Fulltime
middeleeuwer
van
REGIO
Gratis publiciteit voor White
Power in Leidsch Dagblad
Fouten bij bij aanleg N207^
Geen motie van afkeuring, maar motie van treurnis
NAVRAAG
Minister Veerman wil het gebruik van katten- en hondenbont in kle
ding niet verbieden. Het verwerken van de vachtjes tot kleding, de
import ervan en de de handel erin stuit op geen enkel bezwaar. Fa
brikanten zijn ook niet
Nepbont is gewoon verplicht om het ge-
1 r j y 7 y bruik van katten- en
beter Clan echt bont hondenbont in het kle
dinglabel te vermel
den. Het fokken van honden en katten voor bont is wel verboden.
Kledinggigant MEXX INTERNATIONAL, waarvan het hoofdkantoor is
gevestigd in Voorschoten, gebruikt geen bont, vertelt een woord
voerster.
Ik wilde n iets vragen over
en hondenbont.
„Aaahhhh."
Bevatten de kleding
stukken van Mexx
strookjes katten-, dan
wel hondenvacht?
„Nou, dat zou ik eerlijk
gezegd niet weten. Geen
flauw idee eigenlijk.
Maar weet u wat? Ik zal
het even navragen.''
(vijf minuten later)
„Nou, ik heb het nage
vraagd, maar we gebrui
ken helemóal geen echt
bont. Wel imitatiebont,
omdat de modetrends
daar omvragen."
Waarom geen katten-
vachtje, dat is toch veel
fraaier dan nepbont?
„Het imatiebont van tegenwoordig is van zulke goede kwaliteit dat
we geen echt bont nodig hebben. Waarschijnlijk zijn we er ook
principieel tegen, dat heb ik daarnet niet gevraagd. En het is na
tuurlijk ook een stuk goedkoper dan echt bont. Nep is gewoon be
ter."
Bont is wel weer erg in, hè?
„Ja, al een paar jaar. Van die bontkraagjes en zo. Langharig en een
beetje pluizig."
Kent u kledingfabrikanten die wel katten of honden in hun
kleding venverken?
„Nee. Onze markt is ook maar heel klein. Je hebt weinig echte kle
dingfabrikanten in Nederland. Oilily heb je en Gsus en Turnover,
dat is het wel zo'n beetje. Misschien kunt u het daar eens vragen."
tekst: Ema Straatsma foto: Jur Engelchor
UIT DE ARCHIEVEN
het gebnuk van katten-
Leidsch Dagblad
Directie: B.M. Essenberg, C.P. Arnold
W.MJ. Bouterse (adjunct)
E-mail: directie@hdc.nl
Hoofdredactie: Jan Geert Majoor, Kees van
der Malen, Léon Klein Schiphorst (adjunct)
E-mail: redactie.ld@hdc.nl
HOOFDKANTOOR
Rooseveltstraat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
Postadres: Postbus 54,2300 AB Leiden.
Redactie fax 071-5 356 415
Advertentie fax 071-5 323 508
Familieberichten fax 023-5150 567
ADVERTENTIES
071-5 356300
Sprinters (rubrieksadv): 072-519 6868
ABONNEESERVICE
071-5128 030
E-mail: abonneeservice@hdc.nl
ABONNEMENTEN
Bij vooruitbetaling (acceptgiro)
p/m €19,60 (alleen aut. ine)
p/kw €55,00 p/j €210,60
Abonnees die ons een machtiging verstrekken
tot het automatisch afschrijven van het
abonnementsgeld ontvangen €0.50 korting
per betaling
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 071-5128 030
ma t/m vr: 18-19.30 uur, za: 10-13 uur
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Zuid BV
cq. de betreffende auteur.
HDC Uitgeverij Zuid BV, 2003
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen
HDC Uitgeverij Zuid BV is belast met de
verwerking van gegevens van abonnees van
dit dagblad. Deze gegevens kunnen tevens
worden gebruikt om gerichte informatie over
voordeelaanbiedingen te geven, zowel door
onszelf als door derden. Heeft u hier bezwaar
tegen, dan kunt u dat schriftelijk laten weten
aan HDC Uitgeverij Zuid BV. Afdeling
Lezersservice, postbus 507.2003 PA Haarlem.
ZATERDAG 5 JULI
COLOFON
ANNO 1978, woensdag 5 juli
ALPHEN AAN DEN RIJN - De deelnemers aan de 31-ste Alphense
fietsvierdaagse 'Laura' konden zich gisteren meermalen spiegelen in
grote regenplassen langs de weg. Striemende'regenbuien teisterden
van tijd tot tijd de ruim 1200 deelnemers tellende karavaan, die zich
af en toe kon laten koesteren door een aarzelend zonnetje. Die regen,
maar vooral ook de wind-op-kop in de toch al lastige duinen speelde
menigeen parten. Om vijf uur sloot eigenlijk de eindcontrole in Al
phen, maar na dat tijdstip moesten nog dik tweehonderd deelnemers
zich melden. Maar elke binnenkomer, ook na sluitingstijd kreeg zijn
felbegeerde laatste stempeltje.
LEIDEN - Uit cijfers van het Hoogheemraadschap van Rijnland blijkt
dat de regenval van de laatste dagen toch wel uitzonderlijk genoemd
mag worden. In de laatste 30 jaar viel er gemiddeld in juli 79 millime
ter. Tijdens de eerste vijf juli-dagen van dit jaar werd er al 71 millime
ter gemeten! Overigens blijken zich plaatselijk grote verschillen voor te
doen. Zo stond de 34 millimeter die het laatste etmaal in Leiden viel,
in schril contrast met de 6 millimeter die in Gouda gemeten werd. Kat
wijk, 17 mm.,
en Valkenburg,
15,5 mm., la
gen daarjuist
tussenin.
ANNO 1978,
woensdag 5 juli
LEIDEN - De re-
gen-, hagel- en
onweersbuien
die vannacht en
vanochtend
vroeg over het
westen van ons
land trokken,
hebben op vele
plaatsen voor
wateroverlast
gezorgd. In het
Kooikwartier
was men van
ochtend in
touw om het
overtollige wa
ter weer de wo
ning uit te krij
gen.
Foto: archief
Leidsch
Dagblad
Foto's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
plaatsing 2,50 (voor een exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op
gironummer 57055 Ln.v. Dagbladuitgeverij Damiate b.v. Postbus 507, 2003 PA
Haarlem, onder vermelding van Leidsch Dagblad, ANNO cLd.(datum van
plaatsing) of door contante betaling aan de balie van het Leidsch Dagblad,
Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto binnen drie weken thuisgestuurd.
De liefde voor hun vak van Archeotolken Hans Siebelink en Maud van den Akker
Leuk, beetje verkleden als Romeinse
soldaat. Met een grassprietje tussen
de tanden hangen over de deurrand
van je middeleeuwse gildewoning. Of
dreigend in een dierenvel rond
struinen, om zogenaamd een konijn
neer te knuppelen. Maar wie denkt
dat werken in themapark Archeon
een veredeld verkleedpartijtje is, zit er
goed naast. Archeotolk zijn is een seri
eus beroep voor Hans Siebelink en
Maud van den Akker.
Voor de deur van het badhuis veegt
een Romeinse legioensoldaat zijn
stoepje aan. Met een oerdegelijke,
eenentwintigste-eeuwse bezem.
Over de kinderkopjes van de Hee-
restrate, waar middeleeuwse bebou
wing de toon zet, slentert een jager-
verzamelaar uit de steentijd richting
uitgang. In Archeon is het rond slui
tingstijd een wonderlijk mengel
moesje van anachronismen.
Hans Siebelink beantwoordt, in zijn
rol als stadswacht nog een paar laat
ste vragen van een groepje scholie
ren. Op zijn hoofd een 'ijzerhoet' -
wee degene die helm durft te zeggen
- aan zijn riem een hazelaar, een
middeleeuws zwaard. De bovenste
van zijn zeven lagen kleding is geel
zwart, de kleuren van 'zijn' stad.
Siebelink zijgt neer op een houten
bank in het huis van de hout- en
rietbewerker, een van de circa vijf
tien panden die samen de middel
eeuwse kern in Archeon vormen.
Vroeger las hij de nodige boeken
over geschiedkundige zaken, vertelt
Siebelink. En als er een opgraving
was, wilde de 50-jarige Hillegommer
er nog wel eens gaan kijken. Maar
meer dan een hobby was geschiede
nis eigenlijk niet voor hem.
Het was zijn Achterhoekse zuinig
heid - van oorsprong komt Siebelink
uit het oosten van het land - die
hem in contact bracht met Archeon.
Grinnikend: „Ik heb op een functie
hier gesolliciteerd, zodat ik een keer
gratis naar binnen kon." Wat Siebe
link zag, stond hem zodanig aan, dat
hij besloot een dag per week als Ar
cheon bij te klussen als Archeotolk.
In die tijd werkte hij nog in de psy
chiatrische zorg. Maar daar was hij
op uitgekeken. „Na twee jaar ben ik
hier fulltime middeleeuwer gewor
den."
Wie op een feestje vertelt dat hij
'full-time middeleeuwer' is, zal de
nodige lollige reacties krijgen. Maar
Siebelink praat met de ernst van een
chirurg, die net uitlegt hoe hij dank
zij een urenlange gecompliceerde
operatie het leven van een patiënt
heeft gered, over zijn beroep. „Ik
ben begonnen als beenbewerker in
de prehistorie. Ik had al een eigen
replicabedrijfje, ik voerde opdrach
ten uit voor het Rijksmuseum voor
Oudheden in Leiden. Ik maakte bij
voorbeeld al benen fluiten, van edel
hert- of schapenbotten. Hier in Ar
cheon heb ik een opleiding gekregen
van iemand van 90 jaar. Maar ik leer
vooral veel door zelfstudie. De mees
te mensen die hier werken, weten
meer dan een doorsnee conservator
in een doorsnee museum."
Als Archeotolk beoefent Siebelink
zijn ambacht en laat dus 'live' zien
hoe het er vroeger in Nederland aan
Archeotolk Hans Siebelink maakt een praatje met een collega in het middeleeuwse dorp in Archeon. Foto: Mark Lamers
toe ging. Ook beantwoordt hij vra
gen van het publiek. „Ik mag hier al
les doen, bijvoorbeeld gaan vissen,
als het maar middeleeuws verant
woord is." Zo is er gelegenheid om
muziekinstrumenten te bespelen,
kinderschoentjes van leer te maken
of onderzoek voor een universiteit te
doen naar de haksporen die een ste
nen bijl achterlaten.
Zelf werkt de Hillegommer op het
moment veel met groepen die hij
rondleidt door het themapark. Van
daar zijn stadswachten-outfit, grin
nikt Siebelink. ,,Als je een helm of
zwaard draagt, luisteren zowel kin
deren als volwassen beter naar je.
Dat is heel geinig. Blijkbaar straal je
toch meer autoriteit uit."
De Archeonkoorts die Hans in volle
hevigheid raakte, bleek besmettelijk.
Zijn hele gezin vertoont ondertussen
de verschijnselen. Dochters Maaike
(17) en Nienke (15) komen al jaren
met hun vader mee. „Voor hen was
het een leuke speeltuin. Ze konden
hutten bouwen boven de stal, geiten
melken. Beiden werken nu zelf in
Archeon. Maaike kan in haar eentje
de bakkerij draaiende houden. Ze
wilde vroeger liever hierheen dan op
vakantie. Ze gaat ook museologie
studeren."
Ondertussen werkt Maaike in het
Romeinse deel van het park. Siebe
link: „Toen ze begon te puberen,
wilde ze niet bij haar vader blijven."
Ook echtgenote Sjoukje is regelmatig
in Archeon terug te vinden „Dan
maken we samen muziek hier. Zij
werkt als muziektherapeute. We tre
den wel vaker samen op als middel
eeuws duo."
„Hoe meer je je in de Middeleeuwen
verdiept, hoe meer je ontdekt wat
een leuke periode het eigenlijk was",
constateert Siebelink. „Vooral de
Frankische maatschappij in de veer
tiende eeuw. Dat was een hele hech
te sociale gemeenschap. Wie zich
niet aan regels hield, werd uit de
stad gezet. Er waren bijvoorbeeld
strenge wetten op de hygiëne. Die
beelden die je vaak in films ziet, dat
varkens door de straten scharrelen,
kloppen helemaal niet."
Eén vraag over de voordelen van de
Middeleeuwen stellen, lokt bij Siebe
link een stortvloed aan informatie
uit. Over de vele kennis die de men
sen toen hadden, van winkelslui
tingswetten tot voorbehoedmidde
len, over de rechtspraak, over de ge
middelde lengte en leeftijd van mid
deleeuwers.
Klamp een Archeotolk aan en je
komt voorlopig niet meer los, grin
nikt Maud van den Akker met een
blik vol herkenning. Zelf werkt de
22-jarige Haarlemse ook als tolk in
Alphen aan de Rijn. IKAls je een
schoenmaker vraagt hoe hij een
schoen maakt, sta je er drie uur later
nog. Iedere archeotolk heeft zijn ei
gen insteek. Het zijn mensen met
bezieling. Het is je passie.
Re-enactment was al de liefhebberij
van Maud. Re-enacters zijn mensen
die een periode uit de geschiedenis
zo goed mogelijk kopiëren qua kle
ding, werktuigen en wapens en zo
optredens verzorgen. Zelf zit Maud
bij een gezelschap dat zich met de
vijftiende eeuw bezighoudt. Bij Ar
cheon kwam ze terecht toen ze een
bijbaantje vond. Omdat ze door haar
hobby ook met boogschieten in aan
raking was gekomen, helpt ze daar
op het schuttersterrein van de Mid
deleeuwse hoek. Ze begeleidt bezoe
kers die een poging wagen met een
handboog te schieten.
Van den Akker gaat ver in haar lief
hebberij. Wie haar belt als ze niet
thuis is, hoort op haar voicemail de
mededeling 'dat ze even op een an
dere plaats in een andere tijd' is. En
haar kapsel is een extreem kort
pagekopje, dat ze ook nog eens don
kerder heeft geverfd om zoveel mo
gelijk op haar heldin Jeanne d'Arc te
lijken. „In Archeon reageren de
mensen met 'gaaf, wat een toewij
ding' op mijn haar. En in de trein te
rug, op weg naar huis, hoor ik 'hé,
een bloempot'. Dan zit je weer in
een heel ander wereldje", grijnst ze.
Tijdens Archeon-uren kruipt Maud
in de huid van haar alter ego Amelia
van Velsen. Trots toont ze de groene
jurk, en blauwwollen overrok die bij
dat karakter horen. Een hoofddoek?
verbergt haar Jeanne d'Arc-coupe.
Pronkstuk is de kralenketting met
daaraan een medaillon van herten-'
gewei.Als ik die omdoe, voel ik mf
echt Amelia. Ik heb de ketting van
mijn oma gehad. Ik voel me er heel'J>e
vrouwelijk mee.rj1
„Ik heb een uitgebreide inwijding iip'
de Middeleeuwen gehad toen ik hiesP
begon te werken. Ik heb geleerd ho? v£
de mensen destijds in het leven r\
stonden, wat geld bijvoorbeeld voo/1
ze betekende, wat voor kleding en ,n
schoeisel ze droegen. Ik denk zelf J1
dat het wel een fijne tijd was om in M
te leven. Er gold een bepaald soort r?'
hoffelijkheid, er waren strikte regels. 1
Zo mocht een ridder bijvoorbeeld
niet worden gedood bij een gevechl
Als je hem van een paard kon afsle-^1
pen, nam je hem mee en vroeg je
losgeld" F»
Soms denkt Van den Akker dat het
werk in Archeon een vlucht uit de
huidige maatschappij betekent. Al- 1
hoewel ze er zelf niet aan moet denrv
ken daadwerkelijk in de Middeleeu-P
wen terug te keren. „O nee, voor j'
geen goud. Ik zou heel zielig in een jj»
hoekje zitten. Ik zou de taal niet be-
grijpen, waardoor je toch een 1S
vreemde bent. Je valt buiten de
maatschappij. Na drie weken zou i^
dood zijn."
Ilse Thoonsen
Wat doe je als je racistische graf
fiti signaleert in Oegstgeest?
Juist, je stuurt een brief naar het
Leidsch Dagblad, dan komt het
vast wel bij de gemeente Oegst
geest terecht.
Wat doe je als je journalist bent
en je ziet deze brief? Je belt met
de gemeente en krijgt te horen
dat de melding nog niet bekend
is, maar:
- dat een melding per telefoon
nu eenmaal sneller is; - dat er in
het weekeinde van 28 juni wél
een aantal hakenkruizen binnen
24 uur is verwijderd; - dat speci
aal voor kwetsende graffiti een
calamiteitenregeling bestaat bij
de gemeente Oegstgeest; - dat
het zogeheten White Powerlogo
beschikt over een geringe be
kendheid; - en dat dit laatste feit
een snelle melding (en snelle
verwijdering) onwaarschijnlijk
maakt.
'Hè, da's jammer, denkt de jour
naliste' - bijzonder goed op de
hoogte van de twijfelachtige ach
tergrond van haar eeuwig door
startende bron en de tendenti
euze inhoud van de brief - 'geen
verhaal of misschien toch wel?
We gaan het proberen'.
Het verhaal wordt geschreven en
een foto wordt gemaakt. De
komkommertijd is in aantocht.
Wat heeft verslaggeefster Saskia
Stoelinga, en met haar het
Leidsch Dagblad, nu bereikt met
het geïllustreerde verhaaltje
'Oegstgeest laks bij racistische
graffiti' in de krant van 3 juli? Ze
hebben:
- ervoor gezorgd dat het White
Powerlogo vanaf nu kan rekenen
op een hogere bekendheid bin
nen de Leidse regio (cijfers to
nen aan dat zeven van de tien
Nederlanders dit logo niet aan
kunnen wijzen of kunnen om
schrijven); - het onjuiste beeld
geschetst dat de graffitibestrij
ding van de gemeente Oegst
geest (budget jaarlijks 13 dui
zend euro en in 2002 361 verwij
deringen) racistische muurklad
deraars rustig hun gang gaan; -
een perfect sjabloon gegeven
aan 'graffiti racisten' die het logo
nog niet beheersten; - een waar
schijnlijke afname van het aantal
hakenkruizen in Oegstgeest te
weeggebracht en een toename
van het aantal White Power lo
go's.
De schandalige graffiti-uiting is -
dankzij de scherpe waarneming
van de heer Wieffering, één van
de weinige Oegstgeestenaren be
kend met het White Power logo
en het artikel van mevrouw Stoe
linga - op vrijdag 4 juli verwij
derd.
Jan-Willem Anholts,
Voorlichter gem. Oegstgeest.
Hulpdiensten moeten voor de zoveelste keer in actie ko
men na weer een ernstig ongeval op de N207.
Archieffoto: United Photos De Boer/Rob Hendriks
Ik wil reageren op de plannen van de provincie Noord-Hollancr 1
om de 'dodenweg' N207 veiliger te maken. Ik maak meerdere j pa
e 1
malen per week noodzakelijk gebruik van dé N207. Maar tot ei
gernis van inwoners van Zwaanshoek of Beinsdorp wordt de
weg steeds meer gemeden. *?c
Los van alle domme geldverspillingen, zoals reeds jaren ge- eis
beurt, is er een krankzinnige fout gemaakt bij het aanleggen va
die weg. Twaalf kilometer lang zijn er geen pechstroken of an
dere vlucht- of uitwijkmogelijkheden te bekennen. Er is nauwe
lijks een berm.
Twaalf kilometer de andere kant op op dezelfde weg, richting
Alphen aan de Rijn, tel ik 31 vluchtstroken of parkeerplaat
sen. Bij dit gedeelte van de N207, dat al langer bestaat dan het
deel dat nu de benaming 'dodenweg' heeft gekregen, zijn er oofc=
wegverbredingen bij de stoplichten.
Krijg je op de dodenweg een klapband, een steentje in de voor
ruit, pech of een aanrijding: je kunt geen kant op. Is een beetje
gewoon nadenken dan niet genoeg om fouten uit het verleden
op te lossen? En natuurlijk helpen camera's bij de stoplichten
ook, want op snelheid en roodlicht moet daar hoognodig wor
den gecontroleerd.
Ronald Poortman}
Hillegoi
Graag wil ik, voor de zuiver
heid, een misverstand recht
zetten. De Leidse CDA-frac-
tie heeft, in tegenstelling tot
wat het Leidsch Dagblad
donderdag berichtte, afgelo
pen woensdag géén 'motie
van afkeuring' ingediend. In
een motie van afkeuring
wordt het beleid van een po
liticus afgekeurd en deze po
liticus verbindt daar door
gaans de consequentie aan
om op te stappen. Een motie
van afkeuring staat daarom
ook wel bekend als motie
van wantrouwen.
De motie van woensdag
avond 'betreurt de gang van
zaken rond de informatie
voorziening'. Het is daarmee
een zogenaamde 'motie van
treurnis'. Het eventueel aan
nemen van een dergelijke
motie leidt niet tot het aftre
den van een wethouder. Het
is uiteraard wel een duide
lijk, stevig signaal en daar
mee inderdaad, zoals in het
artikel gesteld, het op eén na
zwaarste motie-wapen.
De CDA-fractie heeft de dis
cussie met wethouder Hille-
brand inzake de Aalmarkt
plannen steeds stevig, maar
correct willen voeren. Daar
om hecht ik er aan om dui-l
delijk te maken dat wij niet I
op 'het hoofd van de wet
houder' uit waren. Dit zou
geconcludeerd kunnen wort
den uit de term 'motie van
afkeuring' die in het verslag:
in de krant van donderdag i'es
gebruikt.
Jan-Jaap de Haar
CDA-fractie Leider
