VIERDAAGSE
'Warm? In 1947 was het pas
en Lisette Vegter uit Leiden. „We hadden
verwacht, maar het is gewoon heel
zijn ook zo vriendelijk, 's Ochtends om half zeven
om de wandelaars aan te moedigen."
f aan de wandel. Clazien Noort-Ketting uit Vancouver,
g Jtal voor de tiende keer mee. Katwijker Piet Ketting
°m eerst. De enthousiaste verhalen van zijn zus hebben
z0Je tijd eindelijk overgehaald. „Wandeltochten heb je in
"maar die sfeer langs de route, prachtig is dat."
niet. De Vierdaagse lopen als je nog geen twaalf
Haasnoot uit Katwijk is zo'n 'illegale' loopster. Wat
ir vader is er toch bij? Pa Haasnoot loopt trouwens ook
de regels. Hij doet de '30', terwijl mannen van zijn leef-
igial veertig kilometer moeten lopen. Foei.
Zandbergen uit Zoeterwoude, met noodrantsoen
rug. „Goed drinken is belangrijk. Maar goed chips eten
rma van Veen uit Leiden en Marianne de Groot uit Ha-
met hun stappenteller. „We lopen de veertig kilometer,
cies 52.860 stappen."
Regiogenoten in de Vierdaagse van Nijmegen
De 85-jarige Leo Keet loopt voor de tweede keer mee, samen met
zijn schoonzus Toos Verhoef. „Lopen is een soort tijdverdrijf van me.
Ik maak elke dag een tocht van één a twee uur. In zo'n grote massa
lopen mensen veel te langzaam. Het mag van mij wel wat vlugger
gaan."
door Gerard Baas
en Wim Wegman
Gisteren was er niet aan te ont
komen. De voor Nederland onge
kend hoge temperaturen waren
het gespreksonderwerp nummer
één. Zeker voor de wandelaars
van de Vierdaagse van Nijme
gen. Toch waren er ook aange
name plekjes, zoals het scha
duwrijke stukje parcours waar de
promotiebus van het Leidsch
Dagblad voor een dag was ge
parkeerd. Wandelaars uit de re
gio, en zij niet alleen, konden
zich daar melden voor water en
wat fruit. Dit jaar konden lopers
voor het eerst kijken op het me
dedelingenbord met berichten
van het thuisfront. Dat leverde
mooie taferelen op. Zo kon de
kersverse vader Jeroen Dissel
dorp uit Roelofarendsveen met
moeite een traantje binnenhou
den toen hij op het briefje las
dat zijn vrouw en zoontje in ge
dachten bij hem waren.
Sterk spul, dat Leidsch Dagblad.
Hoeveel zal het zijn, het stuk
dat de Leidse familie Wagema-
ker heeft omgelopen om in Wïj-
chen een stukje cake te eten bij
de familie Verbakei? Hun schat
tingen lopen uiteen van vier tot
zeven kilometer. En dat op zo'n
hete dag. Toch twijfelden de
drie generaties Wagemakers
geen moment. De tien jaar ou
de traditie moest in ere worden
gehouden.
Mmmm
Dat zit zo, de Verbakels wonen
in Wijchen langs de route, maar
omdat de routes vanwege de
hitte waren verkort was dat gis
teren niet het geval. En zodoen
de gingen oma Coby en opa
Loek senior, zoon Loek junior,
dochter Nelleke en kleindoch
ter Charlotte naar Wijchen.
„Voor een heerlijk stuk bruine
kruidcake, met noten, rozijnen.
Mmmm. Die bakken ze elke
keer speciaal voor ons", geniet
Nelleke nog na. „Het moment
dat het deksel er af ging. Man,
dat moet je meemaken. Heer
lijk", gooit haar broer Loek er
een schep bovenop.
Er was daarna genoeg, of na
tuurlijk extra, energie om een
dixieland-orkest uit te dagen,
vertelt Nelleke. „Als jullie spe
len gaan wij dansen, zei ik. Had
ik dat maar nooit gezegd. Dat
werd dus dansen. Maar let op:
we kregen applaus én een
handje van de burgemeester
van Beuningen."
SSR
Oud-leden Chris Roosendaal en
Jaap van der Lugt van de Leidse
studentenvereniging SSR, bei
den al behoorlijke Nijmegen-
veteranen met respectievelijk
zeven en vijf kruisjes op hun
naam, nemen hun mede-SSR-
'der Martin Laver op sleeptouw
tijdens zijn eerste Vierdaagse.
Tips die ze hem hebben meege
geven: goed drinken en je goed
kleden op de temperatuur.
„Maar niet alleen water drinken
hoor. Daar moet je juist weer
veel van plassen en dan droog
je eigenlijk alleen maar sneller
uit. Zout en suiker erbij inne
men, dat is ook belangrijk. En
verder niet al te veel domme
dingen doen", meent Chris.
„Zoals halverwege de tocht je
voeten in koud water stoppen",
voegt Jaap er aan toe. „Zie dan
je schoenen nog maar eens aan
te krijgen. „Of in het gras in
slaap vallen en dan helemaal
verbranden. Heb ik echt gezien!
De drie oud-studenten voelen
zich erg benadeeld door de or
ganisatie van de Vierdaagse.
„Betaal je voor 50 kilometer,
krijg je er maar 40. We zijn ge
woon bekocht!"
René de Jong, directeur van de
Rabobank Leiden en Oegst-
geest, is een van de mensen die
aan de Vierdaagse meedoen
met een doel. Met zijn collega
directeuren van Alphen en
Zwijndrecht zamelt hij al lo
pend geld in voor de opvang
van aidswezen in Kenia. Met
het geld kan plaatselijk vee wor
den gekocht, waarmee de kin
deren en hun pleegouders in
hun levensonderhoud kunnen
voorzien. „Voor 450 euro heb je
daar al een koe."
Met de actie gaat het prima: hij
heeft al ruim 4000 euro binnen.
Een kleine negen koeien dus.
„En hoe het met mij gaat? Klo
te. Ik vind dit hélemaal niks. Al
les doet pijn. Nou moet ik er
wel bij vertellen dat ik ook nau
welijks heb getraind. Dat
schijnt toch wel uit te maken.
Mijn voeten zijn net rauw vlees.
Maar ik ga gewoon door." Hij
grijnst: „Net zo lang tot ik door
de wedstrijdleiding naar de
kant word gehaald met de me
dedeling 'het is mooi geweest,
meneer'.
De Jong legt uit hoe ze op deze
actie zijn gekomen. „Na afloop
van een etentje, onder het ge
not van een glaasje cognac, op
perde iemand om iets voor een
goed doel te doen. Leuk na
tuurlijk. Het plan was eerst om
in Engeland van kust naar kust
te lopen. Dat vonden we niks.
Toen kwam dit op tafel." Hij
zucht. „Daar hadden we na
tuurlijk ook meteen nee tegen
moeten zeggen."
Stappenteller
De zussen Irma van Veen uit
Leiden en Marianne de Groot
uit Hazerswoude hebben ook
van de voorbereiding van de
Vierdaagse genoten. Irma: „Je
komt op plekken waar je nog
nooit bent geweest. Dat Groene
Hart is inderdaad erg mooi."
Goed toegerust zijn ze deze da
gen met onder meer hun stap
penteller. We hebben nu, sinds
vanochtend 32.635 stappen ge
zet. We lopen de veertig kilo
meter, dat zijn precies 52.860
stappen. Leuk hé?" En ze ver
trekken weer voor hun laatste
20.225 stappen. Of hoewel, was
de 40 kilometer ook niet met
13.215 stappen ingekort?
Jacques Witteman uit Leider
dorp is vier dagen op pad met
zijn toekomstige schoonzoon
Hajo Laman. „Om hem een
beetje te testen. Hij heeft altijd
zo'n grote mond, dus ik zei: laat
maar eens wat zien." En zo gin
gen beiden vrijwel ongetraind
op pad. Hajo draagt de ontbe
ringen moedig, want een flink
aantal vrienden heeft hem na
.afloop een kratje bier in het
vooruitzicht gesteld. „Het re
gent nu sms'jes, want sinds ze
weten dat de route is ingekort,
willen ze allemaal van de wed
denschap af. Mooi niet. Ik haal
er wel een paar flesjes voor ze
uit."
Boris
Anne de Jong uit Roelofarends
veen stormt langs bij de LD-
bus. Ze is die ochtend oma ge
worden en wil langs deze weg
graag haar dochter Denise en
schoonzoon Sandro Gordijn fe
liciteren met hun Boris. „Blij
dat ik maar de 40 kilometer
loop en dat die bovendien is in
gekort. Kan ik vanmiddag nog
gauw bij ze langs."
Het zestal uit Katwijk en Rijnsburg maakt een vrolijke, speelse indruk. En dat terwijl de dames Corry, Jan-
neke, Cock (met cee o cee ka), nog een Janneke, Nel en Mieke gezamenlijk de driehonderd waarschijnlijk
gepasseerd zijn. Nel wandelt al voor de achttiende keer: „Zo gezellig als nu heb ik het niet vaak gehad.
Dat komt doordat we de hele tijd zingen. Er is één lied dat we het vaakst zingen: 'Zij kon het lonken niet
laten'. Dat is voor Mieke, als die weer eens naar de kerels kijkt."
„Warm? Warm, zei u? In 1947
had je er bij moeten zijn. Gloei
end heet was het toen. Maar
toen was het al heel lang warm
en was je aan de hitte gewend.
Achttien jaar was ik toen." Aan
het woord is Alphenaar Jan
Woordes, Vierdaagse-veteraan
en sinds gisteren ookVierdaag-
se-revolutionair. „Ze wilden de
dertig-kilometerlopers niet eer
der laten vertrekken. Een stu
dent hoorde dat en die zei dat
hij daar wat aan ging doen. Dus
ik sta daar om half zeven bij de
start en wij mochten pas om
half acht weg. Begint die knul te
scanderen 'wij willen weg, wij
willen weg'. Iedereen deed mee
en wat denk je? We mochten
weg! Da's beter, want dan hoef
je minder lang in de warmte te
lopen." Woordes verklapt een
geheim plannetje: „Vrijdag ga ik
weer actie voeren. Dan scan
deer ik: wij willen een vijfdaag
se! Benieuwd hoeveel mensen
met me mee gaan schreeu
wen."
Joke en Eline van Dijk uit Lisse
lopen voor de eerste keer. Moe
der en dochter hebben ontzet
tend veel tips gehad. De slecht
ste tip? „We moesten zalf tus
sen onze billen doen. Dat was
beter voor het lopen. Ja, dag."
Een beter advies was om samen
te trainen. „Je leertje dan aan
passen aan eikaars tempo. Ide
aal, ik kan het iedereen aanbe
velen."
Besmet kruisje
Niet de volledige tweehonderd,
maar 'slechts' 190 kilometer.
Door de beslissing van de orga
nisatie om deze etappe te ver
korten zit er niets anders op
voor Menno Halma uit Leiden
dan straks genoegen te nemen
met een 'besmet' kruisje. „De
medaille van 2003 zal altijd een
bijsmaak hebben. Joh, wat had
ik er graag tien kilometer bij ge
lopen. Desnoods was ik om drie
uur gestart. Ik zal me straks
maar troosten met een biertje
in de schaduw. En nog een. En
vooruit, nog een."
„Mag ik er ook nog bij", vraagt
Lia de Jong uit Stompwijk. „Wil
je een stunt horen? Ik kreeg
daarstraks een kopje soep,
maar ik was nog een snoepje
aan het eten. Even snel doorbij
ten, dacht ik. Opeens had ik al
lemaal stukken in mijn mond.
Was mijn gebit gebroken. Wat
denkt u, zou er een tandarts
zijn in Nijmegen?"
De Vierdaagse kent vogels van
diverse pluimage. Treffender kan
de uitdossing van Voorschote
naar Van der Peet niet genoemd
worden. Waarom een roze
baard? „Nou, omdat het Roze
Woensdag is." Op Roze Woens
dag pakken diverse kroegen
langs de binnenstadroute extra
uit om de wandelaars gastvrij en
'roze' te onthalen. Van der Peet
doet mee. En zijn vrouw niet,
maar zij heeft wel zijn baard
egaal roze geverfd.
Frits Biesjot uit Leiderdorp is verbaasd over zichzelf. Hij heeft zo on
geveer alle fouten gemaakt die men in de voorbereiding op de Vier
daagse kan maken. Korte nachten, lang plezier, veel drank, weinig
rust. „Ik houd het vol door een positieve instelling."
Jacques Witteman uit Leiderdorp is vier dagen op pad met zijn toe
komstige schoonzoon Hajo Laman. „Hij heeft altijd zo'n grote mond,
dus ik zei: laat maar eens wat zien."
Tom Botermans uit Leiden wrijft over zijn pijnlijke voeten. „Ik zit on
der de blaren. Dat heb ik anders nooit. Het zal wel met de warmte te
maken hebben. Maar ik ga gewoon door. We staan met z'n tienen
op een camping en het zal echt niet gebeuren dat van dat clubje al
leen ik het opgeef."
Ilona Matze uit Leiderdorp (rechts) en haar Leidse vriendin Petra Era
des hebben het zwaar. „Het is warm", klinkt het eensgezind. Ilona:
„Nu geloven we nog dat we volgend jaar weer meedoen. Maar of ik
dat vrijdag nog zeg, weet ik niet." „Gelukkig gaat het regenen", zegt
Petra. „Regen is fijn.f'
Het mededelingenbord van het Leidsch Dagblad hing vol met berichten van het thuisfront. Veel regionale deelnemers aan de Vierdaagse na
men de tijd om te kijken of er thuis aan hen werd gedacht. Gelukkig voor hen was dat vaak het geval. Foto's: Frans Roomer
