REGIO
li
Pebbles, ook voor de laatste roddels!
I
Bus 13/14 mag niet verdwijne
Wie in Leiden uit het station stapt waant zich op een industrieterrei
'Een school voelt zich snel
in de verdediging gedruktover besluiten
Robot geeft zieke leerling op afstand ogen en oren in de klas
Laat de Marokkanen hier maar blij zijn dat
Marokko geen leermeester van Nederland is
DINSDAG 17 JUNI 2003
NAVRAAG
Steeds meer leerlingen en ouders dienen een klacht in bij een school
in het primair of voortgezet onderwijs. Dat blijkt uit een grootschalig
onderzoek van het IVA Tilburg. De klachten gaan meestal over discri
minatie, mis-
van de school
of leerkracht. Rector J. KUURMAN van de Leidse scholengemeen
schap Visser 't Hooft ziet op zijn school ook een toename.
Krijgt u vaak klachten van ouders enJof leerlingen
..We zitten relatief op rozen, want er zijn de afgelopen jaren weinig
formele klachten ingediend. Maar het aantal neemt toe."
Hoe 1-erklaart u die toename?
..Er zijn twee oorzaken. Allereerst zijn leer
lingen en ouders veel mondiger dan vroeger.
En verder zie je dat sommigen door middel
van een klacht onder een gemaakte afspraak
proberen uit te komen. Zo kunnen ze 't nog
een keer proberen."
Gaat de onvrede van ouders en leerlingen
vaak over zaken als pesten, discriminatie
of mishandeling?
„Nee. Het aantal formele klachten daarover
is heel gering. Een klacht over discriminatie
hebben wij de laatste jaren nooit gehad.
Pesten komt helaas op alle scholen voor.
maar wij hebben een intensief anti-pestbeleid."
Hoe vaak is er een formele klacht oi>er omgangsvormen inge
diend?
„De afgelopen vijf jaar zijn er twee gevallen geweest. Het komt pe
riodiek wel eens voor dat leerlingen een gevoel van onveiligheid
hebben. Dat een bepaalde opmerking van een docent als kwet
send wordt opgevat. Die twee leerlingen zijn naar de landelijke
commissie gestapt en in beide gevallen is hun klacht ongegrond
verklaard."
Gaan de meeste conflicten over besluiten van leerkrachten?
„Vrijwel uitsluitend hebben wij te maken met klachten op het ge
bied van beoordelingen. Maar ook die leiden niet zo vaak tot for
mele klachten. Vorig jaar hebben we een jongen gehad die bij
hoog en bij laag volhield dat hij recht had op een extra herkansing
en naar de klachtencommissie wilde stappen. Uiteindelijk, na een
gesprek met mij, heeft hij dat niet gedaan. We hebben vorig jaar
geen enkele formele klacht gehad."
Is een formeel ingediende klacht een smet op de school?
„Nee. Maar ik begrijp wel dat sommige scholen dat wel zo opvat
ten. Een school voelt zich al heel snel in de verdediging gedrukt als
iemand een officiële klacht indient."
tekst: Erna Straatsma
archieffoto: Ton Kastermans
UIT DE ARCHIEVEN
ANNO 1953, Woensdag 17 Juni
LEIDEN - Uit een rapport, dat de commandant van de Brandweer eni
ge tijd geleden heeft uitgebracht, is het College van B. en W. geble
ken, dat de Leidse Schouwburg/welk gebouw dateert van ongeveer
twee eeuwen geleden, in bijna geen enkel opzicht meer voldoet aan de
eisen, welke thans aan de veiligheid van de bezoekers behoren te wor
den gesteld. De Burgemeester heeft het College dan ook medege
deeld, dat hij zich genoodzaakt ziet, indien geen verbeteringen worden
aangebracht, op grond van art. 2 der verordening op openbare verma
kelijkheden en bijeenkomsten, een besluit te nemen, waarbij de
Schouwburg, met het oog op de veiligheid voor het geven van toneel
voorstellingen, ongeschikt wordt verklaard. Dit besluit betekent der
halve sluiting van de schouwburg.
Het behoeft geen betoog, dat deze maatregel ernstige afbreuk zou
doen aan het culturele leven in deze gemeente en aan de betekenis
van Leiden o.a. als universiteitsstad. Het gebouw verkeert in het alge
meen in een minder gunstige toestand en voldoet sedert lang niet
meer aan de eisen, welke in de tegenwoordige tijd worden gesteld, zo
dat er niet mede gerekend mag worden, dat deze schouwburg nog lan
ge jaren als zodanig voor onze gemeente dienst zal kunnen doen.
ANNO 1978, zaterdag 17 juni
KATWIJK - Ze zijn er weer: de eerste 'Hollandse' Nieuwe. De Katwijk-
se rederijen Parlevliet en Ouwehand claimen de haringrace 1978 te
hebben gewonnen... per container! Een primeur. Voor het eerst in de
visgeschiedenis over land aangevoerd. De vis, die vrijdagmorgen
vroeg in Europoort aan wal werd gezet, werd in de Ierse zee gevan
gen. Foto: archief Leidsch Dagblad
Folo's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
plaatsing 2,50 (voor een exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op
gironummer 57055 t.n.v. Dagbladuitgeverij Damiate b.v. Postbus 507, 2003 PA
Haarlem, onder vermelding van Leidsch Dagblad, ANNO d.d(datum van
plaatsing) of door contante betaling aan de balie van het Leidsch Dagblad,
Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto binnen drie weken thuisgestuurd.
COLOFON
Leidsch Dagblad
Directie: B.M Essenberg, C P. Arnold
W.MJ Bouterse (adjunct)
E-mail: directie@hdc.nl
Hoofdredactie: Jan Geert Majoor. Kees van
der Malen. Léon Klein Schiphorst (adjunct)
E-mail: redactie ld@hdc.nl
HOOFDKANTOOR
Rooseveltstraat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
Postadres: Postbus 54,2300 AB Leiden.
Redactie fax 071-5 356 415
Advertentie fax 071-5 323 508
Familieberichten fax 023-515° 5^7
ADVERTENTIES
071-5 356300
Sprinters (rubrieksadv.): 072-519 6868
ABONNEESERVICE
071-5128 030
E-mail: abonneeservice@hdc.nl
ABONNEMENTEN
Bij vooruitbetaling (acceptgiro)
p/m €19,60 (alleen aut ine)
p/kw €55,00 p/j €210,60
Abonnees die ons een machtiging verstrekken
tot het automatisch afschrijven van het
abonnementsgeld ontvangen €0,50 korting
per betaling
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 071-5128 030
ma t/m vr: 18-19.30 uur, za: 10-13 uur
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Zuid BV
cq. de betreffende auteur
HDC Uitgeverij Zuid BV, 2003
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen.
HDC Uitgeverij Zuid BV is belast met de
verwerking van gegevens van abonnees van
dit dagblad. Deze gegevens kunnen tevens
worden gebruikt om gerichte informatie over
voordeelaanbiedingen te geven, zowel door
onszelf als door derden. Heeft u hier bezwaar
tegen, dan kunt u dat schriftelijk laten weten
aan HDC Uitgeverij Zuid BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 507.2003 PA Haarlem.
Het eerste uur Frans in het gods-
dienstlokaal van het Herbert Vissers
College in Nieuw-Vennep. Ongeveer
dertig leerlingen uit 2V1 buigen zich
over hun boek met opdrachten. Toch
is er Jets vreemds aan de hand. Aan
een van de tafels zit geen leerling,
maar een robot, Pebbles genaamd. De
veertienjarige Marianne Anema zit
ook in de klas van 2 VWO, maar kan al
een tijdje niet meer normaal naar
school. Ze is aan het herstellen van
leukemie en probeert een paar uur
per dag naar school te gaan. Hele da
gen lukt niet, want dat is te vermoei
end. Daarom mag ze samen met haar
klas de robot uitproberen.
Het eerste gedeelte van Pebbles staat
op Mariannes slaapkamer, naast
haar bureau. Het andere gedeelte in
de klas. Pebbles is in Canada ont
worpen door Graham Smith. De ro
bot moet letterlijk een zieke leerling
in de klas kunnen vervangen.
De robot bestaat uit twee delen, een
deel voor in de klas en een deel voor
bij de zieke leerling thuis of in het
ziekenhuis. Beide robots hebben een
driehoekig lichaam op wieltjes met
een beeldscherm als 'hoofd'. Boven
het scherm zit een kleine camera.
Daarmee wordt zowel de leerling als
de klas gefilmd. Op het beeldscherm
kan de Was de zieke leerling zien en
horen en andersom. De leerling
thuis heeft een joystick waarmee de
robot in de klas kan worden be
diend. Zo kan de leerling Pebbles la
ten rondkijken, in- en uitzoomen en
een oranje hand laten opsteken bij
eventuele vragen.
Pebbles is naar Nederland gehaald
om te testen. Na deze proeven die
op vijf verschillende scholen zijn ge
weest, wordt uitgezocht of de robot
geschikt is voor de Nederlandse
markt. Marianne Anema mocht van
de schoolbegeleidingsdienst Amstel-
land en de Meerlanden samen met
haar klas 2V1 van het HVC Pebbles
uitproberen.
En ze is blij met Pebbles. Behalve dat
ze normaal lessen kan volgen, vindt
ze het contact dat ze op'deze manier
met haar klasgenootjes heeft erg fijn.
„Je kan gewoon met elkaar praten.
Zij praten of tegen de camera of in
de microfoon. En ik kan gewoon
antwoorden, net alsof je tegenover
elkaar zit. En mijn vriendinnen kun
nen me de laatste roddels toefluiste
ren".
Volgens Janneke Anema, de moeder
van Marianne, is dat het grote voor
deel van Pebbles. „School is de enige
plek die nog gewoon is gebleven
voor haar. Daar vergeet je even dat je
ziek bent. Maar de stap om weer
Marianne Annema op het beeldscherm van robot Pebbles in de klas te midden van haar medeleerlingen.
naar school te gaan is groot en ook
een beetje eng als je er zo lang niet
Aan haar bureautje thuis volgt Marianne Anema de lessen met behulp van robot Pebbles.
Foto's: United Photos De Boer/Marco de Swart
bent geweest. Pebbles verlaagt deze
drempel, je vervreemdt op deze ma
nier niet van je klas. Dat is het grote
voordeel van dit systeem. En dat is
ook belangrijk naast je schoolpresta
ties".
Want volgens de familie Anema be
tekent de robot niet dat je als zieke
leerling thuis geen les meer nodig
hebt. Janneke: „Lessen volgen met
de klas alleen is niet voldoende en
bovendien erg vermoeiend. Je hebt
als je ziek bent toch extra aandacht
nodig. Daarnaast komen de lestijden
die de klas heeft niet altijd goed uit
voor iemand die ziek is. Dat kun je
van tevoren niet inroosteren".
Ook haar klasgenootjes vinden het
leuk om op deze manier contact met
Marianne te hebben. „Zo kan je ge
zellig met haar praten en hoort ze er
nog steeds bij. Toen ze aan het begin
van het jaar niet op school was heb
ben we een schema gemaakt. Dan
gingen er steeds twee leerlingen naar
haar toe. Ze durfde namelijk niet zo
goed contact te zoeken met ons",
vertelt Elise Kuijper (13 jaar) die bij
haar in de klas zit.
Het inroosteren van lessen met Peb
bles was wel een probleem. De robot
is niet draadloos en daarom moeilijk
te verplaatsen. Uiteindelijk is Peb
bles in één lokaal geplaatst waar les
werd gegeven. Nellie Venhuis is de
lerares Frans en mentor van Marian
ne. Ook zij vindt het een prettig sys-
n: 1
h
teem. „Ik vind dat het apparaat
goed werkt. Zo blijven de zieke
ling en de klas bij elkaar betrok) 'uf
Het is als docent wel anders om
een robot te werken. Het geluid *n,
te vertragen, dus let ik er extra
ik duidelijk en langzaam moet
ken".
Dat er nog wat moet veranderei
de kwaliteit van het geluid vind
ook Marianne en haar klasgeno
Marianne vertelt: „Ik kan de kla
soms niet goed verstaan. Als iet
een in de microfoon praat of dk
bij het beeldscherm zit kan ik zi
ren, maar de rest van de vragen
antwoorden in de klas niet. Dat
moeten ze verbeteren".
Volgens klasgenootjes Kimberlt
van Gelderen en Salim El Idriss
galmt de robot een beetje, wat I
en toe moeilijk maakt om je te
centreren. „Maar het went wel.
het begin is het een beetje vree 'P'
om een robot in je klas te hebb m
maar als ze wat aan het geluid jPsl1
dan is de robot heel handig", a
Kimberley.
Het ziet er naar uit dat als de pi
slaagt en Pebbles voorgoed rutar'j*
derland komt, de robot niet ter
gaat naar het Herbert Vissers C
ge. Na de zomer is Marianne vs
plan om weer hele dagen naar
school te gaan.
r
SCHRIJVENDE LEZERS
Met verbazing las ik de inge
zonden brief van Ahmed
Nhari in de krant van 6 juni.
Hierin beveelt hij Marokko
aan als leermeester voor Ne
derland.
Aangezien hij zichzelf Marok
kaan noemt en geen Neder
lander, zal ik ook maar naar
deze bevolkingsgroep refere
ren als Marokkanen. Het is in
derdaad waar dat de Marok
kanen in Marokko blijk heb
ben gegeven van hun terechte
verontwaardiging met betrek
king tot de recente islamiti
sche terreurdaad. Ik neem
zonder meer aan dat in Ma
rokko de Marokkanen wel to
lerant staan tegenover niet-
moslims. In Nederland is dat
anders. Uit de media blijkt
keer op keer hoe uiterst into
lerant de in Nederland wo
nende Marokkanen zich ge
dragen tegenover niet-mos-
lims.
Gezien de vele Nederlanders
van buitenlandse komaf valt
op de gastvrijheid van Neder
land niets af te dingen. Ik
vraag mij trouwens af hoe
Marokko zou reageren als een
kwart miljoen Nederlanders
daar naar binnen zou willen
en per jaar nog eens twintig
duizend meer. Zouden al deze
Nederlanders ook op kosten
van de Marokkaanse belas
tingbetaler mogen inburge
ren? Zou de Marokkaanse be
volking ook bereid zijn te be
talen voor speciale kleinere
klassen voor Nederlandse kin
deren? Zouden deze Neder
landers ook huursubsidie krij
gen en bijstand ontvangen?
Laat de Marokkanen in Ne
derland maar blij zijn dat Ne
derland in Marokko geen leer
meester ziet. De duizenden
Marokkanen die jaar in jaar
uit naar Nederland emigre
ren, zijn dat in ieder geval wel.
J. Wieringa,
Lisse.
Ik ben een vrouw van 67 jaar, ik heb geen auto,
ik kan slecht fietsen en ik kan niet sjouwen.
Dus ben ik, met mijn boodschappenkarretje,
aangewezen op het openbaar vervoer. 'Mijn'
halte is op de Trompweg in Voorschoten.
Vroeger kon ik rechtstreeks met bus 49 of 30
naar de Breestraat, via de 5 Meilaan. Maar die
zijn anders gaan rijden, helaas.
Bus 48 en 49 die langs tnijn huis gaan, stoppen
op de hoek van de Haarlemmerstraat/Prinses-
sekade. Dan is het nog een eind lopen naar de
andere kant van de stad (Korevaarstraat, Bree
straat, markt enzovoort).
Ik ben in Noord Hofland in Voorschoten ge
heel op Leiden georiënteerd. Het was voor mij
een enorme verbetering dat de ringlijn 13/14
op de Trompweg kwam. Ik kan nu met mijn
boodschappenwagen fijn die lage bus in en
naar winkelcentrum Stevenshof én het 5 Mei
plein. Ik kan ook overstappen op bus 41 voor
een
We
pr
et vl
it.
torn
dat
feen
com
eder
len zi
he
GJ.'
fé Di
de Korevaarstraat/Breestraat/markt en z(
met bus 13 naar Leiden Centraal.
Nu las ik in het Leidsch Dagblad dat de R
reisorganisatie adviseert buslijn 13/14 in
den te schrappen. Als dat werkelijk gebei
kan ik nog wel op de Comelis Schuytlaan
stappen op 31/41 voor de stad. Maar dat
hoge bussen en daar kan ik met mijn boo
schappenwagentje moeilijk in.
Nu kan ik nog redelijk uit de voeten, maéf
denkt u eens aan de Leidse mensen die q
kennissen hebben in de Stevenshof en a
oude mensen uit bejaardencentrum De d
vissers aan het Bizetpad en het Van der
genhof. Ze hebben gelijk dat ze zeggen: 2
men we nergens meer.
Ik hoop dat er meer mensen protesteren it jo
wat
H. Hollander-Poot last
Voorst tus
Drie foto's van wat een toerist ziet als hij uit de trein stapt om de historische stad Leiden te bezoeken. Foto's: George W. Gussenhoven
Enige tijd geleden las ik tot
mijn genoegen dat het Sta
tionsplein verfraaid zou wor
den. In mijn schrijven 'Leiden
door de ogen van toeristen
gezien' van september 2002
(door de gemeenteraad voor
kennisgeving aangenomen)
heb ik al mijn ongenoegen ge
uit over de aanblik die Leiden
biedt als je het station uit
komt. Je denkt gewoon: ik ben
bij de verkeerde halte uitge
stapt, dit is een industrieter
rein en geen historische stad.
En wat zie ik tot mijn grote er
gernis, het kamerbreed tapijt
is weer teruggelegd, alleen
heeft het nu een ander kleur
tje.
Ik hoor de tegenwerpingen al:
als er bomen staan is het heel
anders, wacht maar. Maar
hoeveel maanden per jaar
bieden bomen een verfraai-
ing?
De fontein van Theo van
Doesburg (gratis aangeboden
nog wel) mocht er niet ko
men. Waarom niet zijn ideeën
uitgewerkt in de bestrating?
Of waarom niet wat speels ge
werkt met diverse kleuren te
gels? Het zou een mooie op
dracht zijn voor leerling-stra
tenmakers. Ze zouden zich er
mooi kunnen uitleven.
De gemeente is nu druk
doende met het Aalmarktpro
ject in een poging daarmee
meer toeristen naar de stad te
trekken. Maar vindt een toe
rist het leuk om via een 'indu
strieterrein' de historische
binnenstad te bereiken? Grote
kans dat zij, met de hui<
aanblik buiten het static
snel een kop koffie nem
linea recta naar elders v
trekken.
George W. Gussenl
