Een levende heilii
wordt
GESPREK VAN DE DAG
'Camera bijt niet voor mij'
Wilde dieren eten uit de hand
The never ending story
DAGELIJKS LEVEN
9
SoHAT JE. VRoc/w WORDT 0/y<SE:«.u-i-r
MENSELIJK
«V-
Na vier missies als geheim agent Ja
mes Bond krijgt PIERCE BROSNAN
erkenning van koningin Elizabeth II.
De acteur wordt Officier in de Orde
van het Britse Rijk - ook al is hij een
Ier. „Pierce Brosnan weet thuis in
Ierland, hier in Groot-Brittannië en
overal in de wereld zijn publiek te
boeien", aldus minister van buiten
landse zaken Jack Straw. „Als 007
heeft hij stijl en glamour toegevoegd
aan het imago van Groot-Brittannië
in het buitenland." Straw loofde ook
de maatschappelijke betrokkenheid
van Brosnan, die zich onder meer
inzet voor Unicef. De 50-jarige
Brosnan zei zich 'bevoorrecht en
ontroerd' te voelen. Hij krijgt het
LINTJE zaterdag uit handen van de
Britse ambassadeur in Dublin.
Foto: GPD.
In een woning in Ulrum in Gronin
gen is woensdagavond een OPEN
HAARD spontaan gaan branden. De
brandweer spreekt van een 'bizar
voorval'. Vermoedt wordt een BLIK
SEMINSLAG in de metalen afvoer
pijp van het rookkanaal waarna de
papiersnippers in de haard in brand
vlogen. De bewoners waren op dat
moment niet in de woonkamer. „Ze
waren bij binnenkomst verbaasd
toen bleek dat hun open haard plot
seling brandde", aldus de zegsman.
Omdat de kleppen van het rookka
naal dicht waren, ontstond er in de
kamer enige rookontwikkeling. Het
vuurtje is uit zichzelf gedoofd. De
brandweer veegde voor de zekerheid
de schoorsteen.
De Munten-en Postzegel Organsatie
(MPO) is tijdens de taxatiedagen
gestuit op een ZELDZAAM bankbil
jet van 60 gulden. Het biljet stamt
uit 1860. De geschatte waarde be
draagt 5000 euro. De eigenaar van
het biljet, die anoniem wil blijven,
haalde het achteloos uit zijn porte
monnee, vertelt een medewerker
van MPO. Volgens hem gaat het om
een zeer zeldzaam exemplaar. Het
bankbiljet wordt in december aan
geboden op de veiling van de MPO.
Twee jaar geleden kwam MPO uit
dezelfde serie als het 60 guldenbil
jet een 200 guldenbiljet tegen. „We
hadden het biljet aan de voorzichti
ge kant geschat. Op de veiling
bracht het uiteindelijk 34.000
GULDEN op", aldus de medewer
ker.
Stukken vlees gooien naar de hye
na's en jachtluipaarden, of olifanten
en apen met de hand voeren. Vanaf
vandaag kan het officieel in Safari
park Beekse Bergen in Hilvarenbeek.
Gisteren mochten enkele bezoekers
het al eens proberen. Het werd een
onvergetelijke ervaring.
„Dit vergeet je nooit meer", roept de
moeder van Ramon Bleeker uit het
West-Friese Wognum. De 9-jarige
Ramon, die met zijn ouders en twee
zussen op de safaricamping van
Beekse Bergen verblijft, kon zijn ge
luk niet op. Als allereerste bezoeker
mocht hij de ringstaartmaki's in het
Hilvarenbeekse dierenpark voeren.
De spanning viel van zijn gezicht te
lezen. „Toch best eng, zo dicht bij de
apen." De maki's met hun zwart met
witgestreepte staarten verblijven op
een eilandje. De prijs die je normaal
gesproken betaalt om de apen te
voeren: natte sokken en schoenen.
Maar Ramon laat zich gewillig optil
len door dierenverzorger Maarten
Hertzberger en komt droog aan op
het vaste land. De apen zijn gewend
om met de hand gevoerd te worden
en gaan rustig bij Ramon op schoot
zitten. De lekkerste dingen verdwij
nen het eerst uit de emmer met voer.
Schijfjes banaan zijn favoriet bij de
ringstaartmaki's. Eigenlijk is er voor
bezoekers van Safaripark Beekse Ber
gen pas vanaf vandaag de mogelijk
heid wilde dieren te voeren. Gisteren
was slechts een voorproefje, vijf be
zoekers werden ermee verrast. Het
voeren gebeurt onder leiding van
een dierenverzorger. „De veiligheid
van de bezoekers moet gewaarborgd
blijven", zegt woordvoerder Lukken
van Beekse Bergen. Echte risico's zit
ten er overigens niet aan. „Je moet
gewoon geen onverwachte bewegin
gen maken. Dan bestaat de kans dat
dieren in paniek raken. Dat zeggen
we er van tevoren bij", vertelt verzor
ger Hertzberger.
ARINE VAN HEESWUK
De 9-jarige Ramon Bleeker mocht gisteren als eerste bezoeker de ringstaartma
ki's in het Hilvarenbeekse dierenpark voeren. Foto: ANP/Van Eijndhoven
Zuid-Afrika ontvanj
1.600 bekende gastei
op verjaardag Mand
Verhalen zijn er om verteld te worden. Het verhaal
van mijn familie is duizendachtentachtigen een half
jaar oud. Dat is de optelsom van levens die zich uit
strekken tussen de oudste van vijfenzestig en de jong
ste telg, die net een halfjaar tegen het levenslicht
knippert. Gemiddeld zijn we éénendertig jaar oud.
Dat zal voorde meesten van ons een prettige gedachte
zijn. Ikzelf zit daar met bouwjaar 1980 ver onder.
Mijn verhaal is eigenlijk nog maar net begonnen en
pas sinds een paar jaar heb ik in de gaten hoeveel er te
luisteren valt. Dat ontdekte ik bij mijn oma, die met
haar slechtziende maar niets ontgaande ogen, knik
kend om de waarachtigheid van de verhalen te onder
steunen, de jaren van voor mijn tijd tot leven riep.
Toen zij overleed had ik het gevoel alsof ik koppen-
snellend een krant had gelezen. Een ernstig gebrek
aan achtergrondinformatie dus. Om te voorkomen
dat het verlies van oma bij de anderen ook zou uitlo
pen tot een chronisch tekort aan inside-information,
hebben we het jaarlijkse familiefeest in leven geroe
pen. Dus zitten we hier nu met z'n allen op de hoeve
van mijn oom en tante in Bretagne. Het is tijd om bij
te praten.
Stuk voor stuk druppelen de overgeleverde genen met
aanhang binnen. Veel gezoen en enthousiaste kreten.
Het ongemakkelijke gevoel van elkaar een jaar lang
niet of nauwelijks zien, slaan we bij voorbaat over.
Tijd om de boel afwachtend te laten pruttelen met
kojfietafelgesprekken hebben we niet. In een jaar kan
namelijk veel gebeuren en er gebeurt vaak nog meer
dan dat. Bovendien zijn er verhalen van vroeger die
nog verteld moeten worden en de helft daarvan wordt
ieder jaar liever zelfs een paar keer verteld. Familie
verhalen hebben een onuitputtelijke houdbaarheids
datum, zo lang ze de juiste ingrediënten bevatten. En
zo lang er moeite wordt gedaan om ze door te geven.
Een komische anekdote heeft al snel het eeuwige le
ven. En ook de dierbare herinneringen aan degenen
die er niet meer zijn, maar de familie maakten tot wat
zij is, vinden hun weg naar de volgende generatie.
Ouders worden grootouders. Kinderen worden vader
en moeder. Stelletjes worden echtparen, maar aan de
verhoudingen verandert niets meer. De rollen zijn be
kend en naar het leven geschreven. Het zijn de om
standigheden waarin we verkeren die jaar in jaar uit
veranderen en vanzelfsprekend worden. In de tassen
van de grootouders zitten steeds vaker bloedverdun-
ners en andere medicijnen die verraden dat ze ouder
worden, maar bevestigen dat ze sterk blijven. In de
tassen van de kinderen zitten tegenwoordig luiers,
spenen en kindertandpasta, die aangeven dat ze de
zorg die ze kregen inmiddels zelf dragen.
En behalve dat dragen we allemaal verhalen. De ver
schillende herinneringen aan de zelfde momenten, de
Paul Rosenmöller bij Ikon 'advocaat van de duivel'
Het wordt een oefening in be
scheidenheid. Overigens denkt
Paul Rosenmöller (47) dat niet hij,
maar de kijkers het meest zullen
moeten wennen aan zijn nieuwe
rol als tv-presentator. Als leider
van Groenlinks was het Rosen-
möllers beroep om zo vaak en zo
veel mogelijk met zijn mening op
de voorgrond te treden. Straks
gaat het om zijn gasten, niet om
hem.
Op zijn achttiende overwoog Ro
senmöller journalistiek te gaan
studeren. Het werd sociologie,
maar de belangstelling voor jour
nalistiek bleef. Dat heeft hij door
de jaren heen al in veel interviews
gezegd. „Maar ik heb het niet
meer uitgesproken nadat ik een
half jaar geleden uit de politiek
ging. Dat zou een al te opzichtige
sollicitatie worden." Via, via
kwam Rosenmöller in contact met
de Ikon. Deze week was het rond:
de oud-politicus gaat vanaf begin
volgend jaar tv-programma's pre
senteren bij de Interkerkelijke
Omroep Nederland. „De Ikon
past denk ik wel goed bij mij. Het
is een omroep die je associeert
met kwaliteit, inhoud."
Een nieuwe carrière, zo mag je het
van hem gerust noemen. Hij zal er
dingen naast blijven doen op het
'maatschappelijke vlak'. Maar het
tv-werk wordt zijn hoofdbezig
heid. „Ik doe dingen liever goed.
Afraffelen is er bij mij niet bij. Het
is bij mij niet alleen een vak, maar
ook bezieling."
De beslissing om voor de tv te
gaan werken werd niet ingegeven
door een verslaving aan in de be
langstelling staan, bezweert hij.
Integendeel zelfs. „Het was eerder
een hobbel die ik moest nemen.
Ik heb de keerzijde leren kennen
van de spotlights. Daarmee be
doel ik niet zozeer de bedreigin
gen aan mijn adres, die hadden
meer te maken met de gebeurte
nissen vorig jaar, dan met mijn
bekendheid. Het is meer het ge
brek aan privacy. Als ik met mij
vrouw zit te eten, komen er zo
twee, drie mensen ongevraagd bij
onze tafel langs om een vraag te
stellen of zoiets. Ik heb lang moe
ten nadenken of ik dat nog wil
de."
Begin volgend jaar is Rosenmöller
voor het eerst als presentator op
televisie te zien. Het is de bedoe
ling dat hij in de zomer van 2004
met een programma komt dat de
werktitel Advocaat van de duivel
draagt. Hoe de uitzendingen er
exact uit komen te zien, is nog
niet duidelijk. Het eerste pro
gramma moet in een elk geval een
interviewprogramma worden. „Ik
ga op zoek naar de diepste zielen
roerselen van iemand. Ik wil we
ten wat mensen écht beweegt.
Het kan bijvoorbeeld om iemand
gaan die een ommekeer in zijn le
ven heeft meegemaakt. De Ikon
en ik willen ruimte bieden aan
maatschappelijke onderstromen.
Niet alleen aan de populaire,
heersende meningen." Hij zal
géén politici uitnodigen. „Dat zie
ik niet zo snel gebeuren, op een
uitzondering na misschien. Politi
ci hebben elders al de gelegen
heid om hun zegje te doen." Ad
vocaat van de duivel wordt een
debatprogramma. „Een beetje te
gendraads zaken aan de orde stel
len. Een onderwerp kan de multi
culturele samenleving zijn. Hoe
richten we die in?"
De multiculturele samenleving,
heeft de kijker niet allang tabak
uiteenlopende wegen die elkaar toch uiteindelijk
kruisen. Er wordt ongetwijfeld hier en daar wel
een paar keer zwaar beladen gejankt, maar er
wordt vooral gelachen en uiteraard veel g
ten en gedronken. De blikken onderling
spreken boekdelen van een familiekroniek.
Ik luister en ben bang om iets te missen.
Pas nu iedereen slaapt, ja, zelfs de laatste
die tot de bodem van de jerrycan wijn
diepte-interviews hebben gevoerd en gie
chelend met zwabberende zaklantaarns
de weg tussen de haringen naar hun ei
gen tent hebben gevonden, heb ik de tijd
en de rust om mijn verhaal te schrijven
of in ieder geval een poging te doen.
Het is het verhaal van een boom met vijf
wortels, waarin steeds meer takken ver
takken waardoor hij blijft groeien. Eens
per jaar staat hij in volle bloei. En zolang
hij blijft bloeien, hoeven we niet bang te
zijn dat op een dag alles is gezegd. Want
het ergste dat er met een familieverhaal
kan gebeuren is dat het begint met Er
was eens...'
Reageren? reactles_op_column@hoUnalLcom
Paul Rosenmöller heeft als politicus de keerzijde leren kennen van 8en
spotlights. Vanaf volgend jaar zit hij aan de andere kant van de tal 07
presentator van een tv-programma. Foto: ANP/Vincent Jannink
van al het gepraat hierover op tv?
Kijk, dat bedoelt Rosenmöller
nou. In deze tijden met tien tv-
zenders hopt iedereen van de ene
mediahype naar de andere. „Dat
is nou precies wat ik wil voorko
men. Want er sluimert nog steeds
onvrede. Er is veel oppervlakkig
heid op tv. Voor je het weet wordt
iets via de televisie een hype. Alles
moet korter, sneller. Beeldvor
ming is enorm belangrijk."
Als interviewer is de GroenLink-
s'er totaal onervaren, maar als lij
dend voorwerp van een vraagge
sprek heeft hij een indrukvt10
kend cv. „Het is een nieuw '8 v£
zal nog veel moeten leren. icl
heb camera-ervaring. Dati ïen
bijt niet voor mij. En ik ken s7£?'
trucjes: het niet antwoorden"1!
een vraag, maar in plaats d 3171
met de boodschap komen a'n
zelf kwijt wil." Hij verwach
dat zijn linkse achtergrond
zal oproepen over zijn objf
teit.Als je het maar op eer*
soenlijke, serieuze wijze aaj Cl
MISCHA DE BRUIJN
Nelson Mandela en zijn vrouw Graca Machel. Foto: EPA/Nic Bothma
Het anderhalfjaar terug gelanceerde idee van Mandeia's
overefficiënte assistente Zelda La Grange en de Nelson
Mandela Foundation om 'Madiba's' verjaardag eens seri
eus te vieren, is meer dan aangeslagen. Een geoliede inter
nationale marketingcampagne heeft wonderen verricht,
maar wat wil je als het product Mandela heet, de persoon
in kwestie doorgaans volop geniet van alle aandacht, en de
opbrengsten naar het goed doel gaan.
Vanuit de hele wereld zijn ontelbare verjaarskaarten en e-
mails binnengestroomd. Op vele, zoals dié uit Nederland,
zitten extra postzegels ten behoeve van het Kinderfonds
van Mandela. De e-mails zijn te lezen op een speciale web
site (www.safrica.info) van de International Marketing
Council, een organisatie die Zuid-Afrika promoot als toe-
risten- en zakenbestemming.
De wereld is wakker geschud, maar ook het thuisland.
Zuid-Afrika is weer collectief verliefd op de man die na 27
jaar gevangenis verbroedering als belangrijkste boodschap
predikte en ervoor zorgde dat het land op de rails bleef. Al
le kranten hebben bijlagen vol getikt, gewijd aan 'De
Ikoon', 'De Legende' ofDe Staatsman'.
Op de radio worden elke dag herinneringen opgehaald, zo
als door oud-president De Merk, die gisteren nog eens het
verhaal vertelde van toen hij Mandela in het presidentiële
kantoor de datum noemde van zijn vrijlating, en deze
vroeg om nog wat langer te mogen blijven 'omdat ze bui
ten nog niet klaar waren met de voorbereidingen'. „Ik wei
gerde dit en zei hem: U hebt lang genoeg vast gezeten", al
dus De Klerk, die Mandela 'een groot vriend en staatsman'
noemde. Vrienden zijn er ook volop in het bedrijfsleven,
dat zich dezer dagen suf adverteert met respect- en dank
betuigingen, en het publiek er tussendoor aan herinnert
hoeveel randen zijn afgedragen aan scholen, ziekenhuizen
en andere projecten waar Mandela om heeft gevraagd.
Nou ja gevraagd. Het is meestal een charmante vorm van
chantage. Niemand die nee durft te zeggen tegen Mandela,
en geen ander die dat zo goed weet als Mandela zelf. Drie
dagen feest krijgt Mandela voorgeschoteld. Gisteren werd
al een voorschot genomen met de overhandiging van een
boek met odes van wereldleiders. Vandaag begin het rustig
in de huiselijke sfeer met zijn vrouw Graga Machel en zijn
dertig (klein-)klein-
kinderen. Alleen de
luchtmachtkapel
komt langs om 'hap
py birthday' te spe
len, alsook een groep
gehandicapte kinde
ren en de spelers van
het nationale rugby-
team, de Springbok-
ken.
Morgen komen de
VIP's, met een zwaar
accent op die uit de
VS. Bill Clinton zal de
eerste 'Nelson Man-
dela-lezing' geven, en
's avonds ook een van
de 1600 gasten zijn
die aanschuiven voor
een banket. Oprah
Winfrey, die onlangs
nog 10 miljoen dollar
schonk aan de Man
dela Foundation, zal
er zijn, net als Barba
ra Streisand en de man die ook zo van kinderen hoi zo
chael Jackson. Het is nog niet bevestigd, maar koni
Beatrix zal waarschijnlijk ook, op persoonlijke titel,iv
zig zijn. VIP's, sterren en sterretjes feesten de hele rj>
tot de zondag, die voor de gewone man is geresen
Hoogtepunt wordt de opening van de 284 meter lal
hangbrug die de spectaculair opgekalefaterde 'cult
Newtown verbindt met Braamfontein, in het centn li
Johannesburg. 'Een brug vernoemd naar 's lands b
rijkste bruggenbouwer', leek de gemeente geen sleifVier i
De hele dag kan in Newtown op straat worden ged*gi
hardgelopen en gegeten. Nelson zal aanwezig zijn,
en andere vrienden staat dat nog niet vast.
EELCO VAN DER LINDEN
TPG Post heeft ter ere van
jaardag een speciaal post2
Nelson Mandela 85 jaar uitf
bracht. Foto: ANP
De gastenlijst is nog geheim, maar de hele wereld zal er zijn.
Vrienden, voormalige vijanden, popsterren, filmsterren, talk
showdiva's, topmodellen, presidenten, koningen en konin
ginnen - iedereen is op bedevaart naar Johannesburg om de
enige echte levende heilige te feliciteren en zich te warmen
aan zijn magie én het licht van de schijnwerpers. Nelson
Mandela wordt vandaag 85.
Een laatste inspectie aan de Nelson Mandela Brug in Johan
nesburg. De officiële opening zondag maakt deel uit van de
feestelijkheden rond de verjaardag van Mandela.
Foto: EPA/Jon Hrusa
