LEI DE
Uitbreiding
watertaxi's
opgeschort
'Voor veel studenten is ons terras hun tuin'
"sze week wordt
it superleuk
Motorfeestje onder de molen
u'
Jing op
inlaan
^jeen aanrijding op
Tjvan de Plesmanlaan
fcllaan zijn zaterdag-
t jgewonden gevallen,
ge automobilist uit
joor het rode licht de
en kwam in bot-
pi auto uit tegen-
^le richting, die links-
■^Mlaan in wilde. De
iakte bekneld. Na
;e zijn bevrijd, zijn
ten 44-jarige vrou-
iagier uit Hillegom
he behandeling
FMC gebracht. De
/-dvan de andere auto,
^«e man uit Leiden,
leerd. De man gaf
ihol te hebben ge-
ik_| heeft een bloed
traan.
maandag 11 augustus 2003
jjer wasserij
en gepakt
politie heeft afgelo-
liddag op het Ra-
30-jarige man
:ewoon- ofverblijf-
lakt. Hij wordt er
it maandag 4 augus-
vatftvan een wasserette
woordeinde te hebben
val de wasserette stal
tarignet geld. Een getui-
t h4 toen had gezien, zag
legjdag voorbij fietsen,
deprde de eigenaar van
omsamen gingen ze
weg aan. Op het Rapen-
zij de verdachte
lolitie arriveerde.
ni?artij café
jarstraat
j een ruzie in een café
»1*vaarstraat is vrij-
Men 29-jarige vrouw
mishandeld. Zij
Qjeen hoofdwond
Öekenhuis. De precie-
pg van de mishande-
Jiiet bekend. In ver-
e zaak heeft de poli-
Jonen, drie vrouwen
nen uit Leiden en
•Aangehouden.
leiden - Molen de Valk was zaterdag de afgesproken plek voor enkele tientallen Harley
Davidson-fanaten uit de Leidse regio. Met samenkomsten als deze wordt wereldwijd
gevierd dat honderd jaar geleden William Harley en Arthur, Walter en William David
son voor het eerst hun namen op de benzinetank van een motor schilderden. De vie
ring van het honderdjarig bestaan van 's werelds beroemdste motormerk is veertien
maanden aan de gang en verkeert deze maand in het eindstadium. De feestvreugde
wordt verhoogd door de duizelingwekkende bedrijfsresultaten van de Harley Davison
Company. In 2002 groeide de winst met twintig procent. De motormakers van Harley
Davidson zetten jaarlijks voor miljarden dollars om. Bij Harley Davidson kijken ze daar
net als zaterdag bij Molen de Valk al jaren niet meer van op: 'business as usual' is de
lijfspreuk van iedere HD-berijder. Daar doen hitte, economische malaise of ander onge
mak niets aan af. Foto: Hielco Kuipers
invasie bij De Vliet, Lei-
'echte' openluchtzwem-
it weekeinde uitgebleven.
er^d rekening gehouden met
"loor blauwalgen is het op-
iter in zo'n beetje heel de
luid- Holland onbruikbaar
.oor zwemmers. De behoef-
=1 verkoelende duik blijft bij
weer onverminderd groot
inluchtbad is dan het alter-
itstek.
bezoekers dat zaterdag de
:rde bleef echter steken bij
f00. Gisteren sloeg de teller
ree keer zo ver uit maar
ital is voor het Sportbedrijf
beheerder, teleurstellend.
Iers wijzen erop dat eind
toen het negatieve zwem-
advies voor de plassen en meren nog
niet gold, zo'n drieduizend bezoekers
zijn geteld. De verwachting was dat die
score in het weekeinde ruimschoots
zou worden overtroffen.
Het concurrerende strand en de nevel
waar de zon pas later op de dag door
heen wist te komen, gooiden echter
roet in het eten. Vooral de zaterdag
was aan de grijze kant. Menigeen die
het bad uit kwam geklauterd, kreeg het
onderweg naar de handdoek op de lig-
weide dan ook koud.
Dat zo'n gebruind kippenvelletje ook
best eens lekker kan aanvoelen, was
een even opmerkelijke als logische
constatering in de aanhoudende hitte-
golf.
Op de wat langere duur viel een ver
blijf in het water te verkiezen boven
een ligpauze op het met sigaretten
peuken bezaaide gras. Die peuken vor
men zo'n beetje het enige minpunt
van het openluchtbad dat, vooral als
het aan de WD in de gemeenteraad
had gelegen, al drie keer was gesloten.
Er is een groot peuterbad met prachti
ge waterspuitende fantasiefiguren en
een spectaculaire, maar veilige glij
baan.
Te veilig, vinden veel kinderen. Om de
snelheid te verhogen, duwen zij hun
broekjes zo ver mogelijk hun bilnaad
in. Glijden met zo'n geïmproviseerde
string gaat veel harder, hebben ze ont
dekt.
De kleedhokken en diverse natte groe
pen zijn sober, maar schoon en ge
schilderd in frisse kleuren. En op het
terras van Aqua Ventura, dat is omlijst
met liefdevol verzorgde bloemen en
planten, is het aangenaam verpozen.
Voor de consumpties gelden net als
voor de entreekaartjes sociale tarieven,
chagrijnen zijn in geen velden of we
gen te bekennen en het personeel is
vriendelijk en kordaat. Gemoedelijk
heid is troef in dit zwembad dat zijn
hoogtijperiode beleefde in de jaren ze
ventig.
K. Caron van het Sportbedrijf vertelt
met enkele jaarverslagen binnen
handbereik dat op 12 mei 1973, een
snikhete dag, bijna 10.000 mensen
naar De Vliet kwamen. Ook toen was
er geen concurrentie van meren en
plassen in de buurt. Niet vanwege
blauwwieren of botulisme maar omdat
in het voorjaar de temperatuur van het
buitenwater nog niet aangenaam is.
,,We lieten die dag gewoon iedereen
binnen maar zeiden bij de ingang wel
dat er van zwemmen geen sprake kon
zijn. Iedereen stond toen gewoon
naast elkaar in het water."
Openluchtbaden als De Vliet kwamen
in de jaren tachtig in de verdrukking.
Kleinere omliggende gemeenten be
concurreerden elkaar met eigen baden
zoals ze dat nu doen met hun winkel
centra. Inpandige zwemparadijzen
kregen de voorkeur van het publiek.
De tijd dat complete gezinnen met tot
de rand gevulde koelboxen hele dagea
doorbrachten op de ligweide van het
openluchtbad was voorbij.
Maar in een zomer als die van dit jaar
maakt een zwembad als De Vliet een
tamelijk onverwachte revival door.
„Die blauwwieren en botulisme spelen
ons in de kaart", aldus Caron.
„Wij zeggen wel eens gekscherend te
gen elkaar dat we dooie eenden in de
plassen gaan gooien om de mensen in
ons bad te krijgen", zegt de medewer
ker van het Sportbedrijf lachend.
„Maar dat is in zo'n hittegolf als deze
niet nodig."
door Robbert Minkhorst
leiden - Uitbreiding van de wa
tertaxi's in Leiden zit er voorlo
pig niet in. Stichting Stadspar-
keerplan (SSL) kampt nog altijd
met een fors schipperstekort.
Taxivervoer op het water heeft
ongekende mogelijkheden. „Het
is de toekomst", voorspelt direc
teur C. Verplancke van SSL Of
Stadsparkeerplan een grote rol
in die toekomst heeft, is de
vraag. Verplancke wil wel, maar
ziet nu geen kans. „Ik doe er
voorlopig niks aan."
Noodgedwongen varen de vier
sloepen bijna alleen 's avonds
en tijdens het weekeinde. Dat
zijn de drukste momenten. Va
ker varen zit er niet in. „Ik heb
veel te weinig schippers. Vaak
ligt er een boot stil", zegt Ver
plancke. „Ik heb drie, vier vaste
schippers en een stuk of vijftien
vrijwilligers in dienst. Het is net
te doen, maar ik heb grote
moeite om mijn eigen dienstre
geling in stand te houden."
Het personeelsgebrek dwingt
Verplancke tot bescheidenheid.
Al in het eerste vaarseizoen
vond SSL de taxi's zo'n succes,
dat al enthousiast een uitbrei
ding werd aangekondigd. „Die
zit voorlopig nog in het vat", al
dus Verplancke. „Ik wil eerst
het aantal vrijwilligers uitbrei
den. Pas dan ga ik nadenken
over een uitbreiding."
Schipperstekort of niet - ook
Verplancke profiteert van het
goede weer. „We draaien goed.
Ons beste seizoen tot nu toe."
Verplanckes vier watertaxi's
ontketenden bij de introductie
in 2001 een revolutie op het wa
ter. Stadsparkeerplan ging niet
alleen parkeerders met busjes
vanaf het Haagweg-terrein naar
de binnenstad brengen, maar
vervoerde haar klanten voort
aan ook over het water. Aan
vankelijk voor een gulden per
ritje per persoon, inmiddels een
euro.
De reders Veringa en Schuitje
Vaart waren - en zijn dat nog -
des duivels. Zij vinden het initi
atief van de SSL oneerlijke con
currentie en beschuldigen de
gemeente van broodroof. Lei
den subsidieert de vloot van de
SSL voor vier jaar. Stadspar
keerplan moet daarvoor de wa
tertaxi's in die periode exploite
ren en onderhouden.
De watertaxi's mogen alleen
een vaste, beperkte route varen.
Er zijn haltes aan de Beesten
markt, Aalmarkt en Boom-
markt. Stadsparkeerplan heeft
zich echter meermalen niet aan
die vaarroute gehouden. In
2002 dreigde de gemeente met
ingrijpen. SSL diende zich aan
de afspraken te houden. Leiden
kan de subsidie en de vergun
ning weer intrekken.
De SSL dient eerst het contract
met de gemeente uit en zal de
vloot daarom sowieso niet voor
het seizoen van 2004 uitbrei
den. Behalve personeelsgebrek
noemt Verplancke nog een re
den om niet verder te groeien.
Het contract met de gemeente
verplicht hem om zijn klanten
vanaf het Haagweg-terrein naar
het centrum te vervoeren en
weer terug. Meer niet. Als de
sloepen nou overal mochten
komen. „Het woord zegt het al:
het is een watertaxi."
Verplancke is benieuwd hoe
veel ruimte hij na 2004 van de
gemeente krijgt. „Ik hoop nog
steeds de komende jaren uit te
kunnen breiden. Volgend jaar is
ons laatste seizoen. Daarna be
raden we ons. Het is rendabel
en ik denk dat er nog veel meer
in zit."
Mobieltjes populair bij straatroof
leiden - Een 24-jarige man uit Warmond is gisteravond van
zijn mobiele telefoon beroofd op de Haarlemmerstraat in
Leiden. Op het moment dat hij stond te bellen, kwamen twee
mannen naar hem toegelopen die ieder een mes trokken.
Een mes werd tegen zijn gezicht gehouden en een tegen zijn
zij. Hierop gaf het slachtoffer zijn telefoon af. De mannen
rende weg naar de Pelikaanstraat. Dezelfde avond werd op
de Rijnsburgersingel een 42-jarige Leidse van haar telefoon
beroofd. Op haar aanwijzingen werd even later een Leide-
naar (23) gearresteerd. Bij fouillering van de man kwam geen
mobiele telefoon, maar wel verdovende middelen tevoor
schijn. De man ontkent de diefstal.
te
Defudenten
stiroeg zot
iriónig z'n g
de
■UJ
deLigtvoet
erft voorpagina
evi
1800 eerstejaars
zijn vanmorgen met
begonnen. In een
•te^vorden ze door hun
r l wegwijs worden ge-
stad, de universiteit
identenleven. Van-
zocht iedereen
groepje op.
nji vierdejaars student
iende Jael Atary heeft er
Lrasteekt het bordje met
'oèsnummer fier in de
lariet hoe haar EL CID-
r Omen binnendruppe-
ifKertien studenten ge-
lafe. archeologie en cul-
lekopologie is zij deze
raagbaak over hospi-
oening en bijbaan-
week wordt super
nal tegen haar groep.
>root kreunt vermoeid
laloren van zoveel en-
zoie: „Sorry, ik moet
e ai wakker worden
init is geen enkel pro-
joolgens Atary. „Als je
l vb openingstoespraak
vactor magnificus heb
'en, ben je wel weer
beacht ze. „Ik weet nu al
Deat zeggen. Dat de uni-
zei-eiden het meest ge-
irïwel met 14 procent,
jadlie allemaal lid moe-
ïeen van een studenten-
1Ü6 Toch is dat laatste
hselang, vindt ze. Zelf is
ju van Augustinus en
l«daar reuze naar haar
51
zin. „Maar we gaan gewoon bij
alle verenigingen langs, zodat je
zelf kunt zien wat het beste bij
je past."
Malou Vreeswijk is niet van
plan ergens lid te worden. Ze
heeft genoeg vrienden thuis in
Rotterdam. Daar is ze ook van
plan te blijven wonen, gewoon
bij haar ouders. „Ik kan prima
met ze overweg dus ik zie geen
enkele reden om in Leiden op
kamers te gaan." Voorlopig
blijft het dus voor haar bij het
vertrouwde Rotterdam, haar
vrienden en haar sportvereni
ging. Naar Leiden komt ze al
leen voor de universiteit. Het
meisje naast haar, Suzanne
Peeters, is op zich wel nieuws
gierig naar de studentenvereni
gingen. Ergens lid worden lijkt
haar dé manier om mensen te
leren kennen. „Het zorgt er vast
voor dat je je sneller thuis
voelt," verwacht ze. Snel bla
dert ze de informatieboekjes
van Minerva en Catena door.
„Vanavond eten we bij Miner
va", voegt de mentor toe. „Dan
weten jullie meteen hoe een
Leidse bal eruit ziet."
De mentor kijkt op haar horlo
ge. Over een halfuurtje moet de
groep naar de Hooglandse kerk,
maar haar club is nog niet com
pleet. De drie jongens in de
voor de rest uit meiden be
staande groep laten op zich
wachten. „Ach ja, altijd weer
die mannen", verzuchten alle
dames lachend. Het ijs is ge
broken; de El CID kan nu echt
beginnen.
Leiden wordt tijdens de EL CID-
week overspoeld door groepjes
eerstejaars die aan de hand van
hun mentor de nieuwe studen
tenstad verkennen. Voor de aan
komende studenten is alles
spannend en nieuw. Maar hoe
ervaren Leidenaars de jaarlijkse
invasie van nieuwe stadsgeno
ten? EL CID-belevenissen vanaf
de zijlijn. Vandaag: horecaonder
nemer Willem Ankoné.
Het is rustig op het terras van
café Barrera. De gasten van
kroonprins Willem-Alexanders
voormalige stamkroeg genieten
van een uitgebreide zondags-
brunch. Af en toe passeert een
fietser. De betrekkelijke rust
aan de gracht is slechts stilte
voor de storm, weet eigenaar
W. Ankoné.
„Als de EL CID-week morgen
begint, zit het terras bomvol."
Door de ligging van het café
aan het Rapenburg tegenover
het Academiegebouw en te
midden van diverse studenten
verenigingen is Barrera de plek
bij uitstek voor EL CID-groepjes
om hun vermoeide benen te
rusten.
„Het wordt vanaf morgen lek
ker druk maar aan een record
omzet hoef ik echt niet den
ken", voorspelt de uitbater nu
al. „De meeste eerstejaars bren
gen komende week hun avon
den door op de studentenver
enigingen. Daar hebben ze elke
Willem Ankoné van Barrera: „Het wordt lekker druk, maar aan een recordomzet hoef ik echt niet denken." Foto: Hielco Kuipers
dag een uitgebreid programma.
De verenigingen hebben daar
voor ook een behoorlijk budget
gereserveerd." Op zich niet zo
gek, vindt hij. „Deze week moe
ten ze al hun leden zien binnen
te halen." Desondanks is wel de
reden waarom hij er geen heil
in ziet om ook nog zelf iets te
organiseren. Barrera houdt
daarom een low profile tijdens
de kënnismakingsweek.
Ankoné verwelkomt de nieuwe
studenten op zijn eigen manier.
Met een vriendelijk geprijsd
pistoletje bijvoorbeeld met
kaas, tomaat, ei, bieslook en
mayonaise, ook wel het 'EL
CIDje' genoemd. Daarnaast
mag studentenvereniging Mi
nerva op dinsdag een barbecue
houden op zijn terras en zal de
musicalband met een boot op
de gracht spelen. „Barrera zorgt
voor de drankjes", vertelt Anko
né. Hij vindt prima dat Minerva
haai' feestje van de Breestraat
naar het Rapenburg verhuist.
Aan de Breestraat hebben ze
geen buiten en dus vieren ze
het hier."
Ankoné realiseert zich terdege
dat hij met het ruime terras aan
het water goud in hanêen heeft.
„Voor veel studenten is ons ter
ras hun tuin," constateert hij.
Barrera is dus niet voor niets zo
populair onder studerenden.
Meer dan helft van zijn klanten
is verbonden aan de Universi
teit Leiden. Toch is Ankoné blij
dat ook niet-studenten zijn café
bezoeken: „De mix is juist zo
leuk".
Wel kan hij de grappen en grol
len van de bovenburen uit het
studentenhuis Welgelegen vaak
erg waarderen. „Vooral tijdens
de ontgroening. Ik kan me nog
goed herinneren dat eerstejaars
Minervanen met een glijbaan
vanuit het raam in een bak vis-
senkoppen plonsden," grinnikt
hij.
Floor Ligtvoet
