Een swingende, muzikale zaterdag
KUNST CULTUUR
Raymtzer krijgt publiek
niet over de streep
Zomerconcerten Pieterskerk:
begin vol hoofdpijneffecten
Huis van verlangen
van theatergroep Max
smaakt naar méér
Ï0
Fields of Rock
Stemmi
slotakkoo
feestelijk
Korend
Allez Mama: ideaal beh;
voor de zomermiddai
Oerol: een bewogen horizon
maandag l6 juni 2oo3
E-L'rfe. Foto: Lex van Rossen
E-Life op
Hague HipHop
den haag - Hiphop in al zijn
verschijningsvormen, daar
draait het bij Hague HipHop op
5 juli allemaal om. Naast optre
dens van bekende rappers op
de Hofplaats, zal er een graffiti-
wall rond het gebouw van de
Tweede Kamer verrijzen. Ook
worden er tumtablism-demon-
straties (musiceren met draaita
fels) gegeven en vinden de
Haagse Breakdance Kampioen
schappen plaats. De bekende
rapper E-Iife zal de dag afslui
ten met een optreden. Voor
meer info, zie: www.haguehip-
hop.nl.
Violiste Mutter:
Von Karajanprijs
baden-baden - De Duitse violis
te Anne-Sophie Mutter heeft
gisteravond in Baden-Baden de
Herbert von Karajanmuziek-
prijs gekregen. Het was voor het
eerst dat de prijs - waaraan een
bedrag van 50.000 euro is ver
bonden - werd uitgereikt. De
39-jarige Mutter maakte in 1977
haar debuut met Von Karajan
als dirigent tijdens de Salzbur-
ger Festspiele. Nu behoort zij
tot de beroemdste violisten ter
wereld.
muziek recensie
Hans Keijzers
Concert: Raymtzer. Gezien:13/6, LVC,
Leiden.
Zelfs het NOS journaal besteed
de aandacht aan het uitbrengen
van het singletje 'Kutmarroka-
nen', dus wie kent Raymtzer. de
nieuwe hip hop king, nou ei
genlijk niet?
De man uit Almere kokketeert
er een beetje mee dat hij nooit
op tijd is. In 'Altijd laat' geeft hij
dat nog eens aan: ,,Als ze ons
boeken vragen ze zich af: waar
zijn ze nou.' Vrijdag dus geen
uitzondering, maar geheel bui
ten zijn schuld om. Opgezwolle
die de zaal warm moet krijgen
heeft wrat technische proble
men en begint wat later aan de
set, en aan het breakdance in
termezzo wordt zo enthousiast
deelgenomen dat de hoofdact,
hot of niet, even moet wachten.
Voor de goede orde: rapper
Raymon Renssen, zoon van een
Nederlandse moeder en Ma
rokkaanse vader, heeft wat te
melden. Eigenlijk zijn de single
tjes 'Down met jou' en 'Kutma-
rokkanen' de zwakste nummers
van het album. Scherpzinnig en
orgineel zijn de meeste rijmen
van Raymtzer, waarin hij be
wust stelling neemt en een flink
portie maatschappijkritiek over
ons heenstort. En de teksten
krijgen ook nog eens geraffi
neerde jazzy tapijtjes of mooie
simpele keyboardmotiefjes
mee.
Vrijdagavond komt het er in het
LVC niet echt uit. Raymtzer
staat in de belangstelling van
pers en publiek maar om half
twaalf is de zaal amper voor een
kwart gevuld. Tweemaal komt
de rapper uit Almere goed door.
In het begin heeft 'De verkeerde
kant' de juiste flow en een ui
terst treffend refrein: gooi je
olie op het vuur of gooi je er
zand op. Later in de set wordt
Almere in 'Almere stad' flink të
kakken gezet. Een slaapstad
volgens Raymtzer waar je alleen
maar kunt wonen, werken en
winkelen.
Raymtzer treedt met band op
maar is bepaald ongelukkig in
de keuze van zijn muzikanten.
Bas en drums klinken uiterst
eentonig en voorspelbaar.
Daarnaast is het geluid bijzon
der schel. Raymtzer probeert
zijn publiek over de streep te
trekken door meer agressie en
volume in zijn stem te brengen.
Hij krijgt het publiek vlak voor
het podium op de knieen, maar
het valt op dat naarmate het
concert vordert het steeds
drukker bij de bar wordt. En dat
is een veeg teken.
Nijmegen - Marilyn Manson was gisteren een van de exponenten op
de eerste editie van het festival Fields Of Rock in Nijmegen. Het waren
vooral de populaire en traditionele genres binnen metal en hardrock
die hun opwachting maakte in het Nijmeegse Goffertpark: Autumn,
het Newyorkse Prong, Ministry en publiekslieveling Metallica. De or
ganisatie had de pech dat niet de minste bands verstek lieten gaan:
indie-rockers Glassjaw, nu-metal boegbeelden Limp Bizkit en The
Blood Brothers. Shockrocker Marilyn Manson scoorde weer goed bij
het publiek, vooral vanwege het vermakelijke aspect van de show. Fo
to: ANP/Robin Utrecht
leiden/lisse - Overal klonk mu
ziek, afgelopen zaterdagmiddag
in Leiden. Niet alleen op het Pie
terskerkplein, waar de jarige Leid-
se muziekvereniging K G onder
de naam Opus 5 een aantal Colle
ga's had uitgenodigd, niet alleen
op het Stadhuisplein, waar de
derde editie van de Leidse Muziek
Play In plaats had, maar ook ver
spreid in de stad.
Want al speelde K G, gezeten
op stoeltjes op het lommerrijke
plein voor de Pieterskerk de
sterren van de hemel, de man
nen van deze 75-jarige muziek
vereniging hebben het marche
ren in het bloed. Dus gingen op
een gegeven moment de jasjes
van de uniformen aan en trok
het gezelschap al spelend over
het Rapenburg. Om vervolgens
bezweet, maar voldaan, een
pilsje aan de buitentap te pak
ken, waar een van de vier ande
re muziekverenigingen swin
gende klanken de lucht instuur
de. Opus 5 slaat op het feit dat
vijf muziekverenigingen jaar
lijks bij toerbeurt bij elkaar op
bezoek gaan. Dit keer was K
G gastheer en traden Humores
ke uit Middelburg, JD's Big
band uit Dordrecht, Beatrix
Brass uit Hilversum en het
Delfts dansorkest in Leiden op.
Elk orkest met een compleet
ander repertoire, bezetting en
instrumentarium. Maar één
ding hebben ze alle vijf ge
meen: muzikaliteit.
Dat gold ook voor de 'gelegen
heidsformatie' die even verder
op, op het Stadhuisplein onder
leiding van vader en zoon Sierat
het podium betrad. Daar speel
de zich de derde aflevering af
van de Leidse Muziek Play In,
waarbij elke muzikant die een
blaasinstrument of een slagin-
Bij K G begon het toch weer te kriebelen en al gauw stapte het gezelschap op en begon een korte muzikale mars door Leiden.
Foto: Hielco Kuipers
strument bespeelt kan mee
doen, mits het in de wereld van
harmonie, fanfare en brass
band past. 's Ochtends vroeg
was het repertoire uitgedeeld,
waarna repetities volgden en
om drie uur 's middags speel
den jong en oud een zeer wis
selend repertoire. Van swingen
de evergreens tot technisch vrij
moeilijke klassieke stukken. En
het publiek vóór het podium
genoot, afgemeten aan het ap
plaus, met volle teugen van dit
openluchtconcert.
Voor wie Leiden zaterdagmid
dag te druk was, had natuurlijk
's avonds ook naar Lisse kun
nen gaan, waar het Symfo
nieorkest Bloembollenstreek
het seizoen afsloot met een
avondprogramma in het Poel-
huys. Een populaire medley, af
gewisseld door werk van com
ponisten als Mozart, Bruckner
en Rossini werd ten gehore ge
bracht door het Jeugdsymfo-
nieorkest onder leiding van Erik
Waerts en het juniorensymfo
nieorkest olv Anneke van Dijk.
Een mooi slot aan deze swin
gende zaterdag.
jeugdtheater recensie
Paulien Koopmans
Voorstelling: 'De 5e kamer" door
theatergroep Max. Regie: Moniek
Merkx Spel: Suzan Boogaerdt,
Komeet Evers. Dorien Folkers e.a.
Gezien: 14/6, Leidse Schouwburg,
Leiden.
De gewone wereld stelt aan
kinderen hoge eisen. Maar in
hun geheime, verzonnen wer
kelijkheid kunnen ze hun fan
tasieën en verlangens onge
stoord botvieren. Daar zijn ze
de liefsté, slimste en de aller
mooiste van het land. En hoe
wel deze gedachten meestal
alleen in hpt hoofd van kinde
ren bestaan, maakt \heater-
groep Max (voorheen Maccus)
ze nu tastbaar. Onder regie
van Moniek Merkx speelt Max
'De 5e kamer'. Het publiek
kan volop meedoen aan deze
bijzondere, associatieve voor
stelling. Met moderne high
tech-snufjes kun je als Super
man vliegen over de wolken
krabbers van New York, en
voelen hoe het is om toege
juicht te worden als winnaar
van Idols.
'De 5e kamer' neemt het pu
bliek mee door de Leidse
Schouwburg, tijdelijk het
'Huis van verlangen' gedoopt.
De belevingstocht begint in de
grote zaal waar zeven merk
waardige gidsen zich voorstel
len. Samen met hen gaat de
toeschouwer op zoek naar het
ultieme verlangen. Het spel op
vijf verschillende locaties (de
kamers) bestaat uit losse scè
nes, die in willekeurige volgor
de kunnen worden gespeeld.
De samenhang zit vooral in de
terugkerende personages. Al
leen het uiteindelijke reisdoel,
de 5e kamer, bewaart Max al
tijd tot de finale. Déar zou de
oplossing te vinden moeten
zijn.
Maar eerst wordt in de 'tuin
kamer' het verlangen naar het
onbekende ingelost. In de
'keukenkamer' mag het pu
bliek zelf met de ogen dicht
een wens doen. Op de trap
vertrouwen Molly en Bafpunt
het publiek hun geheime fan
tasieën toe over „jonge katjes
in de magnetron, astrofysica
en het rekbare begrip van een
elastiekje". Ze geven een
meisje uit het publiek een 10
voor rekenen, want op de trap
blinkt iedereen uit in zaken
die normaal gesproken moei
lijk zijn. En wie op zoek is naar
de liefde mag van de ter plek
ke gebrouwen roze liefdes
drank proeven in de liefdeska
mer.
Max voert de spanning tijdens
de voorstelling keurig op.
Maar waar het uiteindelijk om
te doen is - het vinden van het
ultieme verlangen - dat blijkt
toch enigszins een illusie. Na
vier kamers vol wensen, dro
men en verlangens, en sterke
acteerprestaties van de spe
lers, stelt 'De 5e kamer' een
beetje teleur. Je kunt je afvra
gen: is beroemd worden het
echte geluk? Desondanks is
het jammer dat het Huis van
verlangen maar vijf kamers
heeft, want zo'n unieke voor
stelling smaakt gewoon naar
méér.
muziek recensie
Susanne Lammi
Concert slotcóncert van 1
Agathakerk Korendag. Geh
rk.Li I
»p
Honderd jaar oud is z gil
sinds kort helemaal in
luister hersteld. Dat vi
de St. Agathakerk mei
Korendag, waarop vijf |3C
derkoren en tien volw
nenkoren zich preset
den. De dag werd fee-
besloten met een slogi"
cert, door twee kind
vier grotemensenkon
door een professioneli
werden geselecteerd.
De jury koos voor een
rieerd avondprogr;
waarin alle leeftijdsgi
vertegenwoordigd u
Het vrolijke Kinderkt
kosta, het jeugdkoor
St. Agathakerk zelf, m< )fi
ginnen. Kikosta zingt
ciplineerd en aansu 1O5
met schwung en uil
Het w
hoofd bovendien.
derkoor van de St. Ba f
lomeusparochie uit r,
hout heeft een iets sen jj
repertoire, maar is w< f
duidend minder zekei1®
zichzelf. Vervolgens
het A Capellakoor Lissi 'J.
der leiding van Micl I
de Rooij, drie prettig i
gehoor liggende volks
ren. De tempi zijn stra
koor let mooi op dyna
zingt geconcentreen 11(1
zuiver.
Iets uitgesprokener ij 5
Paul Burgmeijers Oei
nisch Kleinkoor St
heim. Zij overtuigen
een mooi samengestel
gels programmaatje, >v j
loopt van Byrd tot P
en dat tot in de puntj
gewerkt is. Het koor v
door grote homoge
transparantie en grote
dacht voor details.
Na de pauze wordt d
veau helaas niet met dC
haald. De drie lieden
2V
de Gemengde Zangv
ging Odeon ten
brengt, kunnen niet
schaduw staan van ht
gelse Renaissance-rep n
re en de uitvoering la;
te wensen over. Het
aan zuiverheid en
baarheid van de stt
wordt versterkt met
lume en Schuberts,
J P-l
zate
.ma
4e
jnd
koor bewerkte Laui
dop
icht:
ïvlo
Forelle, met muzika
breisels van Mozart,
ner en volksliedjes,
wreed in stukjes
doordat het koor stee
nieuw zijn toon aang
moet krijgen.
De Hillegomse Oral
Vereniging Asaf besli
de avond, met onder
re Mendelssohn Ban
en de Cantique de Je<
cine van Gabriel Faun
is thuis in dit genre,
raad met deze, in
suikerzoete, muziek,
heel fris wil het all
niet meer klinken. Als[
mig slotaccoord vai a*ei
feestelijke dag volda n°ei
muziek recensie
Susanne Lammers
Concert Leo van Doeselaar (orgel) en
Johannes Leertouwer (barokviool) met
werken van Frescobaldi, Castelli, Pandolfi,
Bach e.a. Gehoord: 15/6, Pieterskerk,
Leiden.
De 'Toccata sesta sopra i peda-
li, e senza' van Giralomo Fres
cobaldi, waarmee Leo van Doe
selaar de serie zomerconcerten
in de Pieterskerk begint, zit vol
hoofdpijneffecten. Dat ligt
deels aan Frescobaldi, die een
nare, zware, zompige brei op
zet, waaruit een melodietje zich
naar boven moet worstelen,
maar het ligt ook aan het orgel.
Dat is, sinds bij de restauratie
voor de middentoonsstemming
werd gekozen, bij tijd en wijle
gewoon verschrikkelijk vals.
Frescobaldi's tweede Toccata,
per spinettina e violino, is daar
op een verademing. Dat blijkt
vriendelijke muziek, het orgel
omvat fluisterend fluitend de
overdadig versierde vioolmelo
die; deze toccata is speels en
sierlijk. Bovendien is de samen
klank van orgel en viool verras
send aansprekend. De barokvi
ool van Johannes Leertouwer
klinkt slank en charmant en
vooral erg helder.
Tussen deze twee uitersten
pendelt eigenlijk het hele con
cert. Van Doeselaars solostuk
ken neigen vaak naar bruut
spierballenvertoon, waarbij
vooral de scherpe kanten van
het orgel in het oog springen,
terwijl hij als begeleider van
Leertouwer juist vooral fijnzin
nig en ingehouden speelt. Maar
door die grote verschillen in
sfeer blijft de muziek voor mij
toch een beetje steken in virtu
oos etaleren van kundigheid, en
komt het niet van echt genie
ten.
De 'Sonata seconda' van Dario
Castelli wil zo afwisselend zijn,
dat geen enkele stemming echt
uitgewerkt wordt; in de 'Sonata
detta La Bemabea' van Bernar
do Pasquini verdringen de ver
sieringen de variaties en elkaar.
Na de pauze treedt ook Leer
touwer als solist naar voren. Hij
speelt het Adagio en Allegro van
Johann Georg Pisendel ter
voorbereiding op Bachs Cha
conne, want naar alle waar
schijnlijkheid liet Bach zich
door Pisendel op het idee bren
gen van vioolsolostukken. Leer
touwer speelt heel nadrukkelijk
en heel ruimtelijk, maar deson
danks blijft Pisendels Allegro
een beetje kortademig klinken.
In de Chaconne dan, blijft de
grote lijn veel beter te volgen,
komt het werkelijk tot een ont
dekkingsreis door deze soms
akelig eenzame, schrijnende
muziek. Vooral in de zachte
passages laat Leertouwer melo
die en begeleiding adembene
mend mooi samenvallen.
De orgelfuga die Van Doeselaar
daarop laat volgen, lijkt vooral
bedoeld om ons weer te wape
nen voor de wereld buiten. Hoe
bijzonder het ook is om weer
eens Bach op het verbouwde
Van Hagerbeerorgel te horen,
echt nodig was het niet.
Terschelling - Oerolgangers stonden gisteren op
het strand van Terschelling tussen het vlaggenpro-
ject 'Arte des las Playas' van de Argentijnse kunste
naar Alejandro Propatoop. Het is een van de voor
stellingen waarmee afgelopen weekeinde het cultu
rele festival Oerol veelbelovend van start is gegaan.
Tientallen theatergroepen bevolken de hele komen
de week nog het waddeneiland, met voorstellingen
die zo mogelijk aan de prachtige omgeving zijn
aangepast of, sterker nog, daaruit voortvloeien. Het
thema van dit jaar is: 'Een bewogen horizon'.
Foto: ANP/Jan Heuff
muziek recensie
Hans Keijzers
Concert Allez Mama. Gezien: 14/6,
Berghpop in Noordwijk.
Om half drie loopt het terrein
van het zorgcentrum Willem
van den Bergh, het festival ter
rein van Berghpop, al lekker
vol. De Harmonie van Katwijk
heeft net zijn laatste noten ge
blazen en het is tijd voor de
hoofdact van de middag: Allez
Mama.
Swingende zydeco brengt de
band met Lenny Laroux promi
nent aan het stuur. Zijn trekzak
bepaalt grotendeels de sound
van Allez Mama. Veelvuldig
buurt de groep bij andere stij
len. Zo krijgt 'Nog eens zo'n
dag' vette reggae basgrondto-
nen mee, is er ruimte voor een
luchtig Caraïbisch werkje of zijn
er lekkere folkinvloeden.
Druk alle instrumenten een
beetje naar de achtergrond en
hoor alleen even de stem van
Laroux en je zou zweren dat je
D
ijügin
i vt
het
lan
maa
dijkt
de d
Wim Kerkhof van de
Stroopwafels hoort. „Ik
vrouwen in huis wonei n(
Laroux. maar volgens d l(je
valt het allemaal best
kele bewoners van het;
trum genieten zichtbaa
rand van het podium 0 ln^t
peren mee met snare baar
mondharp. g]g
De voetjes gaan 's mid vei
echt van de vloer, ma n
links of rechts kijkt zi n(je
flink aantal mensen
maat van de muziek n aei
gen. Allez Mama vorm
ale behang. „Maak wal
leven", roept Laroux
bliek nog toe. „En begil
Dikkie van der Woerdt
al begrepen en de git ers
zijn gitaar nog even pi e d
langskomen. Laroux n v
de volgende act de HÜjkh(
van Katwijk is. Volgens y js
van een heel andere l(j
genlijk valt dat best n tenn
de harmonie zet een jan(
pittige 'Dancing Qui Va]i,
Abba in. De man met|jnge
redrum, die ook al nilst(
slaan was bij Allez Mai n y
weer buurten en slaat js
eens netjes in de maat de
;rk z
mer
ofes
kw,
inva
ek. E
tor
eta
