale snelweg kan nemen. En ondertussen werken de betrokkenen aan een betere proce dure, die het mogelijk maakt de Mu- sicmannen van Nederland aan te pakken als ze zich als de Tommy Mutola's van de illegale mp3-handel gedragen. John Bruinsma Ja, op een dvd kun je ook opne men en de brander die je daar voor nodig hebt, wordt steeds beter betaalbaar. Maar was er niet een soort stammenstrijd gaande? Inderdaad, maartijden van VHS en Betamax keren voor lopig niet terug. De strijd lijkt gestreden. De ver schillende normen voor op neembare dvd's mogen dan op papier nog naast elkaar be staan, in de praktijk is de zaak beslist. Wie kijkt in de prijslijs ten van de grote computer-on- derdelenzaken, ziet voor tachtig a negentig procent DVD+RW- apparaten. Voor zover het an dere systeem, DVD-RW, nog Wordt ondersteund, is dat voor al in drives die beide types aan kunnen. Tegen het eind van de jaren ne gentig kwamen de eerste op neembare dvd's, uitgevonden door Toshiba, Panasonic en Hi tachi. Deze DVD-RAM was in de eerste plaats bedoeld voor computergegevens en dus niet meer dan een groter alternatief voor de beschrijfbare cd. Het systeem is zo goed als dood, maar duikt nog wel eens op voor heel lage prijzen. Oppas sen dus in de winkel, want ver geleken met de nieuwere for maten heb je er weinig aan. Pioneer kwam in 2000 met een nieuwe norm, DVD-RW (het streepje wordt uitgesproken als 'min'). Bedoeld voor computer gegevens én voor video, die niet alleen in pc's maar ook op huis- kamer-dvd-spelers bekeken kan worden. Mits die speler daar voor geschikt is natuurlijk, en dat laatste werd het grote strui kelblok. Want korte tijd later kwam Philips met zijn alterna tief: DVD+RW. In principe net zo bruikbaar, maar ook weer al leen afspeelbaar op apparaten die er geschikt voor waren. Precies dit verschil heeft ge maakt dat het zo lang geduurd heeft voordat de opneembare dvd werkelijk een succes begon te worden. In die tussentijd wa ren er maar twee kleine catego rieën die er gebruik van maak ten: computerhobbyisten die alles willen uitproberen, en be zitters van een dure dvd-recor- der in de huiskamer. Zo'n ap paraat is in feite een vervanger van de VHS-recorder: je kunt ermee opnemen en weergeven, en ook nog gekochte of gehuur de films mee afspelen. Inmiddels is DVD+RW dus in de praktijk de winnaar gewor den. Die schijfjes kun je opne men in de meeste huiskamerre corders en in computerdrives. Afspeelbaar zijn ze in de pc en in zo'n driekwart van ded spelers die nu in de winki staan. Ze zijn heel goedti bruiken om tv-programis vakantievideo's op te zetü kunnen verder dienst doe voor alles waar ook opn« re cd's goed voor zijn: fot waren en computerdocii L ten archiveren bij voor be Het enige wat je er eigen mee kunt doen, is afspel een oudere of minder ga dvd-speler. De DVD+RW-drives voot computer kosten op dito ment tussen de 200 en 3( ro, met een enkele uitsd naar boven of beneden merken als Sony, NEC a tor zijn altijd goed. Ze zijn makkelijk in te bouwen e te sluiten: meestal ven ai een cd-brander en doeni dan zonder meer met da lintkabel en voedingssteï zit altijd software bij waai je cd's en dvd's kunt bra: Met de opneembare dvd- jes (de 'media') is het wal wikkelder om te kiezen bij cd's heb je eenmalige neembare schijfjes (DVD exemplaren die je kuntv en opnieuw gebruiken +RW). Vooral die laatstee rie was tot voor kort ergd maar ook bij de media ga prijzen nu snel omlaag. V meer dan zes of zeven eio hoef je niet meer voor eri +RW-schijfje te betalen; d m malige versies kosten ietsj v minder. Wel is het zaak 01 schrijfsnelheid in de gata houden. Goedkopere sch doen het vaak niet zo goaF de snellere branders, die woordig met vier maal c speelsnelheid werken. Wat dat laatste betreft: 1 branden van een dvd is zaak van veel geduld. V\i gewend was aan een mt cd-brander die in luttel» ten een muziek-cd'tje k eren, zit tijdens het bes( van dvd's langdurig met men te draaien. Niet alle de techniek nog niet zo s met 4,7 gigabyte moet er ruwweg zeven keer zo va brand worden als op een derwets' cd'tje. Ten slotte nog een waars wing voor overenthousii pieerders: dvd-films uit kei of uit de videotheek: zo makkelijk even over tt als een muziek-cd. Op dl te zit een kopieerbeveilig Die is zoals alles te kraken maar daarvoor heb je wei ale software nodig en die niet in de dozen van keur 0 veranciers. Rob Vermeulen De Sony RDR-GX7 dvd-recorder. Publiciteitsfoto

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2003 | | pagina 16